Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Αγαπημένη μου πάνα

Σήμερα θα σου περιγράψω τη μέρα μου. Όχι ότι έχει κάτι το ενδιαφέρον βέβαια. Αν είχε ενδιαφέρον, στην πάνα θα την έβαζα?

Ξεκίνησε χτες το βράδυ κατα τη μιαμιση όταν τελείωσε η πόκα και έχασα πέντε ευρά. Στο γυρισμό έφαγα μια τούμπα όλη δικιά μου, είδα την άσφαλτο με το μικροσκόπιο λέμε. Κρατούσα και το αιφόν στα χέρια αλλά ευτυχώς η πρώτη μου αντίδραση ήταν να το προστατεύσω. Δυστυχώς όμως, τα γόνατα και τα χέρια μου δε χαίρουν τέτοιας εκτίμησης από τα ένστικτά μου και έγιναν κιμάς.

Όχι μάνα μου δεν έγιναν κιμάς, αλλά το αριστερό το γονατο που το είχα χτυπήσει στην πρώτη γυμνασίου όταν παίζαμε μπουγέλο στην πλατεία και έφαγα και τότε τούμπα, ακόμα πονάει και από χτες με έχει ΓΑΜΗΣΕΙ. Δεν κοιμήθηκα το βράδυ όχι από τον πόνο αλλά από την ενόχληση. θα σου πω ένα μυστικό τώρα.

Δεν υπάρχει ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ μέρος του σώματός μου να με αγγίξει κάποιος, από το καρουμπαλάκι κάτω από το αριστερό μου γόνατο. Μιλάμε πεθαίνω, σκούζω, γελάω, κλαίω, όλα τα κάνω έτσι και με πιάσεις εκεί. Είναι το μόνο σημείο που ούτε ΕΓΩ δεν μπορώ να αγγίξω! Δεν είναι ότι πονάει, είναι μια αίσθηση λες και δεν έχει δέρμα και πιάνω το κόκκαλο. Και μόνο που τα γράφω με πιάνει νευρικό γέλιο και ανατριχίλα για να καταλάβεις.

Δεν κοιμήθηκα λοιπόν, έβλεπα χάουζ όλη νύχτα και κατα τις 11 το πρωί ξεκίνησα να πάω στην πόλη να κάνω το σοφέρ στη μάνα μου και να κουρευτώ κι'όλας γιατί είχε φτάσει η κατάσταση πάνω στο κεφάλι μου στο απροχώρητο. Αν είχα ψείρες θα χρειαζόντουσαν GPS για να μετακινηθούν εκεί μέσα. Κάτσε όμως να τα πω ένα ένα.

Οδήγηση. Όπως λένε και οι φίλοι μου οι Κύπριοι, ΟΙ ΛΑΟΜΟΝ. Άσε μας ρε φίλε. Εγώ έχω συνηθίσει στο κονέχτικατ, με την άπλα μου, τα κάθετα πάρκιν, τα ωραία φανάρια, τις σημάνσεις στο οδόστρωμα... όχι εδώ στη ζούγγλα. Πραγματικά όμως η πόλη της Ρόδου παίζει να είναι χειρότερη και από το νέο Δελχί στο θέμα οδήγηση. Εκεί τουλάχιστον κορνάρουν ασταμάτητα και έχεις μουσική υπόκρουση· εδώ μόνο μούτζες και "μαλάκα" ακούς. Καλά το τι μούτζα έφαγα σήμερα...

Το παραδέχομαι ρε παιδί μου, δεν έχω πρόβλημα, το παραδέχομαι. Είμαι οδηγός του κώλου. Είμαι ένα αναίσθητο γαϊδούρι που έτσι και μου τη δώσει να πάω με τριάντα, θα πάω με τριάντα και να πάνε οι πίσω να χεστούν πάνω στα δερμάτινα καθίσματά τους. Όχι δεν πάω με τριάντα, το πατάω λιγουλάκι, αλλά έχω άλλο θέμα. Δεν μπορώ να "χώνομαι" στην κίνηση. Δεν μπορώ σου λέω, δεν είναι δυνατόν. Φτάνω πάντα στο απροχώρητο όπου με κορνάρουν οι από πίσω, με κορνάρουν οι από μπροστά γιατί έχω βγάλει τη μουσούνα του αμαξιού σαν χοτ ντογκ και δε χωράνε να περάσουν (άμα δε χωράς να περάσεις, να με αφήσεις εμένα να μπω μανίτσα μου), με βρίζει και ο συνοδηγός εάν υπάρχει, και εγώ απολαμβάνω τη μουσική.

Σήμερα παραλίγο να προκαλέσω ατύχημα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Έχει ένα στοπ ΝΑ με το συμπάθειο, αλλά δεν το έχουν για στοπ, το έχουν για καλό φενγκ σούι και δεν σταματάνε. Οι μπροστά μου το ξέρανε και τους μούτζωσα, εγώ έκοψα ταχύτητα και παραλίγο να με κουτουλήσει ο από πίσω και αυτόν ο από πίσω του και πάει λέγοντας.

Πάντως έχω να πω ότι με όλες αυτές τις μούτζες που έφαγα και έδωσα και όλα αυτά τα μαλάκα που αντάλλαξα, μέρες που'ναι, ξανανιωσα ρε παιδί μου. Είναι ευεγερτικό το λίγο μπινελίκωμα.

Μετά, και αφού είδα ότι στο κομμωτήριο θα είχε πολύ αναμονή πήγα στον Κωτσόβολο με τα πόδια (γιατί το αμάξι αφού το πάρκαρα δεν έπαιζε να το βγάλω, τι μου τα'δωσε ο Θεός 2 μέτρα πόδια). Κούτσα κούτσα με το προβληματικό το γόνατο ανέβαινα την ανηφόρα, με κοιτούσαν οι περαστικοί και θα σκεφτόντουσαν ότι είμαι ένας νέος χάουζ, έφτασα στον Κωτσόβολο, το τμήμα με τις παγωτομηχανές ήταν στον πάνω όροφο ΦΤΟΥΥΥΥΥ έλα πάλι κούτσα κούτσα να ανέβεις, και κούτσα κούτσα να κατέβεις, με τη μαλούμπα να ανεμίζει από το ερκοντίσιο και την παγωτομηχανή να κάνει γκλίγκι γκλίγκι (κάτι έσπασε εκεί μέσα, ελπίζω να έχει κάρτα αλλαγής για να μη μου τη φέρει η κουμπάρα μου στην κεφάλα).

Τέσπα, να μην στα πολυλογώ, κουράστηκα και να γράφω, θα φάω τώρα και θα την πέσω απόψε νωρίς. Λες να φτιάξουν και οι ώρες μου? Μπα, κατα τις 2 το μεσημέρι θα ξυπνήσω πάλι. Όποιος αυτές τις μέρες τύχει να κυκλοφορεί Ρόδο και δει έναν φρεσκοκουρεμένο κούκλο 1.82 να κουτσαίνει και να δείχνει φανερά εκνευρισμένος για άγνωστο λόγο, να έρθει και να μου πει, γεια σου Αμερικλάνε. Αν δεν είμαι εγώ, θα φάς μούτζα. Αν είμαι, δεν ξέρω, αναλόγως τη διάθεσή μου.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Πάμπερς

Αχ ρε Αθηνά, δεν φταίει η καθυστέρηση της ανάρτησης, το κεφάλι μας φταίει!
Αυτό το ποστ θα έπρεπε να το δημοσιεύσεις λίγες ώρες νωρίτερα.
Τώρα είναι αργά.
Ήδη διακρίνω επάνω μου μια ραγάδα!
Έχει δυο ώρες που νιώθω τον οισοφάγο μου να κάνει διατάσεις και λοιπές γυμναστικές ασκήσεις που το υπόλοιπο σώμα μου ούτε να τις προφέρει δεν ξέρει. Πάρε μια ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ με μπόλικη σόδα μπας και στανιάρουμε.

Τι φαΐ είν' τούτο ρε! Εξήγησέ μου σε παρακαλώ, πως γίνεται να ξυπνάω μετά το μεσημέρι, να μην κάνω ΤΙΠΟΤΑ το παραγωγικό όλη μέρα και να είμαι και κουρασμένος? Άσε, μην εξηγείς, την ξέρω την απάντηση. Το τι ζόρι τράβηξε τόσες μέρες το στομάχι μου, δε λέγεται! Ό,τι μου'ρχεται το ρίχνω μέσα μου, μέχρι στιγμής το μόνο πράγμα στο οποίο αντιστάθηκα (με περισση ευκολία, είναι η αλήθεια) είναι ο πατσάς!

Ραγάδες ακόμα πάντως δεν έβγαλα, και νομίζω θα το αποφύγω. Από αύριο κομμένη η υπέρμετρη μάσα! Από αύριο όμως. Γιατί σήμερα έχει κεφτεδάκια για βράδυ. Για μεσημέρι είχε γίγαντες. Κουραμπιέδες, μελομακάρονα, τσουρέκια, σιροπιαστά, σοκολάτες, είπα σε όλα ΟΧΙ. Μωρέ έχει χάρη που κωλοχτυπιέται ο οισοφάγος αλλιώς θα σου'λεγα εγώ.

Νομίζω με πείραξαν χτες το βράδυ οι μεταμεσονύκτιοι τυροκεφτέδες, τα σκορδόψωμα, το σωληνάριο με αυγά ψαριών και κάτι σοκολατάκια. Α και ένα μελομακάρονο γιατί είχα ξεχάσει να δοκιμάσω. Τώρα που τα γράφω ακούγονται πολλά αλλά όσο τα έτρωγα φαινόντουσαν ΟΚ! Αυτό είναι το πρόωλημα μου φαίνεται. Τα τρώω όλα χωρίς να κρατάω λίστα. Μωρε λες να αρχίσω να γράφω ό,τι σκοπεύω να φάω πριν το φάω, για να το βλέπω? Οτι τώρα αυτό θα με σταματήσει από το να φάω μισό γουρούνι ας πούμε αύριο.

Δεν το νομίζω.

Μαζί με την πολυφαγία, τις στομαχικο-οισοφαγικές διαταραχές, τα πιθανώς πρόθυρα διαβήτη και τον επερχόμενο θάνατο της ζυγαριάς των γουρουνιών που θα με μετρήσει, σου έχω ένα ακόμα νέο. Εδώ και λίγο καιρό και για λίγο ακόμα δεν θα απαντάω στα σχόλια! Ή τουλάχιστον δεν θα απαντάω σε όλα ξεχωριστά.

Κάτσε κάτω μανίτσα μου, αμέσως να πεταχτείς πάνω σαν το ελλατήριο. Κάτσε κάτω και θα σου ανέβει το οξύ στον οισοφάγο και θα τρέχεις κι'εσύ. Έλα μπράβο.

Ο λόγος δεν είναι επειδή την ψώνισα, αλλά επειδή δεν μου αρέσουν τα πάρε-δώσε! Θέλω με τη νέα χρονιά να βλέπω τον Αμερικλάνο όπως τον έβλεπα παλιά: μια πάνα. Ναι καλά διάβασες, μια πάνα. Εδώ μέσα θέλω να πετάω ό,τι δεν μου αρέσει στην καθημερινότητά μου, μερικές φορές και ό,τι μου αρέσει, και να ξαλαφρώνω. Δεν είναι ο Αμερικλάνος μέσο δικτύωσής μου μάνα μου, ούτε attention whore είμαι για να κάνω αναρτήσεις μόνο και μόνο για να τραβάω την προσοχή σας. Το ξέρετε ότι υπάρχω, δε χρειάζεται να το βροντοφωνάζω με άδεια λόγια. Όχι ότι δεν εκτιμώ όσους έμαθα μέσα από τα μπλογκ βέβαια! 

Γι'αυτό αυτόν τον καιρό να μην περιμένεις απάντηση όταν και αν μου αφήσεις σχόλιο! Και αν μου αφήνεις για να σου απαντήσω, τι να σου πω, μην αφήσεις! Πολύ το κουράζουμε ώρες ώρες.

Το ότι πέρασα από δυο εβδομάδες που δεν προλάβαινα ούτε να φάω στο τώρα που βαριέμαι τη ζωή μου? Όχι δεν έχει καμία σχέση.

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Μέρα που'ναι

Σήμερα θα κάνω υπέρβαση. Υπέρβαση δε λέγεται όταν κάτι κάνεις κάτι εκτός χαρακτήρα και "ξεπερνάς" τον εαυτό σου? Μισό λεπτό να το ψάξω στο γκουγκλ να βεβαιωθώ, μην τυχόν και είναι τίποτα κωλοτούμπες! Μετά από τόσο φαΐ ούτε το σταυρό μου δεν μπορώ να κάνω, όχι κωλοτούμπες!
υπέρβαση θηλυκό
η διάβαση πάνω από κάτι
το ξεπέρασμα των καθορισμένων ή ανεκτών ορίων, παράβαση
Εντάξει. Λοιπόν σήμερα μιας και είναι αυτή η μέρα που και καλά κάνουμε μόνο καλά πράγματα, που ερχόμαστε σε επαφή με τον εσωτερικό μας εαυτό (ενώ ταΐζουμε μέχρι σκασμού τον εξωτερικό), που συγχωρούμε τοις οφειλέταις ημών βρε αδερφέ, θα κάνω κάτι που δεν κάνω συχνά, ως και ποτέ.

Δεν θα γκρινιάξω καθόλου!

Δεν θα γκρινιάξω που οι κουλ τύποι απόψε θα φορέσουν τα αραχνοΰφαντα κασκολάκια τους και μπολερό με στρασάκια και θα γιορτάσουν τη γέννηση του... Θεανθρώπου μετα αχαλίνωτου κλάμπινγκ.

Δεν θα γκρινιάξω που το μόνο που ξέρουν τα μικρά παιδιά για την ημέρα της γέννησης του... Θεανθρώπου είναι τα δώρα κάτω από το δέντρο.

Δεν θα γκρινιάξω που οι γονείς μου γιορτάζουν τη γέννηση του... Θεανθρώπου επιτρέποντας στους εαυτούς τους να καπνίσουν 5 τσιγάρα παραπάνω έκαστος κάνοντας την κουζίνα (με ανοιχτό παράθυρο γιατί σεβόμαστε και τους αντικαπνιστές του σπιτιού) τεκέ.

