Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Γενεθλιο-ξενάγηση

Νααααααα ζήσεις Αμερικλάνε, και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνεις με άσπρα...

Άστο να πάει στο διάλο.


Σήμερα μιας και ο Αμερικλάνος πήρε τα τρία του (χρόνια) θα την ΑΠΕΥΘΥΝΩ επί τρία:

Πρώτη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην Sparkling Blue γιατί έστειλε το πιο ωραίο στιχάκι για μαλάκες:
Ανέβηκε στο δέντρο, να κόψει μανταρίνι
και πήγε ο μαλάκας και έκοψε νεκταρίνι.
Mου θυμίζει όταν ήμανε μικρός και ανέβαινα στα δέντρα να κόψω χρυσόμηλα (άγουρα βερίκοκα)(άστο μάνα μου, μην το ψάχνεις) και αντί για χρυσόμηλα έκοβα την καλημέρα με τους φίλους μου που και καλά κρατούσαν τσίλιες αλλά σκατούλες μια ζωή με πιάνανε οι γριές-ιδιοκτήτριες και με δέρνανε.

Δεύτερη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στον Ινβίκτους Τύραννους γιατί με έκανε σταυρόλεξο και πρώτη φορά στη ζωή μου με κάνουν σταυρόλεξο αλήθεια σε λέω και μάλιστα με έβαλε στο τρία καθέτως και ξέρεις ότι εμείς οι λέφτεροι οι προ-άντα τα εχτιμάμε αυτά.

Και τρίτη (μακρύτερη) ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ σε εμένα γιατί έχω γενέθλια σαν Αμερικλάνος και επίσης σκέφτηκα ωραίο όνομα για μπουγάτσα στην Πολωνία:
Κιεμπάσα με κρέμα.
Το'πιασες? Κιεμπάσα??? Εεεεεε??? Το πολωνέζικο λουκάνικο??? Ε??????

Ναι.

Μιας και σήμερα γιορτάζω, θα σας κάνω μια μικρή ξενάγηση στο γραφείο μου. Να δείτε τι βλέπω όλη μέρα, πέρα από τη φάτσα της Κινέζας η οποία δεν μου μιλάει αυτή την περίοδο γιατί τη βοήθησα εμμέσως να ανακαλύψει ότι στο δυτικό κόσμο έχουν πέραση οι ξανθιές με μεγάλα... προσωπικότητα και άμα της ξαναπω ποτέ τίποτα να με χέσεις.

Τι έλεγα μωρέ! Ναι. Οι φωτογραφίες. Κοιτάτε εσείς οι ΑΠΕΥΘΥΝΣΜΕΝΟΙ να δείτε. Στο γραφείο μου υπάρχουν ένα δυο τρία πράγματα που δείχνουν κάποια στοιχεία για μένα.

Πρώτα πρώτα βλέπουμε να αχνοφαίνεται το όνομά μου, και όποιος έχει απορία πώς λέγεται μπορεί απλά να ακολουθήσει προς τα που δείχνει το μεσσαίο μου δάκτυλο και να ξεστραβωθεί να διαβάσει:


Άμα το πάρεις λίγο προς τα δεξιά φαίνεται πόσο ήρεμος άνθρωπας είμαι και ότι καφεΐνη ούτε που να βάλω στο στόμα μου:


Το ίδιο ισχύει και για το αλάτι, το οποίο αν δεν είναι ΚΑΛΑΣ σαν αυτή που τσιρίζει ούτε που να το φτύσω (επίσης το ρίχνω πίσω από την πλάτη μερικών μερικών αλλά δεν ξεκουμπίζονται):


Το πλέον προφανές θα έλεγα είναι ότι σαν Έλληνας σέβομαι τη γνώμη και τις ελευθερίες εν γένει των άλλων. Ευτυχώς η μούρη μου στη φωτό από πίσω δε φαίνεται, αλλά απολαύστε την καθηγήτρια και έναν άσχετο Ινδό:


