Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Τί να κάνω

Άλο!

Είναι Κυριακή πρωί, τι πρωί δηλαδή, χαράματα, 10:20, και με διακατέχει ένα παράξενο συναίσθημα. Δεν έχω τί να κάνω! Φοβερό? Ναι! Αληθές? Βασικά... όχι. Έχω τόσα πολλά να κάνω, τόσα πολλά να κάνω, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, που το ξέρω, το ξέρω ότι δεν θα προλάβω. Οπότε ας κάτσω χαλαρά την Κυριακή το πρωί να πιω τον ελληνικό καφέ που μου έστειλε η μάνα μου, να φάω κανα μελλομακάρονο, κανα καρπάθικο κουλούρι, και λίγη σοκολάτα ΙΟΝ που επίσης μου τα έστειλε η μάνα μου και ας κάνω... τίποτα πριν ξεκινήσω να κάνω... ξέρω γω αυτά που πρέπει να κάνω.

Με άλλα λόγια, δεν είναι ότι δεν έχω τί να κάνω επειδή δεν έχω τί να κάνω, αλλά επειδή αποφάσισα ότι σήμερα το πρωί δεν θα κάνω τίποτα! Δεν ξέρω αν με πιάνεις κι αν με έπιασες να πλύνεις τα χέρια σου γιατί οι φιλοσοφομαλακίες λερώνουν.

Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να πω σήμερα, δεν υπάρχει κάποιο σημαντικό θέμα να θίξω, όπως κάνω συνήθως άλλωστε με τις πολύ βαθυστόχαστες αναλύσεις μου περι Κινέζων, οπότε αν ψάχνεις να διαβάσεις κάτι ενημερωτικό, εκπαιδευτικό και πνευματικώς διεγερτικό, να πας να διαβάσεις Τολστόι.

Πολύ ωραία όμως η Ρώσικη λογοτεχνία η παλιά. Τις προάλλες όταν ένιωθα ότι σπαταλάω άδικα το χρόνο μου εδώ πέρα και γενικά με είχαν πιάσει τα υπαρξιακά μου (άτιμη ηλικία τα 29), διάβασα τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι γιατί, τί γιατί, γιατί ταυτίστηκα! Αλλά τελικά ο ηλίθιος του βιβλίου αποδείχθηκε πολύ έξυπνος, διαβασμένος, αγαθός και καλόκαρδος άνθρωπος, καμία σχέση με μένα δηλαδή. Μόνο κατάληξη μπορεί να έχουμε την ίδια, δεν ξέρω. Έχει ωραία τοπία η Ελβετία απ'ότι έχω δει σε συσκευασίες σοκολάτας.

Μιας και είναι Κυριακή, να σας ρωτήσω βρε παιδιά κάτι που θέλω. Κατέβασα μια ωραία εφαρμογή για τάμπλετ που έχει όλες (ή ξέρω γω μπόλικες) ελληνικές εφημερίδες. Ποιες να διαβάζω? Όχι πες μου εσύ. Που ό,τι ανοίξω έχει ή το τι έκανε η Μενεγάκη το Σ/Κ, ή το τι δηλώσεις έκανε ο Σαμαράς στις Βρυξέλλες. Δεν με ενδιαφέρει ρε μανίτσες όμορφες ούτε η Μενεγάκη, ούτε ο Σαμαράς, ούτε οι όμοιοί των. Ό,τι σελέμπριτι (τηλεόρασης, μουσικής, πολικτικής, τέχνης, κλπ) έχει βγει μετά το 2009, δεν το γνωρίζω. Εδώ δυσκολευόμουν να κρατήσω επαφή με την ελληνική πραγματικότητα όσο ζούσα στην Ελλάδα, τώρα που έχω να φάω σουβλάκια από πέρσι θα έχω επαφή? Ας σοβαρευτούμε λίγο.

Δε θέλω να διαβάζω ειδήσεις για τις Μενεγάκες τους Σαμαράδες και τις Βανδές. Αυτοί μια χαρά είναι, το ξέρω. Θέλω να διαβάζω ειδήσεις για τον κόσμο τον πραγματικό. Να για παράδειγμα διάβασα σε μια ροδιακή εφημερίδα (ονόματι Ροδιακή, δεν το περίμενα) ότι κάτι κάνανε μαθητές λυκείου σε σχέση με άτομα με ειδικές ανάγκες. Το τι κάνανε το ξέχασα γιατί δεν με αφορά άμεσα, αλλά όσο τα διάβαζα και για λίγο μετά με άρεσε.

Αν έχετε στα υπόψιν σας κάποια εφημερίδα, ιστοσελίδα, στήλη ή έστω δημοσιογράφο που να γράφει ωραία κοινωνικά άρθρα, ρίξτε μου μια ενημέρωση τον ανημέρωτο. Θα σας έλεγα να μου ρίξετε και ένα σίδερο αν ήμασταν κοντά, αλλά... δεν σιδερώνω. Εδώ μωρέ μετα βίας (μερικές φορές σωματικής) έχω χρόνο να τα πλύνω, θα τα σιδερώσω κι'όλας. Είμαι προχώ και τα φοράω τσαλακωμένα μέχρι να γίνει μόδα. Για όσο διαρκέσει η μόδα θα είμαι ιν, και όταν περάσει πάλι ασιδέρωτα θα τα φοράω αλλά τότε δεν θα είμαι προχώ, ούτε ιν, θα είμαι ρέτρο. Γενικά πιστεύω οι ταμπέλες, εφόσον υπάρχουν, πρέπει να υπακούν εμάς, όχι εμείς αυτές. Ακούς εσύ με το μούσι? Ακούω να λές ενώ ξυρίζεις την αηδία.

Θα σου πω ένα καλό νέο όσον αφορά στις μόδες! Συνήθως οι μόδες ξεκινάνε ή από την Αμερική, ή τη βόρεια Ευρώπη, ή τη Γιαπωνία. Από την Ελλάδα οι μόνες μόδες που ξεκίνησαν ποτέ ήταν η δημοκρατία, τα μαθηματικά, η γεωμετρία, η στρατηγική, οι τέχνες, και άλλα τέτοια που δίπλα στις μόδες που θέτει η λέιντι γκάγκα μοιάζουν, μα και είναι, ασήμαντα. Τεσπα τώρα στον 21ο αιώνα οι μόδες δεν ξεκινάνε από την Ελλάδα, εκτός από μία! Πέρσι τα Χριστούγεννα παρατήρησα στη Ρόδο ότι υπήρχε έντονη διακίνηση χυμού από ρόδι. Με ενημέρωσαν ότι ήτανε μόδα (δεν ξέρω αν είναι ακόμα) γιατί είναι λέει υγιεινό κλπ. Μου έκανε εντύπωση γιατί δεν το είχα ξαναδεί, αλλά να φέτος που έγινε μόδα και στην Αμερικη! Έτσι μπράβο, πρώτα η Ρόδος και μετά η Αμερική. Πανάκριβος χυμός όμως. 5 δολάρια για ένα μικρό μπουκαλάκι, τι στο διάολο, παρθένες τα ξεκουκουτσιάζουν τα ρόδια στο σεληνόφως χρησιμοποιώντας μόνο τα μικρά τους δακτυλάκια?

Θα σταματήσω να γράφω εδώ όμως γιατί πήγε 11:33 και κατουριέμαι, μια ώρα στην καρέκλα.

Καλές γιορτές να έχετε και καλά να σας μπει το 2015, αν δεν τα ξαναπούμε.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Σκαλί σκαλί

Άλο!

Ο Μάχλερ ως συνήθως μου έκανε κοιλιακούς με το σχόλιό του:
Ήμουν σίγουρος πως θα γύριζε! Αφού δεν έχει αρχίδια που να πάει.
Οπότε είπα να αναστήσω την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ και να του τη δώσω! Μάχλερ ΝΑ πάρτη.

Αν και το σωστό Μάχλερ, όπως θα σου πουν και οι αξιότιμοι φιλόλογοι, είναι να πεις Αφού δεν έχει αρχίδια· πού να πάει. Ή Αφού δεν έχει αρχίδια, πού να πάει; Έτσι είναι Μαχλερένιε, πρέπει να μιλάμε σωστά.

Τις προάλλες έκανα τσάτιν στο φέισμπουκ με τη βαφτισιμιά μου και μου τα έλεγε κάπως τ κνς νονέ εδω ολα κλ και τέτοια, και της είπα να μιλάει σωστά για να μην τη βράσω! Είμαι κουλ νονός αλλά υπάρχουν και όρια.

Τώρα που είπα βράσω, έκανα μια σούπα πολύ γαμάτη με κόκκαλα από γουρούνι! Όχι δικό μου γουρούνι, από το σουπερμάρκετ τα πήρα. 6 ώρες τα έβραζα αλλά και πάλι δεν έπηξε, πες μου Μάχλερ τι κάνω λάθος ο ανερχόμενος σεφ?

Πρέπει να κάτσω και να ανεβάσω τις 5-6 συνταγές που έχω και κάνω συνέχεια, για να επωφεληθεί η ανθρωπότητα! Από την τεμπελιά μου τις έχω εξελλίξει τις συνταγές, τις έχω τεμπελχανιάσει, και τις αποκαλώ του τεμπέλη ή, συνώνυμο, του Αμερικλάνου. Γιατί τι να λέμε τώρα, μόνο τρία πράγματα τα έχω μεγαλύτερα από την τεμπελιά μου: τα νεύρα μου, την ομορφιά μου, και το τούτο μου. Τυχαία σειρά.

Αν και τώρα που το σκέφτομαι, μερικές φορές νευριάζω τόσο πολύ, που βαργιέμαι να αντιδράσω. Δεν ξέρω τι έχουν μερικοί άνθρωποι και με εκνευρίζουν σε τέτοιο βαθμό που καίω φλάτζα και λιποθυμώ από μέσα μου. Λες να το κάνουν επίτηδες? Τι να σου πω. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και δη ανώμαλου. 

