Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Κάφροι και Απροσάρμοστοι

Η Νεφέλω κάτι θέλει να μου πει και το πάει απ'όξω απ'όξω:
Τη ζώνη αγνότητας, από πότε έχεις να την ξεκλειδώσεις είπαμε?
Μουχαχαχαχα
Τι εννοείς Νεφέλω? Δεν σε καταλαβαίνω, πρέπει να γίνεις λίγο πιο ξεκάθαρη (τόλμα και άμα ξαναδείς ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ να με χέσεις).

Ετοιμάζω σπέσιαλ γουρουνίσια ανάρτηση για αύριο, το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν έχω απεύθυνση αφού η παρούσα ανάρτηση ακόμα δεν βγήκε με πιάνεις. Για σήμερα σου'χω κάτι ελαφρύ.

Πάω που λες το απόγευμα για ψώνια, γιατί τελείωσε η φέτα πάλι και με έχει πιάσει αμόκ. Βρήκα μια και καλά γνήσια όχι πολύ κακή και πανάκριβη γαμώτι. Τι έλεγα.

Α ναι.

Πήγα πριν λίγο λοιπόν στο σουπερ μάρκετ και μέσα στα άλλα που πήρα ήταν και γιαούρτι. Έφερναν γιαούρτι ΦΑΓΕ με μέλι, αλλά σήμερα στο τεράστιο γαμώ το σπίτι τους ψυγείο δεν το έβρισκα. Έκατσα εκεί κανα δίλεπτο ψάχνοντας μην τυχόν και δεν το βλέπω. Όχι ότι με νοιάζει, βασικά χέστηκα, απλά τα προτιμώ γιατί έτσι. Εκεί που αποφάσισα ότι πάει και το γιαούρτι, η ΦΑΓΕ αποφάσισε να αποσυρθεί από την αμερικάνικη αγορά για τα καλά, ακούω τα εξής λόγια στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ:
Χαχαχαχαχα κοίτα μαλάκα το αμερικανάκι πως κοιτάει τα γιαούρτια
Χαχαχα ναι ρε, τελείως ούφο, γιαούρτια είναι ρε! ξεκόλλα! χαχαχαχα
Κοίτα κοίτα, κοίτα φάτσα, τα πήρε! Μάλλον δεν θα βρίσκει το γιαούρτι που θέλει!
Μπα δε νομίζω, απλά μπερδέυτηκε και αναρωτιέται που βρίσκεται!
Όπως καταλαβαίνεις Νεφέλω, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Δεν πίστευα στα κωλοαφτιά μου, εμένα λέγανε αμερικανάκι ούφο? Πριν προλάβω να αποφασίσω τι να κάνω χτυπά το τηλέφωνο. Θενκ γιου τζίζους. Ήταν ένας Κινέζος αλλά χέστηκα, το σηκώνω και ξεκινάω στα ελληνικά:
Έλα, τι θες. Αχα. Ναι στο μαγαζί είμαι, δεν τελείωσα ακόμα.
Γυρνάω και τους βλέπω (δύο μαλάκες κάφροι κάπου στα 35) με φάτσες πνιγμένες στο σοκ και στόματα που υπακούουν στην τελευταία λέξη της μόδας για ροφούς. Ενώ περνάω δίπλα τους, κοιτάω τον έναν με μίσος και συνεχίζω να λέω στον Κινέζο:
Δεν ξέρω πόσο θα μου πάρει, δεν θυμάμαι που βρίσκομαι και έχασα και το GPS, γάμησέ τα είμαι τελείως ούφο. Τι λες μωρέ, ποιον να ρωτήσω, όλοι σαν αποβλακωμένοι ροφοί μου φαίνονται εδώ μέσα. 
Συνέχισα να τον κοιτάω με φαρμάκι και σαρκασμό, ενώ το απολάμβανα γιατί ήταν και κοντός οπότε το εφέ ήταν τέλειο.

Κατάλαβες Νεφέλω, ήρθαν οι καφρόβλαχοι να με πουν αμερικανάκι. Α σιχτιρ απο κει χάμω, ελληνάρες της πλάκας. Στο ταμείο εννοείται ότι ήμασταν δίπλα δίπλα και είχαν γίνει κόκκινοι  από ντροπή, θενκ γιου τζίζους αγκέν.

Ο ταμίας ήταν αμερικάνος στην ηλικία μου κοκκινομούρης και παχύσαρκος με γυαλιά και σπυράκια. Χάρμα οφθαλμών, άστα έχασες. Κουτσομπόλευε με μια εξίσου ευπαρουσίαστη συνάδελφό του για την εκκλησία τους και τι έκανε ο πάστορας και ο μάστορας και αν είχαν και κάστορα, θα τον θάβανε και αυτόν. Φεύγει η συνάδελφος έρχεται άλλος και ξεκινάνε θάψιμο για αυτή που έφυγε. Το τι χοντρή και άσχημη την είπαν την βλαμμένη δε λέγεται. Την είπαν και ηλίθια.

Κόντεψε να εκραγεί το κεφάλι μου από την ειρωνία της κατάστασης, να βλέπω δύο βλαμμένα να θάβουν ένα άλλο βλαμμένο και όλα μαζί να θάβουν... τον παπά τους.

Όλο το θάψιμο γύρω από την εκκλησία τους. Εκεί συνειδητοποίησα ότι αυτά τα άτομα είναι άρρωστα, βλαμμένα και κοινωνικά απροσάρμοστα. Επίσης συνειδητοποίησα ότι ένα τέτοιο βλαμμένο μόλις έπιασε το λάχανο που θα φάω και αηδίασα λίγο.

Δεν είμαι ρατσιστής, απλά σιχάθηκα.

Δυστυχώς είναι πολλοί τέτοιοι αμερικάνοι, δεν μιλαμε για μεμονωμένα περιστατικά. Ξαφνικά η καφρίλα των πατριωτών έπαψε να μου φαίνεται τόσο κακή, άλλωστε έχω κάνει και κάνω ΠΟΛΥ χειρότερα, τι να λέμε τώρα.

Αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που έχω κάνει κινεζάκι να φύγει τρέχοντας και μερικές φορές κλαίγοντας θα είχα 12 ευρώ και τριάντα λεπτά.

Υπέπεσε ρε Νεφέλω και ο Αμερικλάνος στην αμαρτία όπου όταν σου κάνουν αυτό που κάνεις στους άλλους, εκνευρίζεσαι και χτυπιέσαι (εσωτερικά στην προκειμένη - δεν άρχισα να γκαρίζω μέσα στο μαγαζί).

Απ'ότι φαίνεται και οι κάφροι το ίδιο πράγμα κατάλαβαν και στην έξοδο ανταλλάξαμε χαμόγελα και χαιρετισμούς. Μωρέ χίλιες φορές κάφρος παρά απροσάρμοστο.

ΥΓ1: Ο Κινέζος πρέπει να νομίζει ότι τρελάθηκα, αύριο να δεις που θα φοβούνται να μου μιλήσουν πάλι. Καιρός ήταν, είχαν αρχίσει προσφάτως να παίρνουν αέρα και έψαχνα τρόπο να τους τον κόψω.

ΥΓ2: Καλή δύναμη σας εύχομαι όσους αγανακτείτε αυτές τις μέρες. Κοιτάξτε μόνο να ξέρετε γιατί αγανακτείτε και όσοι ξέρετε να βοηθήσετε και τους υπόλοιπους να καταλάβουν, αλλιώς θα καταντήσετε σαν τον ταμία.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Μπάσταρδο κλειδί

H Fri πάσχει από έλλειψη φαντασίας, αλλά τουλάχιστον έχει γούστο:
Τώρα εγώ κάθομαι και σκέφτομαι πώς είναι ο σορμπέ Αμερικλάνος, μα η φαντασία μου δε φτάνει ως εκεί... Ο γιουβέτσι Αμερικλάνος εντάξει, μοσχαράκι νεογέννητο όντας, λουκούμι θα ήσουνα!
Έχεις δίκιο Fri, λουκούμι είμαι ο άτιμος! Τι, δεν εννοούσες αυτό? Α με συγχωρείς, μισό λεπτό να ανακαλέσω την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ. Ε? Α, άλλαξες γνώμη, ναι αυτό εννοούσες, έτσι μπράβο.

Λοιπόν Fri κοίταξε να δεις τι γίνεται τώρα. Θυμάσαι τις προάλλες που σου είπα για τη μνήμη χρυσόψαρου που κατέχω. Την ιστορία με την καφετιέρα δεν στην τελείωσα. Επέστρεψα στο μαγαζί και την ΞΑΝΑγόρασα, την ίδια καφετιέρα ακριβώς το ίδιο πράμα. Το κατάλαβα γιατί ήταν στραπατσαρισμένη η συσκευασία σε μια γωνιά από την πτώση από το καπό. Δεν πειράζει μωρέ, υγεία να'χουμε και καφετιέρες παίρνουμε και δις.

Χτες όμως όταν έφευγα από το εργαστήριο, παρατήρησα τα κλειδιά μου. Έχω δύο για το σπίτι (έχω δύο εισόδους, αμέ τι νόμιζες) και ένα για το γραμματοκιβώτιο. Αυτά θυμόμουν τουλάχιστον! Έλα όμως που βρήκα και τέταρτο πάνω στο μπρελοκ? Ένα ασημένιο λίγο μικρότερο από τα άλλα. 

Έχω ΣΠΑΣΕΙ την κεφάλα μου, έχω φάει τα λυσσακά μου να θυμηθώ τι ΣΚΑΤΑ ανοίγει αυτό το κλειδί. Από το προηγούμενο σπίτι δεν είναι, εκείνο ήταν χρυσό - το θυμάμαι. Ελληνικό δεν είναι. Αυτοκινήτου δεν είναι. Στο ερηαστήριο δεν έχουμε κλειδιά, έχουμε κάρτες και κωδικούς στις πόρτες. Το ντουλαπάκι με τα φάρμακα έχει χρυσά κλειδιά και μικρότερα.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΑΝΟΙΓΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ.

Δεν είναι ένα τυχαίο κλειδί που βρήκα στο σπίτι ή σε καμιά τσάντα, είναι πάνω στο ρημάδι το ΜΠΡΕΛΟΚ μου μου γαμώ τη μνήμη μου! Κάτσε να το βγάλω φωτογραφία να στο δείξω.


Όλα τα άλλα ξέρω τι κάνουν, αυτό το ασημί το γαμημένο δεν ξέρω, δεν θυμάμαι, δεν έχω ΙΔΕΑ.

Εντάξει μάνα μου, καταλαβαίνω ότι σου έκανα ένεση βαρεμάρας σήμερα, καθ'ότι χέστηκες για το μπάσταρδο κλειδί του Αμερικλάνου όταν στην Ελλάδα γίνεται της πόπης αλλά τι να κάνω. Σήμερα όλη μέρα αυτό το πράμα σκέφτομαι, δεν έχω μυαλό να γράψω τίποτε άλλο, άσε που ΠΡΕΠΕΙ να το γράψω ώστε να υπάρχει μην τυχόν και το ξεχάσω το περιστατικό.

Αυτό το κλειδι πρέπει να μάθω τι διάολο κάνει, το χρειάζομαι για την πνευματική μου υγεία. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΘΩ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ!!!!!!!

Μιλάω σοβαρά, δεν κάνω πλάκα σήμερα, δεν υπέρβάλω όπως όταν βρίζω τους Κινέζους! Πραγματικά χτες παρατήρησα αυτό το κλειδί και δεν μπορώ να θυμηθώ τι κάνει! Το ξέρω ότι η μνήμη μου πάσχει και ξεχνάω συνέχεια, αλλά πάντα με λίγο ζόρισμα θυμάμαι. Αυτό είναι πρωτάκουστο, να σπάω το κεφάλι μου μια μέρα και να μη θυμάμαι γιατί έχω ένα κλειδί.

Προφανώς κάτι σημαντικό είναι αλλιώς γιατί το έβαλα μαζί με τα άλλα? Γενικά δεν μου αρέσει να κουβαλάω πολλά πράγματα, γι'αυτό και δεν εχω και μπρελόκ παρά μόνο τον κρίκο, οπότε δεν παίζει να το έβαλα εκεί ελαφρά τη καρδία.

Αν ήμουν στην Ελλάδα θα υπέθετα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα αφού ξέρουν το πρόβλημά μου με την μνήμη, αλλά εδώ δεν ξέρω κανέναν με ίχνος χιούμορ! Άσε που τους ρώτησα όλους και απλά σοκαρίστηκαν.

Θα βάλω δημοσκόπιση δίπλα, θέλω να μου πεις τη γνώμη σου. Τι σκατά συμβαίνει? Με απήγαγαν εξωγήινοι? Μου κάνει κάποιος πλάκα? Είμαι διχασμένη προσωπικότητα? Τι διάολο?

update: Εν τέλει θυμήθηκα, όποιος θέλει να μάθει ας κοιτάξει στα σχόλια!

