ΓήηηηΧαααα!!!

Χέλλου!

Καλέ ζει.

Ζει? Ζω? Ζώο? 

Μετά από δύο χρόνια με αξίωσε ο Θεός και πάτησα ντέμπλιγιου ντέμπλιγιου ντέμπλιγιου ντατ μπλάγκερ ντατ κάμ. Γιατί χάθηκες, Αμερικλάνε? Γιατί είμαι χαμένος. 

(Τι αηδία είναι αυτή του μπλόγκερ τώρα που πρέπει να πατάμε την μπάρα δις για να μπει το ερωτηματικό? Χρόνο για χάσιμο έχουμε?)

Λοιπόν εμπνεύστηκα να γράψω γιατί μετά από τέσσερα (4) (ΤΕΣΣΕΡΑ) χρόνια γύρισα Ελλάδα και ρέει και πάλι στις φλέβες μου τυρόπιτα και φρέντο! Και αφού έχω 3 ώρες αναμονή στον αερολιμένα Ελευθέριος Βενιζέλος λέω τι καλύτερος τρόπος να εγκαινιάσω τον επαναπατρισμό από το να αναστήσω τον Αμερικλάνο και να έρθω να μιλήσω στους τοίχους της μπλογκόσφαιρας γιατί δεν ξέρω καν ποιος έμεινε και ποιος έφυγε και ποιος χέστηκε. Σο.

Διδακτορικό το είπαμε τέλος, τσέκ.

Τρία ακόμα χρόνια στο δάσος, τσέκ.

Τέλος το δάσος, σε κανα δίμηνο μετακομίζω Τέξας, κατά πάσα πιθανότητα, τσέκ.

Φρέντο είπαμε ήπια, τσέκ.

Κάτι πήγα έκανα στη ΝΑΣΑ δεν  κατάλαβα ακριβώς τι, τσέκ.

Το είχα κάνει τάμα ότι δεν ξανααναρτώ αν δεν φύγω από το δάσος! Πάει το δάσος! Πάει το χιόνι! Πάνε οι σκίουροι! Πάνε όλα! Θα πάω να γίνω καουμπόης! Καουμπόης/καθηγητής/αμερικλάνος. Μετά σου λένε γεμάτα τα ψυχιατρεία! Ακόμα δεν το πιστεύω ότι σε μερικούς μήνες θα μαθαίνω σε κόσμο πως να φτιάχνουν φάρμακα.

Να θυμηθώ να γκουγκλάρω πώς φτιάχνονται τα φάρμακα.

Τέλος πάντων, δεν θέλω να σας πλήξω με λεπτομέρειες. Θα σας πω τι έπαθα πριν μερικές μέρες όταν γυρνούσα από τη Φλόριντα.

Ἐφυγα από το ξενοδοχείο άρον άρον (άλλη ιστορία αυτή), παίρνω κατά λάθος μαζί μου το πιστολάκι. Φτάνω στο αεροδρόμιο, αργά, αλλά λέω έεεελα μωρέ έχω έρθει εδώ 40 φορές ξέρω που να πάω! Χαχα! Σκατούλες!

Πάω στο λάθος τέρμιναλ (κτήριο?). Παίρνω τρένο, περνάω έλεγχο. Λάθος έξοδος. Τρέχω πίσω. Πάλι τρένο, πάλι έλεγχο, πάλι σε λάθος τέρμιναλ πήγα. Μου λέει ο σεκιουριτάς τρέχα προλαβαίνεις όχι του λέω δεν προλαβαίνω η πτήση φεύγει σε 15 λεπτά, τρέχα λέει μη βάλεις καν ζώνη.

Τρέχω, χωρίς ζώνη, πέφτει το παντελόνι, ΝΑ το θέαμα της κωλοχωρίστρας στο Ορλάντο. Φτάνω στον έλεγχο, με μπαγλαρώνουν οι σεκιουριτάδες, τι γίνεται κύριος γιατί τρέχεις έτσι? Δεν με πιστεύανε ότι πήγα σε λάθος έξοδο, δις, δεν γίνεται να είναι τόσο βλάκας, αφού είναι και πανέμορφος, άρα τρομοκράτης θα είναι. Βλέπουν στο σύστημα ότι όντως πήγα σε λάθος εξόδους, με διώχνουν. Γελούσανε κι' όλας αλλά εκεί που φτάσαμε δεν με πείραξε.