Δεν θα γκρινιάξω που την ημέρα της γέννησης του... Θεανθρώπου οι μόνοι που ασχολούνται με τον... Θεάνθρωπο είναι αυτόματα είτε θεούσες είτε αιρετικοί. Ειδικά αν τύχει να διαβάζουν και απόκρυφα ευαγγέλια? Είναι ΚΑΙ σατανιστές.

Δεν θα γκρινιάξω για όσους μου λένε "Καλά Χριστούγεννα αν και κάνεις Γιόγκα άρα δεν είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος", παρόλο που οι ίδιοι έχουν να πατήσουν στην εκκλησία... τους από τότε που τους είπε ο Χριστόδουλας "ελάτε όπως είστε" και πήγαν σε έναν εσπερινό (η λειτουργία είναι πολύ πρωί, μην με ξυπνάς απ'τις 6 λέμε) με μαγιώ για να κάνουν αίσθηση.

Δεν θα γκρινιάξω καθόλου!

Δεν σας λέω καλά Χριστούγεννα, γιατί τα Χριστούγεννα είναι Χριστούγεννα, δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Ούτε καλά να περάσετε σας λέω γιατί όσο κι'αν προσπαθώ, δεν βρίσκω τι σχέση έχει η καλοπέραση με τα Χριστούγεννα. Ούτε καλές γιορτές θα σας πω, γιατί δεν ξέρουμε για τι γιορτάζουμε.

Θα σας πω καλή όρεξη και με το μαλακό το φαγοπότι... μη βγάλουμε ραγάδες!

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Μούλα, τσάντα και σακούλα

Τι ήθελα κι έφευγα από Θεσσαλλλλλλονίκη? Άφησα τα τσουρέκια και τις μπουγάτσες και ήρθα στο τίποτα! Έχω βαρεθεί τη ζωή μου λέμε. Αλλά η μάνα μου φταίει. Να πας στο παιδί που είναι και άρρωστο! Να πας να δεις το σπίτι του! Να πας να δεις το μέρος του! Να φατα τώρα. Τίποτα δεν έχει να κάνουμε.

Έφαγα και γύρο! Του έλεγα, θες να μαγειρέψω, να σου δείξω και πως γίνονται τα μακαρόνια? Όχι δεν ήθελε. Ήθελε να παραγγείλουμε. Ναι σιγά μην ήρθα για να κάτσω μέσα! Πήγαμε τελικά σε ένα εστιατόριo με μαγειρευτά, με φοιτητές έλεγε στο ίντερνετ, αλλά απ'έξω είδαμε όλους κι'όλους δύο γέρους μόνο. Οπότε τζάμπα πήγε ο τσακωμός που λύσσαξα να φάμε εκεί και φύγαμε πήραμε πίτες.

Και επιστρέφω στην αγένεια των υπαλλήλων! Ένα τσουτσέκι, μία μούλα, 20 χρονών μαλάκω, μου είχε ύφος! Ήθελα μια πίτα γύρο και ένα ψωμάκι λουκάνικο. Της λέω το γύρο πάω να πω και το λουκάνικο και μου την είπε! Περίμενε λέει να φτιάξω το γύρο πρώτα! Και μετά που φούσκωσα με το γύρο και ήθελα να πάρω μια σακούλα για το λουκάνικο, της είπα ότι θέλω τσάντα αντι για σακούλα και με ειρωνεύτηκε! Ε ρε ξύλο που θέλει το μούλικο.

Αλλά για να μην παραπονιέμαι μόνο, να πω ότι όχι δεν είναι όλοι έτσι. Χτες στον Τερκενλή η σερβιτόρα μας περιποιήθηκε, είχε και χιούμορ. Για να μη νομίζεις ότι μόνο τα στραβά παρατηρώ το λέω. Και στην Κομοτηνή μερικές υπαλλήλοι ήταν ευγενέστατες, όχι σαν το μούλικο με την τσάντα! Και έχω και τον αδεφό μου να παίρνει το μέρος της κάθε φορά που τη θυμάμαι και βρίζω.

Έχω κάνει πάντως μια πολύ σοβαρή παρατήρηση όσον αφορά στο φοιτηταριό. Άκου, όταν το διαβάσεις θα είσαι λίγο περισσότερο σοφός, άκου που σου λέω. Ακου να δεις.

Οι φοιτητές οι σερνικοί, όσο πιο καθαροί είναι τόσο λιγότερο ξέρουν να μαγειρεύουν! Ενώ οι φοιτήτριες το αντίθετο. Μπαίνεις πχ σε σπίτι φοιτητή και είναι απαστράπτον και ντρέπεσαι να πατήσεις? Ξέρεις ότι στο ψυγείο υπάρχει μόνο μαγιονέζα! Οχι εντάξει έχει και μουστάρδα και βούτυρο αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Ενώ αν μπεις σε σπίτι φοιτητή και είναι σαν στάνη, σαν το δικό μου καλή ώρα, ξέρεις ότι στο ψυγείο έχει από μπέικον Καναδά μέχρι μανιτάρια Κίνας!

Το σπίτι του αδερφού μου είναι πεντακάθαρο, ντρέπεσαι να πατήσεις. Οπότε καταλαβαίνεις ότι από μαγειρική ούτε τα παγάκια δεν ξέρει πως γίνονται!

Αντίστοιχα συμβαίνει με τις φοιτήτριες, αλλά το ανάποδο. Αν δηλαδή είναι το σπίτι της καθαρό και σε τάξη, έχει ρε παιδί μου το κάθε πράγμα τον τόπο του, ξέρεις ότι είναι και καλή μαγείρισσα. Ενώ αν ζει σε σπίτι μπουρδέλο, ξέρεις ότι είναι και μπουρδέλο μαγείρισσα. Απλά πράγματα.

Και μην αρχίσετε τώρα εσείς να πετάγεστε και να λέτε ότι δεν ισχύουν αυτά γιατί τα συμπεράσματα βγ'ηκαν και τώρα πια γνώμη δεν αλλάζω. Ορίστε μας.

Είμαστε τώρα που λες στο λεωφορείο και πάμε Θεσσαλλλλλλλονίκη πάλι. Ακυρώθηκε το μάθημά του αφού! 9 παρα τέταρτο φτάνουμε, στις 9 είναι η παράσταση της Λωξάντρας, γαμώ το στανιώ μου μέσα έξω πάνω και από τα πλάγια, γαμώ. Στραβομάρα είχαν να το ακυρώσουν πιο νωρίς να πάμε με την ώρα μας και να δούμε και θέατρο? Α ρε σύμπαν.

Στο λεωφορείο έχει ΚΑΙ ίντερνετ, γι'αυτό και σου γράφω, έχει ΚΑΙ τηλεόραση (τα τούρκικα), έχει ΚΑΙ παιχνίια από το ατάρι τα αρχαία. Πώρωση! Αλλά εγώ βλέπω επεισόδια του ντόναλντ ντακ στο αιφόν γιατί είμαι ανάποδος και γιατί ξέχασα να τα παίζω αυτά τα παιχνίδια και όλο χάνω. Δεν μου αρέσει να χάνω.

Με τέτοιο αέρα εν τ μεταξύ και βροχη δεν αποκλείεται να αποκλειστούμε εδώ πάνω. Καλα, θα βγάλει αφρούς η μάνα μου. Με είδε 4 ώρες την περασμένη Κυριακή μόνο. Δεν χορταίνομαι ο άτιμος ρε παιδί μου.

Λέω να σταματήσω να γράφω όμως τώρα γιατί πέρα δώθε το λεωφορείο με τον αέρα σαν μαούνα κάνει και ζαλίστηκα. 10 άτομα είμαστε όλοι κι'όλοι μέσα, έτσι και ξεράσω θα με σταμπάρουν. Άσε που θα ξεράσω πάνω στην κιθάρα του μικρού και θα σιχαίνεται μετά να παίξει. Χμ.... Δεν κακή ιδέα.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Θεσσαλλλλλλλλλλλονίκη

Σήμερα δεν έχει ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ γιατί δεν τα διάβασα τα σχόλια μανίτσες μου. Δεν έχω ίντερνετ την τύχη μου μέσα. Δηλαδή έχω, αλλά περιορισμένο! Εδώ που μένω δεν έχει αλλά έχει η ξαδέρφη μου κάτω, της οποίας το ασύρματο έχει εμβέλεια του κώλου και φοβάμαι να της το φτιάξω γιατί θα γίνει καμια στραβή και θα μείνει στο τέλος χωρίς ίντερνετ και θα με ξεχέσει!

Τέλος πάντων, κατάλαβες ότι έχω πάθει στέρηση. Ω! στέρησηηηηη Ω! στέρησηηηηη μ’αρέσεις πώς μ’αρέσεις. Πλάκα σε κάνω, δεν μ’αρέσεις καθόλου. Τι σκατά το έχω το αϊφόν αμα είναι να μην μπορώ να βλέπω τα ιμέιλζ? Να μη βλέπω το φεισμπούκ? Το τουήτερ? Ξέρεις πόσα βίντεα ανέβηκαν στο γιουτγιούμπ από προχθές? Ξέρεις πόσοι ινδοκινεζοαμερικάνοι με ψάχνουν? Κι’εγώ τι κάνω?

Κάνω βόλτες στη Θεσσαλλλλλονίκη, πίνω σαλέπι, τρώω τσουρέκια με κάστανο, μπουγάτσες με τυρί, μπουγάτσες με κρέμα, κανταΐφια, αφρικάνες, έφαγα και μισό γουρούνι για μεσημεριανό και κόντεψα να κάνω ραγάδες στο στομάχι από το φούσκωμα. Σουβλάκια και γύρους δεν έφαγα ακόμα, με κρατάω να φάω στη Ρόδο! Άσε πέρασα χτες έξω από ένα σουβλατζίδικο στην Αριστοτέλους, στάζανε τα λίπη από τον ξεροψημένο γύρο, λίγο έλειψε να με σηκώσει η μυρωδιά στον αέρα και να αναπαραστήσω αμερικάνικο καρτούν του 30.

Ένα θέατρο ήθελα να δω ρε γαμώτο, όποιο να’ναι, αλλά δεν μου κάθεται. Δεν μου κάθεται γαμώ τα προγράματά τους. Δεν έχει Δευτέρες, δεν έχει ούτε Τρίτες. Εμ εγώ μάνα μου Δευτέρα και Τρίτη κυκλοφορώ Θεσσαλλλλλονίκη μόνο! Τις Τετάρτες και τις Πέμπτες να τις βάλετε στον πωπό σας. Να τις βάλετε στον πωπό σας και μετά να τις βγάλετε και να τις φάτε. Κοινώς, να φάτε σκατά.

Απόψε συνεχίζω το road trip στη Βόρεια Ελλάδα και πάω Ανατολικά. Έλεγα να πάω και κατα Κωνσταντινούπολη μεριά αλλά δεν μπορώ ρε συ, νυστάζω όλη μέρα, εκτός από 12-6 το πρωί!!! Μέχρι τις 23:59 κοιμάμαι όρθιος, και από τις 00:01 ανοίγει το μάτι σαν πιατάκι του γλυκού! Γλυκό βερίκοκο με δροσερό νεράκι και τσαγάκι του βουνού.

Και για να επιστρέψω στο συνηθισμένο κλίμα του Αμερικλάνου, δηλαδή στη μίρλα, να σε ενημερώσω ότι έχω χάσει πάσα ιδέα. Πάσα. Όχι τέτοια πάσα μάνα μου, άσε κάτω την μπάλα, αμέσως εσύ, Τζόρνταν. Πέρα από τα φαγητά και τους ανθρώπους, τίποτα δεν μ’αρέσει. Τους ανθρώπους όχι γενικώς, στους δικους μου αναφέρομαι. Τους υπόλοιπους τους εύχομαι να φάνε σκατά!

Μα να πάω να πάρω κάρτα σύνδεση για το κινητό, αφού ξέχασα το PIN της άλλης, και να με κοιτάνε λες και τους χρωστάω... Να θέλω να πάρω ένα μπουφανάκι και να έχουν οι πωλήτριες αλλά κυρίως οι πωλητές ένα ύφος λες και χέζουν κουράδες πράντα και ντίζελ? Α σιχτίρι δηλαδή. Βλλλάχοι. Γιούφτσοι! Ε γιούφτσοι!

Τέλος πάντων. Ηρέμησε Αμερικλάνε. Φάε λίγο τσουρεκάκι κάστανο του τερκενλη, έλα μάνα μου, εεεεεεετι.

Ωστόσο ετοιμάσου εσύ που κάποιο κουσούρι έχεις και διαβάζεις Αμερικλάνο, γιατί αυτές τις γιορτές θα πέσει πολύ μίρλα! Θα σας τα πρήξω θα σας τα κάνω ζέπελιν.

Τώρα αυτή την ανάρτηση πότε θα την ανεβάσω, δεν ξέρω. Δεν τα πάμε καλά με τα ιντερνέτια στη μαμά πατρίδα, κανένα δεν μου κάθεται.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Ξύπνησε το πτώμα

Χάθηκα ε; Είμαι γαιδούρι, το ξερω! Αλλά είχα λόγους που σας έγραψα εκει που δεν πιάνει μελάνη, μην νομίζετε ότι το έκανα ελαφρά τη καρδία!!!

Πάντως αυτό που λένε για τη μελάνη... που δεν πιάνει... μύθος. Μη με ρωτάς πως το ξέρω, αλλά σου λέω είναι μύθος! Μούφα!

Πραγματικά δεν ξέρω πως πέρασαν έτσι οι δύο τελευταίες βδομάδες. Πριν μια βδομάδα ακριβώς ετοιμαζόμουν να δώσω. Τι τι να δώσω μάνα μου, εντροπία λεμε! Τι νόμιζες ότι θα έδονα, αίμα; Δεν ειμαστε καλά. Έχω υπόταση.