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Από Σεντονάτο σε Καρεκλάτο και τούμπαλιν

H Mana έχουσα μυαλό ημιυπαίθριο (και αδήλωτο, όλα τα καλά αδήλωτα είναι) ξέρει να απομυζεί πληροφορίες ακόμα και από τηλεφωνικό κατάλογο:
όταν έχεις το νου σου ανοικτό ακόμη και ο τηλεφωνικός κατάλογος μπορεί να σου μάθει κάτι.
Τέτοια ταλέντα πρέπει να επιβραβεύονται οπότε της κάνω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ για αρχή.

Mana, για πες μου, τι καιρό σας κάνει στην Κύπρο? Ζέστη, κρύο, ζεστόκρυο, κρυοζέστα, δέκα βαθμούς, σαράντα βαθμούς, τριαντα οχτώ κι οχτώ, τριαντα εννιά κι εννιά, 50% υγρασία, 100%, 125%, τι καιρό σας κάνει, τι.

Και κυρίως θέλω να μου πεις αν ο καιρός που σας κανονίζει σας κανονίζει σταθερά, έχετε σταθερή πλην με βλέψεις βελτίωσης σχέση, ή σας έχει σκωτσέζικο ντουζ? Ρωτάω γιατί εδώ χάμω εμάς ο καιρός που μας κανονίζει μας έχει ταράξει στο σκωτσέζικο. Να'ταν κανα πορτογαλέζικο τουλάχιστον να το απολαύσουμε κι'όλα να πω, ΟΚ, αλλά σκωτσέζικο? Τη μία κρύο την άλλη ζέστη? Χουνέρια μας κάνει μωρέ, σάμπως και θέλει να του κάτσουμε!


Κάτσε να σε πάω λίγο πίσω. Θυμάσαι που σου είπα ότι βγήκε ο ήλιος και μαζί του ο Αμερικλάνος ξάμπλασε στα γρασίδια, διότι ως γνωστόν ο ύπνος τρέφει τα παιδιά και ο ήλιος τα μοσχάρια. Εγώ είμαι σαν μοσχαράκι νεογέννητο, πως τα λένε αυτά δεν ξέρω, θέλω και τον ύπνο μου θέλω και τον ήλιο μου. Τότε που λες, είπαμε ΑΑΑΑΑ ωραία βγήκε το Καλοκαίρι.

Σκατούλες. Ένα κουκου-τζα μας έκανε και ξανακρύφτηκε. 

Την περασμένη Κυριακή όμως, ξαναβγήκε ο ήλιος και μας έβρασε. Όλη μέρα απολαμβάναμε τη ζέστα και το βράδυ αποφάσισα να αφήσω τα παράθυρα ανοικτά για να μη σκάσω. Το βράδυ όμως, κάποιος, δεν ξέρω ποιος, αποφάσισε ότι καλά είναι, αρκετή ζέστη πήρε το κονέχτικατ, πάγωσέ τους πάλι. Εγώ όμως κοιμάμαι σαν βόδι, χαμπάρι δεν πήρα και το πρωί όταν με ξύπνησαν η Χέδερ και ο Τζόνας με τα χωρατά τους, δεν μπορούσα να κουνήσω. Είχα γίνει γρανίτα γιατί εκτός από ανοικτά παράθυρα, πέταξα χάμω και το πάπλωμα και έμεινα με το σεντόνι.

Σορμπέ Αμερικλάνος σεντονάτο.

Το τι νεύρα είχα το καταλαβαίνεις, δε χρειάζεται να στο πω. Μας το πήγε έτσι σε πολικές θερμοκρασίες μεχρι και χτες το βράδυ. Πάω για ύπνο που λες, κουκουλώνομαι με κουβέρτα πάπλωμα, σεντόνι, έβαλα και δυο καρέκλες από πάνω για βάρος. Το βράδυ, ο ίδιος που αποφάσισε να μας παγώσει τους κώλους την Κυριακή, αποφάσισε να μας τους κάψει χτες. Ξυπνησα θαμμένος σε κουβέρτες και καρέκλες λουσμένος σε πέντε λίτρα ιδρώτα, κόκκινος και κατα τόπους τσουρουφλισμένος. Το κριθαράκι έλειπε για να με πεις γιουβέτσι.

Γιουβέτσι Αμερικλάνος καρεκλάτο.

Σήμερα μας έβρασε όλη μέρα πάλι, αλλά το βράδυ δεν ξέρω τι θα γίνει. Φοβάμαι. Μα πως είναι δυνατόν να πηγαίνει από τους 5 στους 30 έτσι για την πλάκα του? Κανα κανόνα δεν έχει να ακολουθήσει αυτός ο καιρός τέλος πάντων. Άμα δεν έχει, ας έρθει να με ρωτήσει εμένα, του έχω μια λίστα:
  1. Δεν κάνουμε πάνω από μία χιονοθέλα τη βδομάδα γιατί ο Αμερικλάνος βαριέται να ξεθάβει το αμάξι του όλη την ώρα.
  2. Δεν αλλάζουμε τη θερμοκρασία απότομα γιατί ο Αμερικλάνος κοιμάται βαριά και δεν το παίρνει χαμπάρι και θα σκάσει καμιά ώρα.
  3. Δεν κάνουμε ζέστη με συννεφιά γιατί κάνουμε τον Αμερικλάνο να αισθάνεται σαν κολοκύθι σε θεμοκήπιο και εκνευρίζεται.
  4. Δεν κάνουμε κρύο με ήλιο γιατί ο Αμερικλάνος φοράει κοκκάλινα γυαλιά ηλίου τα οποία παγώνουν και του χαλάνε τη μόστρα.
Αυτά το ολίγα, νομίζω οι κονόνες είναι απόλυτα λογικοί και δικαιολογημένοι. Πες μου Mana εσύ που βγάζεις νόημα μέχρι και από τηλεφωνικούς καταλόγους, δίκιο δεν έχω?

Ζητάω πολλά?

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Μακριά από τα παράθυρα!

Είπα ότι η σημερινή ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ θα είναι σπέσιαλ, δεν το είπα? Σήμερα λοιπόν ο Αμερικλάνος έχει την τιμή και με αίσθημα δέους και ανατριχίλας απονέμει την ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ απεύθυνση! Από τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος περνάμε στη φώτιση του Αμερικλάνου δια μέσω Cούλας η οποία άφησε σχόλιο για να μας πει ότι δεν αφήνει σχόλιο:
Σε αυτό το ποστ, δε θες να αφήσω σχόλιο και δεν αφήνω!!!!!
Cούλα μάνα μου, πιο κουλό σχόλιο δεν έχω ξαναματαδει και νομίζω είναι τέλειο για απεύθυνση παύλα κάθετος φώτιση, δε νομίζεις?

Πρέπει να εξηγηθώ λίγο για την προηγούμενη ανάρτηση. Βασικά νομίζω ότι πρέπει να απαντήσω σε κανα σχόλιο γιατί έτοιμη είσαι, σε βλέπω, να με πεις ψώνιο και αγενή Cούλα. Θα απαντήσω σε λίγο, κάτσε να τελειώσω εδώ χάμω πρώτα. Κάνε υπόμονή.

Που λες, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα βιβλία και κυρίως όσους τα διαβάζουν. Δεν θα μπορούσα άλλωστε αφού κι εγώ διαβάζω συνέχεια. Ένα βιβλίο για μένα είναι σαν παράθυρο σε έναν κόσμο και εμπειρίες κάποιου άλλου και πιστεύω ότι συνεισφέρει πολύ στην ανάπτυξη του χαρακτήρα να έχεις τέτοια παράθυρα ανοικτά.

Το πρόβλημα είναι όταν δεν κρατάμε τις αποστάσεις μας από αυτά τα παράθυρα με αποτέλεσμα να μεγενθύνονται τόσο πολύ που να νιώθουμε ότι αυτό που απλά παρατηρούμε είναι πραγματική εμπειρία. Δεν είναι πραγματική εμπειρία, είναι ένα βιβλίο και καλά θα κάνουμε να μην το παίρνουμε πολύ στα σοβαρά.

Έχει τύχει να λογομαχώ με κάποιον και να μου πει αυτό που λες δεν ισχύει, γιατί όλως τυχαίως διάβασα προχτές σε εκείνο το βιβλίο αυτό και αυτο. Και εγώ απάντησα, όλως τυχαίως, ΣΤ'ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ. Ένας δύο πέντε δέκα μαλάκες διανοούμενοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από σελίδες και δημιούργησαν στους εαυτούς τους ψευδαισθήσεις και στους γύρω τους ενοχές και συμπλέγματα κατωτερότητας. Μετά ήρθε ο κινηματογράφος και η τηλεόραση και όσοι ένιωθαν κατώτεροι πιάστηκαν από εκεί για αντίποινα. 

Με αποτέλεσμα όλοι πλέον να είμαστε φιλόσοφοι και ειδικοί επι παντός επιστητού έχοντας σαν δεδομένο ότι ξέρουμε καλύτερα από τον δίπλα μας. 

Πότε επιτέλους θα καταλαβουμε ότι δεν ξέρουμε την ΤΥΦΛΑ μας? Δεν μιλάω για συγκεκριμένα πράγματα Cούλα, γενικά. Έρχεται πχ ο Κινέζος που δεν έχει ανοίξει βιβλίο στη ζωή του και με κοροϊδεύει που διαβάζω να μου πει κάτι. Θα κάτσω να τον ακούσω με την ίδια προσοχή που θα άκουγα και εσένα ή τον οποιοδήποτε άλλο, γιατί έχει και αυτός τις εμπειριες του. Ακόμα και ο τελευταίος, πιο αγράμματος, πιο τεμπέλης, πιο άξεστος άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να με μορφώσει σε κάτι.

Αν όμως όταν έρθει ο Κινέζος και αντί να διαφωνήσω μαζί του με επιχειρήματα ώστε να παραχθεί σωστός διάλογος τον απορρίψω γιατί ξεκάθαρα δεν είναι του "επιπέδου" μου, τι κερδίζω? Τίποτα! Μόνο το εγώ μου φουσκώνω!

Χτες το βράδυ πήγα σινεμά και στο γυρισμό ήρθα στο εργαστήριο να τσεκάρω ότι έσβησα ένα μηχάνημα (γιατί ξεχνάω, τα είπαμε αυτά) κατά τις 11. Συναντώ λοιπόν την Πολωνέζα καθαρίστρια και μου έπιασε κουβέντα για κάτι άσχετο που βρήκε. Μου είπε λοιπόν ότι κάποιος μπορεί να είναι ανοικτός και επιφανειακά πρόσχαρος αλλά αν δεν είναι από την καρδιά του φαίνεται στα μάτια του. Μικρή πληροφορία μεν, αλλά με έκανε να σκεφτώ και να τη συνδυάσω με κάτι άλλο που κάνω με τα χαμόγελα των άλλων (θα το πω άλλη φορά αυτό) και πραγματικά μετά στο αυτοκίνητο ήμουν ευγνώμων που έτυχε να βρεθούμε και να τα πούμε. 

Τι θα κέρδιζα αν την έβλεπα αφ' υψηλού? Τίποτα. Όταν πάω να πω σε κάποιον κάτι και με απορρίπτει λέγοντας ότι είμαι πολύ μικρός τι κερδίζει? Τίποτα. Όταν πάει κάποιος να μου πει κάτι για την επιστήμη ενώ δεν ξέρει την τύφλα του και τον σταματήσω τι κερδίζω? Τα αφτιά μου (υπάρχουν και όρια).

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν έχει καμία σημασία για μένα ποιος είσαι και τι είσαι, με ενδιαφέρει η άποψή σου, ακόμα και η κριτική σου. Μπορεί να σου έρθω εγώ στο μπλογκ σου πχ Cούλα και να σου πω τι μαλακίες κάθεσαι και μας τσαμπουνάς μωρή. Εσύ ξέρεις ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, ξέρεις ότι μάλλον είμαι κανα στερημένο ίσως και λίγο καθυστερημένο αλλά αν αντιδράσεις αρνητικά τι έχεις να κερδίσεις? Τίποτα! Αν αντιθέτως με αγνοήσεις αλλά σκεφτείς μήπως μπορείς να κάνεις τίποτα για να βελτιωθείς, έχεις να κερδίσεις πολλά! (Ακραίο παράδειγμα ήταν αυτό).

