Χέλλου! Το τερματίσαμε πάλι με την τεμπελιά περί αναρτήσεων. Θυμάμαι τις εποχές που έκανα αναρτήσεις μέρα παρά μέρα και ανατριχιάζω! Τι λογοδιάρροια? Σήμερα αποφάσισα να κάνω νέα ανάρτηση και να παρατήσω αυτή με την οποία τραβγιέμαι μήνες τώρα στο πρόχειρο, ούτως ώστε να μοιραστώ μαζί σας (σας ξέρω σχεδόν όλους πλέον, σκατά ανωνυμία) τα εκπληκτικά νέα, τα νέα που μου άλλαξαν το 2015, τη ζωή ολόκληρη!
Όχι δεν αναφέρομαι στο διδακτορικό που πήρα το Φεβρουάριο, ούτε στην πρώτη επίσκεψη των γονιών μου το Μάιο, ούτε στα 5 κιλά που έχασα το Καλοκαίρι, ούτε σε μια κωλοφαρδία που έπαθα επαγγελματικά. Αναφέρομαι στο γεγονός, ότι... ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΟΜΠΗΣ!!!!
Ο γείτονας ο από κάτω για. Ο Μπάαααπ. Μπομπ ο Μάστορας. Μπόμπη (όπως τον βάφτισαν οι γονείς). Γαμιόλης (όπως τον βάφτισα εγώ) (πολλάκις). Πάει έφυγε ο βρωμιάρης. Βρήκε δουλειά στην άλλη άκρη της Αμερικής, στο Σαν Φρανσίσκο, νοίκιασε μια βάρκα να μείνει μέσα (έλα Παναγία μου), φόρτωσε το αγροτικό και ξεκίνησε για Καλιφόρνια ένα βράδυ που 'λειπα, που 'λειπα επίτηδες.
Μα ήθελε λέει πριν ξεκινήσει την επόμενη μέρα να κάτσουμε να τα πούμε. Ναι ναι του είπα, εννοείται. Τρεις μέρες μετά που επέστρεψα από το κάμπινγκ, είχε εξαφανιστεί! Πιο ωραία επιστροφή από κάμπινγκ δεν έχω ξανα πάθει! Με ρώτησε ένας άλλος γείτονας αν τον είδα τον Μπόμπη πριν φύγει. Α δεν το θυμώμουν μωρέ ότι έφευγε! Εσύ τον είδες, τον ρωτάω. Α έπρεπε να πάω μια επίσκεψη το Σάββατο. Πάπιες Πεκίνου.
Το κάτω σπίτι άδειο, χωρίς μπεκρή, και να βρωμοκοπάει. Μια μπόοοοχα. Αφού ένα βράδυ πήγα να ψάξω μην και πέθανε ο ανώμαλος σε καμιά ντουλάπα. Δεν βρήκα πτώμα, ένα σπίτι πιο βρώμικο και από δημόσιες τουαλέτες βρήκα. Και μπόχα, το'πα ότι σκυλοβρωμόυσε κι' έζεχνε? Δεν ξέρω τι σκατά ήτανε, αν και βασικά αν κρίνω από τους ημίλευκους λεκέδες στα χαλιά μάλλον φαντάζομαι τι ήτανε.
Άνοιξα όλα τα παράθυρα, άναψα τη θέρμανση στο φουλ το έκανα σάουνα για 2 μέρες, ψηθήκανε όλα και ξεβρώμισε. Σχεδόν. Τώρα λέω για καλό και για κακό να πάω να πάρω κανα μπιτόνι σόδα να τη σκορπίσω εκεί κάτω, και να πάρω κανα αρωματικό κερί να κάνω ατμόσφαιρα εδώ πάνω. Αν δεν ήτανε όλα τα κεριά με άρωμα κολοκύθα και κολοκυθόπιτα, πολύ θα με υποχρέωναν αλλά τι να πεις. Αμερικάνοι.
Το κάτω σπίτι άδειο, χωρίς μπεκρή, και να βρωμοκοπάει. Μια μπόοοοχα. Αφού ένα βράδυ πήγα να ψάξω μην και πέθανε ο ανώμαλος σε καμιά ντουλάπα. Δεν βρήκα πτώμα, ένα σπίτι πιο βρώμικο και από δημόσιες τουαλέτες βρήκα. Και μπόχα, το'πα ότι σκυλοβρωμόυσε κι' έζεχνε? Δεν ξέρω τι σκατά ήτανε, αν και βασικά αν κρίνω από τους ημίλευκους λεκέδες στα χαλιά μάλλον φαντάζομαι τι ήτανε.
Άνοιξα όλα τα παράθυρα, άναψα τη θέρμανση στο φουλ το έκανα σάουνα για 2 μέρες, ψηθήκανε όλα και ξεβρώμισε. Σχεδόν. Τώρα λέω για καλό και για κακό να πάω να πάρω κανα μπιτόνι σόδα να τη σκορπίσω εκεί κάτω, και να πάρω κανα αρωματικό κερί να κάνω ατμόσφαιρα εδώ πάνω. Αν δεν ήτανε όλα τα κεριά με άρωμα κολοκύθα και κολοκυθόπιτα, πολύ θα με υποχρέωναν αλλά τι να πεις. Αμερικάνοι.
Η μπόχα ήταν τόσο χάλια που ξεκίνησα να ψάχνω καινούριο σπίτι. Πού να πάω όμως ρε, με το ζώον το Πεπόνι έξω στους αγρούς να πηδιέται και να τρώει ξύλο από μια άλλη γάτα. Αυτός δεν ξανακάθεται μέσα σε σπίτι, και εγώ δεν ξαναπάω σε σπίτι μέσα σε δάσος για να έχει αυτός να γυρνάει. Οπότε θα κάτσω εδωνά χάμω και αυτόν το χειμώνα μέχρι να τόνε φάει καμιά αλεπού να τελειώνουμε. Δεν πειράζει! Γάτα ήθελα! Καλά να πάθω!
Αυτά που λες. Στο κωλόσπιτο με μαγειρική σόδα και κεριά με άρωμα πεύκο θα ξεχειμωνιάσω.
ΥΓ: Τα ξαναέβαλα τα 5 κιλά, μην παρεξηγηθώ
