Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Too crowded

Καλησπέρα σας!

Περιμένετε Αμερικάνικα Χριστούγεννα, ε? Λέω να το αφήσω αυτό προς το παρόν, και να το συνδυάσω με Πρωτοχρονιά. Σήμερα το θέμα μας είναι άλλο.

Η συγκατοίκηση.



Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι θέλετε να δείρετε αυτούς που μένετε μαζί στο ίδιο σπίτι? Εγώ ναι! Το νιώθω αυτή τη στιγμή που σας γράφω!

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: που μένω, πως μένω και με πόσους και ποιους μένω.

Μένω σε ένα σπίτι (έχετε δει φωτογραφία, μην ανεβάζω πάλι) το οποίο είναι στην ουσία δύο σπίτια. Το δεξί μέρος είναι ένα μικρό που μένει η ιδιοκτήτρια. Το αριστερό είναι πιο μεγάλο, δίπατο που έχει τρεις κρεβατοκάμαρες και δύο μπάνια και το νοικιάζει. Στη μέση υπάρχει το σαλόνι της και τα πληντύρια που είναι κάτι σαν κοινός χώρος. Στο αριστερό κομμάτι (το δικό μας) έχει κουζίνα, σαλόνι και τραπεζαρία. Στον πάνω όροφο έχει δύο μεγάλα υπνοδωμάτια το ένα με δικό του μπάνιο, ένα μικρό δωμάτιο, ένα πολύ μικρό γραφείο και ένα κοινό μπάνιο.

Εγώ μένω στο μεγάλο υπνοδωμάτιο χωρίς το δικό του μπάνιο. Στο άλλο μεγάλο με το μπάνιο μένει ένα ζευγάρι αμερικανών. Στο μικρό δωμάτιο και στο μικρό γραφείο μένει ένα ζευγάρι Ινδών. Βασικά είναι από το Μπαγκλαντές αλλά εγώ τους λέω Ινδούς.

Στο σπίτι επίσης υπάρχουν δύο γάτες της ιδιοκτήτριας, και οι Αμερικανοί έχουν ένα μικρό σκύλο και έναν παπαγάλο.

Ξέχασα να πω ότι στο υπόγειο αυτή την περίοδο μένει μια κοπέλα με τις δύο κόρες της και τον γκόμενό της.

Σύνολο 9 άνθρωποι και 4 ζώα.

Εγώ έχω κυρίως να κάνω με τους τέσσερις, τα δύο ζευγάρια. Και με εκνευρίζουν. Με ΤΡΕΛΕΝΟΥΝ! Ειδικά ο Ινδός. Θέλω να του σπάσω το κεφάλι ώρες ώρες (όλες, συγκεκριμένα). Αλλά θα τον αφήσω για το τέλος. Ξεκινάω με τους λιγότερο ενοχλητικούς.

Η ιδιοκτήτρια. Πολύ καλή γυναίκα, παραπληγική, και ήσυχη. Όλη μέρα ή διαβάζει ή βλέπει τηλεόραση ή γράφει στον υπολογιστή.

Οι τέσσερις του υπογείου. Δεν τους βλέπω συχνα, το μόνο που με ενοχλεί είναι ότι καπνίζουν έξω από την είσοδο και βρωμάει.

Τα ζώα. Οι γάτες είναι λίγο βλαμένες, τρέχουν και κουτουλάνε στον τοίχο και μετά σε κοιτάνε λες και τις έβαλες τρικλοποδιά. Επίσης ανεβαίνουν πάνω στο τραπέζι στην τραπεζαρία. Δεν τρώω ποτέ εκεί. Ο σκύλος γαβγίζει σαν να μην πω τι, αλλά τουλάχιστον του λουρί τον εμποδίζει από το να μου ορμίσει. Πολλά νεύρα, αλλά δεν τον αδικώ, και εγώ έχω. Ο παπαγάλος κρώζει ανελέητα. Και τώρα που γράφω, κρώζει. Και μόλις κρώξει, κρώζει και η Αμερικάνα για να τον κάνει να σταματήσει. Σαν διαγωνισμός μου φαίνεται ώρες ώρες.

