Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Εξύβριση κατά της Αρχίδως

Ο KANTHAROS κάνει άρτιες προτάσεις και μάλιστα πάνω στην ώρα:


Κάνθαρε (Κανθαρέ?), το'ξερες πως μόλις ακούσω γλυκό τρέχω? Μας έβαλες σε δουλειές γιατί σήμερα έρχεται το γουρούνι ο αδερφός μου από Κομοτηνή και μου φέρνει ένα κουτί καζάν ντιπί από το Νεντίμ της Κομοτηνής! Έτσι, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Χωρίς πολλά πολλά.

Σήμερα σηκώθηκα με κέφια γιατί έπεσε ο πυρετος κάτω από 37 (36.95, μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας), σταμάτησε να τρέχει η μύτη λες και την κυνηγάνε, έφυγε σχεδόν ο πονοκέφαλος, και επίσης βρήκα κάτι σοκολατίνες στο ψυγείο. Μόνο τα κόκκαλα πονάνε ακόμα αλλά εντάξει για καφέ θα πάω όχι στα χωράφια. Δεν το πιστεύω ότι ήρθα ακριβώς πριν μια βδομάδα και ακόμα τώρα θα βγω για καφέ! Την τύχη μου μέσα και στ' ανάθεμα όποιος με μάτιασε επίσης να πω.

Βασικά ξέρω ποια με μάτιασε. Την περασμένη Δευτέρα πήγα στην Αστυνομία να ανανεώσω το διαβατήριο, και η μαλακισμένη που ήταν εκεί μου πήρε τα χαρτιά, τα βλέπει, μου τα δίνει πίσω και μου λέει "θα σας κλείσω ένα ραντεβού για τις 30 Δεκεμβρίου, αλλά με τις αργίες δε θα προλάβει να έρθει το διαβατήριο μέχρι τις 7 που φεύγετε". Δεν καταλάβαινε  ότι το εισητήριο το έχω βγάλει, και ότι σπουδάζω και δε γίνεται να περιμένω κλπ. Μου λέει να το έκανα στην πρεσβεία! Αφού μωρή της λέω στην πρεσβεία μου είπαν να το κάνω εδώ!

ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΟΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑΝ ΕΙΠΕΣ ΝΑΙ ΕΔΩ ΗΡΘΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΙΤΕΙΣ!

Άκου τη την αγάμητη μπουμπού, η οποία προφανώς έχει να φάει πούτσο από τότε που είχαμε Κώστα για πρωθυπουργό, νέα κοπέλα και να συμπεριφέρεται σαν πικρόχολη σκατόγρια. Ουστδλ! Σε κάποια φάση της είπα ότι δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά, εγώ τα χάρτιά θέλω να καταθέσω μόνο, και στην Αθήνα έχουμε άνθρωπο να το προωθήσει το διαβατήριο, και τα πήρε η χαρχάλω που την είπαμε ασόβαρη! Μας είπε ότι δίνουν προτεραιότητα σε οικογένειες με παιδάκια που ταξιδεύουν μέχρι και Χριστούγεννα και δεν έχουν άλλη ΕΠΙΛΟΓΗ (με έμφαση στο επιλογή, γιατί εγώ έπρεπε να το κάνω στην πρεσβεία και ας πρόσεχα). Κατάλαβες? Πιο σημαντικό να πάει η οικογένεια με παιδάκια διακοπές παρά να πάω εγώ πίσω στις σπουδές μου.

Ευτυχώς ήταν και ένας άλλος εκεί που έδειξε κατανόηση και μας είπε να κάτσουμε και θα μας τα κάνει τα χαρτιά. 15 λεπτά του πήρε, με το ρολόι! Η άλλη η ξινίλω του λέει, μα θα το κάνεις?? Αύριο θα πάω να το πάρω το διαβατήριο, και αφού το έχω στα χέρια μου θα μιλήσω στο μέσο να μιλήσει στο διοικητή να τη βγάλουν τη κάργια από πόστο που συναναστρέφεται με ανθρώπους γιατί προφανώς όταν γεννήθηκε την πετάξανε σε στάβλο μαζί με άλλα ζώα και δε ξέρει πως να φερθεί, η στραβομούνα.

Α το άλλο ξέχασα. Βλέπει η ξανθαγάμητη την αναβολή του Στρατού και με ύφος με ρωτάει αααααα γιατίιιιιι? Γιατί έτσι της λέω! Με σκουντάει η μάνα μου, σπουδάζει καλέ το παιδί, λέει. Α μάααααλιστα, φοιτητής, λέει πάλι με ύφος αυτή. Τη γαμάς από εκεί που δεν κάνει τώρα ή όχι! Μα με συγχωρείτε πολύ, εγώ δε βρίζω (χαχαχα) αλλά δε γίνεται θέλω να τη δείρω με την κακιά έννοια.

Εν τω μεταξύ αυτά που λέω θεωρούνται εξύβριση κατά της Αρχής? Χαχαχαχα καλέ πλάκα κάνω αχαχαχαχα γέλα Κανθαρέ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ πο πο αστεία αχαχαχαχ. Μπα σε καλό μας.

Φαντάσου να μην είχα σηκωθεί με κέφια σήμερα τι θα 'λεγα.

Πάντως για να είμαστε και δίκαιοι, αυτός που τελικά με εξυπηρέτησε ήταν ευγενέστατος και εξυπηρετικότατος. Με ρώτησε και τι σπουδάζω και που μένω κλπ κλπ, με ρώτησε και σε ποια πολιτεία είναι το Κονέχτικατ αλλά εντάξει που να ξέρει ο άνθρωπος ότι το κωλοδάσος είναι μια πολιτεία μόνο του. Παρακαλώ πολύ να καταγραφεί ότι μόνο τη μαλάκω έβρισα και όχι όλο το αστυνομικό σώμα που κακό χρόνο.

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Το ξενιτεμένο μου πουλί

Μέσα στο πνεύμα των ημερών η Red Ladybug:
Ναι πασχαλίτσα ήρθα στην Ελλάδα αλλά με τα ινδοπακιστανά έχω πάρε δώσε και στην Αμερική για να αισθάνομαι σα στο σπίτι μου!

Ήρθα λοιπόν στη Ρόδο, με βλέπει η μάνα μου, ξενιτεμένο μου πουλί! φωνάζει, ναι μάνα της λέω ήρθα κι'έφερα το ξενιτεμένο μου πουλί μαζί! Βασικά αυτός ο διάλογος δεν έγινε ακριβώς έτσι αλλά το ξενιτεμένο μου πουλί αναφέρθηκε.

Έλεγα να πω για το πόσο κουραστικό ήταν το ταξίδι, 25 ώρες από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο να πετάω, το ότι ξεκίνησα από το σπίτι μου με χιονοθύελλα και έφτασα στο σπίτι των γονιών μου Καλοκαίρι αλλά ποιος έχει όρεξη τώρα.

Χορατεύω χορατεύω.

Στην πρώτη πτήση ρε γαμώτο, πώς έτυχε να με βάλουν στη μεσσαία σειρά μαζί με δυο άλλους Έλληνες, ζευγάρι από τας Πελοπόννησας, με τα νγι τους και τα γλι τους, ο τύπος καλός άνθρωπος φάνηκε αλλά η τύπισσα! Θεέ μου μίρλα! Τα αφτιά μας πήρε η μαλάκω. Μϊα ώρα παραπονιόταν που τη βάλανε πίσω πίσω. Μετά παραπονιότανε που πήρε του άντρα της δώρο 70 δολάρια ενώ αυτός της πήρε δώρο 50 δολάρια. Μετά παραπονιότανε γιατί λέει ο Νίκος τους έφερε ένα χαζοσουβενίρ από την Ισπανία ενώ αυτοί ξόδεψαν ένα σωρό για δερμάτινο πορτοφόλι!

Σε κάποια φάση τη ρωτάει ο άντρας, σε ποια χώρα είναι η Ζυρίχη (εκεί πηγαίναμε)? Στην Ελβετία του λέει αυτή. Ε άρα Ολλανδικά θα μιλάνε εκεί! Όχι ρε βλάκα του λέει αυτή, Ελβετικά μιλάνε! Κι'εγώ δίπλα να το παίζω αμερικάνος και να προσπαθώ να μην αντιδρώ!

Ήθελα να βγάλω χαρτί να σημειώνω τις κοτσάνες που πετούσαν 7 ώρες, αλλά δεν ήθελα να με καταλάβουν και τελικά τις ξέχασα. Την τρίτη του έλεγε να της πλύνει το αμάξι γιατί την Τετάρτη έχει μάθημα.

Εν τω μεταξύ αυτή ξανθιά εκνευριστική 30κάτι, από Κόρινθο προφανώς, λέω μήπως είναι η Κούλα?? Αλλά η Κούλα αν ήταν Αμερική θα μου το έλεγε άσε που αν είχε άντρα επίσης θα μου το έλεγε οπότε μπορεί να ήταν καμια ξαδέρφη! Κούλα άμα διαβάζεις απάντησέ μας σε παρακαλώ, ποια ήταν αυτή και αν την ξέρεις, δώσε της μια φάπα εκ μέρους μου, ευχαριστώ! Μα καθόλου δεν κοιμήθηκα ο έρμος. Γλώσσα δεν έβαλε μέσα.


Στην Αθήνα εκεί που περίμενα να μπω στο τρίτο Αεροπλάνο είχαμε θέματα με τους σεκιουρητάδες. Μια γυναίκα από Βέλγιο της πήρανε το άρωμα, ενώ εμένα μου πήρανε τα μπισκότα και το νερό. Ρε παιδιά τους λέω, αυτά τα μπισκότα και αυτό το νερό περάσανε τον έλεγχο από Νέα Υόρκη και από Ζυρίχη, στην Αθήνα δηλαδή τι είστε!

Θα συνεχίσω αύριο γιατί έχω πυρετό και ζαλίστηκα...

ΥΓ: Έβαλα στο γκουγκουλ εικόνες "μαλάκω" και μου έβγαλε αλεύρι μαλακό. Μετά έβαλα "ηλίθια" και μου έβγαλε τον Κατίδη. Μετά έβαλα "μαλακισμένη" και μου έβγαλε τη Μελέτη.

ΥΓ2: Κάποιος/α με μάτιασε! Παρακαλείσθε οι ξεματιάστρες αναγνώστριες να κάνετε τα μαγικά σας γιατί βαρέθηκα με τον πονοκέφαλο! Ευχαριστώ!

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Πλάτσα Πλούτσα Μασάλα

Θα ξεκινήσω με το δικό μας πλάτσα πλούτσα, γιατί δε θέλω να βγει στο θαμπνέιλ ο Ινδός με τα μούσκουλα:


Κοίταξε να δεις εσύ που με κρίνεις, μουσικό αφτί όχι δεν έχω, ούτε κάποιο αξιόλογο γούστο στη μουσική, το έχουμε καλύψει το θέμα. Αλλά τις προάλλες που είχα μια διαφωνία περι μουσικής με έναν Ινδό, μία Ινδή, και έναν Πακιστανό, μου δώσανε να ακούσω αυτό το άσμα και κάντε κλικ παρακαλώ πολύ και πάτε στο 0:22. 


Πλάτσα πλούτσα κι οι Ινδοί! (Πλάτσα πλούτσα στα στεροειδή και τις κρεατίνες). Το ινδικό τραγούδι είναι από ταινία του 1998, ενώ το πρώτο βιντεάκι το ελληνικό λέει 1994. Να τους κάνουμε μήνυση.

Αλήθεια πόσα εγκεφαλικά θα πάθει ο Σκατιανάκης άμα του κλέψουν οι καφετί Ινδοί τα τραγούδια του και έρθουν στην Ελλάδα να τα τραγουδάνε στα φανάρια?

Και μια που τ'αναφέραμε, έχω κάτι να γράψω περι μουσικής αλλά δεν προλαβαίνω να το σκεφτώ σωστά και να το καταλάβω. Πρόβλημα όταν ούτε εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις τις σκέψεις σου.

ΥΓ: Έβαλα να ακούσω κανα τραγούδι από τα ζουζούνια αλλά έχουν ήχους ζώων μέσα και αφηνίασε το Πεπόνι.

