Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Αγαπημένη μου πάνα

Σήμερα θα σου περιγράψω τη μέρα μου. Όχι ότι έχει κάτι το ενδιαφέρον βέβαια. Αν είχε ενδιαφέρον, στην πάνα θα την έβαζα?

Ξεκίνησε χτες το βράδυ κατα τη μιαμιση όταν τελείωσε η πόκα και έχασα πέντε ευρά. Στο γυρισμό έφαγα μια τούμπα όλη δικιά μου, είδα την άσφαλτο με το μικροσκόπιο λέμε. Κρατούσα και το αιφόν στα χέρια αλλά ευτυχώς η πρώτη μου αντίδραση ήταν να το προστατεύσω. Δυστυχώς όμως, τα γόνατα και τα χέρια μου δε χαίρουν τέτοιας εκτίμησης από τα ένστικτά μου και έγιναν κιμάς.

Όχι μάνα μου δεν έγιναν κιμάς, αλλά το αριστερό το γονατο που το είχα χτυπήσει στην πρώτη γυμνασίου όταν παίζαμε μπουγέλο στην πλατεία και έφαγα και τότε τούμπα, ακόμα πονάει και από χτες με έχει ΓΑΜΗΣΕΙ. Δεν κοιμήθηκα το βράδυ όχι από τον πόνο αλλά από την ενόχληση. θα σου πω ένα μυστικό τώρα.

Δεν υπάρχει ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ μέρος του σώματός μου να με αγγίξει κάποιος, από το καρουμπαλάκι κάτω από το αριστερό μου γόνατο. Μιλάμε πεθαίνω, σκούζω, γελάω, κλαίω, όλα τα κάνω έτσι και με πιάσεις εκεί. Είναι το μόνο σημείο που ούτε ΕΓΩ δεν μπορώ να αγγίξω! Δεν είναι ότι πονάει, είναι μια αίσθηση λες και δεν έχει δέρμα και πιάνω το κόκκαλο. Και μόνο που τα γράφω με πιάνει νευρικό γέλιο και ανατριχίλα για να καταλάβεις.

Δεν κοιμήθηκα λοιπόν, έβλεπα χάουζ όλη νύχτα και κατα τις 11 το πρωί ξεκίνησα να πάω στην πόλη να κάνω το σοφέρ στη μάνα μου και να κουρευτώ κι'όλας γιατί είχε φτάσει η κατάσταση πάνω στο κεφάλι μου στο απροχώρητο. Αν είχα ψείρες θα χρειαζόντουσαν GPS για να μετακινηθούν εκεί μέσα. Κάτσε όμως να τα πω ένα ένα.

Οδήγηση. Όπως λένε και οι φίλοι μου οι Κύπριοι, ΟΙ ΛΑΟΜΟΝ. Άσε μας ρε φίλε. Εγώ έχω συνηθίσει στο κονέχτικατ, με την άπλα μου, τα κάθετα πάρκιν, τα ωραία φανάρια, τις σημάνσεις στο οδόστρωμα... όχι εδώ στη ζούγγλα. Πραγματικά όμως η πόλη της Ρόδου παίζει να είναι χειρότερη και από το νέο Δελχί στο θέμα οδήγηση. Εκεί τουλάχιστον κορνάρουν ασταμάτητα και έχεις μουσική υπόκρουση· εδώ μόνο μούτζες και "μαλάκα" ακούς. Καλά το τι μούτζα έφαγα σήμερα...

Το παραδέχομαι ρε παιδί μου, δεν έχω πρόβλημα, το παραδέχομαι. Είμαι οδηγός του κώλου. Είμαι ένα αναίσθητο γαϊδούρι που έτσι και μου τη δώσει να πάω με τριάντα, θα πάω με τριάντα και να πάνε οι πίσω να χεστούν πάνω στα δερμάτινα καθίσματά τους. Όχι δεν πάω με τριάντα, το πατάω λιγουλάκι, αλλά έχω άλλο θέμα. Δεν μπορώ να "χώνομαι" στην κίνηση. Δεν μπορώ σου λέω, δεν είναι δυνατόν. Φτάνω πάντα στο απροχώρητο όπου με κορνάρουν οι από πίσω, με κορνάρουν οι από μπροστά γιατί έχω βγάλει τη μουσούνα του αμαξιού σαν χοτ ντογκ και δε χωράνε να περάσουν (άμα δε χωράς να περάσεις, να με αφήσεις εμένα να μπω μανίτσα μου), με βρίζει και ο συνοδηγός εάν υπάρχει, και εγώ απολαμβάνω τη μουσική.

Σήμερα παραλίγο να προκαλέσω ατύχημα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Έχει ένα στοπ ΝΑ με το συμπάθειο, αλλά δεν το έχουν για στοπ, το έχουν για καλό φενγκ σούι και δεν σταματάνε. Οι μπροστά μου το ξέρανε και τους μούτζωσα, εγώ έκοψα ταχύτητα και παραλίγο να με κουτουλήσει ο από πίσω και αυτόν ο από πίσω του και πάει λέγοντας.

Πάντως έχω να πω ότι με όλες αυτές τις μούτζες που έφαγα και έδωσα και όλα αυτά τα μαλάκα που αντάλλαξα, μέρες που'ναι, ξανανιωσα ρε παιδί μου. Είναι ευεγερτικό το λίγο μπινελίκωμα.