Οι Αμερικάνοι. Καλοί άνθρωποι, ήσυχοι σχετικά. Λίγο παράξενοι όταν τους μιλάς, δεν εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος, είναι ξεκάθαρο. Είναι και οι δύο εύσωμοι, και ο άντρας κλάνει σαν μπουλντόζα. Τέτοιες δυνατές κλανιές δεν έχω ξανακούσει, και γενικά έχω εμπειρία στο θέμα. Και ρεύεται λες και του χώσανε τρόμπα στον κώλο. Τι να πεις. Τουλάχιστον δεν τα κάνει μπροστά μου. Η γυναίκα είναι άσχετη από κομπιούτερ και πάω να της το φτιάχνω. Και μια μπόχα η αναπνοή της... Ούτε γλωσσόφιλο στον σκύλο να έδινε.

Η Ινδή. Καλή γυναίκα, αλλά εκνευριστική. Έχει απλωθεί σαν χταπόδι στην κουζίνα, έχει γεμίσει όλα τα ντουλάπια με ρύζια κρεμμύδια σκόρδα και μπαχαρικά. Και κατσαρόλες. Μετά βίας κατάφερα να πιάσω τρία ντουλάπια και λιγότερο από το μισό ψυγείο. Και όταν μαγειρεύει, δεν τολμάς να πατήσεις στην κουζίνα. Πρώτον γιατί ΣΚΥΛΟΒΡΩΜΑΕΙ ειδικά άμα κάνει ψάρι. Δεύτερον γιατί έχει απλώσει τα πράγματά της σε όλους τους πάγκους. Και ειδικά όταν κάνουν τραπέζι, μαγειρεύει για δύο μέρες νον στοπ και εγώ τρώω από πάνω μου. Άσε που δεν ενημερώνουν ποτέ κανέναν. Όποτε γουστάρουν, κουβαλούν μες στο σπίτι όλο το ισλάμ (είναι μουσουλμάνοι) και τρώνε και φωνάζουνε. Δεν έχω πρόβλημα, αλλά ας με ενημερώνουν πρώτα ότι θα καταλήψουν τους κοινούς χώρους να ξέρω να μαγειρέψω στην ώρα μου και να φάω!

Ο Ινδός. Γκρρρρρρρρρ. Τι ζώο? Ζώο όμως! Ζώο ζώο ζώο! Έχει ένα ένστικτο να καθορίζει την περιοχή του, όπως κάνουν οι σκύλοι όταν κατουράνε παντού. Με το που μπει στο σπίτι, έρχεται στην κουζίνα να ελέγξει τι κάνω. Με το που κατέβω στην κουζίνα, έρχεται! Πίνει νερό, κάνει και αααααααααχ ααααααααααααααχ ααααααααααχ λες και του μπήκε τίποτα, και πάει πάνω. Με το που μπω στην τουαλέτα. έρχεται! Πάλι καλά που κλειδώνει! Πραγματικά δεν περνάνε δύο λεπτά, και έρχεται, πάει να ανοίξει, και φεύγει λέγοντας κάτι στα ινδικά μαζί με το όνομά μου. Και όταν πάει στην τουαλέτα, κάθεται με τις ώρες και φτύνει, φυσάει τη μύτη του όσο πιο δυνατά μπορεί, φτύνει πάλι, και όλα αυτά στο νιπτήρα μας! Αλλά δεν κλάνει. Αυτό το κρατάει για το δωμάτιό του. Και το ευχαριστιέται μάλιστα. Χτες το βράδυ (κάθε βράδυ 12 με 2 τους πιάνει κάτι και όλο μιλάνε και χασκογελάνε) έκλασε όσο πιο δυνατά μπορούσε (μην φανταστείτε τίποτα τρομερό), στο καπάκι η Ινδή έβαλε τα γέλια και παραπονιόταν, και αυτός γελούσε και φώναζε! Σαν πεντάχρονα που ανακαλύπτουν τις χαρές της κλανιάς!