Άβυσσος και η ψυχή της γάτας (της ανώμαλης γάτας). Άβυσσος επί 9 για να είμαστε και μαθηματικά ακριβείς! Το Πεπόνι γύρισε άλλο ζώον. Ζώον και πριν, ζώον και τώρα, αλλά άλλο ζώον. Να για παράδειγμα πλέον αντί να προτιμάει κονσέρβα θέλει ξηρά τροφή. Και αντί να κάθεται στην πολυθρόνα του, κάθεται μέσα σε ένα κουτί. Και αντί να νιαουρίζει όταν εξιτάρεται, στριγγλίζει λες και τραβάει χειρόφρενο σε στροφή. Αλλά κατα τ'άλλα βλαμμένο όπως πριν, είμαι σίγουρος ότι είναι το ίδιο σκατόγατο. Σκατόγατο γεννήθηκε, σκατόγατο θα πεθάνει.

Όπως και τα ασιάτικα. Γουρούνια γεννήθηκαν (συγγνώμη γουρούνια), γουρούνια θα πεθάνουν (συγγνώμη γουρούνια, είστε το αγαπημένο μου κρέας). Έχω καλά νέα στο μέτωπο των γουρουνιών όμως! Μας δώκανε ένα ακόμα δωμάτιο-εργαστήριο, το οποίο είναι στην άλλη άκρη του κτηρίου, και σε άλλο όροφο από την Κινέζα! Με το που άκουσα ότι πρέπει να μετακομίσουν δυο άτομα εκεί, ξεκίνησα να βάζω συμπράγκαλα σε κούτες! Παίρνω και έναν Κορεάτη μαζί μου γιατί μ'αρέσει η μαγειρική της γυναίκας του.

Στο νέο εργαστήριο εκτός του ότι θα κάνω κουμάντο (όχι ότι και τώρα δεν κάνω), θα μπορώ επιτέλους να βάζω μουσική! Εδώ τουτς ξινίζει! Θα παίζω όλη μέρα το 1055 Ροκ από Σαλλλλονίκη, τον Ανατολικό εφΈμ και το καινούριο το δικό σου Μάχλερ το ΒΟΕΜ. Και όταν έχω έτσι πολλά νεύρα θα βάζω Βερούλα Λάμπρού και τα άπαντα της Πάνια. Θα τους κάνω τον όροφο παραλιακή.

Τους έχω έτοιμη και έκπληξη. Στο εργαστήριο έχω μια καφετιέρα Keurig, την οποία βρήκα δίπλα στα σκουπίδια που την έβαλε μια καθηγήτρια που δεν την ήθελε. Την πήρα, 100 δολάρια κάνει χαζός είμαι? Τέσπα την καφετιέρα πιο πολλύ η Κινέζα τη χρησιμοποιεί για ζεστό νερό να πίνει τσάγια, αλλά τώρα η καφετιέρα αλλάζει όροφο αχαχαχαχαχα να το πιεις μωρή το τσάι κρύο και να σου κάτσει. Πόσο στοίχημα πας ότι θα με πάρει τηλέφωνο να ρωτήσει πού πήγε η καφετιέρα?

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Η επιστροφή του Ασώτου ΠεπονΥιού

Άλο!

Τελικά κοίτα να δείς που περίμενα επίτηδες να περάσουν βδομάδες και να σιγουρευτώ πριν ανακοινώσω ότι πάει το Πεπόνι μας άφησε χρόνους και τελικά με το που έβγαλα ανάρτηση επέστρεψε!

Έλα Φούλη και Σοφία πείτε τώρα πόσες λαμπάδες τάξατε. Αν τις τάξατε όσο το μπόι του πάρτε κεράκια γενεθλίων γιατί έχει μείνει πετσί και κόκκαλο, το ζώον.

Μια φορά κ' έναν καιρό λοιπόν, εχτές το πρωί, ακούω από το παράθυρο κάποιον να λέει heeeeeerreeee kitty kitty kitty! heeeeeereee kitty kitty kitty! Σε ελέυθερη μετάφραση, έεεεεεελα δω μωρη σκατόγατα! έεεεεεελα εδώ μωρή σκατόγατα!

Βγαίνω έξω και βρίσκω τον εγγονό του σπιτονοικοκύρη, που μένει δίπλα, να είναι στα τέσσερα στο γκαράζ με τα άχυρα. Μου λέει, εσύ δεν έχεις μια πορτοκαλί γάτα, χνουδωτή? Ναι του λέω, είχα αλλά έφυγε! Όχι δεν έφυγε κάτω από τη βάρκα πίσω από τα άχυρα είναι! ΠΟΥ! λέω εγώ ήρεμα, ενώ τσακίστηκα να βγάλω το δερμάτινο μη το γεμίσω άχυρα πριν σκαρφαλώσω στην βάρκα, πάω στη γωνία που ήταν το σκατόγατο, το άρπαξα πριν προλάβει να καταλάβει τι γίνεται, και τον βγάλω έξω (το Πεπόνι).

Τέτοια αντανακλαστικά δε μου το'χα, σα χελωνονιτζάκι έκανα! 

Αυτό το ζώον ο Πεπόνης, είχε ένα μπουκάλι σφηνομένο στην κεφάλα του εδώ και ένα μήνα. Το ξέρω ότι είναι μήνας γιατί το μπουκάλι το έχασα εγώ από την είσοδο όταν πήγα στο Σαν Ντιέγκο - είναι μπουκάλι από αυτά που γεμίζεις με γατοτροφή (ή και σκυλοτροφή δεν είμαστε ρατσισταί και ρύζι άμα θες μέσα βάλε εγώ δεν) για να τρώνε τα σκασμένα μέρες. Πήγε ο ΗΛΙΘΙΟΣ να φάει από τη λάθος τρύπα μα ούτε να φάει πια δε μπορεί τι να πεις το έχουμε πει και πιο παλιά αυτό, το Πεπόνι είναι ξανθό με όλη τη σημασία της λέξης.

Ένα μήνα χωρίς μπουκιά, σκελετός έμεινε. Στην αρχή δεν το συνειδητοποίησα λόγω τριχώματος, να δείτε:


Μετά όμως που έφαγε λίγο σα γουρούνι (τα ξέρασε) τον έκανα μπάνιο, τον ξούρισα ΓΟΥΛΙ, βρήκα και ένα σόι τσιμπούρια (ευτυχώς ψύλλους δεν είχε), και τον ξαναέκανα μπάνιο και είδα τον σκελετό! Άστον να δυναμώσει λίγο και να φύγουν οι πληγές από τα τσιμπούρια και το μπουκάλι και θα τον πάω για νέα εμβόλια.

Διάβασα στο ίντερνετ (βλ. προσωπικός μου κτηνίατρος) ότι όταν δεν τρώνε για βδομάδες τα σκατόγατα πρώτα γίνεται το συκώτι τους λιπαρό λέει, και μετά αρχίζουν να χαλάνε όργανα! Τα πρώτα που πάνε είναι τα νεφρά αλλά τα νεφρά του Πεπονιού μια χαρά δουλεύουν με κατούρησε μια φορά κατα τη διάρκεια του μπάνιου και μια στο σαλόνι. Οπότε πέραν από το συκώτι και την αφαγία μάλλον δεν έχει τίποτα.

Είναι πάντως να τον λυπάσαι! Και με την ουρά στα σκέλια κυριολεκτικά, δε φεύγει από δίπλα μου και όχι στην πόρτα, ούτε στο παράθυρο δεν πάει. Νομίζω το πήρε το μάθημά του, το ζώον. Κάθεται όλη μέρα και όλη νύχτα στον καναπέ σε στάση κλώσσας σαν το μαραμένο μουνί.


Σήμερα θα πάω να του πάρω ζακέτα γιατί χωρίς μαλλί είναι που είναι σαν μαραμένο να μη γίνει και κασάτο.

ΥΓ: Ο εγγονός του σπιτονοικοκύρη είναι γεωργός (στην ηλικία μου εμείς να τα βλέπουμε αυτά που θέλουμε καρέκλες), εξ ου και το άχυρο.

ΥΓ2: Πάλι καλά που ήταν παχύσαρκο πριν φύγει και είχε να τρώει από πάνω του!

ΥΓ3: Όχι για να δείτε διαφορά:

                                                                                                                           
ΥΓ4: Μα να μη ξέρει από ποια τρύπα να φάει...                                  

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Ο Τσεπόλιας

Πο πο πο πο έχω πάρει φόρα με τις αναρτήσεις λέμε. Βασικά πρέπει να κάτσω στο Πανεπιστήμιο μέχρι τις 7 που έχουμε διαλογισμό και τώρα είναι 6 οπότε μια ώρα δεν έχω τι να κάνω και δε θέλω να τα ξύσω άλλο γιατί την προηγούμενη βδομάδα των ευχαριστιών που ήταν τα έξυσα μέχρι που μάτωσαν.

Σήμερα θα κάνω το αγαπημένο μου είδος ανάρτησης δηλαδή θα θάψω κινέζο. Α. Μου είπανε έλα να πάμε να δεις όχι μου είπανε ότι δεν κάνει να λέω κινέζο και κινέζα και ινδό και ινδή γιατί λέει είναι ρατσιστικό αλλά εγώ ρε παιδιά δεν είμαι ρατσιστής, ορκίζομαι! Στη ζωή του κινέζου.

Κινέζους και ινδούς έχει στο εργαστήριο, κινέζους και ινδούς θαύω... θάβω... φτυαρίζω. Αν είχε έλληνες θα έθαβα έλληνες αν και με τους έλληνες μάλλον θα σκοτωνόμασταν απλώς όπως σκοτωνόμασταν και στην Πάτρα και μετά πηγαίναμε για καφέ.

Τέλος πάντων! Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι πρέπει ρε γαμώτο να έχουμε λίγη τσίπα λίγο φιλότιμο λίση περυφάνεια ρε γαμώτο. Τη σκότωσα την περηφάνια. Ευχαριστώ γκούγκουλ.

Σε γενικές γραμμές όταν παραπονιέμαι για κάτι τείνω να υπερβάλλω. Έεεεεεελα δεν το πιστεύω. Να ας πούμε αν το φαΐ έχει λίγο παραπάνω αλάτι και έχω διάθεση για μίρλα θα ανακοινώσω ότι είναι πιο αλμυρό και από τις αλυκές του Μεσολογγίου. Ενώ σε μια φίλη μου που τα τρώει όλα ανάλατα της λέω ότι όταν μαγειρεύει όχι απλά δεν προσθέτει αλάτι αλλά αφαιρεί και όσο υπάρχει ήδη στο φαΐ μέσω αντίστροφης όσμωσης.

