Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Σπαράγγια?

Με ξεμπρόσθιασε η Πορκουπίνη και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε:
Θέλω να κάνεις γιο και κάθε φορά που θα του κάνεις μπάνιο ή θα του αλλάζεις πάνα να σε κατουράει στα μούτρα...
Σαχλαμάρα!!!
Ναι κυρία μου, είμαι σαχλαμάρας. Δεν το αρνήθηκα ποτέ! Ίσα ίσα που το προωθώ το συγκεκριμένο προσόν μου. Από τότε που με θυμάμαι, σαχλαμάρας ήμουν. Και με την καλή και με την κακή έννοια. Αυτό που μου τη δίνει είναι ότι το αν μια σαχλαμάρα μου ήταν "καλή" ή "κακή" δεν είχε να κάνει τόσο με τη σαχλαμάρα αυτή καθ' εαυτή, αλλά με τη διάθεση των τριγύρω. Βρε δε με χέζουν.

Τους βαριέμαι τους τριγύρω μου. Τους βαριέμαι εύκολα. Ξέρεις γιατί Πορκούπω? Να σου πω. Γιατί με ορίζουν. Δεν με περιορίζουν, γιατί που να το περιορίσεις όλο αυτό το πράμα που λέγεται ψυχοσύνθεση Αμερικλάνου, αλλά προσπαθούν να με ορίσουν. Κάνε ό,τι θες ρε παιδί μου αλλά αν δεν συμφωνεί με το προφίλ που σου έχω αποδώσει, είσαι γελοίος και υποκριτής.

Δηλαδή, να αλλάξουμε δεν μπορούμε ρε μανίτσα? Έρχεται που λες η καθηγήτρια με τον τρόμο στο μάτι της να με ρωτήσει αν είναι όλα καλά, η οικογένειά μου καλά, τα καράβια μου όλα ΟΚ. Γιατί? Γιατί εμφανίστηκαν φερέρο ροσέ σοκολατάκια στο μίτινγκ και δεν χίμηξα. Εντάξει! Είμαι γλυκαντζής. Τώρα που έχω πόσες βδομάδες να φάω γλυκό ψωμιά πίτσες και τα λοιπά, έχουν σπάσει τα νεύρα τους.

Πως τόλμησε ο Αμερικλάνος να επιδείξει τέτοια αυτοσυγκράτηση, αφού δεν του το'χαμε? Άπαξ και δεν στο'χουν, δεν επιτρέπεται να το κάνεις. Βρε ουστ!

Γιατί εγώ νομίζεις μου το'χα? Έλα τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν μου το'χα. Περίμενα λες ποτέ να είμαι σε κουζίνα και να μαγειρεύω... κοτόπουλο με... σπαράγγια και... λάχανο.. ακούγοντας έγια μόλα έγια λέσα από το γκρικ σάουντ αργοναύτης? Δηλαδή αυτή τη σκηνή από που να την πιάσεις και από που να την αφήσεις. Σπαράγγια?? Που ούτε φατσικά δεν τα ήξερα. Αυτά τα πράσινα με τα καρφάκια που είναι σαν πόδια πόκεμον. Έτσι τα ήξερα. Κανονικά θα έριχνα πατάτες εκεί μέσα, και σάλτσα, θα έκανα και την παπάρα μου με το ψωμί... Ακούγοντας μαζού και δε ζου.

Ρε συ τι μπόχα είναι αυτή που έχουν τα σπαράγγια? Πλάκα πλάκα ωραίο φαίνεται. Να δοκιμάσω δεν τόλμησα ακόμα. Βγήκε και μπόλικο. Εμ τρία βυζιά κότας έπεσαν μέσα, και μια μάτσα σπαράγγια ΝΑ με το συμπάθειο.
Α όλα κι'όλα. Μαζού θα ακούμε πάντα γιατί συνδυάζουν την ποιότητα με την αθωότητα. Ναι γι'αυτό, έλα. Αλλά μη μου τη λες ρε μανίτσα όταν βάζω στο φέισμπουκ αυτόν τον άλλο τον πως τον λένε... κάτσε να τσεκάρω. Παντελής Θαλασσινός. Σάμπως τον ήξερα κι'απο χτες νομίζεις? Όχι. Στο ράδιο άκουσα ένα τραγούδι του, το οποίο δεν ασχολείται ούτε με το πουλί του ούτε με το μουνί της γκόμενάς του, ούτε με την πληγωμένη του καρδιά (η οποία πληγή έχει να κάνει με το πουλί του και το μουνί της που δεν βρίσκονται το ένα μέσα στο άλλο συχάν, έλα τώρα μην τα ξαναλέμε). Κάτι λέει για ν'αγαπάμε τα πέλαγα και τα βουνά. ΟΚ.


