Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Αλατολάτρης

Γεια σας. Τι κάντετε. Καλάάάάά είστε, σας βλέπω εγώ.

Λοιπόν. Ξεκίνησα να γράφω ένα ποστ άσχετο με διάφορες βλακείες αλλά με ήρθε φλασά. Ρε βλάκα αμερικλάνο ξέχασες να βάλεις τα φαγιά που έφαγες και γούσταρες στην Ελλάδα. Ζώον. Αλλά δεν φταις εσύ. Εδώ ξέχασες να παραγγείλεις ράματα και τα θυμήθηκες προπαραμονή της εγχείρησης, υπαίθρια κόντεψαν να γίνουν τα γουρουνάκια, το ποστ θα θυμόσουνα.


Τέσπα. Έλα πάμε. Στο θέμα μας.

Πίτες.


Διάφορες. Πίτες με σουβλάκι χοιρινό (οι αγαπημενοτερότερες), σουβλάκι κοτόπουλο, γύρο χοιρινό, γύρο κοτόπουλο. Με μπόλικο τζατίκι και ντομάτα και πατάτες, λαδωμένες τίγκα να στάζει το έλαιο στην μπλούζα σου. Τι να λέμε τώρα. Άντε βρείτε μου εσείς φαΐ τόσο τέλειο, φτηνό, υγειινο (δυνητικά) και γρήγορο.

Πίτσες.


Εντάξει. Πίτσες έχει και εδώ χάμω (πως γίνανε νομίζετε τόφαλοι οι αμερικάνοι) αλλά ο Θεός να τις κάνει. Ούτε η Ερμιονη Γκρέιντζερ δεν μπορεί να τις μετατρέψει σε βρώσιμες. (Όσοι δεν ξέρετε την Ερμιόνη να φύγετε να πάτε αλλού). Μα είναι δυνατόν να μου βάζουν κόκκινη πατάτα με τη φλούδα και ανανά στην πίτσα. Και να κερδίζει και εθνικό βραβείο της καλύτερης πίτσας. Α σιχτιρ δηλαδή. Εμένα η πίτσα μ'αρέσει με σαλάμι μανιτάρια. Άντε και φέτα καμια φορά. Καλά στη Ρόδο ειδικά, έχουμε τέλειες πίτσες. Καλύτερες και από της Ιταλίας και δεν σηκώνω κουβέντα. Άντε.


Κρέατα.


Κρέας. Κρέας κρέας κρέας. Πραγματικό κρέας, όχι βλακείες. Χοιρινά παιδάκια. Μπριζόλες. Σουβλάκια. Ε τι να λέμε τώρα. Τρως κρέας και γεύεσαι κρέας. Όχι σαλτσες. Κρέας. Δεν έχω τίποτες άλλο να πω. Κρέας.

Και πάμε τώρα στα σπιτικά. Όπως καταλαβαίνετε έφαγα τα πάντα μέσα σε 10 μέρες, οπότε θα πω μόνο τα καλυτερότερα.

Καπαμάς.


Αρνί γεμιστό με ρύζι. Το ξεκοιλιάζεις το γεμίσεις με ρύζι και τα συκώτια του και το ψήνεις. Όχι εσύ. Εσύ μάλλον δεν ξέρεις την τύφλα σου από καπαμά. Η μάνα μου το κάνει. Το αρνί εγώ φίλοι μου ΔΕΝ ΤΟ ΤΡΩΩ αν δεν το έχει μεγαλώσει ο πατέρας μου και το έχει ψήσει η μάνα μου. Ή εγώ στη σχάρα. Τέλος.

Παίχτηκε και φάση με τον καπαμά. Σπίτι μας είναι το φαΐ σπέσιαλ που κάνουμε σε ειδικές περιπτώσεις. Όπως τώρα. Την μέρα πριν φύγω το είχαμε. Η μάνα μου ξεχώρισε το καλύτερο κρέας χωρίς λίπος και το ρύζι χωρίς πολλά συκώτια σε ένα μπωλ. Το μεσημέρι έφαγα το μισό. Το βράδυ το άλλο μισό έλειπε. Το κέρασε ο πατέρας μου σε ένα ζευγάρι "φιλών" που μάλλον δεν χωνεύει η μάνα μου. Καταλάθος το έκανε ο άνθρωπος, δεν ήξερε ότι ήταν η μερίδα του λέοντος. Εμού. Σωστά το έγραψα? Τεσπα. Ναι. Και έγινε το σώσε.

ΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΕΔΩΣΕΣ ΤΟ ΦΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ!!!!!! ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ!!!!!! ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ!!!!! ΑΥΡΙΟ ΦΕΥΓΕΙ ΡΕ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!!!!!!!! ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΟ!! ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ!!!!! ΠΟΥ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΣΕΙ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΜΟΦΑΙΔΕΣ!!! ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΟΥΒΑΛΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑΙΖΩ!! ΦΑΓΑΝ ΤΟΝ ΚΑΠΑΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!