Και το ίντερνετ... Αυτό και αν μου τη σπάει. Έχουμε ασύρματο το οποίο που και που πέφτει και πρέπει να βγάλουμε το μόντεμ από την πρίζα και να το ξαναβάλουμε. Το μόντεμ είναι στο σαλόνι της ιδιοκτήτριας, τον σχεδόν κοινό χώρο. Αλλά δεν πάει ποτέ να το φτιάξει, ούτε αυτός ούτε η γυναίκα του! Μια μέρα ήμουν στην κουζίνα, κατεβαίνει και ενώ ήταν τρία βήματα από το μόντεμ, με ενημερώνει ότι το ίντερνετ έπεσε και να το φτιάξω! Κατάλαβες???? Πω πω τα σκέφτομαι και συγχύζομαι.

Να τος πάλι, πριν μία ώραν ήταν στο μπάνιο και έφτυνε, τώρα πάλι φτύνει. Τι σκατά φτύνει ήθελα να 'ξερα. Σε λίγο θα του βγουν τα εντόσθια.



Αλλά έχω βρει κ εγώ κάτι που τους εκνευρίζει. Όταν είναι να φύγω, ρίχνω το ίντερνετ! Χαχαχαχαχαχα αν έχουν τον Αλλάχ τους, ακόμα και 5 ώρες να λείψω, συνήθως δεν πάνε να το φτιάξουν! Με περιμένουν! Αλλά εγώ εκεί, να βάλουν μυαλό.

Αυτά τα παράπονα αγαπητοί μου σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσής μου. Σίγουρα έχω ξεχάσει κάποια, και ακόμα πιο σίγουρα θα δημιουργηθούν περισσότερα στο μέλλον. Αλλά προς το παρόν, αυτή είναι μια εικόνα.



Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Merry Christmas!!


Οι πρώτες ευχές που σας δίνω στην ώρα τους! Αν και στο Ελλάντα είναι ήδη περασμένα μεσάνυχτα...


 Χρόνια πολλά, και σας εύχομαι να έχετε ό,τι επιθυμείτε! Εντυπώσεις και σχόλια για τα Αμερικάνικα Χριστούγεννα θα έρθουν σε λίγες μέρες γιατί φιλοξενώ κόσμο από την πατρίδα ε και όσο να πεις είναι γαϊδουριά να κάθομαι και να γράφω με τις ώρες, ε??

Προς το παρόν έχετε γεια, και εύχομαι να μην είσαστε κακά παιδάκια, γιατί:

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Ameriklanos, a History

Με αφορμή την τελευταία ανάρτηση του ΑΑΤΟΝ, θα ήθελα να σας πω 5 λόγια για τον Αμερικλάνο και το Blog του!

Ο Αμερικλάνος όπως πλέον ξέρετε είναι Έλληνας "φοιτητής" στην Αμερική που όταν ήρθε φρίκαρε, έκλασε πόμολα, και έψαχνε να βρει πτήση να γυρίσει στην πατρίδα. Τα εισιτήρια ήταν πανάκριβα όμως, και αποφάσισε να κάτσει μερικές βδομάδες τουλάχιστον να δει τι παίζει.

Στο μεταξύ διάβαζε ένα δύο Blogs για να νιώθει κοντά στα Ελληνικά δρώμενα (συγκεκριμένα τον πιτσιρίκο και το τρωκτικό). Μετά (χωρίς να θυμάται πως) βρήκε και την Κωλόγρια, την manetarius, τη zoyzoy, την ΦΟΥΛΗ, το milch και πάει λέγοντας. Η ΦΟΥΛΗ άθελά της του έδωσε την ιδέα να φτιάξει blog στο οποίο θα λέει αυτά που δεν τολμάει να πει στους συγγενείς και φίλους για να μην καταλάβουν πόσο χάλια περνούσε. Και ίσως άκουγε και κάτι χρήσιμο, όπως και έγινε, και ίσως κατάφερνε να δώσει και ένα χιουμορίστικο τόνο στο "δράμα" του. Αυτό και αν έγινε. Και τον βοήθησε να αρχίσει να βγαίνει από την καταθλιψάρα που είχε πέσει.