Οπότε, όσοι διαβάζουν βιβλία ας μην σνομπάρουν όσους δεν διαβάζουν και όσοι δεν διαβάζουν ας μην ακυρώνουν όσους διαβάζουν! Γιατί ακόμα και Ντοστογιέφσκι ή Παπαδιαμάντη να διαβάζεις, αν δεν το κάνεις με μια απόσταση σαν παρατηρητής, καταντάει σαν να παρακολουθείς Κους Κους το μεσημέρι. Και αντιστρόφως, αν παρακολουθείς Κους Κους απλά παρατηρόντας τις αντιδράσεις αυτών που βγαίνουν, μπορείς να μάθεις κάτι για την ανθρώπινη φύση και μη το γελάς καθόλου.

Εγώ πχ δεν διαβάζω πολλά "σοβαρά" βιβλία αλλά κυρίως βιβλία φαντασίας και πολλές φορές και παιδικά. Μου αρέσει όταν ο συγγραφέας πιάνει ένα ηθικό δίδαγμα και το ντύνει με τη φαντασία του (παιδικά) και όταν ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το μύθο και τη μαγεία με ωραίο τρόπο παρουσιάζοντας ταυτόχρονα ρεαλιστικές σχέσεις και χαρακτήρες. 

Αυτό όμως είναι προσωπική μου προτίμηση και επιλογή· κάποιος άλλος μπορεί να βρίσκει τη μαγεία κουραστική πχ και να προτιμάει πιο ρεαλιστικά ή και μη φαντασίας. Κάποιος άλλος πάλι μπορεί να μην θέλει καθόλου βιβλία και να προτιμάει ταινίες ή κάτι άλλο. Όλοι ψάχνουμε τρόπους να εμβαθύνουμε την κατανόηση του κόσμου μας, αλλά στη διαδρομή καλό είναι να μη χανόμαστε! Τίποτα δε σε διδάσκει όσο οι πραγματικές εμπειρίες άλλωστε.

Σαν συμπλήρωμα των πραγματικών εμπειριών, μπορουμε να αγναντεύουμε παράθυρα βιβλίων, ταινιών ή και παράθυρα μεσημεριανών, αρκεί να κρατάμε τις αποστάσεις μας.

ΥΓ: Ευχαριστώ πολύ το άτομο που μου έδωσε τα ονόματα Ντοστογιέφσκι, Παπαδιαμάντη και Κους Κους, γιατί εγώ Ρόουλινγκ θα έλεγα και Τόλκιν!

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Never Ending Books

Ο Twisted από καουμπόι με έκανε κάτι άλλο:
ΟΥΣΤ ΜΑΛΑΚΑ ΑΜΕΡΙΚΛΑΝΕ!
Σε δύο συνεχόμενες αναρτήσεις παρακαλώ. Σ'ευχαριστώ πολύ Twisted για το κοπλιμέντο, γιατί έτσι μου δίνεις  το ΟΚ να σου πω και εγώ παρόμοια κοπλιμέντα και εν γένει να περάσουμε και κανα μήνυμα ρε παιδί μου.

Δε χρειάζεται να βρίσεις για να προσβάλεις και δε χρειάζεται να θίγεσαι όταν σε βρίζουν.

Ξέρεις κάτι Twisted? Εδώ χάμω που πήγα και ήρθα όπου αναφέρω τη λέξη Ελλάδα (βασικά τη λέξη γκρις, το Ελλάδα δεν θα το καταλάβαιναν) μου λένε ΟΠΑ! Όλος ο κόσμος φαίνεται να θεωρεί τους Έλληνες χαλαρούς και υπεράνω, ότι βρίζονται μαλώνουν και μετά από πέντε λεπτά είναι σαν να μην έγινε τίποτα. Ευτυχώς, αυτό το πράγμα ισχύει για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού (απ'όσο ξέρω και μπορώ να κρίνω), αλλά δυστυχώς τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Η Ελλάδα μεταλλάχτηκε από Ανατολή σε Δύση και πλέον τίποτα δεν είναι πάνω από το εγώ μας. Απαιτούμε σεβασμό όταν ο σεβασμός κερδίζεται και βγάζουμε δικούς μας ορισμούς για το τι είναι προσβλητικό και τι όχι, αφού ούτως ή άλλως το μόνο που μετράει είναι να βγούμε από πάνω και τίποτα παραπέρα.

Πολλά προβλήματα έχουν ριχτεί στην "αμορφωσιά" του κόσμου, αλλά επέτρεψέ μου, Twisted, να σου πω ότι σε αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα ευθύνεται η υπερβολική και ταυτόχρονα περιορισμένη "μόρφωση". Διαβάζουμε βιβλία σαν μανιακοί, τα χαϊκλασάτα και μερικά από τα "χαμηλά" ίσα για να πούμε ότι τα διαβάσαμε, και ξερνάμε κοσμοθεωρίες και κανόνες πιο γρήγορα και από παππούς με τροφική δηλητηρίαση.

Τι είναι αυτά τα άσχετα που μας αμολάς ρε μαλάκα Αμερικλάνε θα μου πεις τώρα Twisted, και θα έχεις και ένα δίκιο! Εξηγούμαι σε τρία. δύο. ένα.

Πήγα που λες την περασμένη Πέμπτη σε μια συνάτηση (διαλογισμού) σε ένα αρχαίο (σοβαρά, για τα αμερικάνικα δεδομένα αρχαίο είναι) βιβλιοπωλείο που νόμιζα ότι νοικιάζει και μια αίθουσα για έξτρα έσοδα. Έτσι νόμιζα γιατί έτσι έχω μάθει. Αν έχεις ένα μαγαζί ΤΙΓΚΑ στο βιβλίο και μια ωραία αιθουσούλα σε κεντρικό σημείο μιας από τις πιο γνωστές πόλεις της χώρας, λογικό είναι να το ξεζουμίσεις σαν τον μπομπ τον σφουγγαράκη.

Αμ δε!

Αυτό το πράμα λοιπόν τελικά είναι Donation Bookstore. Το γράφω στα αγγλικά όχι επειδή είμαι ψώνιο (το ότι είμαι ψώνιο είναι εντελώς άσχετο) αλλά επειδή στα ελληνικά δεν υπάρχει αυτή η έννοια και εν γένει στην Ελλάδα δηλαδή, ή τουλάχιστον δεν την έχει δει ποτέ ο Αμερικλάνος στα 24 (και μισό) χρόνια που έξησε εκεί.

Ακόμα και το σκατό σου να πέσει κάτω, η πρώτη σου σκέψη θα είναι πως μπορείς να βγάλεις κανα ευρώ, ίσως δίνοντάς το για έρευνα. Γιατί? Επειδή έτσι κάνει η Αμερική, αυτό είναι το όνειρο που μας μετάδωσαν σαν σιχαμένο μικρόβιο και σε αυτό είμαστε πιστοί. 

Έμεινα μαλάκας Twisted όταν αναλάκυψα ότι όλα τα βιβλία εκεί μέσα (μιλάμε για εκατοντάδες και όχι του κώλου) είναι ΔΩΡΕΑΝ, όπως και η διάθεση της αίθουσας είναι ΔΩΡΕΑΝ. Φυσικά μπορείς να αφήσεις "δωρεά" στο παγκάρι αλλά εξαρτάται από εσένα.

Ο ιδιοκτήτης μου εξήγησε ότι ένα βιβλίο στο ράφι δεν έχει καμία αξία και όταν κάποιος αποφασίσει να το πάρει για να το διαβάσει, αποκτά ανεκτίμητη αξία και είναι πλέον πολύ αργά για να το τιμολογίσεις. Ο άνθρωπος φαινόταν να είναι στα χαμηλά οικονομικά στρώματα σε μια χώρα που το χρήμα είναι το παν και παρ'όλα αυτά, μένει πιστός στα ιδανικά του.

Πόσοι από εμάς μπορούν να πουν το ίδιο? Πεινάω, έχω παιδιά, ΟΚ, χρειάζομαι λεφτά. Το καινούριο αμάξι κάθε δύο χρόνια τι το θέλω? Την τηλεόραση πλάσμα με υγρούς κρυστάλλους και στέρεη ηλιθιότητα γιατί την έβαλα στην κάρτα? Γιατί ενώ περηφανεύομαι ότι είμαι Έλληνας και ανώτερος, συμπεριφέρομαι σαν Αμερικανάκι εθισμένο στα ψώνια? Γιατί λύσσαξα να έρθω στην Αμερική λες και είναι η χώρα της επαγγελίας?

Μήπως γιατί νομίζω ότι τα ξέρω όλα? Μήπως γιατί έτυχε να διαβάσω 200 βιβλία και να δω 35 θεατρικά και να απονείμω στον εαυτό μου πιστοποιητικό ποιότητας και κουλτούρας? Άρα? Άρα είναι ΟΚ να τα κάνω όλα αυτά, και σαν αποτέλεσμα να τα κάνουν και οι άλλοι αφού μια ζωή είμαστε μη και κλάσει ο γείτονας και δεν την πιούμε.

Η υποτιθέμενη μόρφωση που παίρνουμε και ο ανταγωνισμός μέσω της προβολής έχουν φουσκώσει το εγώ μας τόσο πολύ που κάνουμε σπασμωδικές κινήσεις για να εδραιώσουμε το στάτους μας και να χτίσουμε το κάστρο (με θρόνο, κορώνα όλα κομπλέ) μέσα στην κεφάλα μας. Και φυσικά χειρότερη απ'όλες τις χώρες η Αμερική.

Το κράτος της Αμερικής δεν παρέχει σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ στους πολίτες, πολύ πολύ λιγότερα απ'όσα παρέχει η Ελλάδα σους Έλληνες. Δεν υπάρχει δημόσια ασφάλιση, ένσημα, πληρώνεις έξτρα τα πάντα, μέχρι και το ασθενοφόρο που σε παίρνει όταν στουκάρεις (χτύπα ξύλο). Με συγχωρείς, γράψε λάθος. Από τα 900, δίνεις μόνο τα 500 δολάρια στο ασθενοφόρο, τα 400 τα δίνει η ασφάλεια. Μου τα έλεγε μια που στούκαρε και εκλαιγε.

Σε αυτό το κωλοπεριβάλλον, υπάρχει κόσμος που λέει στ'αρχίδια μου τα λεφτά, στ'αρχίδια μου και οι κανόνες της αγέλης σας. Τέτοιοι άνθρωποι εμπνέουν και άλλους να ακολουθήσουν ή έστω να εκτιμήσουν την αδιαφορία στο χρήμα. Στην Αμερική όταν κάνεις κάτι δωρεάν θα τρέξουν όλοι αλλά θα σε θεωρήσουν χαζό. Στην Ελλάδα σε θεωρούν ύποπτο. Δεν το νοείται πλέον το μορφωμένο μας κεφάλι ότι κάτι μπορεί να είναι και τζάμπα και ότι ναι, υπάρχει κόσμος που κάνει πράγματα για άλλους δωρεάν, χωρίς να λαμβάνει τιμητική πλακέτα.

Ρε μαλάκα Twisted, διαβάζοντας αυτά που γράφω δυσκολεύομαι να με καταλάβω. Μίλα μάνα μου, που κάθεσαι εκεί μισή ώρα και δε λες τίποτα. Εντάξει τα έμπλεξα λίγο, αλλά το νόημα περνάει (λίγη καλή θέληση να υπάρχει).

  • Πέραν από κότες και πατάτες, το χρήμα πλέον νομίζουμε ότι αγοράζει τα πάντα.
  • Ξοδεύουμε ακόμα και χρήμα που δεν έχουμε γιατί έτσι εδραιώνουμε τη θέση μας.
  • Αντιγράφουμε τους Αμερικάνους.
  • Φταίει ο αποκλεισμός από την πραγματικότητα που ήρθε με όλη τη μόρφωση, την επιμόρφωση και κυρίως την "ενημέρωση".
Χειρότερα τα έκανα αλλά δεν πειράζει. Νομίζω αυτό που ήθελα να πω το είπα. ΜΕ ΡΕΓΟΥΛΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΖΕΙΣΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ. ΝΙΩΣΕ.

ΥΓ1: Φαντάζομαι πολλοί από εσάς διαβάζετε βιβλία και είστε μορφωμένοι και τα λοιπά, και ελπίζω να μην σας έθιξα. Δεν τσουβαλιάζω ούτε κατηγορώ κανέναν, το αν διαβάζεις ή όχι βιβλία (και ΤΙ βιβλία) δεν σημαίνει κάτι οπότε ξεκόλλα.

ΥΓ2: Άλλαξα τρία θέματα ενώ έγραφα και στο τέλος πήγα να τα ενώσω με θεαματικώς ακαταλαβίστικα αποτελέσματα, αφού δεν ξέρω την τύφλα μου από γράψιμο - ποιο γράψιμο, ούτε καν σκέφτομαι και γράφω. Αν το πεις πουθενά όμως θα το αρνηθώ και θα πω ότι έκανα τέχνη και είσαι βάρβαρος που δεν την καταλαβαίνεις. Έχουμε και ένα ίμτατζ μάνα μου.

