Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Too crowded

Καλησπέρα σας!

Περιμένετε Αμερικάνικα Χριστούγεννα, ε? Λέω να το αφήσω αυτό προς το παρόν, και να το συνδυάσω με Πρωτοχρονιά. Σήμερα το θέμα μας είναι άλλο.

Η συγκατοίκηση.



Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι θέλετε να δείρετε αυτούς που μένετε μαζί στο ίδιο σπίτι? Εγώ ναι! Το νιώθω αυτή τη στιγμή που σας γράφω!

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: που μένω, πως μένω και με πόσους και ποιους μένω.

Μένω σε ένα σπίτι (έχετε δει φωτογραφία, μην ανεβάζω πάλι) το οποίο είναι στην ουσία δύο σπίτια. Το δεξί μέρος είναι ένα μικρό που μένει η ιδιοκτήτρια. Το αριστερό είναι πιο μεγάλο, δίπατο που έχει τρεις κρεβατοκάμαρες και δύο μπάνια και το νοικιάζει. Στη μέση υπάρχει το σαλόνι της και τα πληντύρια που είναι κάτι σαν κοινός χώρος. Στο αριστερό κομμάτι (το δικό μας) έχει κουζίνα, σαλόνι και τραπεζαρία. Στον πάνω όροφο έχει δύο μεγάλα υπνοδωμάτια το ένα με δικό του μπάνιο, ένα μικρό δωμάτιο, ένα πολύ μικρό γραφείο και ένα κοινό μπάνιο.

Εγώ μένω στο μεγάλο υπνοδωμάτιο χωρίς το δικό του μπάνιο. Στο άλλο μεγάλο με το μπάνιο μένει ένα ζευγάρι αμερικανών. Στο μικρό δωμάτιο και στο μικρό γραφείο μένει ένα ζευγάρι Ινδών. Βασικά είναι από το Μπαγκλαντές αλλά εγώ τους λέω Ινδούς.

Στο σπίτι επίσης υπάρχουν δύο γάτες της ιδιοκτήτριας, και οι Αμερικανοί έχουν ένα μικρό σκύλο και έναν παπαγάλο.

Ξέχασα να πω ότι στο υπόγειο αυτή την περίοδο μένει μια κοπέλα με τις δύο κόρες της και τον γκόμενό της.

Σύνολο 9 άνθρωποι και 4 ζώα.

Εγώ έχω κυρίως να κάνω με τους τέσσερις, τα δύο ζευγάρια. Και με εκνευρίζουν. Με ΤΡΕΛΕΝΟΥΝ! Ειδικά ο Ινδός. Θέλω να του σπάσω το κεφάλι ώρες ώρες (όλες, συγκεκριμένα). Αλλά θα τον αφήσω για το τέλος. Ξεκινάω με τους λιγότερο ενοχλητικούς.

Η ιδιοκτήτρια. Πολύ καλή γυναίκα, παραπληγική, και ήσυχη. Όλη μέρα ή διαβάζει ή βλέπει τηλεόραση ή γράφει στον υπολογιστή.

Οι τέσσερις του υπογείου. Δεν τους βλέπω συχνα, το μόνο που με ενοχλεί είναι ότι καπνίζουν έξω από την είσοδο και βρωμάει.

Τα ζώα. Οι γάτες είναι λίγο βλαμένες, τρέχουν και κουτουλάνε στον τοίχο και μετά σε κοιτάνε λες και τις έβαλες τρικλοποδιά. Επίσης ανεβαίνουν πάνω στο τραπέζι στην τραπεζαρία. Δεν τρώω ποτέ εκεί. Ο σκύλος γαβγίζει σαν να μην πω τι, αλλά τουλάχιστον του λουρί τον εμποδίζει από το να μου ορμίσει. Πολλά νεύρα, αλλά δεν τον αδικώ, και εγώ έχω. Ο παπαγάλος κρώζει ανελέητα. Και τώρα που γράφω, κρώζει. Και μόλις κρώξει, κρώζει και η Αμερικάνα για να τον κάνει να σταματήσει. Σαν διαγωνισμός μου φαίνεται ώρες ώρες.

Οι Αμερικάνοι. Καλοί άνθρωποι, ήσυχοι σχετικά. Λίγο παράξενοι όταν τους μιλάς, δεν εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος, είναι ξεκάθαρο. Είναι και οι δύο εύσωμοι, και ο άντρας κλάνει σαν μπουλντόζα. Τέτοιες δυνατές κλανιές δεν έχω ξανακούσει, και γενικά έχω εμπειρία στο θέμα. Και ρεύεται λες και του χώσανε τρόμπα στον κώλο. Τι να πεις. Τουλάχιστον δεν τα κάνει μπροστά μου. Η γυναίκα είναι άσχετη από κομπιούτερ και πάω να της το φτιάχνω. Και μια μπόχα η αναπνοή της... Ούτε γλωσσόφιλο στον σκύλο να έδινε.

Η Ινδή. Καλή γυναίκα, αλλά εκνευριστική. Έχει απλωθεί σαν χταπόδι στην κουζίνα, έχει γεμίσει όλα τα ντουλάπια με ρύζια κρεμμύδια σκόρδα και μπαχαρικά. Και κατσαρόλες. Μετά βίας κατάφερα να πιάσω τρία ντουλάπια και λιγότερο από το μισό ψυγείο. Και όταν μαγειρεύει, δεν τολμάς να πατήσεις στην κουζίνα. Πρώτον γιατί ΣΚΥΛΟΒΡΩΜΑΕΙ ειδικά άμα κάνει ψάρι. Δεύτερον γιατί έχει απλώσει τα πράγματά της σε όλους τους πάγκους. Και ειδικά όταν κάνουν τραπέζι, μαγειρεύει για δύο μέρες νον στοπ και εγώ τρώω από πάνω μου. Άσε που δεν ενημερώνουν ποτέ κανέναν. Όποτε γουστάρουν, κουβαλούν μες στο σπίτι όλο το ισλάμ (είναι μουσουλμάνοι) και τρώνε και φωνάζουνε. Δεν έχω πρόβλημα, αλλά ας με ενημερώνουν πρώτα ότι θα καταλήψουν τους κοινούς χώρους να ξέρω να μαγειρέψω στην ώρα μου και να φάω!

Ο Ινδός. Γκρρρρρρρρρ. Τι ζώο? Ζώο όμως! Ζώο ζώο ζώο! Έχει ένα ένστικτο να καθορίζει την περιοχή του, όπως κάνουν οι σκύλοι όταν κατουράνε παντού. Με το που μπει στο σπίτι, έρχεται στην κουζίνα να ελέγξει τι κάνω. Με το που κατέβω στην κουζίνα, έρχεται! Πίνει νερό, κάνει και αααααααααχ ααααααααααααααχ ααααααααααχ λες και του μπήκε τίποτα, και πάει πάνω. Με το που μπω στην τουαλέτα. έρχεται! Πάλι καλά που κλειδώνει! Πραγματικά δεν περνάνε δύο λεπτά, και έρχεται, πάει να ανοίξει, και φεύγει λέγοντας κάτι στα ινδικά μαζί με το όνομά μου. Και όταν πάει στην τουαλέτα, κάθεται με τις ώρες και φτύνει, φυσάει τη μύτη του όσο πιο δυνατά μπορεί, φτύνει πάλι, και όλα αυτά στο νιπτήρα μας! Αλλά δεν κλάνει. Αυτό το κρατάει για το δωμάτιό του. Και το ευχαριστιέται μάλιστα. Χτες το βράδυ (κάθε βράδυ 12 με 2 τους πιάνει κάτι και όλο μιλάνε και χασκογελάνε) έκλασε όσο πιο δυνατά μπορούσε (μην φανταστείτε τίποτα τρομερό), στο καπάκι η Ινδή έβαλε τα γέλια και παραπονιόταν, και αυτός γελούσε και φώναζε! Σαν πεντάχρονα που ανακαλύπτουν τις χαρές της κλανιάς!

Και το ίντερνετ... Αυτό και αν μου τη σπάει. Έχουμε ασύρματο το οποίο που και που πέφτει και πρέπει να βγάλουμε το μόντεμ από την πρίζα και να το ξαναβάλουμε. Το μόντεμ είναι στο σαλόνι της ιδιοκτήτριας, τον σχεδόν κοινό χώρο. Αλλά δεν πάει ποτέ να το φτιάξει, ούτε αυτός ούτε η γυναίκα του! Μια μέρα ήμουν στην κουζίνα, κατεβαίνει και ενώ ήταν τρία βήματα από το μόντεμ, με ενημερώνει ότι το ίντερνετ έπεσε και να το φτιάξω! Κατάλαβες???? Πω πω τα σκέφτομαι και συγχύζομαι.