Και με τους ινδοκινέζους τα ίδια κάνω το να το κάνω ΝΑ γιατί πιστεύω στο μέσο της γκρίνιας σαν καλλιτεχνική έκφραση του έμφυτου και άκρως ενδότερου σαρκασμού αλλά μόνο για μένα γιατί όταν το κάνουν οι άλλοι εκνευρίζομαι. 

Αυτός ο Κινέζος όμως ρε παιδί μου! Έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ τεμπελιάς και αχρηστίας λέμε ακόμα και με την οργιάζουσα φαντασία μου δεν μπορώ να φανταστώ άνθρωπο στη θέση του, από άποψη καριέρας θου κύριε, να είναι πιο άχρηστος από αυτό το πράμα τη σκατομηχανή τον καταναλωτή ρυζιού. Να θες να υπερβάλλεις και να μη μπορείς γιατί η πραγματικότητα σε ξεπερνάει!

Πολύ μπλα μπλά όμως και ακόμα δεν τον εισήγαγα τον κύριο χαρακτήρα της ιστορίας μας, θα τονε πω Τσεπόλια γιατί κάπως έτσι ακούγεται. 

Ο Τσεπόλιας λοιπόν είναι επίκουρος καθηγητής παρακαλώ της φαρμακευτικής από ένα Πανεπιστήμιο στην Κίνα τύπου μέιντ ιν τσάινα εκεί που αν κρίνω από τους καθηγητές, οι μαθητές μάλλον έχουν τρίχωμα και τρώνε μπανάνες. 

Ο κύριος επίκουρος καθηγητής μας ήρθε πέρσι το Δεκέμβρη -να το σημειώσουμε παρακαλώ πολύ αυτό, περίμενα ένα ολόκληρο χρόνο να τονε θάψω δεν βγάζω έτσι εύκολα συμπεράσματα δεν τον κρίνω τον κόσμο με το που τους γνωρίσω (χαχα)- ήρθε λοιπόν πέρσι το Δεκέμβρη και από πέρσι το Δεκέμβρη μέχρι φέτος το Δεκέμβρη χμμμμ για να σκεφτώπόσα πειράματα έκανε χμμμμμμμμ.... ΜΙΣΟ.

Όχι μισό λεπτό να σκεφτώ, μισό πείραμα έκανε! Μισό πείραμα δύο εβδομάδων! Δεν μπορούσε να το τελειώσει και του το τελειώσε μια ινδή.

Και καλά ρε φίλε, είσαι τεμπελχανείο και δε θες να σηκώσεις τον κώλο σου από την καρέκλα. ΟΚ. Σε καταλαβαίνω. Κάνε κάτι άλλο.

Τι κάνει? Κάθεται στην καρέκλα, βλέπει βίντεα στο γιουτιούμπ με τα ακουστικά και τον παίρνει ο ύπνος σαν τους γέρους, ενώ του τρέχουν τα σάλια μαλάκα. Μα τω θεώ δεν κάνω πλάκα, τον έβγαλα και φωτογραφία μια φορά. Δεν μπορώ να σας τον δείξω γιατί έχω και κάποιους κανόνες ώρες ώρες αλλά να κάπως έτσι είναι αλλά σε λγότερο σέξι:


Εκτός του ότι δεν κάνει ΤΙΠΟΤΑ, όλη μέρα βλέπει βίντεο, κατεβάζει κουπόνια προσφορές να αγοράζει μαλακίες, είναι και κακάσχημος και μας χαλάει την αισθητική, το φαΐ του έχει σχεδόν πάντα ψαρικό και βρωμοκοπάει το σύμπαν, δε μιλάει σχεδόν καθόλου αγγλικά, όταν αποφασίσει να μιλήσει μιλάει σιγανά και έρχεται ακριβώς δίπλα στη μόυρη σου για να τον ακούσεις αλλά και να απολαύσεις τη μυρωδιά του προηγούμενου (ή και χθεσινού) γεύματος, πήρε αμάξι χωρίς να έχει δίπλωμα, κόντεψε να σκοτωθεί και να πάρει τη γυναίκα του μαζί

Αμ αυτό! Που έχει ΑΥΤΟΣ γυναίκα και γαμάει ε α στο διάολο.


Πο πο άναψα τώρα μισό να κάνω ένα πράσινο τσάι τι ώρα πήγε.

Και τέλος πάντων μας έχει αφήσει άφωνους ο τύπος και λέγαμε με την καθηγήτρια ότι πιο άχρηστο πλάσμα στον κόσμο δεν παίζει να έχει υπάρξει ποτέ και μετά τι κάνει ρε! Τελικά αυτός, κρατούσε σημειώσεις με όλα μας τα πρότζεκτ ειδικά όσα είναι σε συνεργασία με φαρμακευτικές εταιρείες και είπε σε μια κινέζα ότι έχει σκοπό όταν πάει στην Κίνα να τα κάνει και να τα πουλησει σε κινέζικες εταιρείες!

Γι'αυτό σας λέω, όταν βγαίνουμε από τη χώρα μας, όποια κι αν είναι, πρέπει να προσέχουμε να έχουμε λίγο φιλότιμο λίγη τσίπα λίγο επίπεδο γιατί ο κόσμος βλέπει και κριτικάρει! Κοίτα εμένα που πλέον ακούω καθηγητής από την κίνα και αλλάζω δρόμο! Από τα μίτινγκ του εργαστηρίου τον εξοστρακίσαμε και σε μερικές βδομάδες ξεκουμπίζεται επιτέλους να αερίσουμε λίγο το δωμάτιο.

Βασικά δεν είναι στο ίδιο γραφείο με μένα, με τη μαλάκω την κινέζα και τον τζιτζιφιόγκο τον ινδό είναι οπότε χέστηκα κι'όλας.

Ωραία, τα είπα και ξαλάφρωσα!

ΥΓ: Αλήθεια λέω δεν είμαι ρατσιστής, έχω φίλους κινέζους και ινδούς και κορεάτες και απ'όλα!

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

R.I.P. Πεπόνι

Άλο! Σήμερα έχω καλά νέα και κακά νέα. Θα ξεκινήσω με τα κακά νέα γιατί τα είπα ήδη στον τίτλο.

Πάει το Πεπόνι μας άφησε χρόνους. Με το που χάλασε το αμάξι, μετά από λίγες μέρες δεν έκλεισα καλά την πόρτα, βγήκε έξω και δεν ξαναγύρισε.

Ήταν η τέταρτη φορά που βγήκε - τις άλλες τρεις γύρισε την επόμενη μέρα. Αυτή τη φορά ήρθε έφαγε το φαΐ που έβαλα έξω και έφυγε πάλι, το μούλικο. Μετά ήρθε η μαύρη γάτα της γειτονιάς, έπεσε ξύλο, τις έφαγε καλά καλά το Πεπόνι, έγυφε τρέχοντας και τώρα μάλλον είναι σε κανα χαντάκι!

Τώρα πάνε σχεδόν δυο μήνες και μου πέρασε. Το σπίτι δεν το ξε-γάτιασα ακόμα, αλλά αν δεν έρθει πίσω μέχρι Δεκέμβρη τα μαζεύω όλα! Τι θα την κάνω τόση γατοτροφή δεν ξέρω. Τώρα με τις δόσεις του αμαξιού ίσως τη χρειαστώ...

Το επόμενο πάντως θα το πάρω γκρι με κοντό μαλλί γιατί οι πορτοκαλί τρίχες κάνουν μπαμ στα ρούχα μου! Όχι τώρα κοντά, στο μέεεεελλον.

Τέσπα! Χαράμι τα λεφτά και το χρόνο που ξόδεψα. Ορίστε οι δύο τελευταίες φωτογραφίες του συγχωρεμένου, ο Θεός να το συγχωρέσει δηλαδή γιατί εγώ δεν πρόκειται!


ΥΓ: Τα καλά νέα είναι ότι σήμερα είχε χιόνι και πήρα ρεπό. Τόσο ανάστατη και απρόβλεπτη ζωή πια.

ΥΓ2: Παλιές αναρτήσεις περι Πεπόνι εδώ εδώ και εδώ.

ΥΓ3: Του άρεσε να ξαπλώνει όλη τη μέρα, όπως βλέπετε, πώς να επιζήσει στην άγρια φύση μετά, ο μπουνταλάς.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

R.I.P. Πράσινη Σκατούλα

Άλο! Ασπιρίνη να κεράσω? Γιατί με το ρυθμό που ανεβάζω αναρτήσεις το τελευταίο διάστημα, λογικό είναι να σας έπιασε πονοκέφαλος.

Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να πω ότι δεν κάνω αναρτήσεις γιατί έχω πολύ δουλειά για το πιετσντί μου αλλά δυστυχώς δεν ισχύει! Δεν έχω χρόνο να κάνω αναρτήσεις γιατί κάνω τις δουλειές κάτι καθαρμάτων που το παίζουν εκπαιδευτικοί και καθυστερώ το διδακτορικό μου. Θυμάμαι κάποτε, πριν χρόνια, ανησυχούσα μην και βρει κανείς από το Πανεπιστήμιο το μπλογκ και δει το φτυάρι που ρίχνω αλλά πλέον δεν με νοιάζει! Ας το βρουν και ας το διαβάσουν! Ειδικά εσύ, καθίκι, που αφήνεις τον φοιτητή σου τον άχρηστο να αποφοιτήσει χωρίς να έχει κάνει τίποτα ενώ έχεις εμένα να τρέχω, εσύ ειδικά να το ξέρεις ότι αν έπιαναν οι κατάρες μου τώρα δε θα είχες διάφορα σωματικά μέλη.

Πφ, να γι'αυτό δεν κάνω αναρτήσεις. Θέλω να πω για κάτι ευχάριστο και τελικά μου ανάβουν τα λαμπάκια, γίνομαι ένα πανέμορφο και λυγερόκορμο χριστουγεννιάτικο δέντρο, και λέω τον πόνο μου. Όπως κάθε βράδυ άλλωστε όταν πάω να κοιμηθώ στις 12 και με παίρνει ο ύπνος στις 4.

