Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Κρέμα μωρού ή/και εμετός

Η Νάσια πήγε να μου την πει:
θεός φυλάξει τι ουρά του έκανε του Μέλον!να χαθείς να χάνεσαι που το κουρεψες το κακόμοιρο! γι αυτο μπαινει στα σκεπάσματα ,κρυώωωωωνει!τι θα γίνεις είπε; καθηγητής ;;;; χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Αλλά ο θεός τις τιμωρεί τις κακίες χαχαχαχα. Φυλάξοι Νάσια μου, με ΟΙ, έλα μπράβο. Εδώ μέσα δεν επιτρέπονται ορθογραφικά όλοι το ξέρουν αυτό! Πάρε ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ γιατί θέλω να στην πω πιο δημόσια να βγάλω λίγο από το άχτι που έχω στους φιλόλογους. Χα!

Σου΄χει τύχει ποτέ Νάσια, να έχεις ένα σωρό πράγματα να κάνεις, να μην τα προλαβαίνεις και τελικά να αποφασίζεις, δε γαμίεται, θα κάτσω να δω Doctor Who? Σου'χει τύχει αν και αντί για ντοκτορχού βλέπεις τούρκικα και κλεμμένα όνειρα σαν τη μάνα μου! Ντροπή ρε Νάσια...

Τώρα που είπα κλεμμένα όνειρα τι θυμήθηκα! Πρι δυο χρόνια που ήρθα στην Ελλάδα πήγα για λίγες μέρες να μείνω με τη γιαγιά μου στη Θεσσαλονίκη. Η γιαγιά μου αποφάσισε ότι η τηλεοπτική μου μόρφωση ήταν απλά απαράδεκτη, μιας και δεν ήξερα να της πω τον τίτλο ούτε μισής καθημερινής σειράς ή εκπομπής! Οπότε έκατσε και μου έκανε ένα πρωί ιδιαίτερα πάνω στα κλεμμένα όνειρα, ή, όπως το έλεγε, στην ταξιτζού. Μου είπε για το δράμα της και μετά τα απογεύματα με έπαιρνε τηλέφωνο να πάω πίσω στο σπίτι να το δω! Όταν της είπα ότι η ταξιτζού μοιάζει πιο νέα από τον ανήλικο και καλά γιο της με έδιωξε από το σαλόνι γιατί λέει δεν καταλαβαίνω ότι αυτά τα δράματα είναι από τη ζωή βγαλμένα κι'εγώ κολλάω στο πως μοιάζει η ταξιτζού! Και στο κάτω κάτω ξέρεις πόσα λεφτά θέλει μια άδεια ταξί?? Που μας κλαίγεται κι'όλας η ταξιτζού?

Άλλο ήθελα όμως να πω απόψε και μου αποσπάς την προσοχή με τις σαπουνόπερες που βλέπεις Νάσια. 

Μιας και σε 21 μέρες θα κάθομαι στην κουζίνα της μάνας μου και μπροστά μου θα έχει ό,τι φαΐ έχω να φάω από πρόπερσι, σκέφτομαι φαγητά αυτή την περίοδο. Τα σκέφτομαι, τα αγοράζω και μετά ξεχνάω ότι τα αγόρασα γιατί είμαι γελοίος. Γι'αυτό σταμάτησα να πηγαίνω στο σούπερμάρκετ μόνος μου, γιατί όταν πάω μόνος μου παίρνω ό,τι μαλακία βρω μπροστά μου. Ειδικά αν είναι σε κονσέρβα! Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω μανία με τις κονσέρβες. Ξέρεις τι σούπα και λαχανικό έχω στο σπίτι μέσα σε ληγμένες κονσέρβες? Ληγμένες γιατί τις ξεχνάω και δεν τις τρώω... Προχτές που καθάρισα το κελάρι μάζεψα δυο σακούλες των σκουπιδιών ληγμένα. Το κακό είναι ότι δεν τα τρώω, και όποια εγκεφαλική βλάβη έχω δεν μπορώ να την αποδώσω σε ληγμένα! Είναι μάλλον κληρονομικό.