Σας ευχαριστώ όλους πολύ λοιπόν, γιατί από το blog βοηθήθηκα περισσότερο απ'ότι φανταζόμουν και τελικά πήρα περισσότερα απ'όσα έδωσα!!

Και ερχόμαστε στο τώρα. Πολύ δουλειά. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που θα ήθελα να κάνω στο Blog αλλά δεν προλαβαίνω. Δεν είναι ακριβώς θέμα χρόνου. Χρόνο δεν έχω, αλλά βρίσκω άμα θέλω. Είναι θέμα συγκέντρωσης. Όταν όλη μέρα σκέφτομαι και συγκεντρώνομαι να λύσω ένα σωρό προβλήματα και ταυτόχρονα ανησυχώ για άλλα τόσα που έρχονται, μετά δεν μου μένει αρκετός "χώρος" για να αφοσιωθώ στο Blog. Βέβαια οι περισσότεροι καταλαβαίνετε εξ ιδίας πείρας για τι μιλάω, απλά εγώ πρώτη φορά δουλεύω πραγματικά και δεν το έχω συνηθίσει!

Ελπίζω λοιπόν στο άμεσο μέλλον να βρω το χρόνο και την προσοχή να σουλουπώσω το blog, και να δημοσιεύσω και τις αναρτήσεις που περιμένουν στον σκληρό μισοτελειωμένες!

Thank you!!!!

PS. Σε κάποιο blog είδα πώς να βάλω χιόνι, αλλά δεν θυμάμαι που. Παρακαλώ αν ξέρετε ποιο είναι, ή αν είναι δικό σου ρε φίλε/φίλη εσύ που διαβάζεις, πείτε μου ποιο είναι γιατί είχε και άλλα κολπάκια και τα θέλω!!! :))

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Το Ημερολόγιο της Πράσινης Σκατούλας.

Αγαπημένο μου Ημερολόγιο,

Με λένε Πράσινη Σκατούλα και είμαι 47 χρονών. Είμαι πράσινη, μεγάλη και άχρηστη. Αυτά δεν τα λέω εγώ, τα λέει το αφεντικό μου. Με λέει και άλλα πράγματα πέραν της Πράσινης Σκατούλας όπως Μαλακισμένο Κουτί, Ρόδα Πουτάνα, Ηλίθιο Βενζινοκίνητο, Άχρηστο Τρακτέρ και άλλα πολλά. Αλλά καταστάλαξε στο Πράσινη Σκατούλα γιατί χέσανε οι κάμπιες και βγήκα εγώ. Άκου πράματα.


Δεν καταλαβαίνω γιατί με μισεί τόσο πολύ. Και στην αρχή τα πηγαίναμε τόσο μα τόσο καλά. Όταν με αγόρασε, με έβαλε μπροστά στο σπίτι του και με επισκεπτόταν κάθε μέρα. Με έβαζε μπροστά για να μην χαλάσει η μπαταρία μου, μου έβαζε μουσική και διάβαζε τις οδηγίες χρήσης μου. Έτσι πέρασε ένας μήνας, εγώ μεγάλωνα κώλους και αυτός με επισκεπτόταν τακτικά.

Μια μέρα όμως ξεκίνησε να με χρησιμοποιεί. Τις πρώτες μέρες ήταν πολύ χαρούμενος. Μετά από λίγο όμως, έπαθαν λίγο τα εντερικά μου και είχα αέρια. Αποτέλεσμα ήταν να ανάψει το λαμπάκι και ταυτόχρονα τα λαμπάκια του αφεντικού μου. Εκείνη τη μέρα με πρωτοέβρισε. Τι άχρηστη, τι μαλακισμένη, τι να με πηδήξουν λεωφορεία... Τρόμαξα, γιατί τα λεωφορεία δεν είναι ο τύπος μου. Προτιμώ τα καμπριολέ με ζάντες αλουμινίου στις ρόδες. Γι'αυτό με λέει και Ρόδα Πουτάνα.