Φτάνω στην έξοδο, κλειστή η πόρτα, μα ΣΑΣ παρακαλώ ανοίξτε την δεν έχω που να πάω! Την ανοίγει η κοπέλα, ενώ με κοιτάει  με μίσος, μπαίνω στο αεροπλάνο, κάθομαι ανάμεσα σε δυο πολύ καθώς πρέπει κυρίες, έζεχνα ιδρωτίλα, λαχανιασμένος, να ψάχνω στην τσάντα τον φορτιστή, τις σκούντησα πέντε δέκα φορές, βγάζω το πιστολάκι, βρίσκω τον φορτιστή, και βάζω να δω νέτφλιξ λες και δεν τρέχει τίποτα.

Το πιστολάκι το ξέχασα στο αεροπλάνο.

Φτάνω στο Κονέκτικατ, από 25 βαθμούς στη Φλόριντα, μείον 5. Πάγωσα, αρρώστησα, και ήρθα στην Ελλάδα. Για τίποτα δεν είμαι.

ΥΓ: Αν το διαβάσει αυτό κανένας συνήθης ύποπτος, πείτε μου ρε παιδιά ποιος είναι πού να μάθω κανα νέο!

ΥΓ2: Άγευστο το νερό στην Ελλάδα ούτε λίγη μόλυνση να δώσει γεύση! 

Μπάι Μπάι Μπάμπ

Χέλλου! Το τερματίσαμε πάλι με την τεμπελιά περί αναρτήσεων. Θυμάμαι τις εποχές που έκανα αναρτήσεις μέρα παρά μέρα και ανατριχιάζω! Τι λογοδιάρροια? Σήμερα αποφάσισα να κάνω νέα ανάρτηση και να παρατήσω αυτή με την οποία τραβγιέμαι μήνες τώρα στο πρόχειρο, ούτως ώστε να μοιραστώ μαζί σας (σας ξέρω σχεδόν όλους πλέον, σκατά ανωνυμία) τα εκπληκτικά νέα, τα νέα που μου άλλαξαν το 2015, τη ζωή ολόκληρη!

Όχι δεν αναφέρομαι στο διδακτορικό που πήρα το Φεβρουάριο, ούτε στην πρώτη επίσκεψη των γονιών μου το Μάιο, ούτε στα 5 κιλά που έχασα το Καλοκαίρι, ούτε σε μια κωλοφαρδία που έπαθα επαγγελματικά. Αναφέρομαι στο γεγονός, ότι... ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΟΜΠΗΣ!!!!

Ο γείτονας ο από κάτω για. Ο Μπάαααπ. Μπομπ ο Μάστορας. Μπόμπη (όπως τον βάφτισαν οι γονείς). Γαμιόλης (όπως τον βάφτισα εγώ) (πολλάκις). Πάει έφυγε ο βρωμιάρης. Βρήκε δουλειά στην άλλη άκρη της Αμερικής, στο Σαν Φρανσίσκο, νοίκιασε μια βάρκα να μείνει μέσα (έλα Παναγία μου), φόρτωσε το αγροτικό και ξεκίνησε για Καλιφόρνια ένα βράδυ που 'λειπα, που 'λειπα επίτηδες.

Μα ήθελε λέει πριν ξεκινήσει την επόμενη μέρα να κάτσουμε να τα πούμε. Ναι ναι του είπα, εννοείται. Τρεις μέρες μετά που επέστρεψα από το κάμπινγκ, είχε εξαφανιστεί! Πιο ωραία επιστροφή από κάμπινγκ δεν έχω ξανα πάθει! Με ρώτησε ένας άλλος γείτονας αν τον είδα τον Μπόμπη πριν φύγει. Α δεν το θυμώμουν μωρέ ότι έφευγε! Εσύ τον είδες, τον ρωτάω. Α έπρεπε να πάω μια επίσκεψη το Σάββατο. Πάπιες Πεκίνου.

Το κάτω σπίτι άδειο, χωρίς μπεκρή, και να βρωμοκοπάει. Μια μπόοοοχα. Αφού ένα βράδυ πήγα να ψάξω μην και πέθανε ο ανώμαλος σε καμιά ντουλάπα. Δεν βρήκα πτώμα, ένα σπίτι πιο βρώμικο και από δημόσιες τουαλέτες βρήκα. Και μπόχα, το'πα ότι σκυλοβρωμόυσε κι' έζεχνε? Δεν ξέρω τι σκατά ήτανε, αν και βασικά αν κρίνω από τους ημίλευκους λεκέδες στα χαλιά μάλλον φαντάζομαι τι ήτανε.

