Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

Το εξπρές του τρελοκομείου.

Πρώτα απ’όλα για να εξηγούμαι και να μην παρεξηγούμαι και με λέτε ότι δεν σέβομαι τον πνευματικό κόπο και τα δικαιώματα του συνανθρώπου, να ξεκαθαρίσω ότι ολίγον τι ζήλεψα από την Κωλόγρια που μας μεταδίδει καρέ καρέ μέχρι και την εντερική κινητικότητα του γκέι σκύλου της φίλης της και αποφάσισα να ξεκινήσω να γράφω αυτά που ούτως η άλλως θα έγραφα (γιατί αυτά δεν υπάρχουν) από τώρα.


Ο Αμερικλάνος κάθεται. Τρώει την πίτσα 370 θερμίδες όπως έλεγε ο κατάλογος. Καταπίνει και μια κόκα κόλα λάιτ. Χαλαρώνει. Του έχει βγει ο κώλος. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά πήγε, αλλά πάντα τελευταία στιγμή κωλοφαρδιζόταν και ξέφευγε.

24 ώρες πριν.


Ο Αμερικλάνος μόλις τελείωσε το μίτινγκ με τα αφεντικά όπου του ζητούσαν το λόγο γιατί δεν ανακάλυψε αυτό που δεν ανακάλυψε κανείς τα τελευταία 20 χρόνια. Το χειρίστηκε καλά όμως, πέταξε και τις ειρωνείες του, και τον σαρκασμό του, και τις περίπλοκες επιστημονικές λέξεις του, μια χαρά.


Επόμενη στάση: πλυντήριο. Πρέπει να πλύνει τα ρούχα του γιατί τελείωσαν πάλι. Δεν μπορεί να τα πάρει γλίτζικα στην Ελλάδα, τι θα πουν τα σουβλάκια. Πάει στο μέρος με τα πλυντήρια. Λέει κλειστό. Βρίζει. Πάει να ανοίξει την πόρτα. Ανοίγει. Βρίζει. Μπαίνει μέσα και βλέπει άλλους να πλένουν τζάμπα. Βρίζει. Βάζει να πλύνει. Πάει για ψώνια. Γυρνάει. Κλειστά τα φώτα, κλειδωμένη η φώτα. Βρίζει πολύ. Πάει από την πίσω πόρτα. Ξεκλείδωτη. Ευχαριστεί τον Θεό που έκανε τους Αμερικάνους ηλίθιους. Βάζει τα ρούχα για στέγνωμα. Πάει πάλι για ψώνια. Γυρνάει. Η πόρτα ανοιχτή και τα φώτα επίσης. Βρίζει. Τι στο διάλο λέει γίνεται. Πάν τα ρούχα, παραλίγο να κλειδωθούν μέσα και να μείνει άρουχος για Ελλάδα.


Επόμενη στάση: Βαλίτσα. Ξεκινάει να βάζει μέσα πρώτα τα δώρα. Γεμίζει. Βρίζει. Τα χώνει σε σακούλα, ρουφάει τον αέρα με ηλεκτρική, μπαίνουν μέσα. Μετά κάνει το ίδιο με τα δικά του. Χώνει και τα παππούτσια μέσα. Ζυγίζει τη βαλίτσα. 90 λίβρες. Τσεκάρει ονλάιν, μάξιμουμ όριο 50 λίβρες. Μετά από αυτό χρέωση 150 δολάρια. Βρίζει. Ζυγίζει μόνο τα δώρα. 40 λίβρες. Βρίζει. Χτυπιέται κάτω. Καταριέται τη delta airlines και όλους τους συνεργάτες της. Βρίσκει μια δεύτερη βαλίτσούλα μικρή να την κουβαλίσει πάνω του. Βάζει τα ρούχα του μέσα. Αφήνει τα δώρα στη μεγάλη. Μια χαρά. Μετράει τις διαστάσεις. Είναι 6 ίντσες πάνω από το όριο. Χρέωση 175 δολάρια. Βρίζει. Κλωτσάει τη βαλίτσα. Τσεκάρει μην έσπασε τίποτα. Κάθεται και παίζει ξερή στο φέισμπουκ. Χάνει. Βρίζει. Βρίσκει άλλη βαλίτσα μετρίου μεγέθους όπου χωράει περίπου όλα τα δώρα. Ρουφάει αέρα σαν τρελός με την ηλεκτρική. Τελικά μετά από 3 ώρες χτύπημα σαν χταπόδι τα κατάφερε. 35 λίβρες θα τσεκάρει, και άλλες τόσες θα κουβαλάει χώρια το λάπτοπ. Χωρίς ροδάκιά. Το συνειδητοποιεί. Βρίζει.