Με πήρε στον γιατρό και μου χώσανε θερμόμετρο στον κώλο να δουν τι έχω. Κάτι είχε το σύστημα που ελέγχει τις κλανιές μου και δεν έδειξε να ενδιαφέρεται, αφού είχα μόλις περάσει το τεστ. Με άφησε με το εντερικό ο αναίσθητος.

Πάνω που ξεθύμανε, άρχισα να ανεβάζω πυρετό κάθε φορά που με χρησιμοποιούσε, και έβηχα σαν κωλόγρια. Όπως καταλαβαίνεις, άρχισαν τα μπινελίκια πάλι. Μου άνοιξε την μπλούζα να δει το στήθος μου -ο σάτυρος- και έλεγξε τα υγρά μου. Μου είχε τελειώσει ένα και γι'αυτό ανέβαζα πυρετό μάλλον. Μου έβαλε μπόλικο, αλλά το τελείωσα γρήγορα και άρχισε να με βαράει από τα νεύρα του όταν το κατάλαβε. "Τι σκατά μωρή, στον κώλο σου το βάζεις και το εκτοξεύεις κλάνοντας??!" Είπε δίνοντάς μου κλωτσιές. Επίσης έλεγξε όλες τις φλάτζες μου, γιατί τέτοια καθυστερημένη που είμαι (λέει), όλο και κάποια θα έχω κάψει. Αλλά ήταν όλες τέλειες. Χα!

Έχουν γίνει πολλά τέτοια, έχω περάσει πολύ άσχημα κοντά του. Όλο παραπονιέται και με συστήνει σαν Πράσινη Σκατούλα στους φίλους του. Εκείνοι δίνουν ωραία ονόματα στα αυτοκίνητά τους όπως Νότης Δρομοκόφτης, Βάγκος Γκάζος και Κούρσα Ούρσουλα. Εγώ γιατί. "Να ήσουν άξια μωρή σκατοκουτάλα να σου έδινα καλό όνομα. Κάτσε τώρα με το Πράσινη Σκατούλα μέχρι να ψοφήσεις και να πουλήσω τα όργανά σου. Αν έχει μείνει και κανένα όρθιο δηλαδή."

Φοβάμαι. Δεν ξέρω τι να κάνω. Κάθε πρωί που πάει να με βάλει μπροστά ζορίζομαι λίγο και με βρίζει. Τουλάχιστον τώρα έχω εσένα, αγαπημένο μου ημερολόγιο, να λέω τον πόνο μου και να μου δίνεις κουράγιο.

Τα λέμε σύντομα.

Πράσινη Σκατούλα.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Λεξικό αλα milch

Σας έχω πρήξει με τόσες αναρτήσεις απανωτές, αλλά είναι η περίοδος ανάμεσα στις εξετάσεις και έχει μαζευτεί υλικό! Έχω μια ανάρτηση από την περασμένη βδομάδα και ακόμα δεν σας την μόστραρα, για να καταλάβετε!

Αυτό το βίντεο το βρήκα χτες, και έλυσα κανονικά. Κανονικά όμως, κάπου 40 λεπτά κυλιόμουν στα πατώματα! Ίσως οι πιο ευαίσθητοι να το βρουν αηδιαστικό, και οι πιο σιχαμένοι να το ξέρουν ήδη, αλλά πολλά από αυτά είναι πανέξυπνα! Αγαπημένη μου ήταν η κουράδα τσιμέντο, ή αλλιώς oh my God! Εκεί ήταν που έπεσα από το κρεβάτι!




Ορίστε και σε κείμενο!


Κουράδα «φάντασμα» :
Ξέρεις ότι υπάρχει κουράδα. Ίχνη της θα βρεις στο χαρτί υγείας και τίποτα στη λεκάνη.