Μετά, και αφού είδα ότι στο κομμωτήριο θα είχε πολύ αναμονή πήγα στον Κωτσόβολο με τα πόδια (γιατί το αμάξι αφού το πάρκαρα δεν έπαιζε να το βγάλω, τι μου τα'δωσε ο Θεός 2 μέτρα πόδια). Κούτσα κούτσα με το προβληματικό το γόνατο ανέβαινα την ανηφόρα, με κοιτούσαν οι περαστικοί και θα σκεφτόντουσαν ότι είμαι ένας νέος χάουζ, έφτασα στον Κωτσόβολο, το τμήμα με τις παγωτομηχανές ήταν στον πάνω όροφο ΦΤΟΥΥΥΥΥ έλα πάλι κούτσα κούτσα να ανέβεις, και κούτσα κούτσα να κατέβεις, με τη μαλούμπα να ανεμίζει από το ερκοντίσιο και την παγωτομηχανή να κάνει γκλίγκι γκλίγκι (κάτι έσπασε εκεί μέσα, ελπίζω να έχει κάρτα αλλαγής για να μη μου τη φέρει η κουμπάρα μου στην κεφάλα).

Τέσπα, να μην στα πολυλογώ, κουράστηκα και να γράφω, θα φάω τώρα και θα την πέσω απόψε νωρίς. Λες να φτιάξουν και οι ώρες μου? Μπα, κατα τις 2 το μεσημέρι θα ξυπνήσω πάλι. Όποιος αυτές τις μέρες τύχει να κυκλοφορεί Ρόδο και δει έναν φρεσκοκουρεμένο κούκλο 1.82 να κουτσαίνει και να δείχνει φανερά εκνευρισμένος για άγνωστο λόγο, να έρθει και να μου πει, γεια σου Αμερικλάνε. Αν δεν είμαι εγώ, θα φάς μούτζα. Αν είμαι, δεν ξέρω, αναλόγως τη διάθεσή μου.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Πάμπερς

Αχ ρε Αθηνά, δεν φταίει η καθυστέρηση της ανάρτησης, το κεφάλι μας φταίει!
Αυτό το ποστ θα έπρεπε να το δημοσιεύσεις λίγες ώρες νωρίτερα.
Τώρα είναι αργά.
Ήδη διακρίνω επάνω μου μια ραγάδα!
Έχει δυο ώρες που νιώθω τον οισοφάγο μου να κάνει διατάσεις και λοιπές γυμναστικές ασκήσεις που το υπόλοιπο σώμα μου ούτε να τις προφέρει δεν ξέρει. Πάρε μια ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ με μπόλικη σόδα μπας και στανιάρουμε.

Τι φαΐ είν' τούτο ρε! Εξήγησέ μου σε παρακαλώ, πως γίνεται να ξυπνάω μετά το μεσημέρι, να μην κάνω ΤΙΠΟΤΑ το παραγωγικό όλη μέρα και να είμαι και κουρασμένος? Άσε, μην εξηγείς, την ξέρω την απάντηση. Το τι ζόρι τράβηξε τόσες μέρες το στομάχι μου, δε λέγεται! Ό,τι μου'ρχεται το ρίχνω μέσα μου, μέχρι στιγμής το μόνο πράγμα στο οποίο αντιστάθηκα (με περισση ευκολία, είναι η αλήθεια) είναι ο πατσάς!

Ραγάδες ακόμα πάντως δεν έβγαλα, και νομίζω θα το αποφύγω. Από αύριο κομμένη η υπέρμετρη μάσα! Από αύριο όμως. Γιατί σήμερα έχει κεφτεδάκια για βράδυ. Για μεσημέρι είχε γίγαντες. Κουραμπιέδες, μελομακάρονα, τσουρέκια, σιροπιαστά, σοκολάτες, είπα σε όλα ΟΧΙ. Μωρέ έχει χάρη που κωλοχτυπιέται ο οισοφάγος αλλιώς θα σου'λεγα εγώ.

Νομίζω με πείραξαν χτες το βράδυ οι μεταμεσονύκτιοι τυροκεφτέδες, τα σκορδόψωμα, το σωληνάριο με αυγά ψαριών και κάτι σοκολατάκια. Α και ένα μελομακάρονο γιατί είχα ξεχάσει να δοκιμάσω. Τώρα που τα γράφω ακούγονται πολλά αλλά όσο τα έτρωγα φαινόντουσαν ΟΚ! Αυτό είναι το πρόωλημα μου φαίνεται. Τα τρώω όλα χωρίς να κρατάω λίστα. Μωρε λες να αρχίσω να γράφω ό,τι σκοπεύω να φάω πριν το φάω, για να το βλέπω? Οτι τώρα αυτό θα με σταματήσει από το να φάω μισό γουρούνι ας πούμε αύριο.

Δεν το νομίζω.

Μαζί με την πολυφαγία, τις στομαχικο-οισοφαγικές διαταραχές, τα πιθανώς πρόθυρα διαβήτη και τον επερχόμενο θάνατο της ζυγαριάς των γουρουνιών που θα με μετρήσει, σου έχω ένα ακόμα νέο. Εδώ και λίγο καιρό και για λίγο ακόμα δεν θα απαντάω στα σχόλια! Ή τουλάχιστον δεν θα απαντάω σε όλα ξεχωριστά.

Κάτσε κάτω μανίτσα μου, αμέσως να πεταχτείς πάνω σαν το ελλατήριο. Κάτσε κάτω και θα σου ανέβει το οξύ στον οισοφάγο και θα τρέχεις κι'εσύ. Έλα μπράβο.

Ο λόγος δεν είναι επειδή την ψώνισα, αλλά επειδή δεν μου αρέσουν τα πάρε-δώσε! Θέλω με τη νέα χρονιά να βλέπω τον Αμερικλάνο όπως τον έβλεπα παλιά: μια πάνα. Ναι καλά διάβασες, μια πάνα. Εδώ μέσα θέλω να πετάω ό,τι δεν μου αρέσει στην καθημερινότητά μου, μερικές φορές και ό,τι μου αρέσει, και να ξαλαφρώνω. Δεν είναι ο Αμερικλάνος μέσο δικτύωσής μου μάνα μου, ούτε attention whore είμαι για να κάνω αναρτήσεις μόνο και μόνο για να τραβάω την προσοχή σας. Το ξέρετε ότι υπάρχω, δε χρειάζεται να το βροντοφωνάζω με άδεια λόγια. Όχι ότι δεν εκτιμώ όσους έμαθα μέσα από τα μπλογκ βέβαια! 