ΥΓ3: Αντί για έζησε έγραψα έξησε καταλάθος, αλλά νομίζω ταιριάζει καλύτερα!

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

ΒΑΪΠΑΟΥΤ!

Η ώρα είναι μεσάνυκτα και κάτι στην Ελλάδα, 21 Μαΐου 2011 και μαθαίνω ότι ΑΚΟΜΑ ΖΕΙΤΕ. Άρα μαλακίες τούμπανα μας λένε ότι τελειώνει ο κόσμος! Τι θα γίνει με την πάρτη τους, κάθε που θα έχει ωραίο νούμερο η ημερονημία θα λένε ότι θα τελειώσει ο κόσμος και θα στήνομαι εγώ σαν το ΜΑΛΑΚΑ να περιμένω με ποπκόρν και πασατέμπος ατενίζοντας το CNN?

Και πριν πέντε ώρες που ήταν μεσάνυκτα στην Κίνα στήθηκα και περίμενα με αγωνία να τελειώσει ο κόσμος και να αρχίσει το τέλος από δαύτους. Αλλά δεν τελείωσε, συνεχίζει αγέρωχος! Τουλάχιστον προλαβαίνω να μην πάω ανόμπελος.

Άντε, τα λέμε πάλι το 2012.

Η επόμενη ανάρτηση δεν ξέρω πότε θα βγει γιατί το Σαββατοκύριακο θα πάω εκδρομή ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και απόψε δεν ξέρω αν θα προλάβω, άσε που δεν το νομίζω κι'όλας.

Θα σας μιλήσω για μία πολύ ωραία εμπειρία που είχα εχτές το βράδυ μετά το πάρτυ των μουρλών. Ένα πράγμα θα πω μόνο. Never. Ending. Books.

ΥΓ1: Η επόμενη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ έχει αποφασιστεί και κατοχυρωθεί, μη σφάζεστε!

ΥΓ2: Η μεθεπόμενη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ θα είναι ΣΠΕΣΙΑΛ οπότε περιμένω να δω τον καλύτερο εαυτό σας αύριο. Δώστε τα όλα και σκίστε!

ΒΑΪΠΑΟΥΤ!


Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Best before 21 Μαΐου 2011

H AnD είναι μαστόρισσα στα σχόλια:
Μπα σε καλό σου, μ΄'εκανες και γέλασα!
Βήμα-βήμα διάβαζα και ήταν λες και μου μιλούσες πανάθεμά σε!
Καλημέρα στην Αμερική και σε 'σένα τον καουμπόι.
Και κομπλιμέντα με έκανε, και καουμπόι με είπε (αλήθεια πού το ήξερε ότι έχω προϋπηρεσία σαν καουμπόις)(και σαν τεντιμπόις επίσης) και κέρδισε ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ. AnD συνέχισε έτσι. Συνέχισε έτσι είπα!

Μην με εκνευρίζεις σε παρακαλώ πολύ απόψε γιατί μόλις διάβασα κάτι και έχω ταραχτεί. Πραγματικά σου λέω μου έχουν τσιτώσει τα νεύρα, δηλαδή έλεος, δύο μέρες πριν μας τα λένε? Εδώ ένα σινεμά θέλω να πάω και πρέπει να κανονίσω μια βδομάδα ιναντβάνς, και κοτζάμ τέλος του κόσμου μου το λένε στο παρα πέντε. Δεν είμαστε καλά.

Σε μπέρδεψα ε? Ωραία, μ'αρέσει να μπερδεύω κόσμο και μετά να τον ξεμπερδεύω. Αφού δεν μπορώ να σε ξεμπερδέψω από τα δικά σου μπερδέματα, σε μπερδεύω μοναχός μου και μετά σε ξεμπερδεύω. Μην το γελάς καθόλου.

Λοιπόν AnD το Σάββατο τι κάνεις? Έχεις κανονίσει τίποτα? Να το ξεκανονίσεις! Πάνε αυτά, τελείωσαν! Πάνε και οι βόλτες πάνε και τα μπουζούκια πάνε και τα σουβλάκια (αχ) πάνε όλα, πάει και ο κόσμος.

Αυτό που σου λέω.

Το Σάββατο λέει είναι η ημερομηνία λήξης. Best before 21 Μαΐου 2011 λέει στον πάτο της συσκευασίας του σύμπαντος και δεν ξέρω αν το παρατήρησες, κοντοζυγώνει. Λες να είναι σαν τα γάλατα που βάζουν τη λήξη λίγο πιο νωρίς για να μη δηλητηριάζονται οι τσιφούτηδες που παίρνουν ληγμένα και αρχίσουν να πέφτουν σα μύγες? Μπα, δεν νομίζω.

Ότι προλάβουμε μέχρι το Σάββατο! Γαμώτι μου, δεν μπορούσε να περιμένει μια βδομάδα? Έχω κανονίσει πικνικ με μπάρμπεκιου σε λίμνη, τώρα βρήκε? ΤΩΡΑ??

Να AnD πάνε εδώ χάμω και δες και μόνη σου. Της πόπης λέει θα γίνει το Σάββατο, μέγας σεισμός και δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμό (ή κάτι τέτοιο). Αν στήσεις αφτί σφιχτείς και αφουγγραστείς λέει θα μπορέσεις να ακούσεις τις σάλπιγγες να ηχούν από το υπερπέραν.

Αν έχεις πιει και κανα τσιπουράκι, βοηθάει.

Δεν το δέχομαι όμως ρε συ, δεν είναι καθόλου δίκαιο. Δεν έχω πάρει ακόμα ούτε ένα Νόμπελ. Σκόπευα να δεχτώ τα εξής:

  • 2 νόμπελ σχετικά με επιστήμη: 1 ΧΗΜΕΙΑΣ και 1 ΙΑΤΡΙΚΗΣ - ούτε χημικός ούτε γιατρός είμαι αλλά κάτι θα σκεφτόμουν.
  • 1 νόμπελ ΕΙΡΗΝΗΣ: θα πουλούσα τις επιστημονικές μου ανακαλύψεις στον Ομπάμα (ή τον Οσάμα, όποιος έδινε τα πιο πολλά) και θα έφτιαχνα νοσοκομεία σε Αφρική και Ελλάδα.
  • 1 νόμπελ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ή ΠΟΙΗΣΗΣ ή όπως το λένε τέλος πάντων (ένα σαν αυτό που πήρε ο Ελύτης - αυτός δεν είναι που πήρε?) για την ποίηση που θα έγραφα εμπνευσμένος από τη φιλανρωπία μου.

Και έρχεται τώρα ο κάθε άσχετος να μου πει ότι ή θα τα κάνω όλα αυτά σε δύο μέρες, ή θα πάω ανόμπελος. Που να τα προλάβω μωρέ όλα αυτά μέχρι το Σάββατο, είμαστε σοβαροί?

Αν και, ομολογουμένως, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. Για σκέψου AnD να τελείωνε ο κόσμος πριν τελειώσει το LOST? Ή ακόμα χειρότερα, πριν βγει το τελευταίο βιβλίο του Χάρι Πότερ? Ή πριν μαθαίναμε ποιος ήταν ο Ευλογητός???? Αυτό το τελευταίο ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω και θα ήταν μέγας σαδισμός για όποιον το κανόνιζε. Α, να τα λέμε.

Το μόνο που με στεναχωρεί (πέρα από τα νόμπελ που έχασα μέσα από τα χέρια μου) είναι που έχω να φάω σουβλάκι 9 μήνες 10 μέρες και 11 ώρες και δεν θα το ξαναγευτώ πριν το τέλος του κόσμου. Μπαντάιμιγκ, πολύ μπαντάιμιγκ άμα με ρωτάς εμένα.

Δε βολεύει καθόλου.

Μήπως να το κάναμε ρισκέτζουλ? Όχι στην αρχή του Καλοκαιριού μάνα μου, να το πάμε αν γίνεται Φθινόπωρο. Αλλά όχι πολύ κοντά στο Χειμώνα γιατί τότε λιγουρευόμαστε Χριστούγεννα και κρίμα είναι. Μετά λιγουρευόμαστε Καρναβάλι. Μετά αρνί εεεε Πάσχα εννοώ. Μετά πάλι Καλοκαίρι.

Να σου πω κάτι?

Δε βολεύει γενικώς. Όσο και να παραπονιόμαστε (ποιος παραπονιέται μωρέ, άκουσες εσύ κανέναν να παραπονιέται, εγώ πάντως όχι, καθόλου) μας αρέσει εδώ που είμαστε, μια χαρά την έχουμε καταβρει.

Και οξυγόνο έχει, και νερό έχει, και φαΐ έχει, τι άλλο θέλουμε? Άστονα τον μέγα το σεισμό σου λέω, άστονα να πάει στο καλό. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα εμείς με τη γη όπως είναι, μια χαρά είναι, ε παιδιά, ε, πείτε. Είναι όλα πολύ ωραία και να μη χαλάσει τίποτα παρακαλώ! Ή, έστω, αν είναι να χαλάσει, δώστε μου κανα νόμπελ κειδα χάμω μην πάω παραπονεμένος. 

O Αμερικλάνος πάντως την είχε ψυλλιαστεί τη δουλειά όταν ανακάλυψε ότι οι γέροι άρχισαν να σοβαντίζονται και να στροβιλίζονται. Άσχετο.

Άντε AnD να δούμε πόσα τέλη θα μας τάξουν για αυτόν τον κόσμο. Στο τέλος θα γίνει το τέλος και δεν θα το πιστεύουμε, το τέλος, όπως με το παραμύθι με το λύκο. Θα πέφτουν τα ταβάνια των ουρανών στα καλοχτενισμένα κεφάλια μας και θα λέμε σιγά μωρέ, σιγά μην ήρθε το τέλος. Αυτά είναι για τις θείτσες, εμείς είμαστε προχωρημένοι και σύγχρονοι. Καλή ώρα. Χμ. 

Μωρε, λες?


Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Νέοι μελλοντικοί γείτονες

Ο PiciFriki κέρδισε τη σημερινή ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ με το εξής σχόλιο:
φέεετα!!
PiciFriki δεν ξέρω αν έχεις υπόψιν σου ότι τέτοια πράγματα με εκνευρίζουν και το είπες επίτηδες και εύστοχα για να με τσιτώσεις, αλλά έχω να πω και να δηλώσω ότι ΕΧΩ ΛΙΩΣΕΙ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΙΚ ΣΟΥ. Αυτό. Κέρδισες την απεύθυνση γιατί μου αρέσει το μπλογκόνομά (μπλόνομα?) σου.

Αυτή η ανάρτηση PiciFriki είναι μία από αυτές που ξεκινάω να γράφω χωρίς να έχω αποφασίσει το θέμα. Λοιπόν έχουμε και λέμε. Γουρούνια? Άστο αυτό για πιο μετά. Κινέζοι? Τους βαρέθηκα. Ινδοί? Δεν ασχολούμαι. Δουλειές? Ποιος τις χέζει. Βαρεμάρα? Ας μην τη θυμάμαι καλύτερα.

ΑΧΑ

Το βρήκα. Θα σου μιλήσω για τους μελλοντικούς υποψήφιους γείτονες. 

Άκουσε να δεις PiciFriki. Σου έχω πει στο παρελθόν, νομίζω πάνω από μία ή και δύο φορές, ότι στο θέμα γείτονες και συγκάτοικοι δεν είχα μέχρι στιγμής και την καλύτερη τύχη. Από βρωμιάρηδες Μπαγκλαντεσιανούς σε μισοσαλεμένους Αμερικάνους και ξαναμμένους Λιβανέζους. Όχι, έχω δίκιο PiciFriki, άκουσέ με. Άκουσέ με. 

Δεν είμαι εγώ περίεργος χριστιανέ μου, αυτοί είναι σιχαμένοι. 

Είναι δυνατόν να φυσάει τη μύτη του ο Μπακλαντεσιανός μισή ώρα κάθε μέρα και να γεμίζει το νιπτήρα μύξες? Η να τσιρίζει ο παπαγάλος της Αμερικάνας και να του τσιρίζει και αυτή ΣΚΑΣΕ ΓΑΜΗΜΕΝΟ για να σκάσει το πουλί? Ή να κυνηγιούνται οι Λιβαννέζοι 2 η ώρα το πρωί μέσα στο σπίτι και να σείεται το σύμπαν? Όχι σου λέω, αυτοί φταίνε. Να φύγουν, να πάνε αλλού.