Κουράδα «κομάντο» :
Γλιστράει τόσο ομαλά και καθαρά που δεν τη νιώθεις. Κανένα ίχνος στο χαρτί, πρέπει να κοιτάξεις στη λεκάνη για να σιγουρευτείς ότι βγήκε.

Κουράδα «βδέλλα» :
Μοιάζει πολύ με τη ζεστή πίσσα. Σκουπίζεις τον πισινό σου 12 φορές και ακόμα δεν έχει καθαρίσει. Στο τέλος αναγκάζεσαι να βάλεις κωλόχαρτο στο εσώρουχό σου για να μη λερωθείς. Αυτό το είδος κουράδας αφήνει λεκέδες στη λεκάνη ακόμα και μετά από δυο φορές καζανάκι.

Κουράδα «δεύτερη ευκαιρία» :
Έχεις χέσει, έχεις σκουπιστεί και είσαι έτοιμος να σηκωθείς όταν αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά...έχεις κι άλλο!

Κουράδα «εγκεφαλικό» :
Αυτό το είδος σκότωσε τον Έλβις. Δεν βγαίνει μέχρι να ιδρώσεις ολόκληρος, να τρέμεις και να κοκκινίσεις από το σφίξιμο. Προσοχή, προκαλεί εγκεφαλικό!

Κουράδα «GILLY DIET» :
Χέζεις τόσο πολύ που χάνεις 5 κιλά.

Κουράδα άμεσης δράσης ή αλλιώς γνωστή σαν την κουράδα «αβγό»:
Σε 10 δευτερόλεπτα πρέπει να έχεις κάτσει στη λεκάνη, γιατί αυτή η κουράδα βγαίνει κατευθείαν. Τις περισσότερες φορές έχει βγει το κεφάλι της απέξω πριν καλά καλά κατεβάσεις το παντελόνι σου. Έτσι νιώθεις ένα αβγό ανάμεσα στα πόδια σου.

Κουράδα «Κινγκ Κονγκ» :
Αυτή η κουράδα είναι τόσο μεγάλη που είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να πέσει αν δεν τη κόψεις σε μικρότερα κομμάτια. Αυτό το είδος συνήθως συμβαίνει όταν είσαι σε σπίτι άλλου.

Κουράδα «ΒΙG SPLASH» :
Αυτή η κουράδα χτυπάει το νερό πλαγίως και κάνει ένα μεγάλο SPLASH που βρέχονται τα κωλομέρια σου!

Κουράδα «Λόγια του αέρα» :
Κάθεσαι επί ώρες και κλάνεις, αλλά σκατό γιοκ!

Κουράδα τσιμέντο ή αλλιώς “Oh my God!” :
Εύχεσαι να είχες πάρεις αναισθητικό πριν βγάλεις αυτή την κουράδα!

Κουράδα «χέλι» :
Αυτή η κουράδα είναι μαλ@κιά και με διάμετρο όσο ο αντίχειρας και είναι πάνω από 50cm.

Κουράδα «φελλός» :
Ακόμα και μετά το τρίτο καζανάκι, ακόμα επιπλέει ατάραχο. ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Επίσης συμβαίνει όταν είσαι σε σπίτι φίλων.

Κουράδα «ο καυτερός Μεξικάνος» :
Ξέρεις ότι θα ξαναφάς όταν ο κώλος σου σταματάει να σε καίει.

Κουράδα του μπεκρή :
Φαινόμενο που παρατηρείται μια μέρα μετά από βραδιά μπύρας. Σε νορμάλ φάση, οι κουράδες σας δεν μυρίζουν πολύ, αλλά αυτή είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΒΡΩΜΕΡΗ! Και συνήθως είναι κάποιος απέξω που περιμένει να μπει στο μπάνιο. Αυτό το είδος επίσης συναντάται όταν είστε σε ξένο σπίτι.

Κουράδα «η τρομαγμένη χελώνα» ή κουράδα στρουθοκάμηλος :
Η συγκεκριμένη κουράδα απλά ξεμυτίζει λίγο και μετά ξαναμπαίνει γρήγορα μέσα!