Που λες, στις 6 Οκτωβρίου πήγαινα σε κάτι γενέθλια Ινδού με μια Ινδή και εκεί που πάρκαρα την Πράσινη Σκατούλα, τσαααααακ νιώθω τα φρένα να σπάνε. Κωλοφαρδία? Κωλοφαρδία. Αν σπάγανε λίγα λεπτά πιο νιωρίς ή πιο μετά μάλλον θα τράκαρα και μάλλον θα έσπαγα κανα παΐδι που στην Αμερική σπασμένο παΐδι σημαίνει δάνειο.

Όχι ότι το γλίτωσα το δάνειο αλλά τεσπα.

Για να φτιάξω τα φρένα και κάτι άλλα ήθελε λέει κανα διχίλλιαρο οπότε πάει η Πράσινη Σκατούλα λοιπόν, Θεός σχωρέσ' την. Την έκανα δωρεά. Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα για την αρχαιολογία που οδηγούσα για πέντε χρόνια ας κάνει κλγίκ εδώ και εδώ

Έξι βδομάδες μου πήρε να πάρω άλλο αμάξι γιατί γενικά είμαι πολύ αποφασιστικός σαν άνθρωπος σήμερα ας πούμε λέω να πάρω καινούριο μπουφάν και μέχρι το Φεβρουάριο μπορεί και να αποφασίσω ποιο.

Έξι βδομάδες ήμουν με δανεικά αμάξια, δηλαδή πέντε βδομάδες συν μία που έφυγα για συνέδριο στο Σαν Ντιέγκο. Τα μεταχειρισμένα είναι ρίσκο γιατί χαλάνε (και σπάνε και τα φρένα στο άσχετο) αλλά καινούριο δεν υπήρχε περίπτωση γιατί δεν υπάρχει σάλιο. Ας μην πολυλογίσω περισσότερο, βρήκα ένα μεταχειρισμένο πρόσφατο με εγγύηση 3 χρόνια, και το πήρα με δώσεις. 


Είναι μικρό, βασικά στο ύψος το ρίχνω, αλλά κατα τ'άλλα ωραίο είναι να οδηγάς αμάξι που δεν φτιάχτηκε πριν σχεδόν δύο δεκαετίες! 

Κάνει και βζουμ βζουμ η μηχανή.

Γενικά εδώ τα αμάξια είναι μεγάλα, σπάνια βλέπεις δίπορτα, οπότε στο δρόμο όταν οδηγάω γυρνάνε κεφάλια. Ας είναι, μπορεί να γυρίσει να κοιτάξει και κανα κεφάλι της προκοπής. Το από μέσα είναι πολύ ωραίο αλλό δεν το έχω σε φωτογραφία θα σας το δείξω την επόμενη φορά που θα έχω κάτι άσχημα νέα να μας γλυκάνω λίγο.

Κοτόπουλο κοκκινιστό με φασολάκια έκανα να φάω αυτή τη βδομάδα. Οι μπάμιες τελικά δε μ'αρέσουν το έξω καλό είναι αλλά το μέσα αηδία μύξα έλεος.

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

5 Χρόνια Αμερικλάνος με τον Μπομπ τον Μάστορα

Άλο!

Βασικά πέντε χρόνια και έναν μήνα αλλά ΟΚ ας στρογγυλοποιηθεί κι'αυτό σάμπως το μόνο είναι. Πόσα? Πέντε! Πόσα?? Πέντε!


Μιας και η σημερινή ανάρτηση είναι γιορτινή, πέντε χρόνια λέμε, πέντε, θα σας κεράσω το σήμα κατατεθέν του Αμερικλάνου, δηλαδή να παραπονιέται για τους γύρω του, στην προκειμένη περίπτωση και αφού αυτή την περίοδο δεν έχω ούτε Κινέζα ούτε Ινδό που να με ενοχλούν, θα παραπονεθώ για το νέο μου γείτονα.

Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που άνοιξα το μπλογκ και σχεδόν πέντε χρόνια από την τελευταία ανάρτηση! Μιλάμε η συνέπειά μου ξεπερνάει κάθε φραγμό που θέτει η φαντασία σε τέτοια ζητήματα δηλαδή σε ζυτήματα ασυνέπειας βαρεμάρας αναβλητικότητας και γενικά καθυστέρησης. Δεν πειράζει όμως, με συγχωρώ και ξέρεις γιατί με συγχωρώ? Γιατί δεν έχω άλλη επιλογή.

Έτσι είναι μάνα μου όταν δεν έχεις περιθώριο να επιλέξεις την πορεία σου, πας όπου σε πάει το ρέμα και λες και φχαριστώ. Να ας πούμε τώρα τους τελευταίους μήνες που ξεκουμπίστηκε ο φάκινγκ γείτονας, ήρθε άλλος. Εγώ τον διάλεξα? Με ρώτησε κανείς άμα τονε θέλω να μετακομοίσει από κάτω μου? Μου ζήτησε κανείς να του δώσω γνώμη? Όχι γιατί αν μου ζητούσε κανείς τη γνώμη μου θα του την έδινα απλόχερα δωρεάν και με δίχως αναστολές!

Τι θες από έναν γείτονα, ας σκεφτούμε ρε παιδί μου ένας άνθρωπος στην κατάστασή μου, δηλαδή σχεδόν νορμάλ άτομο, τουλάχιστον τις καθημερινές, τι θέλει από έναν γείτονα. 

Πρώτον, να μην είναι μανιακός δολοφόνος, όπως μου έμοιαζε ο φάκινγκ γείτονας. 

Δεύτερον, όταν και εφόσον αποφασίσει να πηδηχτεί, να μην το ανακοινώσει σε όλη τη γειτονιά, δηλαδή σε μένα και τους σκίουρους όπως έκανε το ζευγάρι του πόθου.

Τρίτον, να είναι μέσες άκρες καθαρός σαν άνθρωπος και ας πούμε να μην σκουπίζει τον κώλο του και μετά να έρχεται να μου πιάνει το πόμολο, όπως γινόταν πέρσι με τον Ινδό.

Τέταρτον, αν καπνίζει, να φροντίσει να μην καπνίζει εκεί που θα βρωμοκοπάω εγώ, το σπίτι μου και τα ρούχα μου.

Τέταρτον, αν πίνει, να μην κάνει την αυλή μπουρδέλο μέσα στην ανεξέλλεγκτη μέθη του και να μη στριγγλίζει και γινόμαστε σαν το κλουβί με τις τρελές όπως πριν πέντε χρόνια που έμενα με άλλους 10.

Πέμπτον, αν γουστάρει να κάνει χόρτο, να μην το κάνει έξω από το παράθυρό μου και να γίνεται το δωμάτιο χασικλιτζίδικο.

Έκτον, να μιλάει αλλά να μη μιλάει ακατάπαυστα για ό,τι του έρθει στην κεφάλα.

Ο νέος μου γείτονας λέγεται Μπομπ, και είναι μάστορας! Αλήθεια είναι μάστορας, δουλεύει στο δήμο. Όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω, αυτούς τους νόμους ας πούμε που θέλω έναν γείτονα να ακολουθεί, τους έχει καταπατήσει όλους τους έχει ξεσκίσει τη μάνα τους έχει πάρει από μπροστά από πίσω και από τα πλάγια!

Υπερβάλεις Αμερικλάνε, ως συνήθως! Όχι δεν υπερβάλω! Σου λέω υπέφερα το Καλοκαίρι.

Κάθε μέρα να έρχεσαι σπίτι ξέρω γω κατά τις 7 και να είναι κάθε μέρα ο μπεκρής με το μπυροκοίλι έξω να πίνει μπύρες, τύφλα, να ψήνει κρέατα και να σου πιάνει την κουβέντα για την γκόμενα που βρήκε στο φέισμπουκ για ένα τέταρτο!

Αυτή που λες, είναι η κλασική δε μπορώ μόνη μου, έχει δυο παιδιά, ο άντρας της ετοιμοθάνατος με σωληνάκια και ψάχνει ήδη το νέο άντρα η κυρία! Ένα βράδυ έφερε ο Μπομπ ένα φίλο του να του τη συστήσει από το σκάιπ, στην αυλή αυτά, γίνανε τύφλα, μετά αυτή αποφάσισε για κάποιο λόγο να τους κάνει στριπτίζ στην κάμερα, αυτοί να φωνάζουν και να περιγράφουν και εγώ να αναρωτιέμαι πώς σκατά φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σαν είδος.

Ένα βράδυ ξυπνάω κατα τις 2 με πονοκέφαλο και τί μυρίζω! Χασίσι! Το κάπνιζε ο ανώμαλος έξω από το παράθυρό μου! Κάτσε έχω φωτογραφία να σου δείξω που έβαλε το σκαμπό κάτω ακριβώς από το παράθυρο δηλαδή ο τύπος θέλει όχι ξύλο, βασικά ναι ξύλο θέλει.


Τώρα που γράφω βγήκε ο βλαξ στην αυλή να μιλήσει στο τηλέφωνο γιατί δεν πιάνει μέσα. Όλο το απόγευμα μιλάει στο τηλέφωνο σαν κατίνα!

Μέσα σε τρεις μήνες ήδη έχει κάνει τόσα πολλά, που δεν ξέρω τι άλλο με περιμένει! Τώρα ας πούμε που έβαλε κρύο καπνίζει στο σαλόνι του, το οποίο είναι κάτω από το δικό μου σαλόνι, και το μεσημέρι που έπεσα στα τέσσερα να πιάσω το κινητό που το έσυρε το Πεπόνι κάτω από τον καναπέ, καλό μαλακισμένο κι'αυτό, βρωμοκοπούσε το πάτωμα τσιγάρο! Είναι παλιό το σπίτι και περνάει ο καπνός ανάμεσα από τις σανίδες!

Πο πο πολλά έγραψα για τον Μπομπ τον Μάστορα. Βασικά όλα ισχύουν, και υπάρχουν κι'άλλα, αλλά δεν με ενοχλούν τόσο πολύ. Απλά αυτές τις μέρες είμαι στην τσίτα για άλλους λόγους τους οποίους δεν θα εξηγήσω τώρα γιατί άμα τα σκεφτώ αναλυτικά δεν θα κοιμηθώ πάλι!

Κατάρα στην ξενιτιά αυτό έχω να πω μόνο, κάτστε σπίτια σας!

ΥΓ. Όποιος παρατήρησε ότι έχει δύο τέταρτα η λίστα κερδίζει τίποτα.

