Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Χάπι Θένκσγκίβινγκ!!

Πάλι καθυστερημένα σας τις δίνω τις Αμερικάνικες ευχές!



Σήμερα θα μιλήσουμε για το Thanksgiving!

Στην πραγματικότητα είναι βρετανική γιορτή, όχι αμερικάνικη. Ευχαριστούσαν λέει τον Θεό για τη σοδειά, και οι αγρότες κάνανε δώρο στην εκκλησία διάφορα προϊόντα (μίζα, καταλάβατε!). Μετά ήρθε και στην Αμερική, και φυσικά όπως όλα τα πράγματα που έρχονται στην Αμερική (περιλαμβανομένου και του εαυτού μου) μεγεθύνθηκε! Εκεί που στην Αγγλία είναι γιορτή μιας μέρας που απλά ο κόσμος πάει εκκλησία το πρωί και τρώει γαλοπούλα το βράδυ, εδώ τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια κλείνουν ολόκληρη τη βδομάδα. Και την Παρασκευή μετά των Ευχαριστιών έχουν τις μεγαλύτερες εκπτώσεις της χρονιάς, τη λένε και Black Friday. Της πόπης γίνεται στα μαγαζιά, και πολλοί κοιμούνται εκεί για να προλάβουν τα πέντε λάπτοπ που θα έχουν τα καταστήματα 200 δολάρια το ένα.



Παρένθεση. Αφήστε, τα πήρα πολύ άγρια γιατί πριν δυο βδομάδες πήρα gps που θα μπορούσα να το πάρω την παρασκευή πολύ πιο φτηνά. Αλλά καμία από τι διάνοιες που έχουμε εδώ δεν σκέφτηκε να με ενημερώσει. Κλείνει η παρένθεση.

Την Πέμπτη λοιπόν την περάσαμε όλο το εργαστήριο στο σπίτι της καθηγήτριας. Εγώ πήγα πρώτος πρώτος, και είχα αργήσει και δέκα λεπτά. Οι επόμενοι άργησαν μισή ώρα, οι επόμενοι μία και οι επόμενοι δυόμιση. Εγγλέζοι όλοι μας.


Ξεκινήσαμε λοιπόν με περπάτημα στα βουνά. Ένας άλλος καθηγητής που ήταν μαζί μας είναι πρόεδρος κάτι των ορειβατών εδώ γύρω και μας πήρα από πολύ εύκολα μέρη! Μόνο 5 εκατοστά σκίστηκε το τζίν μου! Αλλά όταν φτάσαμε πάνω, η θέα ήτανε θεά! Πάρτε μάτι.



Θα έχω πιο πολλές σύντομα ελπίζω.

Μετά κάτσαμε να φάμε το παραδοσιακό φαγητό. Οι μισοί ήταν χορτοφάγοι και οι άλλοι μισοί ήμασταν κανονικοί. Οπότε το τραπέζι είχε ένα σωρό μαύρα ρύζια, βραστά λαχανικά, ψητά λαχανικά, τόφου και σόγιες. Και από κρέας, μια τεράστια ψητή γαλοπούλα. Την τσακίσαμε! Και είχαν και την παραδοσιακή σως με φρούτα του δάσους, κόκκινη!



Μετά παίξαμε επιτραπέζιο. Χορτοφάγοι vs παμφάγοι. Ε εννοείται ότι τους πεθάναμε, εδώ δεν ξέρουν να τρώνε, θα ξέρανε να παίζουν επιτραπέζιο??

Σε γενικές γραμμές το πρώτο μου Thanksgiving το πέρασα πολύ ωραία. Επιτέλους ρε παιδί μου!

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται, αλλά όχι πάντα!

Η ώρα είναι δύο το ξημέρωμα. Για εμένα. Για εσάς, όσοι είστε Ελλάδα τέλος πάντων, είναι 9 το πρωί.

Όλο το απόγευμα έχω βγάλει τα μάτια μου να διαβάζω μαθηματικά. Έχω εξετάσεις μεθαύριο και στο καπάκι αντιμεθαύριο έχω φυσικοχημεία.

