Μακριά από τα παράθυρα!

Είπα ότι η σημερινή ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ θα είναι σπέσιαλ, δεν το είπα? Σήμερα λοιπόν ο Αμερικλάνος έχει την τιμή και με αίσθημα δέους και ανατριχίλας απονέμει την ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ απεύθυνση! Από τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος περνάμε στη φώτιση του Αμερικλάνου δια μέσω Cούλας η οποία άφησε σχόλιο για να μας πει ότι δεν αφήνει σχόλιο:

Σε αυτό το ποστ, δε θες να αφήσω σχόλιο και δεν αφήνω!!!!!

Cούλα μάνα μου, πιο κουλό σχόλιο δεν έχω ξαναματαδει και νομίζω είναι τέλειο για απεύθυνση παύλα κάθετος φώτιση, δε νομίζεις?

Πρέπει να εξηγηθώ λίγο για την προηγούμενη ανάρτηση. Βασικά νομίζω ότι πρέπει να απαντήσω σε κανα σχόλιο γιατί έτοιμη είσαι, σε βλέπω, να με πεις ψώνιο και αγενή Cούλα. Θα απαντήσω σε λίγο, κάτσε να τελειώσω εδώ χάμω πρώτα. Κάνε υπόμονή.

Που λες, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα βιβλία και κυρίως όσους τα διαβάζουν. Δεν θα μπορούσα άλλωστε αφού κι εγώ διαβάζω συνέχεια. Ένα βιβλίο για μένα είναι σαν παράθυρο σε έναν κόσμο και εμπειρίες κάποιου άλλου και πιστεύω ότι συνεισφέρει πολύ στην ανάπτυξη του χαρακτήρα να έχεις τέτοια παράθυρα ανοικτά.

Το πρόβλημα είναι όταν δεν κρατάμε τις αποστάσεις μας από αυτά τα παράθυρα με αποτέλεσμα να μεγενθύνονται τόσο πολύ που να νιώθουμε ότι αυτό που απλά παρατηρούμε είναι πραγματική εμπειρία. Δεν είναι πραγματική εμπειρία, είναι ένα βιβλίο και καλά θα κάνουμε να μην το παίρνουμε πολύ στα σοβαρά.

Έχει τύχει να λογομαχώ με κάποιον και να μου πει αυτό που λες δεν ισχύει, γιατί όλως τυχαίως διάβασα προχτές σε εκείνο το βιβλίο αυτό και αυτο. Και εγώ απάντησα, όλως τυχαίως, ΣΤ'ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ. Ένας δύο πέντε δέκα μαλάκες διανοούμενοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από σελίδες και δημιούργησαν στους εαυτούς τους ψευδαισθήσεις και στους γύρω τους ενοχές και συμπλέγματα κατωτερότητας. Μετά ήρθε ο κινηματογράφος και η τηλεόραση και όσοι ένιωθαν κατώτεροι πιάστηκαν από εκεί για αντίποινα. 

Με αποτέλεσμα όλοι πλέον να είμαστε φιλόσοφοι και ειδικοί επι παντός επιστητού έχοντας σαν δεδομένο ότι ξέρουμε καλύτερα από τον δίπλα μας. 

Πότε επιτέλους θα καταλαβουμε ότι δεν ξέρουμε την ΤΥΦΛΑ μας? Δεν μιλάω για συγκεκριμένα πράγματα Cούλα, γενικά. Έρχεται πχ ο Κινέζος που δεν έχει ανοίξει βιβλίο στη ζωή του και με κοροϊδεύει που διαβάζω να μου πει κάτι. Θα κάτσω να τον ακούσω με την ίδια προσοχή που θα άκουγα και εσένα ή τον οποιοδήποτε άλλο, γιατί έχει και αυτός τις εμπειριες του. Ακόμα και ο τελευταίος, πιο αγράμματος, πιο τεμπέλης, πιο άξεστος άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να με μορφώσει σε κάτι.

Αν όμως όταν έρθει ο Κινέζος και αντί να διαφωνήσω μαζί του με επιχειρήματα ώστε να παραχθεί σωστός διάλογος τον απορρίψω γιατί ξεκάθαρα δεν είναι του "επιπέδου" μου, τι κερδίζω? Τίποτα! Μόνο το εγώ μου φουσκώνω!

