Χιόνια στο Καμπαναριό!

Ντινγκ ντινγκ ντανγκ. Ντινγκ ντινγκ ντανγκ. Ντινγκ ντινγκ ντανγκ, ντινγκ ντινγκ ντανγκ, ντινγκ ντανγκ!

Απίστευτο και όμως αληθινό. Χιόνισε μέσα στον Οκτώβριο. Ήδη η θερμοκρασία είναι κάτω από 5 βαθμούς κελσίου. Και οι πληροφορίες μου λένε ότι θα φτάσει μέχρι κ μείον 25. Κυριολεκτικά. Ωωω ρε που πάω ο καραμήτρος? Κασάτος θα γίνω. Και είμαι και κρυογάτσουλο πανάθεμά με, τη θέλω τη ζέστα μου.

Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι μέχρι στιγμής καλά τα πάμε. Μπορεί η θερμοκρασία να είναι πολύ χαμηλή, βασικά από τις χαμηλότερες που έχω βιώσει αλλά η έλλειψη υγρασίας με έχει σώσει. Δόξα τω Θεώ. Είμαι με μπουφάν, κοντομάνικο t-shirt και αμάνικη φανέλα από μέσα. Εδώ βλέπετε οι αμερικάνοι τα έχουν πολλά τα πετρέλαια και δεν φοβώνται να τα ξοδέψουν. Όχι. Η θέρμανση είναι 24/7 στο φουλ. Δε πα να έχει έξω 0 βαθμούς? Μέσα έχει φουτζίζου φίλοι μου! Κουφόβραση! Αφού στο σπίτι κ στο πανεπιστήμιο με κοντομάνικα κυκλοφορώ. Και όχι μόνο εγώ δηλαδή, όλοι. Απορώ, αυτή η απότομη αλλαγή στη θερμοκρασία δεν θα έπρεπε να μας πηδάει κανονικά?

Χιόνισε που λέτε την περασμένη βδομάδα. Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να αρχίσω να χοροπηδάω από τη χαρά μου. Έχω μια λατρεία βλέπετε για το χιόνι, μιας και ήταν απωθημένο από μικρός. Μεγάλωσα σε νησί, δίπλα στην παραλία, στα μούτρα μου έσκαγε το κύμα που λέει ο λόγος. Και γενικά χιόνι έχω δει μετρημένες φορές, και μόνο μία φορά στα Καλάβρυτα να χιονίζει live. Αλλά εδώ δεν χάρηκα καθόλου γιατί έχω κλάσει μέντες, χερούλια, πατάτες, λάχανα και γενικά έχω κλάσει πολλά πράγματα με αυτά που ακούω. ένα μέτρο λέει το χιόνι και δώστου να σκάβεις μισή ώρα να ανακαλύψεις το αυτοκίνητο. Εγώ βέβαια τέτοια πρόβλημα δεν θα έχω γιατί χάρη στα καθυστερημένα αμερικανάκια του αμερικάνικου δημοσίου το αυτοκίνητό μου θα αρχίσω να το χρησιμοποιώ του χρόνου στις 30 Φεβρουαρίου. Οπότε το σκάψιμο το γλίτωσα. Να'ναι καλά οι άνθρωποι με σώσανε.

Και όλοι λέγανε ότι κανονικά χιονίζει μέσα προς τέλη Νοέμβρη και ότι φέτος μάλλον θα είναι βαρύς ο χειμώνας. Εμ τι θα'τανε αφού ήρθε ο κατσικοπόδαρος. Στην Ελλάδα έτρεχα όπου άκουγα για χιόνι κ μέχρι να φτάσω γινόταν λάσπη. Χιονοδιώχτη μου λέγανε ότι έχω. Εδώ το αντίθετο. Μάλλον το μάζευα τόσα χρόνια και τώρα θα το απολαύσω όλο μαζί. Βέβαια, δεν το έστρωσε κανονικά. Πάλι καλά. Μόνο στα γρασίδια έκατσε για μερικές ώρες, των οποίων είχε ήδη παγώσει ο κώλος τους δηλαδή.

Ορίστε σας έβαλα και φωτογραφία. Έβγαλα κ λίγο από μια λίμνη, για πιο ειδυλλιακό αποτέλεσμα και να ζηλεύετε. Όχι μόνο εγώ θα ζηλεύω δηλαδή? Που κάνετε ένα έτσι και αρπάζετε δέκα σουβλάκια με πίτα (χοιρινό χωρίς κρεμμύδι παρακαλώ)? Όοοοοχι, να ζηλεύετε και εσείς λίγο που είμαι μέσα στο πράσινο, στην εξοχή, στον καθαρό αέρα, στους χαζούς πλην ευγενικούς ανθρώπους, στις λίμνες, στους σκίουρους, τα κουνάβια, τους λαγούς και πάει λέγοντας. Όρχεις. Κλαίγοντας πάει αλλά τέλος πάντων.