Να τος πάλι, πριν μία ώραν ήταν στο μπάνιο και έφτυνε, τώρα πάλι φτύνει. Τι σκατά φτύνει ήθελα να 'ξερα. Σε λίγο θα του βγουν τα εντόσθια.



Αλλά έχω βρει κ εγώ κάτι που τους εκνευρίζει. Όταν είναι να φύγω, ρίχνω το ίντερνετ! Χαχαχαχαχαχα αν έχουν τον Αλλάχ τους, ακόμα και 5 ώρες να λείψω, συνήθως δεν πάνε να το φτιάξουν! Με περιμένουν! Αλλά εγώ εκεί, να βάλουν μυαλό.

Αυτά τα παράπονα αγαπητοί μου σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσής μου. Σίγουρα έχω ξεχάσει κάποια, και ακόμα πιο σίγουρα θα δημιουργηθούν περισσότερα στο μέλλον. Αλλά προς το παρόν, αυτή είναι μια εικόνα.



Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Merry Christmas!!


Οι πρώτες ευχές που σας δίνω στην ώρα τους! Αν και στο Ελλάντα είναι ήδη περασμένα μεσάνυχτα...


 Χρόνια πολλά, και σας εύχομαι να έχετε ό,τι επιθυμείτε! Εντυπώσεις και σχόλια για τα Αμερικάνικα Χριστούγεννα θα έρθουν σε λίγες μέρες γιατί φιλοξενώ κόσμο από την πατρίδα ε και όσο να πεις είναι γαϊδουριά να κάθομαι και να γράφω με τις ώρες, ε??

Προς το παρόν έχετε γεια, και εύχομαι να μην είσαστε κακά παιδάκια, γιατί:

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Ameriklanos, a History

Με αφορμή την τελευταία ανάρτηση του ΑΑΤΟΝ, θα ήθελα να σας πω 5 λόγια για τον Αμερικλάνο και το Blog του!

Ο Αμερικλάνος όπως πλέον ξέρετε είναι Έλληνας "φοιτητής" στην Αμερική που όταν ήρθε φρίκαρε, έκλασε πόμολα, και έψαχνε να βρει πτήση να γυρίσει στην πατρίδα. Τα εισιτήρια ήταν πανάκριβα όμως, και αποφάσισε να κάτσει μερικές βδομάδες τουλάχιστον να δει τι παίζει.

Στο μεταξύ διάβαζε ένα δύο Blogs για να νιώθει κοντά στα Ελληνικά δρώμενα (συγκεκριμένα τον πιτσιρίκο και το τρωκτικό). Μετά (χωρίς να θυμάται πως) βρήκε και την Κωλόγρια, την manetarius, τη zoyzoy, την ΦΟΥΛΗ, το milch και πάει λέγοντας. Η ΦΟΥΛΗ άθελά της του έδωσε την ιδέα να φτιάξει blog στο οποίο θα λέει αυτά που δεν τολμάει να πει στους συγγενείς και φίλους για να μην καταλάβουν πόσο χάλια περνούσε. Και ίσως άκουγε και κάτι χρήσιμο, όπως και έγινε, και ίσως κατάφερνε να δώσει και ένα χιουμορίστικο τόνο στο "δράμα" του. Αυτό και αν έγινε. Και τον βοήθησε να αρχίσει να βγαίνει από την καταθλιψάρα που είχε πέσει.

Σας ευχαριστώ όλους πολύ λοιπόν, γιατί από το blog βοηθήθηκα περισσότερο απ'ότι φανταζόμουν και τελικά πήρα περισσότερα απ'όσα έδωσα!!

Και ερχόμαστε στο τώρα. Πολύ δουλειά. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που θα ήθελα να κάνω στο Blog αλλά δεν προλαβαίνω. Δεν είναι ακριβώς θέμα χρόνου. Χρόνο δεν έχω, αλλά βρίσκω άμα θέλω. Είναι θέμα συγκέντρωσης. Όταν όλη μέρα σκέφτομαι και συγκεντρώνομαι να λύσω ένα σωρό προβλήματα και ταυτόχρονα ανησυχώ για άλλα τόσα που έρχονται, μετά δεν μου μένει αρκετός "χώρος" για να αφοσιωθώ στο Blog. Βέβαια οι περισσότεροι καταλαβαίνετε εξ ιδίας πείρας για τι μιλάω, απλά εγώ πρώτη φορά δουλεύω πραγματικά και δεν το έχω συνηθίσει!

Ελπίζω λοιπόν στο άμεσο μέλλον να βρω το χρόνο και την προσοχή να σουλουπώσω το blog, και να δημοσιεύσω και τις αναρτήσεις που περιμένουν στον σκληρό μισοτελειωμένες!

Thank you!!!!

PS. Σε κάποιο blog είδα πώς να βάλω χιόνι, αλλά δεν θυμάμαι που. Παρακαλώ αν ξέρετε ποιο είναι, ή αν είναι δικό σου ρε φίλε/φίλη εσύ που διαβάζεις, πείτε μου ποιο είναι γιατί είχε και άλλα κολπάκια και τα θέλω!!! :))

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Το Ημερολόγιο της Πράσινης Σκατούλας.

Αγαπημένο μου Ημερολόγιο,

Με λένε Πράσινη Σκατούλα και είμαι 47 χρονών. Είμαι πράσινη, μεγάλη και άχρηστη. Αυτά δεν τα λέω εγώ, τα λέει το αφεντικό μου. Με λέει και άλλα πράγματα πέραν της Πράσινης Σκατούλας όπως Μαλακισμένο Κουτί, Ρόδα Πουτάνα, Ηλίθιο Βενζινοκίνητο, Άχρηστο Τρακτέρ και άλλα πολλά. Αλλά καταστάλαξε στο Πράσινη Σκατούλα γιατί χέσανε οι κάμπιες και βγήκα εγώ. Άκου πράματα.


Δεν καταλαβαίνω γιατί με μισεί τόσο πολύ. Και στην αρχή τα πηγαίναμε τόσο μα τόσο καλά. Όταν με αγόρασε, με έβαλε μπροστά στο σπίτι του και με επισκεπτόταν κάθε μέρα. Με έβαζε μπροστά για να μην χαλάσει η μπαταρία μου, μου έβαζε μουσική και διάβαζε τις οδηγίες χρήσης μου. Έτσι πέρασε ένας μήνας, εγώ μεγάλωνα κώλους και αυτός με επισκεπτόταν τακτικά.

Μια μέρα όμως ξεκίνησε να με χρησιμοποιεί. Τις πρώτες μέρες ήταν πολύ χαρούμενος. Μετά από λίγο όμως, έπαθαν λίγο τα εντερικά μου και είχα αέρια. Αποτέλεσμα ήταν να ανάψει το λαμπάκι και ταυτόχρονα τα λαμπάκια του αφεντικού μου. Εκείνη τη μέρα με πρωτοέβρισε. Τι άχρηστη, τι μαλακισμένη, τι να με πηδήξουν λεωφορεία... Τρόμαξα, γιατί τα λεωφορεία δεν είναι ο τύπος μου. Προτιμώ τα καμπριολέ με ζάντες αλουμινίου στις ρόδες. Γι'αυτό με λέει και Ρόδα Πουτάνα.

Με πήρε στον γιατρό και μου χώσανε θερμόμετρο στον κώλο να δουν τι έχω. Κάτι είχε το σύστημα που ελέγχει τις κλανιές μου και δεν έδειξε να ενδιαφέρεται, αφού είχα μόλις περάσει το τεστ. Με άφησε με το εντερικό ο αναίσθητος.

Πάνω που ξεθύμανε, άρχισα να ανεβάζω πυρετό κάθε φορά που με χρησιμοποιούσε, και έβηχα σαν κωλόγρια. Όπως καταλαβαίνεις, άρχισαν τα μπινελίκια πάλι. Μου άνοιξε την μπλούζα να δει το στήθος μου -ο σάτυρος- και έλεγξε τα υγρά μου. Μου είχε τελειώσει ένα και γι'αυτό ανέβαζα πυρετό μάλλον. Μου έβαλε μπόλικο, αλλά το τελείωσα γρήγορα και άρχισε να με βαράει από τα νεύρα του όταν το κατάλαβε. "Τι σκατά μωρή, στον κώλο σου το βάζεις και το εκτοξεύεις κλάνοντας??!" Είπε δίνοντάς μου κλωτσιές. Επίσης έλεγξε όλες τις φλάτζες μου, γιατί τέτοια καθυστερημένη που είμαι (λέει), όλο και κάποια θα έχω κάψει. Αλλά ήταν όλες τέλειες. Χα!