Επίσης φαίνεται ότι δεν είμαι καθόλου προληπτικός και το φυλαχτό που μου έφερε η καθηγήτρια από το Θιβέτ για το παλουκοδιαγώνισμα που'ρχεται το Δεκέμβρη ούτε που φαίνεται, ένας Θεός ξέρει σε ποια γωνιά το έχωσα:


Και φυσικά η άγρια χλωρίδα που κοσμεί το ράφι μου δείχνει ξεκάθαρα ότι οι γονείς μου είναι αγρότες και ότι μεγάλωσα μέσα στα κολοκυθάκια (αν και δεν τα έτρωγα)(η οποία χλωρίδα έχει να δει νερό από πριν μου τη δώσουν τον περασμένο Ιούνη)(δεν πειράζει όμως, έβαλα όπως βλέπεις από πίσω τις μεγάλες δυνάμεις να τον κρατάνε ζωντανό)(χρειάζεται ένας κάκτος για όταν θέλω να πετάω κάτι αιχμηρό στον Ινδό όταν περνάει και μιλάει εκνευριστικά στα Ινδικά)(μάφιν δεν του ξαναπετάω γιατί προχτες μου το'φαγε ο μαλάκας και ήταν με κομματάκια σοκολάτας):


Αυτό το επόμενο δε φαίνεται ξεκάθαρα, αλλά χεστήκαμαν γι'αυτό έχουμε άλλωστε τόση έκταση εκεί που πρέπει, για να γράφουμε όσους και όποιους χρειάζεται. Εδώ βλέπουμε την κορνίζα παύλα μπομπονιέρα της πριγκίπισσας παύλα βαφτισιμιάς της Κούλας, στην οποία θα βάλω τη δικιά μου ΠΙΟ πριγκίπισσα βαφτισιμιά η οποία κοσμεί ήδη το γραφείο με το ημερολόγιο της τάξης της το οποίο αχνοφαίνεται κάπου παραπάνω:


Και τέλος, αφήνω να φαίνεται και λίγο μπλακ χούμορ:



Πολύ πράμα ρε παιδί μου αυτό το γραφείο, και αυτά που σας έδειξα δεν είναι όλα. Καλά λένε ότι το έχω παρακάνει με τα σκατουλάκια αλλά να σου πω κάτι? Πριν τρία χρόνια, αμέσως πριν γεννηθεί ο Αμερικλάνος, το γραφείο μου ήταν ένα γκρίζο σκατό με ένα λάπτοπ, ένα βιβλίο μαθηματικών, ένα φυσικοχημείας και ένα εργαστηριακό τετράδιο. Μ'αρέσει να επηρεάζω τα περίχωρά μου τι να κάνουμε.

ΥΓ1: Το βλέπετε ότι ο μπλόγκερ γαμιέται πάλι και μου βγάζει κάτι κενά ΝΑ να χάσκουν ανάμεσα στα αριστουργήματα που γράφω αλλά τι να κάμω? Θέλουν κι αυτά τον αέρα τους να πούμε.

ΥΓ2: Η εεκπληκτική ευχετήρια κάρτα είναι φτιαγμένη από τους μόνους καλούς (καλούς είπα, όχι νορμάλ) Κινέζους που ξέρω - όχι για να μη λέτε ότι είμαι τίποτε ρατσιστής.

ΥΓ3: Σε μια φωτογραφία φαίνεται μισό ζακετάκι αρουραίου με το αξεσουάρ του απάνω - όποιος το βρει κερδίζει ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ.

ΥΓ4: Να με συμπαθάτε που δεν είναι νεσκαφές ο καφές αλλά μου τελείωσε και το επόμενο πακετάκι από Ελλαδιστάν δεν ξέρω πότε θα γίνει. Ελληνικό δεν ξαναφτιάχνω στο εργαστήριο γιατί την άλλη φορά μοσχομύρισε ο τόπος και θίχτηκαν τα Ασιάτικα γιατί λέει δεν είμαστε καφετέρια.

