Από Σεντονάτο σε Καρεκλάτο και τούμπαλιν

H Mana έχουσα μυαλό ημιυπαίθριο (και αδήλωτο, όλα τα καλά αδήλωτα είναι) ξέρει να απομυζεί πληροφορίες ακόμα και από τηλεφωνικό κατάλογο:

όταν έχεις το νου σου ανοικτό ακόμη και ο τηλεφωνικός κατάλογος μπορεί να σου μάθει κάτι.

Τέτοια ταλέντα πρέπει να επιβραβεύονται οπότε της κάνω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ για αρχή.

Mana, για πες μου, τι καιρό σας κάνει στην Κύπρο? Ζέστη, κρύο, ζεστόκρυο, κρυοζέστα, δέκα βαθμούς, σαράντα βαθμούς, τριαντα οχτώ κι οχτώ, τριαντα εννιά κι εννιά, 50% υγρασία, 100%, 125%, τι καιρό σας κάνει, τι.

Και κυρίως θέλω να μου πεις αν ο καιρός που σας κανονίζει σας κανονίζει σταθερά, έχετε σταθερή πλην με βλέψεις βελτίωσης σχέση, ή σας έχει σκωτσέζικο ντουζ? Ρωτάω γιατί εδώ χάμω εμάς ο καιρός που μας κανονίζει μας έχει ταράξει στο σκωτσέζικο. Να'ταν κανα πορτογαλέζικο τουλάχιστον να το απολαύσουμε κι'όλα να πω, ΟΚ, αλλά σκωτσέζικο? Τη μία κρύο την άλλη ζέστη? Χουνέρια μας κάνει μωρέ, σάμπως και θέλει να του κάτσουμε!

Κάτσε να σε πάω λίγο πίσω. Θυμάσαι που σου είπα ότι βγήκε ο ήλιος και μαζί του ο Αμερικλάνος ξάμπλασε στα γρασίδια, διότι ως γνωστόν ο ύπνος τρέφει τα παιδιά και ο ήλιος τα μοσχάρια. Εγώ είμαι σαν μοσχαράκι νεογέννητο, πως τα λένε αυτά δεν ξέρω, θέλω και τον ύπνο μου θέλω και τον ήλιο μου. Τότε που λες, είπαμε ΑΑΑΑΑ ωραία βγήκε το Καλοκαίρι.

Σκατούλες. Ένα κουκου-τζα μας έκανε και ξανακρύφτηκε. 

Την περασμένη Κυριακή όμως, ξαναβγήκε ο ήλιος και μας έβρασε. Όλη μέρα απολαμβάναμε τη ζέστα και το βράδυ αποφάσισα να αφήσω τα παράθυρα ανοικτά για να μη σκάσω. Το βράδυ όμως, κάποιος, δεν ξέρω ποιος, αποφάσισε ότι καλά είναι, αρκετή ζέστη πήρε το κονέχτικατ, πάγωσέ τους πάλι. Εγώ όμως κοιμάμαι σαν βόδι, χαμπάρι δεν πήρα και το πρωί όταν με ξύπνησαν η Χέδερ και ο Τζόνας με τα χωρατά τους, δεν μπορούσα να κουνήσω. Είχα γίνει γρανίτα γιατί εκτός από ανοικτά παράθυρα, πέταξα χάμω και το πάπλωμα και έμεινα με το σεντόνι.

Σορμπέ Αμερικλάνος σεντονάτο.

Το τι νεύρα είχα το καταλαβαίνεις, δε χρειάζεται να στο πω. Μας το πήγε έτσι σε πολικές θερμοκρασίες μεχρι και χτες το βράδυ. Πάω για ύπνο που λες, κουκουλώνομαι με κουβέρτα πάπλωμα, σεντόνι, έβαλα και δυο καρέκλες από πάνω για βάρος. Το βράδυ, ο ίδιος που αποφάσισε να μας παγώσει τους κώλους την Κυριακή, αποφάσισε να μας τους κάψει χτες. Ξυπνησα θαμμένος σε κουβέρτες και καρέκλες λουσμένος σε πέντε λίτρα ιδρώτα, κόκκινος και κατα τόπους τσουρουφλισμένος. Το κριθαράκι έλειπε για να με πεις γιουβέτσι.

Γιουβέτσι Αμερικλάνος καρεκλάτο.

Σήμερα μας έβρασε όλη μέρα πάλι, αλλά το βράδυ δεν ξέρω τι θα γίνει. Φοβάμαι. Μα πως είναι δυνατόν να πηγαίνει από τους 5 στους 30 έτσι για την πλάκα του? Κανα κανόνα δεν έχει να ακολουθήσει αυτός ο καιρός τέλος πάντων. Άμα δεν έχει, ας έρθει να με ρωτήσει εμένα, του έχω μια λίστα:

1. Δεν κάνουμε πάνω από μία χιονοθέλα τη βδομάδα γιατί ο Αμερικλάνος βαριέται να ξεθάβει το αμάξι του όλη την ώρα.
2. Δεν αλλάζουμε τη θερμοκρασία απότομα γιατί ο Αμερικλάνος κοιμάται βαριά και δεν το παίρνει χαμπάρι και θα σκάσει καμιά ώρα.
3. Δεν κάνουμε ζέστη με συννεφιά γιατί κάνουμε τον Αμερικλάνο να αισθάνεται σαν κολοκύθι σε θεμοκήπιο και εκνευρίζεται.
4. Δεν κάνουμε κρύο με ήλιο γιατί ο Αμερικλάνος φοράει κοκκάλινα γυαλιά ηλίου τα οποία παγώνουν και του χαλάνε τη μόστρα.

Αυτά το ολίγα, νομίζω οι κονόνες είναι απόλυτα λογικοί και δικαιολογημένοι. Πες μου Mana εσύ που βγάζεις νόημα μέχρι και από τηλεφωνικούς καταλόγους, δίκιο δεν έχω?

Ζητάω πολλά?