Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Τί να κάνω

Άλο!

Είναι Κυριακή πρωί, τι πρωί δηλαδή, χαράματα, 10:20, και με διακατέχει ένα παράξενο συναίσθημα. Δεν έχω τί να κάνω! Φοβερό? Ναι! Αληθές? Βασικά... όχι. Έχω τόσα πολλά να κάνω, τόσα πολλά να κάνω, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, που το ξέρω, το ξέρω ότι δεν θα προλάβω. Οπότε ας κάτσω χαλαρά την Κυριακή το πρωί να πιω τον ελληνικό καφέ που μου έστειλε η μάνα μου, να φάω κανα μελλομακάρονο, κανα καρπάθικο κουλούρι, και λίγη σοκολάτα ΙΟΝ που επίσης μου τα έστειλε η μάνα μου και ας κάνω... τίποτα πριν ξεκινήσω να κάνω... ξέρω γω αυτά που πρέπει να κάνω.

Με άλλα λόγια, δεν είναι ότι δεν έχω τί να κάνω επειδή δεν έχω τί να κάνω, αλλά επειδή αποφάσισα ότι σήμερα το πρωί δεν θα κάνω τίποτα! Δεν ξέρω αν με πιάνεις κι αν με έπιασες να πλύνεις τα χέρια σου γιατί οι φιλοσοφομαλακίες λερώνουν.

Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να πω σήμερα, δεν υπάρχει κάποιο σημαντικό θέμα να θίξω, όπως κάνω συνήθως άλλωστε με τις πολύ βαθυστόχαστες αναλύσεις μου περι Κινέζων, οπότε αν ψάχνεις να διαβάσεις κάτι ενημερωτικό, εκπαιδευτικό και πνευματικώς διεγερτικό, να πας να διαβάσεις Τολστόι.

Πολύ ωραία όμως η Ρώσικη λογοτεχνία η παλιά. Τις προάλλες όταν ένιωθα ότι σπαταλάω άδικα το χρόνο μου εδώ πέρα και γενικά με είχαν πιάσει τα υπαρξιακά μου (άτιμη ηλικία τα 29), διάβασα τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι γιατί, τί γιατί, γιατί ταυτίστηκα! Αλλά τελικά ο ηλίθιος του βιβλίου αποδείχθηκε πολύ έξυπνος, διαβασμένος, αγαθός και καλόκαρδος άνθρωπος, καμία σχέση με μένα δηλαδή. Μόνο κατάληξη μπορεί να έχουμε την ίδια, δεν ξέρω. Έχει ωραία τοπία η Ελβετία απ'ότι έχω δει σε συσκευασίες σοκολάτας.

Μιας και είναι Κυριακή, να σας ρωτήσω βρε παιδιά κάτι που θέλω. Κατέβασα μια ωραία εφαρμογή για τάμπλετ που έχει όλες (ή ξέρω γω μπόλικες) ελληνικές εφημερίδες. Ποιες να διαβάζω? Όχι πες μου εσύ. Που ό,τι ανοίξω έχει ή το τι έκανε η Μενεγάκη το Σ/Κ, ή το τι δηλώσεις έκανε ο Σαμαράς στις Βρυξέλλες. Δεν με ενδιαφέρει ρε μανίτσες όμορφες ούτε η Μενεγάκη, ούτε ο Σαμαράς, ούτε οι όμοιοί των. Ό,τι σελέμπριτι (τηλεόρασης, μουσικής, πολικτικής, τέχνης, κλπ) έχει βγει μετά το 2009, δεν το γνωρίζω. Εδώ δυσκολευόμουν να κρατήσω επαφή με την ελληνική πραγματικότητα όσο ζούσα στην Ελλάδα, τώρα που έχω να φάω σουβλάκια από πέρσι θα έχω επαφή? Ας σοβαρευτούμε λίγο.

Δε θέλω να διαβάζω ειδήσεις για τις Μενεγάκες τους Σαμαράδες και τις Βανδές. Αυτοί μια χαρά είναι, το ξέρω. Θέλω να διαβάζω ειδήσεις για τον κόσμο τον πραγματικό. Να για παράδειγμα διάβασα σε μια ροδιακή εφημερίδα (ονόματι Ροδιακή, δεν το περίμενα) ότι κάτι κάνανε μαθητές λυκείου σε σχέση με άτομα με ειδικές ανάγκες. Το τι κάνανε το ξέχασα γιατί δεν με αφορά άμεσα, αλλά όσο τα διάβαζα και για λίγο μετά με άρεσε.