Kάπως έτσι πήγε για κανα τέταρτο. Αλλά εμένα δεν με πείραξε, είχα ήδη φάει το πρώτο δείπνο και θα παραγγέλναμε και σουβλάκια οπότε και ο καπαμάς δεύτερης διαλογής μια χαρά μου'πεσε.

Ταραμοσαλάτα.


Ναι, μη γελάτε. Ταραμοσαλάτα. Ξέρετε πόσο μου έλειψε?? Κάθε μέρα έτρωγα με φωμί. Πήγα μια φορά να κάνω εδώ αλλά ο ταραμάς είναι για γέλια, τι ταραμοσαλάτα να βγει.

Και όχι μόνο ταραμοσαλάτα. Η μεγάλη αγάπη είναι με αυτό το σωληνάριο με την κρέμα από αυγά ψαριών? Primula? Αυτό το τρως μια στάλα και πίνεις 2 λίτρα νερό? Εσείς δηλαδή γιατί εγώ είμαι αλατολάτρης. Το τρώω το αλάτι έτσι. Έτσι. Αυτό λοιπόν, ναι. Σωληνάριο το λέω. :((((( έλεγα να πάρω μερικά στη βαλίτσα αλλά 24 ώρες ταξίδι θα χαλούσαν και θα βρωμούσαν. Τι να πεις?

Γαριδάκι Συμιακό.


Μάλλον και αυτό δεν το ξέρετε. Μπορεί και να το ξέρετε, δεν ξέρω. Είναι μια γαρίδα νάνος που πρώτη φορά τη βρήκανε στη σύμη, εξ ου και το όνομα. Αλλά κυρίως βρίσκεται ανοικτά της Καρπάθου. Και κανει θραύση. Είναι πολύ ακριβή. Πλέον την βρίσκεις μόνο στα εστιατόρια, να την αγοράσεις ωμή δύσκολο. Αλλά επειδή αυτός που τις ψαρεύει είναι ξάδερφος του πατέρα μου, βρήκαμε. Κάτσε να δεις πόσο κανανε. Τα 250 γραμμάρια 15 ευρώ? Φιλική τιμή? Κάτι τέτοιο. Δεν θυμάμαι. Αλλά τα αξίζει τα λεφτά της. Πρώτα απ'όλα οι ψαράδες τις αποκεφαλίζουν. Μετά τις τηγανίζεις με το τσόφλι και τις τρως κράτσα κρούτσα κράτσα κρούτσα. Η γεύση δεν θυμίζει πολύ γαρίδα, είναι γλυκιά σχεδόν. Και ναι, κυρίες και κύριοι, μου τρέχουν τα σάλια. Τρέχουν. Τρέχουν. Τρέχουν. Τερμάτησαν.

Αυτά νομίζω είναι τα χάιλάιτς. Εντάξει υπάρχουν και τα απλά: μουσακάδες, κεφτεδάκια, παστίτσια, όσπρια, λαδερά, μακαρόνια όλα όλα όλα. Αλλά αυτά τα κάνω και μόνος μου χαχα. Ψώνιο.

5 σχόλια:

  1. αναμνήσεις από τις καλύτερες!!φαγητό της μαμάς.εκεί τι τρως;δεν θα μας πείς;καλημέρα,να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ti mas kanis kai mas trexoyn ta salia!
    Ta oraiotera s'aresoyn!
    Tetio kabga i mama gia ton kanakari?
    To garidaki oxi toso akribo edo stis psarotavernes to'xoyn se logiki timi!

    Kala na pernas me anamniseis ap'ayta poy'fages edo 10meres!

    Thalassina filia!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευτυχώς που είμαι φαγωμένη......
    αλλιώς μέσα στην οθόνη θα έμπαινα....χαχαχαχα!!!
    Την καλησπέρα μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @fortunata: Α θα σε μαλώσω! Έχω ήδη ποστ με το τι φαγιά έχει εδώ, δεν είσαι φανατικιά αναγνώστρια και πολύ με στεναχώρεσες :P

    @zoyzoy: Έλα ρε έχετε γαριδάκι συμιακό στη σύρο??? Να μου πεις που να πω σε κάτι γνωστούς μου να πάνε που το δοκίμασαν οι ανθρώποι στη Ρόδο και πάθαν την πλάκα τους! Θέλανε να βρουν και τρόπο να το αγοράζουν γιατί έχουν εστιατόριο. (να θυμηθώ να βρω τη διέυθυνση να στην πω να πας, μιλάμε για ΤΕΛΕΙΑ φαγιά!!)

    @stavroulazerva: Σε καταλαβαίνω! Εγώ να δεις που ακόμα έχω τη γεύση του καπαμά στο στόμα μου και ας πάει σχεδόν δίμηνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εν ολίγοις, καλοπέρασες Αμερικλανούλη!=P
    Εύχομαι να επαναληφθεί σύντομα το feast στα πάτρια εδάφη, φιλιά!=)

    ΑπάντησηΔιαγραφή