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Κρέμα μωρού ή/και εμετός

Η Νάσια πήγε να μου την πει:
θεός φυλάξει τι ουρά του έκανε του Μέλον!να χαθείς να χάνεσαι που το κουρεψες το κακόμοιρο! γι αυτο μπαινει στα σκεπάσματα ,κρυώωωωωνει!τι θα γίνεις είπε; καθηγητής ;;;; χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Αλλά ο θεός τις τιμωρεί τις κακίες χαχαχαχα. Φυλάξοι Νάσια μου, με ΟΙ, έλα μπράβο. Εδώ μέσα δεν επιτρέπονται ορθογραφικά όλοι το ξέρουν αυτό! Πάρε ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ γιατί θέλω να στην πω πιο δημόσια να βγάλω λίγο από το άχτι που έχω στους φιλόλογους. Χα!

Σου΄χει τύχει ποτέ Νάσια, να έχεις ένα σωρό πράγματα να κάνεις, να μην τα προλαβαίνεις και τελικά να αποφασίζεις, δε γαμίεται, θα κάτσω να δω Doctor Who? Σου'χει τύχει αν και αντί για ντοκτορχού βλέπεις τούρκικα και κλεμμένα όνειρα σαν τη μάνα μου! Ντροπή ρε Νάσια...

Τώρα που είπα κλεμμένα όνειρα τι θυμήθηκα! Πρι δυο χρόνια που ήρθα στην Ελλάδα πήγα για λίγες μέρες να μείνω με τη γιαγιά μου στη Θεσσαλονίκη. Η γιαγιά μου αποφάσισε ότι η τηλεοπτική μου μόρφωση ήταν απλά απαράδεκτη, μιας και δεν ήξερα να της πω τον τίτλο ούτε μισής καθημερινής σειράς ή εκπομπής! Οπότε έκατσε και μου έκανε ένα πρωί ιδιαίτερα πάνω στα κλεμμένα όνειρα, ή, όπως το έλεγε, στην ταξιτζού. Μου είπε για το δράμα της και μετά τα απογεύματα με έπαιρνε τηλέφωνο να πάω πίσω στο σπίτι να το δω! Όταν της είπα ότι η ταξιτζού μοιάζει πιο νέα από τον ανήλικο και καλά γιο της με έδιωξε από το σαλόνι γιατί λέει δεν καταλαβαίνω ότι αυτά τα δράματα είναι από τη ζωή βγαλμένα κι'εγώ κολλάω στο πως μοιάζει η ταξιτζού! Και στο κάτω κάτω ξέρεις πόσα λεφτά θέλει μια άδεια ταξί?? Που μας κλαίγεται κι'όλας η ταξιτζού?

Άλλο ήθελα όμως να πω απόψε και μου αποσπάς την προσοχή με τις σαπουνόπερες που βλέπεις Νάσια. 

Μιας και σε 21 μέρες θα κάθομαι στην κουζίνα της μάνας μου και μπροστά μου θα έχει ό,τι φαΐ έχω να φάω από πρόπερσι, σκέφτομαι φαγητά αυτή την περίοδο. Τα σκέφτομαι, τα αγοράζω και μετά ξεχνάω ότι τα αγόρασα γιατί είμαι γελοίος. Γι'αυτό σταμάτησα να πηγαίνω στο σούπερμάρκετ μόνος μου, γιατί όταν πάω μόνος μου παίρνω ό,τι μαλακία βρω μπροστά μου. Ειδικά αν είναι σε κονσέρβα! Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω μανία με τις κονσέρβες. Ξέρεις τι σούπα και λαχανικό έχω στο σπίτι μέσα σε ληγμένες κονσέρβες? Ληγμένες γιατί τις ξεχνάω και δεν τις τρώω... Προχτές που καθάρισα το κελάρι μάζεψα δυο σακούλες των σκουπιδιών ληγμένα. Το κακό είναι ότι δεν τα τρώω, και όποια εγκεφαλική βλάβη έχω δεν μπορώ να την αποδώσω σε ληγμένα! Είναι μάλλον κληρονομικό.

Πάλι ξέφυγα όμως. Είναι που σκέφτομαι πιο γρήγορα απ'ότι πληκτρολογώ! Λοιπόν τις προάλες πήγα για ψώνια μόνος μου και όχι απλά μόνος αλλά και πεινασμένος. Καταραμένος συνδυασμός. Το αποτέλεσμα ήταν να πάρω ό,τι σαχλαμάρα βρισκόταν στα ράφια. Μαζί με όλα τα άλλα, πήρα και μια κονσέρβα με σαλιγκάρια μαζί με τα καβούκια! Ναι, τόσο βλαμμένο άτομο είμαι όταν πεινάω και ακόμα περισσότερο.


Κοίτα σαλιγκάρια (κοχλιούς, καραόλους) δεν μπορώ να πω ότι έχω φάει ποτέ, αλλά η μυρωδιά από τα σαλιγκάρια γιαχνί που κάνει η μάνα μου θυμάμαι μου αρέσει! Και όπως βλέπεις αυτά έχουν και τζάμπο καβούκια και όσο να πεις σε παρακαλάνε να τα αγοράσεις. Το θέμα μου είναι ότι δεν ξέρω πως να τα φάω! Αν έχει κανείς καμια ιδέα ας μου πει, νομίζω το 2015 λήγουν. Στο ίντερνετ λένε να τα ψήσω με βούτυρο αλλά δε μ'αρέσει το βούτυρο.

Εκτός από σαλιγκάρια βρήκα και σοκολάτες κίντερ οι οποίες δεν κυκλοφορούν στην Αμερική! Τις βρήκα σε ένα μαγαζί με εκπτώσεις και είναι μάλιστα από την Ελλάδα, στα ελληνικά τα λέει πάνω! Τις πήρα όλες.


Και αφού τα σαλιγκάρια δεν μου'κατσαν και οι σοκολάες κίντερ δεν κάνουν για μεσημεριανό (αστειεύομαι), αποφάσισα να κάνω κοτόσουπα! Τη συνταγή που μου'δωσε η μάνα μου την ακολούθησα κατα γράμμα, μέχρι ενός σημείου όμως. Είμαστε και ελέυθερα πνεύματα ρε Νάσια, τι πάει να πει συνταγές και δοσολογίες! Την έβαλα στο μπλέντερ τη σούπα γιατί τα βρασμένα λαχανικά σιχαίνομαι να τα φάω είναι σαν μύξα.


Το ξέρω ότι μοιάζει με κρέμα μωρού ή/και εμετό αλλά από γεύση θα μπορούσε να είναι και χειρότερη! Αν δεν είχα ξεχάσει το αλάτι στο κοτόπουλο θα ήταν σούπερ. Έτσι να τα λέμε κι'αυτά τα γκουρμέ γιατί είμαστε σε ευαίσθητη ηλικία και όποια ενδιαφέρεται, πληροφορίαι εντός.

Γαμώτι θέλω να γράψω κι'άλλα αλλά έκανα ένα σκρολάπ και τον ατελείωτο έχει η ανάρτηση πάλι. Έχε γεια και καλή εβδομάδα να'χουμε να κάνουμε και καμια δουλειά, όχι μόνο σούπες και ντοκτορχού.

ΥΓ: Σαλιγκάρια, σοκολάτες, και κοτόσουπα. Να γιατί λέω ότι κάνω σαν γκαστρωμένη ώρες ώρες.

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Παρ'το Πεπόνι και Κούρευτο

Σήμερα έχω δύο λόγους να δώσω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην Ανώνυμη Σοφία:
Α ναι, και άμα βρεις ευκαιρία, πέτα καμιά φωτό του Πεπονιού, Πεπόνι ακούω, Πεπόνι δε βλέπω. Να βεβαιωθούμε ότι ζει ρε αδερφέ!! Εσύ λες ναι, όμως...
Μπααα;;;Δηλαδή, Δηλαδή;;;Χαρτί γιοκ;;;; Να καταλάβω.... Δε πέρασες ή όπως αλλιώς το λέτε did you fail???? Μολόγα καλέ!!!
Όλο ανησυχείς ρε Σοφία! Χαλάρωσε λίγο μάνα μου και κάτσε να σου εξηγήσω.

Πρώτα απ'όλα, εννοείται ότι πέρασα. Αν με είχαν κόψει θα είχατε ακούσει στις ειδήσεις "μανιακός έλληνας φοιτητής δολοφόνησε τους καθηγητές του γιατί του τη δώσανε". Το ξέρεις πόσο ταπεινός άνθρωπος είμαι και δεν την έχω ψωνίσει καθόλου αλλά αντικειμενικά μιλώντας όχι απλά πέρασα αλλά έσκισα και τους ξέσκισα και μια χαρτοπετσετούλα ρε παιδιά να του δώσετε του Ινδού να σκουπίσει τους αφρούς που βγαίνουν!

Κανονικά η (προφορική) εξέταση διαρκεί 3-4 ώρες, από τις οποίες η πρώτη είναι η παρουσίασή σου μαζί με ερωτήσεις και οι υπόλοιπες είναι ερωτήσεις για να τους αποδείξεις ότι τα ξέρεις όλα ή ότι έστω τα καταλαβαίνεις όλα. Σε ρωτάνε εναλλάξ μέχρι να ικανοποιηθούν! Δηλαδή όσο καλύτερα τα πας, τόσο λιγότερο διαρκεί η εξέταση. Το ρεκόρ στο τμήμα ήταν 2.5 ώρες το οποίο και σπάσαμε σαν τα πλευρά του Ινδού που θέλω να σπάσω ώρες ώρες! 2 ώρες παρά δέκα λεπτά με το ρολόι! Ξεκίνησα στις 11:40 και όταν στις 13:30 μου είπαν εντάξει τελείωσες μπορείς να φύγεις, υπέθεσα ότι κάνανε πλάκα και δεν έφευγα. Χρειάστηκε να μου το πουν τρεις φορές και τότε μόνο έφυγα νομίζοντας ότι κόπηκα γιατί αλλιώς δεν εξηγείται! Ήμουν προετοιμασμένος να κάτσω εκεί μέσα μέχρι τις 3 και περίμενα να με ρωτήσουν το σύμπαν, αλλά δε μου το ρώτησαν γιατί ήμουν λέει πολύ ήρεμος και τα απάντησα όλα με αυτοπεποίηθηση οπότε υπέθεσαν ότι τα ήξερα και τα άλλα! Ας πρόσεχαν αχαχαχα.

Η καθηγήτρια με ρώτησε μετά την εξέταση αν πήρα ναρκωτικά γιατί τον τελευταίο καιρό έτρεμα από το άγχος και τα νεύρα, και πώς γίνεται να ήμουν τόσο ήρεμος και ετοιμόλογος κατά τη διάρκεια ενώ στις εξασκήσεις που κάναμε δεν μπορούσα να ξεστομίσω ούτε σε ποια θερμοκρασία βράζει το νερό! Της εξήγησα ότι το άγχος μου δεν ήταν ποτέ για τις εξετάσεις αυτές καθ'εαυτές αλλά για την προετοιμασία, η οποία διήρκησε μέχρι και πριν μπουν οι καθηγητές στην άιθουσα (διάβαζα διάφορα στη βικιπέδια στο κινητό). Αφού τελείωσε η προετοιμασία, τελείωσε και το άγχος! Απλό!

Άσε που εκείνο το πρωί όταν σηκώθηκα στις 5:30 σηκώθηκα με νεύρα γιατί πώς τολμάνε να έχουν τέτοιες απαιτήσεις και ποιο το νόημα να τα ξέρω όλα και να τα ξεχάσω μέχρι την επόμενη Δευτέρα! Οπότε μπήκα στην άιθουσα με ύφος και μάλλον βοήθησε, δε ξέρω. Το θέμα είναι ότι πέσανε σαγόνια και πολύ το χάρηκα, γιατί εν γένει δεν είμαι καλός στο να απομνημονεύω πράγματα και νούμερα και ορισμούς και εξισώσεις κλπ. Προτιμώ να τα καταλαβαίνω παρά να τα απομνημονεύω σαν παπαγαλάκι - γι'αυτό και δε χώνεψα ποτέ τις θεωρητικές "επιστήμες"! Μια φορά η καθηγήτρια μου την είπε επειδή δεν ήξερα κάτι νούμερα και τόλμησε να σχολιάσει ότι αν θέλω να γίνω καθηγητής πρέπει να τα ξέρω όλα! Όχι της λέω, κάνεις λάθος γιατί στον 21ο αιώνα που ζούμε έχουμε το ίντερνετ και την άμεση γνώση από τους υπολογιστές, και μπορώ να κουβαλήσω όλη -ΟΛΗ- τη γνώση σου μέσα σε ένα φλασάκι στη τσέπη μου! Οπότε είμαι ΟΚ και πάμε παρακάτω!