Μου βγήκε η πίστη λοιπόν να καταφέρω από κάτι τέτοια


να καταλήγω σε κάτι τέτοια


Και να υπολογίζω ένα σωρό χρήσιμα πράγματα όπως ο όγκος τους, η επιφάνεια, τα κιλά, το ωροσκόπιο, σε ποιον οίκο κάθεται ο Δίας τους και πάει λέγοντας.

Ε όπως καταλαβαίνετε, είμαι σε μια τέτοια φάση


Θα επανέλθω όταν ο γολγοθάς που λέγεται εξετάσεις τελειώσει. Για αυτόν τον μήνα, γιατί τον Δεκέμβριο θα έχω κι'άλλες.

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Αμερικλανιά και συγχώριο!



Και μετά τα φαγητά ο Θεός να τα κάνει που τρώω και δεν επιμελούμαι του μαγειρέματος, θα σας παρουσιάσω τη λίστα με αυτά που έχω μαγειρέψει μέχρι σήμερα! Πριν 7 χρόνια όταν πρωτοέφυγα από το σπίτι για να σπoυδάσω έμαθα να μαγειρεύω, και γενικά όλο και κάτι καινούριο μαθαίνω!

Ομολογουμένως στην Ελλάδα δεν μαγείρευα και τόσο συχνά. Διότι έχουμε το ανυπέρβλητο σουβλάκι. Τις μπριζόλες. Τις πίτσες. Τις μακαρονάδες. Όλα αυτά τα έβρισκα σε απόσταση 2 λεπτά από το σπίτι μου. Και στο Πανεπιστήμιο είχαμε την εστία με τζάμπα φαΐ όχι 5 αστέρων, αλλά φαΐ κανονικό, όσπρια, κρέας, μακαρόνια κλπ.

Εδώ η εστία κοστίζει περίπου 2500 δολάρια το εξάμηνο. Και τρως όλη μέρα μέχρι τελικής πτώσεως! Εναλλακτικά τρώμε στο εστιατόριο, όπου υπάρχει μεξικάνικο, αμερικάνικο, μακαρόνια, σαλάτες, σάντουιτς και κινέζικο. Μόνο το κινέζικο τρώγεται. Τι να κάνω λοιπόν? Μαγειρεύω αν όχι κάθε μέρα, μέρα παρά μέρα!

Και ξεκινάω με το φαγητό που κουβάλησα σήμερα και έφαγα: Φακές, τηγανητό κοτόπουλο και πουρές.


Μπορεί εμφανισιακά να είναι λίγο μπλιάχ, αλλά μην ξεχνάτε και τη μετακίνηση! Χτες ήταν σε χειρότερη κατάσταση!

Οι φακές είναι  κλασική συνταγή με δάφνη σκόρδο κρεμμύδι λάδι ντομάτα. Κανονικά βάζω και καρότο αλλά ξέχασα να πάρω...
Το κοτόπουλο είναι στήθος, το οποίο έκοψα και κάλυψα με ένα ειδικό αλεύρι για τέτοιες δουλειές. Κάνανε και κάτι σωστό οι Αμερικάνοι, νοστιμότατο είναι!
Ο πουρές είναι κλασικό αμερικάνικο, με βραστές πατάτες (τι άλλο) όχι τελείως λιωμένες, κρέμα γάλακτος, βούτυρο, λάδι, σκόρδο, μουστάρδα αλάτι. Εντάξει όχι εντελώς αμερικάνικο, οι αμερικάνοι βάζουν και τη φλούδα και μόνο βούτυρο/γάλα. Τα άλλα ήταν έμπνευση!

Τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα κάνω κάτι είτε σε όσπριο ή λαδερό. Αρακά με άνηθο κρεμμύδι πατάτα ντομάτα λάδι, φασολάδα με ντομάτα κρεμμύδι σέλινο καρότο. Την άλλη βδομάδα θα κάνω ρεβύθια!

Επίσης κάνω και κοτόσουπα. Είναι σαν την αμερικλανόσπουπα μόνο που αντί για Αμερικάνο βάζω κότα, και αντί για κεφάλι το σερβίρω σε πιάτο! Κεφτεδάκια με ή χωρίς σάλτσα. Μπιφτέκια γαλοπούλα. Χοιρινές μπριζόλες.

