Χάπππι Χάλοουίν!

Το ξέρατε? Δεν το ξέρατε! Έεεεελα, δεν το ξέρατε λέμε! Κάντε μου τη χάρη και κάντε τους Κινέζους, δεν έχετε ιδέα τι εστί Χαλοουίν, και ότι ήταν χτες και όχι σήμερα! Έτσι και θα μάθετε πράγματα που και καλά δεν ξέρετε, και δεν θα ξέρετε ότι άργησα μια μέρα να κάνω το ποστ! Όλοι κερδίζω έτσι!

Λοιπόν δόξα τω Θεώ όλοι (και οι δώδεκα χιλιάδες επτακόσιοι σαράντα έξι) οι νοματέοι που με διαβάζουν ξέρουν από ίντερνετ, και έχουν ακουστά και το google και το wikipedia, που έχει και στα ελληνικά. Οπότε δεν θα σας πω πολλά εγκυκλοπαιδικά πράγματα. Ε μην βαρεθείτε κι' όλας και σας χάσω και από πελάτες? Θα σας μιλήσω για την δική μου εμπειρία του Halloween που με αξίωσε ο πλάστης μου να ζήσω.

Μπάι δε γουέι, περνάω φάση Αίγια Fuxia και μου έρχοναι και κάποιες κυπριακές λέξεις που απλά δεν μπορώ να αγνοήσω. Συμπαθάτε με.

Μου θέλουνε και καρναβάλια οι μούρες τους. Δεν ξεστραβώνονται να δουν τις φάτσες τους στον καθρέφτη, κάθονται και μεταμφιέζονται κιόλας. Αντί να μάθουν να βγάζουν SSN πιο γρήγορα.





Έχει λοιπόν δύο βδομάδες και βάλε που όλα τα σπίτια έχουν γίνει πορτοκαλί. Τα πάντα όλα είναι πορτοκαλί με ψεύτικους ιστούς ψεύτικης αράχνης, ψέυτικες νεκροκεφαλές ψεύτικων ανθρώπων και ψεύτικα φαντάσματα και στοιχειά. Της πόπης. Δυστυχώς δεν έβγαλα καμιά φωτογραφία. Χεστήκατε ε? Τέλος πάντων. Πάρτε μια γεύση:

Όλα αυτά σε συνδυασμό με το Φθινοπωρινό τοπίο είναι τέλεια. Ευχαριστιέσαι να βλέπεις σπίτια στολισμένα με γούστο. Το κακό είναι αλλού. Εμένα δεν μου αρέσουν τα στοιχειά και οι ιστοί και τα κόκαλα. Δεν είναι πράματα αυτά να στολίζεις το σπίτι σου και να τα βλέπεις όποτε μπαίνεις μέσα. Αλλά τι να κάνεις, αυτά είναι. Εδώ οι Αμερικάνοι κάνουν άλλα κ άλλα χαζά, στις κολοκύθες θα κολλήσουμε??

Πάμε παρακάτω. Τι άλλο μου έκανε εντύπωση από αυτή τη χαζή γιορτή. Α ναι! Οι κολοκύθες. Είναι παντού. Παντού όμως. Αυτές τις μέρες, φίλοι μου, στην Αμερική έχει πιο πολλές κολοκύθες, παρά βλαμμένους. Απίστευτο ε? Κι'όμως! Είναι απλό. Κάθε Αμερικάνος παίρνει και από μια κολοκύθα. Ναι θα μου πείτε, έτσι πρέπει να είναι ίσοι οι βλαμμένοι με τις κολοκύθες. Μην ξεχνάτε τους ξένους ρε! Παίρνουν κ αυτοί κολοκύθες, να ζήσουν σαν Αμερικάνοι! Οι μισοί από αυτούς είναι και αυτοί βλαμμένοι, και οι άλλοι μισοί είναι περίεργοι. Οπότε σύμφωνα με απλούς υπολογισμούς οι κολοκύθες ξεπερνούν τους βλαμμένους κατά τον αριθμό των περίεργων ξένων.

Και καλά οι κολοκύθες οι κανονικές, οι ολόκληρες. Τα άλλα? Παγωτό κολοκύθα. Πίτα κολοκύθα. Βούτυρο κολοκύθα. Μπισκότα κολοκύθα. Τα αρχίδια κολοκύθα αναρωτιέμαι, τα ανακάλυψαν ακόμα?

Και τι άλλο. αααΑΑ! Ναι. Οι Αμερικάνοι. Οι αγαπημένοι μου, λατρεμένοι μου, τα φώτα της ψυχής μου, οι Αμερικάνοι. Δεν ξέρω τι σκατά νομίζουν ότι είναι το Halloween. Εγώ ξέρω ότι είναι η νύχτα των πνευμάτων, γι'αυτό και δεν μ'αρέσει. Τώρα πως το είδαν αυτοί να ντύνονται καμουζέλες (καρναβάλια) με δήθεν τρομακτικές στολές και να ζητάνε γλυκά? Είναι και χαζοί ρε παιδί μου, αντί να ζητάνε φράγκα, όπως κάνουμε εμείς με τα κάλαντα, ζητάνε καραμέλες. Ότι να'ναι.Και απ'ότι παρατήρησα, δεν είναι μόνο τα τρομακτικά που επιλέγουν πλέον. Εκτός και αν οι νοσοκόμες, η μουστάρδα ή το κουτί είναι τρομακτικές στολές? Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να τρομάζουν. Είναι και περίεργα πλάσματα.

Πάλι καλά που ζω σε δάσος και έχω γείτονες λογικούς που κόβει ο νους τους και δεν ντύνουν τα παιδιά τους φέρετρα και να μου τα μοστράρουν στην πόρτα μου να μου ζητάνε σοκολάτες. Στους σκίουρους αναφέρομαι. Ξέρετε τι έξυπνα πλάσματα που είναι?

Σας εύχομαι λοιπόν καθυστερημένα Happy Halloween!!!! Δεν φταίω εγώ για τo καθυστερημένα, με κολλήσανε τα φώτα της ψυχής μου.