Πάλι ξέφυγα όμως. Είναι που σκέφτομαι πιο γρήγορα απ'ότι πληκτρολογώ! Λοιπόν τις προάλες πήγα για ψώνια μόνος μου και όχι απλά μόνος αλλά και πεινασμένος. Καταραμένος συνδυασμός. Το αποτέλεσμα ήταν να πάρω ό,τι σαχλαμάρα βρισκόταν στα ράφια. Μαζί με όλα τα άλλα, πήρα και μια κονσέρβα με σαλιγκάρια μαζί με τα καβούκια! Ναι, τόσο βλαμμένο άτομο είμαι όταν πεινάω και ακόμα περισσότερο.


Κοίτα σαλιγκάρια (κοχλιούς, καραόλους) δεν μπορώ να πω ότι έχω φάει ποτέ, αλλά η μυρωδιά από τα σαλιγκάρια γιαχνί που κάνει η μάνα μου θυμάμαι μου αρέσει! Και όπως βλέπεις αυτά έχουν και τζάμπο καβούκια και όσο να πεις σε παρακαλάνε να τα αγοράσεις. Το θέμα μου είναι ότι δεν ξέρω πως να τα φάω! Αν έχει κανείς καμια ιδέα ας μου πει, νομίζω το 2015 λήγουν. Στο ίντερνετ λένε να τα ψήσω με βούτυρο αλλά δε μ'αρέσει το βούτυρο.

Εκτός από σαλιγκάρια βρήκα και σοκολάτες κίντερ οι οποίες δεν κυκλοφορούν στην Αμερική! Τις βρήκα σε ένα μαγαζί με εκπτώσεις και είναι μάλιστα από την Ελλάδα, στα ελληνικά τα λέει πάνω! Τις πήρα όλες.


Και αφού τα σαλιγκάρια δεν μου'κατσαν και οι σοκολάες κίντερ δεν κάνουν για μεσημεριανό (αστειεύομαι), αποφάσισα να κάνω κοτόσουπα! Τη συνταγή που μου'δωσε η μάνα μου την ακολούθησα κατα γράμμα, μέχρι ενός σημείου όμως. Είμαστε και ελέυθερα πνεύματα ρε Νάσια, τι πάει να πει συνταγές και δοσολογίες! Την έβαλα στο μπλέντερ τη σούπα γιατί τα βρασμένα λαχανικά σιχαίνομαι να τα φάω είναι σαν μύξα.


Το ξέρω ότι μοιάζει με κρέμα μωρού ή/και εμετό αλλά από γεύση θα μπορούσε να είναι και χειρότερη! Αν δεν είχα ξεχάσει το αλάτι στο κοτόπουλο θα ήταν σούπερ. Έτσι να τα λέμε κι'αυτά τα γκουρμέ γιατί είμαστε σε ευαίσθητη ηλικία και όποια ενδιαφέρεται, πληροφορίαι εντός.

Γαμώτι θέλω να γράψω κι'άλλα αλλά έκανα ένα σκρολάπ και τον ατελείωτο έχει η ανάρτηση πάλι. Έχε γεια και καλή εβδομάδα να'χουμε να κάνουμε και καμια δουλειά, όχι μόνο σούπες και ντοκτορχού.

ΥΓ: Σαλιγκάρια, σοκολάτες, και κοτόσουπα. Να γιατί λέω ότι κάνω σαν γκαστρωμένη ώρες ώρες.

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Παρ'το Πεπόνι και Κούρευτο

Σήμερα έχω δύο λόγους να δώσω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην Ανώνυμη Σοφία:
Α ναι, και άμα βρεις ευκαιρία, πέτα καμιά φωτό του Πεπονιού, Πεπόνι ακούω, Πεπόνι δε βλέπω. Να βεβαιωθούμε ότι ζει ρε αδερφέ!! Εσύ λες ναι, όμως...
Μπααα;;;Δηλαδή, Δηλαδή;;;Χαρτί γιοκ;;;; Να καταλάβω.... Δε πέρασες ή όπως αλλιώς το λέτε did you fail???? Μολόγα καλέ!!!
Όλο ανησυχείς ρε Σοφία! Χαλάρωσε λίγο μάνα μου και κάτσε να σου εξηγήσω.

Πρώτα απ'όλα, εννοείται ότι πέρασα. Αν με είχαν κόψει θα είχατε ακούσει στις ειδήσεις "μανιακός έλληνας φοιτητής δολοφόνησε τους καθηγητές του γιατί του τη δώσανε". Το ξέρεις πόσο ταπεινός άνθρωπος είμαι και δεν την έχω ψωνίσει καθόλου αλλά αντικειμενικά μιλώντας όχι απλά πέρασα αλλά έσκισα και τους ξέσκισα και μια χαρτοπετσετούλα ρε παιδιά να του δώσετε του Ινδού να σκουπίσει τους αφρούς που βγαίνουν!