Έχουν γίνει πολλά τέτοια, έχω περάσει πολύ άσχημα κοντά του. Όλο παραπονιέται και με συστήνει σαν Πράσινη Σκατούλα στους φίλους του. Εκείνοι δίνουν ωραία ονόματα στα αυτοκίνητά τους όπως Νότης Δρομοκόφτης, Βάγκος Γκάζος και Κούρσα Ούρσουλα. Εγώ γιατί. "Να ήσουν άξια μωρή σκατοκουτάλα να σου έδινα καλό όνομα. Κάτσε τώρα με το Πράσινη Σκατούλα μέχρι να ψοφήσεις και να πουλήσω τα όργανά σου. Αν έχει μείνει και κανένα όρθιο δηλαδή."

Φοβάμαι. Δεν ξέρω τι να κάνω. Κάθε πρωί που πάει να με βάλει μπροστά ζορίζομαι λίγο και με βρίζει. Τουλάχιστον τώρα έχω εσένα, αγαπημένο μου ημερολόγιο, να λέω τον πόνο μου και να μου δίνεις κουράγιο.

Τα λέμε σύντομα.

Πράσινη Σκατούλα.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Λεξικό αλα milch

Σας έχω πρήξει με τόσες αναρτήσεις απανωτές, αλλά είναι η περίοδος ανάμεσα στις εξετάσεις και έχει μαζευτεί υλικό! Έχω μια ανάρτηση από την περασμένη βδομάδα και ακόμα δεν σας την μόστραρα, για να καταλάβετε!

Αυτό το βίντεο το βρήκα χτες, και έλυσα κανονικά. Κανονικά όμως, κάπου 40 λεπτά κυλιόμουν στα πατώματα! Ίσως οι πιο ευαίσθητοι να το βρουν αηδιαστικό, και οι πιο σιχαμένοι να το ξέρουν ήδη, αλλά πολλά από αυτά είναι πανέξυπνα! Αγαπημένη μου ήταν η κουράδα τσιμέντο, ή αλλιώς oh my God! Εκεί ήταν που έπεσα από το κρεβάτι!




Ορίστε και σε κείμενο!


Κουράδα «φάντασμα» :
Ξέρεις ότι υπάρχει κουράδα. Ίχνη της θα βρεις στο χαρτί υγείας και τίποτα στη λεκάνη.

Κουράδα «κομάντο» :
Γλιστράει τόσο ομαλά και καθαρά που δεν τη νιώθεις. Κανένα ίχνος στο χαρτί, πρέπει να κοιτάξεις στη λεκάνη για να σιγουρευτείς ότι βγήκε.

Κουράδα «βδέλλα» :
Μοιάζει πολύ με τη ζεστή πίσσα. Σκουπίζεις τον πισινό σου 12 φορές και ακόμα δεν έχει καθαρίσει. Στο τέλος αναγκάζεσαι να βάλεις κωλόχαρτο στο εσώρουχό σου για να μη λερωθείς. Αυτό το είδος κουράδας αφήνει λεκέδες στη λεκάνη ακόμα και μετά από δυο φορές καζανάκι.

Κουράδα «δεύτερη ευκαιρία» :
Έχεις χέσει, έχεις σκουπιστεί και είσαι έτοιμος να σηκωθείς όταν αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά...έχεις κι άλλο!

Κουράδα «εγκεφαλικό» :
Αυτό το είδος σκότωσε τον Έλβις. Δεν βγαίνει μέχρι να ιδρώσεις ολόκληρος, να τρέμεις και να κοκκινίσεις από το σφίξιμο. Προσοχή, προκαλεί εγκεφαλικό!

Κουράδα «GILLY DIET» :
Χέζεις τόσο πολύ που χάνεις 5 κιλά.

Κουράδα άμεσης δράσης ή αλλιώς γνωστή σαν την κουράδα «αβγό»:
Σε 10 δευτερόλεπτα πρέπει να έχεις κάτσει στη λεκάνη, γιατί αυτή η κουράδα βγαίνει κατευθείαν. Τις περισσότερες φορές έχει βγει το κεφάλι της απέξω πριν καλά καλά κατεβάσεις το παντελόνι σου. Έτσι νιώθεις ένα αβγό ανάμεσα στα πόδια σου.

Κουράδα «Κινγκ Κονγκ» :
Αυτή η κουράδα είναι τόσο μεγάλη που είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να πέσει αν δεν τη κόψεις σε μικρότερα κομμάτια. Αυτό το είδος συνήθως συμβαίνει όταν είσαι σε σπίτι άλλου.

Κουράδα «ΒΙG SPLASH» :
Αυτή η κουράδα χτυπάει το νερό πλαγίως και κάνει ένα μεγάλο SPLASH που βρέχονται τα κωλομέρια σου!

Κουράδα «Λόγια του αέρα» :
Κάθεσαι επί ώρες και κλάνεις, αλλά σκατό γιοκ!

Κουράδα τσιμέντο ή αλλιώς “Oh my God!” :
Εύχεσαι να είχες πάρεις αναισθητικό πριν βγάλεις αυτή την κουράδα!

Κουράδα «χέλι» :
Αυτή η κουράδα είναι μαλ@κιά και με διάμετρο όσο ο αντίχειρας και είναι πάνω από 50cm.

Κουράδα «φελλός» :
Ακόμα και μετά το τρίτο καζανάκι, ακόμα επιπλέει ατάραχο. ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Επίσης συμβαίνει όταν είσαι σε σπίτι φίλων.

Κουράδα «ο καυτερός Μεξικάνος» :
Ξέρεις ότι θα ξαναφάς όταν ο κώλος σου σταματάει να σε καίει.

Κουράδα του μπεκρή :
Φαινόμενο που παρατηρείται μια μέρα μετά από βραδιά μπύρας. Σε νορμάλ φάση, οι κουράδες σας δεν μυρίζουν πολύ, αλλά αυτή είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΒΡΩΜΕΡΗ! Και συνήθως είναι κάποιος απέξω που περιμένει να μπει στο μπάνιο. Αυτό το είδος επίσης συναντάται όταν είστε σε ξένο σπίτι.

Κουράδα «η τρομαγμένη χελώνα» ή κουράδα στρουθοκάμηλος :
Η συγκεκριμένη κουράδα απλά ξεμυτίζει λίγο και μετά ξαναμπαίνει γρήγορα μέσα!

Κουράδα «Βungee jumping» :
Αυτή η κουράδα θα κρεμαστεί όλη από τον κώλο σας μέχρι να πέσει στο νερό.

Κουράδα «το δαχτυλίδι της φωτιάς» :
Το συναντούμε όταν έχεις φάει πραγματικά πικάντικο φαγητό και νιώθεις τον κώλο σου σαν αναπτήρα, έτοιμο να κάψει τα πάντα στην τουαλέτα.

Κουράδα του σακάτη :
Είναι το είδος της κουράδας που σε καθιστά ανάπηρο, όταν μετά από μιας ώρας χέσιμο τα πόδια σου έχουν μουδιάσει από τη μέση και κάτω.

Κουράδα «τώωωωρα βρήκε;» :
Είναι η κουράδα που σε πετυχαίνει όταν είσαι κολλημένος στην κίνηση μέσα στο αμάξι σου.

Κουράδα «μαλλιοτράβηγμα» :
Είναι το είδος της κουράδας που τραβάει τις τρίχες του κώλου καθώς βγαίνει.

Κουράδα «παλίρροια» :
Ονομάζεται η τεράστια κουράδα που βγάζεις και όταν πατάς το καζανάκι βλέπεις το νερό να ανεβαίνει με μανία μέχρι να γεμίσει όλη λεκάνη.

Τοξική κουράδα :
Είναι το είδος της κουράδας που σε κάνει να λιποθυμήσεις και να πέσεις από την λεκάνη και στη συνέχεια να ξυπνήσεις σε καραντίνα!

Κουράδα «Χειροβομβίδα» :
Είναι το είδος της κουράδας που βγαίνει σε χιλιάδες κομμάτια το δευτερόλεπτο με εκρήξεις σκατών που γεμίζουν όλη τη λεκάνη.

Κουράδα «9 μποφώρ» :
Όταν κάθεσαι και κλάνεις για πολλή ώρα και δυνατά που δεν χρειάζεσαι πια χέσιμο.

Κουράδα «ΟΧΙ ΡΕ ΠΟ*ΣΤΗ!» :
Χέζεις τόσο πολύ που σκουπίζεσαι μανιωδώς και τελικά μένεις χωρίς χαρτί, φωνάζοντας «ΟΧΙ ΡΕ ΠΟ*ΣΤΗ!».

Κουράδα «χωρίς τέλος» :
Είναι το σκατό που συνεχίζει να βγαίνει σαν μπιζέλι και όταν ξεκινάς να σκουπίζεσαι το στομάχι σου γουργουρίζει και ΞΑΝΑΧΕΖΕΣΑΙ! Η διαφορά με την κουράδα δεύτερης ευκαιρίας είναι ότι αναφέρεται σε 3-4 συνεχόμενες φορές!

