Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

5 Χρόνια Αμερικλάνος με τον Μπομπ τον Μάστορα

Άλο!

Βασικά πέντε χρόνια και έναν μήνα αλλά ΟΚ ας στρογγυλοποιηθεί κι'αυτό σάμπως το μόνο είναι. Πόσα? Πέντε! Πόσα?? Πέντε!


Μιας και η σημερινή ανάρτηση είναι γιορτινή, πέντε χρόνια λέμε, πέντε, θα σας κεράσω το σήμα κατατεθέν του Αμερικλάνου, δηλαδή να παραπονιέται για τους γύρω του, στην προκειμένη περίπτωση και αφού αυτή την περίοδο δεν έχω ούτε Κινέζα ούτε Ινδό που να με ενοχλούν, θα παραπονεθώ για το νέο μου γείτονα.

Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που άνοιξα το μπλογκ και σχεδόν πέντε χρόνια από την τελευταία ανάρτηση! Μιλάμε η συνέπειά μου ξεπερνάει κάθε φραγμό που θέτει η φαντασία σε τέτοια ζητήματα δηλαδή σε ζυτήματα ασυνέπειας βαρεμάρας αναβλητικότητας και γενικά καθυστέρησης. Δεν πειράζει όμως, με συγχωρώ και ξέρεις γιατί με συγχωρώ? Γιατί δεν έχω άλλη επιλογή.

Έτσι είναι μάνα μου όταν δεν έχεις περιθώριο να επιλέξεις την πορεία σου, πας όπου σε πάει το ρέμα και λες και φχαριστώ. Να ας πούμε τώρα τους τελευταίους μήνες που ξεκουμπίστηκε ο φάκινγκ γείτονας, ήρθε άλλος. Εγώ τον διάλεξα? Με ρώτησε κανείς άμα τονε θέλω να μετακομοίσει από κάτω μου? Μου ζήτησε κανείς να του δώσω γνώμη? Όχι γιατί αν μου ζητούσε κανείς τη γνώμη μου θα του την έδινα απλόχερα δωρεάν και με δίχως αναστολές!

Τι θες από έναν γείτονα, ας σκεφτούμε ρε παιδί μου ένας άνθρωπος στην κατάστασή μου, δηλαδή σχεδόν νορμάλ άτομο, τουλάχιστον τις καθημερινές, τι θέλει από έναν γείτονα. 

Πρώτον, να μην είναι μανιακός δολοφόνος, όπως μου έμοιαζε ο φάκινγκ γείτονας. 

Δεύτερον, όταν και εφόσον αποφασίσει να πηδηχτεί, να μην το ανακοινώσει σε όλη τη γειτονιά, δηλαδή σε μένα και τους σκίουρους όπως έκανε το ζευγάρι του πόθου.

Τρίτον, να είναι μέσες άκρες καθαρός σαν άνθρωπος και ας πούμε να μην σκουπίζει τον κώλο του και μετά να έρχεται να μου πιάνει το πόμολο, όπως γινόταν πέρσι με τον Ινδό.

Τέταρτον, αν καπνίζει, να φροντίσει να μην καπνίζει εκεί που θα βρωμοκοπάω εγώ, το σπίτι μου και τα ρούχα μου.

Τέταρτον, αν πίνει, να μην κάνει την αυλή μπουρδέλο μέσα στην ανεξέλλεγκτη μέθη του και να μη στριγγλίζει και γινόμαστε σαν το κλουβί με τις τρελές όπως πριν πέντε χρόνια που έμενα με άλλους 10.

Πέμπτον, αν γουστάρει να κάνει χόρτο, να μην το κάνει έξω από το παράθυρό μου και να γίνεται το δωμάτιο χασικλιτζίδικο.

Έκτον, να μιλάει αλλά να μη μιλάει ακατάπαυστα για ό,τι του έρθει στην κεφάλα.