Επόμενη στάση: να πάρει το βανάκι για αεροδρόμιο. Ξεκινάει, παρατηρεί ότι η βαλίτσα (η οποία είναι πιο φίσκα και από αλλεργικό σε μελίσσι) έχει του κώλου ροδάκια. Βρίζει. Στάνταρ θα σπάσει, στάνταρ όμως. Συνειδητοποιεί ότι χτες στο μίτινγκ από τα νεύρα του ξέχασε τα γυαλλιά ηλίου. Βρίζει. Πάει να τα πάρει, τι να κάνει. Τους βρίζει από μέσα του. Περίμενει τον οδηγό. Τον παίρνει τηλέφωνο ο οδηγός. Δεν το βρίσκει. Ένα τεράστιο κτήριο που λέει Pharmacy δεν το βλέπεις? Του λέει. Τον βρίζει από μέσα του. Περπατάει 10 λεπτά φορτωμένος σαν γαϊδούρι να πα να τον βρει. Μπαίνει μέσα. Δεν δουλεύει καλά το κλιματιστικό. Βρίζει. Είναι άυπνος. Μπαίνουν και ένα ζευγάρι ιταλοαυστραλών που την είδαν στα γεράματα να γυρίσουν τον κόσμο. Τον πρήζουν. Τους βρίζει στα ελληνικά χαμογελώντας. Συγκεκριμένα τους είπε σκάστε ζώα. Έχει πουτάνα κίνηση στη Νέα Υόρκη. Βρίζει.


Επόμενος σταθμός: Τσεκ ιν. Έξω από το αεροδρόμιο έχει έναν σε ένα κιόσκι που τσεκάρει. Πάει. Τον διώχνει και τον κατηγορεί ότι δεν ξέρει να διαβάζει ταμπέλες. Δεν μιλάει. Πάει μέσα. Πρέπει να κάνει τσεκ ιν μόνος του. Ζητά βοήθεια. Η κοπέλα είναι ελληνίδα και πολύ αναιδής. Ξεχνάει την κάρτα επιβίβασης στο μηχάνημα. Βρίζει. Περιμένει 10 ώρες να δώσει βαλίτσα. Η αμερικανίτσα που τον εξυπηρετεί τον ρωτάει με ύφος «μα καλά στην Ελλάδα πας, δεν βλέπεις τι γίνεται?». Άντε γαμήσου μωρή που θα πιάσεις στο στόμα σου την Ελλάδα. Από μέσα του αυτό. Απ’έξω της είπε ότι και εδώ σκατά είναι. Ε τα είχε πάρει. Δεν φτάνει που δεν ξέρουν να φτιάχνουν γύρο, μιλάνε κιόλας. Περιμένει άλλες 10 ώρες για έλεγχο. Έρχεται ένας τους λέει ελάτε μαζί μου αν θέλετε για πιο γρήγορα. Τσακίζεται γιατί κατουριόταν και πεινούσε. Τους πήγε ποδαράτο στη άλλη άκρη του αεροδρομίου μέσω περίεργων πορτών. Όλη την ώρα σκεφτόταν το Λοστ. Στον έλεγχο ξεχνάει τη τσάντα του. Και κοιτόυσε το λάπτοπ και αναρωτιόταν που πάει. Άυπνος λέμε. Και όχι μόνο αυτό. Έχει φοβερό άγχος. Όσο πλησιάζει στο μηχάνημα που θα του σκανάρει τη τσάντα σκέφτεται το ενδεχόμενο να του ζητήσουν να την ανοίξει. Πούστηδες Αμερικάνοι δεν θα μου την κάτσετε λίγο πριν φύγω. Αν ανοίξει την τσάντα το μόνο που θα φανεί θα είναι μια πλαστική σακούλα με ρούχα. Έτσι και ανοίξει αυτή η σακούλα, θα εκραγεί το σύμπαν. Αλλά θα το καταλάβουν? Ελπίζει να ξέρουν τον Σπορ Μπίλι μπας και συνεννοηθούν, γιατί αν είναι να τους εξηγήσει περι ηλεκτρικής σκούπας, σακούλες κενού κλπ, όρχεις. Δεν του ζήτησαν να την ανοίξει. Ευτυχώς. Δεν βρίζει. 


