Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Κωλομπλόγκερ


Τίποτα δε θα μας αφήσουν να χαρούμε πια.

Το βάζω εδώ για να πάρετε κι'εσείς τα μέτρα σας, όσοι είστε μπλογκαδόροι, να αφαιρέσετε ό,τι σεξουαλικό υποννοούμενο έχετε από τα μπλόγκια σας. Γιατί δε ξέρουμε τι ακριβώς εννοούν οι κωλόγριες -συγγνώμη, καλόγριες- που προφανώς κατέλαβαν το μπλογκερ όταν λένε, σεξουαλικό περιεχόμενο. Μόνο εικόνες, ή και περιγραφές? Εικόνες σοφτ, λίγο κωλομέρι ξέρω γω, επιτρέπονται? Αυτά δεν πρέπει να μας τα στείλουν αναλυτικά σε ιμέιλ? Υπάρχουν πολλά είδη σεξουαλικού περιεχομένου, ας μας πούν επιτέλους τι εννοούν να καταλάβουμε! Γιατί το σεξ μπορεί να κοντέυουμε να ξεχάσουμε, μερικοί, πώς είναι και πώς γίνεται, αλλά στο σεξουαλικό περιεχόμενο σε ηλεκτρονική μορφή είμαστε εξπέρ ας είναι καλά το ντιεσέλ και η άτιμη η κοινωνία.

Αυτά είναι! Να μπαίνεις να κάνεις ανάρτηση σαν άνθρωπος σχεδόν ευδιάθετος και να σου θυμίζουν άλλα. Φεύγω ρε!

Κωλομπλόγκερ.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Το τέλος μιας εποχής

Η regga αν και ανώνυμη έχει πειθώ:
Αγαπητέ Αμερικλάνε,έτσι και κλείσεις το blog θα φαρμακωθώ.
Μπράβο regga εκτός από το αγαπημένο μου ψάρι είσαι πλέον και η αγαπημένη μου αναγνώστρια. Εσείς οι υπόλοιποι βλέπετε και μαθαίνετε! Regga όπως θα διαβάσεις παρακάτω, δεν το γλιτώνουμε το φαρμάκι!

Να'χα τώρα όμως μια ρέγγα έτσι ωραία καπνιστή με μπόλικα αυγά μέσα της, ψητή με λαδάκι και λεμονάκι από πάνω μαζί με μια ωραία αχνιστή φασολάδα χυλωμένη και γαλακτομπούρεκο για μετά και τι στον κόσμο. Τύφλα να'χουν τα φιλέ μινιόν και τα κγεμ μπγουλέ!

Δεν τρώνε παιδί μου ρέγγες στο κονέχτικατ, δε νιώθουν. Γενικά δε νιώθουμε αυτές τις μέρες γιατί έχουμε μπει στη κατάψυξη! Απόψε λέει με τον αέρα η θερμοκρασία θα πέσει κάπου -30 βαθμούς κελσίου. Η κατάψυξη που έχεις στο ψυγείο σου regga είναι -20, για να καταλάβεις. Έχουμε φτάσει σε σημείο να βάζουμε τα φαγητά στην κατάψυξη για να ξεπαγώσουν.

Μας στείλανε μήνυμα από τη μετεωρολογικη υπηρεσία ότι με τέτοιο καιρό μέσα σε δέκα λεπτά ό,τι σάρκα έχεις εκτεθιμένη ψωφάει. Τέλεια. Έκρυψα τα κλειδιά της Κινέζας μπας και παγώσει ενώ τα ψάχνει το βράδυ, αλλά είχε εφεδρικά η ρουφιάνα στο αμάξι. Τα παράτησα μετά την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια. Η αλήθεια είναι ότι οι δολοφονικές μου τάσεις έχουν μειωθεί αισθητά. Η καλοσύνη μου με ξεπερνάει.

Αυτό το κρύο το άχρηστο όμως, μου τα έχει πρήξει! Νιώθω σαν τον τύπο από το μικρό σπίτι στο λιβάδι, τότε που βγήκε μέσα στη χιονοθύελλα και βρήκε έναν ινδιάνο. Τι πήγα και θυμήθηκα από τα πέντε μου. Βγήκα σήμερα να πετάξω τα σκουπίδια και μου είπα, ο έξυπνος, ότι δε χρειάζομαι μπουφάν δέκα μέτρα είναι μωρέ, έλα μην είσαι φλώρος. Εκτός του ότι μου πήρε τρεις ώρες να βρω τον κάδο κάτω από το χιόνι, γύρισα κάπως έτσι:


Καλά λένε ότι η βλακεία σκοτώνει. Την Κινέζα ήθελα να παγώσω, εγώ έγινα άλτζιτα. Ήταν προειδοποίηση από το Θεό, το ξέρω, ήθελε να μου δώσει ένα σημαντικό μάθημα: στο μέλλον άμα θέλω να ξεκάνω κανέναν, πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός.