Κανονικά η (προφορική) εξέταση διαρκεί 3-4 ώρες, από τις οποίες η πρώτη είναι η παρουσίασή σου μαζί με ερωτήσεις και οι υπόλοιπες είναι ερωτήσεις για να τους αποδείξεις ότι τα ξέρεις όλα ή ότι έστω τα καταλαβαίνεις όλα. Σε ρωτάνε εναλλάξ μέχρι να ικανοποιηθούν! Δηλαδή όσο καλύτερα τα πας, τόσο λιγότερο διαρκεί η εξέταση. Το ρεκόρ στο τμήμα ήταν 2.5 ώρες το οποίο και σπάσαμε σαν τα πλευρά του Ινδού που θέλω να σπάσω ώρες ώρες! 2 ώρες παρά δέκα λεπτά με το ρολόι! Ξεκίνησα στις 11:40 και όταν στις 13:30 μου είπαν εντάξει τελείωσες μπορείς να φύγεις, υπέθεσα ότι κάνανε πλάκα και δεν έφευγα. Χρειάστηκε να μου το πουν τρεις φορές και τότε μόνο έφυγα νομίζοντας ότι κόπηκα γιατί αλλιώς δεν εξηγείται! Ήμουν προετοιμασμένος να κάτσω εκεί μέσα μέχρι τις 3 και περίμενα να με ρωτήσουν το σύμπαν, αλλά δε μου το ρώτησαν γιατί ήμουν λέει πολύ ήρεμος και τα απάντησα όλα με αυτοπεποίηθηση οπότε υπέθεσαν ότι τα ήξερα και τα άλλα! Ας πρόσεχαν αχαχαχα.

Η καθηγήτρια με ρώτησε μετά την εξέταση αν πήρα ναρκωτικά γιατί τον τελευταίο καιρό έτρεμα από το άγχος και τα νεύρα, και πώς γίνεται να ήμουν τόσο ήρεμος και ετοιμόλογος κατά τη διάρκεια ενώ στις εξασκήσεις που κάναμε δεν μπορούσα να ξεστομίσω ούτε σε ποια θερμοκρασία βράζει το νερό! Της εξήγησα ότι το άγχος μου δεν ήταν ποτέ για τις εξετάσεις αυτές καθ'εαυτές αλλά για την προετοιμασία, η οποία διήρκησε μέχρι και πριν μπουν οι καθηγητές στην άιθουσα (διάβαζα διάφορα στη βικιπέδια στο κινητό). Αφού τελείωσε η προετοιμασία, τελείωσε και το άγχος! Απλό!

Άσε που εκείνο το πρωί όταν σηκώθηκα στις 5:30 σηκώθηκα με νεύρα γιατί πώς τολμάνε να έχουν τέτοιες απαιτήσεις και ποιο το νόημα να τα ξέρω όλα και να τα ξεχάσω μέχρι την επόμενη Δευτέρα! Οπότε μπήκα στην άιθουσα με ύφος και μάλλον βοήθησε, δε ξέρω. Το θέμα είναι ότι πέσανε σαγόνια και πολύ το χάρηκα, γιατί εν γένει δεν είμαι καλός στο να απομνημονεύω πράγματα και νούμερα και ορισμούς και εξισώσεις κλπ. Προτιμώ να τα καταλαβαίνω παρά να τα απομνημονεύω σαν παπαγαλάκι - γι'αυτό και δε χώνεψα ποτέ τις θεωρητικές "επιστήμες"! Μια φορά η καθηγήτρια μου την είπε επειδή δεν ήξερα κάτι νούμερα και τόλμησε να σχολιάσει ότι αν θέλω να γίνω καθηγητής πρέπει να τα ξέρω όλα! Όχι της λέω, κάνεις λάθος γιατί στον 21ο αιώνα που ζούμε έχουμε το ίντερνετ και την άμεση γνώση από τους υπολογιστές, και μπορώ να κουβαλήσω όλη -ΟΛΗ- τη γνώση σου μέσα σε ένα φλασάκι στη τσέπη μου! Οπότε είμαι ΟΚ και πάμε παρακάτω!