Και αφού ξεμπέρδεψα με την εντροπία η οποία μου έβγαλε τη ψυχή από όλες τις τρύπες της ύπαρξής μου, άρχισα τις ετοιμασίες. Έγιναν τόσα ευτράπελα, που έχασα το μέτρημα. Αλλά δεν θα υπεισέρθω τώρα σ'αυτά για τους εξής λόγους:

Α. Είμαι άυπνος.
Β. Δεν έχω χιουμοριστική διάθεση αυτή τη στιγμη γιατι εκτός από άυπνος είμαι και πτώμα.
Γ. Γράφω από το άιφον και δεν βολεύει καθόλου.
Δ. Βρίσκομαι σε ένα βανάκι με Ινδό οδηγό ο οποίος νομίζει ότι είναι στο Δελχί (το νέο, αυτό με τα αυτοκίνητα) και μας πάει σαπιοκάικο σε τραμουντάνα ένα πράμα.

Όχι έλα γράψε εσύ μάνα μου υπό τέτοιες συνθήκες!!! Δεν γίνεται.

Την επόμενη φορά που θα τα πούμε, θα τρώω σουβλάκια ταυτόχρονα. Μου το υποσχομαι!

Update: Έχω βαρεθεί τη ΖΩΗ ΜΟΥΥΥΥΥ!!!! Νυστάζωωωωωω!!!!

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Πτώμα είμαι, πτώμα

Καλά μιλάμε, πιο άχρηστο... πιο ανούσιο.... πιο ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ'ΞΕΡΑ Σαββατοκύριακο δεν έχω ματαβιώσει. Δηλαδή πραγματικά ώρες ώρες Αμερικλάνε αγόρι μου δεν παίζεσαι. Σου βγάζω το καπέλο. Μεγαλύτερο τεμπέλη από εσένα δεν έχει δει ο Ελληνισμός της διασποράς. Ακόμα και ο ξέρεις ποιος που ήρθε στην Αμερική για να διαπρέψει αλλά κατέληξε να κάνει πως ψάχνει για δουλειά έναν μήνα τρώγοντας τα έτοιμα, λιγότερο τεμπέλης ήταν. Αυτός τουλάχιστον προσποιήθηκε ότι κάνει κάτι, εσύ ούτε αυτό δεν έχεις την ευαισθησία να κάνεις. Αναίσθητο τέρατίδιο. Δεινόσαυρε του ΟΑΕΔ. Και τώρα για να μάθεις θα σε κάνω ρεζίλι. Ε ρεζίλι.

Το Σάββατο που λες, ξύπνησες σαν άρχοντας κατα τη μία το μεσημέρι, όπως κάθε Σάββατο άλλωστε. Εντάξει δεν πειράζει, τα πρωινά του Σαββάτου χάρισμα σου άλλωστε δεν έχει πόκεμον πλέον για να σηκώνεσαι να βλέπεις. Άσε που την Παρασκευή πήγες σε πάρτυ και πως το'παθες ένα Θεός το ξέρει, οπότε ΟΚ. Ξύπνησες στη μία. Σηκώθηκες στις δύο όχι γιατί ήθελες να σηκωθείς αλλά γιατί είχες να κατουρήσεις από το προηγούμενο βράδυ και κόντεψε να σκάσει η φούσκα σου.


Αφού σηκώθηκες, μας έκανες τη χάρη και δεν επέστρεψες στο κρεβάτι αλλά απλώθηκες στον καναπέ σαν τραχανάς. Άνοιξες το ρημαδιασμένο το λαπτοπ, έκανες και να φας (λέμε τώρα έκανες)(όχι μάνα μου, δύο καλαμπόκια και τρεις ελιένες στον φούρνο μικροκυμάτων δεν μετράνε) και με τούτα και με κείνα πήγε 6 και τότε θυμήθηκες ότι είχες να πας για φαγητό στις 6:30 σε ένα μέρος μια ώρα μακριά. Ήσουν και άπλυτος ελεεινός οπότε πήρες τη σωστή απόφαση να τους κάνεις τη χάρη και να μην πας, να κάτσεις μέσα να πλυθείς, να μαζέψεις, να αρχίσεις την παρουσίαση για την Τρίτη και να κοιμηθείς νωρίς για να σηκωθείς νωρίς.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ καλό.

Το ότι η ώρα τώρα είναι 11 το βράδυ... Κυριακής και μόλις ξεκίνησες την παρουσίαση σου λέει κάτι? Τι κάνεις δυο μέρες τώρα γαμώ το φελέκι μου?! Και πρόσεξε, τώρα που ξέρω τι είναι το φελέκι το γαμώ πιο έντονα! Γαμώ το φελέκι μου! Τώρα τα μεσάνυχτα σου ήρθε να την αρχίσεις την παρουσίαση. Και να πεις ότι πήγες καμια βόλτα να ξελαμπικάρεις? Όχι! Για ψώνια και μπουγάδα μόνο. Μήπως μάζεψες το σπίτι? Όχι! Σαν κοτέτσι είναι πάλι. Μήπως μαγείρεψες? Όχι! Κινέζικα θα φας αύριο. Μήπως δίπλωσες τα ρούχα να μην τσαλακωθούν και κάθεσαι μετά σαν τον μαλάκα να σιδερώνεις? Όχι! Εκεί δίπλα σου είναι τώρα που μιλάμε και εσύ γράφεις ανάρτηση.

Δεν παίζεσαι σου λέω. Είσαι ο ήρωάς μου. Πρέπει να σου βάλουμε μαύρα γυαλιά και να σε κοτσάρουμε στα τυρογαριδάκια απ'έξω για να πάρουν το παράδειγμά σου κι'άλλα παιδιά. Και το αστείο του πράγματος ξέρεις ποιο είναι φαντάζομαι. Έδωσες 25 δολάρια για πολυβιταμίνες και άλλα παρόμοια για να καταπολεμίσεις την... κούραση!!! Δηλαδή δείξε λίγο έλεος ρε συ σου λέω! Δεν αντέχω άλλο, θα φύγω θα πάω στο θιβέτ να ξυρίσω το κεφάλι μου γιατί το μαλλί μάρκυνε και δεν χτενίζεται με τίποτα, άσχετο.


Τέλος πάντων, γάμα τα όλα αλλά σε παρακαλώ, ΣΕ ΙΚΕΤΕΥΩ, τελείωσέ την απόψε την ρουφιάνα την παρουσίαση μη γίνεις ρεζίλι την Τρίτη, ναι? Τώρα είσαι στην πέμπτη διαφάνεια. Συνέχισε να δουλεύεις πίνοντας το τσαγάκι που αλίμονο που δεν θα έφτιαχνες (ρίξε και λίγη πολυβιταμίνη μέσα ρε)(για να μην πάθεις υπερκόπωση το λέω) και κάθε ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ λεπτά να γράφεις εδώ σε ποια διαφάνεια είσαι. Μέχρι τη μία (το πρωί, όχι το μεσημέρι!) να έχεις τελειώσει! Αλλιώς αύριο δεν έχει ούτε μισό μπινελίκι σε Κινέζο. Σόρρυ μάνα μου αλλά εσύ μόνο με μαστίγιο ανταποκρίνεσαι· αφού με το καλό δεν παίρνεις.

Έφυγες.

6.

6. Τελείωνε! (είναι δύσκολη, εντάξει?)

7.

9. (τςςςςςς)

11.

Καλέ κύριε πήγε μία και ακόμα ψάχνω μαλακιούλες να τη γεμίσω.

14.

17. Μόλις τελείωσα!

Ευχαριστίες έβαλες?

18.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Ο οργασμός της ελιάς

Η xristin στην προηγούμενη ανάρτηση άφησε σχόλιο βαρύγδουπο και μου έκανε ωραία πάσα να το συνεχίσω το θεματάκι:
Τι είναι αυτά που λες Αμερικλάνε;
Μήπως έφαγες από την καμένη κολοκυθόπιτα σου και τα είδες όλα..... καμένα;
Δεν είναι η Αμερικανοί που προσφέρουν τον χρόνο τους ως εθελοντές με ποικίλους τρόπους;
Δεν είναι παράδοση στην Αμερική ο εθελοντισμός που σημαίνει βάζω στην άκρη τα δικά μου προβλήματα και αναλαμβάνω δράση να βοηθήσω,να ανακουφίσω,να στηρίξω την ανθρώπινη δυστυχία;
Από τα τάπερ κρίνεις τους ανθρώπους;
Θα τους κρίνεις από την ανταπόκριση στο κάλεσμα για βοήθεια προς τον συνάνθρωπο, που στην Αμερική σίγουρα ο αλτρουισμός περισσεύει και η εθελοντική συμμετοχή στα κοινά είναι πολύ προχωρημένη σε σχέση με άλλες κοινωνίες. Ξέρεις τώρα εσύ. Από παροχή συμβουλών,φροντίδα παιδιών,προστασία των δασών κλπ.
Εκτός και κάνω λάθος η παραπλανημένη γυνή.
Εσύ θα με βγάλεις από την πλάνη,καθώς τα ζεις σε καθημερινή βάση.
Συμβαίνει αυτό στην γλυκιά μας πατρίδα και δεν το πήρα πρέφα;
Όλοι μόνο τον εαυτούλη μας σκεφτόμαστε.
Για προσφορά προς των πλησίον μας ούτε λόγος να γίνεται.
Και κάτι ακόμη αγαπητέ Αμερικλάνε.
Θέλω να μου πεις ειλικρινά,αλλά πραγματικά ειλικρινά.
Αν ήσουν στην Ελλάδα θα σου περνούσε ποτέ από το μυαλό να κάνεις δωρεάν μαθήματα διαλογισμού σε φοιτητές;
Και αν, λέμε αν, τολμούσες να τα κάνεις,πιστεύεις ότι θα την έβγαζες καθαρή;
Στο Δαφνί θα σε στέλνανε μάνα μου!
Το λιγότερο που θα σου σούρνανε θα ήταν ή ότι τρελάθηκες η ότι επιδιώκεις αναγνώριση και προβολή ,καθότι η έννοια της εθελοντικής προσφοράς δεν υφίσταται.
Πως να το κάνουμε. Δεν την ξέρουμε σαν έννοια.
Λοιπόν ας βγάλουμε και κανένα conclusion:
Όλες οι κοινωνίες έχουν τα προβλήματα τους. Όλοι και παντού προσπαθούν να ζήσουν καλύτερα σε ατομικό επίπεδο. Εκεί που κρίνεται μια κοινωνία είναι στην προσφορά της προς των συνάνθρωπο.
Αμερικλάνε θα ήταν πολύ χρήσιμο να μας ενημερώσεις από πρώτο χέρι αν ο εθελοντισμός στην Αμερική αποτελεί πράγματι ένα νέο ιδεολογικό κίνημα που είναι ο ενδιαμέσως χώρος ανάμεσα στην εξουσία της αγοράς και στην εξουσία της κυβέρνησης,και αν είναι αλήθεια αυτά που διαβάζουμε και ακούμε περί Αμερικάνικου εθελοντισμού, η είναι μια μπαρούφα;
Αυτά!
Έχεις δίκιο xristin, και δεν είπα κάτι αντίθετο. Πάρε την πρώτη απάντηση σχολίου σε συσκευασία ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ έβερ. ΕΒΕΡ!!!!

Αλλά κάνεις και ένα λάθος, και στην Ελλάδα τα ίδια έκανα. Βασικά όχι ακριβώς τα ίδια γιατί άντε εσύ να ζητήσεις αίθουσα σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο για... διαλογισμό! Φτου κακα!! Όχι μάνα μου, στην Ελλάδα πληρώνουν αίθουσα από την τζέπη τους, και φυσικά θεωρούνται ακόμα πιο τρελοί. Αλλά δεν πειράζει. Να σου πω ένα μυστικό? Η αίθουσα που βρήκα για τα μαθήματα διαλογισμού στην Πάτρα ανήκει στην... έλα πες το... έλα μάνα μου, μάντεψε... ανήκει στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Περάσαμε από ένα συβούλιο, τους είπαμε ότι είναι μαθήματα γιόγκα, δεν τους ένοιαξε από τη στιγμή που θα λαμβάνανε 200 ευρώπουλα μηνιαίως! Δεν πα να'ναι ενάντια στο δόγμα τους? Σκασίλα τους!

Σαπίλα xristin, σαπίλα παντού. Τώρα θα μου πεις βέβαια, τι παραπονιέσαι ρε μαλάκα Αμερικλάνε αφού βρήκες αυτό που ήθελες στην τιμή που ήθελες, και στο δώσανε. Όχι ρε, μου τη δίνει! Μου τη δίνει γιατί είμαστε όλοι υποκριτές τελικά! Αλλά δεν θα συνεχίσω τα δήθεν βαθυστόχαστα απόψε γιατί με κούρασα.


Αύριο έχουμε που λες πάρτυ η Φαρμακευτική σε σπίτι καθηγητή και καλούμαστε να μαγειρέψουμε. Σκόπευα να φτιάξω χαλβά σιμιγδαλένιο ο οποίος δεν μου πολυαρέσει αλλά είναι εύκολος και τους εντυπωσιάζει τους άσχετους. Πάω στο μαγαζί, για σιμιγδάλι, μπαίνω μέσα και βλέπω νέα φουρνιά με ελιές.

Α, xristin, οι χύμα ελιές που έχει εδώ (από εσάς τις φέρνουν μη νομίζεις) είναι καλύτερες από της Ελλαδας (εκτός από αυτές που φτιάχνει η μάνα μου με μπόλικο λεμόνι). Τις είδα λοιπόν, είχε και τσακιστές από την Ιταλία, και τσουβαλάτες δεν ξέρω από που, και ξυδάτες και απ'όλα. Πήρα απ'όλα. Μετά πήρα και ψωμί να τις φάω, ε και λέω ας πάρω και λίγη φέτα, πιάσε και ένα χαλούμι να πάνε κάτω με στυλ. Πήρα και δυο αγγούρια, ντομάτες και πιπεριές να κάνω σαλάτα.

Μ'αυτά και με κείνα έφυγα και ξέχασα να πάρω σιμιγδάλι. Έφτασα σπίτι, τα έφαγα όλα αυτά που σου είπα παραπάνω και μετά άρχισα να σκέφτομαι ότι κάτι είχα να κάνω απόψε αλλά δεν θυμάμαι τι... Βρε τι είχα να κάνω, τι είχα να κάνω... ΑΑΑΑΑΑΜΑΑΑΝ!!! Φτου σκατά. Τι σκατά θα πάρω αύριο τώρα!