Το Πεπόνι ακα Μέλον τώρα. Ζει και βασιλεύει και το σπίτι καταστρέφει το μούλικο! Ειδικά με τις εξετάσεις που δεν είχα χρόνο ούτε όρεξη να μαζεύω, μου το έκανε κωλοχανείο. Μια μέρα έπιασε το κωλόχαρτο, και μάλλον έκανε έξαλλο σεξ μαζί του γιατί βρήκα χαρτάκια ΠΑΝΤΟΥ. Για παράδειγμα θα σου δείξω τη σκάλα μου η οποία είναι το αγαπημένο του μέρος για να κάνει σεξ.


Εκεί το κάνει με τα παππούτσια μου, το κάνει με τον καρτμαν, το κάνει με το χαρτί υγείας, το κάνει με τα σκαλοπάτια, το κάνει γενικά! Πάλι καλά που του τα'κοψα και το σεξ του είναι άκακο αλλιώς θα μου είχε κάνει τη σκάλα άσπρη.

Εκτός από σεξ με το σπίτι, το Πεπόνι μαδάει σαν πούστης. Επίσης χέζει σαν πούστης και κολλάνε τα σκατά του στις τρίχες και βρωμοκοπάει. Μία ήταν η λύση, κούρεμα. Πήρα μηχανή και τον κούρεψα γουλί! Τέσσερις ώρες παιδευόμουν μέχρι να φύγει όλη η τρίχα, μια τσάντα του σούπερμάρκετ και μισή, αλλά τελικά τα κατάφερα! Επιτέλους τέλος το μάζεμα τρίχας από παντού! Που μου είχε κάνει το σπίτι πορτοκαλί και χνουδωτό.


Άσε που έχει τη μανία να κρύβεται κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού όταν ξεχνάω να κλείσω την πόρτα και μου κάνει και τα σεντόνια πορτοκαλί. Και άντε να εξηγήσεις μετά στη νοσοκόμα που θα σε γδύσει σε περίπτωση ατυχήματος τι δουλειά έχουν οι πορτοκαλί τρίχες πάνω στο μποξεράκι!


Πολλά είπα πάλι, πάω να φύγω γιατί πείνασα.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Βαλίτσα ημών

Πρώτα απ'όλα να πω ότι όχι δεν έχω χρόνο για αναρτήσεις αυτή τη στιγμή. Σε 13 ώρες δίνω την τρέλα μου! Δεν δίνω την τρέλα μου, δίνω, την τρέλα μου. Δηλαδή δίνω, γαμώ την τρέλα μου. Σα να λέμε.

Έχω μερικά πραματάκια ακόμα να μάθω (όπου μερικά πραματάκια βλέπε τη μισή φαρμακευτική)(στα διάλα) αλλά είπα να κάνω ένα διάλειμα από το Σάουθ Παρκ που βλέπω ενώ έτρωγα πριν αρχίσω να διαβάζω και να γράψω κάτι που μου ήρθε το απόγευμα όταν έπινα καφέ!


Με άλλα λόγια, είμαι της τελευταίας στιγμής. Αλλά είμαι και κωλόφαρδος! Και έχω απόδειξη. Πρώτη λυκείου, πρώτο τετράμηνο, δεν το είχα πάρει απόφαση ακόμα ότι πρέπει να περάσω Πανεπιστήμιο σε κάποια φάση. Δηλαδή δεν διάβαζα. Ή τουλάχιστον δεν διάβαζα όσο θα'πρεπε. Πόσο θα'πρεπε? Δεν ξέρω.

Ένα βράδυ που'βρεχε λοιπόν (δεν θυμάμαι αν όντως έβρεχε εννοείται), που'βρεχε μονότονα, βρήκα μια βαλίτσα άδεια στο σπίτι γκρι με γυαλιστερή επιφάνεια. Δε θυμάμαι τις ακριβείς νοητικές διεργασίες που με ώθησαν στο να χρησιμοποιήσω τη βαλίτσα σαν πίνακα με μαρκαδόρους και να διαβάσω χημεία. Ομολογούμένως δεν μου είχε τύχει μέχρι τότε να θελήσω να κάνω μια βαλίτσα πίνακα, αλλά ούτε και να διαβάσω χημεία. Ξεκίνησα να μαθαίνω όλα τα οξέα, τις βάσεις, τα άλατα, πως συνδυάζονται, τι νουμεράκια παίρνει από κάτω το καθένα, κλπ κλπ.

Με βλέπει η μάνα μου στο πάτωμα με τη βαλίτσα να διαβάζω χημεία και άρχισε να σκούζει από το σοκ. Το ότι χρησιμοποιούσα με τέτοιο τρόπο τη βαλίτσα που είχε πάρει πριν δεκαετίες στην πενθήμερη στην Κρήτη δεν της έκανε τόσο εντύπωση όσο το γεγονός ότι ξεκίνησα να διαβάζω χωρίς γκρίνια. Έρχεται και ο πατέρας μου, με βλέπει σε αυτή την κατάσταση με τη βαλίτσα, τι κάνεις εκεί μου λέει, χημεία μπαμπά του λέω. Παίρνει ύφος Μόργκαν Φρίμαν, γυρνάει με τρόπο στη μάνα μου και της λέει, άστον. Μπράβο τους, όχι μπράβο τους. Αν ήμουν εγώ σήμερα στη θέση τους θα σκεφτόμουν ότι αυτό το παιδί ή χαλασμένο γεννήθηκε ή χάλασε στο πλύσιμο!

Την επόμενη μέρα η φυσικοχημικού αποφάσισε να με σηκώσει στον πίνακα να της γράφω ό,τι οξύ βάση και άλας της κατέβαινε στο κεφάλι, γιατί με αντιπαθούσε και ήθελε να μου ρίξει το βαθμό - η κάργια. Αλλά εγώ, χάρη στη βαλίτσα, τα έλυσα όλα. Σοκ και δέος στην τάξη, σα να βλέπεις εκλεγμένο βουλευτή σε παράθυρο να μη λέει βλακείες ένα πράμα, σοκ και η καθηγήτρια, ρωτούσε ποιος από το κοινό με βοηθούσε με νοητική ή σήματα μορς! Όχι καλέ κυρία της έλεγα, διάβασα, αλγήθεια!

Αυτή η φυσικοχημικού ήταν εισαγώμενη από την Πελοπόννησο - με τα νγί της και τα λγί της και τα άραγές της και τις ξαδερφές της και τις συμμαθητριές. Τότε δεν είχα ωριμάσει ακόμα, δεν είχα φτάσει τα επίπεδα σοφίας και κλάσης που προφανώς έχω σήμερα, και την κορόιδευα για την προφορά της (το ότι η δικιά μας ροδίτικη προφορά είναι χειρότερη δεν το είχα συνειδητοποιήσει ακόμα). Με αντιπαθούσε η έρμη τέλος πάντων, αλλά τελικά μου έβαλε 18 στον έλεγχο.

Η μάνα μου όταν είδε το 18 στο σχολείο έτρεξε και έφυγε γιατί υπέθεσε ότι κάνανε λάθος, και, ούσα πρώην ψιλικατζού, πιστεύει ακράδαντα ότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν σφάλμαν αναγνωρίζεται! Τέτοια πίστη στο γιο της! Δεν την αδικώ, είχε να δει νούμερο μεγαλύτερο του 6 σε δικό μου έλεγχο από το δημοτικό. Της εξήγησα ότι την έμαθα τη χημεία με τη βαλίτσα και δε μου έφερε αντίρρηση! Βαλίτσα, βαλίτσα! Το είπε και σε μια φίλη της η οποία έδωσε βαλίτσες στα παιδιά της αλλά γι'αυτούς δε δούλεψε.

Μια θεία μου της είπε ότι καλύτερα η βαλίτσα, γιατί ο τάδε της τάδε διαβάζει με μουσική και τους παίρνει τ'αφτιά. Τουλάχιστον τη βαλίτσα δεν την ακούς. Να του πάρουμε λέει του παιδιού μια καλή σάμσοναϊτ με ροδάκια μπας και περάσει ιατρική!

Εντάξει αυτό το τελευταίο δεν έγινε αλλά πόσο γαμάτο θα ήταν να το ακούσεις...

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι δεν πειράζει να διαβάζεις τελευταία στιγμή και να κωλοφαρδίζεσαι και λίγο! Και το λέω αυτό μπας και το πιστέψω, γιατί το μόνο που μου μένει τώρα είναι να προσευχηθώ σε ό,τι Θείο κυκλοφορεί να μου στείλει κωλοφαρδία όπως τότε στην πρώτη λυκείου που μου την έστειλε μέσα στη βαλίτσα.

Εις το όνομα της Βαλίτσας, και του Σακβαγιάζ, και της Θήκης του Λάπτοπ, Αμήν.

ΥΓ: Με τη βαλίτσα διάβασα άλλη μια φορά στη δευτέρα λυκείου γεωμετρία, και έγραψα 20 στις Πανελλήνιες.
ΥΓ2: Γαμώ το ΣΤΑΝΙΩ μου να μη μου κόψει να τη φέρω μαζί μου στο κονέχτικατ!

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Ουστδλ!

Τρέεεεεχει τρέεεεεεχει τρέεεεεεεεχει το τρελό! Τρέχει-τρέχει-τρέχει το τρελό λεσκαιτουβαλανενεφτιστονκωλο. Όπου τρελό δες Αμερικλάνος και όπου Αμερικλάνος δες αυτό


Νεύρα πολλά νεύρα και πολύ τρέξιμο. Την άλλη Παρασκευή, που είναι κι η γιορτή μου, έχω να δώσω τις γενικές εξετάσεις του διδακτορικού. Γενικές γιατί καλύπτουν γενικά τα πάντα έστω και ελάχιστα σχετικά με φαρμακευτική. 4 ώρες προφορική εξέταση από καθηγητές οι οποίοι δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει το ίντερνετ και την άμεση γνώση, και έχουν την εντύπωση ότι πρέπει να απομνημονεύουμε τα πάντα από ορισμούς μέχρι νούμερα με τρία δεκαδικά ΝΑ κι'άλλα πέντε οχτώ.

Ο λόγος που έχω νεύρα όμως είναι άλλος! Είναι επειδή κανονικά παίρνουμε 3-4 βδομάδες άδεια από το εργαστήριο για να διαβάσουμε. Ή μάλλον παίρνουνε γιατί εγώ δεν μπόρεσα να πάρω! Γουρούνια βλέπεις! Περιτριγυρίζομαι από κυριολεκτικά και μεταφορικά γουρούνια. Δεν έχεις ανάγκη λέει εσύ, μπορείς και να προετοιμαστείς και να κάνεις πειράματα και να κάνεις άλλα άκυρα! Νό πρόμπλεμ! Στ' ανάθεμα! Στ' ανάθεμα και αγύριστα! Ουστδλ!

Αφού έκλεισα για τις 8, μου λέει ένας καθηγητής ότι τελικά δεν μπορεί στις 8, και μου λέει το αφεντικό ε κάντο στις 7! Και της λέω μα στις 7 το πρωί έχω εγχείρηση στις γουρούνες! Ε μου λέει κάνε τις γουρούνες το πρωί και τις εξετάσεις το απόγευμα! Τους σκοτώνεις ή δεν τους σκοτώνεις! Γαμώ το σπίτι που δεν πέφτει να τους πλακώσει γαμώ! Οι Ινδοκινέζοι δεν πατάνε στο εργαστήριο ένα μήνα για να διαβάσουν, ενώ εγώ να κάνω γουρούνες το πρωί και να δώσω εξετάσεις το απόγευμα! Ουστδλ!!!