ΥΓ5: RESPECT MY AUTHORITAH!!!!

ΥΓ6: Τι κάνεις τρία χρόνια τώρα στην Αμερική Αμερικλάνε? Διακόσμηση στο γραφείο μου! Πρόμπλεμ?

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Μπροστά: Πίσω:

Άντε πάμε πάλι να το παίξουμε, αφού με καλέσανε και δεν μπορώ να τους πω όχι.

Από τη μία η Sparkling Blue, με κάλεσε να της πω 4 πράγματα που θα άλλαζα στο παρελθόν μου και 4 που θέλω να έχω/είμαι σε 10 χρόνια.

Από την άλλη η Μαρούλω με κάλεσε να της πω 10 πράγματα για την πάρτη μου.

Πριν προχωρήσω πάρτε ωραίο τραγουδάκι που μου'ρχεται όποτε βλέπω το Μαρούλι:


Μάρουλίτα πως αντέχεις.
Αχ.
Κάθε τόσο να με βρέχεις.
Ωχ.
Θες να πάθω πνευμονία.
Να με χάσει η Φρουτοποίιιιιι ιιιιιι α.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι θα σας απογοητεύσω ολίγον γιατί δεν σκοπεύω να ακολουθήσω τους κανόνες κατα γράμμα. Πρώτον γιατί βαργιέμαι και ο καφές μου τελειώνει, δεύτερον γιατί μόλις ήδη απάντησα 7 πράγματα για την πάρτη μου και τρίτον γιατί δεν μου αρέσει ένα από τα κόνσεπτ.

Δηλαδή δεν μπορώ να διαλέξω 4 πράγματα που θα άλλαζα στο παρελθόν μου. Αν αρχίσω να σκέφτομαι έτσι θα καταντήσω με 4000 πράγματα αντί για 4, και από τις 4000 θα πάω στα αντικαταθλιπτικά χάπια και δεν το θέλουμε αυτό, έτσι?

Πιστεύω πως δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι. Ό,τι έγινε έγινε και όσο και να χτυπάς τον κώλο σου κάτω, δεν ξεγίνεται. Τα ξέρουμε αυτά! Αλλά άντε να τα ξεπεράσεις, όταν ξέρεις ότι τώρα, τώρα που σου γράφω, τώρα τώρα τώρα, αν είχα δεχτεί τη θέση στην Αγγλία θα είχα μόλις αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Αλλά δεν πειράζει μωρε! Τι είναι δύο χρονάκια παραπάνω! Τι είναι 200 εξετάσεις παραπάνω! Τι είναι 4 άσπρες τρίχες παραπάνω!

Άσε που αν δεν είχα έρθει εδώ δεν θα είχα γνωρίσει τους λατρεμένους μου Κινέζους και δεν θα είχα εκτιμήσει τη θεωρία του Δαρβίνου σε όλο της το μεγαλείο, πώς δηλαδή εξελιχθήκαμε από ΖΩΑ σε ανθρωποειδή ΖΩΑ και μετά σε ας τα λέμε ανθρώπους.

Ούτε το μέλλον μου θέλω να σκέφτομαι, πέρα από μερικούς μήνες μπροστά για πρακτικούς καθαρά λόγους. Τι σημασία έχει πώς με φαντάζομαι σε δέκα χρόνια? Σάμπως στο χέρι μου είναι το πως θα καταλήξω? Κι αν τα έχω τινάξει μέχρι τότε? Τσάμπα τα όνειρα.