Τελικά χρησιμοποίησα τις τσουβαλάτες ελιές που είναι λύσσα και γαμάτες και ψήνω ελιόψωμα. Μπορεί ο Θεός να μη μου έδωσε μνήμη αλλά μου έδωσε αυτό το άλλο που δεν θυμάμαι πως το λένε. Αυτό ρε που μπορείς να βρίσκεις λύση, πες το. Το τέτοιο, ναι, αυτό. Αγγλιστί ρισόρσφουλ?


Σου'χω κι'άλλα νέα xristin. Θυμάσαι τις εξετάσεις που έδωσα τις προάλλες? Δεν μας δώσανε αποτελέσματα ακόμα, άρα δεν άρχισα να κάνω ποδήλατο κάθε μέρα μέχρι να έρθω Ελλάδα χαχαχαχα δεν φταίω εγώ, εγώ ήμουν σαφής! Αν γράψω καλά είπα! Δώσε μου καλά αποτελέσματα Κύριος και ανεβαίνω και στο ποδήλατο! Χωρίς προστάντζα υπηρεσίες δεν έχει όμως, γι'αυτό αγόρασα ένα από αυτά τα πράματα του σατανά το powerball.


Λέω του σατανά γιατί όταν το γυρνάς τσιρίζει και τρέμει σαν λυσσασμένο, και μαλάκα μου πραγματικά δουλεύει. Έχει τρεις μέρες τώρα με τον Κινέζο στον εργαστήριο το'χουμε λιώσει και μας έχουν βγει τα χέρια. Η Κινέζα είναι στα πρόθυρα νευρικού κλωνισμού με το ζιιι ζιιι ζιιι όλη μέρα μες στ'αφτιά της, άσε που με βλέπει να το δουλεύω έτσι δεξιότεχνα και φαντάζεται άλλα με το νου της και ανάβει. Είμαστε σου λέω μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα εκεί μέσα.

Και κάτι άλλο ήθελα να γράψω αλλά το ξέχασα.

Α ναι ρε, για τον εθελοντισμό στην Αμερική. Αυτά σκεφτόμουν στο αμάξι από το εργαστήριο μέχρι το σούπερ μάρκετ αλλά μετά το πανδαιμόνιο ελιάς με παρέσυρε. Ώχου τώρα, άσε με, άλλη φορά.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Εμείς τα ζώα, πού θα πάμε?

Μου αρέσουν τα έξυπνα σχόλια, μου αρέσουν τα εύστοχα σχόλια, αλλά πάνω απ'όλα μου αρέσουν τα εύστοχα ΚΑΙ έξυπνα σχόλια:
Να ψηθείς ...και να παραψηθείς θα σου έλεγα...κάτσε να γίνεις παξιμάδι... δεν σκουληκιάζει....κρατάει καιρό πολύ ...(διαχρονική αξία) χορταίνει στα δύσκολα...το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί....είναι να γίνει παπάρα....
ΜΙΑ, ελπίζω την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ να μην στην παραέψησα και σπάσεις κανα δόντι. Άμα βρεις τα δύσκολα, ξέρεις εσύ, παπάρα. Δεν παρεξηγεί ο Αμερικλάνος.

Μισό λεπτό να βάλω να ακούω Μπετόβεν όσο γράφω. Ο Βαγγέλας θα νιώσει ένα ρίγος όταν το διαβάσει αυτό, το ξέρω. Να, πάρε και την πλειλίστ στο γουτούμπ να δεις με τι γαμάτη υπόκρουση θα σου γράψω απόψε τις εξυπνάδες μου.

Πού ήταν που είχαμε ακούσει το "σταματήστε τη Γη να κατέβω!"? Θύμησέ μου ΜΙΑ, έλα μάνα μου. Σε καμια επιθεώρηση θα ήταν. Τεσπα. Όπου κι'αν ήταν... αυτό. Αυτό ακριβώς νιώθω. Με έχουν πιάσει τα υπαρξιακά μου αυτό τον καιρό. Όχι δεν αναρωτιέμαι "γιατί είμαι εδώ", ξέρω γιατί είμαι εδώ. Γιατί μόνο εδώ έχει οξυγόνο να αναπνέω, νερό να πίνω, γουρούνια να τρώω και ανθρώπους να σιχτιρίζω. Που αλλού θα ήμουν?

Όχι, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας (πρόσεξε το πρώτο πληθυντικό, ε) είναι ότι δεν μας αξίζει να είμαστε εδώ. Δεν μας αξίζει παιδί μου, πάει και τελείωσε!

Την Πέμπτη ήταν των Ευχαριστιών. Μη χέσω τώρα (έφαγα και λάχανο με κινέζικα μανιτάρια). Ήμουν καλεσμένος σε δύο σπίτια, ένα για μεσημεριανό ένα για βραδυνό. Το μεσημέρι ήταν να φάμε στη μία (όχι σπίτι σου ρε ΜΙΑ, την ώρα εννοώ), πήγα μία παρα τέταρτο με ένα πιάτο στριφτή κολοκυθόπιτα. Μέχρι τις 3 μαγειρεύαμε, 3-4 φάγαμε και ακούγαμε την οικοδέσποινα να εκθειάζει τις μαγειρικές της ικανότητες, 4-6 πλέναμε πιάτα (οι Κινέζοι, εγώ έπαιζα με ένα παιδάκι) και βάζαμε ό,τι περίσσεψε σε τάπερ και στην κατάψηξη να έχει να τρώει η οικοδέσποινα δέκα μέρες. Την κολοκυθόπιτά μου μόνο δύο Ινδοί τη δοκίμασαν, την παίνεψαν, αλλά η οικοδέσποινα ούτε να τη χέσει.

Έπειτα έφυγα και πήγα στο άλλο σπίτι με άδεια χέρια (γιατί τη δεύτερη κολοκυθόπιτα την έκαψα το ζώον), φάγαμε παίξαμε με τα παιδιά, είδαμε ταινία, η οικοδέσποινα φυσικά και τα είχε όλα έτοιμα και φυσικά και δεν μας ζήτησε να πλύνουμε πιάτα (όχι ότι θα έπλενα, λέμε τώρα) και στο τέλος όταν έφυγα μου γέμισε μια τσάντα με τάπερ απ'όλα όπως κάνει κάθε Σάββατο άλλωστε γιατί είμαι φοιτητής.

Κατάλαβες ΜΙΑ?? Στο ένα σπίτι πήγα με γεμάτα χέρια, μαγείρεψα, έφαγα χορτοφαγική μανιταρόσούπα και ψητά λαχανικά, μου ζητήθηκε να πλύνω πιάτα και έφυγα με άδεια χέρια. Στο δεύτερο σπίτι πήγα με άδεια χέρια, έφαγα, ήπια (όχι αλκοόλ!), πέρασα καλά και έφυγα με γεμάτα χέρια. Και την μία καλή κολοκυθόπιτα την πήγα στης αχάριστης, αντί στους άλλους! Λες και δεν το ήξερα ότι θα την έφτυνε.

Κανένας από όλους αυτούς δεν είναι κακό άτομο. Μερικοί είναι και καλά άτομα θα'λεγα. Αλλά, τι να το κάνεις? Αν δεν κάνεις καλό, τι κάνεις? Κοιτάς την μπάκα σου? ΟΚ, δεν μαχαιρώνω κανέναν πισώπλατα άρα δεν είμαι "κακός", αλλά είμαι "καλός"? Μάλλον είμαι αδιάφορος. Σαν τα ζωάκια! Αυτό δεν είναι αρκετό. Αν είσαι εδώ μόνο για την πάρτη σου και για την πάρτη των δικών σου, τότε να μην είσαι εδώ καθόλου. Γιατί τότε δεν διαφέρεις σε τίποτα από τα ζώα που το μόνο που έχουν είναι ένστικτο επιβίωσης.

Δεν το αξίζουμε μανίτσα μου σου λέω, δεν το αξίζουμε να είμαστε εδώ. Τα χέρια μας είναι για να δίνουν, όχι μόνο να παίρνουν. Βαρέθηκα να περνάω τις μέρες μου με άτομα που οι μόνες τους σκέψεις είναι για τον εαυτό τους. Μπορεί να μην κάνουν κακές σκέψεις για άλλους, αλλά δεν κάνουν και καλές. Δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Τους είπα ότι κάνω μαθήματα διαλογισμού σε φοιτητές και υπέθεσαν ότι πληρώνομαι. Όταν ξεκαθάρισα ότι όχι, το κάνω εθελοντικά, δεν το χωρούσε ο νους τους. Αυτό, λένε, δεν με βοηθάει επαγγελματικά, δεν με βοηθάει οικονομικά, δεν με βοηθάει στα μαθήματα, άρα γιατί το κάνω? Τι τους λες τώρα.

Την Παρασκευή, μετά την μέρα των Ευχαριστιών είναι μεγάλες εκπτώσεις. Black Friday. Διότι, τι καλύτερος τρόπος υπάρχει να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου για όλα όσα έχεις, από το να πας να πάρεις κι'άλλα!!! Μα είναι μετά να μην εκνευρίζομαι. Πήγαν τα βλαμένα από τις ΔΥΟ ΤΟ ΠΡΩΙ στα μαγαζιά για να προλάβουν να πάρουν play station 3 150 δολάρια φτηνότερο. Ο Κινέζος που ακούει ΣΑΚΙΡΑ και ΛΕΪΝΤΙ ΓΚΑΓΚΑ μου θέλει και PS3!!

Καμάρωσε πολιτισμό.
Προσπάθησα να σκεφτώ όπως αυτοί, να δω τι χρειάζομαι και να αγοράσω ό,τι είναι ελκυστικό και "καλή ευκαιρία". Αλλά δεν το έκανα γιατί το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα παλτό και προτιμώ να πάω μια μέρα ΧΩΡΙΣ εκπτώσεις και ΧΩΡΙΣ εκατοντάδες τρελαμένους Αμερικάνους να τρέχουν πάνω κάτω και να αρπάζουν τα πάντα. Στην τελική θα αγόραζα κάτι το πολύ 100 δολάρια φτηνότερο αλλά κατα 99% δεν θα ήταν αυτό που θέλω και εδώ που τα λέμε η αξιοπρέπειά μου κοστίζει τουλάχιστον 300.

Είμαστε ζώα σου λέω. Ποιος είναι ο σκοπός μας? Να ψωνίζουμε? Να πηγαίνουμε για καφέ και να δείχνουμε το νέο κασκόλ? Να πηγαίνουμε στα κλαμπ και να παρακαλάμε να βγει η φωτογραφία μας στη σελίδα τους στο facebook? Να καλούμε κόσμο για τραπέζι και αντί να κοιταμε να τους ευχαριστήσουμε, να κοιτάμε να ΜΑΣ ευχαριστήσουν? Να καίμε την μία κολοκυθόπιτα και να παίρνουμε την άλλη σε αυτούς που δεν το αξίζουν για να μην μας σχολιάσουν?

Οι κακοί θα πάνε στην Κόλαση. Οι καλοί θα πάνε στον Παράδεισο. Εμείς τα ζώα πού θα πάμε?

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Μπαρμπούνι

Δεν σας ξέχασα! Ήταν χτες να κάνω ανάρτηση αλλά έφαγα το χρόνο μου διαλέγοντας νέα φόντα και χρώματα για το μπλόγκ, τι να γίνει τώρα. Την Πέμπτη που είναι θενκσγκίβινγκ θα του αλλάξω τα φώτα. Βασικά την Πέμπτη είμαι καλεσμένος σε δύο σπίτια για μεσημεριανό και βραδινό άρα μάλλον δεν προλαβαίνω. Την Παρασκευή είναι Black Friday και έχει τρελές εκπτώσεις, οπότε θα φάω τη μέρα μου σε ένα outlet θαμμένο στη Μασαχουσέτη. Το Σάββατο έχω να πάω βόλτα όλη μέρα.

Μ'αυτά και με κείνα, δεν προλαβαίνω ούτε να κλάσω! Πραγματικά όμως. Επειδή το εργαστήριο είναι μικρό για να κλάσουμε πάμε έξω (μην πάθουμε και ασφυξία), αλλά δεν προλαβαίνω και τις καταπίνω! Σαν μπαρμπούνι είμαι. Ειδικά όταν τρώω όσπρια, είμαι βόμβα έτοιμη να σκάσει. Σιχαμάρα, αλλά αλήθεια. Τι να πρωτοκάνω πια? Τις εργασίες? Προετοιμασία για τις εξετάσεις? Προετοιμασία για την παρουσίαση? Τις μαλακίες για τα γουρούνια? Τις μαλακίες στο τετράγωνο για τα αρούρια? Τις μαλακίες στον κύβο για το άλλο πρότζεκτ που έχω χτυπήσει αδιέξοδο και τραβάω τα μαλλιά του Κινέζου? Να τελειώσω τα βιβλία του Game of Thrones?

Άσε με μωρέ, δεν άντεξα την ανυπομονισία και διάβασα στην βικιπέδια τι γίνεται. ADD for the win bebe. Είναι ωραία ιστορία όμως και έτσι και σκοτωθεί η Daenerys θα γίνει χαμός, στο λέω.

Την Κυριακή πήγα βόλτα και έχασα την ηρεμία μου με κάτι που έγινε. Κάτι μικρό για εσάς αλλά εμένα μου την έδωσε. Δεν έπρεπε. Δεν έπρεπε να φωνάξω έτσι. Οι παρόντες ακόμα φοβούνται να μου μιλήσουν. Είχα δίκιο βέβαια, όπως πάντα. Πάντα έχω δίκιο. Και όποιος διαφωνεί να διαφωνεί από μέσα του. Μέχρι να ανακαλύψω πως διαβάζεις τις σκέψεις των άλλων. Τότε να μην διαφωνεί ούτε από μέσα του!

Δεν είμαι εγωιστής. Είμαι ψώνιο και αλαζόνας, τι να κάνουμε τώρα. Αν ξέρει κανείς το αντίδοτο για να γίνω ταπεινό χαμομηλάκι ας μου το πει και το πίνω (αρκεί να μην περιέχει αλκοόλ). Αμερικλάνε σκάσε γιατί το ξέρεις το αντίδοτο αλλά το αφήνεις για δεύτερο επιδόρπιο, μουλωχτό μπαρμπούνι.