Τελικά θα δώσω όμως. Τώρα έχω μια βδομάδα να μάθω τα πάντα όλα. Κι' άμα κοπώ, θα ήθελα να προειδοποιήσω τα αφεντικά μου να βρούν τρύπα να χωθούν.

Το μόνο καλό της υπόθεσης είναι ότι από τα νεύρα και τις φωνές που βάζω με έχει φοβηθεί το μάτι τους, και όταν είπα στην καθηγήτρια ότι 14 Δεκεμβρίου πάω Ελλάδα δεν έφερε αντίρρηση και δεν τόλμησε καν να ρωτήσει πόσο καιρό θα λείψω. Και ούτε σκοπεύω να της πω ότι θα είναι 25 μέρες. Ας κάτσει να τις μετρήσει όσο λείπω. Ουστδλ.

Ουστδλ όλοι και όλα.

Τα είπα αλλά δε ξεθύμανα! Τι να σπάσω, ό,τι και να σπάσω αν δεν είναι λαιμός δε με ικανοποιεί.

ΟΥΣΤΔΛ!

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Hilo-πίτα

Η Singularity και ο Πρόεδρος Α.Π.Ι. είναι αδελφές (ψυχές) και αλληλοσυμπληρώνονται στο σχολιασμό:
Χαχαχαχαχα γαμώτο. Άντε ρε καλούς απογόνους. Κι'επειδή το ξέρω ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, αντί για μήνα του μέλιτος τσιμπήστε μια ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ του μέλιτος στην εξωτική Χαβάη, παρτ τού.

Το ότι, η Χαβάη και συγκεκριμένα η Χονολουλού δεν αξίζει τα αεροπορικά το καλύψαμε την προηγούμενη φορά. Δηλαδή ποιος φυσιολογικός Αθηναίος θα δώσει ξερω γω 2000 ευρά για να πάει στη Χαβάη αντί να δώσει 50 ευρά να πάει στη Ρόδο με το μπλουστάρ. Ας υποθέσουμε όμως, υποθετικά πάντα, ότι κάποιουνού του καυλώνει να πάει εκεί, ή ξέρω γω τον πιάνει ανεμοστρόβιλος και τον εξφεντονίζει στη μέση του Ειρηνικού ή εντάξει βρίσκεται για κάποιο λόγο στις Χαβάηες νήσους. Αν συμβεί αυτό, να πας στο μεγάλο νησί, δε θυμάμαι πως το λένε, αυτό που έχει το Χίλο πάνω.

Το Χίλο σου λέει το έχει χτυπήσει τσουνάμι δις, και μετά τη δεύτερη φορά αποφάσισαν ότι δεν έχει νόημα να ξαναχτίσουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι έμεινε μια μικρή κοινότητα με παλιά κτήρια, μια λαΐκή, κάτι καταράκτες και ένα μάτσο παραλίες με μαύρη άμμο από το ηφαίστειο.


Δεν ξέρω τι προτιμήσεις έχετε εσείς για διακοπές, αλλά εγώ μεγάλωσα σε απόσταση αναπνοής από το Φαληράκι της Ρόδου και ο τουρισμός παύλα ξυπνάω το πρωί χωρίς να θυμάμαι πως με λένε και με πετραδάκια από την παραλία σε αμήχανα σημεία δεν με ικανοποιεί. Αυτά που κοροϊδεύω δεν τα κάνω. Αν ποτέ αξιωθώ να πάω διακοπές με δικά μου λεφτά, θέλω να πάω στην Αφρική να χτίσω κανα πηγάδι σε κανα χωριό ξερω γω. Όχι ότι ξέρω από πηγάδια ή ότι μπορώ να σηκώσω πέτρα μεγαλύτερη από το μέγεθος ενός μέτριου λάπτοπ, αλλά λέμε τώρα. Θα πάω ρε παιδί μου να προσφέρω ψυχολογική υποστήριξη.

Και αφού σας τα έπρηξα θα σας πω πως τα πέρασα στο Χίλο.

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ

Τρεις μέρες έκατσα μόνο, αλλά το ευχαριστήθηκα. Πρώτον, δεν είχα ξαναπάει διακοπές μοναχός μου. Βασικά έχω πάει διακοπές μη σου πω και πέντε φορές στη ζωή μου, αλλά πάντα με παρέα. Δεν είμαι του μοναχικού γιατί μ'αρέσει να μιλάω δεν ξέρω αν φαίνεται.

Αφού έφτασα, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να συγχαρώ τον εαυτό μου και να μου δώσω μπατσάκι στην πλάτη που παράτησα την Κινέζα και την καθηγήτρια να πάνε μόνες τους σε άλλο νησί, το εξωτικό Μάουι, όπου από τη μία η Κινέζα θα συνέχιζε την καταπίεση και τη μίρλα και από την άλλη η καθηγήτρια θα με σήκωνε κάθε πρωί στις 6 να προλάβουμε στις 3 μέρες να τα δούμε όλα και να τρέχουμε όλη μέρα πάνω κάτω με το νέφτι στον κώλο. Τις παρατάω λοιπόν, αλλάζω τα εισητήρια, και την κάνω για το Χίλο. Φτάνω στο χόστελ, 28 δολάρια το βράδυ με ίντερνετ και πρωινό παρακαλώ, δεν με ενθουσίασε το από έξω αλλά μέσα ήταν καθαρό.


Την ίδια μέρα έτυχε και είχε το χόστελ εκδρομή στο ηφαίστειο, εκδρομή μου την είπανε αλλά τελικά ήταν 6 ώρες περπάτημα πάνω στη ξεραμένη λάβα.


Δε θυμάμαι πόσα μίλια κάναμε από το βουνό μέχρι την παραλία, παντού μαύρη λάβα, η οποία έσπαγε που και που, έκλανα λίγες μέντες, αλλά δεν έπεσα ούτε μία φορά γιατί όταν ανέβαινα εγώ τα βουνά της Ρόδου οι αμερικάνοι ανεβαίνανε τα σκαλοπάτια για τα μακντόναλντς. Ήμασταν και ωραία παρέα, εμένα με έπιασε λογοδιάρροια μάλλον το θειάφι έφταιγε γλώσσα δεν έβαλα μέσα.


Αυτοί είναι πατέρας και κόρη. Βασικά έβαλα λόγια στον ρεσεψιονίστ του χόστελ να τσεκάρει ταυτότητες μην τυχόν και ήταν κανένας παιδόφιλος και πούλαγε μούφα ότι είναι κόρη του το κοριτσάκι. Τους μισώ τους παιδόφιλους και μερικοί ξέρω και που μένουν. Αλλά αυτός εντάξει το τσέκαρα με την κόρη του ήταν.

Αφού φτάσαμε στην παραλία που έτρεχε η λάβα μέσα, ο ρεσεψιονίστ, ονόματι Τζάρεντ, ένα κοκκινότριχο τέρας λες και βγήκε από ταινία μεσαίωνα μας έψηξε το άτομο λουκάνικα πάνω στη λάβα. Τα λέει lava dogs. Έχω την υποψία ότι τα λαβαντογκς ήταν τοξικά με θειάφι και πίσσα, αλλά νοστιμότατα.


Στο γυρισμό μαύρη μαυρίλα, 10 το βράδυ, δεν βλέπαμε ούτε τη μύτη μας. Μας βάλανε σε σειρά πάλι και μας λέει η μαλάκω η ξεναγός. Να κοιτάτε τα πόδια του μπροστινού σας και άμα παρατηρήσετε ότι δεν μιλάει κανείς, μάλλον χαθήκατε. Περιμένετε μέχρι το πρωί να σας βρουμε μη φοβάστε δεν έχει ζώα εδώ. Ναι μωρή, εδώ μπορεί να ανατιναχτεί το ρημάδι ανα πάσα στιγμή, οι αλεπούδες νομίζεις είναι το πρόβλημα. Σιχτίρ.

Την επόμενη μέρα πήγα στην παραλία με τη μαύρη άμμο, αλλά πάνω στην άμμο μαζί με τους άλλους λυόμενους ήταν ένας γέρος με τάγκα γαμώ την τύχη μου, και ήταν το μόνο τάγκα σε ολόκληρη τη παραλία, οπότε αντί για την άμμο έκατσα πάνω σε μια πέτρα η οποία το μεσημέρι άναψε και μου έκανε τον κώλο λαβαντογκ.


Έκανα μπάνιο με μάσκα γιατί είχε λέει ενδιαφέροντα κοράλια αλλά μετά από κανα δυο ώρες παρατήρησα μερικά ενδιαφέροντα θαλάσσια φίδια και κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρονται τάγκα, μέσα σε σωστές κωλοχωρίστρες αυτή τη φορά, στην ακτή οπότε πάρθηκε ομόφωνη απόφαση ότι φτάνει το μπάνιο πρέπει να βγω έξω να στεγνώσω τώρα.


Το απόγευμα πήγα με τα πόδια κάπου 3 χιλιόμετρα σε έναν καταράκτη που λέει είχε και ουράνιο τόξο αλλά εγώ δεν το'δα. Στο δρόμο γνώρισα έναν αμερικάνο μπάρι ή γκάρι ή λάρι δε θυμάμαι πως τονε λέγανε, ο οποίος προσφέρθηκε να του δώσω το πανάκριβο κινητό μου, να πάω εγώ δίπλα στον καταράκτη, πάνω από το φράκτη, να με βγάλει φωτογραφία. Δηλαδή εντάξει, αυτός ο τύπος ή πολύ καλός άνθρωπος ήταν, ή κλεφτρόνι. Κι'επειδή απεχθάνομαι και τους πολύ καλούς ανθρώπους, και τα κλεφτρόνια, του είπα τσάγια λάρι και την έκανα με ελαφρά.


Τι άλλο έκανα στο Χιλο, μισό να δω τις φωτογραφίες να θυμηθώ. Α ναι. Πήγα και στη λαϊκή, όπου μου πουλήσανε κοτόπουλο τυλιγμένο σε ρύζι αλλά δεν μου είπαν ότι είχε και φύκια μέσα και κόντεψα να ξεράσω εκεί ανάμεσα στις ντομάτες και τις καρύδες. Ωραία λαϊκή όμως, είχε και τυρί φέτα τοπικής παραγωγής. Πιο σουρεάλ πεθαίνεις.


Και μια που τ'ανάφερα, έχει σου λέει ένα φρούτο εκεί, νόνι το λένε, που έχει αντιμικροβιακές ιδιότητες και το τρώνε και δεν αρρωστοίνουν. Το πασαλείφουν και σε πληγές. Το πρόβλημα είναι ότι ζέχνει τυρίλα, φρούτο τώρα να ζέχνει τυρίλα φαντάσου. Πήρα ένα, το άνοιξα και, Ω! μύρισε φέτα! ΟΚ, λίγο ξυνισμένη φέτα, αλλά φέτα. Να μην έχουμε νόνια στο κονέχτικατ γαμώτι μου.


Εν τέλη κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν οι άνθρωποι. Πολύ ευγενικοί, και αν κρίνω από τις επιχειρήσεις του χωριού έχουν και ένα κάποιο επίπεδο. Παντού βιβλιοπωλεία, βιβλιοθήκες κλπ. Και οι τουρίστες επίσης ήταν καλοί, γιατί είναι ήσυχο μέρος και δεν τραβάει ζωάδια. Στο χόστελ τα περάσαμε ωραία γιατί δυο μέρες έβρεχε και κάτσαμε μέσα να δούμε ταινία. Μόνο μια ελβετίδα ήταν μαλακισμένη, εξ ου κι ο τίτλος. Υπάρχουν κι'αλλού νονιές που κάνουνε νόνια, μανίτσα.


Ωραία, πάει και η Χαβάη την έγραψα πριν ξεχάσω και τα βασικά. Τώρα θα μου επιτρέψετε να επιστρέψω στο χάος που λέγεται προετοιμασία για γενικές εξετάσεις διδακτορικού, η οποία με έχει ρίξει και σε κατάθλιψη γιατί δεν προλαβαίνω να τα μάθω όλα και γενικά σκατά.


Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Η κούρσα του Μητσοτάκη

Θα κάνω έκτακτη ανάρτηση γιατί τώρα μου'ρθε να τα πω αυτά, τώρα θα τα πω ώχου σταμάτα πια την καταπίεση. Ετοιμαστείτε για λογοδιάρροια.

Έχω αναφέρει στο παρελθόν ότι έχω και κάμπριο (πάμε μια βόλτα;) εντάξει κάμπριο δε το λες αλλά μη νομίζεις όπου να'σαι θα πέσει η οροφή και θα γίνει η Πράσινη Σκατούλα το πρώτο χόντα ακόρντ καμπριολέ. Και καλά, καμπριολέ ας γίνει, θα ανεμίζουν και οι μεσογειακές μου μπούκλες στον άνεμο που όσο να πεις κάτι τέτοιο λείπει από το κονεκτικατιανό τοπίο. Χρειάζεται ένας Αμερικλάνος με καμπριολέ. Αυτό που δε χρειάζεται είναι το αμάξι του Μητσοτάκη που παραλίγο να σκοτώσει κόσμο!

Ας τα πω από την αρχή γιατί από το τέλος όταν τα λέω μετά ξεχνάω να πω την αρχή και μετά με ρωτάτε άσχετα και στο κάτω κάτω βάλτε και λίγη φαντασία να γεμίσετε τα κενά, φαντασία και στόκο θέλει κι'από στόκους όσους θετε. Τι έλεγα.

Έχει από τον περασμένο Ιούνιο που όλο του πέφτουν πράματα στο οδόστρωμα του αμαξιού. Ξεκινήσαμε με την εξάτμιση, ναι ολόκληρη την εξάτμιση. Του είχε ξαναπέσει η εξάτμιση πιο παλιά αλλά τότε μόνο το μέσο το ματσούκι όχι όλο το ματζαφλάρι. Αυτή τη φορά ακούω ένα ΚΡΟΥΚ και μετά ένα κρκρκρκρκρκρκουκοτκουκρκρκ και βρήκα αυτό το χοντρουλό στο τέλος σιγαστήρα το λένε στο ελληντικός νομίζω να κρέμεται πιο χαμηλά και από όρχεις γαϊδάρου την άνοιξη που ανθίζουν τα λουλούδια και καυλώνουν τα γαϊδούρια. Το αποτέλεσμα ήταν χίλια ντόλαρζ και τα νεύρα τέντα γιατί ήταν η πρώτη πληρωμή από την εταιρεία δηλαδή να μη μου μένει το ρημάδι το χρήμα στα χέρια να μη με θέλει και να μη σώσει κι'όλας. Όχι εντάξει, ας σώσει.

Με το που φτιάχνω την εξάτμιση που κόντεψε να ανατινάξει το κεντροδυτικό κονέχτικατ, μία ΜΙΑ μέρα πριν φύγω για Χαβάη περνάω πάνω από κάτι γαμημένες γραμμές τρένου και ακούω ένα ΓΚΙΙΙΙΙΙΓΚΙΙΙΙΙΙΙΓΚΡΓΚΡΓΚΡΓΚΙΙΙΙΙΙΙ. Σταματάω και βλέπω δυο μεταλικά σκατουλάκια να σέρνουνται κάπου εκεί στη μέση του αμαξιού. Τι ήταν δεν ήξερα, πέφτω στα τέσσερα μετά κυλιέμαι σαν το σκουλήκι τα κάνω ένα ΝΑ και βγαίνουν σκουριασμένα ήταν. Φεύγω το παρκάρω το αφήνω μετά που γύρισα από Χαβάη το ξέχασα κι'όλας ότι έγινε και το οδηγούσα ο δικός σου κανονικά. Μια μέρα μου έρχεται η φλασά και το πάω στο συνεργείο, τελικά ξέρεις τι ήταν?? Οι ζώνες που κρατάνε το ρεζερβουάρ της βενζίνης. Ο μόνος λόγος που δεν έπεσε το ντεπόζιτο μέσα στο δρόμο και δεν εξερράγει ο πισινός μου μαζί με τον μπροστινό μου είναι επειδή το αμάξι είναι ΤΟΣΟ σκουριασμένο, που δεν κινέιται τίποτα. Πάνε άλλα τετρακόσα ντόλα.

Με το που φτιάχνω το ντεπόζιτο, ξεκινάει άλλος θόρυβος. Ένα γρουγρουιιιιιιι γρουγρουιιιιιιι όποτε σταματούσα, που σημαίνει τα πατάκια από τα φρένα. Έλα όμως που τα είχα πάρει ΤΟΣΟ που αποφάσισα να τα αγοράσω και να τα αλλάξω μόνος μου? Πάμε την πρώτη μέρα με έναν συμφοιτητή, βγάζουμε τη δεξιά ρόδα, που έκανε το θόρυβο, αλλά μετά δε ξέραμε τι βίδα να ξεβιδώσουμε και τις ξεβιδώσαμε όλες. Ή μάλλον προσπαθήσαμε να τις ξεβιδώσουμε όλες γιατί οι μισές δεν βγαίνανε. Τελικά τα καταφέραμε και αλλάξαμε το πατάκι το δεξί με την τέταρτη προσπάθεια, και ήμασταν και πολύ περήφανοι γιατί οι φαρμακοποιοί δεν είναι φτιαγμένοι να αλλάζουν πατάκια αλλά εμείς το κάναμε πήγαμε ενάντια στους νόμους της φύσης και το κάναμε. Το αριστερό πατάκι δεν το καταφέραμε και το πήγα στο συνεργείο. Πάνε άλλα 200.

Με το που φτιάχνουν τα φρένα, είχε φτάσει πια τέλος Αυγούστου και είχα ήδη επιστρέψει στο δάσος από την εταιρεία πια, ξεκινάει άλλος θόρυβος. Ένα ΝΤΟΥΚ ΝΤΟΥΚ ΝΤΟΥΚ όποτε πήγαινα πάνω από λακούβα. Ήταν μέρος του δεν ξέρω πως να το πω, αυτά τα τιουιουιου. Μισό να το γκουγκλάρω. Ήτανε μέρος της ανάρτησης. Δηλαδή μου είπε ο μηχανικός ότι παραλίγο να φύγει η αριστερή η ρόδα και ότι είμαι και πολύ κωλόφαρδος. Πάνε άννα 90 ντόλα.

Με το που φτιάχνει η ανάρτηση, κάηκε το φανάρι. Αυτό ήταν φτηνό, 19 ντόλα.

Με το που φτιάχνει και το φανάρι, ανακαλύπτω ότι έχω χάσει και την άδεια του αμαξιού και τον τίτλο. Πάω και βγάζω άλλα.

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΩΡΑ ΦΕΡΕ ΠΟΠΚΟΡΝ.

Με το που έχω και τη νέα άδεια και όλα φτιαγμένα κομπλέ, πάω να περάσω ενα φανάρι, πάει μια ΦΟΡΑΔΑ ΠΟΥ ΓΑΜΩ ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΤΟ ΖΑΡΩΜΕΝΟ να στρίψει, την αφήνω γιατί είμαι και τζέντλιμαν, αλλά πάει ένας άλλος από δεξιά μου να περάσει και ΝΤΟΥΚ κοπανιούνται. Δηλαδή αυτή η πόρνη ερχόταν από την άλλη μεριά, αυτός ήταν στη λωρίδα δεξιά από εμένα, εγώ το ζώον την άφησα να στρίψει αριστερά, αυτή πάει να περάσει δυο λωρίδες χωρίς να κοιτάξει, και τα έκανε σκατά σαν τα μούτρα της.

Δεν μπορώ να πω ότι σοκαρίστηκα, ένα ΝΤΟΥΠ ήταν, δεν πάθανε τίποτα, απλά έφυγα. Πιο μετά όταν προσπαθούσα να φάω σαν άνθρωπος σε ένα εστιατόριο ταλαντευόμουν μη και πρέπει να πάρω τηλέφωνο την αστυνομία και να παραδωθώ. Διότι ΑΥΤΗ η άδικη κατάρα έφταιγε, αλλά όσο να πεις αν δεν την άφηνα να στρίψει δεν θα έστριβε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή και δεν θα χαλούσε το αμάξι του άλλου του έρμου. Δεν πήρα τηλέφωνο να παραδωθώ όμως γιατί είμαι πολύ όμορφος και δεν θα επιζήσω στη φυλακή τουλάχιστον όχι... άθικτος.

Αλλα επειδή η τύχη μου είναι, εντάξει, ΠΟΥΤΑΝΑ, έτυχε και μια φίλη μου ή μάλλον μια κοπέλα φίλου μου να είναι μπατσίνα και τη ρώτησα και μου είπε ότι αυτή η ΦΟΡΑΔΑ Η ΜΑΥΡΗ ΜΕ ΒΟΥΛΕΣ κατέθεσε ότι δεν έφταιγε αυτή, ότι ένα πράσινο χόντα της έκοψε την ορατότητα και δεν τον είδε τον άλλον που ερχότανε. ΠΟΙΑ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ ΣΟΥ ΕΚΟΨΑ ΜΩΡΗ ΚΛΑΝΟΜΟΥΝΑ ΙΕΡΟΔΟΥΛΗ ΠΟΥ ΕΣΥ ΗΣΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΖΙΠ ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΝΤΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ. Ψευδεται ασύστολα.

Τώρα δεν ξέρω τι θα γίνει. Απ'ότι έμαθα δεν την πήρανε στα σοβαρά γιατί ήταν ξεκάθαρο ότι ΑΥΤΗ έφταιγε διότι πήγε να στρίψει παράνομα, πήγε να περάσει δυο λωρίδες που είναι παράνομο, και δεν σταμάτησε να κοιτάξει κι'αυτό παράνομο είναι. Μέχρι στιγμής δεν με έχουν συλλάβει αλλά αν με συλλάβουν πολλά και καλά τσιγάρα να μου στέλνετε σας παρακαλώ θερμά για να τα ανταλλάζω με την παρθενιά μου.

Ουφ τα'πα και ξαλάφρωσα τώρα άμα εξαφανιστώ θα ξέρετε που είμαι. ΤΣΙΓΑΡΑ!

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Οάχου άχου άχου


Αλόχα!


Δεν τη ψώνισα! Τζάμπα την πήρα. Ααχαχαχα. Άκουσα κάνει ζέστη στην Ελλάδα και είπα να σας δροσίσω.


Πάνε βδομάδες που επέστρεψα από τας εξωτικάς Χαβάας, και η γεύση καρύδας ανανά και κίμτσι έχει πλέον φύγει από τη μνήμη μου και πάλι καλά γιατί δεν μ'αρέσει ο συνδυασμός. Δεν πρόκαμα να γράψω εδώ γιατί είμαι εξστρέμλι μπίζε και εδώ που τα λέμε ποιος χέστηκε κανείς δε χέστηκε. Ακούς Χαβάη Χαβάη και λες θα'ναι κάτι το εξωπραγματικό εκεί στη μέση του Ειρηνικού αλλά ορχιδέες χαβανέζικες είναι σόρρυ κι'όλα για το γαλλικό. Άσε που όπως είπα πήγα με την Κινέζα και φάγαμε και οι δύο πολύ ξύλο. Εγώ από την γκαντεμιά που με δέρνει κι αυτή από τη μαλακία που τη δέρνει. Μιλάμε όμως για πολύ ξύλο! Ειδικά η Κινέζα μαύρη έγινε. Κίτρνο και μαύρο ξέρεις τι χρώμα κάνει. Αυτό το πρασινί της φθινοππωρινής διάρροιας που τρως και χόρτα και σου βγαίνει το σκατό σαν μουσταρδολαδί λαδομπογιά.

Πρώτα απ'όλα να πω ότι κάναμε στάση στο Λοσάνζτελε και ήθελα εγώ το ψώνιο να πάω να δω το Χόλιγουντ μπας και με ανακαλύψει κανας μάνατζερ ή καμιά βιζιτού και με βγάλουν από το βάλτο της επιστήμης που μου τρώει τα σωθικά σαν αμερικάνα που τρώει τηγανητές πατάτες. Αλλά δεν είχαμε χρόνο και το Χόλιγουντ με έχεσε. Έχασε ήθελα να πω! Πήγαμε σε ένα εμπορικό κέντρο εκεί κοντά και έφαγα ένα μπιφτέκι ΝΑ με πατάτες και κόκα κόλα λάιτ γιατί προσέχω.