Επόμενος σταθμός: Φαΐ και ανάσα. Κουβαλάει σαν κακόμοιρο τις τσάντες που περιέχουν πεπιεσμένα ρούχα και βρίσκει πιτσαρία. Παίρνει πίτσα. Τρώει. Ψάχνει ίντερνετ. Τζίφος. Βρίζει. Λέει να γράψει την ανάρτηση στο word στο καταπληκτικό καινούριο του macbook pro 15.


Επόμενος σταθμός: αεροπλάνο. Με το που κάθεται σχεδόν τον παιρνει ο ύπνος. Κοιμάται για μισή ώρα. Ξυπνάει. Βρίζει από μέσα του γιατί γύρω γύρω έχει ευγενέστατους Έλληνες και δε λέει. Πάει να δει ταινία. Δεν δουλεύουν τα ακουστικά στη θέση του. Βρίζει από μέσα του. Πιάνει το βιβλίο που κουβαλάει. Το τελειώνει σχεδόν. Προσπαθεί για κανα δίωρο να κοιμηθεί. Μάταια. Βρίζει από μέσα του. Τρώει. Είχε τσίκιν και πάστα. Έφαγε τσίκιν. 7 το πρωί ώρα Ελλάδος. Ο Αμερικλάνος χαίρεται που επιτέλους μετράει το χρόνο σε ώρα Ελλάδος και όχι σε βρωμο-ώρα ίστερν. Πετάει πάνω από τη Γαλλία. Αριστερά βλέπει λίγο από την ανατολή του ηλίου. Δεξιά βλέπει σκιές. Σε δύο ώρες φτάνει. Σουβλάκια πείτε αλεύρι.


Η συνέχεια στις οθόνες σας.


Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Ντου γιου σπικ ίνγκλις πλίζ? Νο? Νο.

Όταν ήτο να έρθω εδώ χάμω, σκεφτόμουν: Ωραία θα κάνω παρέα με Αμερικάνους, θα έχω και καθηγήτρια Βρετανίδα, μια χαρά τέλεια θα γίνουν τα αγγλικά μου.

Μπρίτς!

Αμερικάνοι ελάχιστοι και η καθηγήτρια άφαντη τον περισσότερο καιρό. Έχω καταντήσει να συνομιλώ κυρίως με άτομα λιγότερο αγγλομαθή από του λόγου μου, και ας είναι εδώ 5 6 χρόνια. Τα δόλια.

Για να καταλάβετε, ό,τι γράφουν πλέον αντί να τα δίνουν στην καθηγήτρια (η οποία σαν κλασική Βρετανίδα ρίχνει χέσιμο όποτε βλέπει σκατοἆγγλικά) μου τα δίνουν εμένα να τα διορθώνω πρώτα…! Άκου να δεις! Καλά, το ότι το μιλάω το αγγλικό τέλεια το ήξερα, αλλά πόσο τέλεια πια; Μα πόσο!

Οι χειρότεροι είναι οι Κινέζοι. Βασικά οι χειρότεροι είναι οι Γιαπωνέζοι, μετά οι Ρώσοι και μετά οι Κινέζοι, αλλά εγώ με Κινέζους ασχολούμαι. Και οι Ινδοί βέβαια δεν πάνε πίσω. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα.

Μιλκ. Το γάλα. Κινέζικη βερσιόν: Μιουκ. Σαν να λέμε, ξερνάω.

Νιντλ. Η βελόνα. Κινέζικη βερσιόν: Νούντλ. Το μακαρόνι.