Δεν έχει ούτε ροή ούτε θέμα η σημερινή ανάρτηση. Αλλά χέσε με ρε Αμερικλάνε πια που θες όλες σου οι ναρτήσεις να βγάζουν και νόημα. Όσο και να θες, δεν τα καταφέρνεις. Σήμερα γράφω αυτά που θέλω να πω χωρίς να με νοιάζει τι έγραψα πριν 4 δευτερόλεπτα.

Γαμήθηκαν τα πάντα όλα πάλι με τις μαλακίες της Κινέζας που πλήρωσα. Όχι αυτή τη φορά δεν φταίει το σχιστομάτικο, αλλά και πάλι έφαγα όλη την Παρασκευή και το μισό Σάββατο να τα φτιάχνω. Τι σημασία έχει ποιος κάνει την μαλακία, αφού ο μαλάκας τρέχει στο τέλος? Δεν είναι παιδί μου να τους εμπιστεύεσαι τίποτα.

Κουράστηκα να φωνάζω. Από τα 4 άτομα που συνεργάζομαι μόνο το ένα ακούει και δεν του έχω φωνάξει σχεδόν ποτέ. Ούτε δέκα φορές φέτος. Οι άλλοι τα θέλουν. Μα να σβήσουν το φούρνο χωρίς να με ρωτήσουν? Τον χρησιμοποιούσα γαμώ το στανιώ μου!

Μα να φάει τα μισά μου υλικά, κόστος πάνω από 1000 δολάρια, χωρίς να με ρωτήσει? Τι θα πω τώρα στον κέρβερο όταν πάω να ζητήσω νέα? Ότι τα έφαγε το μαλακισμένο? Και εγώ που ήμουνα? Α σιχτίρ. Δεν είναι να εμπιστεύεσαι κανέναν τελικά.

Πως μπορείς να τους μάθεις ότι δεν είναι όλα τα πειράματα το ίδιο? Όταν φτιάχνεις φαγητό για τον σκύλο, και να είναι δεύτερης διαλογής δεν πειράζει. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς φιλέ μινιόν και βιολογικά καροτάκια αν δεν σου περισσεύουν! Απλή λογική γαμώ το φελέκι μου!

Το φελέκι τι είναι? Φελλός δεν νομίζω, γιατί ο φελλός δεν έχει τρύπα. Γιατί μήπως έχει τρύπα το στανιώ?

Ξεκίνησα να γράφω πριν 4 ώρες και συνέχισα ανάμεσα σε βλακείες που κάνω εγώ, βλακείες που κάνουν άλλοι, και μια woopie pie με τον καφέ.

Ρε σεις, χτες ήπια ελληνικό καφέ μετά από αρκετό καιρό και με βάρεσε! Ο αμερικάνικος είναι νεροζούμι μπροστά του. Ούτε όταν ήπια το 5 hour energy τέτοια ταχυκαρδία τς τς τς τς. Και να πεις έβαλα πολύ? Μια κουταλιά γεμάτη. Την άλλη φορά θα βάλω και ζάχαρη. Μάλον όχι. Τον γλυκό καφέ τον καταπίνω μονομιάς, ενώ τον πικρό λίγο λίγο γιατί με απωθεί η πικρίλα.

Έχουμε ένα μικρό δωματιάκι που αυτόν τον καιρό δουλεύει ο Ιταλός μέσα. Σιχτίρ. Εκεί πήγαινα να κάνω διαλογισμό κάθε μεσημέρι. Τώρα που σκατά θα κάνω? Και αυτή η Κινέζα, δε λέει να πάθει καμια διάρροια να κάτσει στην τουαλέτα κανα μισάωρο να διαλογιστώ με την ησυχία μου.

Τι λες ρε Αμερικλάνε. Τώρα είναι λες και χοροπηδάς σαν αντίδραση που σου τάραξαν την ηρεμία. Ή θες να είσαι ήρεμος, ή θες να χοροπηδάς. Διάλεξε!!!!

Πο πο, διάβασα λίγο από αυτά που έγραψα και τρόμαξα. Τι σκατά γίνεται μέσα σ'αυτό το ακούρευτο πλην πανέμορφο κεφάλι επιτέλους?

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Νουντλς μπακλαβά

Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μην αφήσετε γαμάτα σχόλια, γιατί ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ για την επόμενη φορά βρήκα, ευχαριστώ. Σήμερα δεν μπορώ να τη βάλω όμως γιατί ειμαι από το αιφόν και δεν βολεύομαι!

Είμαι στο σπίτι των καλών Κινέζων. Εχει γενέθλια ο Κινέζος και με κάλεσαν να με ταίσουν νουντλς γιατί έτσι λέει είναι το έθιμο στας Κίνας.

Κάθομαι σαν το στραβό αγγούρι και τους περιμένω να τελειώσουν. Κάνανε σέληνο με μανιτάρια, χοιρινο με σως σόγιας, τώρα κάνει και κοτόπουλο με κάτι άλλα μανιτάρια. Τα νούντλς δεν κάνανε εμφάνιση ακόμα στην κουζίνα! Κάτσε να βγάλω φωτογραφία.


Δεν ξέρω που θα μπει, δεν ξέρω σου λέω. Προσεξε το τσάι ε; Κάθομαι αγάς και ρουφω το τσάι μου όσο τα δουλάκια μαγειρεύουν και σφάζονται. Δηλαδη η Κινέζα βρίζει τον Κινέζο στα κινέζικα, αλλα καταλαβαίνω. Κάτσε να τους βγάλω κώλο (αυτή η φωτογραφία λογοκρίθηκε αλλά πάρε αποζημίωση:)

Έτσι που την ακούω να βελάζει τηε βάζω υπότιτλους και χασκογελάω μοναχός μου! Όχι νταξ δεν υπάρχει πρόβλημα, το ξέρουν ότι είμαι σιχασμένη σουργελικότητα, δεν δίνουν σημασία.

Σήμερα έμαθα είναι λέει πολυ σημαντική μέρα στην Ελλάδα ε; Σόρρυ μωρέ, το ξέχασα! Είναι η μέρα του μπακλαβα!!! Μισο να βρω τη φωτο απο κάτι συγχωρεμένα μπακλαβαδάκια που πήρα το Σάββατο.


Ήθελα να τα βγάλω όλα αλλά αυτά με τη σοκολάτα από πάνω μετα βίας φτάσανε σπίτι. Τα ξεκίνησα από το αμάξι, ας είναι καλά τα φανάρια. Άντε και του χρόνου!

Α, α, βγήκαν και τα νούντλς. Συμβολίζουν λέει υγεία και πλούτη, πως έχουμε εμείς τις φακές την Πτωτοχρονια; Έτσι!!! Πάω να φάω, με καλούνε.

ΥΓ: αν η ανάρτηση φαίνεται σαν σκατά, το άιφον φταιει όχι ο Αμερικλάνος!!!

Update: Έλα ΟΕΟ, επέστρεψα στα ιδιαίτερα και κρύα διαμερίσματά μου. Αυτό το άιφον ρε παιδί μου, για να παίζω angry birds το πρωί αντί να σηκωθώ να πλυθω και να πάω δουλειά καλό είναι, αλλά για ανάρτηση δε βολεύει. Δε βολεύει καθόλου. Μα να θες να εκφραστείς και να μην μπορείς!

Λοιπόν οι Κινέζοι αφού σφάχτηκαν με στυλ μαγείρεψαν πολύ ωραία πράματα, το ομολογώ. Έφερε η Κινέζα από την Κίνα κάτι μανιτάρια και κάτι ξεραμένα φασολάκια μούρλια. Βέβαια, αν τα έτρωγα αυτά πρόπερσυ θα ξέρναγα δυο μέρες αλλά τώρα έγινε ο ουρανίσκος μου ιντερνασιονάλ μη χέσω και τα ανέχεται όλα.

Τι να κάνω μάνα μου, αφού γύρο δεν βρίσκω!!

Σημείωση: τη φωτογραφία που είναι οι Κινέζοι πλάτη την βγάζω γιατί τώρα παρατήρησα ότι αυτή η χαμένη γύρισε και φαίνεται λίγο προφίλ. Σεβόμαστε τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα εμείς εδώ μέσα, τι νόμιζες.

Αυτοί οι δύο είναι πολύ καλά παιδιά και έχουν πλάκα, τους ετοιμάζω ιστοριούλα! Θα τους κάνω σταρ και δεν θα το καταλάβουν ΜΠΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ.

Μετά τη μάσα πιάσαμε τα πολιτικά της Κίνας και ανακάλυψα ότι είναι ενάντια στην κυβέρνησή τους και σε όσα κάνει, και τους συμπάθησα ακόμα πιο πολύ. Οι άλλοι οι τρεις Κινέζοι είναι της κυβέρνησης, οι γονείς του Κινέζου μάλιστα στρατιωτικοί. Στην ουάσινγκτον τσακώθηκα με τη μία γιατί είπε ότι στο Θιβέτ λέει όλοι θέλουν να είναι Κινέζοι εκτός από ένα μάτσο αναρχικούς εφήβους που προκαλούν σαματά και σκοτώνουν αστυνομικούς. Ε τώρα, δε λέω είμαι άσχετος επι του θέματος αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ και την ξέχεσα. Όχι ότι άλλαξε κάτι, αλλά νταξ.

Μη μου δίνεις σημασία, πάω για ύπνο να στανιάρω. Σήμερα έμαθα ότι ο καινούριος αμερικανοιταλοουκρανοπορτογάλος (έλεος ποτ πουρί από σπέρμα κατάπιε η προγιαγιά του?) είναι ΔΥΟ χρόνια μικρότερος ενώ ο Κινέζος που είχε γενέθλια ΕΝΑ χρόνο μικρότερος. Ε α σιχτίρ. Κάνουν τα 26 να φαίνονται πολλά.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Το ψωμί και το σκουλήκι

Α ρε κουμπάρα πως του πιανς του κλίμ!
την Εντροπία σου μέσα και συ πρωί πρωί!!!
ElenaG, την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ σου μέσα κι'εσύ βραδιάτικο!!! Αυτό το βλάχικο δεν ξέρω πως μου βγήκε, αλλά αφού μου βγήκε το κρατάω έξω. Η βλαχιά δεν είναι ντροπή, ντροπή είναι να το κρύβεις.

Έφτιαξα πριν μερικές βδομάδες ψωμί. Εκεί που κοπανούσα το ζυμάρι πάνω στο τραπέζι (ας το πούμε ζύμωμα) ένιωσα μια λύπη αλλά και μια χαρά ταυτόχρονα για τα δεινά που τραβάει. Αν ήμουν τριτοδεσμίτης θα το έλεγα χαρμολύπη χωρίς να χρειαστεί να το ψάξω στο γκουγκλ!

Το πατούσα το έρμο το ζυμάρι χωρίς έλεος. Πρώτα το αλεύρι το μούσκεψα το έκανα μπουγέλο, το μπωλ μπουρδέλο, και μετά λες και δεν του έφτανε αυτό, το άρχισα στις γρήγορες. Έφαγε πολύ ξύλο. Αλλά έλεγα, έλα μωρέ δεν πειράζει, πρέπει να παιδευτείς για να εξελιχθείς. Πως θα γίνει το αλεύρι ψωμί, έτσι με τη μία? Δεν είμαι ο Χάρι Πότερ μάνα μου (αν και ούτε αυτός ο άχρηστος ξέρει να το κάνει· η Ερμιόνη τα ξέρει αυτά τα κόλπα).


Έτσι κι'εγώ Έλενα. Ξεκίνησα αλεύρι άσπρο αμόλυντο, με βγάλανε από τη σακούλα(χώρα) μου, μου ρίξανε μαγιά(Κινέζους) για να φουσκώσω(από τα νεύρα μου), μου ρίξανε και μπόλικο νερό(σοκ) και με αρχίσανε στο ζύμωμα(όλες οι μαλακίες που κάνω). Αλλά δεν πειράζει βρε συ, όλα για καλό είναι! Πως θα γίνω ένα ωραίο ξεροψημένο καρβέλι? Αφού σαν αλεύρι δεν με ικανοποιούσα, κάτι έπρεπε να γίνει.


Τώρα μπορεί να είμαι ένα ελαστικό και γλιτζιάρικο ζυμάρι, αλλά μόλις με ψήσουν(αποφοίτηση) και μου ρίξουν και σησάμι(το χαρτί), θα είμαι ένα καρβέλι και γαμώ. Όλοι θα με θέλουν. Το αλεύρι τι να το κάνουν, τρώγεται μωρέ το αλεύρι?


Το αλεύρι δεν τρώγεται... αν παραμείνει αλεύρι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Το ψωμί τρώγεται, έχει λόγο ύπαρξης αλλά... αυτό. Τρώγεται. Κάποιος θα το φάει.

Διάβαζε παιδάκι μου για το καλό σου. Μάθε μια τέχνη για την οικογένειά σου. Κάνε το σκατό σου παξιμάδι σήμερα για να το φας με τον καφέ αύριο. Υποτίθεται μας ζυμώνουν για να μπορέσουμε να γίνουμε κάτι στη ζωή μας, γιατί αλεύρι σκέτο δεν είναι αρκετό. Υποτίθεται όλα τα κάνουμε για εμάς. Αλλά το ψωμί, για τον εαυτό του ψήνεται? Όχι! Για το στομάχι μας ψήνεται! Με ζυμώνουν για να με φάνε!!!

Νωρίς το κατάλαβες Αμερικλάνε. Α σιχτίρ.