Όλο κι'όλο αυτό το ημιφορτηγό είδα στο Λοσάντζελε
Στο Αεροπλάνο προς Λοσάντζελε που λες, με κάνανε αναβάθμιση στην πτήση και το πήγα μπίζνες κλας όχι παίζουμε! Μαλάκα μου τι απόλαυση! Τον πήρα άγρια στην τεράστια πολυθρόνα και κάθε μισάωρο ερχότανε η κυριούλα και μου έβαζε φαΐ μπροστά μου σε κανονικά σερβίτσια σου λέω απ'αυτά που άμα τα ρίξεις σπάνε. Η Κινέζα από το κακό της έγινε πράσινη (μη με κάνεις να περιγράψω το χρώμα πάλι, μπορεί να τρώει ο κόσμος τέτοια ώρα). Εγώ τεντωνόμουν σαν το Πεπόνι κι'αυτή στο πίσω μέρος του αεροπλάνου δίπλα στην τουαλέτα στριγμωμένη και είναι και θεόκοντη.

Κοίτα άπλα όμως! Της κινέζας της δώσανε μόνο νερό και ένα σακουλάκι φυστίκια.
Τεσπα το περάσαμε το Λοσάντζελε και φτάσαμε στη Χονολουλού εγώ φρέσκος και πανέμορφος όπως πάντα αυτή σαν τσαλαπατημένη και χρησιμοποιημένη πάνα πάμπερς αλλά από εκεί ξεκίνησε η γκαντεμιά και η απογοήτευση!

Πρώτον και κυριότερον, δεν υπήρχε ούτε μισή Χαβανέζα να με καλωσορίσει στο νησί της με αυτές τις γαρδένιες τις περιλαίμιες. Ψέματα μας τα δείχνουν στις ταινίες! Δεύτερον, χάσανε τις βαλίτσες μας. Τι ήταν το πρώτο πράγμα που έκανες Αμερικλάνε στη Χαβάη? Πήγα για ψώνια σε ένα πανάκριβο εμπορικό γιατί δεν είχα σώβρακο ν'αλλάξω βεβαίως!

Αφού εφοπλιστήκαμε με φρέσκα ρούχα και σώβρακα και σωβρακοφανέλες βρήκαμε την καθηγήτρια σε ένα Ταϋλανδέζικο και από την επόμενη μέρα ξεκίνησε το "συνέδριο". Εννοείται ότι κανείς δεν πάτησε στις ομιλίες. Αντί για ομιλίες πήγαμε στο Περλ Χάρμπορ και ανεβήκαμε στο πλοίο όπου τελείωσε ο Β' Παγκόσμιος (πόλεμος). Το'ξερες εσύ ότι ενώ εδώ πολεμούσαν τους γερμανούς εκεί πολεμούσαν τους γιαπωνέζους? Παντού να χωθούν οι σχιστομάτηδες, μη μας αφήσουν ούτε να φαγωθούμε με την ησυχία μας.

Fun with Flags που λέει κι ο Σέλντον
Μπήκαμε και μέσα σε ένα υποβρύχιο και με έπιασε κλειστοφοβία δηλαδή για να καταλάβω, η πρώτη ύλη τους έλειψε? Δεν μπορούσαν να τα κάνουνε λίγο πιο ευρύχωρα να μην κοιμάται ο κόσμος ο ένας πάνω στον άλλο?

Βρε δεν κοιμάμαι εκεί ούτε νεκρός
Έκανα και σέρφινγκ γιατί δε λέει να πας σε παραλία Χαβανέζικη και να μην το παίξεις σέρφερ και δαμαστής των ανέμων. Εντάξει κόντεψα να πνιγώ και η σανίδα αντί να με κάνει βασιλιά των κυμάτων με έκανε μαύρο στο ξύλο και γέμισα μελανιές. Το χειρότερο στο σέρφινγκ ξέρεις πιο είναι? Να κυνηγάς τα κύματα. Να λες να, αυτό εκεί γεμίζει γεμίζει να φωνάζεις και τους άλλους πάμε πάμε να κωλοχτυπιέσαι σα τη φώκια πάνω στη σανίδα να φτάσεις εκεί και να στρίβει το γαμίδι το κύμα προς την άλλη μεριά. Δεξιά εσύ, αριστερά το κύμα. Βαθιά εσύ, ρηχά το κύμα. Σιχρίτ και τα κύματα και οι σανίδες τους τελικά τα παράτησα μετά από καμια ώρα κι'ας είχα πληρώσει δίωρο τη σανίδα. Ήθελα και δίωρο το ούφο! Γαμιούνται τα κύματα γαμιέται και το σέρφινγκ πάει και τελείωσε!

Δεν έκανα σέρφινγκ εδώ, απλά έτσι τη βάζω αυτή την παραλία γιατί ξέχασα να βγάλω φωτογραφία την άλλη
Τι άλλο έκανα στο Οάχου? Οάχου το λένε το νησί με τη Χονολουλού. Όλες τους οι ονομασίες έτσι αγκωμαχιστές είναι. Οι Χαβανέζοι λεξηπλάστες είχανε νταλκά τι να λέμε τώρα! Το βασιλιά τους τονε λέγανε Κανάκαουα! Έχτισε και "παλάτι" γιατί η καλύβα του προκατόχου δεν του έφτανε του ψώνιου! Ένα παλάτι να δεις, πω πω μεγαλεία! Μη σου πω και 150 τετραγωνικά πάνω κάτω! Μιλάμε έχεσε το μεσαιωνικό κάστρο της Ρόδου, και μετά έχεσε και το σκατό του μεσαιωνικού κάστρου της Ρόδου, και τότε μόνο βγήκε το παλάτι του Κανάκαουα.

Κοίτα χλίδα ο δικός σου, είχε και ασορτί κουρτίνες-καναπέ
Κατα τ'άλλα η Χονολουλού και το Οάχου (άχου άχου) δε λένε τίποτα το ιδιαίτερο. Παραλίες ένα σωρό, ΟΚ, αλλά πέρα από αυτό? Χαλκιδική άμα πας ή Ρόδο τα ίδια και καλύτερα είναι. Απλά αυτοί εκεί έχουν πιο πολλές παραλίες συγκεντρωμένες ενώ εμείς έχουμε λιγότερες παραλίες. Γιατί εμείς στη Ρόδο έχουμε κι'άλλα πράγματα, όχι μόνο παραλίες, έχουμε και το δάσος με τις πεταλούδες και το κάστρο και την ακρόπολη και το στάδιο ΚΑΙ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ενώ αυτοί έχουν μόνο παραλίες και σούσι. Λύσσα όμως με τα σούσι να θες μαγειρεμένο ψάρι και να μη βρίσκεις.

Παραλίες και βουνά
Πήγα στην παραλία Χανάουμα (άου άου), πλήρωσα 12 δολάρια είσοδο, με βάλανε να δω ντοκιμαντέρ 20 λεπτά της ώρας για να μάθω να μην πατάω πάνω στα κοράλια (γιατί με αυτό το σκοπό πήγα) και κάναμε σνόρκελινγκ. Έβαλα δηλαδή μάσκα αναπνευστήρα και βατραχοπέδηλα και πήγαινα πέρα δώθε να βλέπω κοράλια ψάρια και μία χελώνα. Έκατσα μέσα κανα τρίωρο, κάηκε η πλάτη μου έγινε σαν τον κώλο της μαϊμούς τσίριζε η καθηγήτρια να βγω έξω για να πάμε κι'αλλού όπως τσίριζε η μάνα μου παλιά να βγω από τη θάλασσα να φάω, εγώ δεν έβγαινα, αυτή χτυπιότανε. Κάτσε μάνα μου! Να χαλαρώσω ήρθα όχι να τρέχω πάνω κάτω σαν το τρελό επειδή εσύ έχεις νέφτι.

Χανάουμα μάι άς
Τι ήθελα να πω όμως. Ναι. Έχουν αυτοί την παραλία Χανάουμα, αλλά εμείς στη Ρόδο έχουμε την παρόμοια παραλία Τσαμπίκα, ναι φίλε μου Τσαμπίκα. Γιατί το Τσαμπίκα νομίζεις δεν ακούγεται εξωτικό στους ξένους?

Τσαμπίκα σε λέω. Έχει και σουβλάκια βρώμικα εκεί κοντά.
Αυτό ήταν το πρώτο σκέλος του ταξιδιού, στο Οάχου με τους άλλους επστήμονες (μη χέσω τώρα και έχω φάει λάχανο). Το δεύτερο σκέλος θα το γράψω την άλλη φορά γιατί πες πες μου'ρθε να χέσω.

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Θωμα είσαι σπίιιτιιιιιι

Γιατί σε παίρνω και μιλάαααει! Αν τελικά! Θα πάμε στη Χαβάααααη! Νανανανανα απ’το σπίτιιιι

Καλημέρα σας και γεια σας! Είπα να πω ενα γεια πριν αποχωρήσω για τη μέση του Ειρηνικού αλλά τελικά δεν τα κατάφερα και το λέω το γειά αφού αποχώρησα και είμαι στο τρένο για Χαβάη. Γιατί όλα τα καλά ταξίδια, με τρένο ξεκινάνε.

Άκου πρόγραμμα. Δεν θα το καταλάβεις γιατί κι’εμένα μου πήρε καμια ωρίτσα να το κατανοήσω αλλά εγώ θα το γράψω. Τώρα που πληκτρολογώ είναι 21:27, βράδυ Πέμπτης ώρα Κονέχτικατ που μας κάνει 03:27 ώρα Λέρου. Βρισκόμεθα στο τρένο το οποίο μας πήρε από το δάσος του Κονέχτικατ και θα μας αποθέσει εις τα Μανχάτα. Εις τα Μανχάτα θα βρεθώ με ποια άλλη, έλα τώρα αφού την ξέρεις τη τύχη μου, ναι με την Κινέζα. Αφού βρεθούμε με την Κινέζα θα αποχωρήσουμε προς το αεροδρόμιο ΤΖΕΗΕΦΚΑΙΕΙ όπου και θα περιμένουμε υπομονετικά την πτήση μας στις 6 πρωινή.

Απο δω και ύστερα είναι που μπερδεύει το πράμα, γιατί η επόμενη στάση είναι στο Λοσάτζελε όπου και θα φτάσουμε 8:30 τοπική ώρα που μας κάνει 12:30 ώρα Νέας Υόρκης που μας κάνει 19:30 ώρα Λαμίας. Από το Λοσάτζελε θα φύγουμε 12:30 τοπική ώρα που μας κάνει 15:30 ώρα Κονέχτικατ που μας κάνει 22:30 ώρα Καλαμάτας. Μετά θα φτάσουμε στη Χονολουλού 15:40 Παρασκευή τοπική ώρα που μας κάνει 21:40 ώρα Κονέχτικατ που μας κάνει 04:40 ώρα Ρόδου. Τώρα τις ώρες μην τις πάρεις και πολύ στα σοβαρά γιατί υπάρχει μια μικρή πθανότητα να τα έχω μπερδέψει στα σίγουρα πέρα από κάθε αμφιβολία μάλλον. 

Που λές στη Χονολουλού θα κάτσω μέχρι την Τετάρτη για το ‘συνέδριο’, αχεμ γκουχ γκουχ, και δεν έχω ιδέα τι να κάνω. Έχει λέει μια παραλία με χελώνες, έχει και το Περλ Χάρμπορ και τελικά την ταινία δεν την είδα που έλεγα να τη δω και να μπω στο κλίμα, έχει και αυτό το σνόρκελινγκ και όλο ακούω να λένε σνόρκελινγκ και σνόρκελινγκ στη Χαβάη και τι είναι ρε παιδιά το σνόρκελινγκ, ακούγεται εξοτική απασχόληση! Τι είναι τελικά? Μάσκα αναπνευστήρας βατραχοπέδηλα. Δηλαδή εγώ από μικρός κάνω σνόρκελινγκ που πηγαίναμε με τον πατέρα μου να πιάσουμε χταπόδια. Τα σιχαίνομαι τα χταπόδια. Είμαι επαγκελματίας σνόρκελος και γι’αυτό αγόρασα μάσκα και αναπνευστήρα αλλά βατραχοπέδηλα δεν πήρα γιατί έχω 47 νούμερο ποδαράκια και δε θα χωρούσαν στο αεροπλάνο...