Κοίταξε να δεις τώρα που και πως μένω. Μένω σε ένα σπίτι βαθειά χωμένο στο δάσος κοντά σε γελάδια, άλογα και σκύλους. Νομίζω στο έχω πει και αυτό. Το σπίτι είναι χτισμένο το 1880 ενώ ο δεύτερος όροφος, ο δικός μου, το 1920. Καινούριο πράμα.

Στη ζελατίνα.

Δεν έχω παράπονο όμως, την έχω καταβρει γιατί έχει δικό του στυλ, δεν είναι ένα ακόμα διαμέρισμα ίδιο και απαράλλακτο με τα τριγύρω του. ΧΑ. Έχω και κελάρι, αμέ, τίγκα στα ζυμαρικά, κονσέρβες σάλτσες και τα λοιπά. Την έχω δει μικρό σπίτι στο λιβάδι θα μου πεις, αλλά εδώ πέρα με τα χιόνια που μας θάβουν είθισται να γεμίζουμε τα ντουλάπια μας (στην περίπτωσή μου το κελάρι μου) με τρόφιμα γιατί ποτέ δεν ξέρεις.

Έχει λοιπόν από το Γενάρη που ξεκουμπίστηκαν οι μαλάκες οι Λιβαννέζοι, στον αγύριστο να πάνε κάνανε κομπίνα να κλέψουν τον ιδιοκτήτη τα μαλακισμένα. Έκτοτε την έχω καταβρει διότι δεν με νοιάζει πλέον να βάζω μουσική (τώρα πχ μεσάνυκτα και την έχω στο φουλ) ή και να φωνάζω (συνήθως στο τηλέφωνο) και γενικά να κάνω ό,τι κατέβει στο κεφάλι μου. Σάμπως υπάρχει και κανείς να ενοχλήχω PiciFriki? Οι σκίουροι που μένουν στο περβάζι και οι λαγοί στο θάμνο άμα δεν τους αρέσει να σηκωθούν να φύγουν, άιντε. Δεν κάνω πλάκα, έχω σκίουρους και λαγούς.

Έλα όμως, που τις τελευταίες βδομάδες ο σπιτονοικοκύρης δείχνει το κάτω διαμέρισμα? Μέχρι στιγμής το έχει δείξει σε:

Ένα ζευγάρι Αμερικάνους μαύρους. Ακόμα αντηχεί στ'αφτιά μου το γέλιο της.
Ένα ζευγάρι Αμερικάνους λευκούς. Τους άκουσα να λένε κάτι ότι το σαλόνι και η κουζίνα είναι τέλεια για πάρτυ, ωχ μάνα μου.
Ένα ζευγάρι Ινδούς. Θα ανεβαίνει η μπόχα από το κάρι μέσα από το πάτωμα, το βλέπω.
Ένα ζευγάρι Κινέζους. Αυτοί καλοί φανήκανε. 


Κλείσε το στόμα σου PiciFriki. Το μόνο πρόβλημα με Κινέζους γείτονες είναι ότι τους αρέσουν πολύ τα θαλασσινά και ειδικά οι γαρίδες με αποτέλεσμα τα σπίτια τους να βρωμάνε ψαρίλα. Κατα τ'άλλα αυτοί θέλω να έρθουν. Σε σόκαρα ε? Δεν είναι οι δικοί μου Κινέζοι βρε, άλλοι είναι, άσχετοι. Τι με πέρασες, για κανένα ρατσιστή?

Ήμαρτον Κύριε ελέησον. 

Αυτό που ξέρω είναι ότι το διαμέρισμα νοικιάστηκε και έχει μπει μάστορας να το βάψει, άρα? Άρα θα μάθω σύντομα ποιοι θα μου κουβαληθούν. Ευχήσου να είναι οι Κινέζοι!

ΥΓ1: Μιλάμε έχω λιώσει πραγματικά στο γέλιο με το όνομά σου, δεν σου κάνω πλάκα.

ΥΓ2: 200 ώρες με πήρε να βρω όλα τα λινκ, σιχτίρ.

ΥΓ3: Ευχαριστώ πολύ τον VAD για την αντ-απεύθυνση

ΥΓ4: Ξεκίνησε το Πανηγύρι των Μουρλών, τρέξε να προλάβεις! Τι τι να προλάβεις.

ΥΓ5: Καλά. Ήθιστε το είχα γράψει. Μπακτουσκούλ γαμώ την ορθογραφία μου.

ΥΓ6: Το κάτω διαμέρισμα είναι μεγάλο, χωράει δύο άτομα ακόμα και τρία μη σου πω. Το δικό μου είναι μικρό (ένεκα η σκεπή)(στο διαμέρισμα αναφέρομαι) και χωράει μόνο ένα, εμένα, ή δυο Γιαπωνεζάκια άντε δύο μικρά Κινεζάκια πιο πάνω δεν πάει.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Φέτα γιοκ.

Η Nat αναφέρεται σε κάποια εκπομπή την οποία εγώ ή δεν έμαθα ποτέ ή ξέχασα αλλά δεν πειράζει!
Όχι μόνο Σελήνη πάει άσυλο. Όλοι μαζί πάμε άσυλο και συγχαρητήρια για την εκπομπή σας.
Nat, γιατί μπαίνεις ανώνυμα μάνα μου και δεν βρίσκω το προφίλ σου να σε κάνω λίνκ? Τώρα θα μου πεις, κοτζάμ ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ σου κάνω, το λινκ σε μάρανε.

Έχεις δίκιο.

Σήμερα εκνευρίστηκα με τα Κινεζάκια πάλι, πο πο πο τα νεύρα μου. Όποιος συμπαθει τους σχιστομάτηδες φίλους μας και θίγεται παρακαλείται όπως εξέλθει του ιστολογίου γιατί δεν θα του αρέσουν ΚΑΘΟΛΟΥ αυτά που θα πω.

Έχουν λυσσάξει. Τρως τυρί και τρως τυρί. Η καθηγήτρια κάνει διατροφή και έκοψε το τυρί, και σαν καλά γλυφτρόνια όλο λένε πόσο βλακεία είναι τα τυριά και πως μπορεί ο Αμερικλάνος να τρώει τυρί κάθε μέρα. 

Δεν κατάλαβα.

Θα ντραπώ για τη φέτα που τρώω με τη σαλάτα? Θα μου πουν τα κωλοκινεζάκια και τι θα φάω τώρα? Δεν πάμε καθόλου καλά Nat, στο λεω να το έχεις υπόψιν σου. Έχουν ξεφύγει τελείως και χάσανε κάθε μπούσουλα που ίσως είχανε. Εντάξει μανίτσες μου, γλύψτε την την αφεντικίνα σας αν γουστάρετε, αλλά τα τυριά που τρώω μην τα πιάνετε στο μαριναρισμένο σε σόγια στόμα σας, ΟΚ?

Και να πεις ότι τρώω τυριά ρε γαμώτο. Για τα ελληνικά δεδομένα τρώω πολύ λίγο και κυρίως φέτα. Α, χωρίς φέτα δε ζω. Και έρχομαι στο λόγο που σήμερα έχω νεύρα με την πάρτη τους.

Πάω στο ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ κωλομάγαζο που φέρνει φέτα της προκοπής, μεβγάλ εισαγώμενη, σήμερα να πάρω γιατί τελείωσε πάλι. Τους τελείωσε και αυτούς όμως. Πάπαλα. Δεν υπάρχει πρόβλεψη να ξαναφέρουν. Πάει η φέτα. Να'ταν κι'άλλη. Φέτα γιοκ. Έμεινα άφετος. 


Κατεβάζω λοιπόν μια μούρη μέχρι τη Βραζιλία και πάω στο εργαστήριο το απόγευμα για μια δουλίτσα. Εκεί βρίσκω την Κινέζα και αφού με ρώτησε τι εχω και της είπα μου λέει:
Α ωραία, να κόψεις να τρως βλακείες επιτέλους! Κάτσε να το πω στην καθηγήτρια να χαρεί!
Nat, δεν με ξέρεις και πολύ, αλλά από το λίγο που με ξέρεις, μάντεψε τι ακολούθησε. Δεν μπορω να επαναλάβω τι της είπα για θα μου βάλει ο μπλόγκερ κατανοώ και επιθυμώ να συνεχίσω, αλλά ας πούμε ότι αυτά που είπα περιείχαν σχόλια για το κεφάλι της, την ύπαρξή της, τη χώρα της, τα μάτια της, τα φαγητά της και μερικές... συστάσεις για το μέλλον.

Δεν άντεξα μάνα μου, λύγισα ο άνθρωπας. Να μου λένε ότι λες και δεν φτάνει που έχω να φάω σουβλάκι από πέρσι, δεν θα τρώω και φέτα και να χαίρεται η άλλη? Και να το παίρνει σαν ευκαιρία να γλύψει? Τι λε ρε.

Τώρα που στα λέω έχω ηρεμήσει βέβαια. Φέτα δεν ξέρω που αλλά θα βρω που να σκάσουν. Και μέχρι τότε θα κουβαλάω στο εργαστήριο ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ τυριά, θα τα βάζω στο φούρνο μικροκυμάτων να βρωμοκοπάει ο κόσμος τυρίλα να πάει από ασφυξία το μαλακισμένο. Κάθε. Μέρα. Αυτή ρε μισό κομματάκι παρμεζάνα εμφανίζω και τσιρίζει για τη μπόχα, φαντάσου αύριο όταν πάρω σαγανάκι.

Έχε χάρη που δεν μου αρέσει το ροκφόρ. Τότε να έβλεπες τι θα γινόταν.

Εν τω μεταξύ τα πιο πολλά της τα είπα στα ελληνικά, γιατί που να τα μεταφράζω τώρα τα μπινελικια, και δεν νομίζω να κατάλαβε πόσο τα πήρα με την πάρτη της. Μήπως να της κάνω ένα δεύτερο γύρο αύριο? Χμ, λες? Αύριο το μενού έχει κοτόπουλο αλα κρεμ με μπόλικη παρμεζάνα, θα την πεθάνω λέμε.

Άντε άστη χέστη την παλιο ασιάτισσα. Αυτές τις μέρες έχω ξεσκιστεί στο καθισιό και τις βόλτες που λες, και αύριο ξεκινάει το Καλοκαίρι. Αγόρασα νέα στυλό και τετράδια σαν σωστό χαζοχαρούμενο (τετράδια με τον μικιμάους πάνω, καταπληκτικά)(κρίμα που δεν βρήκα με ντοναλντάκ)(ή έστω πόκεμον) και από αύριο στρώσιμο στη δουλειά. Να διαβάσω και κανα μπλόγκι γιατί με όλες αυτές τις εξετάσεις και τις βόλτες δεν είχα καθόλου χρόνο ρε γαμώτο.

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Τρέμη πάει άσυλο?

O VAD το έθεσε πολύ ωραία το θέμα μου:
Αφού θυμάσαι ότι ξεχνας,πάλι καλά:)))
Οταν ξεχάσεις ότι ξεχνάς,τότε ν'αρχισεις να ανησυχείς:))
VAD εκεί που είσαι, ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ έχει? Δεν το νομίζω! Αυτά μόνο εδώ τα βρίσκεις, ούτε στην άκρη ούτε στη μέση ούτε στο κέντρο της γης.

Τι γίνεται ρε VAD σε αυτή την Ελλάδα τέλος πάντων? Εγώ Αμερική εσύ Χαρτούμ (καλά το θυμάμαι;) έλα να συσκεφθούμε να δούμε τι θα γίνει με την πάρτη τους εκεί πέρα.

Δεν ξέρω αν εσύ παρακολουθείς τι γίνεται (φαντάζομαι πως ναι) αλλά εγώ όχι και πολλά. Ό,τι διαβάσω εδώ και κει σε κανα μπλόγκι, άντε και λίγο σε καμια άλλη σελίδα και ό,τι μαθαίνω από φίλους μέσω φεισμπούκ και φυσικά της μάνας μου. Η οποία μάνα μου δεν είναι και η πλέον αξιόπιστη πηγή διότι έχει την τάση να ξεχνάει τα σημαντικά και να μου λέει τα ασήμαντα.