Κουράδα «Αγγούρι» :
Είναι το είδος της κουράδας που νιώθεις σαν να κάθισες σε ποδήλατο χωρίς σέλα. Συνήθως αυτή η αίσθηση κρατάει για ώρες.

Κουράδα «Η νύφη και τα παρανυφάκια» :
Είναι η οικογένεια κουράδων που στην αρχή βγαίνει το μεγαλύτερο σκατό (νύφη) και στη συνέχεια τα μικρότερα (παρανυφάκια).

Κουράδα "Καθιστική διαδήλωση" :
Είναι η κουράδα των δυσκοίλιων! Δεν βγαίνει με τίποτα, αν δεν βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής της! Προσοχή, αν δεν θέλει να βγει, μ-η-ν την πίεσετε! Δεν παίρνει από λόγια! Κίνδυνος να μετατραπεί σε κουράδα "εγκεφαλικό".Απαραίτητα εργαλεία : Εφημερίδα, περιοδικό, nintendo, psp ίσως και laptop και πολλή υπομονή.

Κουράδα "Λαθρεπιβάτης" :
Αυτή η κουράδα (ένα κομμάτι της έστω) που βγαίνει μαζί με την κλανιά χωρίς να το περιμένεις.

Κουράδα της χαράς ή αλλιώς κουράδα "κλόουν" :
Αυτή η κουράδα συναντάται σε χαρές και πανηγύρια, όταν από το πολύ γέλιο μας φεύγουν βρώμικες ποσότητες με αποτέλεσμα να λερωθούμε. Η κουράδα αυτή συνήθως ακολουθεί μετά από 2-3 κλανίτσες και γούρλωμα των ματιών.

kazani.gr

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Άμα ο άνθρωπος είμαι ζωον...

Ε ναι λοιπόν, το παραδέχομαι. Είμαι ένα ζώο όρθιο. Όχι λάθος. Συνήθως είμαι ή καθιστός ή ξαπλωμένος. Ασχέτου στάσης τέλος πάντων, είμαι ένα ζώο και μισό. Τι έκανα πάλι σήμερα το άτομο. Τι έκανα. Και τι πήγα να πάθω κι'όλας δηλαδή! Το βόδι! Το ανισόρροπο!



Για μένα γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Ήταν προφητικό για την παπαριά που έκανα σήμερα, δεν εξηγείται αλλιώς.

Ας μην σας κουράσω άλλο λοιπόν. Το αποόγευμα γύρισα στο σπίτι. Πεινούσα. Ζέστανα κάτι χάλια γιουβαρλάκια που έφτιαξα και λέω, μέχρι να φάω, δεν βάζω στον φούρνο και μερικά κάστανα να τα φάω και αυτά μετά? Πιάνω λοιπόν τα κάστανα, τους κάνω τη σχισμή και τα χώνω στον φούρνο. Ανεβαίνω πάνω, τρώω, περιμένω και λίγο να χωνέψω, και ξαφνικά ΜΠΟΥΜ! Σείστηκε όλο το σπίτι (αυτό βέβαια δε λέει και πολλά, ψεύτικη είναι η κατασκευή, κλάνεις στη μία άκρη και κουνιούνται στην άλλη).


Τι σκατά λέω, έπεσε η σπιτονοικοκυρά από το καροτσάκι και έγινε τέτοιος πανικός? Και δεν την είχα για τέτοιο εκτόπισμα. Κατεβαίνω κάτω να δω, όλα φυσιολογικά. Η σπιτονοικοκυρά να καμαρώνει τον Ομπάμα στην τηλεόραση, τα πάντα στη θέση τους. Πάω να βγάλω τα κάστανα, ανοίγω τον φούρνο και τι να δω... ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ Η ΠΟΥΤΑΝΑ Η ΣΧΙΣΜΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΣΤΑΝΟ ΚΑΙ ΕΞΕΡΡΑΓΗ!!! Κανονικά όμως, σαν το ποπ κορν! Ποπ Κάστανο!




Τα υπόλοιπα κάστανα να έχουν πεταχτεί μέσα στον φούρνο προς όλες τις κατευθύνσεις. Και αυτό που εξερράγη να έχει γίνει σκόνη και θρύψαλα. Όλος ο φούρνος καφέ. Πααααα!

Είμαι επικίνδυνος για τον εαυτό μου τελικά. Άμα μου τη βάραγε και πήγαινα να τσεκάρω τα κάστανα νωρίτερα? Και έσκαγε μες στη μούρη μου? Ή ακόμα χειρότερα άμα πήγαινε κανένας άλλος περίεργος να δει τι ψήνει πάλι ο χαμένος ο Έλληνας? Παιδιά στο σπίτι ευτυχώς δεν κυκλοφορούν.

Πώ ρε τι πήγαμε να πάθουμε βραδιάτικο!

Εν τω μεταξύ η σπιτονοικοκυρά ήταν εκεί στο διπλανό δωμάτιο, αλλά δεν έδειξε να πήρε χαμπάρι την έκρηξη, το παίζει Κινέζα κανονικά. Μήπως είναι και κουφή?? Μπα δεν νομίζω. Μάλλον εκείνη την στιγμή ακριβώς έτυχε να αεριστεί και νόμιζε ότι εξερράγη ο κώλος της, τι να πω.


Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Χάπι Θένκσγκίβινγκ!!

Πάλι καθυστερημένα σας τις δίνω τις Αμερικάνικες ευχές!



Σήμερα θα μιλήσουμε για το Thanksgiving!

Στην πραγματικότητα είναι βρετανική γιορτή, όχι αμερικάνικη. Ευχαριστούσαν λέει τον Θεό για τη σοδειά, και οι αγρότες κάνανε δώρο στην εκκλησία διάφορα προϊόντα (μίζα, καταλάβατε!). Μετά ήρθε και στην Αμερική, και φυσικά όπως όλα τα πράγματα που έρχονται στην Αμερική (περιλαμβανομένου και του εαυτού μου) μεγεθύνθηκε! Εκεί που στην Αγγλία είναι γιορτή μιας μέρας που απλά ο κόσμος πάει εκκλησία το πρωί και τρώει γαλοπούλα το βράδυ, εδώ τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια κλείνουν ολόκληρη τη βδομάδα. Και την Παρασκευή μετά των Ευχαριστιών έχουν τις μεγαλύτερες εκπτώσεις της χρονιάς, τη λένε και Black Friday. Της πόπης γίνεται στα μαγαζιά, και πολλοί κοιμούνται εκεί για να προλάβουν τα πέντε λάπτοπ που θα έχουν τα καταστήματα 200 δολάρια το ένα.



Παρένθεση. Αφήστε, τα πήρα πολύ άγρια γιατί πριν δυο βδομάδες πήρα gps που θα μπορούσα να το πάρω την παρασκευή πολύ πιο φτηνά. Αλλά καμία από τι διάνοιες που έχουμε εδώ δεν σκέφτηκε να με ενημερώσει. Κλείνει η παρένθεση.

Την Πέμπτη λοιπόν την περάσαμε όλο το εργαστήριο στο σπίτι της καθηγήτριας. Εγώ πήγα πρώτος πρώτος, και είχα αργήσει και δέκα λεπτά. Οι επόμενοι άργησαν μισή ώρα, οι επόμενοι μία και οι επόμενοι δυόμιση. Εγγλέζοι όλοι μας.


Ξεκινήσαμε λοιπόν με περπάτημα στα βουνά. Ένας άλλος καθηγητής που ήταν μαζί μας είναι πρόεδρος κάτι των ορειβατών εδώ γύρω και μας πήρα από πολύ εύκολα μέρη! Μόνο 5 εκατοστά σκίστηκε το τζίν μου! Αλλά όταν φτάσαμε πάνω, η θέα ήτανε θεά! Πάρτε μάτι.



Θα έχω πιο πολλές σύντομα ελπίζω.

Μετά κάτσαμε να φάμε το παραδοσιακό φαγητό. Οι μισοί ήταν χορτοφάγοι και οι άλλοι μισοί ήμασταν κανονικοί. Οπότε το τραπέζι είχε ένα σωρό μαύρα ρύζια, βραστά λαχανικά, ψητά λαχανικά, τόφου και σόγιες. Και από κρέας, μια τεράστια ψητή γαλοπούλα. Την τσακίσαμε! Και είχαν και την παραδοσιακή σως με φρούτα του δάσους, κόκκινη!



Μετά παίξαμε επιτραπέζιο. Χορτοφάγοι vs παμφάγοι. Ε εννοείται ότι τους πεθάναμε, εδώ δεν ξέρουν να τρώνε, θα ξέρανε να παίζουν επιτραπέζιο??