Αν έχετε στα υπόψιν σας κάποια εφημερίδα, ιστοσελίδα, στήλη ή έστω δημοσιογράφο που να γράφει ωραία κοινωνικά άρθρα, ρίξτε μου μια ενημέρωση τον ανημέρωτο. Θα σας έλεγα να μου ρίξετε και ένα σίδερο αν ήμασταν κοντά, αλλά... δεν σιδερώνω. Εδώ μωρέ μετα βίας (μερικές φορές σωματικής) έχω χρόνο να τα πλύνω, θα τα σιδερώσω κι'όλας. Είμαι προχώ και τα φοράω τσαλακωμένα μέχρι να γίνει μόδα. Για όσο διαρκέσει η μόδα θα είμαι ιν, και όταν περάσει πάλι ασιδέρωτα θα τα φοράω αλλά τότε δεν θα είμαι προχώ, ούτε ιν, θα είμαι ρέτρο. Γενικά πιστεύω οι ταμπέλες, εφόσον υπάρχουν, πρέπει να υπακούν εμάς, όχι εμείς αυτές. Ακούς εσύ με το μούσι? Ακούω να λές ενώ ξυρίζεις την αηδία.

Θα σου πω ένα καλό νέο όσον αφορά στις μόδες! Συνήθως οι μόδες ξεκινάνε ή από την Αμερική, ή τη βόρεια Ευρώπη, ή τη Γιαπωνία. Από την Ελλάδα οι μόνες μόδες που ξεκίνησαν ποτέ ήταν η δημοκρατία, τα μαθηματικά, η γεωμετρία, η στρατηγική, οι τέχνες, και άλλα τέτοια που δίπλα στις μόδες που θέτει η λέιντι γκάγκα μοιάζουν, μα και είναι, ασήμαντα. Τεσπα τώρα στον 21ο αιώνα οι μόδες δεν ξεκινάνε από την Ελλάδα, εκτός από μία! Πέρσι τα Χριστούγεννα παρατήρησα στη Ρόδο ότι υπήρχε έντονη διακίνηση χυμού από ρόδι. Με ενημέρωσαν ότι ήτανε μόδα (δεν ξέρω αν είναι ακόμα) γιατί είναι λέει υγιεινό κλπ. Μου έκανε εντύπωση γιατί δεν το είχα ξαναδεί, αλλά να φέτος που έγινε μόδα και στην Αμερικη! Έτσι μπράβο, πρώτα η Ρόδος και μετά η Αμερική. Πανάκριβος χυμός όμως. 5 δολάρια για ένα μικρό μπουκαλάκι, τι στο διάολο, παρθένες τα ξεκουκουτσιάζουν τα ρόδια στο σεληνόφως χρησιμοποιώντας μόνο τα μικρά τους δακτυλάκια?

Θα σταματήσω να γράφω εδώ όμως γιατί πήγε 11:33 και κατουριέμαι, μια ώρα στην καρέκλα.

Καλές γιορτές να έχετε και καλά να σας μπει το 2015, αν δεν τα ξαναπούμε.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Σκαλί σκαλί

Άλο!

Ο Μάχλερ ως συνήθως μου έκανε κοιλιακούς με το σχόλιό του:
Ήμουν σίγουρος πως θα γύριζε! Αφού δεν έχει αρχίδια που να πάει.
Οπότε είπα να αναστήσω την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ και να του τη δώσω! Μάχλερ ΝΑ πάρτη.

Αν και το σωστό Μάχλερ, όπως θα σου πουν και οι αξιότιμοι φιλόλογοι, είναι να πεις Αφού δεν έχει αρχίδια· πού να πάει. Ή Αφού δεν έχει αρχίδια, πού να πάει; Έτσι είναι Μαχλερένιε, πρέπει να μιλάμε σωστά.

Τις προάλλες έκανα τσάτιν στο φέισμπουκ με τη βαφτισιμιά μου και μου τα έλεγε κάπως τ κνς νονέ εδω ολα κλ και τέτοια, και της είπα να μιλάει σωστά για να μην τη βράσω! Είμαι κουλ νονός αλλά υπάρχουν και όρια.

Τώρα που είπα βράσω, έκανα μια σούπα πολύ γαμάτη με κόκκαλα από γουρούνι! Όχι δικό μου γουρούνι, από το σουπερμάρκετ τα πήρα. 6 ώρες τα έβραζα αλλά και πάλι δεν έπηξε, πες μου Μάχλερ τι κάνω λάθος ο ανερχόμενος σεφ?