Σικάγκο. Το Σικάγο. Κινέζικη βερσιόν: Τσικάγκο. Σαν να λέμε Αγία Βαρβάρα. (Ο Κινέζος έχει μείνει στο Τσικάγκο 3 μήνες για πρακτική και με τη γυναίκα του μου το παίζουν έξυπνοι και κοσμοπολίτες. Δεν με πιστεύανε ότι είναι Σικάγο, το ψάξανε στο γκούγκλ και μετά δεν ξαναμιλήσανε. Τσουκου τσουκου.)

Πίτσα. Η Πίτσα. Ινδική βερσιόν: Πίζα. Σαν να λέμε, γέρνω. Πάμε να φάμε πίζα και πάμε να φάμε πίζα. Δεν πήγαινα. Φοβόμουν ότι θα είναι τίποτα καφτερό Ινδικό.

Γουένσντεϊ. Η Τετάρτη. Ινδική βερσιόν: Βενέσντεϊ. Τη Βενέσντεϊ θα πάμε για φαΐ, μπορείς; Ναι, ναι μπορώ. Το Σατάρντεϊ μόνο μη μου πεις, πνίγομαι.

Χάιγουει. Ο αυτοκινητόδρομος. Ινδική βερσιόν: Χάβει. Λετς χιτ δε χάβει.

Ανεσθέιζια. Η Αναισθησία. Κινέζικη εκδοχή: Ανασθενέζια. Στο όνομά σου Ανασθενέζια, κρεμασμένα λες χίλια τάματα. Χίλιες φορές να την έχω διορθώσει, εκεί αυτή.

Φιλμ. Το φιλμ. Κινέζικη βερσιόν: Φιουμ. Άνευ πλάκας, δύο βδομάδες μου πήρε να καταλάβω τι εννοούσε. Ντρεπόμανε να ρωτήσω.

Αυτά είναι τα highlights. Υπάρχουν και άπειρα γραμματικά/συντακτικά. Οι Ινδοί βάζουν ΠΑΝΤΟΥ τη λέξη the (το). I have kept it in the room temperature. Οι Κινέζοι το αντίθετο, τα λένε μισά. Hello, leave message, call later. Και μέσα σε όλα αυτά, να ωρύεται και να αφρίζει η κηθηγήτρια. Και εγώ από δίπλα ο μούχρος να σιγοντάρω. Χεχεεχχεχε.

Η δε προφορά. Οι Ινδοί να πετάνε παντού ρρρρρρρρ. Και υγρό, όχι τίποτις ξερό. Οι Κινέζοι να τονίζουν όλες τις συλλαβές. Το άσιντ (οξύ) για παράδειγμα το λένε ΆΑααασειιιιΙΙντ; (μαζί με το ερωτηματικό, όλες τους οι προτάσεις είναι με ερωτηματικά).

Τι τραβάω και εγώ ο αγγλομαθής, τι. Θα με πείτε ψώνιο. Ναι, είμαι λίγο. Τουλάχιστον το παραδέχομαι, κάτι είναι και αυτό.

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Βαριέμαι τρέχω και δεν φτάνω.

Σας έχει τύχει να έχετε τόσες χιλλιάδες πράγματα να κάνετε και να καταλήγετε να μην κάνετε τίποτα; Σε μια τέτοια φάση βρίσκομαι. Για να σας δώσω να καταλάβετε, δείτε τις λίστες του τι έχω να κάνω και τι κάνω:

Έχω να κάνω:

Να ετοιμάσω τα δείγματα για τα γουρούνια που έρχονται όπου να'σαι (2 μέρες δουλειά)
Να ετοιμάσω 10,000 βλακείες να τρέχουν όσο θα λείπω (3 μέρες δουλειά)
Να βάλω τουλάχιστον 3 αρουραίους να τρέχουν μέχρι να τα φτύσουν (4 μέρες δουλειά)
Να γράψω 3 εργασίες για το Μάστερ (άπειρες μέρες δουλειά)
Να διορθώσω το μάστερ (όταν μου το στείλει η ακατανόμαστη)
Να γράψω το κεφάλαιο για το βιβλίο που η προθεσμία ήταν τον Απρίλιο (ασχολίαστο)
Να χάσω 10 κιλά (ννναι)

Κάνω:

Βλέπω The Simpsons και καλά με το φαΐ.
Βλέπω όλα τα βιντεάκια στο γιουτουμπι του παρα πέντε και λιώνω στο γέλιο
Βλέπω όλα τα βιντεάκια στο γιουτούμπι της Ντένης Μαρκορας και λιώνω στο γέλιο
Διαβάζω Garfield
Διαβάζω ολόκληρο το μπλογκ του προβάτου
Είδα 6 σεζόν Lost  σε δύο εβδομάδες
Τρώω συνέχεια έξω
Τρώω συνέχεια γλυκά
Προσκαλώ κόσμο στο σπίτι και μαγειρεύω μουσακά.