Σε γενικές γραμμές το πρώτο μου Thanksgiving το πέρασα πολύ ωραία. Επιτέλους ρε παιδί μου!

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται, αλλά όχι πάντα!

Η ώρα είναι δύο το ξημέρωμα. Για εμένα. Για εσάς, όσοι είστε Ελλάδα τέλος πάντων, είναι 9 το πρωί.

Όλο το απόγευμα έχω βγάλει τα μάτια μου να διαβάζω μαθηματικά. Έχω εξετάσεις μεθαύριο και στο καπάκι αντιμεθαύριο έχω φυσικοχημεία.

Μου βγήκε η πίστη λοιπόν να καταφέρω από κάτι τέτοια


να καταλήγω σε κάτι τέτοια


Και να υπολογίζω ένα σωρό χρήσιμα πράγματα όπως ο όγκος τους, η επιφάνεια, τα κιλά, το ωροσκόπιο, σε ποιον οίκο κάθεται ο Δίας τους και πάει λέγοντας.

Ε όπως καταλαβαίνετε, είμαι σε μια τέτοια φάση


Θα επανέλθω όταν ο γολγοθάς που λέγεται εξετάσεις τελειώσει. Για αυτόν τον μήνα, γιατί τον Δεκέμβριο θα έχω κι'άλλες.

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Αμερικλανιά και συγχώριο!



Και μετά τα φαγητά ο Θεός να τα κάνει που τρώω και δεν επιμελούμαι του μαγειρέματος, θα σας παρουσιάσω τη λίστα με αυτά που έχω μαγειρέψει μέχρι σήμερα! Πριν 7 χρόνια όταν πρωτοέφυγα από το σπίτι για να σπoυδάσω έμαθα να μαγειρεύω, και γενικά όλο και κάτι καινούριο μαθαίνω!

Ομολογουμένως στην Ελλάδα δεν μαγείρευα και τόσο συχνά. Διότι έχουμε το ανυπέρβλητο σουβλάκι. Τις μπριζόλες. Τις πίτσες. Τις μακαρονάδες. Όλα αυτά τα έβρισκα σε απόσταση 2 λεπτά από το σπίτι μου. Και στο Πανεπιστήμιο είχαμε την εστία με τζάμπα φαΐ όχι 5 αστέρων, αλλά φαΐ κανονικό, όσπρια, κρέας, μακαρόνια κλπ.

Εδώ η εστία κοστίζει περίπου 2500 δολάρια το εξάμηνο. Και τρως όλη μέρα μέχρι τελικής πτώσεως! Εναλλακτικά τρώμε στο εστιατόριο, όπου υπάρχει μεξικάνικο, αμερικάνικο, μακαρόνια, σαλάτες, σάντουιτς και κινέζικο. Μόνο το κινέζικο τρώγεται. Τι να κάνω λοιπόν? Μαγειρεύω αν όχι κάθε μέρα, μέρα παρά μέρα!

Και ξεκινάω με το φαγητό που κουβάλησα σήμερα και έφαγα: Φακές, τηγανητό κοτόπουλο και πουρές.


Μπορεί εμφανισιακά να είναι λίγο μπλιάχ, αλλά μην ξεχνάτε και τη μετακίνηση! Χτες ήταν σε χειρότερη κατάσταση!

Οι φακές είναι  κλασική συνταγή με δάφνη σκόρδο κρεμμύδι λάδι ντομάτα. Κανονικά βάζω και καρότο αλλά ξέχασα να πάρω...
Το κοτόπουλο είναι στήθος, το οποίο έκοψα και κάλυψα με ένα ειδικό αλεύρι για τέτοιες δουλειές. Κάνανε και κάτι σωστό οι Αμερικάνοι, νοστιμότατο είναι!
Ο πουρές είναι κλασικό αμερικάνικο, με βραστές πατάτες (τι άλλο) όχι τελείως λιωμένες, κρέμα γάλακτος, βούτυρο, λάδι, σκόρδο, μουστάρδα αλάτι. Εντάξει όχι εντελώς αμερικάνικο, οι αμερικάνοι βάζουν και τη φλούδα και μόνο βούτυρο/γάλα. Τα άλλα ήταν έμπνευση!

Τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα κάνω κάτι είτε σε όσπριο ή λαδερό. Αρακά με άνηθο κρεμμύδι πατάτα ντομάτα λάδι, φασολάδα με ντομάτα κρεμμύδι σέλινο καρότο. Την άλλη βδομάδα θα κάνω ρεβύθια!

Επίσης κάνω και κοτόσουπα. Είναι σαν την αμερικλανόσπουπα μόνο που αντί για Αμερικάνο βάζω κότα, και αντί για κεφάλι το σερβίρω σε πιάτο! Κεφτεδάκια με ή χωρίς σάλτσα. Μπιφτέκια γαλοπούλα. Χοιρινές μπριζόλες.

Μακαρόνια σε διάφορους συνδυασμούς, συνήθως είτε με κιμά ή τόνο. Ρύζι με διάφορες σάλτσες ντομάτα, αλα κρεμ ή και τα δύο μαζί!

Επίσης θέλω να κάνω και γιουβαρλάκια καμιά μέρα!

Α ναι, για το πάρτι γενεθλίων της καθηγήτριας μου μαγειρέψαμε όλοι (σρλούυυυπ) και έκανα γεμιστά ψεύτικα (είναι βετζετέριαν) και πιταρούδια! Κάπου έχω μια φωτό με πιταρούδια που είχα κάνει στην Ελλάδα, μισό να τη βρώ...


Τα πιταρούδια είναι ροδίτικοι ρεβυθοκεφέδες, καταπληκτικοί! Συνταγή βαριέμαι να βρω τώρα, αλλά θυμάμαι το κλειδί είναι ο δυόσμος!

Και φυσικά, έρχομαι στις πίτες που έφτιαξα και σας έδειξα! Τα καμάρια μου! Μου πήρε 2 ώρες να φτιάξω 4 πίτες! Αφού μετά δεν ήθελα να τις φάω, λυπόμουν τον κόπο μου! Ήθελα να τις βουτήξω στη φορμόλη και να τις έχω σαν έκθεμα στο δωμάτιό μου χαχαχαχαχαχα


Για τις πίτες λοιπόν βρήκα στο ίντερνετ πως να τις κάνω, απλά αλεύρι λάδι αλάτι και μαγιά! Ε και νερό... Και μετά τηγάνι. Καλές βγήκαν, αλλά μπορούν και καλύτερα... Οι πατάτες ξέρετε, δεν είναι επιστήμη. Το χοιρινό ήταν ψαχνό που έψησα και έκοψα. Και ερχόμαστε στο τζατζίκι! Είμαι και ζώον! Αγόρασα έτοιμο αλλά δεν μου άρεσε, δεν ήταν τζατζίκι πως το λένε. Είπα λοιπόν να κάνω μόνος μου. Πήρα γιαούρτι και καλά στραγγιστό ελληνικό που μου είπαν ότι είναι πολύ στεγνό. Ότι χρειάζεται για τζατζίκι. Έβαλα αγγούρι φρέσκο και τουρσί, μπόλικο σκόρδο και λάδι. Μέχρι εδώ καλά. Έλα όμως που είμαι βλαμμένος και το γιαούρτι που πήρα είχε φρούτα στον πάτο? Δεν την πρόσεξα τη ταμπέλα! Και το όλο τζατζίκι είχε μια εσάνς από βατόμουρα, και μια απόχρωση ξεβαμμένου μοβ! Τις επόμενες δύο τις έκανα με μουστάρδα.

Επίσης κάθε βράδυ τρώω σαλάτα. Το Σάββατο έβρασα και πατζάρια! Μπράβο μου, όχι μπράβο μου! Και χτες τονοσαλάτα!

Αυτά όσον αφορά το κανονικό μαγείρεμα. Αλλά επειδή είμαι και πολυασχολος, και το διδακτορικό με έχει στο τρέξιμο όλη μέρα, μερικές φορές δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω κανονικά. Έχω λοιπόν και κάτι κατεψυγμένα κοτόπουλα που φτιάχνονται στον φούρνο μικροκυμάτων, και noodles που βράζουν σε 2 λεπτά. Κόβω και καμιά σαλάτα και αυτό ήταν. Επίσης κάνω και μεξικάνικο από το κουτί, γρήγορο νόστιμο και φτηνό!

Δεν έχουμε τελειώσει έχω να πω κ άλλα! Έχω να πω για τα υλικά, διότι μπορεί τα φαγητά να φαίνονται ίδια, αλλά τα υλικά είναι διαφορετικά!

Καλή μας όρεξη!

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Μάθαμε γιατί οι Αμερικάνοι είναι βλαμένοι.