Κουράδα «Βungee jumping» :
Αυτή η κουράδα θα κρεμαστεί όλη από τον κώλο σας μέχρι να πέσει στο νερό.

Κουράδα «το δαχτυλίδι της φωτιάς» :
Το συναντούμε όταν έχεις φάει πραγματικά πικάντικο φαγητό και νιώθεις τον κώλο σου σαν αναπτήρα, έτοιμο να κάψει τα πάντα στην τουαλέτα.

Κουράδα του σακάτη :
Είναι το είδος της κουράδας που σε καθιστά ανάπηρο, όταν μετά από μιας ώρας χέσιμο τα πόδια σου έχουν μουδιάσει από τη μέση και κάτω.

Κουράδα «τώωωωρα βρήκε;» :
Είναι η κουράδα που σε πετυχαίνει όταν είσαι κολλημένος στην κίνηση μέσα στο αμάξι σου.

Κουράδα «μαλλιοτράβηγμα» :
Είναι το είδος της κουράδας που τραβάει τις τρίχες του κώλου καθώς βγαίνει.

Κουράδα «παλίρροια» :
Ονομάζεται η τεράστια κουράδα που βγάζεις και όταν πατάς το καζανάκι βλέπεις το νερό να ανεβαίνει με μανία μέχρι να γεμίσει όλη λεκάνη.

Τοξική κουράδα :
Είναι το είδος της κουράδας που σε κάνει να λιποθυμήσεις και να πέσεις από την λεκάνη και στη συνέχεια να ξυπνήσεις σε καραντίνα!

Κουράδα «Χειροβομβίδα» :
Είναι το είδος της κουράδας που βγαίνει σε χιλιάδες κομμάτια το δευτερόλεπτο με εκρήξεις σκατών που γεμίζουν όλη τη λεκάνη.

Κουράδα «9 μποφώρ» :
Όταν κάθεσαι και κλάνεις για πολλή ώρα και δυνατά που δεν χρειάζεσαι πια χέσιμο.

Κουράδα «ΟΧΙ ΡΕ ΠΟ*ΣΤΗ!» :
Χέζεις τόσο πολύ που σκουπίζεσαι μανιωδώς και τελικά μένεις χωρίς χαρτί, φωνάζοντας «ΟΧΙ ΡΕ ΠΟ*ΣΤΗ!».

Κουράδα «χωρίς τέλος» :
Είναι το σκατό που συνεχίζει να βγαίνει σαν μπιζέλι και όταν ξεκινάς να σκουπίζεσαι το στομάχι σου γουργουρίζει και ΞΑΝΑΧΕΖΕΣΑΙ! Η διαφορά με την κουράδα δεύτερης ευκαιρίας είναι ότι αναφέρεται σε 3-4 συνεχόμενες φορές!

Κουράδα «Αγγούρι» :
Είναι το είδος της κουράδας που νιώθεις σαν να κάθισες σε ποδήλατο χωρίς σέλα. Συνήθως αυτή η αίσθηση κρατάει για ώρες.

Κουράδα «Η νύφη και τα παρανυφάκια» :
Είναι η οικογένεια κουράδων που στην αρχή βγαίνει το μεγαλύτερο σκατό (νύφη) και στη συνέχεια τα μικρότερα (παρανυφάκια).

Κουράδα "Καθιστική διαδήλωση" :
Είναι η κουράδα των δυσκοίλιων! Δεν βγαίνει με τίποτα, αν δεν βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής της! Προσοχή, αν δεν θέλει να βγει, μ-η-ν την πίεσετε! Δεν παίρνει από λόγια! Κίνδυνος να μετατραπεί σε κουράδα "εγκεφαλικό".Απαραίτητα εργαλεία : Εφημερίδα, περιοδικό, nintendo, psp ίσως και laptop και πολλή υπομονή.

Κουράδα "Λαθρεπιβάτης" :
Αυτή η κουράδα (ένα κομμάτι της έστω) που βγαίνει μαζί με την κλανιά χωρίς να το περιμένεις.