Γενικά πιστεύω ότι αν έπιαναν οι κατάρες μου, έστω και μία στις εκατό, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος. Και λιγότερος. 

Ξέρεις τι διάβασα και έπαθα ταχυπαλμία? Δεν υπάρχει, λέει, αρκετή σοκολάτα στον κόσμο. 


Η άνοδος κατανάλωσης σοκολάτας στην Κίνα έχει ρίξει τις ισορροπίες και τα κακαόδεντρα δεν τους προλαβαίνουν τους Ασιάτες. Κατάλαβες? Πριν πέντε χρόνια οι Κινέζοι που ήξερα έτρωγαν για επιδόρπια κρακεράκια με αποξηραμένες γαρίδες και αποξηραμένα φρούτα τυλιγμένα σε έντερα γαϊδάρου (εσύ μπορεί να νομίζεις ότι κάνω πλάκα αλλά εγώ αυτά τα έχω φάει). Τώρα τι τους έπιασε και έχουν ρημάξει τις κιτκάτ? Να αφήσουν τη σοκολάτα ήσυχη. Πήγαμε εμείς να τους φάμε το ρύζι? 

Εντάξει, δεν είμαι ρατσιστής, αλλά το δίκαιο δίκαιο. Αφού δεν έχει αρκετή για όλους, προηγούμαστε όσοι την τρώγαμε πρώτοι, τη σοκολάτα. Ο Παυλίδης δηλαδή που την έφτιαχνε από τον προ-προηγούμενο αιώνα, τι θα κάνει? Έτσι και τελειώσει η σοκολάτα στον κόσμο, εκτός του ότι θα τελειώσει μια εποχή, θα κάνουμε όλοι ομαδικά το σχόλιό σου πραγματικότητα regga!

Και αφού αυτό είναι γνωστό δεδομένο, επιστημονικά αποδεδειγμένο, οι κυβερνήσεις τι κάνουν? Τι ανευθυνότητα είναι αυτή επιτέλους. Πρέπει να αρχίσουμε να φυτεύουμε κακαόδεντρα σε ελληνικά νησιά. Χρυσωρυχεία θα γίνουν. Να πω λες στους γονείς μου να ξεριζώσουν τις ντομάτες και να βάλουν κακαόδεντρα? Δεν είναι κακή ιδέα. Στη Ρόδο το κλίμα είναι τροπικό, λογικά θα πιάσουν τα δέντρα. Ενδιαφέρον. Γιατί άμα το καλοσκεφτείς, ποια άλλη χώρα μπορεί να το κάνει. Η Ιταλία έχει μαφία, δεν τους αφήνουν. Η Ισπανία εκτός έχει ταυρομαχίες δεν μπορεί να ασχολείται άσε που έχει καλό ποδόσφαιρο, ε δεν μπορεί να τα έχει όλα. Τώρα θα μου πεις, και στη Ρόδο να κάνουμε φυτίες κακαόδεντρων, Γερμανοί θα τις αγοράσουν στο τέλος. Όπως κάνανε και με τα ξενοδοχεία. Δεν πειράζει, αρκεί να μη σταμαατήσουν να φιάχνουν Κίντερ.

Αρκετό παραλήρημα έριξα όμως, επιστροφή στην πραγματικότητα τώρα. Πάω να βγάλω τα σπορτέξ έξω γιατί λέει το κρύο σκοτώνει τους μύκητες και ξεβρωμάνε.

ΥΓ: Και άμα ξεκινήσει το αμάξι το πρωί με τέτοιο πουτσόκρυο να με χέσεις.

ΥΓ2: Ωραίος ο τίτλος, ε!

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Χελόου άντα, μπαμπάι φοιτητιλίκι

Ιστορικές ημέρες! Ο Αμερικλάνος τελείωσε αυτό που ήρθε να κάνει στην Αμερική. Και τώρα τι? Τυρί με το ψωμί!

Τυρί με ψωμί, αυτό θα τρώω τον επόμενο μήνα μέχρι να μου βγουν τα χαρτιά και μετά τα επόμενα χαρτιά και μετά κάτι άλλα χαρτιά και να με προσλάβουν επίσημα. Μέχρι τότε θα δουλεύω μεν, δε θα πληρώνομαι δε. Πάνω απ'όλα η επιστήμη έτσι είναι αυτά.