Άνοιξα όλα τα παράθυρα, άναψα τη θέρμανση στο φουλ το έκανα σάουνα για 2 μέρες, ψηθήκανε όλα και ξεβρώμισε. Σχεδόν. Τώρα λέω για καλό και για κακό να πάω να πάρω κανα μπιτόνι σόδα να τη σκορπίσω εκεί κάτω, και να πάρω κανα αρωματικό κερί να κάνω ατμόσφαιρα εδώ πάνω. Αν δεν ήτανε όλα τα κεριά με άρωμα κολοκύθα και κολοκυθόπιτα, πολύ θα με υποχρέωναν αλλά τι να πεις. Αμερικάνοι.

Η μπόχα ήταν τόσο χάλια που ξεκίνησα να ψάχνω καινούριο σπίτι. Πού να πάω όμως ρε, με το ζώον το Πεπόνι έξω στους αγρούς να πηδιέται και να τρώει ξύλο από μια άλλη γάτα. Αυτός δεν ξανακάθεται μέσα σε σπίτι, και εγώ δεν ξαναπάω σε σπίτι μέσα σε δάσος για να έχει αυτός να γυρνάει. Οπότε θα κάτσω εδωνά χάμω και αυτόν το χειμώνα μέχρι να τόνε φάει καμιά αλεπού να τελειώνουμε. Δεν πειράζει! Γάτα ήθελα! Καλά να πάθω!

Αυτά που λες. Στο κωλόσπιτο με μαγειρική σόδα και κεριά με άρωμα πεύκο θα ξεχειμωνιάσω. 

ΥΓ: Τα ξαναέβαλα τα 5 κιλά, μην παρεξηγηθώ

Πυρήνας Υποστηρικτών Κώστα Καραμανλή. Έτσι.

Η Christa μιλάει εκ πείρας:

Twra den 3erw na sou pw an einai kali idea na pas stin poli pou den koimatai pote, ws katoikos uber-megaloupolis exw na pw oti exei kala, alla merikes fores ta kaka einai toso eknevristika pou kapws kanoun cancel to ena to allo. Px etoimasou na pernas pio polli wra se metakiniseis para stis douleies pou exeis na kaneis. Alla an einai na paei mprosta i kariera efxomai kali epityxia :)

Και τα λέει πολύ σωστά! Για την καριέρα, Κριστόνι, θα θυσιαστώ και θα παρατήσω το δάσος και θα πάω στα Μανχάτα. Όχι ότι το θέλω, καταλαβαίνεις. Αναγκαστικά. Και την Αθηνά Ωνάση αν μου την πέσει ποτέ, αναγκαστικά θα την παντρευτώ. Μη νομίζεις, άλλη όρεξη δεν είχα τώρα, να τρέχω για σέρβις τις λαμποργκίνι και τα κότερα...!

Έχεις δίκιο όμως ότι οι μεγάλες πόλεις είναι πονοκέφαλος. Όχι ότι έχω εμπειρία πάνω στο θέμα, από χωριό στη Ρόδο πήγα σε χωριό στο Κονέχτικατ με 7 χρόνια διάλειμα στην Πάτρα, η οποία είναι  πολλά χωριά κολλημένα το ένα δίπλα/πάνω/μέσα στο άλλο. Μου έχει λείψει η Πάτρα!

 

Λοιπόν Κριστόνι την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην είχα φυλαγμένη εδώ και καιρό. Γιατί είμαστε και οι δύο ξενιτεμένοι και ξεριζωμένοι και ξενυχτησμένοι για να διδακτορικοποιηθούμε, ε και λίγο νοητικά ξεχαρβαλωμένοι με αυτά που διαβάζουμε.

Που λες Κρίστα χτες δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Όχι δεν με χτύπησε πυρετός εθνικής συνείδησης, απλά ήπια φραπέ χωρίς να συνειδητοποιήσω ότι ήταν 9 το βράδυ. Και σήμερα το πρωί ήπια κι άλλο καφέ, φίλτρου αυτή τη φορά, γιατί θεώρησα ότι αν δεν πιω δεν θα μπορέσω να δουλέψω! Τελικά έχω ταχυπαλμίες και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά οπότε είπα να τελειώσω την ανάρτηση που ξεκίνησα πριν κανα μήνα!