Μετακόμισε η Τούλα η κολλητή της; Αμέσως να ενημερώσει τον Αμερικλάνο πριν καν μεταφερθεί η πρώτη κούτα. Έμεινε έγκυος η ξαδέρφη του Αμερικλάνου? Περιμένει να τον ενημερώσει αφού έχει ξεπροβάλει το κεφάλι και μετά. Την περασμένη Κυριακή με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει το εξής:
Άργησα να σε πάρω τηλέφωνο γιατί μόλις γύρισα από το γάμο του Νούλη. Τι ποιου Νούλη ρε ούφο, του ξαδέρφου σου, σήμερα δεν ήταν ο γάμος του? Στο είπα παιδί μου, δεν στο είπα? Τι? Τι λες? Σταμάτα να φωνάζεις χριστιανέ μου, εντάξει θα το ξέχασα! Θα τον πάρεις αύριο να του ευχηθείς. Όχι, δεν πήρε την Ρούλα χώρισε μ'αυτήν, Νούλα τη λένε τη γυναίκα του. Ναι, ζούνε μαζί από πέρσι. Μη φωνάζεις λέμε, θα σε διώξουν! Α, είσαι σε δάσος, ΟΚ. Καλά να σου πω, διακρίνω έναν εκνευρισμό οπότε σε αφήνω τώρα, τα λέμε αύριο που θα έχεις καλμάρει.
Είναι τώρα αυτό το άτομο να το εμπιστεύεσαι για την ενημέρωσή σου? Όχι δεν είναι. Και εδώ που τα λέμε, σάμπως είμαι εγώ άτομο να με ενημερώσεις? Ό,τι και να μου πεις ή πλάκα θα κάνω ή θα βρίσω. Γι'αυτό δεν τα πάω καλά με τους Κινέζους, ούτε χιούμορ έχουν ούτε να εκτιμάνε το καλό μπινελίκι ξέρουν.

Έχω μια τάση απόψε να ξεφεύγω από το θέμα μου. Η έλλειψη ζάχαρης φταίει (έφαγα ένα σοκολατάκι που μου πρόσφεραν απόψε σε φιλικό σπίτι ΜΗ ΚΙΝΕΖΙΚΟ δεν κάνει να φανώ ακατάδεκτος, δεν κάνει).

Τι έλεγα? Α.

Δεν ενημερώνομαι που λες για το τι σκατά γίνεται εκεί κάτω στο Ελλαδιστάν. Μέχρι και πριν μερικές μέρες αισθανόμουν τύψεις για την έλλειψη ενδιαφέροντος προς τη χώρα μου και τα πάθη της, αλλά άλλαξα γνώμη. Είδα κάποια βίντεα σήμερα στο γιουτούμπ και ξέρεις VAD τι συνειδητοποίησα? Τα ίδια και τα ίδια. Τα ΜΜΕ θα πιάσουν κάποιους πολιτικούς, κάποιους σοουμπιζιώτες και κάποιους άσχετους, θα τους κολλήσουν τίτλους και θα τα κάνουν καραμέλες να έχουμε να γλύφουμε.

Απ'ότι καταλαβαίνω τώρα της μόδας είναι πολύ ο Πάγκαλος για παράδειγμα. Αύριο θα είναι ο Σαμαράς, χτες ήταν ο Κωστάκης. Τα ίδια και τα ίδια στο πανηγυράκι τους, μόνο τους ρόλους αλλάζουν λίγο για να μη βαριόμαστε. Τα δελτία ειδήσεων προσπαθούν απεγνωσμένα να καλύψουν το κενό που άφησε ο Φώσκολος.

Σελήνη πάει άσυλο?


Δε με νοιάζει τι κάνουν στην Ελλάδα οι πολιτικοί και οι σοουμπιζιώτες. Όλα αυτά τα νέα ονόματα ούτε που με ενδιαφέρει να τα μάθω. Οι δικοί μου μαθαίνω τι κάνουν, και ό,τι τους αφορά (ειδικά τις μετακομήσεις των γειτόνων), από εκεί και πέρα έχετε γεια. Και αν θελήσω ποτέ να δω ειδήσεις, θα βρω στο γιουτούμπ κανένα βίντεο με τον ευαγγελάτο τότε που ήταν στο τότε ΣΚΥ(?) με τα παράθυρα.

Σάμπως τα ίδια δε λένε και τώρα?

Λυπάμαι πολύ για όλα αυτά που γίνονται, και για τις εικόνες που είδα (οι οποίες φαντάζομαι είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου) αλλά δεν ξέρω αν έχει νόημα να επιδιώξω να ξαναδώ. Θα αλλάξει κάτι αν ενημερωθεί ένας Αμερικλάνος χωμένος βαθειά στα δάση του Κονέχτικατ? Όχι· άρα? Μήπως να ασχολούμαι μόνο με τα γουρούνια μου, τους Κινέζους μου, τις δουλειές μου και τα χόμπι μου?

Στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι Ελλάδα θέλω να έχω εικόνες από παραλίες, τραπέζια με σουβλάκια, αρνιά σε σούβλες, βόλτες σε καφετέριες και φυσικά αναμονή στο αρχαίο ωδείο της Πάτρας 4 ώρες μέχρι να βγει η τραγωδία την οποία βλέπεις με πιασμένα οπίσθια. Όχι τέτοιες εικόνες. Μπορώ?

Και άμα γυρίσω ποτέ στο μπουρδέλο να με φτύσεις. Γαμώτο. Είναι γρουσουζιά, δεν έπρεπε να το πω αυτό. Να δεις που εκεί θα καταλήξω στο τέλος.

ΦΤΟΥΥΥΥΥΥΥ.

Πες μου, ποια είναι η άποψή σου? Έχει νόημα να ενημερώνομαι ή να το χέσω? Αυτά που μας λένε είναι όντως ενημέρωση, ή χάνουμε το χρόνο μας?

Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Χρυσόψαρο

Η koueen είναι μέσα στο κεφάλι μου, γιατί από την Τετάρτη, προχτές, αυτό το πράγμα σκέφτομαι:
χαχαχα, να προσέχεις άλλη φορά τι λες, τι εύχεσαι και τι τάζεις! :D :D :D
Εκτός από το χαχαχα και το :D :D :D. koueen κάτσε αναπαυτικά γιατί ετοιμάζομαι να σου κάνω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ και θέλω να το απολαύσεις.

Κάτι πρέπει να γίνει με την πάρτη μου. Έχω καταντήσει πια μια αηδία, δεν είναι κατάσταση αυτή. Είναι δυνατόν, τόσο ωραίο κεφαλάκι, μελαχροινό, καλοσχηματισμένο και όλα τα συναφή να μην μπορεί να κρατήσει μέσα του μερικές πληροφορίες? Κάτσε ρε koueen για να καταλάβω δηλαδή. Ο Θεός που τα πάντα εν σοφία εποίησε εμένα γιατί με εποίησε άνευ μνημονικού? Τι να το κάνω το IQ 350 αν είναι να ξεχνάω το όνομά μου μέρα παρά μέρα και να χρειαζεται να τσεκάρω ταυτότητες?

Άκουσε να δεις τι έκανα σήμερα, τώρα πριν μισή ώρα. Πάω για ψώνια και παίρνω μια μικρή φτηνιάρικη καφετιέρα. Δεν τη θέλω για καφέ, για ινδικό τσάι τη θέλω που μ'αρέσει και σκέφτηκα ότι ίσως γίνεται. Πήρα και ένα καρπούζι (το καρπούζι δεν μετράει για γλυκό, ΕΙΠΑ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ ΓΙΑ ΓΛΥΚΟ) και όταν πήγα στο αμάξι, προκειμένου να μη μου πέσουν (το καρπούζι και η καφετιέρα) αφήνω την καφετιέρα πάνω στο καπό. Βάζω τα υπόλοιπα μέσα, μπάινω και εγώ μέσα και φεύγω. 20 λεπτά αργότερα φτάνω σπίτι τα βάζω όλα μέσα και στη θέση τους και κάθομαι. Και σκέφτομαι.

Κάτι ήθελα να κάνω όταν έφτανα σπίτι εγώ τώρα, αλλά δεν θυμάμαι. Κάτι ήθελα να κάνω. Μετά από κανα μισάωρο μου έρχεται φλασιά:

Αααααα ινδικό τσάι ήθελα να κάνω! Αααααα η καφετιέρα! Που είναι η καφετιέρα? Ααααααα στο αμάξι! ΑΑΑΑΑΑΜΑΝ την άφησα στο καπό! ΦΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥ. Έπεσε στο δρόμο. Να μαλάκα, πάρτα.

Πες μου ρε koueen, μου χώνεις μπάτσους, του ανισόρροπου, ή δεν μου χώνεις? Όλη την ώρα τέτοιες μαλακίες κάνω. Κάθομαι στο σαλόνι, πάω στην κουζίνα επιστρέφω και δεν μπορώ να θυμηθώ που καθόμουνα. Δοκιμάζω όλες τις θέσεις μία μία μπας και θυμηθώ αλλά σπάνια θυμάμαι (και βασικά δεν θυμάμαι, απλά το καταλαβαίνω από τη ζέστη της θέσης).

Θέλω να πω σε κάποιον κάτι, του το λέω, το ξεχνάω ότι του το είπα και το επαναλαμβάνω 200 φορές για ένα μήνα. Καλά το ότι δεν έχω φτιάξει σχεδόν ποτέ ελληνικό καφέ χωρίς να το χύσω εννοείται. Ξέρεις τι είναι να φτιάχνεις κοτζάμ μουσακά και μετά να ξεχνιέσαι και να τον καις? 

Χρυσόψαρο σου λέω, τελείως. 


Αμ το άλλο. Αγοράζω κάτι να το φάω και το ξεχνάω στο ψυγείο μέχρι να γίνει μπλε. Μερικές φορές και εκτός ψυγείου. Μην κοροϊδεύεις, είναι σοβαρή η κατάσταση σου λέω. Και φυσικά, για ακόμη μια φορά με το που πάτησα το πόδι μου σπίτι θυμήθηκα ένα σωρό πράγματα που ήθελα να πάρω, όπως και τις μπλούζες που έπρεπε να αλλάξω. Αν δεν είχε πάει η βενζίνη στο Θεό θα ξαναπήγαινα αλλά χέστο, θα πάω αύριο να βάλω και μπουγάδα.

Αν το θυμηθώ.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Αμερικλάνε τέκνον μου, στην Τατιάνα τατιανιές?

The elf at bay, μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι, μιλάμε μ'αρέσει πολύ:
Ωραία. Το μόνο που μένει είναι να θάψουμε την Κινέζα!
Χαίρομαι ασύστολα να βλέπω τέτοιες αγάπες προς τους Κινέζους.

Πάνε που λες elf οι εξετάσεις, τελείωσαν. Σας τα'πρηξα ολίγον απ'ότι φαίνεται με τα κβάντα και την όσμωση ε? Τα κβάντα του Αμερικλάνου εξαπλώθηκαν και σε άλλα τσαρδιά, ενώ γράφτηκαν και τραγωδίες νέων που ακόμα δεν κατάλαβα που κολλάω αλλά δεν πειράζει.

Για να ερχόμαστε στο θέμα μας σιγά σιγά elf γιατί σε βλέπω έχεις όρεξη για άσχετα σήμερα. Έρχομαι που λες χτες στο Πανεπιστήμιο, νωρίς νωρίς, και όπως περνάω από την καφετέρια τηνε βλέπω άδεια. Πρώτη φορά που είναι έτσι έρημη, συνήθως είναι τίγκα στους αμερικάνους φοιτητές που θέλουν τη δόση καφεΐνης τους για να ανταπεξέλθουν. Ε του πούστη λέω, ας πάρω κάτι. Πήρα καφεδάκο και ένα μάφιν με σοκολάτα κόλαση. Περιττό να σου πω ότι μέχρι να φτάσω στο εργαστήριο το είχα κατασπαράξει και ήθελα κι'άλλο. 


Με το που πατάω το ξερό μου στο εργαστήριο ενημερώνομαι ότι βγήκαν τα αποτελέσματα και βλέπω ότι την σκαπούλαρα. Γλυκόπικρη η γεύση γιατί ναι μεν θα κάτσω εδώ τελικά και δεν θα σας κουβαληθώ, αλλά και η πιθανότητα του να έρθω Ελλάδα Καλοκαιριάτικα δεν με χάλαγε! Άσε που έκανα τάμα και πρέπει τώρα να μη ξαναφάω γλυκό για μια βδομάδα. Πο ρε τι πάθαμε.

Το μεσημέρι περπατούσα στον ήλιο πάνω στα γρασίδια και σκέφτομαι, μωρέ μήπως να πάρω ένα κρουασανάκι? Κάθε μέρα τρώω ένα με τον καφέ το απόγευμα, κρίμα είναι να χαλασω την παράδοση. Και το κάνω το τάμα από απόψε. Πάω να πάρω το κρουασάν και βλέπω την καφετέρια να έχει γίνει γιαπί. Την κλέισανε για να την ανακαινίσουν οι ανώμαλοι. Ένιωσα σαν να μου λέει ο Θεός:
Αμερικλάνε τέκνον μου τι πας να κάνεις? Το πρωί έφαγες το μάφιν, πάλι γλυκό? Έδωσες το λόγο σου μάνα μου, σκέψου τα τσάκρα σου!
Ντράπηκα elf, αλήθεια σου λέω. Μα να μου στείλει τέτοιο σημάδι ο ύψιστος για ένα κρουασανάκι?