ΥΓ2. Βάζοντας τους συνδέσμους στις παλιές αναρτήσεις συνειδητοποίησα ότι όντως έχω υποφέρει πολύ από γείτονες εδώ να χάμω, ό,τι θες πές μου.

ΥΓ3. Κοτόπουλο κοκκινιστό με μπάμιες έφαγα σήμερα, δεν ξέρω αν αυτό βελτιώνει καθόλου την ανάρτηση.

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Δώδεκα????!!!!!!!!!

Φαρμακοτριφτάαααακιιιιι, με πότισες φαρμάααακκιιιιιι, με πότισες φαρμάααααακιιιιιι, φαρμακοτριφτάαααααακιιιιι.


Έχει καιρό που με τρώει ο αυχένας μου με αυτό το θέμα και σήμερα είναι η μέρα που θα τον ξύσω! Όποιος έχει ώρα για χάσιμο ας κάτσει να μου κάνει παρέα όσο τον ξύνω. Έχουν θέματα οι φαρμακοποιοί στην Ελλάδα κι εγώ σαν καλός Έλληνας έχω άποψη!


Όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν, είμαι φαρμακοτρίφτης έχουνε τρίψει εμένα τα χέρια μου φάρμακα και φάρμακα, και εδώ και 12 χρόνια μαθαίνω πως το τρί πως το τρί πως το τρίβουν το φαρμάκι. Ω. Έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε που ξεκίνησα το διδακτορικό (αύριο είναι η επέτειος 8 Αυγούστου), 7 χρόνια από τότε που ξεκίνησα το μάστερ και 12 χρόνια από τότε που ξεκίνησα το Πανεπιστήμιο.

Και τώρα έπεσα σε κατάθλιψη και δε λέω τίποτα!

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Σικάγο σου λέει

Άλο! Γύρισε το σούργελο!

Σήμερα έφαγα πατατάκια και σοκολάτα μετά από αρκετό καιρό και σκέφτηκα, τι άλλο έχω να κάνω καιρό να το κάνω κι'αυτό??? Η τρίτη επιλογή ήταν να κάνω ανάρτηση - οι πρώτες δύο απορρίφθησαν γιατί θέλουν παρτενέρ και δεν είχα.

Κάθομαι και σκέφτομαι τι έγινε τον περασμένο μήνα για να τα γράψω και όσο τα σκέφτομαι τόσο εκνευρίζομαι. Είναι και το λάπτοπ καινούριο και δε με βολεύει το πληκτρολόγιο, με τρώει και ο κώλος μου γλύφει και το Πεπόνι τον δικό του, άσε πολύ χάος!

Πριν μερικές βδομάδες πήγα στο Σικάγο σε συνέδριο, πολύ ωραίο το Σικάγο, έδωσα ομιλία με κουστουμιά ο δικός σου και τη γραβάτα βεβαίως ήθελαν και γραβάτα γιατί χωρίς πεοδείκτη δεν είσαι επιστήμονας δηλαδή άμα και θέλουν να τους δείξω που βρίσκεται τους το δείχνω και με τα χέρια δε χρειάζονται στυλιστικές επεμβάσεις να πούμε αλλά εντάξει τη θέλανε τη γραβάτα γράφει λέει καλύτερα. 

Τρίτη 11 το πρωί ήταν η ομιλία, Τρίτη 6 το πρωί άνοιξα το γιουτιούμπ να μάθω πως δένουν γραβάτα. Μ'αρεσε τώρα θέλω να πάρω κι'άλλες. Αρχικά ήταν να βάλω μια σοβαρή ασημιά λες και πάω σε γάμο αλλά άλλαξα γνώμη τελευταία στιγμή και πήρα μια με πράσινες γραμμές γιατι μ'αρέσει το πράσινο και γιατί βγαίνουν τα χελωνονιτζάκια σε μερικές μέρες στο σινεμά. Όταν είμαι 80 εκκεντικός πορνόγερος θα δίνω ομιλίες με στολή μικελάτζελο ή λευκού πάουερ ρέιτζερ και άμα τους αρέσει.

Τέσπα η ομιλία πήγε άψογα, ευχαριστώ ευχαριστώ, είχα τρακ του θανατά μέχρι που ανέβηκα στο βάθρο πως το λένε με το μικρόφωνο μετά ηρέμησα και τους τα είπα έξω από τα δόνιτα, ευχαριστώ ευχαριστώ, μου κάνανε και τρεις προτάσεις για δουλειά μετά από το ακροατήριο, ευχαριστώ ευχαριστώ, αλλά ΤΑ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΤΑ ΑΣΙΑΤΙΚΑ ΞΕΧΑΣΑΝΕ ΝΑ ΜΕ ΒΓΑΛΟΥΝΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΝΩ ΜΙΛΟΥΣΑ. Στα διάλα και πιο παραπέρα άμα έχει. Τους είπα θα τους καταραστώ και μου λέγανε μαλακίες ταχαμ δήθεμ ήταν τόσο απορροφημένοι/ες από την ομιλία, που ήμουν τόσο καλός και άλλα τέτοια πούστηκα. Σιχτίρ.

Πάει πέρασε το Σικάγο κατα τ'άλλα πέρασα τέλεια έχω φίλους εκεί και έκατσα μερικές μέρες έξτρα πριν το συνέδριο. Νέα Υόρκη δεν το λες αλλά ντάξ! κρατιέται!


Με ενημέρωσαν από το κοντρόλ ενώ ήμουν εκεί ότι είναι λέει η πρωτεύουσα αρχιτεκτονικής του κόσμου. Μάλιστα. Τι να σου πω τώρα εγώ κανα κτήριο της προκοπής δεν είδα, είχε ένα που έμοιαζε με μηχάνημα για πιστωτικές κάρτες, ένα άλλο που έμοιαζε με πουλί (όχι από αυτά που πετάνε) και κάτι άλλα βρώμικα γύρω γύρω. Έχει και το πιο ψηλό κτήριο του κόσμου λένε, ανεβήκαμε 103 ορόφους πάλι καλά που είχε ασανσέρ γιατί ακόμα εκεί θα ήμουν στα σκαλοπάτια, ωραία η θέα η λίμνη τα σπίτια, εντάξει.


Βασικά νομίζω ότι την αρχιτεκτονική την εκφράζουν πιο πολύ με τα μικρά σκατουλάκια αγάλματα και έργα τέχνης θου Κύριε στις πλατείες. Κάθε στροφή και πλατεία, κάθε πλατεία και έργο τέχνης! Πως είναι ο κήπος μια γριάς, που δεν έχει τι να κάνει όλη μέρα και φυτεύει άσχετα λουλούδια σε γλάστρες με διάφορα χρώματα? Έτσι τουρλού τουρλού είναι και το Σικάγο! Δεν υπάρχει ούτε αρχή ούτε μέση ό,τι δεις πρέπει αναγκαστικά να αναρωτηθείς αν είναι τέχνη ή αν άργησε να περάσει το σκουπιδιάρικο. Γιατί έτσι είναι η μοντέρνα τέχνη, σε κάνει να σκέφτεσαι και να αναρωτιέσαι! Βλέπεις το σκατό στο δρόμο και αναρωτιέσαι αυτό τώρα τέχνη είναι, να το απολαύσω σαν καλός τεχνολάτρης, ή να το πετάξω στον κάδο σαν καλός πολίτης? Ποτέ δεν ξέρεις! Σε ευαισθητοποιεί καλλιτεχνικά να τα λέμε!

Τέχνη λέμε.
Ένας φίλος μου μου είπε ότι έχουν ένα κακάσχημο, και όντως κακάσχημο είναι, αγαλμόπραμα του Πικάσο σε μια πλατεία που δεν αρέσει σε κανέναν αλλά τελικά το κρατήσαν γιατί κάνουν τα παιδιά τσουλήθρα πάνω του. Να ρωτάς τον άλλο πώς επηρεάζει η τέχνη την καθημερινή του ζωή, και να σου λέει ότι πάει τα παιδιά του να κάνουν τσουλήθρα στην τέχνη του Πικάσο. 

Δεν είναι αυτό ο Πικάσο ένα άλλο πράμα με γρασίδια είναι που εκεί έγινε λεει πρόεδρος ο Ομπάμπα. Εγώ έπαιξα ποδόσφαιρο με ένα 5χρονο εκεί.
Φάγαμε και μια πίτσα μα τι πίτσα ζύμη πάνω ζύμη κάτω και στη μέση τέσσερα κιλά μοτσαρέλα μιλάμε κόντεψα να πέσω σε διαβητικό κόμμα χωρίς να έχω διαβήτη. Η χαρά του ενδοκρινολόγου είναι αυτό το πράμα. Θέλω να βρω τη συνταγή αλλά φοβάμαι μην εθιστώ.

Και μόνο που το βλέπω με πιάνει βαρυστομαχιά. Αλλά καλή βαρυστομαχιά.
Επίσης χάλια το αεροδρόμιό τους, το Ο Χάρε, όντως Ώ! Χάρε έλα πάρε με σκεφτόμουν εκεί μέσα. Ένα μακρουλό πράμα που δίνεις βαλίτσες στη Λαμία περνάς από έλεγχο στη Ξάνθη και η πύλη είναι στην Καλαμάτα. Μοντέρνα τέχνη μάλλον άσκησε ο αρχιτέκτονας που το σχεδίασε! Που να του μπει στον κώλο!

Μπάτμαν. Άσχετο.
Επίσης να πω όποιος πάει Σικάγο να μείνει στο Χόστελ Ιντερνάσιοναλ γιατί είναι πολύ φτηνό και καθαρό, με τζάμπα πρωινό καφέ μπιλιάρδο και πινγκ πονγκ.


Κοίτα να δεις που σκόπευα να γράψω για το λούνα παρκ που πήγα το προηγούμενο Σ/Κ και γυρίσανε τα άντερά μου στα τρενάκια του θανάτου και τελικά βγήκε λογοδιάρροια για το Σικάγο! Και ήταν από αυτές τις γλιτζερές που βγαίνουν με τη μία, πολύ εύκολα!

Καλημέρα σας!

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Ημίχρονο

Μιας και φτάσαμε σχεδόν στα μισά του Ιούνη θα το θεωρρήσουμε ημίχρονο και θα πάρω μερικές μέρες ρεπό από αποχή σοκολάτας και αναρτήσεις οκ? οκ.