Δεν θέλω να γίνω καρβέλι! Θέλω να παραμείνω αλεύρι, να με αφήσουν στην ησυχία μου μέσα στη σακούλα μου, ούτε πάρε ούτε δώσε. Αλλά ούτε αυτό είναι εφικτό, γιατί το ψωμί αλεύρι δεν γίνεται που να χτυπιέσαι. Άσε που η σακούλα μας γέμισε σκουλήκια(ξέρεις ποιοι) και τρώνε το αλεύρι. Ακόμα και τη σακούλα(αξίες) που μας κρατάει θα φάνε. Μόνο τις πέτρες θα αφήσουν, αλλά χέστες τις πέτρες.
Οι πέτρες δεν αλλάζουν. Μπορείς να τις σπάσεις, να τις αναμίξεις, να τις χρησιμοποιήσεις σε κτήρια, αλλά πέτρες θα παραμείνουν. Τις χρησιμοποιούμε, χαίρονται γιατί κρατάνε πιο πολύ αλλά τι κάνουν? Κάθονται και μας κοιτάνε να ζούμε μέσα στα κτήρια. Καλύτερα αλεύρι, τουλάχιστον έχουμε προοπτικές εξέλιξης - κι'ας μας τρώνε τα σκουλήκια. Και το καρβέλι ακόμα καλύτερο. Ζεις πιο λίγο μέχρι να σε φάνε αλλά κάτι κατάφερες ρε παιδί μου τουλάχιστον. Δεν έκατσες εκεί σαν το χάπατο το αλεύρι να κοιτάς τα σκουλήκια να σε τρώνε.

Άσε που, λέω εγώ τώρα, όταν σε ζυμώνουν δεν είναι δύσκολο να ρίξεις και λίγο ποντικοφάρμακο μαζί με τη μαγιά. Αρκεί να μην κάτσεις σαν τον μαλάκα και σε φάνε τα σκουλήκια. Φρόντισε να σε φάνε αυτοί που πρέπει. Και καλή τους όρεξη!


Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Τάμα 2

Αφού τα τάματα που κάνω πιάνουν, θα κάνω άλλο ένα! Αν αύριο γράψω καλά (πολύ καλά), θα κάνω μία ώρα ποδήλατο κάθε μέρα!

......

Θα κάνω μισή ώρα ποδήλατο κάθε μέρα.

............

Θα κάνω μισή ώρα ποδήλατο 4 φορές τη βδομάδα.

.......................

Θα κάνω μισή ώρα ποδήλατο 4 φορές τη βδομάδα μέχρι τις διακοπές των Χριστουγέννων.

................................

Ε θα κάνω ποδήλατο τέλος πάντων σε κάποια φάση μέσα στο 2011!

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Την εντροπία μου μέσα-έξω μέσα-έξω

O Ανώνυμος αναγνώστης διέπραξε θανάσιμο αμάρτημα σχολιάζοντας προχτές χωρίς να μου ευχηθεί για τη γιορτή μου. Αλλά αντί ευχής είπε αυτό:
λοιπον δεν σου εχω κανει ποτε σχολιο,αν και σε διαβαζω καιρο, αλλα τωρα πρεπει να το κανω!Ειναι ασχετο με την αναρτηση παντως :P
Σημερα στη σχολη ο καθηγητης χρησιμοποιησε τη λεξη απευθυνση! Συγκεκριμενα ειπε "δημοσια απευθυνση" και ειναι και απο τους παραξενους με τα ελληνικα.
Η λεξη υπαρχει και τη χρησιμοποιησε αρκετες φορες κιολας.Θυμηθηκα που αναρωτιοσουν.
α! ειμαι στο παντειο παρεμπιπτοντως. Φιλια =)
Και έτσι αποφάσισα να βάλω λίγο νερό στο μίλκοκρασί μου. Ανώνυμε, πάρε μια ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ τυλιγμένη σε συγχωροχάρτι αλλά να μην επαναληφθεί. Τον Φεβρουάριο που θα γίνω η τετραγωνική ρίζα του τρεις χιλλιάδες εξακόσια δια του δύο όξω (τα) τρία, περιμένω να μου ευχηθείς πρώτος πρώτος! Ή πρώτη πρώτη, δεν έχει σημασία.

Κάθομαι που λες σαν το ποντίκι αυτές τις μέρες και μου χώνω διάφορα παράξενα πράγματα που έχουν περίεργα σχήματα. Το ένα είναι μακρουλό και ίσιο σαν Ι, το άλλο έχει μια στροφή σαν U, το άλλο έχει θηλιά σαν γ, αλλά το χειρότερο, αυτό που με ζορίζει και δεν μπαίνει ώρες ώρες με τίποτα είναι αυτό με τις δύο στροφές σαν S. Και δεν είναι μόνο ότι κάθομαι σαν τον μαλάκα και μου τα βάζω, αυτά πάνε και πετάγονται έξω και πρέπει μετά να τα ξαναβάλω και πάλι έξω και πάλι μέσα, βγαίνουν αυτά, σπρώχνει ο Αμερικλάνος. Αν ρίξω λίγο γάλα ανάμεσα, ξέρεις πόσο βούτυρο θα φτιάξω?

Μπορείς σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις γιατί να πρέπει να κάθομαι όλη μέρα να συνουσιάζομαι με την ιονική ισχύ (Ι), την ενέργεια (U), τον συντελεστή ενέργότητας (γ), και κυρίως τη χειρότερη απ'όλα, απ'όλα όμως, ΕΝΤΡΟΠΙΑ (S)? Δεν θέλω μανίτσα μου να τα ξέρω, δεν με απασχολεί καθόλου η μη-ύπαρξή τους.

Αυτή η εντροπία ρε γαμώτο, έχω μάθει με χίλια μέσα-έξω ζόρια μέχρι και πότε της ήρθε περίοδος, ποιος είναι ο μπατζανάκης του τρίτου ξαδέρφου της νταντάς της μάνα της, αλλά τι ΣΚΑΤΑ είναι ακόμα να καταλάβω. Δεν καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω σου λέω! Πιάσανε κάτι μαλάκες πριν 200 χρόνια μια χούφτα εξισώσεις, τις ενώσανε και βγάλανε αυτή τη ΜΑΛΑΚΙΑ που τη λένε εντροπία και καλά κάνουν και τη λένε έτσι, αφού τέτοια καραγκιοζιλίκια είναι ντροπή - κι'εγώ θα ντρεπόμουν. Μετά βγήκαν κάτι άλλοι φιλόσοφοι του κώλου και άρχισαν να τσαμπουνάνε θεωρίες ότι η εντροπία είναι ο χρόνος και αν καταφέρουμε να αντιστρέψουμε την εντροπία μιας διαδικασίας θα ταξιδέψουμε στο χρόνο και τα ΠΑΠΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ.

Συγγνώμη που βρίζω, αλλά είμαι σε φόρτιση. Όλη μέρα διαβάζω με τα χέρια μέσα στο ακούρευτο κεφάλι μου και όταν έφυγα από το εργαστήριο ήμουν σαν τρελός και άπλυτος επιστήμονας που το παίζει κουλ και χέστηκε για την εμφάνιση. Δεν το κατάλαβα ότι έγινε το μαλλί σαν τον κώλο του μαμούθ εν τω μέσω ηλεκτροπληξίας και περπατούσα ο βλαξ αμέριμνος μέχρι το αμάξι ενώ με χάζευε ο κόσμος. Το κατάλαβα όταν πήγα να ξεπαρκάρω και το μαλλί -λέγε με τρίχωμα με ορμόνες- μου μείωνε την ορατότητα στον καθρέφτη.

Η ομοιότητα - στο μαλλί - με τρομάζει.
Ώρες ώρες σκέφτομαι, μήπως αυτό το διδακτορικό με κάνει πιο σωστό επιστήμονα κάνοντάς με πιο λάθος άνθρωπο? Αν είναι να μάθω τι είναι η εντροπία και να ξεχάσω ότι πριν βγούμε έξω ρίχνουμε και ένα βλέφαρο να βεβαιωθούμε ότι το θέαμα που θα παρουσιάσουμε δεν προσβάλει την αισθητική κανενός, να το χέσω!

Τέλος πάντων, από την εντροπία στα μαλλιά μου. Δεν μπορώ να ασχολούμαι άλλο με τρίχες, πάω να τα λούσω.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Όσιος Αμερικλάνιος

Ναι, καλά διάβασες, σήμερα είναι του Οσίου Αμερικλανίου! Πρέπει να βρω έναν αγιογράφο να μου κάνει πορτραίτο. Φάτσα, έ, όχι προφίλ να φαίνεται η μυτόγκα! Ξέρεις τι λένε για όσους έχουν μεγάλη μύτη! Και μιας που έχω την ονομαστική μου γιορτή, έλα να σε κεράσω πίτσα:

Αυτά τα μαύρα σκατουλάκια είναι μανιτάρια... πως γίναν έτσι.
Έλεγα να φτιάξω γλυκό αλλά τόλμησε να μου πει η Κινέζα ότι όλο λόγια είμαι και σιγα μην ξέρω να φτιάχνω πίτσα, οπότε έκατσα έφτιαξα και της την τάισα με μπόλικο καθαρτικό και φαγουρόσκονη μέσα.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παρακαλέσω όσους έχουν το κανονικό μου facebook να μη με λένε Αμερικλάνο εκεί! Πείτε με με τ'όνομά μου ή αν δεν θέλετε πείτε με γιορχάινες, δεν έχω πρόβλημα! Όχι τίποτ'άλλο αλλά αν βγει στη φόρα ότι έχω μπλογκ θα αναγκαστώ να σβήσω κάποιες αναρτήσεις που βρίζω κόσμο και είναι κρίμα να χαθεί τέτοιος λογοτεχνικός πλούτος, καταλαβαίνεις.

Σήμερα που λες με πήρε μια ξαδέρφη μου να μου ευχηθεί, και ως συνήθως ξεφτιλίσαμε τη συζήτηση μιας και μιλήσαμε για πολιτικά. Φαντάσου τώρα τον Αμερικλάνο το σούργελο με την ξαδέρφη του που είναι της ίδιας συνομοταξίας (να θυμηθώ να βάλω αυτή την ανάρτηση στη λίστα που θα διαγραφεί αν μαθευτεί το μπλογκ) να συζητάνε για πολιτικά.Καταλήξαμε στο εξής συμπέρασμα:
Στην Αμερική μέχρι και η καθαρίστρια παίρνει στα σοβαρά τη δουλειά της λες και αν δεν σκουπίσει καλά θα πέσει η κυβέρνηση. Στην Ελλάδα μέχρι και ο Πρωθυπουργός σπρώχνει τα "σκουπίδια" κάτω από το χαλί και χέστηκε αν πέσει η κυβέρνηση.
Α για αν σου πω, για σούργελα καλά το πάμε. Άσε που μας πήρε 20 λεπτά να το βγάλουμε το συμπέρασμα, από τα οποία τα 13 γελούσαμε και μουτζώναμε (αυτή προς Βουλή μεριά, εγώ την Κινέζα).

Σε αφήνω τώρα όμως, random αναγνώστη, γιατί την Παρασκευή δίνω θερμοδυναμική και πρέπει να διαβάσω λίγο σοβαρά, ναι? Άσε που πρέπει να ετοιμάσω το έδαφος για τις νέες γουρούνες που έρχονται σε λίγες βδομάδες. Καλοί και οι καφέδες αλλά το βράδυ όταν πέφτω για ύπνο δεν κοιμάμαι ήσυχα επειδή ήπια και γαμώ τον φραπέ, αλλλα επειδή έβαλα και γαμώ μπολερό στη γουρούνα μου η οποία και επέζησε της διαδικασίας. Την παίρνω στα σοβαρά τη δουλειά μου, μη νομίζεις.

ΥΓ: Ευχαριστώ την ανώνυμη μπλόγκερ παύλα Αμερικλαν-φανγκέρλ που μου έστειλε γράμμα, δωράκι και μια... μπομπονιέρα (στην οποία θα βάλω τη ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ βαφτιστήρα που είναι πραγματική πριγκίπισσα, ορίστε μας)! Νομίζω καταλάβατε ποια είναι αλλά δεν λέω το όνομά της, να μάθει άλλη φορά να με εκνευρίζει! Ακούς εκεί ημιμαθής! (Άσχετο, μη δίνεις σημασία)

Εντάξει, φαίνεται το όνομά της αλλά βαριέμαι να το σβήνω. Επίσης το δώρο με διαβεβαίωσε ότι δεν είναι νύξη για  εμένα! Αλλά δεν την πιστεύω! Με λέει βλάκα!!!
ΥΓ2: Αύριο ρώτα με αν έμαθα εν τέλει τι είναι η εντροπία και τι σκατά σημαίνει.

ΥΓ3: Ευχαριστώ το σημερινό κοντρόλ που με ενημέρωσε για το όνομα του ζακετίου που είναι όλο μανίκια.

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Δεν είμαι πυροσβέστης

Σήμερα κάνω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην μπλόγκερ που γράφει ανάμεσα σε σοκολάτα και πορτοκάλι και σύντομα η σοκολάτα από Hershey's θα γίνει ΙΟΝ Αμυγδάλου. 


Άκου ΣΠ. Ζούσα πάντα στην κοσμάρα μου, μέσα στη φούσκα του μυαλού μου η οποία έσπαγε που και που και έπαιρνα λίγο χαμπάρι τι γίνεται γύρω μου (λίγο, μη φανταστείς τίποτα εξτρίμ καταστάσεις). Αλλά όχι πια! Τώρα πλέον η φούσκα δεν σπάει ποτέ. Είναι δυνατόν ρε Αμερικλάνε να κάθεσαι Κυριακή απόγευμα και να μαγειρεύεις διαβάζοντας θερμοδυναμική την οποία δεν καταλαβαίνεις (αυτή η εντροπία τι σκατά είναι και τι θέλει από μένα?) και να μαθαίνεις από το ΤΟΥΗΤΕΡ και το ΦΕΙΣΜΠΟΥΚ ότι αύριο αλλάζει η κυβέρνηση? Τς τς τς τς τς τς.

Τέλος πάντων, δεν έχω τίποτα άξιο λόγου να πω πάνω σ'αυτό, εκτός από ένα πράγμα. Έτσι και γίνει ο Σαμαράς πρωθυπουργός, δεν έρχομαι ούτε για Χριστούγεννα. Και μόνο στην ιδέα ότι η κεφαλή της χώρας μπήκε κάποτε μέσα στη Βίσση, αηδιάζω. Άσε που δεν είναι να του έχεις εμπιστοσύνη. Μπορεί να μη μας αφήνει να επιστρέψουμε στην Αμερική μόνο και μόνο επειδή δεν κατάφερε να κάνει καριέρα η κόρη της Βίσση στη Νέα Υόρκη. Ε όχι να πληρώσω εγώ τα σπασμένα των 31 δρόμων.