Το θέμα είναι ένα Πορκούπω. Είμαι σαχλαμάρας και αλλοπρόσαλος. Τώρα ακούω μαζού σε μισό λεπτό θα ακούω έγια μόλα (έγια λέσα), μετά θα ακούω μπόλιγουντ και για φινάλε θα βάλω και Μπαχ. Δεν ξέρω την τύφλα μου για κανένα από αυτά τα είδη μουσικής. Δεν ξέρω την τύφλα μου εν γένει για είδη μουσικής. Βίσση και Χατζηγιάννης (και όλα τα παρεμφερή... καλλιτέχνια) να μην είναι, και δεν έχω πρόβλημα, το ακούω. Τώρα που είναι της εποχής, θα ακούσω και τα αυτά από τις παρασκευές... Πως τα λένε μωρέ. Τα γλυκή μου έαρ και τα παρεμφερή.

Ας το πάρουν όλοι οι τριγύρω μου χαμπάρι επιτέλους ότι έχουν να κάνουν με πολλαπλή  και ανισόρροπη προσωπικότητα και να μην εκπλήσονται με τίποτα. Αλλιώς δε γίνεται δουλειά, βαριέμαι λέμε. Μου δείχνουν μια εικόνα του εαυτού μου την οποία και προφανώς άλλαξα γιατί τη βαρέθηκα. Άρα τους βαριέμαι. Γενικά βαριέμαι τι να λέμε τώρα.

Πάντως, το καλύτερο σχετικά με τη δίαιτα ξέρεις ποιο είναι? Το σοκ και το δέος στις μούρες μερικών μερικών. Άαααααχ. Είμαι κακός άνθρωπος. Τρώει η Κινέζα μισό κιλό ρύζι με κάτι κοτόπουλα από πάνω, βγάζω εγώ το ψητό με τη σαλάτα και την κομπλάρω. Ααααααχ. Τρώει ο Ινδός την πίτσα και βγάζω εγώ τα μύγδαλα. Ααααααααχ. Τρώει ο Κινέζος το παστέλι και τρώω εγώ γλυκιές πιπεριές. Ααααααχ.

Μια που είπα παστέλι. Μου έκανε η μάνα μου δέμα πάλι, και μου έστειλε ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά που είπα να μη στείλει. Κάνω δίαιτα μάνα, κανόνισε! Ναι παιδί μου, ναι ναι μην ανησυχείς ξέρει η μανούλα. Βάλε μερικά μελεκούνια μόνο (ροδίτικο παστέλι). Και τι έστειλε? 200 κιλά μελεκούνια, μισό κιλό βανίλια, ούτε που μέτρησα πόσους χαλβάδες μακεδονικούς είχε εκεί μέσα (με σοκολάτα - θα με πεθάνει αυτή η γυναίκα), πόσα μαντολάτα και πόσα κουτιά λουκούμια! Έεεεετσι. Ελπίζω να λήξουν αφού γίνω φέτες γιατί πριν γίνω φέτες δεν τρώω βανίλια. Όσο κι'αν μου μιλάει. Όσο κι'αν με παρακαλάνε τα λουκούμια να κάνουμε κατάσταση. Όσο κι'αν..... 


Θα φάω τα βρωμερά σπαράγγια ρε. Με το κοτόπουλο. Και λάχανο. Σπαράγγια. Σπαράγγια. Απεταξάμεν τον πειρασμό. Σπαράγγια.

ΥΓ: Ήρθαν οι νέες γουρούνες οπότε ετοιμάσου για τρελή γκρίνια. Θα σας συστήσω την επόμενη φορά.
ΥΓ2: Όποτε είσαι ντάουν, φαντάσου με να μαγειρεύω σπαράγγια τραγουδόντας έγια έγια μόλα έγια έγια λέσα. 
ΥΓ3: Μετά από πολύ -πολύ- πρήξιμο, μου έστειλε και σωληνάριο με αυγά ψαριών. Λες να χάλασε? Καλό φαίνεται μωρέ. Δεν τρώω και ψωμί να το αλείψω απάνω...
ΥΓ4: Ρε παιδιά ας μου εξηγήσει κάποιος τι είναι αυτό το "Σύνδεσμοι σε αυτή την ανάρτηση" που έχει στον πάτο. Μα τω Θεώ δεν καταλαβαίνω το ρόλο βαράει.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Εσείς που ουρείτε!

Πρωί πρωί διάβασα το σχόλιο της Grouta και κόντεψα να κατουρηθώ από το γέλιο:
Δηλαδη σας εθαβε κανονικα και μετα εκανε την κινεζα?
Πάλι καλά που δεν ήταν κανείς τριγύρω να με δει δηλαδή. Και κατουριέεεμαιιι!! Σήμερα Γκρούτα μου έδωσες ωραία πάσα για να σας μιλήσω για κάτι που με παιδεύει τις τελευταίες βδομάδες, ένεκα η διατροφή τρομάρα μου.