Πρέπει να κάτσω και να ανεβάσω τις 5-6 συνταγές που έχω και κάνω συνέχεια, για να επωφεληθεί η ανθρωπότητα! Από την τεμπελιά μου τις έχω εξελλίξει τις συνταγές, τις έχω τεμπελχανιάσει, και τις αποκαλώ του τεμπέλη ή, συνώνυμο, του Αμερικλάνου. Γιατί τι να λέμε τώρα, μόνο τρία πράγματα τα έχω μεγαλύτερα από την τεμπελιά μου: τα νεύρα μου, την ομορφιά μου, και το τούτο μου. Τυχαία σειρά.

Αν και τώρα που το σκέφτομαι, μερικές φορές νευριάζω τόσο πολύ, που βαργιέμαι να αντιδράσω. Δεν ξέρω τι έχουν μερικοί άνθρωποι και με εκνευρίζουν σε τέτοιο βαθμό που καίω φλάτζα και λιποθυμώ από μέσα μου. Λες να το κάνουν επίτηδες? Τι να σου πω. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και δη ανώμαλου. 

Άβυσσος και η ψυχή της γάτας (της ανώμαλης γάτας). Άβυσσος επί 9 για να είμαστε και μαθηματικά ακριβείς! Το Πεπόνι γύρισε άλλο ζώον. Ζώον και πριν, ζώον και τώρα, αλλά άλλο ζώον. Να για παράδειγμα πλέον αντί να προτιμάει κονσέρβα θέλει ξηρά τροφή. Και αντί να κάθεται στην πολυθρόνα του, κάθεται μέσα σε ένα κουτί. Και αντί να νιαουρίζει όταν εξιτάρεται, στριγγλίζει λες και τραβάει χειρόφρενο σε στροφή. Αλλά κατα τ'άλλα βλαμμένο όπως πριν, είμαι σίγουρος ότι είναι το ίδιο σκατόγατο. Σκατόγατο γεννήθηκε, σκατόγατο θα πεθάνει.

Όπως και τα ασιάτικα. Γουρούνια γεννήθηκαν (συγγνώμη γουρούνια), γουρούνια θα πεθάνουν (συγγνώμη γουρούνια, είστε το αγαπημένο μου κρέας). Έχω καλά νέα στο μέτωπο των γουρουνιών όμως! Μας δώκανε ένα ακόμα δωμάτιο-εργαστήριο, το οποίο είναι στην άλλη άκρη του κτηρίου, και σε άλλο όροφο από την Κινέζα! Με το που άκουσα ότι πρέπει να μετακομίσουν δυο άτομα εκεί, ξεκίνησα να βάζω συμπράγκαλα σε κούτες! Παίρνω και έναν Κορεάτη μαζί μου γιατί μ'αρέσει η μαγειρική της γυναίκας του.

Στο νέο εργαστήριο εκτός του ότι θα κάνω κουμάντο (όχι ότι και τώρα δεν κάνω), θα μπορώ επιτέλους να βάζω μουσική! Εδώ τουτς ξινίζει! Θα παίζω όλη μέρα το 1055 Ροκ από Σαλλλλονίκη, τον Ανατολικό εφΈμ και το καινούριο το δικό σου Μάχλερ το ΒΟΕΜ. Και όταν έχω έτσι πολλά νεύρα θα βάζω Βερούλα Λάμπρού και τα άπαντα της Πάνια. Θα τους κάνω τον όροφο παραλιακή.

Τους έχω έτοιμη και έκπληξη. Στο εργαστήριο έχω μια καφετιέρα Keurig, την οποία βρήκα δίπλα στα σκουπίδια που την έβαλε μια καθηγήτρια που δεν την ήθελε. Την πήρα, 100 δολάρια κάνει χαζός είμαι? Τέσπα την καφετιέρα πιο πολλύ η Κινέζα τη χρησιμοποιεί για ζεστό νερό να πίνει τσάγια, αλλά τώρα η καφετιέρα αλλάζει όροφο αχαχαχαχαχα να το πιεις μωρή το τσάι κρύο και να σου κάτσει. Πόσο στοίχημα πας ότι θα με πάρει τηλέφωνο να ρωτήσει πού πήγε η καφετιέρα?

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Η επιστροφή του Ασώτου ΠεπονΥιού

Άλο!

Τελικά κοίτα να δείς που περίμενα επίτηδες να περάσουν βδομάδες και να σιγουρευτώ πριν ανακοινώσω ότι πάει το Πεπόνι μας άφησε χρόνους και τελικά με το που έβγαλα ανάρτηση επέστρεψε!

