Κάφροι και Απροσάρμοστοι

Η Νεφέλω κάτι θέλει να μου πει και το πάει απ'όξω απ'όξω:

Τη ζώνη αγνότητας, από πότε έχεις να την ξεκλειδώσεις είπαμε?
Μουχαχαχαχα

Τι εννοείς Νεφέλω? Δεν σε καταλαβαίνω, πρέπει να γίνεις λίγο πιο ξεκάθαρη (τόλμα και άμα ξαναδείς ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ να με χέσεις).

Ετοιμάζω σπέσιαλ γουρουνίσια ανάρτηση για αύριο, το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν έχω απεύθυνση αφού η παρούσα ανάρτηση ακόμα δεν βγήκε με πιάνεις. Για σήμερα σου'χω κάτι ελαφρύ.

Πάω που λες το απόγευμα για ψώνια, γιατί τελείωσε η φέτα πάλι και με έχει πιάσει αμόκ. Βρήκα μια και καλά γνήσια όχι πολύ κακή και πανάκριβη γαμώτι. Τι έλεγα.

Α ναι.

Πήγα πριν λίγο λοιπόν στο σουπερ μάρκετ και μέσα στα άλλα που πήρα ήταν και γιαούρτι. Έφερναν γιαούρτι ΦΑΓΕ με μέλι, αλλά σήμερα στο τεράστιο γαμώ το σπίτι τους ψυγείο δεν το έβρισκα. Έκατσα εκεί κανα δίλεπτο ψάχνοντας μην τυχόν και δεν το βλέπω. Όχι ότι με νοιάζει, βασικά χέστηκα, απλά τα προτιμώ γιατί έτσι. Εκεί που αποφάσισα ότι πάει και το γιαούρτι, η ΦΑΓΕ αποφάσισε να αποσυρθεί από την αμερικάνικη αγορά για τα καλά, ακούω τα εξής λόγια στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ:

Χαχαχαχαχα κοίτα μαλάκα το αμερικανάκι πως κοιτάει τα γιαούρτια
Χαχαχα ναι ρε, τελείως ούφο, γιαούρτια είναι ρε! ξεκόλλα! χαχαχαχα
Κοίτα κοίτα, κοίτα φάτσα, τα πήρε! Μάλλον δεν θα βρίσκει το γιαούρτι που θέλει!
Μπα δε νομίζω, απλά μπερδέυτηκε και αναρωτιέται που βρίσκεται!

Όπως καταλαβαίνεις Νεφέλω, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Δεν πίστευα στα κωλοαφτιά μου, εμένα λέγανε αμερικανάκι ούφο? Πριν προλάβω να αποφασίσω τι να κάνω χτυπά το τηλέφωνο. Θενκ γιου τζίζους. Ήταν ένας Κινέζος αλλά χέστηκα, το σηκώνω και ξεκινάω στα ελληνικά:

Έλα, τι θες. Αχα. Ναι στο μαγαζί είμαι, δεν τελείωσα ακόμα.

Γυρνάω και τους βλέπω (δύο μαλάκες κάφροι κάπου στα 35) με φάτσες πνιγμένες στο σοκ και στόματα που υπακούουν στην τελευταία λέξη της μόδας για ροφούς. Ενώ περνάω δίπλα τους, κοιτάω τον έναν με μίσος και συνεχίζω να λέω στον Κινέζο:

Δεν ξέρω πόσο θα μου πάρει, δεν θυμάμαι που βρίσκομαι και έχασα και το GPS, γάμησέ τα είμαι τελείως ούφο. Τι λες μωρέ, ποιον να ρωτήσω, όλοι σαν αποβλακωμένοι ροφοί μου φαίνονται εδώ μέσα. 

Συνέχισα να τον κοιτάω με φαρμάκι και σαρκασμό, ενώ το απολάμβανα γιατί ήταν και κοντός οπότε το εφέ ήταν τέλειο.

Κατάλαβες Νεφέλω, ήρθαν οι καφρόβλαχοι να με πουν αμερικανάκι. Α σιχτιρ απο κει χάμω, ελληνάρες της πλάκας. Στο ταμείο εννοείται ότι ήμασταν δίπλα δίπλα και είχαν γίνει κόκκινοι  από ντροπή, θενκ γιου τζίζους αγκέν.

Ο ταμίας ήταν αμερικάνος στην ηλικία μου κοκκινομούρης και παχύσαρκος με γυαλιά και σπυράκια. Χάρμα οφθαλμών, άστα έχασες. Κουτσομπόλευε με μια εξίσου ευπαρουσίαστη συνάδελφό του για την εκκλησία τους και τι έκανε ο πάστορας και ο μάστορας και αν είχαν και κάστορα, θα τον θάβανε και αυτόν. Φεύγει η συνάδελφος έρχεται άλλος και ξεκινάνε θάψιμο για αυτή που έφυγε. Το τι χοντρή και άσχημη την είπαν την βλαμμένη δε λέγεται. Την είπαν και ηλίθια.

Κόντεψε να εκραγεί το κεφάλι μου από την ειρωνία της κατάστασης, να βλέπω δύο βλαμμένα να θάβουν ένα άλλο βλαμμένο και όλα μαζί να θάβουν... τον παπά τους.

Όλο το θάψιμο γύρω από την εκκλησία τους. Εκεί συνειδητοποίησα ότι αυτά τα άτομα είναι άρρωστα, βλαμμένα και κοινωνικά απροσάρμοστα. Επίσης συνειδητοποίησα ότι ένα τέτοιο βλαμμένο μόλις έπιασε το λάχανο που θα φάω και αηδίασα λίγο.

Δεν είμαι ρατσιστής, απλά σιχάθηκα.

Δυστυχώς είναι πολλοί τέτοιοι αμερικάνοι, δεν μιλαμε για μεμονωμένα περιστατικά. Ξαφνικά η καφρίλα των πατριωτών έπαψε να μου φαίνεται τόσο κακή, άλλωστε έχω κάνει και κάνω ΠΟΛΥ χειρότερα, τι να λέμε τώρα.

Αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που έχω κάνει κινεζάκι να φύγει τρέχοντας και μερικές φορές κλαίγοντας θα είχα 12 ευρώ και τριάντα λεπτά.

Υπέπεσε ρε Νεφέλω και ο Αμερικλάνος στην αμαρτία όπου όταν σου κάνουν αυτό που κάνεις στους άλλους, εκνευρίζεσαι και χτυπιέσαι (εσωτερικά στην προκειμένη - δεν άρχισα να γκαρίζω μέσα στο μαγαζί).

Απ'ότι φαίνεται και οι κάφροι το ίδιο πράγμα κατάλαβαν και στην έξοδο ανταλλάξαμε χαμόγελα και χαιρετισμούς. Μωρέ χίλιες φορές κάφρος παρά απροσάρμοστο.

ΥΓ1: Ο Κινέζος πρέπει να νομίζει ότι τρελάθηκα, αύριο να δεις που θα φοβούνται να μου μιλήσουν πάλι. Καιρός ήταν, είχαν αρχίσει προσφάτως να παίρνουν αέρα και έψαχνα τρόπο να τους τον κόψω.

ΥΓ2: Καλή δύναμη σας εύχομαι όσους αγανακτείτε αυτές τις μέρες. Κοιτάξτε μόνο να ξέρετε γιατί αγανακτείτε και όσοι ξέρετε να βοηθήσετε και τους υπόλοιπους να καταλάβουν, αλλιώς θα καταντήσετε σαν τον ταμία.