Γι'αυτό αυτόν τον καιρό να μην περιμένεις απάντηση όταν και αν μου αφήσεις σχόλιο! Και αν μου αφήνεις για να σου απαντήσω, τι να σου πω, μην αφήσεις! Πολύ το κουράζουμε ώρες ώρες.

Το ότι πέρασα από δυο εβδομάδες που δεν προλάβαινα ούτε να φάω στο τώρα που βαριέμαι τη ζωή μου? Όχι δεν έχει καμία σχέση.

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Μέρα που'ναι

Σήμερα θα κάνω υπέρβαση. Υπέρβαση δε λέγεται όταν κάτι κάνεις κάτι εκτός χαρακτήρα και "ξεπερνάς" τον εαυτό σου? Μισό λεπτό να το ψάξω στο γκουγκλ να βεβαιωθώ, μην τυχόν και είναι τίποτα κωλοτούμπες! Μετά από τόσο φαΐ ούτε το σταυρό μου δεν μπορώ να κάνω, όχι κωλοτούμπες!
υπέρβαση θηλυκό
η διάβαση πάνω από κάτι
το ξεπέρασμα των καθορισμένων ή ανεκτών ορίων, παράβαση
Εντάξει. Λοιπόν σήμερα μιας και είναι αυτή η μέρα που και καλά κάνουμε μόνο καλά πράγματα, που ερχόμαστε σε επαφή με τον εσωτερικό μας εαυτό (ενώ ταΐζουμε μέχρι σκασμού τον εξωτερικό), που συγχωρούμε τοις οφειλέταις ημών βρε αδερφέ, θα κάνω κάτι που δεν κάνω συχνά, ως και ποτέ.

Δεν θα γκρινιάξω καθόλου!

Δεν θα γκρινιάξω που οι κουλ τύποι απόψε θα φορέσουν τα αραχνοΰφαντα κασκολάκια τους και μπολερό με στρασάκια και θα γιορτάσουν τη γέννηση του... Θεανθρώπου μετα αχαλίνωτου κλάμπινγκ.

Δεν θα γκρινιάξω που το μόνο που ξέρουν τα μικρά παιδιά για την ημέρα της γέννησης του... Θεανθρώπου είναι τα δώρα κάτω από το δέντρο.

Δεν θα γκρινιάξω που οι γονείς μου γιορτάζουν τη γέννηση του... Θεανθρώπου επιτρέποντας στους εαυτούς τους να καπνίσουν 5 τσιγάρα παραπάνω έκαστος κάνοντας την κουζίνα (με ανοιχτό παράθυρο γιατί σεβόμαστε και τους αντικαπνιστές του σπιτιού) τεκέ.

Δεν θα γκρινιάξω που την ημέρα της γέννησης του... Θεανθρώπου οι μόνοι που ασχολούνται με τον... Θεάνθρωπο είναι αυτόματα είτε θεούσες είτε αιρετικοί. Ειδικά αν τύχει να διαβάζουν και απόκρυφα ευαγγέλια? Είναι ΚΑΙ σατανιστές.

Δεν θα γκρινιάξω για όσους μου λένε "Καλά Χριστούγεννα αν και κάνεις Γιόγκα άρα δεν είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος", παρόλο που οι ίδιοι έχουν να πατήσουν στην εκκλησία... τους από τότε που τους είπε ο Χριστόδουλας "ελάτε όπως είστε" και πήγαν σε έναν εσπερινό (η λειτουργία είναι πολύ πρωί, μην με ξυπνάς απ'τις 6 λέμε) με μαγιώ για να κάνουν αίσθηση.

Δεν θα γκρινιάξω καθόλου!

Δεν σας λέω καλά Χριστούγεννα, γιατί τα Χριστούγεννα είναι Χριστούγεννα, δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Ούτε καλά να περάσετε σας λέω γιατί όσο κι'αν προσπαθώ, δεν βρίσκω τι σχέση έχει η καλοπέραση με τα Χριστούγεννα. Ούτε καλές γιορτές θα σας πω, γιατί δεν ξέρουμε για τι γιορτάζουμε.

Θα σας πω καλή όρεξη και με το μαλακό το φαγοπότι... μη βγάλουμε ραγάδες!

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Μούλα, τσάντα και σακούλα

Τι ήθελα κι έφευγα από Θεσσαλλλλλλονίκη? Άφησα τα τσουρέκια και τις μπουγάτσες και ήρθα στο τίποτα! Έχω βαρεθεί τη ζωή μου λέμε. Αλλά η μάνα μου φταίει. Να πας στο παιδί που είναι και άρρωστο! Να πας να δεις το σπίτι του! Να πας να δεις το μέρος του! Να φατα τώρα. Τίποτα δεν έχει να κάνουμε.

Έφαγα και γύρο! Του έλεγα, θες να μαγειρέψω, να σου δείξω και πως γίνονται τα μακαρόνια? Όχι δεν ήθελε. Ήθελε να παραγγείλουμε. Ναι σιγά μην ήρθα για να κάτσω μέσα! Πήγαμε τελικά σε ένα εστιατόριo με μαγειρευτά, με φοιτητές έλεγε στο ίντερνετ, αλλά απ'έξω είδαμε όλους κι'όλους δύο γέρους μόνο. Οπότε τζάμπα πήγε ο τσακωμός που λύσσαξα να φάμε εκεί και φύγαμε πήραμε πίτες.