Χτες το βράδυ πήγα σινεμά και στο γυρισμό ήρθα στο εργαστήριο να τσεκάρω ότι έσβησα ένα μηχάνημα (γιατί ξεχνάω, τα είπαμε αυτά) κατά τις 11. Συναντώ λοιπόν την Πολωνέζα καθαρίστρια και μου έπιασε κουβέντα για κάτι άσχετο που βρήκε. Μου είπε λοιπόν ότι κάποιος μπορεί να είναι ανοικτός και επιφανειακά πρόσχαρος αλλά αν δεν είναι από την καρδιά του φαίνεται στα μάτια του. Μικρή πληροφορία μεν, αλλά με έκανε να σκεφτώ και να τη συνδυάσω με κάτι άλλο που κάνω με τα χαμόγελα των άλλων (θα το πω άλλη φορά αυτό) και πραγματικά μετά στο αυτοκίνητο ήμουν ευγνώμων που έτυχε να βρεθούμε και να τα πούμε. 

Τι θα κέρδιζα αν την έβλεπα αφ' υψηλού? Τίποτα. Όταν πάω να πω σε κάποιον κάτι και με απορρίπτει λέγοντας ότι είμαι πολύ μικρός τι κερδίζει? Τίποτα. Όταν πάει κάποιος να μου πει κάτι για την επιστήμη ενώ δεν ξέρει την τύφλα του και τον σταματήσω τι κερδίζω? Τα αφτιά μου (υπάρχουν και όρια).

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν έχει καμία σημασία για μένα ποιος είσαι και τι είσαι, με ενδιαφέρει η άποψή σου, ακόμα και η κριτική σου. Μπορεί να σου έρθω εγώ στο μπλογκ σου πχ Cούλα και να σου πω τι μαλακίες κάθεσαι και μας τσαμπουνάς μωρή. Εσύ ξέρεις ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, ξέρεις ότι μάλλον είμαι κανα στερημένο ίσως και λίγο καθυστερημένο αλλά αν αντιδράσεις αρνητικά τι έχεις να κερδίσεις? Τίποτα! Αν αντιθέτως με αγνοήσεις αλλά σκεφτείς μήπως μπορείς να κάνεις τίποτα για να βελτιωθείς, έχεις να κερδίσεις πολλά! (Ακραίο παράδειγμα ήταν αυτό).

Οπότε, όσοι διαβάζουν βιβλία ας μην σνομπάρουν όσους δεν διαβάζουν και όσοι δεν διαβάζουν ας μην ακυρώνουν όσους διαβάζουν! Γιατί ακόμα και Ντοστογιέφσκι ή Παπαδιαμάντη να διαβάζεις, αν δεν το κάνεις με μια απόσταση σαν παρατηρητής, καταντάει σαν να παρακολουθείς Κους Κους το μεσημέρι. Και αντιστρόφως, αν παρακολουθείς Κους Κους απλά παρατηρόντας τις αντιδράσεις αυτών που βγαίνουν, μπορείς να μάθεις κάτι για την ανθρώπινη φύση και μη το γελάς καθόλου.

Εγώ πχ δεν διαβάζω πολλά "σοβαρά" βιβλία αλλά κυρίως βιβλία φαντασίας και πολλές φορές και παιδικά. Μου αρέσει όταν ο συγγραφέας πιάνει ένα ηθικό δίδαγμα και το ντύνει με τη φαντασία του (παιδικά) και όταν ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το μύθο και τη μαγεία με ωραίο τρόπο παρουσιάζοντας ταυτόχρονα ρεαλιστικές σχέσεις και χαρακτήρες. 

Αυτό όμως είναι προσωπική μου προτίμηση και επιλογή· κάποιος άλλος μπορεί να βρίσκει τη μαγεία κουραστική πχ και να προτιμάει πιο ρεαλιστικά ή και μη φαντασίας. Κάποιος άλλος πάλι μπορεί να μην θέλει καθόλου βιβλία και να προτιμάει ταινίες ή κάτι άλλο. Όλοι ψάχνουμε τρόπους να εμβαθύνουμε την κατανόηση του κόσμου μας, αλλά στη διαδρομή καλό είναι να μη χανόμαστε! Τίποτα δε σε διδάσκει όσο οι πραγματικές εμπειρίες άλλωστε.

Σαν συμπλήρωμα των πραγματικών εμπειριών, μπορουμε να αγναντεύουμε παράθυρα βιβλίων, ταινιών ή και παράθυρα μεσημεριανών, αρκεί να κρατάμε τις αποστάσεις μας.

ΥΓ: Ευχαριστώ πολύ το άτομο που μου έδωσε τα ονόματα Ντοστογιέφσκι, Παπαδιαμάντη και Κους Κους, γιατί εγώ Ρόουλινγκ θα έλεγα και Τόλκιν!