Μουχλόγαλο Αμερικλανέ

H xristin δεν είναι καθόλου α-χρηστίν τελικά (το έχω ξαναπει αυτό)(τι να κάνω αφού ισχύει)(απ'ότι φαίνεται) αφού μας δίνει σχόλια που είναι λες και τα έγραψε μεθυσμένος Ρωμαίος της αρχαίας Ρώμης από αυτούς που μιλούσαν Λατινικά πριν πεθάνουν (στην αρχαία Ρώμη δεν τα μιλούσαν αυτά?)(ή μήπως στο Βυζάντιο?)(διαλέγω την κουρτίνα 7):

Αγαπητέ Αμερικλάνε!
Επειδή Quidquid latine dictum sit,altum videtur θα στα πώ στα.....λατινικά.
Nemo sine vitio est και Errare Humanum est αλλά nota bene μην ανακηρυχτείς σε persona non grata των σεμιναρίων.
Κατά τα άλλα Nil desperantum!
Δεν είσαι μόνος τέκνο Βρούτε και Nihil sub sole novum γιαυτό Age quot agis καθότι De gustibus non est disputantum και εξάλλου Exitus acta probat.

Τη μετάφραση δεν τη βάζω γιατί μεταξύ μας πάντα Χριστό δεν κατάλαβα κι εκεί. Αλλά μου άρεσε, είναι πολύ σπέσιαλ σχόλιο γι'αυτό και σου την ΑΠΕΥΘΥΝΩ μάνα μου κι'ας έχει περάσει βδομάδα.

Τα καλά πράγματα αργούν να γίνουν.

Συνεχίζουμε λοιπόν xristin στο ίδιο μοτίβο με τις ανωμαλίες ιδιαιτερότητες του Αμερικλάνου. Όπως όλοι οι φυσιολογικοί πλην ενδιαφέροντες άνθρωποι, έχω κι εγώ κάποια πράγματα τα οποία θα ήθελα... χμ... να μην υπήρχαν. Μιλάω για πράγματα τα οποία ξέρω ότι είναι μαλακία, ξέρω ότι θα τα κάνω, με βλέπω να τα κάνω, και μετά τα παίρνω και με βρίζω που τα έκανα.

Μερικές φορές με εκνευρίζω τόσο πολύ που εκνευρίζομαι.

Παίρνω που λες, γάλα σοκολατούχο. Πάντα σοκολατούχο, το α-σοκολατούχο ούτε να το φτύσω. Παίρνω λοιπόν ας πούμε ενάμισι λίτρο γάλα (είναι πάμφθηνο μάνα μου) και λέω ωραία Αμερικλάνε, θα τρώς κάθε πρωί δημητριακά (σοκολατούχα) με γάλα (σοκολατούχο, το είπα?). Κάθε πρωί όμως χουζουρεύω στο ομολογουμένως τεράστιο για την περίσταση και υπερ-βολικό με στρώμα μνήμης κρεβάτι μου (όπου "μου" βλέπε του σπιτονοικοκύρη) και δεν σηκώνομαι μέχρι να είμαι αργοπορημένος και κάτι. Οπότε που χρόνος για πρωινό?

Περνάει ο καιρός και μετά από μια βδομάδα έχω πιει βία το ένα τέταρτο από το μπουκάλι, ενώ το γάλα πλέον έληξε. Παίρνω άλλο. Κι'άλλο. Κι'άλλο. Επειδή το μπουκάλι είναι πλαστικό, πρέπει να το ανακυκλώσω (τι θα πει η φύση) αλλά πρέπει πρώτα να πετάξω το γάλα και να το ξεπλύνω.

ΒΑΡΙΕΜΑΙ.

Το αποτέλεσμα? Έχω αυτή τη στιγμή (μισό λεπτό να τσεκάρω) 7 μπουκάλια γάλα μισογεμάτα (πάντα αισιόδοξος) από τα οποία τα 3 έχουν γίνει γιαούρτι, το ένα (το παλιότερο φαντάζομαι) έχει γίνει μπαλόνι από το διοξείδιο που βγάζουν τα βακτήρια και τα άλλα τρία βρίσκονται σε διάφορες καταστάσεις αποσύνθεσης. Έχω και ένα καινούριο που το πήρα σήμερα.