Μακαρόνια σε διάφορους συνδυασμούς, συνήθως είτε με κιμά ή τόνο. Ρύζι με διάφορες σάλτσες ντομάτα, αλα κρεμ ή και τα δύο μαζί!

Επίσης θέλω να κάνω και γιουβαρλάκια καμιά μέρα!

Α ναι, για το πάρτι γενεθλίων της καθηγήτριας μου μαγειρέψαμε όλοι (σρλούυυυπ) και έκανα γεμιστά ψεύτικα (είναι βετζετέριαν) και πιταρούδια! Κάπου έχω μια φωτό με πιταρούδια που είχα κάνει στην Ελλάδα, μισό να τη βρώ...


Τα πιταρούδια είναι ροδίτικοι ρεβυθοκεφέδες, καταπληκτικοί! Συνταγή βαριέμαι να βρω τώρα, αλλά θυμάμαι το κλειδί είναι ο δυόσμος!

Και φυσικά, έρχομαι στις πίτες που έφτιαξα και σας έδειξα! Τα καμάρια μου! Μου πήρε 2 ώρες να φτιάξω 4 πίτες! Αφού μετά δεν ήθελα να τις φάω, λυπόμουν τον κόπο μου! Ήθελα να τις βουτήξω στη φορμόλη και να τις έχω σαν έκθεμα στο δωμάτιό μου χαχαχαχαχαχα


Για τις πίτες λοιπόν βρήκα στο ίντερνετ πως να τις κάνω, απλά αλεύρι λάδι αλάτι και μαγιά! Ε και νερό... Και μετά τηγάνι. Καλές βγήκαν, αλλά μπορούν και καλύτερα... Οι πατάτες ξέρετε, δεν είναι επιστήμη. Το χοιρινό ήταν ψαχνό που έψησα και έκοψα. Και ερχόμαστε στο τζατζίκι! Είμαι και ζώον! Αγόρασα έτοιμο αλλά δεν μου άρεσε, δεν ήταν τζατζίκι πως το λένε. Είπα λοιπόν να κάνω μόνος μου. Πήρα γιαούρτι και καλά στραγγιστό ελληνικό που μου είπαν ότι είναι πολύ στεγνό. Ότι χρειάζεται για τζατζίκι. Έβαλα αγγούρι φρέσκο και τουρσί, μπόλικο σκόρδο και λάδι. Μέχρι εδώ καλά. Έλα όμως που είμαι βλαμμένος και το γιαούρτι που πήρα είχε φρούτα στον πάτο? Δεν την πρόσεξα τη ταμπέλα! Και το όλο τζατζίκι είχε μια εσάνς από βατόμουρα, και μια απόχρωση ξεβαμμένου μοβ! Τις επόμενες δύο τις έκανα με μουστάρδα.

Επίσης κάθε βράδυ τρώω σαλάτα. Το Σάββατο έβρασα και πατζάρια! Μπράβο μου, όχι μπράβο μου! Και χτες τονοσαλάτα!

Αυτά όσον αφορά το κανονικό μαγείρεμα. Αλλά επειδή είμαι και πολυασχολος, και το διδακτορικό με έχει στο τρέξιμο όλη μέρα, μερικές φορές δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω κανονικά. Έχω λοιπόν και κάτι κατεψυγμένα κοτόπουλα που φτιάχνονται στον φούρνο μικροκυμάτων, και noodles που βράζουν σε 2 λεπτά. Κόβω και καμιά σαλάτα και αυτό ήταν. Επίσης κάνω και μεξικάνικο από το κουτί, γρήγορο νόστιμο και φτηνό!

Δεν έχουμε τελειώσει έχω να πω κ άλλα! Έχω να πω για τα υλικά, διότι μπορεί τα φαγητά να φαίνονται ίδια, αλλά τα υλικά είναι διαφορετικά!

Καλή μας όρεξη!

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Μάθαμε γιατί οι Αμερικάνοι είναι βλαμένοι.