Πάω πίσω στο εργαστήριο και απ'όξω βρίσκω ένα από αυτά τα κινούμενα τα καρότσια και πουλούσαν μπισκότα με κομμάτια σοκολάτας. Ήταν για φιλανθρωπικό σκοπό. Α, Θεέ, γι'αυτό έκανες την καφετέρια γιαπί, θες να κάνω φιλανθρωπία, δεν το λες τόση ώρα? Πάω να πάρω μπισκότο και χτυπά το τηλέφωνο. Ήταν η Κινέζα να πάω λέει γρήγορα στο εργαστήριο. Κατάλαβες elf? Σαν να μου λέει πάλι ο Θεός:
Αμερικλάνε άσε τις πουστιές, σε βλέπω.
Καλά ρε Θεέ, ένα μπισκοτάκι θα έπαιρνα, για τη φιλανθρωπία μάνα μου.


Πάω πάνω στο εργαστήριο να δω τι σκατά με θέλει η τσιν τσαν τσον. Ψάχνανε μαλάκες να τους βοηθήσουν σε κάτι διορθώσεις γραπτών.... ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΤΖΑΜΠΑ ΝΤΟΝΑΤΣ. Ε μα τώρα. Πες μου ρε elf. Φταίω εγώ? Πόσο να αντισταθώ πια? Πάω να πάρω ντόνατ, το πιάνω και τι βλέπω? Ήταν ΟΛΑ με γεύση καφέ. Εγώ τα σιχαίνομαι τα γλυκά με γεύση καφέ, δεν τα μπορώ.
ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Αμερικλάνε, στην Τατιάνα τατιανιές πας να κάνεις? Έκανες τάμα και θα το κρατήσεις μάνα μου. Άντε μην τα πάρω.
Καλά Θεέ μου, έκανα τάμα και θα το κρατήσω, μπα. Δεν θα φάω γλυκό για μια βδομάδα. Τη ζάχαρη στον καφέ την έκοψα ούτως ή άλλως.

Για πες ρε elf, τι να κάνω για να ξεγελάσω την πείνα από το δεύτερο μου στομάχι (αυτό με τα γλυκά)? Η μαύρη σοκολάτα παυλίδης που μου έστειλε η μάνα μου πιάνεται για γλυκό? Θεόπικρη είναι!
Αμερικλάνε πρόσεξε, έχω καταραστεί κόσμο για πολύ λιγότερα.

Όπα σοβάρεψαν τα πράγματα. Καλά ντε!

Αυτά που λες elf. Τώρα που τελείωσαν τα διαβάσματα έχω γαμήσι στη δουλειά αλλά νομίζω θα αρχίσω εντατικά από Δευτέρας. Είμαι ακόμα κουρασμένος, το πιστεύεις? Με πεθάνανε αυτά τα κβάντα πια. Χτες τα είδα και στον ύπνο μου, είδα και την καθηγήτριά μου με μούσια. Τι σημαίνει, ξέρει κανείς?

ΥΓ: Εν τω μεταξύ άμα σας ξαναπω τίποτα για τις εξετάσεις μου να με χέσετε. Λυσσάξατε όλοι θα τους σκίσω και θα τους σκίσω και μου δίνατε έξτρα άγχος! Δηλαδή έτσι και έμενα, θα γινόμουν ρεζίλι ΚΑΙ στην μπλογκόσφαιρα! Τς τς τς τς τς.

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

όσμωση ρύζι καφές κατούρημα ρύζι καφές όσμωση

Η αγαπημένη παύλα αδυναμία πλέον din εσυνεπάρθειν εχθές:
Την ώσμωση που την πας?
Μιλαμε εχω συνεπαρθει μανα μου!
Οπότε της κάνω απεύθυνση κι ας με μπινελικώνει ώρες ώρες!

din, τι σου κάνω μάνα μου?

Αύριο τελειώνουν τα βάσανά μου!!!!!!!!!!!!!!

*φαντάσου εδώ εικόνα με ένα γατί να τσιρίζει και να χορεύει εκστασιασμένο - δεν έχω χρόνο να τη βρω λέμε*

Ξέρεις τι παρατήρησα αυτές τις μέρες που διαβάζω ασταμάτητα σαν φυτουκλάκι? Ότι μ'αρέσει να τρώω παράλληλα. Τώρα για παράδειγμα πήρα ινδικό ρύζι μπιργιάνι το έχω δίπλα και το τρώω εδώ και ώρες σπυρί σπυρί. Έχω και τον καφέ μονίμως (ταχυκαρδίες νεύρα κατούρημα κομπλέ) και είμαι κβάντο ρύζι καφές· κβάντο ρύζι καφές· κβάντο ρύζι καφές.

Μαλακίες λέω, πάνε τελείωσαν τα κβάντα τώρα διαβάζω όσμωση. Όσμωση ρύζι καφές· όσμωση ρύζι καφές· όσμωση ρύζι καφές κατούρημα ρύζι καφές όσμωση.

Έχω εν τω μεταξύ 200 πράγματα να γράψω εδώ μέσα και δεν προλαβαίνω μάνα μου. Ετοιμάσου από Τρίτη θα γίνει το σώσε, στο λέω. Θα σου πρήξω τα ούμπαλα και από din θα γίνεις φουσκodin.

Και για να μη λες ότι σε κουβάλησα εδώ μέσα χωρίς λόγο και αιτία, άκου κουτσομπολιό:

Σκοτώθηκαν οι Ασιάτες αναμετάξυ τους. Κάτι με τις πρακτικές τους σε κάτι εταιρείες, και τα ωρομίσθια, δεν κατάλαβα καλά. Δεν ασχολήθηκα με το θέμα. Αλλά πολύ το χάρηκα, αααχ, αααχ, να φάνε τα μουστάκια τους τα μαλακιστήρια.

Ο ένας πήγε να μου τη φέρει με κάτι μαθήματα και η άλλη με την έρευνα. Μωρέ τελικά υπάρχει θεία δίκη. Άσε τους τώρα να γίνουν ρεζίλι, οι παλιοκατίνες, να μάθουν να κοιτάνε τα πισωμαχαιρώματα. Ε μα δηλαδή. Παίζει να μάθανε και για την αύξηση γιατί με κοιτάνε με μισό μάτι. Χάντρα να βάλω.

Άμα συνεχίσουν έτσι να μου προσφέρουν διασκέδαση, κάτι θα γίνει, θα κουτσοπεράσει το Καλοκαίρι. Είμαι αισιόδοξος.

Τσάκω και τραγουδάκι. Παρά να τους ακούω αυτούς να αναπνέουν έχω τα ακουστικά στ'αφτιά μου όλη μέρα, τι να κάνω.


Ξέρεις τι ωραία που πάει η Ρεμπούτσικα με την όσμωση? Ταμάμ.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Νους κοιμηθής εν σώματι υπερδιεγερθεί

Η γραμματέας αποφάσισε και ο Αμερικλάνος συμφώνησε ότι η xristin άφησε το πιο ωραίο σχόλιο αλλά ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ πήρε πολύ πρόσφατα (και είμαι και αναρχικός ότι μου πεις το αντίθετο θα κάνω) οπότε λέω να την απευθύνω σήμερα στο δεύτερο καλύτερο σχόλιο:
πρεπει να βρω ενα λογο να μου κανεις απευθυνση
μαρεσει η λεξη
που άφησε ο άσωτος γιός. Άσωτε, να, σου κάνω απεύθυνση.

Τι σου κάνω μάνα μου? Απεύθυνση.

Βρίσκομαι σε μία φάση όπου το σώμα λόγω κούρασης, καφέδων, άγχους και πολλών -πάρα πολλών- νεύρων είναι σε μόνιμη υπερδιέγερση


Άσωτε συγκεντρώσου λέμε, δεν αναφέρομαι σε τέτοιου είδους διέγερση. Τα νεύρα μου έχουν σπάσει και τρέχω και δεν φτάνω, απλά.

Όση διέγερση έχει όμως το σώμα, τόση λαπαδίαση έχει το μυαλό. Αφού για να καταλάβεις, τη λέξη λαπαδίαση μου πήρε 5 λεπτά να τηνε βρω. Έχω την υποψία ότι δεν υπάρχει αλλά το νόημα το έπιασες, δεν το έπιασες?


Ρε Άσωτε για το νόημα μιλάω, συγκεντρώσου επιτέλους? 

Έτσι που λες. Το μυαλό κοιμάται και το σώμα τρέχει. Άσχημος συνδυασμός. Τουλάχιστον όταν το σώμα κοιμάται και το μυαλό δουλέυει βλέπω ωραία και ενδιαφέροντα όνειρα, τώρα βλέπω μόνο αστεράκια!

Τη Δευτέρα τελειώνουν οι εξετάσεις και την Πέμπτη τελειώνει και το εξάμηνο. Και μετά ξέσκισμα να κάνω όσα δεν πρόκαμα να κάνω όλο το ακαδημαΐκό έτος μέσα σε τρεις μήνες. Ενημερώθηκα για ύπουλες κινήσεις της Κινέζας προγραμματισμένες για Σεπτέμβρη για να μου φάει το πρότζεκτ-φιλέτο που έχει βάλει στο μάτι και δε θα τα πάμε καλά. Δε θα τα πάμε καθόλου καλά. Τώρα δεν έχω ούτε κουράγιο ούτε χρόνο να ασχοληθώ και να της ανοίξω καινούρια κωλοτρυπίδα και το Καλοκαίρι θα λείπει το πουτανάκι. Η καλύτερη λύση είναι να τα κάνω όλα όσο λείπει ώστε να μην έχει καν την ευκαιρία. 

Και μετά της ανοίγω και τη δεύτερη κωλοτρυπίδα, δε χάθηκε ο κόσμος.

Δεν μπορώ να σου περιγράψω ΚΑΝ πόσο εκνευρισμένος είμαι με την πάρτη της αφού το μυαλό δε δουλεύει και κάνει πέντε ώρες να βρει τις λέξεις και να τις βάλει και στη σωστή σειρά. Κοίτα κάτι απαιτήσεις ρε παιδί μου.

Άντε, για να μη λες ότι όλο παραπονιέμαι και κλαψομουνιάζω θα σου πω κι ένα ευχάριστο. Υπέγραψα την καλοκαιρινή σύμβαση και πήρα αύξηση. 


Εντάξει το κατάλαβα ότι δεν σε ενδιαφέρει, δε χρειάζεται να γίνεσαι πρόστυχος.

Ψάχνω τρόπο να το μάθουν οι Ινδοκινέζοι χωρίς να τους το πω ευθέως για να σκάσουν από το κακό τους και να αρχίζουν να βγάζουν κάρι και σως σόγια από τα ρουθούνια. Η γραμματέας με συμπαθεί και μου έδειξε τους μισθούς όλων πριν με συγχαρεί. Είναι και αυτή... πως το λένε... όχι θαυμάστρια... όχι υποστηρίκτρια... κάτι άλλο... κοίτα να δεις... ΠΕΣ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ.

Τρέφει και αυτή τέλος πάντων τα ίδια συναισθήματα με εμένα για τους Ασιάτες του τμήματος. Όχι επειδή είναι Ασιάτες αλλά επειδή είναι αυτοί που είναι. Και χάρηκε πολύ. Βασικά είμαι σίγουρος ότι θα φροντίσει αυτή να το μάθουν, είναι κρυφοπληγίτσα. Θα σου μιλήσω άλλη φορά για τη γραμματέα μας.

Σε κούρασα Άσωτε, το βλέπω στα μάτια σου. Άντε σε αφήνω να πας στην ευχή της Παναγίας και ο Θεός μαζί σου να πάω κι εγώ να συνεχίσω το διάβασμα (έχω συμφωνία με το Θεό του κάνω εγώ τσάμπα διαφήμιση και μου κάνει Εκείνος το χατίρι να μην κοπώ πουθενά)

Ευχήσου μόνο χτες να έγραψα ικανοποιητικά στην κβαντομηχανική γιατί αλλιώς θα σας τα λέω από την Ελλάδα λίαν συντόμως!


ΥΓ: Καλά. Τον τίτλο πέντε ώρες με πήρε να τονε γράψω. Τους βλέπω τους τριτοδεσμήτες να έρχονται να με φάνε πάλι. Ώχουυυυυυυυυ.

YΓ2: Παρατήρησα ότι γράφω πολλά ΚΑΙ. Αυτό, απλά το αναφέρω ότι το παρατήρησα.

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Τάμα

Έτσι και την σκαπουλάρω ώστε στις 9 Μαΐου να μη με έχουν πετάξει εκτός διδακτορικού, δε θα φάω γλυκό για ένα μήνα. Βδομάδα. Δε θα φάω γλυκό για μια βδομάδα! Ούτε ζάχαρη στον καφέ δε θα βάζω.