Για να επανέλθω στην αρχή, νομίζω αξίζει ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ και πολλά άλλα στην ΣΠ γιατί επιστρέφει στην Ελλάδα και κάνει αυτό που πολλοί δεν τολμάμε και ο Αμερικλάνος δεν θα το τολμήσει ποτέ (αν επιστρέψω ποτέ, δεν θα μετρήσει σαν τόλμη αλλά σαν ανάγκη γιατί μόνο έτσι το βλέπω να γίνεται).

Ξέρεις ΣΠ πριν φύγω πόσοι γνωστοί μου μου λέγανε με δέος πόσο θαρραλέος είμαι που κάνω ένα τέτοιο τεράστιο βήμα μόνος μου? Ξέρεις πόσοι με παίρνανε τηλέφωνο αφού ήρθα και μου λέγανε πόσο περήφανοι είναι που δεν "κώλωσα"? Ξέρεις πέρσι όταν πήγα για διακοπές πόσες φορές άκουσα το "πως τα καταφέρνεις εκεί πέρα ρε φίλε"? Και εγώ έμενα πάντα με το στόμα ανοιχτό γιατί δεν χρειάστηκε καθόλου -μα καθόλου- θάρρος για να έρθω Αμερική.

Αντιθέτως, θάρρος θα χρειαζόταν για να επιστρέψω. Να επιστρέψω σε μία χώρα που και να ήθελε, δεν μπορεί να με καλύψει επαγγελματικά. Δεν ξέρω αν εγώ έχω κάτι να προσφέρω, αλλά και να είχα δεν νομίζω να επηρέαζε την απόφασή μου. Ίσως κάποια μέρα αλλάξω γνώμη αλλά τώρα δεν ντρέπομαι να πω ότι κάθομαι εδώ για εμένα.

Καλή δύναμη και καλή τύχη σου εύχομαι ΣΠ, και εσείς οι εκεί κανονίστε να την υποδεχτείτε όπως πρέπει, τόσο την ΣΠ όσο και όλους όσους αποφασίσουν να επιστρέψουν μόνιμα στην Ελλάδα. Όχι γιατί τους χρωστάτε κάτι αλλά γιατί ένα τέτοιο βήμα δεν είναι καθόλου εύκολο. Ο πατριωτισμός δεν είναι ένστικτo και το ένστικτο λέει όταν ένα κτήριο καίγεται, αρπάζουμε τους δικούς μας και τρέχουμε. Εκτός κι αν είσαι πυροσβέστης. Δες τίτλο.

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Κόκκινος μαρκαδόρος με ραδιενεργό γκλίτερ

Μόνο η Κατερίνα των KaPa αντιλήφθηκε το καλλιτεχνικό υπόβαθρο του αριστουργήματος "Η υγρή ζέστη του τώρα":
Σε βρήκα μέσω της Τζωρτζίνας και χαίρομαι γιατί γελάω υστερικά....από το τελικό ξάφνιασμα!! Η αλήθεια είναι οτι όταν άρχισα να διαβάζω σκέφτηκα ότι ίσως είσαι κολλημένος σεξοδιαστροφικός κλπ....τελικά χε χε
KaPa μάνα μου, κάνε ένα διάλειμα από το υστερικό γέλιο και πάρε μια σεξοδιαστροφική ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ.

Έχει που λες από την Τρίτη που σκοπεύω να κάνω ανάρτηση όπου θα παραπονιέμαι, θα χτυπιέμαι και θα οδύρομαι για το ζόρι που τραβάω με δίχως ρεύμα νερό και ίντερνετ. Αλλά λέω, άστο ρε Αμερικλάνε, το γράφεις όταν επιστρέψει το ρεύμα με το καλό. Στο μεταξύ όμως γίνανε άλλα πράγματα που με έκαναν να πω ΧΕΣΤΗΚΑ για το ρεύμα, ΧΕΣΤΗΚΑ για το ίντερνετ, ΧΕΣΤΗΚΑ για το νερό, ΧΕΣΤΗΚΑ για το καινούριο Family Guy που εχει τόσες μέρες που βγήκε και εγώ ακόμα να το δω.

Με πιάσανε τα υπαρξιακά μου μεσοβδόμαδα του ξενιτεμένου. Όχι ρε KaPa, δεν αναφέρομαι σε οικονομικές κρίσεις, ούτε σε εξακοστές εξικοστές έκτες δόσεις, ούτε καν στο γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα άτομα που δεν έχουν δει Χάρι Πότερ ή έστω Νάρνια. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι δεν έχω κανέναν ΕΛΕΓΧΟ. 

Ε Λ Ε Γ Χ Ο

Στο σχολείο (στις τελευταίες τάξεις) διάβαζα για να μπω στο Πανεπιστήμιο. Εκεί (το τελευταίο έτος) διάβαζα για να τελειώσω και να φύγω έξω. Εδώ παίζω με γουρούνια και αρουραίους (και αυτό το εννοώ πιο κυριολεκτικά απ'ότι φαντάζεσαι) για να πιάσω το μέλλον καλή θέση. Λες και αυτά που κάνω είναι που καθορίζουν το αποτέλεσμα.

ΣΚΑΤΟΥΛΕΣ (@@ ΜΑΝΤΟΛΕΣ).

Υπάρχει κάποιος που να εξασφαλίζει πως ό,τι κάνουμε θα αμοιφθεί αναλόγως? Υποθέτουμε ότι οι από "πάνω" μας (βασικά πίσω και μέσα μας είναι, αλλά εντάξει κρατάω ένα επίπεδο) μας βλέπουν σαν άτομα και όχι σαν ξεραμένες κουράδες. Αλλά όταν με λες ξεραμένη κουράδα και εγώ δεν αντιδρώ, τι γίνομαι? Ξεραμένη κουράδα!

Έχω μια μικρή λίστα με συμπεριφορές που δεν ανέχομαι, πράγματα που αν δω έστω και υποψία τους σε κάποιον του τραβάω Χ χωρίς δεύτερη σκέψη και εξηγήσεις. 
Είπες ψέμα για να ανέβεις? Χ!
Πάτησες πάνω σε κάποιον για τη βολή σου? Χ!
Λες κάτι και η φάτσα σου μου λέει με υπότιτλους κάτι άλλο? Χ!
Έβρισες τα θεία? Χ!
Κάνεις το τόσο ΤΟΣΟ για να κερδίσεις κάτι? Χ!
Θες να είσαι το κέντρο της προσοχής και χέστηκες για τους υπόλοιπους? Χ!
Εντάξει, δεν είναι και τόσο μικρή η λίστα. Κάτσε να βγάλω μερικά, ΟΚ, 6 πραγματάκια ας πούμε βασικά. Ε τώρα πρόσθεσα και έβδομο.

Σ'αρέσει να σε γλύφουν? Χ!

Δεν το εννοώ με την καλή έννοια, και ας έκανα λόγο στην αρχή για σεξοδιαστροφική ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ KaPa. Εννοώ ότι αν είσαι αφεντικό και κρίνεις όχι βάσει της δουλειάς και των προσόντων των δουλικών εργαζομένων σου αλλά βάσει του πόσο μεγάλη και υγρή έχουν τη γλώσσα τους, θα πιάσω έναν κόκκινο μαρκαδόρο με ραδιενεργό γκλίτερ και θα σου τραβήξω ένα τεράστιο Χ στην ασχημόφατσά σου ώστε να ξέρουν οι γύρω σου ότι είσαι τοξικό απόβλητο. Όχι τώρα που είμαι στον πάτο, όταν ανέβω λίγο. Τώρα είπαμε, ξεραμένη κουράδα, μην το ξεχνάς.


Λυπάμαι αλλά αυτό το πράγμα δεν ΜΠΟΡΩ να το κάνω. Δεν άλλαξα ήπειρο για να καταντήσω να γλύφω το κάθε παραπροϊόν της καριερίστικης μόδας της δεκαετίας του 90 που ξέμεινε χωρίς οικογένεια φίλους και σεξ και απαιτεί σεβασμό και προσοχή επι πληρωμής γιατί το τζάμπα δεν κάθεται.

Δεν θα κάτσω στην αναμονή του τηλεφωνικού κέντρου της ΔΕΗ 45 λεπτά για να ρωτήσω πότε θα επανέλθει το ρεύμα του αφεντικού μου. Δεν θα πετάγομαι μέχρι το ταβάνι όποτε βήχει το αφεντικό να τρέξω να φέρω καραμέλες όταν δεν έχω το ελάχιστο επίπεδο να ανοίξω την πόρτα στη γυναίκα μου. Γενικά, δεν θα κάνω απολύτως τίποτα διαφορετικά σε κάποιον που αυτοαποκαλείται σημαντικός. Όλοι όσων το ΕΓΩ ήταν τόσο μεγάλο που δε χωρούσε σε κάποια εταιρεία, γίνανε καθηγητές Πανεπιστημίου. Υπάρχουν βέβαια και σοβαροί, και ελπίζω μια μέρα να γίνω ένας απ'αυτούς.

Και φυσικά, αφού δεν θα τα κάνω όλα αυτά δεν θα πάρω πέντε βδομάδες άδεια, αλλά δύο. Δυόμισι μετά από σπρώξιμο και μια πουστιά. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω καλύτερα στη δουλειά μου, ούτε να δουλέψω περισσότερο, ούτε τίποτα. Άρα? Άρα δεν έχω έλεγχο κανέναν. Και αυτό με δαιμονίζει, θέλω να δείρω κάποιον. Αλλά δεν μπορώ γιατί το αφεντικό αποφασίζει. Όταν βέβαια μου εξηγεί γιατί δύο βδομάδες είναι υπέραρκετές και χρησιμοποιεί λέξεις όπως "λογική", και "συζήτηση", ε είναι να μην τα παίρνεις.

Αυτά που λες KaPa. Τα Χριστούγεννα θα έρθω στην Ελλάδα, αλλά δυομισι βδομάδες με το ρολόι. Δεν μου επιτρέπεται καν να φύγω Σάββατο αντί για Δευτέρα, γιατί μπορώ να δουλέψω και το Σ/Κ. Αυτή η μιζέρια και η κακοτροπιά με ξενέρωσαν και η χαρά και ο ενθουσιασμός που ένιωσα όταν το αποφάσισα να έρθω εξαφανίστηκαν μέσα σε μισό λεπτό.

Και βασικά χέστηκα γι'αυτές τις διακοπές, δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το θέμα μου είναι πως δεν έχω ΕΛΕΓΧΟ, το'πα και πιο πάνω. Και όταν πιάσω δουλειά σε μια εταιρεία τα ίδια θα πρέπει να αντιμετωπίσω.

Το χειρότερο στην ιστορία είναι ότι όταν τα είπα στη μάνα μου μου είπε "δεν πειράζει παιδάκι μου, εσύ τουλάχιστον έχεις δουλειά και αμοίβεσαι". ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟ ΣΤΑΝΙΩ ΜΟΥ, δεν είμαι η Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου και δεν παραπονιέμαι που δεν στέγνωσε η μπογιά στο νοτιοανατολικό σαλόνι και θα πρέπει να δω το τούρκικο στο νοτιοδυτικό! Έχω κι'εγώ τα θέματά μου ρε παιδί μου.

Τέλος πάντων. Τώρα που γράφω είμαι φορτισμένος, και μου φαίνονται χειρότερα απ'ότι είναι. Έχω όμως πίστη κάπου που δεν με απογοήτευσε ποτέ και θα τη βρω τη λύση. Όταν τη βρω, θα στην πω εδώ.

ΥΓ: Έτσι και δεν έρθει το ρεύμα μέχρι αύριο, θα ξεσπάσω πάνω τους.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Η υγρή ζεστασιά του τώρα

Μπήκες στη ζωή μου ξαφνικά, εκεί που δεν το περίμενα. Δεν θα πω πως στον ουρανό σε έψαχνα και στη γη σε βρήκα, γιατί δεν σε έψαχνα καλή μου. Οι μοίρες μας ένωσαν στο πλεκτό τους, μετάξι και κουρέλι γίνανε ένα και μοιράστηκε το μετάξι λίγη από την ομορφιά του.

Έτσι και προχτές, την πρώτη μας φορά, η ομορφιά σου με γέμισε, η ζεστασιά σου με αγκάλιασε και η απαλότητά σου με μεταμόρφωσε.

Είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς να μεταμορφώσεις κάποιον και να απομακρύνεις όλη τη βρωμιά του. Όταν με αγγίζεις αγαπημένη μου νιώθω πως το κρύο του πριν και του μετά δεν έχουν σημασία: μόνο η υγρή ζεστασιά του τώρα μετράει.

Χτες το βράδυ ενώ σε περίμενα να ετοιμαστείς, σε κοιτούσα και σκεφτόμουν. Έβλεπα τα καυτά σου υγρά να μαζεύονται και ένιωθα το δέρμα μου να αποζητά τη γεύση τους. Καθόσουν εκεί σχεδόν ακίνητη, κι'όμως τόσο γεμάτη υποσχέσεις για όταν γίνουμε και πάλι ένα. Δεν άντεχα την αναμονή, αγαπημένη μου, και δεν σου κρύβω ότι παρ'ολίγον να αφήσω τις ορμές μου να με κυριεύσουν και να ενωθούμε εκεί επι τόπου.

Σε ένιωθα να με περιβάλλεις ακόμα και αργότερα, αφού αποχωριστήκαμε και πήρε ο καθένας το δρόμο του. Απόψε δεν ξέρω αν θα μπορέσω να αντέξω το μαρτύριο. Είναι μαρτύριο να σε έχω για τόσο λίγο. Είναι μαρτύριο η ένωσή μας να περιτριγυρίζεται από σκοτάδι και κρύο, αντί να τα κατανικά η ζεστασιά της. Είναι μαρτύριο να μην έχω ρεύμα και ζεστό νερό από το Σάββατο, γαμώ το φελέκι μου, και να πλένομαι κάθε βράδυ με σένα, αγαπημένη μου, που σε γεμίζω από το εργαστήριο και σε χρησιμοποιώ στο σπίτι υπο το φως των κεριών.

Οσο μαρτυρικός είναι ο αποχωρισμός μας, ωστόσο, τόσο απολαυστική είναι η ένωσή μας, αγαπημένη μου... νταμιτζάνα.