Έλα Φούλη και Σοφία πείτε τώρα πόσες λαμπάδες τάξατε. Αν τις τάξατε όσο το μπόι του πάρτε κεράκια γενεθλίων γιατί έχει μείνει πετσί και κόκκαλο, το ζώον.

Μια φορά κ' έναν καιρό λοιπόν, εχτές το πρωί, ακούω από το παράθυρο κάποιον να λέει heeeeeerreeee kitty kitty kitty! heeeeeereee kitty kitty kitty! Σε ελέυθερη μετάφραση, έεεεεεελα δω μωρη σκατόγατα! έεεεεεελα εδώ μωρή σκατόγατα!

Βγαίνω έξω και βρίσκω τον εγγονό του σπιτονοικοκύρη, που μένει δίπλα, να είναι στα τέσσερα στο γκαράζ με τα άχυρα. Μου λέει, εσύ δεν έχεις μια πορτοκαλί γάτα, χνουδωτή? Ναι του λέω, είχα αλλά έφυγε! Όχι δεν έφυγε κάτω από τη βάρκα πίσω από τα άχυρα είναι! ΠΟΥ! λέω εγώ ήρεμα, ενώ τσακίστηκα να βγάλω το δερμάτινο μη το γεμίσω άχυρα πριν σκαρφαλώσω στην βάρκα, πάω στη γωνία που ήταν το σκατόγατο, το άρπαξα πριν προλάβει να καταλάβει τι γίνεται, και τον βγάλω έξω (το Πεπόνι).

Τέτοια αντανακλαστικά δε μου το'χα, σα χελωνονιτζάκι έκανα! 

Αυτό το ζώον ο Πεπόνης, είχε ένα μπουκάλι σφηνομένο στην κεφάλα του εδώ και ένα μήνα. Το ξέρω ότι είναι μήνας γιατί το μπουκάλι το έχασα εγώ από την είσοδο όταν πήγα στο Σαν Ντιέγκο - είναι μπουκάλι από αυτά που γεμίζεις με γατοτροφή (ή και σκυλοτροφή δεν είμαστε ρατσισταί και ρύζι άμα θες μέσα βάλε εγώ δεν) για να τρώνε τα σκασμένα μέρες. Πήγε ο ΗΛΙΘΙΟΣ να φάει από τη λάθος τρύπα μα ούτε να φάει πια δε μπορεί τι να πεις το έχουμε πει και πιο παλιά αυτό, το Πεπόνι είναι ξανθό με όλη τη σημασία της λέξης.

Ένα μήνα χωρίς μπουκιά, σκελετός έμεινε. Στην αρχή δεν το συνειδητοποίησα λόγω τριχώματος, να δείτε:


Μετά όμως που έφαγε λίγο σα γουρούνι (τα ξέρασε) τον έκανα μπάνιο, τον ξούρισα ΓΟΥΛΙ, βρήκα και ένα σόι τσιμπούρια (ευτυχώς ψύλλους δεν είχε), και τον ξαναέκανα μπάνιο και είδα τον σκελετό! Άστον να δυναμώσει λίγο και να φύγουν οι πληγές από τα τσιμπούρια και το μπουκάλι και θα τον πάω για νέα εμβόλια.

Διάβασα στο ίντερνετ (βλ. προσωπικός μου κτηνίατρος) ότι όταν δεν τρώνε για βδομάδες τα σκατόγατα πρώτα γίνεται το συκώτι τους λιπαρό λέει, και μετά αρχίζουν να χαλάνε όργανα! Τα πρώτα που πάνε είναι τα νεφρά αλλά τα νεφρά του Πεπονιού μια χαρά δουλεύουν με κατούρησε μια φορά κατα τη διάρκεια του μπάνιου και μια στο σαλόνι. Οπότε πέραν από το συκώτι και την αφαγία μάλλον δεν έχει τίποτα.

Είναι πάντως να τον λυπάσαι! Και με την ουρά στα σκέλια κυριολεκτικά, δε φεύγει από δίπλα μου και όχι στην πόρτα, ούτε στο παράθυρο δεν πάει. Νομίζω το πήρε το μάθημά του, το ζώον. Κάθεται όλη μέρα και όλη νύχτα στον καναπέ σε στάση κλώσσας σαν το μαραμένο μουνί.


Σήμερα θα πάω να του πάρω ζακέτα γιατί χωρίς μαλλί είναι που είναι σαν μαραμένο να μη γίνει και κασάτο.