Κουράδα της χαράς ή αλλιώς κουράδα "κλόουν" :
Αυτή η κουράδα συναντάται σε χαρές και πανηγύρια, όταν από το πολύ γέλιο μας φεύγουν βρώμικες ποσότητες με αποτέλεσμα να λερωθούμε. Η κουράδα αυτή συνήθως ακολουθεί μετά από 2-3 κλανίτσες και γούρλωμα των ματιών.

kazani.gr

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Άμα ο άνθρωπος είμαι ζωον...

Ε ναι λοιπόν, το παραδέχομαι. Είμαι ένα ζώο όρθιο. Όχι λάθος. Συνήθως είμαι ή καθιστός ή ξαπλωμένος. Ασχέτου στάσης τέλος πάντων, είμαι ένα ζώο και μισό. Τι έκανα πάλι σήμερα το άτομο. Τι έκανα. Και τι πήγα να πάθω κι'όλας δηλαδή! Το βόδι! Το ανισόρροπο!



Για μένα γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Ήταν προφητικό για την παπαριά που έκανα σήμερα, δεν εξηγείται αλλιώς.

Ας μην σας κουράσω άλλο λοιπόν. Το αποόγευμα γύρισα στο σπίτι. Πεινούσα. Ζέστανα κάτι χάλια γιουβαρλάκια που έφτιαξα και λέω, μέχρι να φάω, δεν βάζω στον φούρνο και μερικά κάστανα να τα φάω και αυτά μετά? Πιάνω λοιπόν τα κάστανα, τους κάνω τη σχισμή και τα χώνω στον φούρνο. Ανεβαίνω πάνω, τρώω, περιμένω και λίγο να χωνέψω, και ξαφνικά ΜΠΟΥΜ! Σείστηκε όλο το σπίτι (αυτό βέβαια δε λέει και πολλά, ψεύτικη είναι η κατασκευή, κλάνεις στη μία άκρη και κουνιούνται στην άλλη).


Τι σκατά λέω, έπεσε η σπιτονοικοκυρά από το καροτσάκι και έγινε τέτοιος πανικός? Και δεν την είχα για τέτοιο εκτόπισμα. Κατεβαίνω κάτω να δω, όλα φυσιολογικά. Η σπιτονοικοκυρά να καμαρώνει τον Ομπάμα στην τηλεόραση, τα πάντα στη θέση τους. Πάω να βγάλω τα κάστανα, ανοίγω τον φούρνο και τι να δω... ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ Η ΠΟΥΤΑΝΑ Η ΣΧΙΣΜΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΣΤΑΝΟ ΚΑΙ ΕΞΕΡΡΑΓΗ!!! Κανονικά όμως, σαν το ποπ κορν! Ποπ Κάστανο!




Τα υπόλοιπα κάστανα να έχουν πεταχτεί μέσα στον φούρνο προς όλες τις κατευθύνσεις. Και αυτό που εξερράγη να έχει γίνει σκόνη και θρύψαλα. Όλος ο φούρνος καφέ. Πααααα!

Είμαι επικίνδυνος για τον εαυτό μου τελικά. Άμα μου τη βάραγε και πήγαινα να τσεκάρω τα κάστανα νωρίτερα? Και έσκαγε μες στη μούρη μου? Ή ακόμα χειρότερα άμα πήγαινε κανένας άλλος περίεργος να δει τι ψήνει πάλι ο χαμένος ο Έλληνας? Παιδιά στο σπίτι ευτυχώς δεν κυκλοφορούν.

Πώ ρε τι πήγαμε να πάθουμε βραδιάτικο!

Εν τω μεταξύ η σπιτονοικοκυρά ήταν εκεί στο διπλανό δωμάτιο, αλλά δεν έδειξε να πήρε χαμπάρι την έκρηξη, το παίζει Κινέζα κανονικά. Μήπως είναι και κουφή?? Μπα δεν νομίζω. Μάλλον εκείνη την στιγμή ακριβώς έτυχε να αεριστεί και νόμιζε ότι εξερράγη ο κώλος της, τι να πω.