Η Αγαπημένη μου

ΥΓ: Το ότι θα ερχόμουν στην Αμερική και θα έφτανα να πλένω τον κώλο μου με τον κουβά, ε όχι αυτό δεν το περίμενα.

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Πρόωρη εκσπερχιόνιση

Μου αρέσουν οι αναφορές σε μεγάλες προσωπικότητες και critically acclaimed ατάκες γιατί προσδίδουν έναν έτσι σοφιστικέ αέρα στο σχόλιο βρε αδερφέ:
"αγγίζουμε την τελειότητα" by Παναγιώτης Τόκος
αλλά κι'εσύ βρε Georgina, μη με ξεκινάς από τα βαριά, πιάσει κάτι πιο ελαφρύ μάνα μου.

Αυτό τον καιρό μου έρχονται φλασές από τα παλιά και σας έχω ταράξει στις αναφορές παλιών αναρτήσεων. Αλλά τι να κάνω ρε συ, σάμπως έχω επιλογή?

Πριν δύο χρόνια, χιόνισε στις 19 Οκτωβρίου (ας είναι καλά το μπλογκ αλλιώς σιγά μη θυμόμουν ότι χιόνισε Οκτώβρη). Μη φανταστείς τίποτα σοβαρό χιόνι, έτσι λίγο έριξε για ένα τεταρτάκι και μας άφησε μια πέτσα πα στα γρασίδια. Είχα ανεβάσει και φωτογραφία στην τότε ανάρτηση να πάνε δες την. Και, παρ'όλο που παραπονιόμουν, κατα βάθος το είχα χαρεί που χιόνισε γιατί δεν είχα ματαδει. Φέτος όμως δε χαίρομαι καθόλου γιατί έκτοτε είδα, είδα, είδα, Ε ΠΑΡΑΕΙΔΑ χίονι και εντάξει, φτάνει, δε θέλω άλλο. Στο Άμπου Ντάμπι θα μετακομίσω να γλιτώσω.

Σε νιώθω φίλε
Την περασμένη Πέμπτη που λες, βγαίνω κατα τις 7μιση από το διαλογισμό και βλέπω άσπρες κουραδίτσες να πέφτουν γύρω μου. Με κοντομάνικο και ζακετούλα εν τω μεταξύ ο δικός σου. Που να το φανταστούμε μάνα μου, όλοι με εποχιακά ήμασταν και μέσα σε δύο ώρες που έπεσε η θερμοκρασία υπό το μηδέν, ήρθαμε και παγώσαμε. Μέχρι να φτάσω στο εργαστήριο (5 λεπτάκια δρόμος μη φανταστείς) είχε γίνει η μαύρη ζακέτα άσπρη και τα χέρια μου κατακόκκινα από τη παγίλα. Μέχρι να φτάσω και στο αμάξι? Το είχε καλύψει το καλό μας το χιόνι και έκατσα ΜΕΣΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ να σκάβω. Ε α σιχτιρ. 

Έγινε η σκατούλα από πράσινη άσπρη
Σήμερα το μεσημέρι όταν ξύπνησα (Σάββατο είναι, εντάξει?) και ετοιμαζόμουν να φύγω, κάνω ένα έτσι έξω και τι βλέπω πάλι?

Έχε γεια, έδαφος. Τα λέμε το Μάρτη.
Άρα? Άρα σήμερα καθόμαστε μέσα σαν τα ποντίκια. Ήτανε να πλύνω ρούχα, πάλι τη μπετονιέρα θα χρησιμοποιήσω. Ήτανε να ψωνίσω και καινούριο μπουφάν, καλά αυτό δεν πειράζει. Ήτανε να πάω και από το εργαστήριο να πάρω κάτι βιβλία για τις εξετάσεις που έρχονται (η 9 Μαΐου ξαναχτυπά, ετοιμαστείτε), πάλι αδιάβαστος θα μείνω και θα το κωλοβαράω όλη μέρα. Οϊμέ!

Απόψε λέει μας έχει χιονοθέλλα και "πρωτοφανή για την εποχή καιρικά φαινόμενα". Άσπρο πάτο (a.k.a. τον ήπιαμε). Κοίτα ρε τι έγινε μέσα σε μία ώρα, κοίτα:

Να τρωγόταν τουλάχιστον...
Θα φύγω Georgina, θα πάω στη Φλόριντα. Στη Χαβάι, έστω. Δεν λέω, το Καλοκαίρι εδώ πάνω ωραίο είναι και δροσερό μέσα στα δέντρα και τον ίσκιο. Αλλά ο χειμώνας? Είπαμε να έρθει αλλά αυτός ήρθε, μας πήρε και μας σήκωσε! Μα χιονοθύελλα με το καλησπέρα σας? Ούτε ένα χιονόνερο πρώτα, λίγο κρύο να βολευτούμε μέσα στα μπουφάν μας πριν πιάσουμε τα φτυάρια ρε αδερφέ.

Έτσι ξέρω κι'εγώ
Άσε που χάρη στον τυφώνα Ιρένε δεν ήρθε το φθινόπωρο όπως έπρεπε και δεν πέσανε τα φύλλα από τα δέντρα (τώρα που το λένε και το παρατηρώ, ακόμα έχουν φύλλα και τα μισά είναι πράσινα - ήμαρτον) και τώρα με το χιόνι θα έχουμε θέματα με το ηλεκτρικό αλλά πως το συνδέσανε δεν ξέρω. Όταν αγχώνονται τα κινεζάκια δεν μιλάνε καθαρά και με μπερδεύουν. Αλλά έτσι και αποκλειστώ σπίτι με δίχως ίντερνετ να σερφάρω, δίχως ρεύμα να δω ταινία και δίχως τα βιβλία μου να διαβάσω (πως φαίνονται οι προτεραιότητες του ανθρώπου) θα φάω τα πόδια μου από τη βαρεμάρα.

Γαμώ τη βαρεμάρα μου ρε μάνα, άλλαξε μου πάνα λέμε!
Άσχετο. Χτες έβαλα στον Κινέζο να ακούσει το μαύρη μαύρη της Τσίλα και στο γαλλικό κομμάτι αναφώνησε ότι έχει πολύ ωραία φωνή και σοφιστικέ λόγια (δεν ξέρει γαλλικά αλλά νταξ) και ότι του αρέσει που πάντρεψε το έθνικ με το κλασσικό με τέτοιο αρμονικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον δεν έχω άσπρες τρίχες πια, αφού μου πέσανε όλες με αυτά που άκουσα. Όχι για να μη λες ότι υπερβάλω όταν τον λέω μαλαπέρδα. Και μια που την ανέφερα, μισό να βάλω να ακούσω λίγο Τσίλα έτσι για το φινάλε.


ΟΚ, γράφω μεταΤσίλας. Αλήθεια, Georgina, εσύ αν είχες την επιλογή να μείνεις όπου θέλεις στον κόσμο, το κλίμα πόσο σημαντικό θα ήταν στην απόφασή σου? Θα προτιμούσες πχ να πας κάπου που κάνει 45 βαθμούς υπο σκιάν αλλά με πολύ χρήμα, να πας κάπου με τέλειο κλίμα αλλά και το σκατό παξιμάδι, ή κάπου που και οι φώκιες φοράνε παλτό αλλά με επαγκελματικές προοπτικές? Γιατί εγώ όταν ήρθα εδώ χάμω το κλίμα δεν το υπολόγισα, και ας μου τα λέγανε τα ξαδέρφια μου ότι θα σκάβω χιόνια, αλλά τώρα δεδομένων των απανωτών κύκλων ψήξης-απόψηξης που υφίσταμαι, δεν ξέρω αν θα το επαναλάμβανα. Θα πήγαινα στο Λοσάτζελες μπέμπε!

Μια τέτοια γάτα θέλω, κι'ας έχω αλεργία
Το μόνο καλό στη σημερινή ιστορία είναι η θέα που απολαμβάνω ενώ γράφω. Την έδειξα και στη μάνα μου από το skype και έσκασε από τη ζήλεια της, αλλά μετά χτύπησε το κουδούνι και ήρθαν τα σουβλάκια που παρήγγειλαν και αντιστράφηκαν οι ρόλοι.

Μια πολυθρόνα μου λείπει μόνο, πιάστηκε ο κώλος μου στο χαλί
ΥΓ: Πατάω δημοσίευση στα γρήγορα γιατί άρχισε να πέφτει το ρεύμα σιχτίρ.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Έχομε και Γκρούπιζ

O homemade μ'αρέσει που συνδυάζει και τις προηγούμενες αναρτήσεις στα σχόλιά του:
αυτό τώρα στο αμέρικα πως θα το έλεγαν....φακιν και ας κλαίω.....χαχα
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ φτου σου ρε, τι υποννοείς δηλαδή? Μην απαντήσεις (και πάρε μια ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ για να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό)

Πριν ξεκινήσω να λέω τις ασυναρτησίες μου σήμερα homemade, νομίζω πρέπει να πω ένα ευχαριστώ στην αγαπητή Πορκούπω. Τι γιατί μάνα μου, κάνε κλικ πάνω της να καταλάβεις. Έκατσε και μάζεψε όλα τα αντικειμενικά προσόντα μου, τα έκανε αχταρμά και τα δημοσίευσε! Διάβασε τι είπε, πραγματικά δηλαδή τέτοια ακριβή περιγραφή δεν έχω ματαδεί! Τα διάβαζα τη Δευτέρα στο μάθημα και με έπιασε νευρικό γέλιο, ρεζίλι έγινα πάλι. Ευτυχώς ο καθηγητής είναι λίγο κουφός και δεν παρατήρησε τα πνιγμένα χάχανα, μόνο οι Κινέζοι με είδαν και φρικάρανε γιατί μόλισ μισή ώρα πιο πριν τους είχα ξεχέσει επειδή ξεχάσανε να σβήσουν τα φώτα την Παρασκευή.

Ρεζίλι των σκυλιών έγινα, μην κοιτάς η γάτα είναι για εφέ
Βέβαια, δεν είναι μόνο η Πορκούπω που έκανε ανάρτηση όλη πάνω μου, έχει γίνει και στο παρελθόν. Τι διάολο, τόσες ΑΠΕΥΘΥΝΣΕΙΣ μοιράζω σε εξευτελιστικές τιμές, μια ανάρτηση δωθε κείδε την αξίζει ο Αμερικλάνος.

Τεσπα homemade, μισό να σοβαρευτώ (για λίγο). Με τιμάει τόοοοοοοοσο πολύ όταν βλέπω κάποιον να κάνει ανάρτηση για τον Αμερικλάνο και γελάνε τα μουστάκια που δεν έχω αλλά κοντεύω να αποκτήσω λόγω της βαρεμάρας που με δέρνει. Έχουμε και λέμε: Πορκούπω, Νεφέλω, Χριστίν, VAD, Δόχτωρας, Ζουζού και φυσικά η Cούλα (η οποία μου έχει ρίξει τέτοιο σπρώξιμο, ούτε χαλασμένο χόντα στην εθνική να ήμουν). Αυτοί μου έρχονται τώρα, αν ξέχασα κανέναν ε συμπαθάτε με μανίτσες μου, είναι γνωστό άλλωστε ο Αμερικλάνος τη μνήμη την έχει μικρή, δεν μπορεί να τα έχει όλα μεγάλα (46 νούμερο παπούτσι και μια μυτόγκα ΝΑ παρακαλώ).

Δεν μπορώ να τις κοντρολάρω πια αυτές τις γκρούπιζ
Έρχονται που λες για συναυλία οι κάτσε να δεις πως τους λένε... οι Taking Back Sunday. Εντάξει, δεν κόβομαι για τέτοια μουσική (αν δεν έχει το σχήμα μια Τσίλα να σου ρίξει δυο πενιές δεν λέει)(Μαζού, έστω!) αλλά με 7 δολάρια ακούω και Βίσση. Τρόπος του λέγειν. Έλα όμως που δεν υπάρχει ένας, ΕΝΑΣ άνθρωπος εδώ γύρω που να θέλει να πάει? Για τη συμφωνική της Βιένης που έρχεται βρήκα παρέα, για τη βραδιά τζαζ βρήκα επίσης, γι'αυτούς τους ξερακιανούς δεν βρήκα. Τι να πάω, και να είμαι σαν το αγγούρι? Θα αναγκαστώ να τραβολογήσω κανα κινεζάκι και πάει το ίματζ μου.


Πόσο με εκνευρίζουν όσοι μπαίνουν στο msn, λένε καλησπέρα είσαι εδώ και βγαίνουν μετά από ένα λεπτό? Κάτσε μάνα μου περίμενε και λίγο, δεν είναι προέκταση του χεριού μου το msn, έχουμε και δουλειές! Άσχετο.

Σεντονιάστηκε πάλι η ανάρτηση και κάτι άλλα που είχα να πω δε χωράνε, άσε που τα ξέχασα. Και αύριο μέρα είναι.

ΥΓ: Το άλλαξα το βιντεάκι γιατί το προηγούμενο λέει δεν ενφανιζόταν

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Couλeen Amerikλanidou

Και μου το έλεγε εμένα η μάνα μου... να τις προσέχω τις τσαούσες θα με τυλίξουν! Να που τελικά έγινε. Πως από νέος ελεύθερος και ωραίος μετατράπηκα σε νέος ελεύθερος ωραίος και με παιδί, ούτε που το κατάλαβα!

Αυτέεεες, αυτέεεες φταίνε! Η Koueen και η Cούλα! Θέλανε παιδί και βγήκαν στη γύρα να ρωτάνε "πες μου πουλάν γονίδια, να μου πάρω λίγα". Αλλά δεν τις κατηγορώ. Ούτε τους κρατάω κακία που με κάνανε πατέρα ενώ είμαι ακόμα πάνω στο άθνος της ηλικίας μου, γιατί το παιδί μου μοιάζει και βγήκε σούπερ.

Τώρα τι άτομο θα παραδώσουμε στην κοινωνία με τέτοιες μανάδες και τέτοιο πατέρα, δεν ξέρω. Έχει και νονά, έχει και καθηγήτρια μαθηματικών. Είναι κοινωνικό το παιδί μας!