Εδώ και δεκαετίες, σε όλο τον κόσμο, επιστήμονες, φιλόσοφοι, άνθρωποι απλοί καθημερινοί, οικογενειάρχες, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, φυλακισμένοι που δεν έχουν τι να κάνουν βασανίζονται με ένα ερώτημα:

Γιατί είναι τόσο μα τόσο ηλίθιοι οι Αμερικάνοι στην πλειοψηφία τους?? Τι είναι αυτό που κάνει τις κόκκινες φουσκωμένες μούρες τους να παίρνουν ύφος ροφού όταν του ρωτάς κάτι? Τι έγινε και είναι έτσι τα κακόμοιρα?

Κυρίες κύριοι και αγαπητά παιδιά, χτες εγώ, ο Αμερικλάνος, ανακάλυψα το λόγο. Δηλαδή όχι ακριβώς ανακάλυψα, απλά έμαθα ένα γεγονός και το συνέδεσα.

Ιδού λοιπόν!:




Πάνω βλέπετε ένα κίτρινο τυρί. Κάτω βλέπετε μόλυβδο. Τι σχέση έχουν? Είναι απλό. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, οι πανέξυπνοι οι Αμερικάνοι έβαζαν στα τυριά τους άλατα μολύβδου για να τους δώσουν έντονο κίτρινο χρώμα. Ο μόλυβδος όμως όπως ξέρουμε πλέον προκαλεί εγκεφαλικές βλάβες! Όταν το πήραν χαμπάρι και σταμάτησαν ήταν πολύ αργά δυστυχώς. Η ζημιά είχε γίνει, και πέρασε και στις επόμενες γενιές απ'ότι βλέπουμε.

Αυτή ήταν μια μικρή παρένθεση. Η περιγραφή των φαγητών που μαγειρεύω εδώ στα ξένα (χωρίς μόλυβδο) έπεται.

Say cheeeeeeeeeeese!!!


Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Το Μενού της Εβδομάδας.

Ε κοτζάμ ήπειρο άλλαξα. Φυσιολογικό είναι να διαταραχθούν οι διατροφικές μου συνήθειες. Σήμερα θα σας περιγράψω τι έχει βιώσει μέχρι σήμερα το στομάχι μου, αλλά και ο ουρανίσκος μου! Και πιστέψτε με, έχουν περάσει πολλά. Πάρα πολλά. Άγιασαν τα ευλογημένα! Ο Άγιος Πατσάς και η Αγία Γλωσσοκοπάνα!



Τα φαγητά πράγματα που έρχονται πλέον σε επαφή ο Άγιος Πατσάς και η Αγία Γλωσσοκοπάνα, ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Πρώτον τα πράγματα που μαγειρεύω μόνος μου και δεύτερος αυτά που αγοράζω έτοιμα ή μαγειρεύουν άλλοι. Θα ξεκινήσω από τη δεύτερη κατηγορία.

Έχουμε και λέμε. Κινέζικα. Είναι τα πιο "βρώσιμα". Όχι όλα βέβαια, μόνο τα γλυκόξινα, με σως ανανά, με σως sweet fire, αυτά. Και όλα με συνδυασμό μόνο στήθος κοτόπουλο.



Αλήθεια, το ξέρατε ότι στην Κίνα δεν τα τρώνε αυτά? Τρώνε άλλες λιχουδιές όπως πόδια. στομάχια, σκουλήκια, και άλλα ωραία. Το γλυκόξινό τους είναι ζάχαρη και ξίδι. Μπισκότα τύχης δεν υπάρχουν στην Κίνα. Βασικά, για να καταλάβετε πόσο διαφορετικό είναι το πραγματικό κινέζικο από αυτό που ξέρουμε, στα κινέζικα εστιατόρια εδώ υπάρχουν δύο διαφορετικά μενού, ένα για Κινέζους και ένα για τους υπόλοιπους!

Πάμε στα Αμερικάνικα. Ο ντίαρ Γκοντ. Αυτοί οι Αμερικάνοι, δεν φτάνει που είναι έτσι όπως είναι,δεν ξέρουν να μετράνε, δεν ξέρουν να βγάζουν SSN στην ώρα τους, δεν ξέρουν να οδηγούν με ταχύτητες, ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΝ! Πραγματικό σοκ. Διότι εγώ ήξερα τα Friday's με τα ωραία burgers κλπ. Και ανυπομονούσα να τα δοκιμάσω ορίτζιναλ. Αλλά όοοοοχι, σιγά μην ξέρανε να φτιάχνουν φαΐ της προκοπής. Τα μπιφτέκια τους είναι βαριά σας πέτρες. Οι πατάτες είναι 90% ακρυλικό. Τα φασόλια -που τόσο αγαπάνε στο Νότο απ'ότι φαίνεται- είναι γλυκά και μπλιαχ. Τα χοιρινά παϊδάκια έχουν μια γλυκιά γλίτσα πάνω.



Όλα είναι γλυκά, αλλά όχι με καλό τρόπο όπως τα κινέζικα. Είναι σαν να μπέρδεψαν τη ζάχαρη με το αλάτι. Τη σαντιγί με την μαγιονέζα. Την κρέμα βανίλια με τη μουστάρδα. Tο φαΐ με τα σκατά του σκύλου ρε παιδί μου, πως το λένε. Δεν βγάζουνε τη φλούδα από τις πατάτες πριν τις κάνουν πουρέ. Και εγώ το ανίδεο ζώον νόμιζα ότι ήταν μπέικον. Που δεν μου αρέσει κιόλας. Αλλά αυτοί το λατρεύουν. Μέχρι και αποσμητικό αυτοκινήτου με μπόχα μπέικον έχουν. Το καλαμπόκι τους είναι πιο γλυκό και από το ζαχαροκάλαμο.

Πάμε παρακάτω. Ινδικό. Όχι, όχι όχι όχι δεν τρελάθηκα ακόμα. Δεν πήγα σε Ινδικό εστιατόριο. Να πάω να πληρώσω για να καεί το μέσα μου? Μπρίτς! Το πρώτο βράδυ όμως όταν έφτασα, από το δρόμο μου ήρθε μια μυρωδιά... όχι ακριβώς άσχημη, αλλά για κάποιο λόγο άρχισαν να τρέχουν τα μάτια μου και να βήχω. Υπέθεσα ότι τίποτα εργασίες με αέρια θα κάνουν? Τέσπα, πάω μέσα στο σπίτι και Ω! μα οποίαν έκπληξις! Ήταν το φαγητό! Φασολάδα με ρύζι και ψάρι! Έφαγα μισό κιλό ρύζι για να σβήσω τη μισή κουταλιά φασολάδα. Αν συνέχιζα έτσι, θα στούμπωνε ο κώλος μου.



Μια άλλη φορά πήγα σε ένα σπίτι και δόξα με τω Θεώ παρήγγειλαν πίτσα, δεν μαγείρεψαν. Έκατσα και εγώ φανερά ανακουφισμένος που δεν θα έκλανα κάρυ φλογοβόλο όλη νύχτα, και δέχτηκα λίγα ινδικά σνακς! Ω Παναγία μου! Δεν ήταν μόνο η κάψα, ήταν και ότι δεν το περίμενα! Κάτι σαν πατατάκια μικρά ήταν! Τελικά μάλλον συμπιεσμένη σκόνη κάρυ/σκόρδο/πιπέρι με λίγη πατάτα να τα κρατάει μαζί.



Ε όπως καταλαβαίνετε έκτοτε δεν ξαναδέχτηκα ινδική λιχουδιά, και όποτε Ινδός/Ινδή μου προσφέρει κάτι, δεν πα να είναι και κέικ, ρωτάω: spicy?? Πλέον με μάθανε και δόξα με που δεν έχουν χιούμορ γιατί αν ήμουν εγώ στη θέση τους θα μου τάιζα φωτιά και θα γελούσα σαν το κακιασμένο ρακούν! Πλέον η μόνη μου επαφή με το Ινδικό είναι η μπόχα από τον φούρνο μικροκυμάτων στο εργαστήριο. Τι να κάνω, τόσα χρόνια έχει μείνει. τρέχω κάθε μέρα να ζεστάνω πρώτος το φαΐ μου! Και έχουν και θράσος! Λένε ότι πάλι καλά που βρωμάει ο φούρνος μπας και πάρει και λίγη γεύση το φαΐ μου! Τους το βάζεις στον κώλο, έτσι καυτό όπως είναι, ή όχι??

Μεξικάνικο. Πολύ ωραίο, πάρα πολύ ωραίο. Κατά καιρούς είναι λίγο καυτερό μεν αλλά μέσα στα πλαίσια. Και έχουν και πολύ ωραία έτοιμα να πάρεις και να κάνεις μόνος σου, και εύκολα. Δεν έχω παράπονα από το μεξικάνικο. Με απογοητεύω. τς τς τς.