Το Πεπόνι ακα Μέλον τώρα. Ζει και βασιλεύει και το σπίτι καταστρέφει το μούλικο! Ειδικά με τις εξετάσεις που δεν είχα χρόνο ούτε όρεξη να μαζεύω, μου το έκανε κωλοχανείο. Μια μέρα έπιασε το κωλόχαρτο, και μάλλον έκανε έξαλλο σεξ μαζί του γιατί βρήκα χαρτάκια ΠΑΝΤΟΥ. Για παράδειγμα θα σου δείξω τη σκάλα μου η οποία είναι το αγαπημένο του μέρος για να κάνει σεξ.


Εκεί το κάνει με τα παππούτσια μου, το κάνει με τον καρτμαν, το κάνει με το χαρτί υγείας, το κάνει με τα σκαλοπάτια, το κάνει γενικά! Πάλι καλά που του τα'κοψα και το σεξ του είναι άκακο αλλιώς θα μου είχε κάνει τη σκάλα άσπρη.

Εκτός από σεξ με το σπίτι, το Πεπόνι μαδάει σαν πούστης. Επίσης χέζει σαν πούστης και κολλάνε τα σκατά του στις τρίχες και βρωμοκοπάει. Μία ήταν η λύση, κούρεμα. Πήρα μηχανή και τον κούρεψα γουλί! Τέσσερις ώρες παιδευόμουν μέχρι να φύγει όλη η τρίχα, μια τσάντα του σούπερμάρκετ και μισή, αλλά τελικά τα κατάφερα! Επιτέλους τέλος το μάζεμα τρίχας από παντού! Που μου είχε κάνει το σπίτι πορτοκαλί και χνουδωτό.


Άσε που έχει τη μανία να κρύβεται κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού όταν ξεχνάω να κλείσω την πόρτα και μου κάνει και τα σεντόνια πορτοκαλί. Και άντε να εξηγήσεις μετά στη νοσοκόμα που θα σε γδύσει σε περίπτωση ατυχήματος τι δουλειά έχουν οι πορτοκαλί τρίχες πάνω στο μποξεράκι!


Πολλά είπα πάλι, πάω να φύγω γιατί πείνασα.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Βαλίτσα ημών

Πρώτα απ'όλα να πω ότι όχι δεν έχω χρόνο για αναρτήσεις αυτή τη στιγμή. Σε 13 ώρες δίνω την τρέλα μου! Δεν δίνω την τρέλα μου, δίνω, την τρέλα μου. Δηλαδή δίνω, γαμώ την τρέλα μου. Σα να λέμε.

Έχω μερικά πραματάκια ακόμα να μάθω (όπου μερικά πραματάκια βλέπε τη μισή φαρμακευτική)(στα διάλα) αλλά είπα να κάνω ένα διάλειμα από το Σάουθ Παρκ που βλέπω ενώ έτρωγα πριν αρχίσω να διαβάζω και να γράψω κάτι που μου ήρθε το απόγευμα όταν έπινα καφέ!


Με άλλα λόγια, είμαι της τελευταίας στιγμής. Αλλά είμαι και κωλόφαρδος! Και έχω απόδειξη. Πρώτη λυκείου, πρώτο τετράμηνο, δεν το είχα πάρει απόφαση ακόμα ότι πρέπει να περάσω Πανεπιστήμιο σε κάποια φάση. Δηλαδή δεν διάβαζα. Ή τουλάχιστον δεν διάβαζα όσο θα'πρεπε. Πόσο θα'πρεπε? Δεν ξέρω.

Ένα βράδυ που'βρεχε λοιπόν (δεν θυμάμαι αν όντως έβρεχε εννοείται), που'βρεχε μονότονα, βρήκα μια βαλίτσα άδεια στο σπίτι γκρι με γυαλιστερή επιφάνεια. Δε θυμάμαι τις ακριβείς νοητικές διεργασίες που με ώθησαν στο να χρησιμοποιήσω τη βαλίτσα σαν πίνακα με μαρκαδόρους και να διαβάσω χημεία. Ομολογούμένως δεν μου είχε τύχει μέχρι τότε να θελήσω να κάνω μια βαλίτσα πίνακα, αλλά ούτε και να διαβάσω χημεία. Ξεκίνησα να μαθαίνω όλα τα οξέα, τις βάσεις, τα άλατα, πως συνδυάζονται, τι νουμεράκια παίρνει από κάτω το καθένα, κλπ κλπ.