Και τι να κάνεις ανάρτηση και να πεις δηλαδή πια. Ένα είναι το μείζον θέμα της περιόδου και πάνω στο θέμα δεν μπορώ να πω ότι έχω αξιόλογη άποψη! Όχι γιατί δε θέλω αλλά γιατί δεν μπορώ να έχω εμπεριστατωμένη άποψη πάνω σε ένα θέμα για το οποίο δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Μη μου πεις ότι πιστεύεις αυτά που μας λένε, ανεξαρτήτως πλευράς! Δεν ξέρω αν ναι ή όχι ήταν η σωστή επιλογή αλλά χάρηκα που βγήκε το όχι γιατί πρώτον κάνει ηχώ με το 1940 και δεύτερον έφερε τη Μέρκελ σε αυτή την κατάσταση:

Μα πες, δεν ανοίγει η καρδιά σου όταν βλέπεις σε τέτοια κατάσταση την καργιόλα? Εγώ πάντως πολύ χάρηκα και ευθύμησα το πρωί όταν την είδα! Λες γι' αυτό να έχω ταχυπαλμίες τώρα? Από τη χαρά παύλα κακία μου?

Έκανα γκούγκουλ τη Μέρκελ για να βρω τη φωτογραφία και τι βρήκα? Υπάρχει λέει καρκίνωμα με όνομα Μέρκελ! Κυριολεκτικά αυτή τη φορά. Γιατί μία πληγή ονόματι Μέρκελ δεν ήταν αρκετή.

Και μιας και ανέφερα πληγές της ανθρωπότητας, βρήκα στο φέισμπουκ μια σελίδα που λέγεται "Πυρήνας Υποστηρικτών Κώστα Καραμανλή". Διάβασα μερικά ποστ, είδα και τι άτομα κάνουν λάικ αλλά ακόμα δεν έχω καταλήξει αν είναι όντως προς υποστήριξη του παιδοβούβαλου ή αν είναι σαρκασμός. Αν ξέρει κάποιος ας με ενημερώσει γιατί αν είναι σαρκασμός θα κάνω λάικ και προμότ ενώ αν είναι κυριολεκτικό θα κάνω ριπόρτ. Δηλαδή και νεοδημοκράτης να είσαι που ψήφισε Καραμανλή το 2004 (καλή ώρα ο υποφαινόμενος), το να τον υποστηρίζεις τώρα μετά από αυτά που βγήκαν στη φόρα ότι έκανε είναι το λιγότερο ψυχανώμαλο.

Να σου πω και το άλλο που παρατήρησα στο φέισμπουκ.

Όσο γνωστοί της γεννιάς μου έχουν άποψη με έντονη πολιτική χροιά επί του θέματος, είναι οι περισσότεροι πρώην υποψήφιοι βουλευτές και όλοι κομματόσκυλα με πλούσιο μπαμπά. Άλλο να έχεις άποψη για τη χώρα σου, και άλλο να είσαι 100% σίγουρος ότι ο τάδε πολιτικός ή η δείνα παράταξη είναι η λύση για όλα τα προβλήματα, και οι μόνοι ικανοί ηγέτες που νοιάζονται. Για την τσέπη σου/τους νοιάζεστε μόνο, και άντε μου στο διάολο.

Από την άλλη βέβαια Έλληνας είσαι, όποιον Έλληνα πολιτικό θες υποστηρίζεις. Καλά κάνεις. Οι ξένοι είναι που με δαιμονίζουν ώρες ώρες. Σε ρωτάνε κι'εσένα στα Λονδίνα, Κρίστα, πώς πάει η Ελλάδα? Βγήκατε από το ευρώ ή ακόμα? Γιατί δημιουργούν οι Έλληνες τόσα προβλήματα στον κόσμο? Πέσανε οι μετοχές εξαιτίας σας, τα δάνεια είναι δάνεια και ας μην τα ξοδεύατε, και άλλα τέτοια παρόμοια? Αμόρφωτοι ελεεινοί ρακοσυλλέκτες. Μορφώθηκα και από πρώην (γιατί άραγε) καθηγητή οικονομικών ο οποίος μου εξήγησε γιατί έπρεπε να βγει το ναι και γιατί πρέπει όχι μόνο να δεχτούμε όλα τα μέτρα αλλά να είμαστε και ευγνώμονες προς τη Γερμανία. Τεσπα δε νομίζω να μου ξαναμιλήσει. Δεν ήξερε μάλλον ότι βρίζω τόσο όμορφα στα αγγλικά!

Ωραία μου πέρασε η ταχυπαλμία, τώρα πάω για μεσημεριανό.

ΥΓ: Όλους τους πολιτικούς και τις παρατάξεις τους σιχαίνομαι εξίσου, μην παρεξηγηθώ. Όποιος από αυτούς που βάζουν το όνομά τους στα ψηφοδέλτια θέλει και μπορεί, ας μου άλλάξει γνώμη.

ΥΓ2: Ξεκούμπωτο το ταγιέρ, ανάκατο το μαλλί, να δεις που αυτή πηδιώταν και μάλιστα με την καλή έννοια.