Ιταλικό. Μαντόνα μία! Ο Θεός να το κάνω Ιταλικό αυτό το πράμα! Πολύ ωραίο το μέρος, ωραία σερβίτσια και φρέσκα σκόρδα να τρίψεις στο ψωμί σου και λάδια και όλα. Αλλά οι σάλτσες είναι από κονσέρβα, έτοιμες. Εκατάλαβά τους. Και δεν είναι και τίποτα της προκοπής μάρκα. Σκυλοβρωμάνε τα 5 κιλά βασιλικά για να καλύψει το σιχαμερό λουκάνικο και το τυρί. Απαπα.



Και φωτιάααα. Και είμαι και μαλάααακαας... Εκεί βρήκα να κεράσω δύο συμφοιτητές μου όταν αγόρασα το αμάξι για να τους ευχαριστήσω για τη βοήθεια. 70 δολάρια 3 άτομα και έμεινα και νηστικός. Άμα έχεις το κοκκαλάκι της νυχτερίδας όμως ε? Ε??

Αυτά για τα έτοιμαααα.....

Την πρώτη κατηγορία, αυτά που μαγειρεύω μόνος μου θα σας τα πω άλλη μέρα. Τεράστιο κατάντησε το ποστ, μη σας κουράσω κιόλας? Ε?

Πάρτε μια γεύση όμως από κάτι το οποίο έφτιαξα 100% μόνος μου, έτσι για να σας ανάψω!

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Χάπππι Χάλοουίν!

Το ξέρατε? Δεν το ξέρατε! Έεεεελα, δεν το ξέρατε λέμε! Κάντε μου τη χάρη και κάντε τους Κινέζους, δεν έχετε ιδέα τι εστί Χαλοουίν, και ότι ήταν χτες και όχι σήμερα! Έτσι και θα μάθετε πράγματα που και καλά δεν ξέρετε, και δεν θα ξέρετε ότι άργησα μια μέρα να κάνω το ποστ! Όλοι κερδίζω έτσι!


Λοιπόν δόξα τω Θεώ όλοι (και οι δώδεκα χιλιάδες επτακόσιοι σαράντα έξι) οι νοματέοι που με διαβάζουν ξέρουν από ίντερνετ, και έχουν ακουστά και το google και το wikipedia, που έχει και στα ελληνικά. Οπότε δεν θα σας πω πολλά εγκυκλοπαιδικά πράγματα. Ε μην βαρεθείτε κι' όλας και σας χάσω και από πελάτες? Θα σας μιλήσω για την δική μου εμπειρία του Halloween που με αξίωσε ο πλάστης μου να ζήσω.

Μπάι δε γουέι, περνάω φάση Αίγια Fuxia και μου έρχοναι και κάποιες κυπριακές λέξεις που απλά δεν μπορώ να αγνοήσω. Συμπαθάτε με.

Μου θέλουνε και καρναβάλια οι μούρες τους. Δεν ξεστραβώνονται να δουν τις φάτσες τους στον καθρέφτη, κάθονται και μεταμφιέζονται κιόλας. Αντί να μάθουν να βγάζουν SSN πιο γρήγορα.





Έχει λοιπόν δύο βδομάδες και βάλε που όλα τα σπίτια έχουν γίνει πορτοκαλί. Τα πάντα όλα είναι πορτοκαλί με ψεύτικους ιστούς ψεύτικης αράχνης, ψέυτικες νεκροκεφαλές ψεύτικων ανθρώπων και ψεύτικα φαντάσματα και στοιχειά. Της πόπης. Δυστυχώς δεν έβγαλα καμιά φωτογραφία. Χεστήκατε ε? Τέλος πάντων. Πάρτε μια γεύση:



Όλα αυτά σε συνδυασμό με το Φθινοπωρινό τοπίο είναι τέλεια. Ευχαριστιέσαι να βλέπεις σπίτια στολισμένα με γούστο. Το κακό είναι αλλού. Εμένα δεν μου αρέσουν τα στοιχειά και οι ιστοί και τα κόκαλα. Δεν είναι πράματα αυτά να στολίζεις το σπίτι σου και να τα βλέπεις όποτε μπαίνεις μέσα. Αλλά τι να κάνεις, αυτά είναι. Εδώ οι Αμερικάνοι κάνουν άλλα κ άλλα χαζά, στις κολοκύθες θα κολλήσουμε??

Πάμε παρακάτω. Τι άλλο μου έκανε εντύπωση από αυτή τη χαζή γιορτή. Α ναι! Οι κολοκύθες. Είναι παντού. Παντού όμως. Αυτές τις μέρες, φίλοι μου, στην Αμερική έχει πιο πολλές κολοκύθες, παρά βλαμμένους. Απίστευτο ε? Κι'όμως! Είναι απλό. Κάθε Αμερικάνος παίρνει και από μια κολοκύθα. Ναι θα μου πείτε, έτσι πρέπει να είναι ίσοι οι βλαμμένοι με τις κολοκύθες. Μην ξεχνάτε τους ξένους ρε! Παίρνουν κ αυτοί κολοκύθες, να ζήσουν σαν Αμερικάνοι! Οι μισοί από αυτούς είναι και αυτοί βλαμμένοι, και οι άλλοι μισοί είναι περίεργοι. Οπότε σύμφωνα με απλούς υπολογισμούς οι κολοκύθες ξεπερνούν τους βλαμμένους κατά τον αριθμό των περίεργων ξένων.

Και καλά οι κολοκύθες οι κανονικές, οι ολόκληρες. Τα άλλα? Παγωτό κολοκύθα. Πίτα κολοκύθα. Βούτυρο κολοκύθα. Μπισκότα κολοκύθα. Τα αρχίδια κολοκύθα αναρωτιέμαι, τα ανακάλυψαν ακόμα?

Και τι άλλο. αααΑΑ! Ναι. Οι Αμερικάνοι. Οι αγαπημένοι μου, λατρεμένοι μου, τα φώτα της ψυχής μου, οι Αμερικάνοι. Δεν ξέρω τι σκατά νομίζουν ότι είναι το Halloween. Εγώ ξέρω ότι είναι η νύχτα των πνευμάτων, γι'αυτό και δεν μ'αρέσει. Τώρα πως το είδαν αυτοί να ντύνονται καμουζέλες (καρναβάλια) με δήθεν τρομακτικές στολές και να ζητάνε γλυκά? Είναι και χαζοί ρε παιδί μου, αντί να ζητάνε φράγκα, όπως κάνουμε εμείς με τα κάλαντα, ζητάνε καραμέλες. Ότι να'ναι.Και απ'ότι παρατήρησα, δεν είναι μόνο τα τρομακτικά που επιλέγουν πλέον. Εκτός και αν οι νοσοκόμες, η μουστάρδα ή το κουτί είναι τρομακτικές στολές? Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να τρομάζουν. Είναι και περίεργα πλάσματα.

Πάλι καλά που ζω σε δάσος και έχω γείτονες λογικούς που κόβει ο νους τους και δεν ντύνουν τα παιδιά τους φέρετρα και να μου τα μοστράρουν στην πόρτα μου να μου ζητάνε σοκολάτες. Στους σκίουρους αναφέρομαι. Ξέρετε τι έξυπνα πλάσματα που είναι?

Σας εύχομαι λοιπόν καθυστερημένα Happy Halloween!!!! Δεν φταίω εγώ για τo καθυστερημένα, με κολλήσανε τα φώτα της ψυχής μου.

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Ήμουνα νιος και γέρασα...

Βρείτε τις διαφορές στις δύο εικόνες που ακολουθούν:


Να το πάρει το ποτάμι? Να το πάρει το ποτάμι:
Πάνω είναι το σπίτι που έχει την τιμή να μένω, όταν αγόρασα το αυτοκίνητο.
Κάτω είναι το σπίτι που έχει την τιμή να μένω, όταν ξεκίνησα να χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο.

Όχι, για να να μη με λέτε υπερβολικό δηλαδή! Την Τετάρτη ήρθε η Social Security Card. Την Πέμπτη πάω και κάνω αίτηση για ταυτότητα. Την Παρασκευή είναι έτοιμη. Το Σάββατο πάω και παίρνω προσωρινές ταμπέλες για το αμάξι. Στο καπάκι πάω για ΚΤΕΟ. Μέσα σε 6 λεπτά ήμουν έτοιμος. Αμέσως πάω για την τελική δήλωση και τις πινακίδες. Αυτό ήταν.

Χρόνος για έκδοση SSC: 2 μήνες ακριβώς.
Χρόνος για έκδοση ταυτότητας: 24 ώρες
Χρόνος για δήλωση του αμαξιού: 2 ώρες

Καμαρώστε το (όταν το αγόρασα η φωτό):

Τρέμετε Αμερικάνικοι δρόμοι!