Με βλέπει η μάνα μου στο πάτωμα με τη βαλίτσα να διαβάζω χημεία και άρχισε να σκούζει από το σοκ. Το ότι χρησιμοποιούσα με τέτοιο τρόπο τη βαλίτσα που είχε πάρει πριν δεκαετίες στην πενθήμερη στην Κρήτη δεν της έκανε τόσο εντύπωση όσο το γεγονός ότι ξεκίνησα να διαβάζω χωρίς γκρίνια. Έρχεται και ο πατέρας μου, με βλέπει σε αυτή την κατάσταση με τη βαλίτσα, τι κάνεις εκεί μου λέει, χημεία μπαμπά του λέω. Παίρνει ύφος Μόργκαν Φρίμαν, γυρνάει με τρόπο στη μάνα μου και της λέει, άστον. Μπράβο τους, όχι μπράβο τους. Αν ήμουν εγώ σήμερα στη θέση τους θα σκεφτόμουν ότι αυτό το παιδί ή χαλασμένο γεννήθηκε ή χάλασε στο πλύσιμο!

Την επόμενη μέρα η φυσικοχημικού αποφάσισε να με σηκώσει στον πίνακα να της γράφω ό,τι οξύ βάση και άλας της κατέβαινε στο κεφάλι, γιατί με αντιπαθούσε και ήθελε να μου ρίξει το βαθμό - η κάργια. Αλλά εγώ, χάρη στη βαλίτσα, τα έλυσα όλα. Σοκ και δέος στην τάξη, σα να βλέπεις εκλεγμένο βουλευτή σε παράθυρο να μη λέει βλακείες ένα πράμα, σοκ και η καθηγήτρια, ρωτούσε ποιος από το κοινό με βοηθούσε με νοητική ή σήματα μορς! Όχι καλέ κυρία της έλεγα, διάβασα, αλγήθεια!

Αυτή η φυσικοχημικού ήταν εισαγώμενη από την Πελοπόννησο - με τα νγί της και τα λγί της και τα άραγές της και τις ξαδερφές της και τις συμμαθητριές. Τότε δεν είχα ωριμάσει ακόμα, δεν είχα φτάσει τα επίπεδα σοφίας και κλάσης που προφανώς έχω σήμερα, και την κορόιδευα για την προφορά της (το ότι η δικιά μας ροδίτικη προφορά είναι χειρότερη δεν το είχα συνειδητοποιήσει ακόμα). Με αντιπαθούσε η έρμη τέλος πάντων, αλλά τελικά μου έβαλε 18 στον έλεγχο.

Η μάνα μου όταν είδε το 18 στο σχολείο έτρεξε και έφυγε γιατί υπέθεσε ότι κάνανε λάθος, και, ούσα πρώην ψιλικατζού, πιστεύει ακράδαντα ότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν σφάλμαν αναγνωρίζεται! Τέτοια πίστη στο γιο της! Δεν την αδικώ, είχε να δει νούμερο μεγαλύτερο του 6 σε δικό μου έλεγχο από το δημοτικό. Της εξήγησα ότι την έμαθα τη χημεία με τη βαλίτσα και δε μου έφερε αντίρρηση! Βαλίτσα, βαλίτσα! Το είπε και σε μια φίλη της η οποία έδωσε βαλίτσες στα παιδιά της αλλά γι'αυτούς δε δούλεψε.

Μια θεία μου της είπε ότι καλύτερα η βαλίτσα, γιατί ο τάδε της τάδε διαβάζει με μουσική και τους παίρνει τ'αφτιά. Τουλάχιστον τη βαλίτσα δεν την ακούς. Να του πάρουμε λέει του παιδιού μια καλή σάμσοναϊτ με ροδάκια μπας και περάσει ιατρική!

Εντάξει αυτό το τελευταίο δεν έγινε αλλά πόσο γαμάτο θα ήταν να το ακούσεις...

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι δεν πειράζει να διαβάζεις τελευταία στιγμή και να κωλοφαρδίζεσαι και λίγο! Και το λέω αυτό μπας και το πιστέψω, γιατί το μόνο που μου μένει τώρα είναι να προσευχηθώ σε ό,τι Θείο κυκλοφορεί να μου στείλει κωλοφαρδία όπως τότε στην πρώτη λυκείου που μου την έστειλε μέσα στη βαλίτσα.