Και επιστρέφω στην αγένεια των υπαλλήλων! Ένα τσουτσέκι, μία μούλα, 20 χρονών μαλάκω, μου είχε ύφος! Ήθελα μια πίτα γύρο και ένα ψωμάκι λουκάνικο. Της λέω το γύρο πάω να πω και το λουκάνικο και μου την είπε! Περίμενε λέει να φτιάξω το γύρο πρώτα! Και μετά που φούσκωσα με το γύρο και ήθελα να πάρω μια σακούλα για το λουκάνικο, της είπα ότι θέλω τσάντα αντι για σακούλα και με ειρωνεύτηκε! Ε ρε ξύλο που θέλει το μούλικο.

Αλλά για να μην παραπονιέμαι μόνο, να πω ότι όχι δεν είναι όλοι έτσι. Χτες στον Τερκενλή η σερβιτόρα μας περιποιήθηκε, είχε και χιούμορ. Για να μη νομίζεις ότι μόνο τα στραβά παρατηρώ το λέω. Και στην Κομοτηνή μερικές υπαλλήλοι ήταν ευγενέστατες, όχι σαν το μούλικο με την τσάντα! Και έχω και τον αδεφό μου να παίρνει το μέρος της κάθε φορά που τη θυμάμαι και βρίζω.

Έχω κάνει πάντως μια πολύ σοβαρή παρατήρηση όσον αφορά στο φοιτηταριό. Άκου, όταν το διαβάσεις θα είσαι λίγο περισσότερο σοφός, άκου που σου λέω. Ακου να δεις.

Οι φοιτητές οι σερνικοί, όσο πιο καθαροί είναι τόσο λιγότερο ξέρουν να μαγειρεύουν! Ενώ οι φοιτήτριες το αντίθετο. Μπαίνεις πχ σε σπίτι φοιτητή και είναι απαστράπτον και ντρέπεσαι να πατήσεις? Ξέρεις ότι στο ψυγείο υπάρχει μόνο μαγιονέζα! Οχι εντάξει έχει και μουστάρδα και βούτυρο αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Ενώ αν μπεις σε σπίτι φοιτητή και είναι σαν στάνη, σαν το δικό μου καλή ώρα, ξέρεις ότι στο ψυγείο έχει από μπέικον Καναδά μέχρι μανιτάρια Κίνας!

Το σπίτι του αδερφού μου είναι πεντακάθαρο, ντρέπεσαι να πατήσεις. Οπότε καταλαβαίνεις ότι από μαγειρική ούτε τα παγάκια δεν ξέρει πως γίνονται!

Αντίστοιχα συμβαίνει με τις φοιτήτριες, αλλά το ανάποδο. Αν δηλαδή είναι το σπίτι της καθαρό και σε τάξη, έχει ρε παιδί μου το κάθε πράγμα τον τόπο του, ξέρεις ότι είναι και καλή μαγείρισσα. Ενώ αν ζει σε σπίτι μπουρδέλο, ξέρεις ότι είναι και μπουρδέλο μαγείρισσα. Απλά πράγματα.

Και μην αρχίσετε τώρα εσείς να πετάγεστε και να λέτε ότι δεν ισχύουν αυτά γιατί τα συμπεράσματα βγ'ηκαν και τώρα πια γνώμη δεν αλλάζω. Ορίστε μας.

Είμαστε τώρα που λες στο λεωφορείο και πάμε Θεσσαλλλλλλλονίκη πάλι. Ακυρώθηκε το μάθημά του αφού! 9 παρα τέταρτο φτάνουμε, στις 9 είναι η παράσταση της Λωξάντρας, γαμώ το στανιώ μου μέσα έξω πάνω και από τα πλάγια, γαμώ. Στραβομάρα είχαν να το ακυρώσουν πιο νωρίς να πάμε με την ώρα μας και να δούμε και θέατρο? Α ρε σύμπαν.

Στο λεωφορείο έχει ΚΑΙ ίντερνετ, γι'αυτό και σου γράφω, έχει ΚΑΙ τηλεόραση (τα τούρκικα), έχει ΚΑΙ παιχνίια από το ατάρι τα αρχαία. Πώρωση! Αλλά εγώ βλέπω επεισόδια του ντόναλντ ντακ στο αιφόν γιατί είμαι ανάποδος και γιατί ξέχασα να τα παίζω αυτά τα παιχνίδια και όλο χάνω. Δεν μου αρέσει να χάνω.

Με τέτοιο αέρα εν τ μεταξύ και βροχη δεν αποκλείεται να αποκλειστούμε εδώ πάνω. Καλα, θα βγάλει αφρούς η μάνα μου. Με είδε 4 ώρες την περασμένη Κυριακή μόνο. Δεν χορταίνομαι ο άτιμος ρε παιδί μου.

Λέω να σταματήσω να γράφω όμως τώρα γιατί πέρα δώθε το λεωφορείο με τον αέρα σαν μαούνα κάνει και ζαλίστηκα. 10 άτομα είμαστε όλοι κι'όλοι μέσα, έτσι και ξεράσω θα με σταμπάρουν. Άσε που θα ξεράσω πάνω στην κιθάρα του μικρού και θα σιχαίνεται μετά να παίξει. Χμ.... Δεν κακή ιδέα.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Θεσσαλλλλλλλλλλλονίκη

Σήμερα δεν έχει ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ γιατί δεν τα διάβασα τα σχόλια μανίτσες μου. Δεν έχω ίντερνετ την τύχη μου μέσα. Δηλαδή έχω, αλλά περιορισμένο! Εδώ που μένω δεν έχει αλλά έχει η ξαδέρφη μου κάτω, της οποίας το ασύρματο έχει εμβέλεια του κώλου και φοβάμαι να της το φτιάξω γιατί θα γίνει καμια στραβή και θα μείνει στο τέλος χωρίς ίντερνετ και θα με ξεχέσει!