Αύριο, σήμερα για σας, πάω κάμπινγκ, την Κυριακή στους καταράκτες του Νιαγάρρα (επιτέλους) τη Δευτέρα σε μια βλακεία Hall of Fame του μπέιζμπολ λέει και επιστροφή την Τρίτη!

Αντί να γυρίσουμε σπίτια μας σαν φυσιολογικοί άνθρωποι να δούμε κανα αγώνα μπας και καταλάβουμε τι γίνεται, πάμε να δούμε μουσείο για μπέιζμπολ! Έχε χάρη που εξαρτώμαι από τον οδηγό!

Ένας Ινδός (όχι ο τζιτζιφιόγκος) στοιχημάτησε 50 δολάρια στην Κροατία αχαχαχαχα κάποιος να τους εξηγήσει πως δουλεύουν τα στοιχήματα πριν ενδώσω στον πειρασμό και τους κομπινιάσω.

Τα λέμε την Τετάρτη 7 το πρωί ως συνήθως.


Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Χακούνα Ματατα!

Σήμερα έχω κέφια!


Κλείσε το στόμα σου φιλαράκι και βγήκαν οι μύγες. Έχω κέφια γιατί για πρώτη φορά μετά από μήνες δούλεψε η μαλακία στο εργαστήριο, που να μη σώσει όχι όχι το παίρνω πίσω καλήηηηηη μαλακία καλήηηηηη μαλακία!

Θα σου το εξηγήσω με μια αναλογία όχι ότι αν στο εξηγούσα κανονικά δεν θα το καταλάβαινες απλά μ'αρέσουν οι αναλογίες! Και οι αλληγορίες αλλά αυτό νομίζω είναι άλλο. Σκέψου ότι θες να φτιάξεις ένα ωραίο ακτινίδιο, όμορφο και στρογγυλό με τα σποράκια μέσα! Αλλά αντί για ακτινίδιο όμορφο και στρογγυλό σου βγαίνει φράουλα αχλαδωτή με τα σποράκια έξω! Εσύ όμως τα σποράκια τα θες μέσα πάσει θυσία! Αλλά τα σποράκια είναι μαλακισμένα και δεν κάθονται! Και μετά από μισό να μετρήσω 8 μήνες βρίσκεις τον τρόπο να τα βάλεις μέσα!

Και το καλύτερο της υπόθεσης ποιο είναι! Ότι η ιδέα όπως λέγαμε και τις προάλλες σου ήρθε ενώ έχεζες. Ας είναι καλά το πικάντικο φαγητό που έφαγα χτες και με έκανε να χέσω στη σχολή κατα τις 11 το πρωί γιατί αλλιώς δε χέζω εκεί σιχαίνομαι. Τη ζωή μου έσωσε κι'ας μου έκανε τον κώλο καινούριο!

Δεν πειράζει, για την επιστήμη.

Σήμερα ήταν και η προθεσμία να στείλω μια δημοσίευση σε ένα συνέδριο στο Σαν Ντιέγκο (το κανονικό Ντιέγκο είναι στο Μεξικό) πο Θεέ μου πόση κωλοφαρδία? Πόση??? Πιο τελευταία στιγμή πεθαίνεις! Παραλίγο να με στερηθεί το Σαν Ντιέγκο!

Τώρα κάθομαι και αράζω και Χακούνα Ματάτα.


ΥΓ: Τυχαίο που μόλις επέστρεψε η Σούλα φτιάξαν όλα? Δε νομίζω!

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Αμετρέιν!

Η ώρα είναι σχεδόν μία το πρωί και μόλις τελείωσα μια σκατοεργασία που ήθελε λέει 1000 λέξεις αλλά η λογοδιάρροια που με δέρνει με έφερε στις 1700 μετά με το ζόρι την κατέβασα στις 1361 και είπα δεν πάει στο διάολο θα τη στείλω στην καθηγήτρια και ας την πετσοκόψει κι'άλλο δε μπορώ!

Δε μπορώ σε λέω από τις 9 το πρωί σκέφτομαι! Πάρε ωραίο τραγουδάκι που με εκφράζει γιατί κι'εγώ τρένο θέλω να γίνω, τρένο να φύγω απο δω πέρα!

Άντε γεια!


Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Η Σούλα η λαβίδα

Είχα σκοπό να μιλήσω για κάτι άλλο σήμερα αλλά αυτό με τρώει γι'αυτό θα πω! Έτσι είναι η ζωή, άλλα θες Ινδοί σου'ρχονται.

Σήμερα το πρωί λοιπόν, εκεί που έπλενα πάνω από το νεροχύτη σαν το λατζέρη έρχεται ο Τζιτζιφιόγκος και στέκεται από πίσω μου και περιμένει να του απευθύνω το λόγο. Μέγα σφάλμα! Όταν κάποιος μου δίνει δύναμη δεν μπορώ παρά να τη χρησιμοποιήσω εναντίον του. Είμαι κακός άνθρωπος το ξέρω το έχω αποδεχτεί. Τα έχω βρει με τον εαυτό μου (με τους ασιάτες έχω το θέμα). Συνέχισα εγώ να πλένω και να ακούω μουσική (αμ ε τρέιν τρέιν τρέιν!) ενώ αυτός περίμενε σαν το ούφο. Μετά από μερικά λεπτά έφυγα και τον άφησα να κρέμεται σαν εκκρεμές με κολλητό τζίν αχαχαχαχα.

Θα τα πληρώσω κάποια μέρα αυτά που κάνω και τότε να δεις γέλιο.

Τέσπα ένιωσα λίγο άσχημα για τον έρημο αλλά μου πέρασε! Με βοήθησε ο ίδιος να μου περάσει.

Εγώ που με βλέπεις, είμαι άνθρωπος της συνήθειας. Μ'αρέσει ρε παιδί μου να κάνω κάποια πράγματα με συγκεκριμένο τρόπο. Επίσης μ'αρέσει να χρησιμοποιώ συγκεκριμένα εργαλεία. Έχω το ίδιο κατσαβίδι από την Πάτρα, το ίδιο κομπιουτεράκι από το 2002, την ίδια ξύλινη κουτάλα από το 2009 και την ίδια λαβίδα στο εργαστήριο από το 2010!

Με αυτή τη λαβίδα έκανα τα πάντα από εγχείρηση σε αρουραίους, εγχείρηση σε γουρούνες, τεμαχισμό αρουραίων και γουρουνιών, προετοιμασία φαρμακακάκιων για τα ζωάκια, όλα μα όλα σχεδόν τα έκανα με την ίδια λαβίδα! Την ονόμασα Σούλα γιατί στην αρχή μέρα παρα μέρα με βοηθούσε να κάνω και από μια εγχειρησούλα!

Μια λαβίδα λυγερόκορμη και αψηλή! Μια λαβίδα που ό,τι πιάσει δεν το αφήνει! Η Σούλα μου έχει σταθεί σε όλο το διδακτορικό σαν βράχος και όλοι το ξέρανε ότι όποιος την αγγίξει κινδυνεύει να χάσει τα δαχτυλάκια του.

Το κατάλαβες που το πάω φαντάζομαι. Την έχασα τη λατρεμένη μου λαβίδα, την έχασα όσο ήμανε Ελλάδα τα Χριστούγεννα. Γύρισα από τις διακοπές και η Σούλα άφαντη! Έφαγα τον κόσμο, τους ρώτησα όλους, τους απείλησα όλους, τους παρακάλεσα όλους αλλά λαβίδα γιόκ! Το ήξερα ότι την απήγαγε ο Τζιτζιφιόγκος αλλά δεν είχα αποδεικτηκά στοιχεία.

Σήμερα το απόγευμα αφού έφυγε ήμουν δίπλα στον πάγκο του κάνω ένα έτσι ανέμελο και αθώο όπως πάντα και τι βλέπω και μου γυρίζει το μάτι? Τι βλέπω??? Αυτό:


Η Σούλα!!! Την πήρα, την έβαλα στη θέση της και αύριο όταν τονε δω τον κερατά δεν θα τον αγνοήσω επιδεικτηκά! Θα τον πάρει ο διάολος! Θα του έβαζα καμια άλλη λαβίδα στον κώλο αλλά τι μου φταίνε οι δόλιες.

Το ξέρω ότι ακούγεται γελοίο να κάνω έτσι για μια λαβίδα, έχω γνώση, αλλά για μένα είναι σημαντικό! Δεν είμαι υστερικός! Πολύ!

Δεν έχει υπάρξει πιο σέξυ λαβίδα στην ιστορία του σύμπαντος και όποιος πει πάλι ότι μου λείπει το σεξ ας έρθει να του κάνω μια εγχειρησούλα τώρα που βρήκα τη Σούλα.

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Γιες Μάικ ΟΚ

Όποιος εξεπλάγει που δεν ακολούθησα το πρόγραμμα ας σηκώσει τα χέρια του τώρα! Κανένας? Ούτε ένας? Εντάξει.

Ούτε εγώ τα σήκωσα τα χέρια μου! Το ήξερα ότι θα δεν θα αντέξω και ήξερα τι θα με ωθήσει να μην κανω ανάρτηση την Παρασκευή (το Σ/Κ δεν μετράει, α, κάθε μέρα είπαμε και είμαστε Έλληνες άρα τα Σ/Κ δεν πιάνουν). Καλά το κατάλαβε όποιος το κατάλαβε, ένας Ασιάτης με ώθησε! Που να τον ωθήσει χασάπης στη μηχανή του κιμά (ο πατέρας μου ήταν χασάπης, ξέρω).

Έχουμε νέο Ινδό στο εργαστήριο, αυτόν που είχα ξαναθάψει πιο παλιά σε ανάρτηση με τίτλο "Τζιτζιφιόγκος". Πόσο δίκιο είχα ο πούστης. Τέτοιο πράμα δεν έχω ματαδεί. Βασικά έχω δει κάποιους παρόμοιους αλλά όχι Ινδούς... Έλληνες. Φαντάσου τώρα τα χειρότερα χαρακτηριστικά ενός Έλληνα, συνδυασμένα με τα χειρότερα χαρακτηριστικά ενός Ινδού, και όλα αυτά μέσα σε πακέτο απαράμιλλης ομορφιάς και χάρης μα και μυρουδιάς.