Εδώ και δεκαετίες, σε όλο τον κόσμο, επιστήμονες, φιλόσοφοι, άνθρωποι απλοί καθημερινοί, οικογενειάρχες, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, φυλακισμένοι που δεν έχουν τι να κάνουν βασανίζονται με ένα ερώτημα:

Γιατί είναι τόσο μα τόσο ηλίθιοι οι Αμερικάνοι στην πλειοψηφία τους?? Τι είναι αυτό που κάνει τις κόκκινες φουσκωμένες μούρες τους να παίρνουν ύφος ροφού όταν του ρωτάς κάτι? Τι έγινε και είναι έτσι τα κακόμοιρα?

Κυρίες κύριοι και αγαπητά παιδιά, χτες εγώ, ο Αμερικλάνος, ανακάλυψα το λόγο. Δηλαδή όχι ακριβώς ανακάλυψα, απλά έμαθα ένα γεγονός και το συνέδεσα.

Ιδού λοιπόν!:




Πάνω βλέπετε ένα κίτρινο τυρί. Κάτω βλέπετε μόλυβδο. Τι σχέση έχουν? Είναι απλό. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, οι πανέξυπνοι οι Αμερικάνοι έβαζαν στα τυριά τους άλατα μολύβδου για να τους δώσουν έντονο κίτρινο χρώμα. Ο μόλυβδος όμως όπως ξέρουμε πλέον προκαλεί εγκεφαλικές βλάβες! Όταν το πήραν χαμπάρι και σταμάτησαν ήταν πολύ αργά δυστυχώς. Η ζημιά είχε γίνει, και πέρασε και στις επόμενες γενιές απ'ότι βλέπουμε.

Αυτή ήταν μια μικρή παρένθεση. Η περιγραφή των φαγητών που μαγειρεύω εδώ στα ξένα (χωρίς μόλυβδο) έπεται.

Say cheeeeeeeeeeese!!!


Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Το Μενού της Εβδομάδας.

Ε κοτζάμ ήπειρο άλλαξα. Φυσιολογικό είναι να διαταραχθούν οι διατροφικές μου συνήθειες. Σήμερα θα σας περιγράψω τι έχει βιώσει μέχρι σήμερα το στομάχι μου, αλλά και ο ουρανίσκος μου! Και πιστέψτε με, έχουν περάσει πολλά. Πάρα πολλά. Άγιασαν τα ευλογημένα! Ο Άγιος Πατσάς και η Αγία Γλωσσοκοπάνα!



Τα φαγητά πράγματα που έρχονται πλέον σε επαφή ο Άγιος Πατσάς και η Αγία Γλωσσοκοπάνα, ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Πρώτον τα πράγματα που μαγειρεύω μόνος μου και δεύτερος αυτά που αγοράζω έτοιμα ή μαγειρεύουν άλλοι. Θα ξεκινήσω από τη δεύτερη κατηγορία.

Έχουμε και λέμε. Κινέζικα. Είναι τα πιο "βρώσιμα". Όχι όλα βέβαια, μόνο τα γλυκόξινα, με σως ανανά, με σως sweet fire, αυτά. Και όλα με συνδυασμό μόνο στήθος κοτόπουλο.



Αλήθεια, το ξέρατε ότι στην Κίνα δεν τα τρώνε αυτά? Τρώνε άλλες λιχουδιές όπως πόδια. στομάχια, σκουλήκια, και άλλα ωραία. Το γλυκόξινό τους είναι ζάχαρη και ξίδι. Μπισκότα τύχης δεν υπάρχουν στην Κίνα. Βασικά, για να καταλάβετε πόσο διαφορετικό είναι το πραγματικό κινέζικο από αυτό που ξέρουμε, στα κινέζικα εστιατόρια εδώ υπάρχουν δύο διαφορετικά μενού, ένα για Κινέζους και ένα για τους υπόλοιπους!