*Διακοπή και συνέχεια αύριο*

Που λες, βρήκα κάτι που θα άλλαζα στο άμεσο παρελθόν. Δύο πράγματα! Πρώτον δεν θα πήγαινα το πρωί για τρέξιμο μέσα στο πουτσόκρυο (7 βαθμούς) και δεύτερον, πριν πάω για τρέξιμο και επιστρέψω σαν ιδρωμένος ιπποπόταμος θα είχα τσεκάρει αν έχει ζεστό νερό γιατί τελικά δεν είχε! Χάλασε ο θερμοσίφωνας λέει. Δύο ήταν οι επιλογές μου: α) να έρθω στο εργαστήριο ζέχνοντας και να μου βγει τ'όνομα (αν και στην Κινέζα στάνταρ θα άρεσε η μασχαλίλα μου)(με ποθεί είμαι βέβαιος πια) και β) να βράσω νερό και να κάνω μπάνιο αλα κάμπινγκ όπου κάθε μήνα που πάω μπανιαριζόμαστε με τους κουβάδες. Έκανα το δεύτερο! Δεν ξεκίνησε καλά η μέρα μου.

Επιμένω πάντως ότι δεν πρέπει να πολυασχολούμαστε ούτε με τι θα γινόταν παλιά ούτε τι ίσως γίνει αύριο. Θα λένε οι πολιτικοί και ίσως οι γιατροί· εγώ δεν είμαι τίποτα από τα δύο.

Κοντοζυγώνουν που λες τα τρίτα συναπτά γενέθλια του Αμερικλάνου. Έχω ήδη διαλέξει νικητή για τα στιχάκια με τους μαλάκες, όχι ότι έπεσε κοσμοσυρροή στις συμμετοχές πανάθεμά σας, αλλά εντάξει. Τι άλλο να κάνω όμως? Δεν μπορώ να τα αφήσω να περάσουν έτσι. Θέλω να κάνω κάτι μπλογκίστικο αλλά δεν έχω χρόνο γαμώτι μου.

Όπως είπα και σε ένα άλλο φόρουμ, πλέον από χόμπι έχω να πλένω πατώματα, πιάτα, ρούχα, να μαγειρεύω και να καθαρίζω το μπάνιο με την ειδική σφουγγαρίστρα βεβαίως βεβαίως. Αφού δεν έχω χρόνο για κανονικό χόμπι, βαφτίζω τις δουλειές του σπιτιού σαν χόμπι.

Τι θυμήθηκα τώρα που είπα χόμπι. Επέστρεψε προσωρινώς ο αγαπημένος Κινέζος της καθηγήτριας και μας έλεγε τάχαμ συνεσταλμένα ότι ξεκίνησε χόμπι να κάνει ποδηλασία με γκρουπ *όπως κάνει η καθηγήτρια*, και τρώει λίγο κρέας *όπως κάνει η καθηγήτρια*, και ξεκίνησε να διαβάζει αστυνομικά βιβλία *όπως κάνει η καθηγήτρια*, και το ότι δεν τον θέλουν στη δουλειά που του βρήκε *η καθηγήτρια* και τη θέλει να του βρει άλλη δεν το λέμε, όχι προς Θεου. Μας το παίζει μυξοπαρθένα κι εγώ παραδίπλα να βράζω και να ξεσπάω στη μπριζόλα που έτρωγα.

Μπροστά:

Πίσω:

ΥΓ: Ξέχασα να σας πω ότι με κάλεσε και ο Ρασκόλνικος σε αυτό το παιχνίδι αλλά δεν φταίω εγώ που το ξέχασα για τους εξής λόγους:
1) Δεν φταίω ποτέ και για τίποτα
2) Ούτως η άλλως μούφα η ανάρτηση δεν το έπαιξα τελικά
3) Μα έχει άλλο όνομα προφίλ (Ρασκόλνικωφ), άλλο όνομα ιστολογίο (Κάτι με κονίαση), άλλο ου ρου λου ιστολογίου (παρέμβασις). Ε δεν σου φτααίω εγώ μανίτσα μου άμα τα μπερδεύω και σε ξεχνάω στο τέλος! Επίτηδες για να μας μπερδεύεις όσους την έχουμε μικρή. Τη μνήμη.