Τέλος πάντων, κατάλαβες ότι έχω πάθει στέρηση. Ω! στέρησηηηηη Ω! στέρησηηηηη μ’αρέσεις πώς μ’αρέσεις. Πλάκα σε κάνω, δεν μ’αρέσεις καθόλου. Τι σκατά το έχω το αϊφόν αμα είναι να μην μπορώ να βλέπω τα ιμέιλζ? Να μη βλέπω το φεισμπούκ? Το τουήτερ? Ξέρεις πόσα βίντεα ανέβηκαν στο γιουτγιούμπ από προχθές? Ξέρεις πόσοι ινδοκινεζοαμερικάνοι με ψάχνουν? Κι’εγώ τι κάνω?

Κάνω βόλτες στη Θεσσαλλλλλονίκη, πίνω σαλέπι, τρώω τσουρέκια με κάστανο, μπουγάτσες με τυρί, μπουγάτσες με κρέμα, κανταΐφια, αφρικάνες, έφαγα και μισό γουρούνι για μεσημεριανό και κόντεψα να κάνω ραγάδες στο στομάχι από το φούσκωμα. Σουβλάκια και γύρους δεν έφαγα ακόμα, με κρατάω να φάω στη Ρόδο! Άσε πέρασα χτες έξω από ένα σουβλατζίδικο στην Αριστοτέλους, στάζανε τα λίπη από τον ξεροψημένο γύρο, λίγο έλειψε να με σηκώσει η μυρωδιά στον αέρα και να αναπαραστήσω αμερικάνικο καρτούν του 30.

Ένα θέατρο ήθελα να δω ρε γαμώτο, όποιο να’ναι, αλλά δεν μου κάθεται. Δεν μου κάθεται γαμώ τα προγράματά τους. Δεν έχει Δευτέρες, δεν έχει ούτε Τρίτες. Εμ εγώ μάνα μου Δευτέρα και Τρίτη κυκλοφορώ Θεσσαλλλλλονίκη μόνο! Τις Τετάρτες και τις Πέμπτες να τις βάλετε στον πωπό σας. Να τις βάλετε στον πωπό σας και μετά να τις βγάλετε και να τις φάτε. Κοινώς, να φάτε σκατά.

Απόψε συνεχίζω το road trip στη Βόρεια Ελλάδα και πάω Ανατολικά. Έλεγα να πάω και κατα Κωνσταντινούπολη μεριά αλλά δεν μπορώ ρε συ, νυστάζω όλη μέρα, εκτός από 12-6 το πρωί!!! Μέχρι τις 23:59 κοιμάμαι όρθιος, και από τις 00:01 ανοίγει το μάτι σαν πιατάκι του γλυκού! Γλυκό βερίκοκο με δροσερό νεράκι και τσαγάκι του βουνού.

Και για να επιστρέψω στο συνηθισμένο κλίμα του Αμερικλάνου, δηλαδή στη μίρλα, να σε ενημερώσω ότι έχω χάσει πάσα ιδέα. Πάσα. Όχι τέτοια πάσα μάνα μου, άσε κάτω την μπάλα, αμέσως εσύ, Τζόρνταν. Πέρα από τα φαγητά και τους ανθρώπους, τίποτα δεν μ’αρέσει. Τους ανθρώπους όχι γενικώς, στους δικους μου αναφέρομαι. Τους υπόλοιπους τους εύχομαι να φάνε σκατά!

Μα να πάω να πάρω κάρτα σύνδεση για το κινητό, αφού ξέχασα το PIN της άλλης, και να με κοιτάνε λες και τους χρωστάω... Να θέλω να πάρω ένα μπουφανάκι και να έχουν οι πωλήτριες αλλά κυρίως οι πωλητές ένα ύφος λες και χέζουν κουράδες πράντα και ντίζελ? Α σιχτίρι δηλαδή. Βλλλάχοι. Γιούφτσοι! Ε γιούφτσοι!

Τέλος πάντων. Ηρέμησε Αμερικλάνε. Φάε λίγο τσουρεκάκι κάστανο του τερκενλη, έλα μάνα μου, εεεεεεετι.

Ωστόσο ετοιμάσου εσύ που κάποιο κουσούρι έχεις και διαβάζεις Αμερικλάνο, γιατί αυτές τις γιορτές θα πέσει πολύ μίρλα! Θα σας τα πρήξω θα σας τα κάνω ζέπελιν.

Τώρα αυτή την ανάρτηση πότε θα την ανεβάσω, δεν ξέρω. Δεν τα πάμε καλά με τα ιντερνέτια στη μαμά πατρίδα, κανένα δεν μου κάθεται.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Ξύπνησε το πτώμα

Χάθηκα ε; Είμαι γαιδούρι, το ξερω! Αλλά είχα λόγους που σας έγραψα εκει που δεν πιάνει μελάνη, μην νομίζετε ότι το έκανα ελαφρά τη καρδία!!!

Πάντως αυτό που λένε για τη μελάνη... που δεν πιάνει... μύθος. Μη με ρωτάς πως το ξέρω, αλλά σου λέω είναι μύθος! Μούφα!

Πραγματικά δεν ξέρω πως πέρασαν έτσι οι δύο τελευταίες βδομάδες. Πριν μια βδομάδα ακριβώς ετοιμαζόμουν να δώσω. Τι τι να δώσω μάνα μου, εντροπία λεμε! Τι νόμιζες ότι θα έδονα, αίμα; Δεν ειμαστε καλά. Έχω υπόταση.