Εν τω μεταξύ στο τρένο με στραβοκοιτάνε επειδή έχω πιάσει τέσσερις θέσεις και κάθομαι με το λάπτοπ. Αφού ρε μανίτσα έχω βαλίτσα, την να την κάνω, σκουλαρήκι?

Την Τετάρτη το πρωί θα πάρουμε των οματιών μας και θα πάμε σε άλλο Χαβανέζικο νησί που το λένε Μάουι και εκεί μα τω Θεώ δεν ξέρω τι θα κάνουμε. Η καθηγήτρια ήθελε να μείνουμε σε σπά παύλα Ινδικό ναό παύλα μασαζάδικο με ενεργές πέτρες ηφαιστείου παύλα 400 δολάρια το βράδυ και της λέω μανίτσα αμα πας εκεί εγώ θα στήσω αντίσκηνο στην παραλία τελεία και παύλα. Τελικά θα μείνουμε σε νορμάλ ξενοδοχείο. Το πρόγραμμα όμως δεν το ξέρω κι’εγώ της το ξεκαθάρισα ότι σε σπα δεν πάω να πάρει την Κινέζα και να πάνε να τριφτούνε μόνες τους πάνω στις ηφαιστειογενείς πέτρες.

Τώρα θα την κλείσω την ανάρτηση γιατί μπούκαρε μια παρέα που κάνει τα γλυκά μάτια στο λάπτοπ μου κι’εμένα με ξέρεις δεν είμαι ρατσιστής κατα βάθος, συμπαθητικοί είναι οι ανθρώποι όλων των φυλών αλλά και το λάπτοπ μου συμπαθητικό είναι και δεν κάνει να βάζεις το συνάνθρωπό σου σε πειρασμό.

Θα τα ξαναπούμε μάλλον όταν γυρίσω από τη Χαβάη, εκτός κι’αν κάνει τσουνάμι και μας πάρει και μας σηκώσει. Ή εκτός κι αν εκραγεί το ηφαίστειο που είναι λέει ενεργό από τη δεκαετία του 80 και μας κάνει Πομπηία. Ή εκτός κι αν πέσει το αεροπλάνο στην Αμερικάνικη έρημο και με φάνε τα αρμαντίλα. Χτύπα ξύλο γαμώτο!

ΥΓ: Τελικά δε βρηκα ίντερνετ και τη δημοσιεύω τώρα την ανάρτηση, από τη Χονολουλού

ΥΓ2: Τελικά το πρόγαμμα άλλαξε γιατί η Κινέζα μου έσπασε (αφού μου έπρηξε) τα νεύρα και όλα τα σφαιροειδή μέρη του σώματός μου (σκώτι σπλήνα αρχίδια κλπ) και μόλις άλλαξα εισητήρια για τις τελευταίες τρεις μέρες. Άμα παιδί μου είναι σπασαρχίδω το άτομο, και στη Χαβάη να'ναι, θα βρει τρόπους να στα σπάσει.

ΥΓ3: Πάρε και πρίβγιου χαβανέζικο


Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

ΤΟΥ ΝΤΑΤΣΟΥ ΚΙ ΚΙ ΚΙ ΚΙ ΚΙ

H Evi Ladybug απολαμβάνει τα νεύρα μου:
Εισαι λίγο γκρινιάρης ή μου φαίνεται??Πολλά νεύρα κύριε πολλά νεύρα:) Έχεις τα δίκια σου δε λέω, εγώ στη θέση σου θα τους είχα πετάξει έξω. Στην αρχή λέω οκ είχε μία άσχημη μέρα, διαβάζω το επόμενο ποστ, πάλι νεύρα, το μεθεπόμενο πάλι νεύρα....ααα τι πράμα είσαι συ?? Έχεις ξεπεράσαει και μένα :):)
To ξέρεις ότι ladybug σημαίνει πασχαλίτσα και άραγες το καταλαβαίνεις ότι σαν Πασχαλίτσα θα την παραλάβεις την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ!

Που λες, Πασχαλίτσα, νεύρα! Πολλά νεύρα! Δεν είμαι συνέχεια μές στα νεύρα, όπως νομίζεις, αλλά τώρα αυτό τον καιρό είμαι.

Κοίτα, θα είμαι ειλικρινής μαζί σου. Κατα καιρούς, αραιά και που, έχω υπερβάλει λίγο εδώ μέσα. Λίγη σάλτσα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν άλλωστε! Στο θέμα του Ινδού όμως δεν υπερέβαλα στην προηγούμενη ανάρτηση, και ούτε σήμερα θα υπερβάλω! Ό,τι γράψω να το ξέρεις ότι είναι η πάσα αλήθεια.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΤOΝΕ ΔΕΙΡΩ. ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΚΑΜΤΣΙΚΙ. ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΚΑΜΤΣΙΚΙ ΝΑ ΤΟΝΕ ΚΑΜΤΣΙΚΩΣΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΩ ΚΟΚΚΑΛΟ. Δικό του κόκκαλο.

Έχεις πάει ποτέ σου λαϊκή, Πασχαλίτσα? Εγώ έχω πάει! Οι γονείς μου είναι αγρότες και όσο να πεις έχω μια κάποια οικειότητα με το περιβάλλον της λαϊκής. Τσιγγάνους στη λαϊκή έχεις δει? Τους έχεις δει να τσακώνονται? Έχεις δει έφηβο τσιγγάνο να τσακώνεται με άλλον έφηβο τσιγγάνο (με συγχωρείτε, αθίγγανο εννοώ) και μετά να τραγουδάνε? Έχεις δει? Ναι? ΓΙΑ ΕΛΑ ΝΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ.


Δεν είμαι ρατσιστής, με ξέρεις, ούτε στερεότυπα ακολουθώ, με ξέρεις με ξέρεις, αλλά αυτό θα το πω. Ο Ινδός είναι από το μέρος της Ινδίας που πριν πολλάααα πολλάαααα χρόνια εξήγαγε τους τσιγγάνους. Δεν έχω τίποτα ενάντια στους τσιγγάνους σαν φάρα (καλή φάρα είμαστε κι εμείς άλλωστε) αλλά κάπου πρέπει πιστεύω να μπει ένα όριο στην υπομονή μου.

Ο Ινδοτσιγγάνος λοιπόν:

1. Δεν πλένει τα χέρια του όταν κατουράει (το είπαμε αυτό)
2. Δεν χρησιμοποιεί σαπούνι όταν "πλένει" τα χέρια του αφού χέσει
3. Δε χρησιμοποιεί χαρτί τουαλέτας γιατί στην Ινδία βάζουν χέρι (δες το νούμερο 2 τώρα και λιποθύμα)
4. Αφού χέσει και ΔΕΝ πλύνει τα χέρια του, πάει στην κουζίνα να φτάξει τσάι.
5. Δε χρησιμοποιεί σαπούνι όταν "πλένει" τα πιάτα που χρησιμοποιεί
6. Κάνει μπάνιο (μάλλον με δίχως σαπούνι) κάθε πρωί αλλά και πάλι βρωμοκοπάει ιδρωτίλα
7. Μιλάει ΟΛΟ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ στο τηλέφωνο σαν την κουτσομπόλα
8. Γράψε λάθος, δεν ΜΙΛΑΕΙ όλο το γαμημένο απόγευμα στο τηλέφωνο, ΓΚΑΡΙΖΕΙ όλο το γαμημένο απόγευμα στο τηλέφωνο
9. Γελάει σαν ύαινα κι κι κι κι κι κι κιΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΚΟΨΩ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΗ ΒΑΛΩ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ
10. Δεν τον νοιάζει αν διαβάζουμε, αν κοιμόμαστε, αν... τεσπα, αυτός θα γκαρίζει ή στο τηλέφωνο ή μόνος του
11. Τραγουδάει μπόλιγουντ όχι λάθος ΓΚΑΡΙΖΕΙ μπόλιγουντ
12. Έχει εκνευριστική φάτσα και θέλω να τον καμτσικώσω στα μούτρα
13. Αλλάζει το κανάλι της τηλεόρασης χωρίς καν να ρωτήσει μην και βλέπαμε τίποτα. Όχι ρε! Το ότι είναι το κεφάλι μου γυρισμένο προς την τηλεόραση και τα μάτια μου ανοιχτά ήταν απλά μια συγκυρία, παλιοκαργιόλη στανάθεμα

Στο τηλέφωνο δεν ξέρω τι λέει γιατί μιλάει την ινδική τσιγγανοδιάλεκτό του και το μόνο που ακούω είναι ΤΟΥ ΝΤΑΤΣΟΥ ΤΟΥ ΝΤΑΤΣΟΥ ΟΥΑ ΚΑΡΑ ΚΑΡΑ ΚΑΡΑ ΟΥΑ ΤΟΥ ΝΤΑΤΣΟΥ ΚΙ ΚΙ ΚΙ ΚΙ ΚΙ ΚΙ (γελάκι). Αχαχαχαχαχα δεν μπορώ, αλήθεια έτσι κάνει χαχαχαχαχα θα με πιάσει κλαυσίγελος όσο γράφω δεν αντέχω. Τον έχω μπροστά μου τώρα. Διαβάζει κάτι στον υπολογιστή ενώ ψάχνει στα έγκατα της μυτης του να βρει θησαυρό. Μα τι ομορφιά Θεέ μου!

Είναι τόσο σιχαμένος, που προτιμώ να πιω εμετό άστεγου της Ομόνοιας ενώ μια γριά γρατζουνάει τα νύχια της πάνω σε μαυροπίνακα παρά να φάω φαΐ του ακούγοντας τη φωνή του. Κάνω υπομονή και όσο μπορώ αντεπίθεση! Αλλά έχει και η υπομονή μου τα όριά της, τα οποία ξεπέρασα τρεις φορές και σφαχτήκαμε.

Την πρώτη φορά μου έκανε παρατήρηση ότι μυρίζει το μπάνιο χλωρίνη, γιατί λέει το καθαρίζω κάθε μέρα! Με άκουσε όλος ο όροφος να του εξηγώ όμορφα και πολιτισμένα ότι προτιμώ να μυρίζω χλωρίνη παρά τα σκατά του που βρωμάνε χόρτα και μπαχαρικά. Επίσης του πρότεινα, πολιτισμένα πάντα, να πλύνει με χλωρίνη τα χέρια του μπας και απολυμανθεί η καραμπίχλα του αφού απ'ότι φαίνεται στο σαπούνι έχει αλεργία.


Τη δεύτερη φορά μου έκανε παρατήρηση επειδή ξεχάστηκα και μπήκα στο υπνοδωμάτιο και το μπάνιο με τα παπούτσια! Άκουσον άκουσον μαλάκα μου τα νεύρα μου δεν αντέχω θα βάλω τα κλάματα και θα τον σφάξω καμια μέρα. Ο βρωμιάρης ο άπλυτος θα μου πει εμένα να μη φοράω παπούτσια! Δε λέω, κι εγώ στο σπίτι μου δε βάζω παπούτσια, και ούτε εσύ να βάζεις, αλλά χέσε με ρε παλιογαλότσα που θα μου την πεις κι'όλας! Έχει δυο βδομάδες που δεν τα βγάζω τα παπούτσια καθόλου. Με τα σπορτέξ είμαι μέσα σαλόνι κουζίνα υπνοδωμάτιο μπάνιο, και αν τολμάει ας μου ξανακάνει παρατήρηση.