ΥΓ1. Ευχαριστώ τον Δρ ΑπαράδεΧτο για τον πρωταγωνιστικό στην οσαμοεμπνευσμένη ιστορία του και τα αναίσχυντα ψέυδη που αμόλησε. Μα καλά, δεν ντράπηκε? Μη δει βυζάκια, αμέσως να ορμήσει. Κάτω τα χέρια από τα Κοτοβυζάκια ρε ΠΟΡΝΟΓΕΡΕ!

ΥΓ2. Ευχαριστώ τον Τουίστιντ που κάνει διαγωνισμό για να ξεσκάσουμε και να πας να λάβεις μέρος. Μη νικήσω ένα δύο άτομα μόνο, δεν κάνει.

ΥΓ3: Ευχαριστώ τη DAN που μου γάμησε την κοσμοθεωρία και τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι το ανθρώπινο γένος με μια της μόνο ανάρτηση.

ΥΓ4: Ευχαριστώ τη Μάγισσα Κίρκη που με προέτρεψε να διαβάσω αυτό (δεν προέτρεψε μόνο εμένα αλλά γενικά όλο τον κόσμο, η αδίσκακτη) και αποφάσισα ότι δεν επιστρέφω Ελλάδα ούτε με σφαίρες που γράφουν πάνω Αμερικλάνος σε γραμματοσειρά καλίμπρι.

ΥΓ5: Ευχαριστώ την Cούλα για την εικόνα που πλέον θα έχω στο κεφάλι μου όποτε κάνω ένεση σε γουρούνια και αρουραίους.

ΥΓ6: Ευχαριστώ τη Νεφέλω γιατί αυτή ξέρει να εχτιμάει και να τιμάει την καλή ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ.

YΓ7: Ευχαριστώ τη Σύρο γιατί ξέρει να βγάζει καλές μπλόγκερζ.

ΥΓ8: Ευχαριστώ την Κίνα που είναι τεράστια και τους πολλούς πολλούς τους χωράει.

ΥΓ9: Εντάξει, Θεέ? Ευχαρίστησα όλο το ηλιακό σύστημα και τους γύρω γαλαξίες, μπορώ να γράψω καλά τώρα?

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Μείναμε με το μαγιόξυλο στο χέρι

Ο Αμερικλάνος ζήτησε ενημέρωση περί Πρωτομαγιάς και ο Nikatsu ανταποκρίθηκε άμεσα και αποτελεσματικά:
Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.
Κερδίζοντας τη σημερινή ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ.

Περίεργα πράματα όμως ρε Nikatsu. Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε 20 Ιουλίου στο Παρίσι σε ανάμνηση γεγονότων που έλαβαν χώρα στο Σικάγο. Δηλαδή στραβομάρα είχαν να το διοργανώσουν το συνέδριο 1 Μαΐου 1889 στο Σικάγο? Να μην μπερδευόμαστε κι εμείς οι ελαφρώς ανιστόρητοι πλην φιλοσοφικώς ενεργούμενοι νέοι?

Σήμερα, 127 χρόνια μετά τις εξεργέσεις, ακόμα δεν έχουμε δει φως. Ξέρεις πόσες ώρες πληρώνομαι ημερησίως? Τέσσερις. Ξέρεις πόσες δουλεύω κατά μέσο όρο? Εννιά. Συν μερικά Σαββατοκύριακα. Αμερική σου λέει μετά, σιχτίρ. Τουλάχιστον πληρώνομαι, ας μην παραπονιέμαι!

Στην Αμερική οι διδακτορικοί φοιτητές είναι στον πάτο της εργασιακής αλυσίδας μιας και μας εκμεταλεύονται οι καθηγητές και τα Πανεπιστήμια κανονικά και με το νόμο. Όλες οι έξτρα ώρες είναι και καλά για τη διατριβή μας. Τι σχέση έχει τώρα το ξεσκάτισμα γουρουνιών με διδακτορική διατριβή στη φαρμακευτική, δεν ξέρω.

Ενημερώθηκα, επίσης, για το μαγιόξυλο. Δεν το ήξερα, δεν τα έχουμε εμείς αυτά στο χωριό μου. Άκους εκεί να βγαίνουν οι κορασίδες και να πιάνουν ξύλα φαλλικού συμβολισμού. Τς τς τς τς τς. Ρε κοπελιές, τόσοι πρόθυμοι γύρω σας και εσείς πιάνετε του Πινόκιο? Μετά αναρωτιέστε γιατί υπάρχουν τόσοι μαλάκες!

Nikatsu καποιος πρέπει να ενημερώσει αυτούς τους ιντερνάσιοναλ σοσιαλιστές για το μαγιόξυλο. Αφού μετά από τόσους αγώνες πήρανε τον πούλο, ας τον εθιμοτυπικοποιήσουν όπως κάναμε στην Ελλάδα.


Φέτος ο Αμερικλάνος έφτιαξε και στεφάνι, τρομάρα του. Βγήκε στους αγρούς (βλ. πίσω αυλή) για να μαζέψει λουλούδια μόνο που βαρέθηκε μετά από τρία λεπτά και του έφτασαν ίσα ίσα για ένα στεφάνι τσέπης. Το κρέμασε στην εξώπορτα της κουζίνας με καμάρι αλλά μετά από 10 ώρες... του 'πεσε.


Κατάλαβες Nikatsu? Ό,τι ξεκινάει ζωντανό και... στητό, καταντάει ψόφιο και μαραμένο (μερικές φορές και ζαρωμένο). Γι'αυτό σου λέω, μην έχεις πολλές αξιώσεις! Πιάσε το μαγιόξυλο και να είσαι ευχαριστημένος που απλά το... πιάνεις.

ΥΓ: Το γαλαξιακό χαμό που αχνοφαίνεται στο βάθος μη του δώσεις σημασία σε παρακαλώ. Έχω εξεταστική και μόλις είχα φάει, συγνώμη κι'όλας!

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Προσδοκώ τη Δευτέρα... 9 Μαΐου!

Η xristin δεν είναι καθόλου α-xristin μιας και δείχνει να ξέρει από καλό μπλόγκιν'. Χρησιμοποιόντας επαγγελματικούς όρους του τύπου "φάτσα του blog" και "το πράσινο τρέλα" πέταξε τη σκούφια της για το νέο λουκ:
Φίλε Αμερικλάνε,πολύ μου αρέσει η νέα φάτσα του blog σου.
Το πράσινο τρέλα,και άσε τους υπόλοιπους να λένε.
Θα το συνηθίσουν.
Δεν ξέρω,μπορεί να κρύβω μέσα μου μια πρασινορουφιανιά και να μην το έχω πάρει χαμπάρι.
Θα δείξει στην.......νεκροψία!
Μου αρέσει που άνοιξες το αριστερό πλάγιο μενού,και έτσι χωράει πιο άνετα το κείμενο της ανάρτησης σου,και δεν αναγκαζόμαστε να κάνουμε κατοστάρι (πρός τα κάτω) για να διαβάσουμε όλη την ανάρτηση.
Σωστή διάταξη,ευχάριστο στο μάτι φόντο και το δεξιό πλάγιο μενού με ωραίο ζωντανό χρώμα.
Σαφέστατα φαίνεται ότι ο σχεδιαστής προτύπων πήρε φωτιά στα......άξια χεράκια σου.
Αυτό μου θυμίζει την δική μου οδύσσεια πριν δύο μήνες,όταν και εγώ άλλαξα λούκ στο κονάκι μου και.......τι να σου λέω τώρα. Τα ξέρεις από πρώτο χέρι.
Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να της την ΑΠΕΥΘΥΝΩ.

Μπήκε ο Μάης xristin, ακούς? Βασικά σε 'σας εκεί χάμω στη Μεσόγειο μπήκε. Εδώ στα δάση του Κονέχτικατ και του Ματσατσούτσετς θα μας μπει σε 8 λεπτά. Δεν το θυμόμουν ότι η Πρωτομαγιά είναι κάτι σπέσιαλ. Θύμισέ μου σε παρακαλώ, τι γιορτάζουμε την Πρωτομαγιά? Κάτι θυμάμαι για εργατική Πρωτομαγιά αλλά γιατί?

Αμερικλανοστέφανο τσέπης
Τη διαλέξαμε έτσι στην τύχη για να γιορτάζουμε την εργατιά κάνοντας πικνικ και φτιάχνοντας λουλουδοστέφανα?

Κάτι πρέπει να είχε γίνει κάποτε πρώτη Μαΐου, είμαι σίγουρος σου λέω. Αλλά δεν το θυμάμαι, μου διαφεύγει. Σκεφτόμουν να τσεκάρω ονλάιν τι σκατά παίζει αλλά είπα να σου δώσω εσένα και στους λοιπούς αμερικλανο-αναγνώστες τη χαρά να με ενημερώσετε περι εργαστικής Πρωτομαγιάς.

Ε άντε τι κάθεσαι, ενημέρωσέ με.

Εγώ xristin το ξέρεις, κάνω κρα για έθιμα. Θυμάσαι που έτρεχα για ταραμάδες την Καθαρά Δευτέρα. Και κόκκινα αυγά επιχείρησα να βάψω, και πίτες έφτιαξα και απ'όλα. Αλλά τι να σου κάνουν όλα αυτά.

Όσες λαγάνες και να ψήσω, γίνεται μωρέ Καθαρά Δευτέρα μακριά από το σπίτι σου, ή έστω τον τόπο σου? Τι να σου κάνουν τα ροζουλοσκατουλί αυγά αν είναι να τσουγγράς με τσιν τσαν τσον και να τα βλέπουν σα διαγωνισμό? Με τι όρεξη να κάτσεις να φτιάξεις πίτες σουβλάκι όταν βλέπεις τους άλλους να βάζουν μέσα ψιλοκομμένο τζίντζερ και σως με γκαραμασάλα?

Τι να το κάνεις το Πρωτομαγιάτικο πικνικ στις -ομολογουμένως όμορφες- λίμνες του Κονέχτικατ όταν όλοι τρέχουν λόγω εξετάσεων και εν γένει χέστηκαν για το οτιδήποτε πέρα από τις σπουδές τους? Πικνίκ με ποντίκια δεν κάνω, να μου κάνεις τη χάρη xristin.

Όση όρεξη και να έχεις για να θυμάσαι και να αναπαριστάς τα έθιμα δεν θα το καταφέρεις ποτέ εδώ χάμω. Κάποτε τα ξεχνάς και δεν έχουν σημασία πλέον. Σήμερα Πρωτομαγιά, τι θα κάνω? τίποτα. Θα κάτσω σαν καλό ποντίκι να γράφω την εργασία που έχω, να διαβάσω για την εξεταστική που έφτασε, να τραβάω τα μαλλιά μου με τα γουρούνια που δεν μου κάθονται να τους κάνω ένεση, τέτοια.

Καλά.

Σήμερα 2 ώρες πάλευα με τα γουρούνια. Πιάνω το πρώτο που τσιρίζει τσαφ τσουφ της κάνω τις ενέσεις της μια χαρά. Το δεύτερο το έκανα λίγο άτσαλα και μάτωσε και όταν την σήκωσα με έκανε πασχαλινό αυγό. Το τρίτο δεν τα σηκώνει αυτά και χτυπιόταν τσίριζε έβηχε χτυπιόταν πηδούσε από την κούνια έτρεχε να σωθεί την έπιανα πάλι χτυπιόταν πάλι τσίριζε. Ε μα α στο διάολο δηλαδή, δεν της έκανα ένεση. Να δούμε τι θα πω στα αφεντικά τώρα.

Όπως καταλαβαίνεις xristin σήμερα δεν είμαι και πολύ στα καλά μου! Έφαγα και ένα ΣΟΚ απόψε, άλλο πράμα. Προσδοκώ τη Δευτέρα... 9 Μαΐου να τελειώσουν οι εξετάσεις μπας και ανασάνω λίγο. Ξέρεις τι είναι να αισθάνεσαι όλες τις υποχρεώσεις σαν μαούνα σε καταιγίδα και να νιώθεις μονίμως ότι χάνεις τον έλεγχο? Ξέρεις φαντάζομαι, όλοι το ίδιο λούκι τραβάμε.

Απλά εγώ σαν μαζόχος διάλεξα να το τραβάω στα δάση της Αμερικής αντί να κάτσω στα βραστά μου να τρώω και κανα αρνί που και που. Τέτοιες μαλακίες κάνω! 

Θα σε κλείσω με σαουντράκ από το πολυαγαπημένο Χάρι Πότερ και ας με πουν ανώριμο, απαίδευτο και άμουσο. Χέστηκα!


ΥΓ: Ενημέρωση περι Πρωτομαγιάς μη ξεχάσεις, ε!

ΥΓ2: Καλή Πρωτομαγία.