Εις το όνομα της Βαλίτσας, και του Σακβαγιάζ, και της Θήκης του Λάπτοπ, Αμήν.

ΥΓ: Με τη βαλίτσα διάβασα άλλη μια φορά στη δευτέρα λυκείου γεωμετρία, και έγραψα 20 στις Πανελλήνιες.
ΥΓ2: Γαμώ το ΣΤΑΝΙΩ μου να μη μου κόψει να τη φέρω μαζί μου στο κονέχτικατ!

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Ουστδλ!

Τρέεεεεχει τρέεεεεεχει τρέεεεεεεεχει το τρελό! Τρέχει-τρέχει-τρέχει το τρελό λεσκαιτουβαλανενεφτιστονκωλο. Όπου τρελό δες Αμερικλάνος και όπου Αμερικλάνος δες αυτό


Νεύρα πολλά νεύρα και πολύ τρέξιμο. Την άλλη Παρασκευή, που είναι κι η γιορτή μου, έχω να δώσω τις γενικές εξετάσεις του διδακτορικού. Γενικές γιατί καλύπτουν γενικά τα πάντα έστω και ελάχιστα σχετικά με φαρμακευτική. 4 ώρες προφορική εξέταση από καθηγητές οι οποίοι δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει το ίντερνετ και την άμεση γνώση, και έχουν την εντύπωση ότι πρέπει να απομνημονεύουμε τα πάντα από ορισμούς μέχρι νούμερα με τρία δεκαδικά ΝΑ κι'άλλα πέντε οχτώ.

Ο λόγος που έχω νεύρα όμως είναι άλλος! Είναι επειδή κανονικά παίρνουμε 3-4 βδομάδες άδεια από το εργαστήριο για να διαβάσουμε. Ή μάλλον παίρνουνε γιατί εγώ δεν μπόρεσα να πάρω! Γουρούνια βλέπεις! Περιτριγυρίζομαι από κυριολεκτικά και μεταφορικά γουρούνια. Δεν έχεις ανάγκη λέει εσύ, μπορείς και να προετοιμαστείς και να κάνεις πειράματα και να κάνεις άλλα άκυρα! Νό πρόμπλεμ! Στ' ανάθεμα! Στ' ανάθεμα και αγύριστα! Ουστδλ!

Αφού έκλεισα για τις 8, μου λέει ένας καθηγητής ότι τελικά δεν μπορεί στις 8, και μου λέει το αφεντικό ε κάντο στις 7! Και της λέω μα στις 7 το πρωί έχω εγχείρηση στις γουρούνες! Ε μου λέει κάνε τις γουρούνες το πρωί και τις εξετάσεις το απόγευμα! Τους σκοτώνεις ή δεν τους σκοτώνεις! Γαμώ το σπίτι που δεν πέφτει να τους πλακώσει γαμώ! Οι Ινδοκινέζοι δεν πατάνε στο εργαστήριο ένα μήνα για να διαβάσουν, ενώ εγώ να κάνω γουρούνες το πρωί και να δώσω εξετάσεις το απόγευμα! Ουστδλ!!!

Τελικά θα δώσω όμως. Τώρα έχω μια βδομάδα να μάθω τα πάντα όλα. Κι' άμα κοπώ, θα ήθελα να προειδοποιήσω τα αφεντικά μου να βρούν τρύπα να χωθούν.

Το μόνο καλό της υπόθεσης είναι ότι από τα νεύρα και τις φωνές που βάζω με έχει φοβηθεί το μάτι τους, και όταν είπα στην καθηγήτρια ότι 14 Δεκεμβρίου πάω Ελλάδα δεν έφερε αντίρρηση και δεν τόλμησε καν να ρωτήσει πόσο καιρό θα λείψω. Και ούτε σκοπεύω να της πω ότι θα είναι 25 μέρες. Ας κάτσει να τις μετρήσει όσο λείπω. Ουστδλ.

Ουστδλ όλοι και όλα.

Τα είπα αλλά δε ξεθύμανα! Τι να σπάσω, ό,τι και να σπάσω αν δεν είναι λαιμός δε με ικανοποιεί.

ΟΥΣΤΔΛ!