Πάμε στα Αμερικάνικα. Ο ντίαρ Γκοντ. Αυτοί οι Αμερικάνοι, δεν φτάνει που είναι έτσι όπως είναι,δεν ξέρουν να μετράνε, δεν ξέρουν να βγάζουν SSN στην ώρα τους, δεν ξέρουν να οδηγούν με ταχύτητες, ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΝ! Πραγματικό σοκ. Διότι εγώ ήξερα τα Friday's με τα ωραία burgers κλπ. Και ανυπομονούσα να τα δοκιμάσω ορίτζιναλ. Αλλά όοοοοχι, σιγά μην ξέρανε να φτιάχνουν φαΐ της προκοπής. Τα μπιφτέκια τους είναι βαριά σας πέτρες. Οι πατάτες είναι 90% ακρυλικό. Τα φασόλια -που τόσο αγαπάνε στο Νότο απ'ότι φαίνεται- είναι γλυκά και μπλιαχ. Τα χοιρινά παϊδάκια έχουν μια γλυκιά γλίτσα πάνω.



Όλα είναι γλυκά, αλλά όχι με καλό τρόπο όπως τα κινέζικα. Είναι σαν να μπέρδεψαν τη ζάχαρη με το αλάτι. Τη σαντιγί με την μαγιονέζα. Την κρέμα βανίλια με τη μουστάρδα. Tο φαΐ με τα σκατά του σκύλου ρε παιδί μου, πως το λένε. Δεν βγάζουνε τη φλούδα από τις πατάτες πριν τις κάνουν πουρέ. Και εγώ το ανίδεο ζώον νόμιζα ότι ήταν μπέικον. Που δεν μου αρέσει κιόλας. Αλλά αυτοί το λατρεύουν. Μέχρι και αποσμητικό αυτοκινήτου με μπόχα μπέικον έχουν. Το καλαμπόκι τους είναι πιο γλυκό και από το ζαχαροκάλαμο.

Πάμε παρακάτω. Ινδικό. Όχι, όχι όχι όχι δεν τρελάθηκα ακόμα. Δεν πήγα σε Ινδικό εστιατόριο. Να πάω να πληρώσω για να καεί το μέσα μου? Μπρίτς! Το πρώτο βράδυ όμως όταν έφτασα, από το δρόμο μου ήρθε μια μυρωδιά... όχι ακριβώς άσχημη, αλλά για κάποιο λόγο άρχισαν να τρέχουν τα μάτια μου και να βήχω. Υπέθεσα ότι τίποτα εργασίες με αέρια θα κάνουν? Τέσπα, πάω μέσα στο σπίτι και Ω! μα οποίαν έκπληξις! Ήταν το φαγητό! Φασολάδα με ρύζι και ψάρι! Έφαγα μισό κιλό ρύζι για να σβήσω τη μισή κουταλιά φασολάδα. Αν συνέχιζα έτσι, θα στούμπωνε ο κώλος μου.



Μια άλλη φορά πήγα σε ένα σπίτι και δόξα με τω Θεώ παρήγγειλαν πίτσα, δεν μαγείρεψαν. Έκατσα και εγώ φανερά ανακουφισμένος που δεν θα έκλανα κάρυ φλογοβόλο όλη νύχτα, και δέχτηκα λίγα ινδικά σνακς! Ω Παναγία μου! Δεν ήταν μόνο η κάψα, ήταν και ότι δεν το περίμενα! Κάτι σαν πατατάκια μικρά ήταν! Τελικά μάλλον συμπιεσμένη σκόνη κάρυ/σκόρδο/πιπέρι με λίγη πατάτα να τα κρατάει μαζί.



Ε όπως καταλαβαίνετε έκτοτε δεν ξαναδέχτηκα ινδική λιχουδιά, και όποτε Ινδός/Ινδή μου προσφέρει κάτι, δεν πα να είναι και κέικ, ρωτάω: spicy?? Πλέον με μάθανε και δόξα με που δεν έχουν χιούμορ γιατί αν ήμουν εγώ στη θέση τους θα μου τάιζα φωτιά και θα γελούσα σαν το κακιασμένο ρακούν! Πλέον η μόνη μου επαφή με το Ινδικό είναι η μπόχα από τον φούρνο μικροκυμάτων στο εργαστήριο. Τι να κάνω, τόσα χρόνια έχει μείνει. τρέχω κάθε μέρα να ζεστάνω πρώτος το φαΐ μου! Και έχουν και θράσος! Λένε ότι πάλι καλά που βρωμάει ο φούρνος μπας και πάρει και λίγη γεύση το φαΐ μου! Τους το βάζεις στον κώλο, έτσι καυτό όπως είναι, ή όχι??