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Αμερικλανόσουπα.



Υλικά για 4 άτομα:
Ένας Αμερικανός δημόσιος υπάλληλος, το ψαχνό μόνο σε κομματάκια. Αν βάζαμε και το λίπος θα φτιάχναμε σούπα για 64 άτομα.
3 πράσινες πιπεριές γλυκιές, σε κύβους
1 τσίλι ψιλοκομμένo
2 μεγάλα άσπρα κρεμμύδια σε μικρές ροδέλες
3 καρότα σε ροδέλες
1 ματσάκι σέλινο ψιλοκομμένο
3 πατάτες σε κύβους
μισή κούπα ρύζι καρολίνα
2 κρόκοι αυγών
χυμός από 3 λεμόνια μεγάλα
Παρθένο ελαιόλαδο.
Αλάτι και πιπέρι μαύρο άσπρο ροζ κόκκινο και μπορδοροδοκόκκινο..

Εκτέλεση:
Σιγοβράζουμε τον Αμερικάνο στο ζουμί του για 4 ώρες με αλάτι και πιπέρια. Έπειτα τον βάζουμε και στη χύτρα άλλα μισή γιατί το μοσχαρίσιο κρέας ως γνωστόν είναι σκληρό.
Προσθέτουμε τα λαχανικά, και περιμένουμε να μαλακώσουν. Σαν τον Αμερικάνο ένα πράμα.
Βάζουμε και το ρύζι κάπου εκεί.
Όταν γίνουν όλα, φτιάχνουμε το αυγολέμονο. Χτυπάμε τους κρόκους με το χυμό λεμόνι και προσθέτουμε σιγά σιγά ζουμί από την σούπα. Το ρίχνουμε στο τσουκάλι και αφήνουμε να πάρει μια βράση.

Πρόταση σερβιρίσματος:
Αφού καθαρίσουμε τα αίματα, πιάνουμε το κεφάλι του Αμερικανού δημόσιου υπαλλήλου και το ξυρίζουμε γιατί σιχαίνομαι τις τρίχες. Το ανοίγουμε κάνοντας μια τομή οριζοντίως. Όπως κάνουν τις καρύδες και τους ανανάδες στη Χαβάη. Μπορούμε να αφήσουμε μόνο μία τούφα τρίχες στην κορυφή και να την χρησιμοποιήσουμε σαν λαβή να ανοίγουμε το καπάκι. Κοιτάμε μέσα. Διαπιστώνουμε με μηδενικά επίπεδα έκπληξης ότι δεν υπάρχει τίποτα, είναι άδειο. Σερβίρουμε την Αμερικλανόσουπα στο εκ γενετής άδειο κεφάλι του Αμερικάνου.

Πουτανιά: Αντί για αυγολέμονο μπορούμε να βάλουμε κρέμα γάλακτος, να γίνει αλα γαλλικά.

Καλή μας όρεξη!

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Social Security Card!!!!!!!!!



Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!! Ήρθε!!! Επιτέλους!!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Ορίστε βρε mariposa σε αυτό το ποστ δεν θα γκρινιάξω καθόλου μα καθόλου!!!!!
Είμαι σε τέτοια φάση τώρα:
http://www.youtube.com/watch?v=a41tHCyIT_k
(ρε παιδιά πως μπαίνει το ρημάδι το βίντεο??)

Τώρα τι πρέπει να κάνω:
Να πάω (αύριο γιατί έχω εξετάσεις το πρωί και δεν προλαβαίνω σήμερα) στο γραφείο και να κάνω αίτηση για ταυτότητα. Λογικά την άλλη βδομάδα θα την έχω.
Να κάνω αίτηση για δήλωση του αυτοκινήτου, και να πάρω προσωρινές πινακίδες.
Να περάσω το αντίστοιχο ΚΤΕΟ
Να πάρω τις κανονικές πινακίδες.

Αυτα τα ολίγα, αλλά δεν με νοιάζει αρκεί που θα ξεκινήσουν!!

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Χιόνια στο Καμπαναριό!

Ντινγκ ντινγκ ντανγκ. Ντινγκ ντινγκ ντανγκ. Ντινγκ ντινγκ ντανγκ, ντινγκ ντινγκ ντανγκ, ντινγκ ντανγκ!



Απίστευτο και όμως αληθινό. Χιόνισε μέσα στον Οκτώβριο. Ήδη η θερμοκρασία είναι κάτω από 5 βαθμούς κελσίου. Και οι πληροφορίες μου λένε ότι θα φτάσει μέχρι κ μείον 25. Κυριολεκτικά. Ωωω ρε που πάω ο καραμήτρος? Κασάτος θα γίνω. Και είμαι και κρυογάτσουλο πανάθεμά με, τη θέλω τη ζέστα μου.

Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι μέχρι στιγμής καλά τα πάμε. Μπορεί η θερμοκρασία να είναι πολύ χαμηλή, βασικά από τις χαμηλότερες που έχω βιώσει αλλά η έλλειψη υγρασίας με έχει σώσει. Δόξα τω Θεώ. Είμαι με μπουφάν, κοντομάνικο t-shirt και αμάνικη φανέλα από μέσα. Εδώ βλέπετε οι αμερικάνοι τα έχουν πολλά τα πετρέλαια και δεν φοβώνται να τα ξοδέψουν. Όχι. Η θέρμανση είναι 24/7 στο φουλ. Δε πα να έχει έξω 0 βαθμούς? Μέσα έχει φουτζίζου φίλοι μου! Κουφόβραση! Αφού στο σπίτι κ στο πανεπιστήμιο με κοντομάνικα κυκλοφορώ. Και όχι μόνο εγώ δηλαδή, όλοι. Απορώ, αυτή η απότομη αλλαγή στη θερμοκρασία δεν θα έπρεπε να μας πηδάει κανονικά?

Χιόνισε που λέτε την περασμένη βδομάδα. Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να αρχίσω να χοροπηδάω από τη χαρά μου. Έχω μια λατρεία βλέπετε για το χιόνι, μιας και ήταν απωθημένο από μικρός. Μεγάλωσα σε νησί, δίπλα στην παραλία, στα μούτρα μου έσκαγε το κύμα που λέει ο λόγος. Και γενικά χιόνι έχω δει μετρημένες φορές, και μόνο μία φορά στα Καλάβρυτα να χιονίζει live. Αλλά εδώ δεν χάρηκα καθόλου γιατί έχω κλάσει μέντες, χερούλια, πατάτες, λάχανα και γενικά έχω κλάσει πολλά πράγματα με αυτά που ακούω. ένα μέτρο λέει το χιόνι και δώστου να σκάβεις μισή ώρα να ανακαλύψεις το αυτοκίνητο. Εγώ βέβαια τέτοια πρόβλημα δεν θα έχω γιατί χάρη στα καθυστερημένα αμερικανάκια του αμερικάνικου δημοσίου το αυτοκίνητό μου θα αρχίσω να το χρησιμοποιώ του χρόνου στις 30 Φεβρουαρίου. Οπότε το σκάψιμο το γλίτωσα. Να'ναι καλά οι άνθρωποι με σώσανε.

Και όλοι λέγανε ότι κανονικά χιονίζει μέσα προς τέλη Νοέμβρη και ότι φέτος μάλλον θα είναι βαρύς ο χειμώνας. Εμ τι θα'τανε αφού ήρθε ο κατσικοπόδαρος. Στην Ελλάδα έτρεχα όπου άκουγα για χιόνι κ μέχρι να φτάσω γινόταν λάσπη. Χιονοδιώχτη μου λέγανε ότι έχω. Εδώ το αντίθετο. Μάλλον το μάζευα τόσα χρόνια και τώρα θα το απολαύσω όλο μαζί. Βέβαια, δεν το έστρωσε κανονικά. Πάλι καλά. Μόνο στα γρασίδια έκατσε για μερικές ώρες, των οποίων είχε ήδη παγώσει ο κώλος τους δηλαδή.

Ορίστε σας έβαλα και φωτογραφία. Έβγαλα κ λίγο από μια λίμνη, για πιο ειδυλλιακό αποτέλεσμα και να ζηλεύετε. Όχι μόνο εγώ θα ζηλεύω δηλαδή? Που κάνετε ένα έτσι και αρπάζετε δέκα σουβλάκια με πίτα (χοιρινό χωρίς κρεμμύδι παρακαλώ)? Όοοοοχι, να ζηλεύετε και εσείς λίγο που είμαι μέσα στο πράσινο, στην εξοχή, στον καθαρό αέρα, στους χαζούς πλην ευγενικούς ανθρώπους, στις λίμνες, στους σκίουρους, τα κουνάβια, τους λαγούς και πάει λέγοντας. Όρχεις. Κλαίγοντας πάει αλλά τέλος πάντων.