Και αφού ξεμπέρδεψα με την εντροπία η οποία μου έβγαλε τη ψυχή από όλες τις τρύπες της ύπαρξής μου, άρχισα τις ετοιμασίες. Έγιναν τόσα ευτράπελα, που έχασα το μέτρημα. Αλλά δεν θα υπεισέρθω τώρα σ'αυτά για τους εξής λόγους:

Α. Είμαι άυπνος.
Β. Δεν έχω χιουμοριστική διάθεση αυτή τη στιγμη γιατι εκτός από άυπνος είμαι και πτώμα.
Γ. Γράφω από το άιφον και δεν βολεύει καθόλου.
Δ. Βρίσκομαι σε ένα βανάκι με Ινδό οδηγό ο οποίος νομίζει ότι είναι στο Δελχί (το νέο, αυτό με τα αυτοκίνητα) και μας πάει σαπιοκάικο σε τραμουντάνα ένα πράμα.

Όχι έλα γράψε εσύ μάνα μου υπό τέτοιες συνθήκες!!! Δεν γίνεται.

Την επόμενη φορά που θα τα πούμε, θα τρώω σουβλάκια ταυτόχρονα. Μου το υποσχομαι!

Update: Έχω βαρεθεί τη ΖΩΗ ΜΟΥΥΥΥΥ!!!! Νυστάζωωωωωω!!!!

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Πτώμα είμαι, πτώμα

Καλά μιλάμε, πιο άχρηστο... πιο ανούσιο.... πιο ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ'ΞΕΡΑ Σαββατοκύριακο δεν έχω ματαβιώσει. Δηλαδή πραγματικά ώρες ώρες Αμερικλάνε αγόρι μου δεν παίζεσαι. Σου βγάζω το καπέλο. Μεγαλύτερο τεμπέλη από εσένα δεν έχει δει ο Ελληνισμός της διασποράς. Ακόμα και ο ξέρεις ποιος που ήρθε στην Αμερική για να διαπρέψει αλλά κατέληξε να κάνει πως ψάχνει για δουλειά έναν μήνα τρώγοντας τα έτοιμα, λιγότερο τεμπέλης ήταν. Αυτός τουλάχιστον προσποιήθηκε ότι κάνει κάτι, εσύ ούτε αυτό δεν έχεις την ευαισθησία να κάνεις. Αναίσθητο τέρατίδιο. Δεινόσαυρε του ΟΑΕΔ. Και τώρα για να μάθεις θα σε κάνω ρεζίλι. Ε ρεζίλι.

Το Σάββατο που λες, ξύπνησες σαν άρχοντας κατα τη μία το μεσημέρι, όπως κάθε Σάββατο άλλωστε. Εντάξει δεν πειράζει, τα πρωινά του Σαββάτου χάρισμα σου άλλωστε δεν έχει πόκεμον πλέον για να σηκώνεσαι να βλέπεις. Άσε που την Παρασκευή πήγες σε πάρτυ και πως το'παθες ένα Θεός το ξέρει, οπότε ΟΚ. Ξύπνησες στη μία. Σηκώθηκες στις δύο όχι γιατί ήθελες να σηκωθείς αλλά γιατί είχες να κατουρήσεις από το προηγούμενο βράδυ και κόντεψε να σκάσει η φούσκα σου.


Αφού σηκώθηκες, μας έκανες τη χάρη και δεν επέστρεψες στο κρεβάτι αλλά απλώθηκες στον καναπέ σαν τραχανάς. Άνοιξες το ρημαδιασμένο το λαπτοπ, έκανες και να φας (λέμε τώρα έκανες)(όχι μάνα μου, δύο καλαμπόκια και τρεις ελιένες στον φούρνο μικροκυμάτων δεν μετράνε) και με τούτα και με κείνα πήγε 6 και τότε θυμήθηκες ότι είχες να πας για φαγητό στις 6:30 σε ένα μέρος μια ώρα μακριά. Ήσουν και άπλυτος ελεεινός οπότε πήρες τη σωστή απόφαση να τους κάνεις τη χάρη και να μην πας, να κάτσεις μέσα να πλυθείς, να μαζέψεις, να αρχίσεις την παρουσίαση για την Τρίτη και να κοιμηθείς νωρίς για να σηκωθείς νωρίς.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ καλό.

Το ότι η ώρα τώρα είναι 11 το βράδυ... Κυριακής και μόλις ξεκίνησες την παρουσίαση σου λέει κάτι? Τι κάνεις δυο μέρες τώρα γαμώ το φελέκι μου?! Και πρόσεξε, τώρα που ξέρω τι είναι το φελέκι το γαμώ πιο έντονα! Γαμώ το φελέκι μου! Τώρα τα μεσάνυχτα σου ήρθε να την αρχίσεις την παρουσίαση. Και να πεις ότι πήγες καμια βόλτα να ξελαμπικάρεις? Όχι! Για ψώνια και μπουγάδα μόνο. Μήπως μάζεψες το σπίτι? Όχι! Σαν κοτέτσι είναι πάλι. Μήπως μαγείρεψες? Όχι! Κινέζικα θα φας αύριο. Μήπως δίπλωσες τα ρούχα να μην τσαλακωθούν και κάθεσαι μετά σαν τον μαλάκα να σιδερώνεις? Όχι! Εκεί δίπλα σου είναι τώρα που μιλάμε και εσύ γράφεις ανάρτηση.