Μεξικάνικο. Πολύ ωραίο, πάρα πολύ ωραίο. Κατά καιρούς είναι λίγο καυτερό μεν αλλά μέσα στα πλαίσια. Και έχουν και πολύ ωραία έτοιμα να πάρεις και να κάνεις μόνος σου, και εύκολα. Δεν έχω παράπονα από το μεξικάνικο. Με απογοητεύω. τς τς τς.

Ιταλικό. Μαντόνα μία! Ο Θεός να το κάνω Ιταλικό αυτό το πράμα! Πολύ ωραίο το μέρος, ωραία σερβίτσια και φρέσκα σκόρδα να τρίψεις στο ψωμί σου και λάδια και όλα. Αλλά οι σάλτσες είναι από κονσέρβα, έτοιμες. Εκατάλαβά τους. Και δεν είναι και τίποτα της προκοπής μάρκα. Σκυλοβρωμάνε τα 5 κιλά βασιλικά για να καλύψει το σιχαμερό λουκάνικο και το τυρί. Απαπα.



Και φωτιάααα. Και είμαι και μαλάααακαας... Εκεί βρήκα να κεράσω δύο συμφοιτητές μου όταν αγόρασα το αμάξι για να τους ευχαριστήσω για τη βοήθεια. 70 δολάρια 3 άτομα και έμεινα και νηστικός. Άμα έχεις το κοκκαλάκι της νυχτερίδας όμως ε? Ε??

Αυτά για τα έτοιμαααα.....

Την πρώτη κατηγορία, αυτά που μαγειρεύω μόνος μου θα σας τα πω άλλη μέρα. Τεράστιο κατάντησε το ποστ, μη σας κουράσω κιόλας? Ε?

Πάρτε μια γεύση όμως από κάτι το οποίο έφτιαξα 100% μόνος μου, έτσι για να σας ανάψω!

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Χάπππι Χάλοουίν!

Το ξέρατε? Δεν το ξέρατε! Έεεεελα, δεν το ξέρατε λέμε! Κάντε μου τη χάρη και κάντε τους Κινέζους, δεν έχετε ιδέα τι εστί Χαλοουίν, και ότι ήταν χτες και όχι σήμερα! Έτσι και θα μάθετε πράγματα που και καλά δεν ξέρετε, και δεν θα ξέρετε ότι άργησα μια μέρα να κάνω το ποστ! Όλοι κερδίζω έτσι!


Λοιπόν δόξα τω Θεώ όλοι (και οι δώδεκα χιλιάδες επτακόσιοι σαράντα έξι) οι νοματέοι που με διαβάζουν ξέρουν από ίντερνετ, και έχουν ακουστά και το google και το wikipedia, που έχει και στα ελληνικά. Οπότε δεν θα σας πω πολλά εγκυκλοπαιδικά πράγματα. Ε μην βαρεθείτε κι' όλας και σας χάσω και από πελάτες? Θα σας μιλήσω για την δική μου εμπειρία του Halloween που με αξίωσε ο πλάστης μου να ζήσω.

Μπάι δε γουέι, περνάω φάση Αίγια Fuxia και μου έρχοναι και κάποιες κυπριακές λέξεις που απλά δεν μπορώ να αγνοήσω. Συμπαθάτε με.

Μου θέλουνε και καρναβάλια οι μούρες τους. Δεν ξεστραβώνονται να δουν τις φάτσες τους στον καθρέφτη, κάθονται και μεταμφιέζονται κιόλας. Αντί να μάθουν να βγάζουν SSN πιο γρήγορα.