Σε πέντε μέρες από τώρα θα βρίσκομαι στο αερόπλανο. Όβερ.

Όπως λέει και η Μαρκορά:
Χριστέ μου τι να κάνω, να πανικοβληθώωωωωωωω?????

Μπα, άσε μωρέ. Δεν είναι του στυλ μου. Όλα θα γίνουν. Πότε και απο ποιον, δεν ξέρω. Λεπτομέρειες.

Αυτές τις αμαρτίες πληρώνω. Σήμερα είπα θα έρθω νωρίς στο εργαστήριο να βάλω τη βλακεία να γίνεται που θέλει 7 ώρες. Ξύπνησα μεσημέρι. Αλίμονο. Μέχρι τις 11 θα κάτσω. Πήγα για ψώνια, έφαγα είδα simpsons, διάβασα μπόλικο γκάρφιλντ, πρόβατο όχι πολύ γιατί είναι εδώ μία και δεν μπορώ να με πιάνει νευρικό γέλιο με θεατές. Σαβούρωσα και κάτι μπισκότα σοκολάτα που βρήκα. Τα άφησε ένας έτσι ελεύθερα την Παρασκευή. Αφού ξέρει ότι το Σαββατοκύριακο κυκλοφορώ ξαμωλητός χωρίς επίβλεψη, τι τα αφήνει το κέρατό του μέσα; Δεν είναι και το προπτυχιακό δουλάκι μου εδώ που την έχω βάλει να με επιβλέπει τι τρώω και τι δεν τρώω (κυρίως). Τώρα να'ταν κι'άλλα. Πάλι θα τα ψάχνει αύριο, πάλι εγώ θα την πληρώσω. Κατάλαβες;

Αυτές τις μέρες ζω και το american dream. Ψωνίζω (όχι για μένα μόνο ρε) και μένω ταπί και ψύχραιμος. Χτες δόξα τω Θεώ ξέχασα την πιστωτική σπίτι και δεν μπόρεσα να πληρώσω στο ταμείο. Τι σκεφτόμουνα δεν ξέρω. Για πότε γέμισε το καρότσι ρούχα και ο λογαριασμός χτύπησε κόκκινο δεν το κατάλαβα. Ρεζίλι έγινα. Πάλι καλά.

Άντε, ήρθε η ώρα μου να πάω σπίτι. Έχω και να μαγειρέψω για αύριο. Για πείτε καμιά ιδέα. Έχετε κάπου στη μία ώρα περιθώριο. Αν δεν πείτε τίποτα θα κάνω... θα κάνω... χμμμμμ... θα κάνω χάμπουγκερ γαλοπούλας στο φούρνο. Συνοδευτικό: αγγούρι. Τα συνηθησμένα μας αφού το δουλάκι απαγορεύει τα ΚΑΡΜΠΣ όπως τα λέει. Να᾽ναι καλά η κοπέλα. Πουερτορικανή.

Update:
1. Όπως ερχόμανε παραλίγο να πατήσω ένα ρακούν και μια αλεπού. Με το αυτοκίνητο ρε. Ευτυχώς έκανα από έναν επαγκελματικό ελιγμό και τα απέφυγα τα ζώα. Δεν υπάρχει περίπτωση να το άντεχε η ρόδα και δεν έχω όρεξη για έξοδα.
2. Ξέχασα να βάλω τον κιμά να ξεπαγώσει, οπότε χάμπουγκερ γαλοπούλα πούλο. Θα φάω σαλάτα και σούπα για μεσημέρι από την καφετέρια (αν μπορέσω να αντισταθώ στην πίτσα που τη βάζουνε δίπλα δίπλα με τις σαλάτες, τι έμπνευση;).