Πρέπει τώρα να τα πιάσω ένα ένα, να τα ανοίξω, να φάω τη ΜΠΟΧΑ στη μούρη, να τα ρίξω στην τουαλέτα (σαύρες γάλατα γιαούρτια, όλα στην τουαλέτα πάνε σ'αυτό το σπίτι), να τα ξεπλύνω και να τα πετάξω τα ρημάδια στην ανακύκλωση.

Αηδίασες? Περίμενε, ακόμα δεν τελείωσα.

Μετά από αυτό, πρέπει να κάνω το ίδιο και στο αμάξι. Έχω που λες ο δικός σου το χάρισμα της προνόησης. Αφού το ξέρω αρχίδια πρωινό θα τρώω, ας πάρω μια κούτα με αυτά τα γαλατάκια νεσκουίκ που δε θέλουν ψυγείο να την κρατάω στο αυτοκίνητο. Αυτό κάνω, και κάθε πρωί πίνω ένα μπουκαλάκι γάλα (σοκολατούχο) στο δρόμο. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια φρέσκια κούτα με γάλατα στο πίσω κάθισμα παρέα με την μισοάδεια (πάει η αισιοδοξία) που απ'ότι πληροφορήθηκα από τη μυρωδιά του τελευταίου μπουκαλιού, χάλασε. Στο πορτμπαγκάζ υπάρχουν άλλες δύο μισοάδειες (συνεχίζεται η απαισιοδοξία) κούτες με γάλατα νεσκουίκ. Αυτές οι δύο ούτε να σκέφτομαι σε τι κατάσταση βρίσκονται δε θέλω, με όλο το πάγωσε, ξεπάγωσε, ξαναπάγωσε, ξαναξεπάγωσε από το Δεκέμβρη μέχρι τώρα. Σύνολο τρεις για πέταμα.

Και να πεις ότι δεν το ξέρω? Το ξέρω ο κερατάς! Και σήμερα που πήρα το γάλα ενώ έχω μια ομάδα βόλεϊ (κομπλέ με αναπληρωματικό) στο ψυγείο, το ήξερα ότι και αυτό γιαούρτι θα καταντήσει.

Κάθομαι xristin στον καναπέ και γράφω αντί να αδειάζω μπουκάλια με μουχλόγαλο, γιατί?, γιατί είναι βράδυ και που να βγαίνεις έξω τέτοια ώρα. Αύριο το πρωί θα έχω αργήσει (στανταράκι) και χέστο μωρέ το κάνω το απόγευμα. Το απόγευμα θα πρέπει να ετοιμαστώ να πάω για φαΐ και να δω το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ Χάρι Πότερ (αυτό δεν θα το αντέξω) και δεν θα θέλω να βρωμάω μουχλογαλατίλα (γαλατομουχλίλα) (τι θα πει ο Χάρουι), το βράδυ που θα γυρίσω θα είναι πάλι αργά και πάει λέέέέέέγονταααας.

Που θα μου μάθει ΕΜΕΝΑ η Νεφέλω πως να φτιάχνω τυρί! Χα! Εγώ μάνα μου το φτιάχνω αυθόρμητα, και γιαουρτάκι, και τυράκι, και καλλιέργεια βακτηρίων, και χημικό όπλο και απ'όλα. Αμ τι νόμιζες, τις συνταγές της ξανθιάς (με πράσινη ρίζα) με τα ξύδια περίμενα? Έλα να δεις στο ψυγείο μου αυτή τη στιγμή τι γίνεται. Γάλατα γιαούρτια όλα ντυμένα σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας ροκφόρ. Ευτυχώς που κλείνουν καλά και δεν φεύγουν οι μπόχες τους, γιατί θα είχε μαζευτεί το FBI να δει τι είναι αυτή η ξαφνική μάζωξη χημικών μποχαλόπλων.

YΓ: Αυτή την ανάρτηση την αφιερώνω στις θείες μου που νομίζουν ότι είμαι νοικοκύρης και όποτε το λένε εκνευρίζουν τον αδερφό μου και κάνουν τη μάνα μου να κατουριέται από τα γέλια. Θείες, σας ευχαριστώ.

ΥΓ2: Περιμένω τα κείμενά σας μέχρι την Τετάρτη, αν δεν λάβω τουλάχιστον ΤΡΙΑ, δεν έχει διαγωνισμό!