Το ημερολόγιο της πράσινης σκατούλας

Αγαπημένο μου ημερολόγιο.

Δεν ξέρω αν με θυμάσαι, η πράσινη σκατούλα είμαι. Έχουμε καιρό να τα πούμε αλλά δεν φταίω εγώ. Το αφεντικό μου ξέχασε την ύπαρξή σου το ζώον και ανέβασε κανένα από το κείμενα που έγραφα. Έπρεπε να χαλάσω πάλι για να σε θυμηθεί. Τι ανώμαλο πλάσμα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται κάποιος να είναι τόσο όμορφος και έξυπνος και ταυτόχρονα να διαγράφονται από τη μνήμη του ολόκληρα κομάτια της καθημερινότητας λες και δεν συνέβησαν ποτέ. Τουλάχιστον είναι μοναδικός.

Το μόνο που δεν ξεχνάει είναι τα μπινελίκια. Άσε τι πέρασα πάλι. Με το που έπαθα αθροιτικά και ακράτεια άρχισε να μου τα χώνει. Το τι είπε ο στόμας του ο βόθρος δε λέγεται. Με στόλισε όπως παλιά όταν ανέβαζα πυρετό, και βρήκε και καινούριες βρισιές που ούτε καταλαβαίνω που του ήρθαν:
Κινεζοπουτανάκι. Δεν καταλαβαίνω τι εννοεί με το Κινεζο- κομμάτι. Τα'βαλε και με την Κίνα τώρα?
Με γαμάς σαν τις γουρούνες. Εντάξει ο καθένας στο κρεβάτι του ότι θέλει κάνει, αλλά... γουρούνες? Χριστέ μου, για τι άνθρωπο δουλεύω????!!!!
Θα σας μαζέψω όλους -ασιάτες, γουρούνια, ποντίκια, σαράβαλα- και θα σας βάζω τον έναν στον κώλο του άλλου, σαν κομπολόι. Άντε πάλι οι ασιάτες και τα γουρούνια. Με το ποντίκια δεν τολμώ καν να σκεφτώ τι ανωμαλίες κάνει και τα έχει απωθημένο.

Μου έλειψες όμως ημερολόγιο. Πήγε ο ανώμαλος και μετακόμισε σε ένα σπίτι ακόμα πιο απομονωμένο και δεν βλέπω μηχανή. Έπιασε και γκαράζ το ψώνιο και εκεί μέσα είναι όλοι ξενέρωτοι, έχω να χτυπήσω γκόμενο τρεις μήνες. Μου έχω αλλάξει τα λάδια στον αυνανισμό. Πριν μερικούς μήνες έκανα κάτι ακροβατικά και πάνω στην κορύφωση έσπασε η εξάτμιση. Ευτυχώς που ο άλλος νόμιζε ότι έσπασε επειδή πέρασε ένα πεζοδρόμιο και τη γάμησε και γλίτωσα το μπινελίκωμα.

Τώρα που σε θυμήθηκε και σε ξαναβρήκα θα τα λέμε πιο συχνά. Θα σου γράφω στα ρεπό μου. Όπως τώρα πχ, είμαι στην εντατική. Ο άλλος ο ακατανόμαστος ζητιανεύει κάτι άλλους που δε χωνεύει να τον μεταφέρουν πέρα δώθε. Καλά να πάθει, μπας και εκτιμήσει την αξία μου επιτέλους! Ε μα!

Άντε γεια σου τώρα, μου την πέφτει ένα τεκνό (4Χ4 παρακαλώ, δεκαεξαβάλβιδος. Ξέρεις τι λένε για τους δεκαεξαβάλβιδους) από το διπλανό δωμάτιο και τον έχω τον κακομοίρη στο ψήσιμο εδώ και 12 ολόκληρα λεπτά - μην με περάσει και για καμια στερημένη. Λέω να ενδώσω όμως γιατί καλή η αυτοϊκανοποίηση αλλά άλλη χάρη έχει να σου αλλάζουν ξένα χέρια τα λάδια.