Ο νέος μου γείτονας λέγεται Μπομπ, και είναι μάστορας! Αλήθεια είναι μάστορας, δουλεύει στο δήμο. Όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω, αυτούς τους νόμους ας πούμε που θέλω έναν γείτονα να ακολουθεί, τους έχει καταπατήσει όλους τους έχει ξεσκίσει τη μάνα τους έχει πάρει από μπροστά από πίσω και από τα πλάγια!

Υπερβάλεις Αμερικλάνε, ως συνήθως! Όχι δεν υπερβάλω! Σου λέω υπέφερα το Καλοκαίρι.

Κάθε μέρα να έρχεσαι σπίτι ξέρω γω κατά τις 7 και να είναι κάθε μέρα ο μπεκρής με το μπυροκοίλι έξω να πίνει μπύρες, τύφλα, να ψήνει κρέατα και να σου πιάνει την κουβέντα για την γκόμενα που βρήκε στο φέισμπουκ για ένα τέταρτο!

Αυτή που λες, είναι η κλασική δε μπορώ μόνη μου, έχει δυο παιδιά, ο άντρας της ετοιμοθάνατος με σωληνάκια και ψάχνει ήδη το νέο άντρα η κυρία! Ένα βράδυ έφερε ο Μπομπ ένα φίλο του να του τη συστήσει από το σκάιπ, στην αυλή αυτά, γίνανε τύφλα, μετά αυτή αποφάσισε για κάποιο λόγο να τους κάνει στριπτίζ στην κάμερα, αυτοί να φωνάζουν και να περιγράφουν και εγώ να αναρωτιέμαι πώς σκατά φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σαν είδος.

Ένα βράδυ ξυπνάω κατα τις 2 με πονοκέφαλο και τί μυρίζω! Χασίσι! Το κάπνιζε ο ανώμαλος έξω από το παράθυρό μου! Κάτσε έχω φωτογραφία να σου δείξω που έβαλε το σκαμπό κάτω ακριβώς από το παράθυρο δηλαδή ο τύπος θέλει όχι ξύλο, βασικά ναι ξύλο θέλει.


Τώρα που γράφω βγήκε ο βλαξ στην αυλή να μιλήσει στο τηλέφωνο γιατί δεν πιάνει μέσα. Όλο το απόγευμα μιλάει στο τηλέφωνο σαν κατίνα!

Μέσα σε τρεις μήνες ήδη έχει κάνει τόσα πολλά, που δεν ξέρω τι άλλο με περιμένει! Τώρα ας πούμε που έβαλε κρύο καπνίζει στο σαλόνι του, το οποίο είναι κάτω από το δικό μου σαλόνι, και το μεσημέρι που έπεσα στα τέσσερα να πιάσω το κινητό που το έσυρε το Πεπόνι κάτω από τον καναπέ, καλό μαλακισμένο κι'αυτό, βρωμοκοπούσε το πάτωμα τσιγάρο! Είναι παλιό το σπίτι και περνάει ο καπνός ανάμεσα από τις σανίδες!

Πο πο πολλά έγραψα για τον Μπομπ τον Μάστορα. Βασικά όλα ισχύουν, και υπάρχουν κι'άλλα, αλλά δεν με ενοχλούν τόσο πολύ. Απλά αυτές τις μέρες είμαι στην τσίτα για άλλους λόγους τους οποίους δεν θα εξηγήσω τώρα γιατί άμα τα σκεφτώ αναλυτικά δεν θα κοιμηθώ πάλι!

Κατάρα στην ξενιτιά αυτό έχω να πω μόνο, κάτστε σπίτια σας!

ΥΓ. Όποιος παρατήρησε ότι έχει δύο τέταρτα η λίστα κερδίζει τίποτα.

ΥΓ2. Βάζοντας τους συνδέσμους στις παλιές αναρτήσεις συνειδητοποίησα ότι όντως έχω υποφέρει πολύ από γείτονες εδώ να χάμω, ό,τι θες πές μου.

ΥΓ3. Κοτόπουλο κοκκινιστό με μπάμιες έφαγα σήμερα, δεν ξέρω αν αυτό βελτιώνει καθόλου την ανάρτηση.