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Γκρικ Μουζάκα

Καλημέρα σας.

Τι κάνετε.

Πως είστε.

Έχουν σφίξει οι ζέστες και μας βαρέσαν κατακούτελα. Και σαν να μην φτάναν οι ζέστες, κάνω και μαλακίες και επιβαρύνω την κατάσταση.

Ας τα πάρω ένα ένα (ελπίζω να μην μου βγει και αυτή η ανάρτηση τόφαλος)

Πήρα καινούριο λαπτοπ!! Ναι!!! Βασικά δεν είναι λάπτοπ, είναι μάκμπουκ (πςςςς). Είναι τέλειο, καταπληκτικό, απίστευτο και τα λοιπά. Έσκασα βέβαια μπόλικα δολάρια αλλά χαλάλι. Μου κάνανε δώρο και ένα ipod touch να᾽ναι καλά. Θα το κάνω δώρο στον αδερφό μου που τα πήγε καλά στις Πανελλήνιες.

Μαλάκες κολλάω.

Πριν μερικές βδομάδες έκανα τραπέζι σε δύο συναδέλφισσες και μαγείρεψα μουσακά. Μου βγήκε το λάδι αλλά έμειναν πλήρως ικανοποιημένες. Η μία ειδικά το κομμάτι της το είδε λίγο μόνο φευγαλέα. Ήταν λες και διακτινήστηκε από το πιάτο στο στομάχι της ένα πράμα.

Αυτή λοιπόν σηκώνεται και φεύγει (η ηλίθια, είναι η μόνη που πάει σινεμά, εγώ τώρα με ποιον θα πηγαίνω;;;). Και είπε να μου κάνει δώρο καναπέ και τηλεόραση που δεν έχω. (Είπαμε τα δολάρια πήγαν στο μάκμπουκ). Ε και λέω και εγώ αφού είσαι τόσο καλή θα σου ξαναφτιάξω μουσακά και ας ξεσκίζει κώλους.

Αλλά.

Σήμερα που έκατσα να τον φτιάξω γίνεται της πουτάνας το κάγκελο από άποψη θερμοκρασίας. Χτυπάμε σαραντάρια. Και κλιματιστικό γιοκ. Χέσε μέσα. Πρώτα να συναρμολογήσω τον καναπέ, να μία ώρα να ιδρώνω. Μετά ήρθε μια κινεζούλα να με βοηθήσει με τον μουσακά. Με παρακάλεσε να έρθει να δει πως τον φτιάχνω και για αντάλλαγμα να μου κάνει τη λάντζα. Ε και με ξέρετε, χατίρι δεν χαλάω. Η κακομοίρα μόλις έφυγε και πρέπει να έχασε κανα δικιλο σε ιδρώτα. Όχι ότι εγώ πήγα πίσω, καθόλου. Τουλάχιστον 5 λίτρα ιδρώτα έριξα. Λύσσα θα βγει το φαΐ, λύσσα.

Της πόπης γινόταν στην κουζίνα με το τηγάνισμα. Και τώρα με τον φούρνο. Ο οποίος φούρνος έχει χαλασμένο θερμοστάτη και του λέω να πάει στους 180 και πάει στους 270 το μαλακισμένο. Πρέπει να τον ανοίγω να αερίζεται όλη την ώρα.

Πάω να τον δω μια στιγμή.

Και είμαι τώρα να κολλάω σαν ταινία αποτρίχωσης. Έχω κάνει 40 ντουζ, τίποτα. Μέχρι να ντυθώ έχω ξαναϊδρώσει. Χέσε μέσα, δεν είναι κατάσταση αυτή.

Α! Σε 9 μέρες φεύγω για Ελλάδα! Επιτέλους!!! Σουβλάκια!!!!!!!! Φέτα!!!! Ξάπλα!!

Ορίστε, είχατε δεν είχατε μινιόν μου βγήκε η ανάρτηση. Βαριέμαι να βάλω και εικόνες.

ΥΓ. Τι απεριόριστοι μαλάκες οι Γερμανοί. Ήμουν σίγουρος ότι θα το αγοράσουν το κύπελο και πόνταρα λεφτά στην πάρτη τους. Άχρηστοι.