Πάμπερς

Αχ ρε Αθηνά, δεν φταίει η καθυστέρηση της ανάρτησης, το κεφάλι μας φταίει!

Αυτό το ποστ θα έπρεπε να το δημοσιεύσεις λίγες ώρες νωρίτερα.
Τώρα είναι αργά.
Ήδη διακρίνω επάνω μου μια ραγάδα!

Έχει δυο ώρες που νιώθω τον οισοφάγο μου να κάνει διατάσεις και λοιπές γυμναστικές ασκήσεις που το υπόλοιπο σώμα μου ούτε να τις προφέρει δεν ξέρει. Πάρε μια ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ με μπόλικη σόδα μπας και στανιάρουμε.

Τι φαΐ είν' τούτο ρε! Εξήγησέ μου σε παρακαλώ, πως γίνεται να ξυπνάω μετά το μεσημέρι, να μην κάνω ΤΙΠΟΤΑ το παραγωγικό όλη μέρα και να είμαι και κουρασμένος? Άσε, μην εξηγείς, την ξέρω την απάντηση. Το τι ζόρι τράβηξε τόσες μέρες το στομάχι μου, δε λέγεται! Ό,τι μου'ρχεται το ρίχνω μέσα μου, μέχρι στιγμής το μόνο πράγμα στο οποίο αντιστάθηκα (με περισση ευκολία, είναι η αλήθεια) είναι ο πατσάς!

Ραγάδες ακόμα πάντως δεν έβγαλα, και νομίζω θα το αποφύγω. Από αύριο κομμένη η υπέρμετρη μάσα! Από αύριο όμως. Γιατί σήμερα έχει κεφτεδάκια για βράδυ. Για μεσημέρι είχε γίγαντες. Κουραμπιέδες, μελομακάρονα, τσουρέκια, σιροπιαστά, σοκολάτες, είπα σε όλα ΟΧΙ. Μωρέ έχει χάρη που κωλοχτυπιέται ο οισοφάγος αλλιώς θα σου'λεγα εγώ.

Νομίζω με πείραξαν χτες το βράδυ οι μεταμεσονύκτιοι τυροκεφτέδες, τα σκορδόψωμα, το σωληνάριο με αυγά ψαριών και κάτι σοκολατάκια. Α και ένα μελομακάρονο γιατί είχα ξεχάσει να δοκιμάσω. Τώρα που τα γράφω ακούγονται πολλά αλλά όσο τα έτρωγα φαινόντουσαν ΟΚ! Αυτό είναι το πρόωλημα μου φαίνεται. Τα τρώω όλα χωρίς να κρατάω λίστα. Μωρε λες να αρχίσω να γράφω ό,τι σκοπεύω να φάω πριν το φάω, για να το βλέπω? Οτι τώρα αυτό θα με σταματήσει από το να φάω μισό γουρούνι ας πούμε αύριο.

Δεν το νομίζω.

Μαζί με την πολυφαγία, τις στομαχικο-οισοφαγικές διαταραχές, τα πιθανώς πρόθυρα διαβήτη και τον επερχόμενο θάνατο της ζυγαριάς των γουρουνιών που θα με μετρήσει, σου έχω ένα ακόμα νέο. Εδώ και λίγο καιρό και για λίγο ακόμα δεν θα απαντάω στα σχόλια! Ή τουλάχιστον δεν θα απαντάω σε όλα ξεχωριστά.

Κάτσε κάτω μανίτσα μου, αμέσως να πεταχτείς πάνω σαν το ελλατήριο. Κάτσε κάτω και θα σου ανέβει το οξύ στον οισοφάγο και θα τρέχεις κι'εσύ. Έλα μπράβο.

Ο λόγος δεν είναι επειδή την ψώνισα, αλλά επειδή δεν μου αρέσουν τα πάρε-δώσε! Θέλω με τη νέα χρονιά να βλέπω τον Αμερικλάνο όπως τον έβλεπα παλιά: μια πάνα. Ναι καλά διάβασες, μια πάνα. Εδώ μέσα θέλω να πετάω ό,τι δεν μου αρέσει στην καθημερινότητά μου, μερικές φορές και ό,τι μου αρέσει, και να ξαλαφρώνω. Δεν είναι ο Αμερικλάνος μέσο δικτύωσής μου μάνα μου, ούτε attention whore είμαι για να κάνω αναρτήσεις μόνο και μόνο για να τραβάω την προσοχή σας. Το ξέρετε ότι υπάρχω, δε χρειάζεται να το βροντοφωνάζω με άδεια λόγια. Όχι ότι δεν εκτιμώ όσους έμαθα μέσα από τα μπλογκ βέβαια! 

Γι'αυτό αυτόν τον καιρό να μην περιμένεις απάντηση όταν και αν μου αφήσεις σχόλιο! Και αν μου αφήνεις για να σου απαντήσω, τι να σου πω, μην αφήσεις! Πολύ το κουράζουμε ώρες ώρες.

Το ότι πέρασα από δυο εβδομάδες που δεν προλάβαινα ούτε να φάω στο τώρα που βαριέμαι τη ζωή μου? Όχι δεν έχει καμία σχέση.