Τη τρίτη και φαρμακερή φορά, χτες το βράδυ, το παραέκανε. Ε ξεπέρασε κάθε όριο. Είχε την τελευταία ταινία Χάρι Πότερ χτες στις 10 και ήθελε αυτός σώνει και ντε να δει μια άλλη μαλακία τηλεπαιχνίδι αμερικάνικο. Άσε μας κουκλίτσα μου του λέω που θα μπεις νομίζεις ανάμεσα σε μένα και το Χάρι Πότερ. Άμα θες να δεις αμέρικαν νίτζα πως στο διάλο το λένε το τηλεπαιχνίδι σου να πας στην Ινδία ρε! Στο διάολο! Και μετά λέει "Ε σίγα χαζομάρα είναι το Χάρι Πότερ". Τέσπα μας άκουσε η πολυκατοικία πάλι και τελικά ήρθε στα συγκαλά του και συμφώνησε ότι δεν αξίζει να του ρίξω λαρδί από μοσχάρι σε όλα του τα φαγιά για μια ταινία. Είδες που με τη σωστή προτροπή όλοι βάζουν μυαλό. Το ανησυχητικό είναι ότι το πίστεψε ότι θα το κάνω. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το ότι θα το έκανα και θα το απολάμβανα κι'όλας. Θα τάιζα σε χορτοφάγο Ινδό λαρδί από μοσχάρι. Να μάθει άλλη φορά να μη προσβάλει τα θεία.


Πέρα από τα τρία γιούφτσικα πανηγύρια, είμαστε σε συνεχή πόλεμο. Τραγουδάει μπόλιγουντ αυτός, τραγουδάω Νότη Σφακιανάκη εγώ (το γύφτο με γύφτο τον πολεμάς). Βάζει ινδική ταινία στο φουλ αυτός, βάζω τη Τσίλα και την παρέα της στο φουλ εγώ. Αφήνει τα πιάτα του άπλυτα αυτός, τηγανίζω μοσχαρίσια μπριζόλα και περιχύνω το λαρδί πάνω στα άπλυτα πιάτα του εγώ. Αφήνει το βρακί του μεσα στη μέση της ντουλάπας αυτός, αφήνω τα παπούτσια μου πάνω στο βρακί του εγώ. 

Φάση έχει ο Κινέζος εν τω μεταξύ. Οι Κινέζοι είναι μουλωχτά όντα και δεν ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις. Κάθεται στη γωνιά του και τρώει βλέποντας κινέζικες σαπουνόπερες και αγκομαχάει λες και χύνει ενώ απολαμβάνει τα σιχάματα που βράζει και τρώει ενώ σηκώνεται ανα τακτά χρονικά διαστήματα να φτύσει στο νεροχύτη. Θα τονε πάρει κι'αυτόν ο διάολος καμια μέρα αλλά έχε χάρη που είμαι απασχολημένος με τον Ινδοτσιγγάνο τώρα.

Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα το αντέξω αυτό όμως! Κάθε μέρα σηκώνομαι και φεύγω από το σπίτι και έχω καταντήσει άνεμος και σκουριά όπως λένε στο νησί μου. Μας έχουν μάθει όλες οι Ιρλανδικές παμπ της περιοχής και τα μπιλιαρδάδικα. Χίλιες φορές στη παμπ να πίνω μη αλκοολούχα μπύρα παρέα με αμερικάνους παρά στο σπίτι με τον μπίχλα τον βρωμιάρη τον άπλυτο.

Τώρα πήγε για ύπνο από τις 9 και όπου να'σαι θα πάω να ανάψω τα φώτα γιατί ξεχασα το κιντλ στο δωμάτιο. Και θα ξεχάσω να τα σβήσω.

Κοίτα να δεις που σκόπευα να γράψω για κάτι σοβαρό σήμερα αλλά τελικά έγραψα για τον ούγκα ούγκα τον γύφτο το παλαιολιθικό γουρούνι.

ΥΓ: Κάπου έχω κάτι αρχεία με μια καρπαθιά να βρίζει και να καταριέται. Έχεις ακούσει καρπαθιά να ίχνει κατάρες? Χάρντκορ πράματα. Θα τις μάθω και θα αρχίσω να τις αμολάω.

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Φτύστε, χέστε, ψεκάστε, ξεράσατε

Χαιρετώ τη Μπλογκόσφαιρα. Η Μπλογκόσφαιρα με χαιρετάει. Γεια σου μπλογκόσφαιρα. Γεια σου Αμερικλάνε λεβέντη.

Δεν θα πρωτοτυπήσω σήμερα, όσοι με ξέρετε περιμένετε να διαβάσετε για τους νέους συγκάτοικους και για τους νέους συγκάτοικους θα γράψω. Απόψε, Κυριακή βράδυ, είναι η τέλεια ευκαιρεία να σας τους περιγράψω. Κατ'αρχήν να πω ότι μένουμε σε ένα πολύ ωραίο και τζάμπα διαμέρισμα, σε πολύ ωραία πολυκατοικία με γυμναστήριο μπιλιάρδο και πισίνα. Το διαμέρισμα έχει δύο πολύ ωραία υπνοδωμάτια, δύο εξίσου ωραία μπάνια, μία ωραιότατη κουζίνα και ένα ικανοποιητικό σαλόνι με τελεόραση πλάσμα και τα λοιπά και τα λοιπά. Τα λέω αυτά γιατί πρώτον ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ και δεύτερον να ξεκαθαρίσω ότι το μέρος δεν με ενοχλεί καθόλου. Το υπνοδωμάτιο το μοιράζομαι με έναν Ινδό και στο άλλο υπνοδωμάτιο είναι ένας Κινέζος.


Τα Σαββατοκύριακα εγώ φεύγω, πάω στην άλλη μεριά του Κονέχτικατ να δω το Πεπόνι και να κάνω κανα πείραμα στο άλλο εργαστήριο. Γυρνάω απόψε κατα τις 10 και πάω στην Κουζίνα να ζεστάνω μανιταρόσουπα στον μικροκυμάτων να φάω γιατί με είχε κόψει η λόρδα. Με το που πάω, μια μπόοοοοχα! Πωωωωω ρε λέω κάτι ψόφησε εδώ μέσα. Γυρνάω και ρωτάω τον Κινέζο, με τρόπο, για πες ρε, τι έφαγες σήμερα? Α τίποτα το ιδιαίτερο, λέει, έβρασα λουκάνικα με γαρίδες και χόρτα. ΟΚ λύθηκε το μυστήριο της μπόχας.

Τώρα που γράφω, ο Ινδός είναι στο υπνοδωμάτιο κλεισμένος και βλέπει ταινία μπόλιγουντ με τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ ακουστικά και παρακαλώ όποιος ξέρει πως αποστειρώνουμε ακουστικά να με ενημερώσει άμεσα ευχαριστώ. Ο Κινέζος κάθεται στον πάγκο της κουζίνα καις βλέπει κινέζικη σαπουνόπερα. Εγώ κάθομαι στο σαλόνι και βλέπω μπάτμαν. Είμαστε μια πολύ ωραία παρέα δεν το συζητώ!


Λοιπόν έχουμε και λέμε.

Ο Κινέζος. Ο Κινέζος είναι η φάρα κινέζων που ρουφάνε το σιχαμένο φαΐ τους, κάνοντας όσο περισσότερο θόρυβο γίνεται. Όσο περισσότερο θόρυβος, τόσο το καλύτερο. Αν δεν σε ακούσει ο γείτονας να ρουφάς το λιωμένο μπόκολο τότε δεν αξίζει να τρως. Επίσης πρέπει να έχει καρκίνο στο λαιμό και γι'αυτό χρειάζεται κάθε δύο λεπτά να πηγαίνει στην τουαλέτα και να φτύνει με λύσσα, ενίοτε φτύνει και στο νεροχύτη της κουζίνας. Όταν τρώει τα σιχάματα που βράζει έρχεται σε οργασμό τον οποίο εκδηλώνει με μμμμμμμ χμμχμχμχμχμ χμχμοοοοοοοο very good μμμμμμμμμμ yes μμμμμμμμ. Δεν αστειεύομαι, δεν υπερβάλω, μα στο σπίτι να είναι μα σε εστιατόριο, κάνει μμμμμμ και απολαμβάνει το φαγητό του ίσως λίγο περισσότερο απ'όσο είναι κοινωνικά αποδεκτό. Αλλά αυτά που τρώει είναι υγιεινά, όπως μου λέει κάθε φορά που με βλέπει να ανοίγω κονσέρβα ή την κατάψυξη. Δεν καταδέχεται να βάλει καν λίγη σως σόγιας στο φαΐ του μπας και σπάσει η μπόχα, όχι, πρέπει να είναι, λέει, η αγνή γεύση των υλικών. Ενώ εγώ που τρώω κονσέρβες και κατεψυγμένα, λέει, δεν κάνω καλό στον οργανισμό μου. Θέλω να του πω πως ούτε το να φτύνει στον νεροχύτη ή να πηγαίνει στην τουαλέτα για πιπί του και να μην πλένει τα χέρια του είναι καλό για τον οργανισμό μου αλλά δεν ξέρω πως να του το φέρω.

Ο Ινδός. ΤΟ ΣΙΧΑΜΑ Ο ΓΥΦΤΟΣ Ο ΨΩΡΙΑΡΗΣ. Ο Ινδός εντάξει εννοείται ότι ούτε αυτός πλένει τα χέρια του όταν κατουράει. Είναι χορτοφάγος, γιατί σέβεται τα ζώα, και έχει κατασχέσει το μόνο αντικολλητικό τηγάνι για να ζεστένει ψωμιά. Αδερφέ, μου λέει, σε αυτό το τηγάνι δεν θα βάζουμε ούτε αυγά ούτε κρέας, ΟΚ? ΟΚ του λέω. Το επόμενο πρωι έκανα αυγά με μπέικον. Αααααααα σόρρυ μωρέ ξεχάστηκα. Πάει το τηγάνι το γκαβατζώσαμε. Τώρα τσακώνεται με τον Κινέζο για ένα κατσαρολάκι. Ο Κινέζος το θέλει δικό του για να βράζει νερό, νερό μαλάκα λες και είμαστε Πεκίνο, και ο Ινδός το θέλει για να φτιάχνει τσάι μασάλα. Καμιά μέρα θα πάω να βρω στομάχι από γελάδα και θα βράσω πατσά μέσα στο κατσαρολάκι τους και καλοχώνευτο το μασάλα.

Επίσης το πρωί ο Ινδός κατασκηνώνει στην τουαλέτα για μία ώρα, με το ρολόι μία ώρα. 20 λεπτά χέζει και μετά τραβάει όχι ένα όχι δύο αλλά τρία, ναι ΤΡΙΑ, καζανάκια, γαμώ τα κάρυ του! Συν αλλα 20 λεπτά να μπανιαριστεί και μετά να σενιαριστεί να γίνει όμορφος με τα δυο κιλά ΚΩΛΟνια και το γιακά σηκωμένο. Κι'εγώ ο μπαλαμός απ'έξω να περιμένω.

Γενικά μέχρι στιγμής αν εξαιρέσεις τη μόνιμη ναυτία και τους εμετούς που ρίχνω από τη σιχαμάρα, καλά τα πάμε. Με το που τους πήρα χαμπάρι τους είπα, με συγχωρείτε λίγο πάω μέχρι το μπακάλικο να πάρω πατατάκια. Επέστρεψα με χλωρίνη σε σπρέι την οποία ψεκάζω παντού παντού όμως, τουαλέτα μπανιέρα νιπτήρας νεροχύτης πόμολα. Τι στο διάολο λέω θα το πάρουν χαμπάρι ότι με αηδιάζουν και θα φτιάξουν, αλλά που! Όρχεις. Οπότε τι να γίνει, είμαι με τη χλωρίνη στο χέρι.

Δεν φταίνε αυτοί όμως! Οι μαλάκες από την εταιρεία φταίνε που μας χωρίσανε έτσι ώστε να είμαστε ανάμικτοι. Σώνει και ντε να με βάλουν να μοιραστώ τουαλέτα με τον Ινδό που τρώει μισό κολοκύθι και χέζει έναν κουβά σκατό. Και να μοιράζομαι νεροχύτη με Κινέζο που φτύνει πιο πολύ φλέμα απ'όσο πίνει νερό.

Έχω κι'άλλα να πω για την πάρτη τους αλλά εκνευρίστηκα και ακούω τον Ινδό από μέσα να χαχανίζει με το μπόλιγουντ και ανάβουν τα λαμπάκια κι'άλλο!