Δεν τα πήρα από την αρχή πάλι.

Αποφάσισα να κάτσω εδώ που κάθομαι, στο δάσος, και να δουλέψω για τους ίδιους αγαπημένους μου για ένα χρόνο. Το ξέρω ότι ακούγεται υποκριτικό από τη μια να παραπονιέμαι και από την άλλη να θέλω κι'άλλο, αλλά είχα λόγους που πήρα αυτή την ηλίθια απόφαση τους οποίους δεν θα περιγράψω τώρα όχι γιατί είναι μυστικοί αλλά γιατί είναι βαρετοί.

Το θέμα μας είναι ότι είμαι σε περίοδο (χαχαχαχαχα) (ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ) είμαι σε μεταβατική φάση τέλος πάντων και όπως ξέρουμε οι αλλαγές κοστίζουν. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι τους τελευταίους μήνες έχω ξεσκιστεί στη δίαιτα (τρώω μόνο μία σοκολάτα τη μέρα αντί για τρεις, άσε, υποφέρω) και έχω κάνει κορμί κερί. Άμα χρειαστεί θα το πουλήσω στην Αντζελίνα Τζολί. Ή στην Αθηνά Ωνάση. Θα το βγάλω δημοπρασία κι ας τα βρουν μεταξύ τους οι πλούσιες για το ποια θα με πάρει.

Για 14 ολόκληρες ώρες και 30 ολόκληρα λεπτά ήμουν 20ρης διδάκτορ. Γαμάτο? Τόσες ώρες είχε περιθώριο η Αθηνά Ωνάση να έρθει με το τζετ της να μου την πέσει και δεν το έκανε. Έχασε την ευκαιρία της και τώρα πια δεν τη θέλω! πλάκα κάνω αθηνά έλα να με πάρεις από δω

Πάντως και που πήγα από 20ρης φοιτητής σε 30ρης διδάκτορ μέσα σε 14 ώρες (και 30 λεπτά), τίποτα δεν κατάλαβα. Τι έπρεπε να νιώσω δηλαδή? Ότι τα ξέρω όλα και ότι είμαι πιο έξυπνος απ'όλους? Αυτά τα ένιωθα και πριν! Ξύπνησα στις 5 Φεβρουαρίου πρωί πρωί και περίμενα να νιώθω πιο σοφός, πιο μεστός, πιο σοβαρός, με την ανάγκη να διαβάσω ποίηση, αλλά η μόνη ανάγκη που είχα ήταν να πάω για χέσιμο ά-με-σα. Δεν τον αλλάζουν παιδί μου τον άνθρωπο τα πτυχία ούτε τα χρόνια.

Βέβαια για τα χρόνια δεν είμαι τόσο σίγουρος. Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο χρόνο ξεκίνησα για πρώτη φορά στη ζωή μου να διαβάζω ιστορικά βιβλία, βιβλία ψυχολογίας, φιλοσοφίας, και άλλα που κανονικά τα ξεκινάμε στα 60. Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία ή είμαι απλά λίγο ανώμαλος, ή και τα δύο, αλλά το ομολογώ ότι πράγματα που πρόπερσι τα έβρισκα βαρετά και ανούσια, τώρα ψάχνω χρόνο να τα μάθω όλα. 

Είναι η κρίση της μέσης ηλικίας, θα μου περάσει! Όταν μου περάσει και η ηλικία. Δηλαδή όταν πεθάνω.

Σκέφτομαι και για το μπλογκ αυτές τις μέρες, αφού τελείωσα με τις σπουδές μήπως πρέπει να το διαγράψω? Ή να το κάνω επώνυμο? Και βέβαια πρέπει να αναρωτηθώ, αν το γυρίσω σε επώνυμο μπλόγκιν, θα μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα? Και για τις ελεύθερες εκφράσεις που έχω ήδη εξαπολύσει εδώ και τόσα χρόνια, πόσο ξύλο θα φάω? Σημαντικά ερωτήματα! Θα διαβάσω κανα δυο φιλοσοφικά κείμενα πριν τα απαντήσω. Ξεκαθαρίζω πάντως ότι αν, λέμε αν, τύχει κανένας γνωστός εδώ από το δάσος και διαβάσει τίποτα, αν ρε παιδί μου, να θυμάται ότι πλάκα κάνω! χαχαχα. Γέλιο.

Έχετε γεια και ελπίζω τώρα που δεν έχω τη δικαιολογία των σπουδών να τα λέμε πιο συχνά.

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Η ουρά, της ουράς, ω! ουρά!

