ΣΟΚ

Χτες έκλεισα δύο μήνες στην Αμερική. Που να μην έσωνα, τέλος πάντων. Όπως καταλαβαίνετε κάτι ο Ατλαντικός κάτι η Ευρώπη που μας χωρίζουν, υπάρχουν κάποια πράγματα που για έναν Έλληνα είναι λίγο παράξενα. Τι λίγο δηλαδή, αγκύλωση έχουν πάθει τα φρύδια μου από το πολύ σήκωμα. Άσε η μασέλα. πέσε πέσε ήρθε και ίσιωσε μέχρι κ το στραβό μου δόντι!

Λοιπόν. Πράγματα που με σόκαραν, με σοκάρουν, και θα συνεχίσουν να με σοκάρουν μέχρι που να καταλάβω τον λόγο ύπαρξής τους.

Το νερό. Νομίζω ήταν το πρώτο σοκ. Στο αεροδρόμιο 100 ώρες να μας ελέγξουν κοράκιασα. Πήρα ένα μπουκαλάκι νερό, πάω να πιω να το φχαριστηθώ, και κόντεψα να πνιγώ. Μια αηδία? Μια πίκρα? Μια μπόχα? Το εμφιαλωμένο τώρα! Στο JFK το κέρατό μου! Λέω, δεν μπορεί θα φταίει η μάρκα. Αλλά όλα τα ίδια σκατά είναι, είτε από βρύση είτε από ψυκτήρα είτε εμφιαλωμένο, το ίδιο. Μου πήρε βδομάδες να το συνηθίσω. Ακόμα και το νερό στο σπίτι μου στην Ελλάδα που από τη βρύση δεν το 'πινα, καλύτερο ήταν. Και ήταν και μες στη σκουριά. Με κόκα κόλα και χυμούς τη βγάζω. Τα οποία εδώ που τα λέμε, όσο το εμφιαλωμένο στην Ελλάδα κοστίζουν.

Οι χέστρες. Ναι καλά διαβάσατε, οι χέστρες. Η μάλλον όχι οι χέστρες αυτές καθεαυτές, αλλά το περιεχόμενό τους. Η ποσότητα του περιεχομένου τους συγκεκριμένα. Στο νερό αναφέρομαι, έλεος σιχαμένοι που πήγε το μυαλό σας? Το νερό στις αμερικάνικες χέστρες που λέτε, είναι μπόλικο. Φτάνει μέχρι και πάνω από τα 2/3 του ύψους της χέστρας. Ένας Θεός ξέρει γιατί. Είναι ακριβώς όπως όταν στουμπώνουν οι δικές μας. Αφού όταν πρωτοπάτησα το πόδι μου εδώ χάμω (μαύρη ώρα) και φυσικά πήγα στην τουαλέτα στο αεροδρόμιο, έπαθα σοκ. Γαμώ την τύχη μου λέω σε χαλασμένη χέστρα έπεσα. Ωραία υποδοχή. Πάω στη δίπλα, τα ίδια. Τέλος πάντων λέω δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ έχω και τις βαλίτσες μόνες τους. Παντού τα ίδια. Τίγκα το νερό μέσα στη χέστρα, λες και θέλουν να τσαλαβουτάνε τους κώλους μέσα στο κατουρημένο νερό. Να θυμηθώ άμα γνωρίσω κανέναν υδραυλικό να τον ρωτήσω τι διάολο παίζει με το θέμα.