Έρχεται λοιπόν ο τύπος το Νοέμβρη, και με το καλημέρα σας μας έλεγε με τις ώρες πόσο γαμάτος είναι (πόσο? μα πόσο?), πόσα πειράματα έκανε στην Ινδία (πόσα? μα πόσα?), πόσο πολύ τον λατρεύουν οι καθηγητές εκεί (πόσο? μα πόσο?) πόσα κατορθώματα έχει στην πλάτη του (στον κώλο να του μπουν), πως δουλεύει από τις 7 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ (πο πο) και γενικά, πόσο μα πόσο (μα πόσο?) γαμάτος είναι και πόσο μα πόσο (μα πόσο, δεν μπορώ άλλο) τυχεροί είμαστε που ήρθε και τώρα όλα θα γειάνουν!

Κοίτα να δεις τώρα! Το άτομο είναι χάπατο. Δηλαδή, χάπατο. Χάπατο ρε παιδί μου. Το να έχει κάποιος ένα εγώ όσο η Κίνα το καταλαβαίνω εφόσον αυτός ο κάποιος ξέρει τι του γίνεται και δεν είναι χάπατο. Από άτομο που δεν ξέρει ούτε τα βασικά σε ένα εργαστήριο δεν το δέχομαι. Μέχρι και τον Απρίλιο έκανα υπομονή και δεν τον είχα βρίσει σχεδόν καθόλου, αλλά μετά με τσιγγλούσε έντονα!

Κάτι έπρεπε να κάνει, να κάτσει να γράψει σε στρωτά αγγλικά και να τα διορθώσει η καθηγήτρια. ΟΚ? ΟΚ. Δεν καθόταν ο πούστης να γράψει, πήγαινε και γειτόνευε δεξιά αριστερά. Τον έβρισκα στην καρέκλα σταυροπόδι (με το κολλητό το τζιν το Ινδικέ, τι ομορφιά έχετε δει ματάκια μου) να συζητάει περι επιστήμης και έρευνας. Σήκω μωρή σκατόμυγα να κάνεις και λίγο από την επιστήμη και την έρευνα, μην τα λες μόνο! Μετά από 30 λεπτά, πάλι σταυροπόδι τον έβρισκα να συζητάει. Και να μην καταλαβαίνει ούτε με το καλό (ε όσο καλό μπορώ κακός άνθρωπος είμαι) ούτε με το κακό (χεχεχεχε).

Αντιπροχτές, την Παρασκευή δηλαδή, του ζητήσαμε, που να μη σώναμε, να ανανεώσει τη λίστα με τα χημικά του εργαστηρίου. Του είπα εξαρχής ότι κοίτα Τζιτζιφιόγκε, το ξέρω ότι το 80% των χημικών είναι ληγμένα αλλά δεν πειράζει τα έχουμε τσεκάρει και είναι μια χαρά. ΟΚ? Γιες Μάικ ΟΚ. 

Μετά από πέντε λεπτά έρχεται και μου λέει, Μάικ, αυτό να δα είναι ληγμένο να το πετάξω? Όχι Τζιτζιφιόγκε, του λέω, καλό είναι άστο. Μα, Μάικ, ληγμένα χημικά θα έχουμε? Ναι, Τζιτζιγιόγκε, στο εξήγησα ήδη δεν πειράζουν αυτά. Γιες Μάικ ΟΚ.

Μετά από άλλα πέντα λεπτά πάλι τα ίδια. Είναι ληγμένο Μάικ, δεν πειράζει Τζιτζιφιόγκε, μα ληγμένα Μάικ? Ναι Τζιτζιφιόγκε, γιες Μάικ ΟΚ.

Σε αυτή τη φάση είχα ήδη ξεκινήσει να κάνω τη γιόγκα και τις αναπνοές μου γιατί το ήξερα ότι το ντουλάπι με τα χημικά είναι μεγάλο και το βούρλο ήταν ακόμα στο Β.

Μετά από άλλα δύο τέτοια περιστατικά, έρχεται και για πέμπτη φορά με το μπουκαλάκι στο χέρι κουνάμενος σεινάμενος (με το κολλητό τζιν το ινδικέ μην το ξεχνάμε παρακαλώ) και ξεκινάει Μάικ, αυτό είναι ληγμένο να το πετάξω? ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ ΠΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΤΑΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΗΓΜΕΝΑ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΡΕ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΡΩΤΑΣ ΚΑΘΕ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΒΛΑΚΑΣ ΕΙΣΑΙ????

Με άκουσε η Κινέζα από δίπλα και ήρθε να με καλμάρει αλλά με έκανε χειρότερα και αναγκαστικά πήγα με νορμάλ ανθρώπους να φάω παγωτό σοκολάτα να ηρεμήσω. Μα μου έσπασε τα νεύρα μου! Πάει και το να είμαι καλός στον κόσμο τον Ιούνη, πάει και η σοκολάτα. Ανάρτηση δεν έκανα γιατί γύρισα σπίτι μετά τις 12  και αν είναι να κάνεις κάτι, κάντο σωστά!

Τώρα αύριο δεν ξέρω αν τολμήσει να έρθει σε πεδίο βολής, δεν ξέρω θα κρατηθώ? Τουλάχιστον ρε γαμώτο ο προηγούμενος Ινδός ήταν μαλακισμένος αλλά ήταν έξυπνος. Αυτός είναι βλάκας.

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Να κεράσω μπάρα?

Ρε συ Ουφ! πόσο ξενέρωτος νομίζεις είμαι για να έχω χαζοκρέπες στη φαντασία μου! Υπάρχουν πραγματικά στην πραγματική πραγματικότητα αν και δεν είναι κρέπες ακριβώς είναι τηγανίτες.
αν αυτές οι κρέπες υπάρχουν στην πραγματικότητα και δεν είναι της φαντασίας σου, στείλε λινκ μόλις ξυπνήσεις!!!
Βασικά δεν είναι ούτε κρέπες δεν είναι ούτε τηγανίτες είναι απλά ένα πράμα που μοιάζει κάπως με τηγανίτα και έχει και καλά λίγους υδατάνθρακες και πολύ πρωτεΐνη. Έφτιαξα απόψε μισή έτσι για να στη δείξω να ορίστε:


Το ξέρω ότι είναι κακάσχημη ξέχασα να βουτυρώσω το τηγάνι και δεν ξεκολλούσε με τίποτα η πουτάνα κατουριόμουν κι'όλας και δεν μπορούσα να πάω γιατί θα καιγόταν κι'άλλο γενικά πιστεύω ο χρυσός σκούφος είναι καθ'οδών. Κανονικά η τηγανίτα η σωστή θέλει μερέντα αλλά επειδή αυτή την περίοδο με διακατάχει έτσι έντονα το αρχαίο ελληνικό πνεύμα την τρώω με μέλι βασικά με μερέντα την τρώω αλλά έχε χάρη.

Σήμερα παραλίγο να μην κρατήσω μία από τις Ιουνιο-υποσχέσεις μου! Μας έφερε η Κινέζα μίνι τομπλερόν σοκολατάκια και πες μου ρε Ουφ! είναι δυννατόν νορμάλ άνθρωπος να αντισταθεί όχι

δεν είναι άσε στο λέω εγώ. Με κορόιδευαν Ουφ! τρώγοντας σοκολατάκια και κάνοντας νια νια νια νια. Οι Ασιάτες. Σε μένα. Νια νια νια.

ΧΑ!

Δεν με ξέρουν καλά, είναι προφανές. Το ήξερες Ουφ! ότι η άσπρη σοκολάτα δεν είναι σοκολάτα? Εγώ το ήξερα! Αφού πρώτα τους το έδειξα στη βικιπέδια, ό,τι σοκολατάκι λευκό είχε το κουτί το κανόνισα.

Στην πουτάνα πουτανιές. Ουστδλ.

Μιας και το θέμα σήμερα είναι μάλλον η μάσα θα σου πω και κάτι άλλο που σκέφτομαι να κάνω. Βρήκα στα ίντερνετς συνταγές για meal replacement bars (μπάρες για αντικατάσταση γεύματος ξέρω γω) οι οποίες έχουν λέει βρώμη κυρίως, ξηρούς καρπούς κανα αυγουλάκι αλατάκι πιπεράκι καμια τρίχα του πεπονιού (στάνταρ συστατικό σε ό,τι τρώω, πίνω ή/και αναπνέω πια) και αντί να μαγειρεύεις κάθε μέρα για τη δουλειά παίρνεις μια σκατόμπαρα και τηνε τρως και είσαι τζάμι. Το δοκίμασα με έτοιμες μπάρες του εμπορίου (ίδια μάρκα με τις τηγανίτες), καλό είναι αλλά είναι γλυκές και όσο να πεις το μεσημέρι το θες το φαγητένιο το πράμα. Οπότε το Σ/Κ λέω να δοκιμάσω να φτιάξω γιατί πραγματικά έχω βαρεθεί να μαγειρεύω πια και τα χάμπουργκερ παχαίνουν είμαι και παιδί της παντρειάς πρέπει επιτέλους κάτι να γίνει με τη μπάκα.

Είπα μπάρα και τι θυμήθηκα?? Πήρα από τα ίντερνετς επίσης μπάρες πρωτεΐνης φτιαγμένες από έντομα! Τριζόνια για την ακρίβεια, είχε τρεις γεύσεις μία μαύρη σοκολάτα, καφέ, πιπέρι, μία σοκολάτα φυστικοβούτηρο και μία τζίντζερ καρύδα. Η τρίτη τρωγόταν οι πρώτες δύο όχι αλλά όλες είχαν τριζόνια τα οποία λέει τα ψήνουν τα ξεραίνουν και μετά τα αλέθουν και φτιάχνουν εντομάλευρο! Πήρα έξι τέτοιες μπάρες και τις τάισα σε όλους χορτοφάγους και μη χωρίς να τους πω τι είχαν μέσα πριν καταπιούν χαχαχαχαχα. Να γιατί με κοροϊδεύουν μετά όταν δεν μπορώ να φάω σοκολάτα, ο κακιασμένος.

Σκέφτομαι να παραγγείλω ζωντανά ζουζούνια και να τα ψήσω μόνος μου με λίγο αλατάκι λίγο πιπεράκι ρίγανη λαδάκι θα τα κάνω σουβλάκι.

Μια πίτα έντομο με απ'όλα στο τέσσερα!