Δεν παίζεσαι σου λέω. Είσαι ο ήρωάς μου. Πρέπει να σου βάλουμε μαύρα γυαλιά και να σε κοτσάρουμε στα τυρογαριδάκια απ'έξω για να πάρουν το παράδειγμά σου κι'άλλα παιδιά. Και το αστείο του πράγματος ξέρεις ποιο είναι φαντάζομαι. Έδωσες 25 δολάρια για πολυβιταμίνες και άλλα παρόμοια για να καταπολεμίσεις την... κούραση!!! Δηλαδή δείξε λίγο έλεος ρε συ σου λέω! Δεν αντέχω άλλο, θα φύγω θα πάω στο θιβέτ να ξυρίσω το κεφάλι μου γιατί το μαλλί μάρκυνε και δεν χτενίζεται με τίποτα, άσχετο.


Τέλος πάντων, γάμα τα όλα αλλά σε παρακαλώ, ΣΕ ΙΚΕΤΕΥΩ, τελείωσέ την απόψε την ρουφιάνα την παρουσίαση μη γίνεις ρεζίλι την Τρίτη, ναι? Τώρα είσαι στην πέμπτη διαφάνεια. Συνέχισε να δουλεύεις πίνοντας το τσαγάκι που αλίμονο που δεν θα έφτιαχνες (ρίξε και λίγη πολυβιταμίνη μέσα ρε)(για να μην πάθεις υπερκόπωση το λέω) και κάθε ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ λεπτά να γράφεις εδώ σε ποια διαφάνεια είσαι. Μέχρι τη μία (το πρωί, όχι το μεσημέρι!) να έχεις τελειώσει! Αλλιώς αύριο δεν έχει ούτε μισό μπινελίκι σε Κινέζο. Σόρρυ μάνα μου αλλά εσύ μόνο με μαστίγιο ανταποκρίνεσαι· αφού με το καλό δεν παίρνεις.

Έφυγες.

6.

6. Τελείωνε! (είναι δύσκολη, εντάξει?)

7.

9. (τςςςςςς)

11.

Καλέ κύριε πήγε μία και ακόμα ψάχνω μαλακιούλες να τη γεμίσω.

14.

17. Μόλις τελείωσα!

Ευχαριστίες έβαλες?

18.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Ο οργασμός της ελιάς

Η xristin στην προηγούμενη ανάρτηση άφησε σχόλιο βαρύγδουπο και μου έκανε ωραία πάσα να το συνεχίσω το θεματάκι:
Τι είναι αυτά που λες Αμερικλάνε;
Μήπως έφαγες από την καμένη κολοκυθόπιτα σου και τα είδες όλα..... καμένα;
Δεν είναι η Αμερικανοί που προσφέρουν τον χρόνο τους ως εθελοντές με ποικίλους τρόπους;
Δεν είναι παράδοση στην Αμερική ο εθελοντισμός που σημαίνει βάζω στην άκρη τα δικά μου προβλήματα και αναλαμβάνω δράση να βοηθήσω,να ανακουφίσω,να στηρίξω την ανθρώπινη δυστυχία;
Από τα τάπερ κρίνεις τους ανθρώπους;
Θα τους κρίνεις από την ανταπόκριση στο κάλεσμα για βοήθεια προς τον συνάνθρωπο, που στην Αμερική σίγουρα ο αλτρουισμός περισσεύει και η εθελοντική συμμετοχή στα κοινά είναι πολύ προχωρημένη σε σχέση με άλλες κοινωνίες. Ξέρεις τώρα εσύ. Από παροχή συμβουλών,φροντίδα παιδιών,προστασία των δασών κλπ.
Εκτός και κάνω λάθος η παραπλανημένη γυνή.
Εσύ θα με βγάλεις από την πλάνη,καθώς τα ζεις σε καθημερινή βάση.
Συμβαίνει αυτό στην γλυκιά μας πατρίδα και δεν το πήρα πρέφα;
Όλοι μόνο τον εαυτούλη μας σκεφτόμαστε.
Για προσφορά προς των πλησίον μας ούτε λόγος να γίνεται.
Και κάτι ακόμη αγαπητέ Αμερικλάνε.
Θέλω να μου πεις ειλικρινά,αλλά πραγματικά ειλικρινά.
Αν ήσουν στην Ελλάδα θα σου περνούσε ποτέ από το μυαλό να κάνεις δωρεάν μαθήματα διαλογισμού σε φοιτητές;
Και αν, λέμε αν, τολμούσες να τα κάνεις,πιστεύεις ότι θα την έβγαζες καθαρή;
Στο Δαφνί θα σε στέλνανε μάνα μου!
Το λιγότερο που θα σου σούρνανε θα ήταν ή ότι τρελάθηκες η ότι επιδιώκεις αναγνώριση και προβολή ,καθότι η έννοια της εθελοντικής προσφοράς δεν υφίσταται.
Πως να το κάνουμε. Δεν την ξέρουμε σαν έννοια.
Λοιπόν ας βγάλουμε και κανένα conclusion:
Όλες οι κοινωνίες έχουν τα προβλήματα τους. Όλοι και παντού προσπαθούν να ζήσουν καλύτερα σε ατομικό επίπεδο. Εκεί που κρίνεται μια κοινωνία είναι στην προσφορά της προς των συνάνθρωπο.
Αμερικλάνε θα ήταν πολύ χρήσιμο να μας ενημερώσεις από πρώτο χέρι αν ο εθελοντισμός στην Αμερική αποτελεί πράγματι ένα νέο ιδεολογικό κίνημα που είναι ο ενδιαμέσως χώρος ανάμεσα στην εξουσία της αγοράς και στην εξουσία της κυβέρνησης,και αν είναι αλήθεια αυτά που διαβάζουμε και ακούμε περί Αμερικάνικου εθελοντισμού, η είναι μια μπαρούφα;
Αυτά!
Έχεις δίκιο xristin, και δεν είπα κάτι αντίθετο. Πάρε την πρώτη απάντηση σχολίου σε συσκευασία ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ έβερ. ΕΒΕΡ!!!!