Τα φαγιά. Ωραία πάσα ε? Από τις ξεχειλισμένες χέστρες στο φαΐ. Τα φαγιά τους που λέτε, δεν είναι σαν τα δικά μας. Χαίρω πολύ θα μου πείτε. Ναι αλλά δεν μιλάω μόνο για τα μαγειρεμένα. Μιλάω και για τα συσκευασμένα. Ίδιες μάρκες με αυτές που έχουμε στην Ελλάδα, και η γεύση άφαντη. Τα πατατάκια Lays πχ. Καμία σχέση. Τα αλάτι και ξύδι είναι να τα τρως και να κλαις από την ξινίλα. Τα αντίστοιχα Pringles πάλι, το αντίθετο. Δεν καταλαβαίνεις γεύση. Αμ τα κορν φλέικς? Κέλογκς κόκο ποπς παίρνω και δεν τα αναγνωρίζω. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται η ίδια εταιρεία να πουλάει διαφορετικά προϊόντα με το ίδιο όνομα. Μήπως φταίει το νερό? Μήπως δεν ξέρουν να διαβάζουν σωστά οι ηλίθιοι οι Αμερικάνοι τις συνταγές και τα σκατώνουν? Ξέρω γω? Δεν ξέρω.

Η ευγένεια. Το μόνο πράγμα που με εξέπληξε ευχάριστα. Μαλάκες, οι Αμερικάνοι έχουν ΤΡΟΠΟΥΣ! Απίστευτο? Κι'όμως! Σε συναντούν στο ασανσέρ και σου λένε χελόου, και ας μην σε ξέρουν. Τις προάλλες ήμανε στο εμπορικό. Καθημερινή απόγευμα, άδειο ήταν. Στο τμήμα με τα αντρικά ρούχα ήμασταν δυο μαλάκες και ψωνίζαμε (κάτι τιμές, μα κάτι τιμές...). Λοιπόν φτερνίζομαι και μου λέει bless you! Και ήμασταν σε απόσταση 10 μέτρων! Ακόμα και κατά τη διάρκεια των εξετάσεων ή γενικά στην τάξη άμα φτερνιστεί κανείς ακούγονται τα bless you από παντού. Οι δε οδηγοί των λεωφορείων? Απίστευτοι! Τι, σαν του Έλληνες που σε βρίζουν επειδή πάτησες το κουμπάκι να κατέβεις αντί να αρχίσεις να σκούζεις? Όχι αγαπητοί, εδώ το πρωί σε λένε καλημέρα, σε ευχαριστούν όταν τους δείχνεις το πάσο σου, και όταν σταματάνε περιμένουν για να κατέβεις πριν ξεκινήσουν. Και σου λένε και γεια. Και have a nice day/evening/weekend. Αμέ. Και άμα σε δουν στο δρόμο να τρέχεις να προλάβεις, περιμένουν στη στάση, ή αν σε θυμούνται σταματάνε και στο δρόμο να ανέβεις.

Οι δημόσιες συγκοινωνίες. Οι ποιες??? ΑΑΑΑΑΑΑΑαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα. ΑΧΑΧΑΧΑΧΑαα αααααΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑχΑΧΑΧΑΧ ΧΑΧ Α ΧΑχΧ ΧΑΧΑΧΑαχαχαχαχαχαχαχ!!!!!! ΟΧΟΧΟΧΟΧοχοχ οοχοχχοχοΟΧΟ ΧΟΧΟΧΟΧΟΧχΧοχοχ χοχοχοχ χοχ χ χιχιχιχιχιχ χιχιχ χχαχαχαχαχαχαχαχ χουχουχουχουχοχυ χου χου χεχεχεχε χεχχεχχαχαχαχαχχι ιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!! Πάμε παρακάτω.

ΑΑΑΑαααααα αααχαχαχαχαχαχαχαχ χα χα χ αχ α χαχααχαχα ...δεν μπορώ.,.... χαχαΧΑΧΑχαχ α χαχΑΧαΧΑχαχαχαχ ...να σταματήσω..... αχαχαχαχαχαχαχα δημόσιες συγκοινωνίες λέει ο άλλος! αχαχΧαχαΑΑΑΑΑΑΑχαχαχαχα! Η συνέχεια μεσοβδόμαδα, δεν αντεχω άλλο ααχαζχαχααζαχαχ αχαχαχαχαχαχχααχαχααααααααααααχαχαχ!!