ΥΓ: Ο εγγονός του σπιτονοικοκύρη είναι γεωργός (στην ηλικία μου εμείς να τα βλέπουμε αυτά που θέλουμε καρέκλες), εξ ου και το άχυρο.

ΥΓ2: Πάλι καλά που ήταν παχύσαρκο πριν φύγει και είχε να τρώει από πάνω του!

ΥΓ3: Όχι για να δείτε διαφορά:

                                                                                                                           
ΥΓ4: Μα να μη ξέρει από ποια τρύπα να φάει...                                  

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Ο Τσεπόλιας

Πο πο πο πο έχω πάρει φόρα με τις αναρτήσεις λέμε. Βασικά πρέπει να κάτσω στο Πανεπιστήμιο μέχρι τις 7 που έχουμε διαλογισμό και τώρα είναι 6 οπότε μια ώρα δεν έχω τι να κάνω και δε θέλω να τα ξύσω άλλο γιατί την προηγούμενη βδομάδα των ευχαριστιών που ήταν τα έξυσα μέχρι που μάτωσαν.

Σήμερα θα κάνω το αγαπημένο μου είδος ανάρτησης δηλαδή θα θάψω κινέζο. Α. Μου είπανε έλα να πάμε να δεις όχι μου είπανε ότι δεν κάνει να λέω κινέζο και κινέζα και ινδό και ινδή γιατί λέει είναι ρατσιστικό αλλά εγώ ρε παιδιά δεν είμαι ρατσιστής, ορκίζομαι! Στη ζωή του κινέζου.

Κινέζους και ινδούς έχει στο εργαστήριο, κινέζους και ινδούς θαύω... θάβω... φτυαρίζω. Αν είχε έλληνες θα έθαβα έλληνες αν και με τους έλληνες μάλλον θα σκοτωνόμασταν απλώς όπως σκοτωνόμασταν και στην Πάτρα και μετά πηγαίναμε για καφέ.

Τέλος πάντων! Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι πρέπει ρε γαμώτο να έχουμε λίγη τσίπα λίγο φιλότιμο λίση περυφάνεια ρε γαμώτο. Τη σκότωσα την περηφάνια. Ευχαριστώ γκούγκουλ.

Σε γενικές γραμμές όταν παραπονιέμαι για κάτι τείνω να υπερβάλλω. Έεεεεεελα δεν το πιστεύω. Να ας πούμε αν το φαΐ έχει λίγο παραπάνω αλάτι και έχω διάθεση για μίρλα θα ανακοινώσω ότι είναι πιο αλμυρό και από τις αλυκές του Μεσολογγίου. Ενώ σε μια φίλη μου που τα τρώει όλα ανάλατα της λέω ότι όταν μαγειρεύει όχι απλά δεν προσθέτει αλάτι αλλά αφαιρεί και όσο υπάρχει ήδη στο φαΐ μέσω αντίστροφης όσμωσης.

Και με τους ινδοκινέζους τα ίδια κάνω το να το κάνω ΝΑ γιατί πιστεύω στο μέσο της γκρίνιας σαν καλλιτεχνική έκφραση του έμφυτου και άκρως ενδότερου σαρκασμού αλλά μόνο για μένα γιατί όταν το κάνουν οι άλλοι εκνευρίζομαι. 

Αυτός ο Κινέζος όμως ρε παιδί μου! Έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ τεμπελιάς και αχρηστίας λέμε ακόμα και με την οργιάζουσα φαντασία μου δεν μπορώ να φανταστώ άνθρωπο στη θέση του, από άποψη καριέρας θου κύριε, να είναι πιο άχρηστος από αυτό το πράμα τη σκατομηχανή τον καταναλωτή ρυζιού. Να θες να υπερβάλλεις και να μη μπορείς γιατί η πραγματικότητα σε ξεπερνάει!

Πολύ μπλα μπλά όμως και ακόμα δεν τον εισήγαγα τον κύριο χαρακτήρα της ιστορίας μας, θα τονε πω Τσεπόλια γιατί κάπως έτσι ακούγεται. 

Ο Τσεπόλιας λοιπόν είναι επίκουρος καθηγητής παρακαλώ της φαρμακευτικής από ένα Πανεπιστήμιο στην Κίνα τύπου μέιντ ιν τσάινα εκεί που αν κρίνω από τους καθηγητές, οι μαθητές μάλλον έχουν τρίχωμα και τρώνε μπανάνες. 