Αλλά κάνεις και ένα λάθος, και στην Ελλάδα τα ίδια έκανα. Βασικά όχι ακριβώς τα ίδια γιατί άντε εσύ να ζητήσεις αίθουσα σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο για... διαλογισμό! Φτου κακα!! Όχι μάνα μου, στην Ελλάδα πληρώνουν αίθουσα από την τζέπη τους, και φυσικά θεωρούνται ακόμα πιο τρελοί. Αλλά δεν πειράζει. Να σου πω ένα μυστικό? Η αίθουσα που βρήκα για τα μαθήματα διαλογισμού στην Πάτρα ανήκει στην... έλα πες το... έλα μάνα μου, μάντεψε... ανήκει στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Περάσαμε από ένα συβούλιο, τους είπαμε ότι είναι μαθήματα γιόγκα, δεν τους ένοιαξε από τη στιγμή που θα λαμβάνανε 200 ευρώπουλα μηνιαίως! Δεν πα να'ναι ενάντια στο δόγμα τους? Σκασίλα τους!

Σαπίλα xristin, σαπίλα παντού. Τώρα θα μου πεις βέβαια, τι παραπονιέσαι ρε μαλάκα Αμερικλάνε αφού βρήκες αυτό που ήθελες στην τιμή που ήθελες, και στο δώσανε. Όχι ρε, μου τη δίνει! Μου τη δίνει γιατί είμαστε όλοι υποκριτές τελικά! Αλλά δεν θα συνεχίσω τα δήθεν βαθυστόχαστα απόψε γιατί με κούρασα.


Αύριο έχουμε που λες πάρτυ η Φαρμακευτική σε σπίτι καθηγητή και καλούμαστε να μαγειρέψουμε. Σκόπευα να φτιάξω χαλβά σιμιγδαλένιο ο οποίος δεν μου πολυαρέσει αλλά είναι εύκολος και τους εντυπωσιάζει τους άσχετους. Πάω στο μαγαζί, για σιμιγδάλι, μπαίνω μέσα και βλέπω νέα φουρνιά με ελιές.

Α, xristin, οι χύμα ελιές που έχει εδώ (από εσάς τις φέρνουν μη νομίζεις) είναι καλύτερες από της Ελλαδας (εκτός από αυτές που φτιάχνει η μάνα μου με μπόλικο λεμόνι). Τις είδα λοιπόν, είχε και τσακιστές από την Ιταλία, και τσουβαλάτες δεν ξέρω από που, και ξυδάτες και απ'όλα. Πήρα απ'όλα. Μετά πήρα και ψωμί να τις φάω, ε και λέω ας πάρω και λίγη φέτα, πιάσε και ένα χαλούμι να πάνε κάτω με στυλ. Πήρα και δυο αγγούρια, ντομάτες και πιπεριές να κάνω σαλάτα.

Μ'αυτά και με κείνα έφυγα και ξέχασα να πάρω σιμιγδάλι. Έφτασα σπίτι, τα έφαγα όλα αυτά που σου είπα παραπάνω και μετά άρχισα να σκέφτομαι ότι κάτι είχα να κάνω απόψε αλλά δεν θυμάμαι τι... Βρε τι είχα να κάνω, τι είχα να κάνω... ΑΑΑΑΑΑΜΑΑΑΝ!!! Φτου σκατά. Τι σκατά θα πάρω αύριο τώρα!

Τελικά χρησιμοποίησα τις τσουβαλάτες ελιές που είναι λύσσα και γαμάτες και ψήνω ελιόψωμα. Μπορεί ο Θεός να μη μου έδωσε μνήμη αλλά μου έδωσε αυτό το άλλο που δεν θυμάμαι πως το λένε. Αυτό ρε που μπορείς να βρίσκεις λύση, πες το. Το τέτοιο, ναι, αυτό. Αγγλιστί ρισόρσφουλ?


Σου'χω κι'άλλα νέα xristin. Θυμάσαι τις εξετάσεις που έδωσα τις προάλλες? Δεν μας δώσανε αποτελέσματα ακόμα, άρα δεν άρχισα να κάνω ποδήλατο κάθε μέρα μέχρι να έρθω Ελλάδα χαχαχαχα δεν φταίω εγώ, εγώ ήμουν σαφής! Αν γράψω καλά είπα! Δώσε μου καλά αποτελέσματα Κύριος και ανεβαίνω και στο ποδήλατο! Χωρίς προστάντζα υπηρεσίες δεν έχει όμως, γι'αυτό αγόρασα ένα από αυτά τα πράματα του σατανά το powerball.


Λέω του σατανά γιατί όταν το γυρνάς τσιρίζει και τρέμει σαν λυσσασμένο, και μαλάκα μου πραγματικά δουλεύει. Έχει τρεις μέρες τώρα με τον Κινέζο στον εργαστήριο το'χουμε λιώσει και μας έχουν βγει τα χέρια. Η Κινέζα είναι στα πρόθυρα νευρικού κλωνισμού με το ζιιι ζιιι ζιιι όλη μέρα μες στ'αφτιά της, άσε που με βλέπει να το δουλεύω έτσι δεξιότεχνα και φαντάζεται άλλα με το νου της και ανάβει. Είμαστε σου λέω μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα εκεί μέσα.

Και κάτι άλλο ήθελα να γράψω αλλά το ξέχασα.

Α ναι ρε, για τον εθελοντισμό στην Αμερική. Αυτά σκεφτόμουν στο αμάξι από το εργαστήριο μέχρι το σούπερ μάρκετ αλλά μετά το πανδαιμόνιο ελιάς με παρέσυρε. Ώχου τώρα, άσε με, άλλη φορά.