Πολλά σκέφτομαι να κάνω όμως και τελικά δεν κάνω ούτε καν αυτά που πρέπει να κάνω, άιντε.

ΥΓ: Μαλάκα μου, λες να'χει μερέντα λευκή??????

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ

Σήμερα δεν έχει λογοδιάρροια γιατί είμαι ένα πτώμα και μισό! Δεν έχω κουράγιο να πω τίποτα ενδιαφέρον. Άσε που διάβασα στο ίντερνετ ότι έκλεισε λέει η Βουλή και ως γνωστόν είναι γρουσουζιά να δουλεύουν τα μπλογκ όταν δε δουλεύει η Βουλή.

Έπρεπε να σηκωθώ στις 5 να πάω να ξεπροβοδίσω το αφεντικό στο αεροδρόμιο που πάει στην Κίνα να σκοτωθεί στη δουλειά πάλι. Μέχρι τις 2 δεν με έπαιρνε ο ύπνος από το στρες και σηκώθηκα να μου φτιάξω καμια κρέπα να φάω (βρήκα έτοιμο μιγμα με πρωτεΐνη μέσα αντί για θερμίδες χαχα) και κατα τις 3 επέστρεψα να τον πάρω αλλά δεν με έπαιρνε και τελικά τον ψιλοπήρα κάπου ανάμεσα 4 και 5 αλλά τι να το κάνεις! Σαν το ζόμπι ήμουν όλη μέρα.

Φεύγω έφυγα και μάλλον μεθαύριο θα ξυπνήσω!

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Ρόκάουτ μπέμπε

Σας έχω σοβαρές ερωτήσεις σήμερα. Γιατί με τρώνε και όταν με τρώνε τα ξύνω και όταν τα ξύνω με τρώνε πιο πολύ και όταν με τρώνε πιο πολύ τα ξύνω πιο πολύ και όταν τα ξύνω πιο πολύ τα γδέρνω και όταν τα γδέρνω τσούζει.

Με το υ είναι αυτό που κάνεις με τη τσουγκράνα ενώ με το ι είναι αυτό του λεμονιού ε? Πσσσσσ ορθογραφία.

Η πρώτη ερώτηση είναι, τι συμπέρασμα βγάζετε από τη μουσική που ακούει ο άλλος? Νομίζω το έχω ξαναθίξει το θέμα αλλά δεν έλαβα ικανοποίηση και πρέπει να το ξαναθίξω μέχρι να ικανοποιηθώ.

Όταν με ρωτάνε τι μουσική ακούω δεν ξέρω τι να απαντήσω γιατί δεν τη γνωρίζω τη μουσική που ακούω απλά την ακούω. Επίσης είναι ό,τι να'ναι και γενικά με ανησυχεί αυτό γιατί βλέπω πολύ κόσμο γύρω μου να ταυτίζεται και να αυτοπροσδιορίζεται με τη μουσική που έχει στο κινητό του ενώ εγώ είμαι σαν το σουργελάκι που ακούει σαχλαμάρες.

Έχουμε ξέρω γω τους μεταλάδες τους ροκάδες τους σκυλ...άδες(?) τους χατζηγιάννιδες τους έντεχνους τους μπαλαντιέρους (αυτοί που ακούνε μπαλάντες πως να τους πω) τα ψώνια (κλασική μουσική) κλπ. Έχουμε και τον Αμερικλάνο που τους τελευταίους μήνες ανακάλυψε τυχαία ότι η μόνη μουσική που τον χαλαρώνει να την ακούει στο μπαγκράουντ είναι τα 60ς.

Μίστερ ταμπουρλίν και τα μυαλά στα κάγκελα!

Επηρεασμένος από το άλλο σούργελο τον αδερφό μου ακούω και κανα τύπου γκριντει όταν δε χρειάζεται να σκέφτομαι και εκείνους τους άλλους τους de facto και τα ξύλινα σπαθιά, ακούω όπως ξέρουμε όλοι και κανα ζουζούνι κανα μαζου και δε ζου έτσι για να κάνουμε φάση ρόκινάουτ που λένε οι νέοι


ακούω και κανα παλιο ελληνικό τύπου βραχνό ραδιόφωνο ακούω και Μπαχ γιατί τι να λέμε τώρα δεν υπάρχει καλύτερο τονοτικό, ακούω και το νινί σέρνει καράβι της Βέρας και το άλλαξοκολιές κι'έγινε βραχιόλι γιατί και τα βραχιόλια ωραία είναι που και που, ακούω και κανα μπόλιγουντ και κανα γιογκίστικο οοοομμμμ να ηρεμήσω όταν με εκνευρίζουν πέραν του δέοντος αλλά το μόνο είδος μουσικής που μέχρι σήμερα με κράτησε είναι τα 60ς. Δηλαδή δε γίνεται να ακούσεις αυτό το τραγύδι και να μη σ'αρέσει:


Και αφού νομίζω ανακάλυψα το είδος μουσικής που με εκφράζει, θέλω σας παρακαλώ πολύ να μάθω, τι λέει αυτό για μένα? Ας πούμε 60s παύλα soul. Και επίσης, είναι υποχρεωτικό να ψάχνεις το νόημα της ζωής σου σε στίχους τραγουδιών, ή είναι ΟΚ να το ψάχνεις κι'αλλού?

Όποιος θέλει να δει τι ακούω όλη μέρα ας πάει στο spotify και να βάλει ράδιο 60ς.

Η τελευταία ερώτηση είναι, εσείς τι ακούτε? Δεχόμεθα προτάσεις τραγουδιών καλλιτεχνών πλεϊλιστών και ιντερνετοραδιοφωνικών σταθμών γιατί τώρα που δε μπορώ να ξεσπάω σε κόσμο πρέπει κάπως να ασχολούμαι.

ΥΓ: Έψαξα αλλά δεν τη βρήκα την παλιά ανάρτηση όπου πάλι περι μουσικής παραμιλούσα ε άμα είπα τα ίδια σόρρυ.

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Φραπές και Χαρτοπετσέτα

Γιατί ζορίζομαι τόσο με τις αρχές?

Είναι όμως να μην αρχίσω!

Αυτό που λένε οι επιστήμονες ότι οι άντρες δεν είναι καλοί στο μουλτιτάσκιν είναι αλήθεια τελικά. Βασικά το πιο κοντά που έχω έρθει σε μουλτιτάσκιν είναι όταν τρώω και βλέπω τηλεόραση. Να ας πούμε τώρα πριν λίγο έτρωγα βλέποντας γκεμοθρόνς και κόντεψα να ξεράσω. Δεν είναι ανάγκη πιστεύω να τα δείχνουνε τόσο ωμά, δηλαδή το ξέρουμε ότι και οι νάνοι κατουράνε αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θέλουμε να τα ακούμε. Αηδία.

Δεν είναι πολύ εκνευριστικό όταν έρχονται οι άλλοι οργανωμένοι στα μίτινγκ με τα ντοσιέ τους και τα χρωματιστά χαρτουλάκια τους και τις ατζέντες τους να κρατήσουν σημειώσεις προκειμένου να τα κάνουν όλα τέλεια, και είσαι εσύ με τον απογευματινό φραπέ και τη χαρτοπετσέτα? Να πως βγαίνουν οι κακές οι φήμες ότι είμαι και καλά ανοργάνωτος.

Έλεγα σήμερα σε έναν συμφοιτητή ότι είναι πολύ κουραστικό να κάνεις κάθε μέρα και κάτι άλλο προκειμένου να μην μείνει κανένα από τα μύρια πρότζεκτ πίσω, και μου λέει, είναι όλα θέμα οργάνωσης. Μου ζήτησε να του δείξω το εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα. Το ποιό μου? Γυρνάω και του λέω με τον φραπέ στο χέρι, σου φαίνομαι άτομο με πρόγραμμα? Γελοίε.

Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε τα ελαττώματά μας! Το ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα τι να κάνουμε τώρα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έπαιρνα ποτέ καλούς βαθμούς. Όταν με ρωτάνε, γιατί Αμερικλάνε έχεις τους χαμηλότερους βαθμούς στα μαθήματα? Τους λέω επειδή δεν γεννήθηκα για να γίνω μαθητής, μανίτσα. Πόση ομορφία όταν το βουλώνουν μετά!

Πρέπει επιτέλους κάποιοι να καταλάβουν ότι η επιστήμη είναι τέχνη και ο καλλιτέχνης έχει τον τρόπο του. Από που κι ως που δηλαδή αυτός που μπορεί να αποστηθίσει ευρύματα αλλονών μπορεί και να ανακαλύψει δικά του. Δεν υπάρχει παρθενογέννεση, ΟΚ, (εκτός από τις μαλακίες που πετάμε ώρες ώρες) αλλά και το να σπαταλάς την ώρα σου κατηγοριοποιόντας ό,τι ακούς και ό,τι έχεις να κάνεις ώστε να σου κολλήσει καλύτερα στην κεφάλα είναι μάλλον ηλίθιο. Βασικά είναι σίγουρα ηλίθιο γιατί πολύ απλά όλα όσα ξέρουμε τα έχουμε ήδη στην τσέπη μας (βλ. κινητό με ίντερνετ) ενώ όσα καταλαβαίνουμε δεν μπορούν να μπουν σε ντοσιέ ούτε σε απαντήσεις εξετάσεων.

Όταν γίνω καθηγητής δεν έχει τέτοια, θα αναγκάζω τα τούβλα μου (βλ. φοιτητές) να σκέφτοναι και να καταλαβαίνουν και για όλα τα άλλα υπάρχει η μάστερκαρντ (βλ. γκούγκουλ).

Πολύ σοβαρή κατάντησε η ανάρτηση δεν είναι κατάσταση αυτή. Σήμερα είδα έναν σαραντάρη κινέζο καθηγητή εκ Κίνας να κάθεται στην καρέκλα όπως κάθονται οι παππούδες στο καφενείο και να κοιμάται με το σαγόνι στον ώμο και το σάλιο να ρέει. Μας πήρε κανα μισάωρο να συνέλθουμε απ'τα γέλια, τον ξυπνήσαμε τον άνθρωπο.

Θα κλείσω με την άλλη ιδιοφυία το πεπόνι το οποίο έμπλεξε την κεφάλα του στο σχοινί του παραθύρου και φρίκαρε. Ρε θα πνιγεί καμια μέρα το ζώον.