Χαίρετε! Καλή χρονιά!

Τον πηδήξαμε το Γενάρη. Δεν πειράζει, ας πηδήξουμε και κάπου. Να ξεκουραστούν και τα χεράκια λίγο. 

Τρελές εξελίξεις έμαθα γίνονται στην Ελλάδα! Έπαθα σοκ και ένιωσα δέος όταν έμαθα ότι βγήκε ριμέικ του Άσματος της Καλλιτέχνιδος Στέλλας Μπεζεντάκου, Τραλαλά Τραλαλό, από την Καλλιτέχνιδα Αλεξάνδρα Κλάδη με το νέο της Άσμα Στο Κολωνάκι. Έτσι. Να μπει επιτέλους το τρας στη μέινστριμ μουσική σκηνή. Να χαρούμε κι εμείς που λιώνουμε με Στέλλα Βέρα και τα άλλα παιδιά. Το νινί σέρνει καράβι (όλτάιμ φέβορετ, τι να λέμε τώρα άναψε αναπτήρα) πότε θα γίνει ριμέικ? Τι μ'αυτό τι με το επόμενο βιβλίο του Γκέιμοθρόνς που δε λέει να βγει, μου τελειώνει η υπομονή. Όρια.

Στην τέχνη παρθενογέννεση, δεν υπάρχει. Άλλωστε μέχρι τον 18ο αιώνα η λογοκλοπή ήτο αποδεκτή και μάλιστα επιβάλλετο στους νέους καλλιτέχνες να αντιγράφουν από τους μεγάλους δασκάλους. Στο τραλαλά θα κολλήσουμε τώρα.

Και για άλλες εξελίξεις, λιγότερο σημαντικές σαφώς, έμαθα! Είναι καιρός για αλλαγές μάλλον είναι η εποχή τους. Οι μόνες σταθερές αξίες στην Ελλάδα πλέον είναι η Στέλλα Μπεζεντάκου και ο Ολυμπιακός. Όλα τα άλλα είναι ρευστά! Να ας πούμε αλλάξανε χέρι στη Βουλή και το πάνε τώρα με το αριστερό. Μη νομίζεις όμως, τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα μόνο φαίνονται διαφορετικά - μετά νιώθεις το ίδιο όπως και με το δεξί. Η μαλακία είναι μαλακία με όποιο χέρι κι αν την εκτελέσεις. Ξέρω εγώ.

Κοίτα λίγο στη δεξιά στήλη. Το χρονόμετρο που λέει μέχρι τα άντα απομένουν το βλέπεις? Είχα βάλει στόχο, γιατί γενικά είμαι των στόχων, ότι θα έχω τελειώσει το διδακτορικό πριν τα 30 τα οποία και πρέπει να υποδεχτώ οπωσδήποτε ως διδάκτορ! Ε! Μεθαύριο γίνομαι διδάκτορ και αντιμεθαύριο γίνομαι 30.

Στόχοι.

Είμαι αυτό που λέμε, πιο τελευταία στιγμή, πεθαίνεις. Βασικά κάτι καθηγηταί θέλαν να με διδακτορήσουν πιο μετά, γιατί είναι μπίζι, αλλά τους το ξεκαθάρισα ότι έτσι και πατήσω τα 30 χωρίς να έχω τελειώσει το γαμημένο το διδακτορικό, θα τα παρατήσω όλα και θα πάω να γίνω χασάπης σαν τον πατέρα μου. Μπαλτά, τους είπα, έχω. Λίγο ακόνισμα θέλει. Εντάξει δεν τα είπα έτσι ακριβώς αλλά πιστεύω έγινα κατανοητός.

Μα κουράστηκα να ακούω ότι έφαγα το γάιδαρο και μου έμεινε η ουρά. Αυτή δεν ήταν ουρά, ήταν δεινόσαυρος. Με ουρά.

Πολύ χαίρομαι όμως που θα τελειώσω την εκπαίδευσή μου όπως ο περισσότερος φυσιολογικός κόσμος στα 20-και-κάτι. 29 χρονών, 11 μηνών, και 30 ημερών. Μετράει. Επίσης να αναφέρω ότι τις τελευταίες βδομάδες οι χιονοθύελλες μας τα έχουν κάνει παγάκια. Αν πιάσουν οι κατάρες της κινέζας και πέσει χιόνι την Τετάρτη, δεν θα μετρήσει ότι πάτησα τα 30 μέχρι να το παρουσιάσω το ρημάδι. Το δίκιο δίκιο, δε θα χρεωθώ και τον καιρό τώρα.

See you on the other side.