Έχει λοιπόν δύο βδομάδες και βάλε που όλα τα σπίτια έχουν γίνει πορτοκαλί. Τα πάντα όλα είναι πορτοκαλί με ψεύτικους ιστούς ψεύτικης αράχνης, ψέυτικες νεκροκεφαλές ψεύτικων ανθρώπων και ψεύτικα φαντάσματα και στοιχειά. Της πόπης. Δυστυχώς δεν έβγαλα καμιά φωτογραφία. Χεστήκατε ε? Τέλος πάντων. Πάρτε μια γεύση:



Όλα αυτά σε συνδυασμό με το Φθινοπωρινό τοπίο είναι τέλεια. Ευχαριστιέσαι να βλέπεις σπίτια στολισμένα με γούστο. Το κακό είναι αλλού. Εμένα δεν μου αρέσουν τα στοιχειά και οι ιστοί και τα κόκαλα. Δεν είναι πράματα αυτά να στολίζεις το σπίτι σου και να τα βλέπεις όποτε μπαίνεις μέσα. Αλλά τι να κάνεις, αυτά είναι. Εδώ οι Αμερικάνοι κάνουν άλλα κ άλλα χαζά, στις κολοκύθες θα κολλήσουμε??

Πάμε παρακάτω. Τι άλλο μου έκανε εντύπωση από αυτή τη χαζή γιορτή. Α ναι! Οι κολοκύθες. Είναι παντού. Παντού όμως. Αυτές τις μέρες, φίλοι μου, στην Αμερική έχει πιο πολλές κολοκύθες, παρά βλαμμένους. Απίστευτο ε? Κι'όμως! Είναι απλό. Κάθε Αμερικάνος παίρνει και από μια κολοκύθα. Ναι θα μου πείτε, έτσι πρέπει να είναι ίσοι οι βλαμμένοι με τις κολοκύθες. Μην ξεχνάτε τους ξένους ρε! Παίρνουν κ αυτοί κολοκύθες, να ζήσουν σαν Αμερικάνοι! Οι μισοί από αυτούς είναι και αυτοί βλαμμένοι, και οι άλλοι μισοί είναι περίεργοι. Οπότε σύμφωνα με απλούς υπολογισμούς οι κολοκύθες ξεπερνούν τους βλαμμένους κατά τον αριθμό των περίεργων ξένων.

Και καλά οι κολοκύθες οι κανονικές, οι ολόκληρες. Τα άλλα? Παγωτό κολοκύθα. Πίτα κολοκύθα. Βούτυρο κολοκύθα. Μπισκότα κολοκύθα. Τα αρχίδια κολοκύθα αναρωτιέμαι, τα ανακάλυψαν ακόμα?

Και τι άλλο. αααΑΑ! Ναι. Οι Αμερικάνοι. Οι αγαπημένοι μου, λατρεμένοι μου, τα φώτα της ψυχής μου, οι Αμερικάνοι. Δεν ξέρω τι σκατά νομίζουν ότι είναι το Halloween. Εγώ ξέρω ότι είναι η νύχτα των πνευμάτων, γι'αυτό και δεν μ'αρέσει. Τώρα πως το είδαν αυτοί να ντύνονται καμουζέλες (καρναβάλια) με δήθεν τρομακτικές στολές και να ζητάνε γλυκά? Είναι και χαζοί ρε παιδί μου, αντί να ζητάνε φράγκα, όπως κάνουμε εμείς με τα κάλαντα, ζητάνε καραμέλες. Ότι να'ναι.Και απ'ότι παρατήρησα, δεν είναι μόνο τα τρομακτικά που επιλέγουν πλέον. Εκτός και αν οι νοσοκόμες, η μουστάρδα ή το κουτί είναι τρομακτικές στολές? Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να τρομάζουν. Είναι και περίεργα πλάσματα.

Πάλι καλά που ζω σε δάσος και έχω γείτονες λογικούς που κόβει ο νους τους και δεν ντύνουν τα παιδιά τους φέρετρα και να μου τα μοστράρουν στην πόρτα μου να μου ζητάνε σοκολάτες. Στους σκίουρους αναφέρομαι. Ξέρετε τι έξυπνα πλάσματα που είναι?

Σας εύχομαι λοιπόν καθυστερημένα Happy Halloween!!!! Δεν φταίω εγώ για τo καθυστερημένα, με κολλήσανε τα φώτα της ψυχής μου.