Ο κύριος επίκουρος καθηγητής μας ήρθε πέρσι το Δεκέμβρη -να το σημειώσουμε παρακαλώ πολύ αυτό, περίμενα ένα ολόκληρο χρόνο να τονε θάψω δεν βγάζω έτσι εύκολα συμπεράσματα δεν τον κρίνω τον κόσμο με το που τους γνωρίσω (χαχα)- ήρθε λοιπόν πέρσι το Δεκέμβρη και από πέρσι το Δεκέμβρη μέχρι φέτος το Δεκέμβρη χμμμμ για να σκεφτώπόσα πειράματα έκανε χμμμμμμμμ.... ΜΙΣΟ.

Όχι μισό λεπτό να σκεφτώ, μισό πείραμα έκανε! Μισό πείραμα δύο εβδομάδων! Δεν μπορούσε να το τελειώσει και του το τελειώσε μια ινδή.

Και καλά ρε φίλε, είσαι τεμπελχανείο και δε θες να σηκώσεις τον κώλο σου από την καρέκλα. ΟΚ. Σε καταλαβαίνω. Κάνε κάτι άλλο.

Τι κάνει? Κάθεται στην καρέκλα, βλέπει βίντεα στο γιουτιούμπ με τα ακουστικά και τον παίρνει ο ύπνος σαν τους γέρους, ενώ του τρέχουν τα σάλια μαλάκα. Μα τω θεώ δεν κάνω πλάκα, τον έβγαλα και φωτογραφία μια φορά. Δεν μπορώ να σας τον δείξω γιατί έχω και κάποιους κανόνες ώρες ώρες αλλά να κάπως έτσι είναι αλλά σε λγότερο σέξι:


Εκτός του ότι δεν κάνει ΤΙΠΟΤΑ, όλη μέρα βλέπει βίντεο, κατεβάζει κουπόνια προσφορές να αγοράζει μαλακίες, είναι και κακάσχημος και μας χαλάει την αισθητική, το φαΐ του έχει σχεδόν πάντα ψαρικό και βρωμοκοπάει το σύμπαν, δε μιλάει σχεδόν καθόλου αγγλικά, όταν αποφασίσει να μιλήσει μιλάει σιγανά και έρχεται ακριβώς δίπλα στη μόυρη σου για να τον ακούσεις αλλά και να απολαύσεις τη μυρωδιά του προηγούμενου (ή και χθεσινού) γεύματος, πήρε αμάξι χωρίς να έχει δίπλωμα, κόντεψε να σκοτωθεί και να πάρει τη γυναίκα του μαζί

Αμ αυτό! Που έχει ΑΥΤΟΣ γυναίκα και γαμάει ε α στο διάολο.


Πο πο άναψα τώρα μισό να κάνω ένα πράσινο τσάι τι ώρα πήγε.

Και τέλος πάντων μας έχει αφήσει άφωνους ο τύπος και λέγαμε με την καθηγήτρια ότι πιο άχρηστο πλάσμα στον κόσμο δεν παίζει να έχει υπάρξει ποτέ και μετά τι κάνει ρε! Τελικά αυτός, κρατούσε σημειώσεις με όλα μας τα πρότζεκτ ειδικά όσα είναι σε συνεργασία με φαρμακευτικές εταιρείες και είπε σε μια κινέζα ότι έχει σκοπό όταν πάει στην Κίνα να τα κάνει και να τα πουλησει σε κινέζικες εταιρείες!

Γι'αυτό σας λέω, όταν βγαίνουμε από τη χώρα μας, όποια κι αν είναι, πρέπει να προσέχουμε να έχουμε λίγο φιλότιμο λίγη τσίπα λίγο επίπεδο γιατί ο κόσμος βλέπει και κριτικάρει! Κοίτα εμένα που πλέον ακούω καθηγητής από την κίνα και αλλάζω δρόμο! Από τα μίτινγκ του εργαστηρίου τον εξοστρακίσαμε και σε μερικές βδομάδες ξεκουμπίζεται επιτέλους να αερίσουμε λίγο το δωμάτιο.

Βασικά δεν είναι στο ίδιο γραφείο με μένα, με τη μαλάκω την κινέζα και τον τζιτζιφιόγκο τον ινδό είναι οπότε χέστηκα κι'όλας.

Ωραία, τα είπα και ξαλάφρωσα!

ΥΓ: Αλήθεια λέω δεν είμαι ρατσιστής, έχω φίλους κινέζους και ινδούς και κορεάτες και απ'όλα!