Έκοψα που λες τους πολλούς πολλούς υδατάνθρακες και τι κατάλαβα? Ακόμα τίποτα από άποψη ζυγαριάς, αλλά ο μεταβολισμός μου έχει αρχίσει να ανάβει κόκκινα λαμπάκια, να βαράει σειρήνες και να μουγγανίζει σε άσχετες ώρες. Εμ τόσα χρόνια τον φόρτωνα με ζάχαρες και ψωμιά, και τώρα ξαφνικά δεν έχει τι να κάνει, κατάλαβες? Και τι κάνει? Παράγει ούρα!

Ναι ναι, καλά διάβασες, για ούρα θα μιλήσω σήμερα. Εγώ που με βλέπεις, δεν είμαι πολύ της ούρησης. Ούτε του νερού πολύ είμαι. Δηλαδή ζήτημα να έπινα ένα ποτήρι νερό την ημέρα, άντε και ένα ακόμα καμια κόκα κόλα. Με αποτέλεσμα να μη χρειάζεται να πηγαίνω στην τουαλέτα κάθε τέταρτο! Πολύ βολικό. Αφού για να καταλάβεις, το Δεκέμβρη που πήγα στο σπίτι του αδερφού μου για μερικές μέρες, αγόρασε έξτρα μπουκάλια νερό για να'χουμε να πίνουμε. Την τρίτη μέρα γυρνάει και μου λέει (ο μικρός τώρα αυτό): Ρε μαλάκα, από τότε που ήρθες δεν σε είδα να πίνεις νερό. Μόνο ένα μπουκαλάκι κόκα κόλα τρεις μέρες τώρα.

Είχε δίκιο. Όχι, το σωστό θα το πω, είχε δίκιο. Είναι βλέπεις από τον ενθουσιασμό που επέστρεψα στην Ελλάδα και ξέχασα να πιω νερό! Να φάω όχι δεν ξέχασα (προς Θεού). Και το άλλο ξέρεις ποιο είναι? Τρώω το φαΐ μου λύσσα! Το αλάτι για μένα είναι κάτι σαν το κουτσομπολιό για την Κινέζα, το οξυγόνο για τα κολοκυθάκια και το μέλι για τον Γουίνι. Όσο πιο πολύ, τόσο το καλύτερο. Αφού υποπτεύομαι ότι αν με κόψεις, θα τρέξει αλάτι αντί για αίμα. 

Λες γι'αυτό να μη με πολυτσιμπάνε τα κουνούπια το Καλοκαίρι? Λύσσα το αίμα του τύπου σου λέει, πάμε πάρακει στα μέλια.

Πο ρε γαμώτο ξέφυγα πάλι. Αλλού την πήγαινα την ανάρτηση στο κεφάλι μου. Είμαι που λες τις τελευταίες βδομάδες και πίνω νερά. Πίνω και καφέδες. Και κατουριέμαι. Μαλάκα μου κατουριέμαι πολύ και συχνά. Και δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσει καθόλου. Γιατί? Γιατί δεν μου αρέσει να ουρώ σε δημόσιες τουαλέτες! Δεν είναι ότι σιχαίνομαι, είναι ότι... κατουράω εκεί που κατουράνε οι άλλοι! Άσε που δεν μπορώ να λειτουργήσω με κόσμο γύρω.

Μα τώρα να κοιτάς να ξαλαφρώσεις και να μπαινοβγαίνει κόσμος... ταράζομαι. Και όταν ταράζομαι δεν βγαίνει ούτε στάλα. Και όταν δεν βγαίνει ούτε στάλα, θα με κοροϊδεύουν οι άλλοι ότι παω στην τουαλέτα για ένα πλουτς λες και είμαι τίποτα 80ρης! Το ξέρω γιατί κι εγώ έτσι τους κοροϊδεύω. Δεν ξέρεις εσύ.


Επίσης δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό το ρημάδι το πράμα που έχουν στους τοίχους για να κατουράς. Τι διάολο, σκύλος είμαι να τα ρίχνω πάνω στον τοίχο? Εμένα μανίτσα μου το σπίτι που μεγάλωσα είχε λεκάνη κανονική. Δεν τα ξέρω εγώ αυτά τα κόλπα. Που μπαίνει ο βρωμοινδός πάει και κατουράει στον τοίχο, ρίχνει δυο στάλες νερό στα χέρια του (χωρίς σαπούνι) και μετά πιάνει και το πόμολο για να βγει!


Κοίτα Κωνσταντίνο Κατακουζινό δε με λες, αλλά από την τουαλέτα για να βγω με χαρτί το πιάνω το πόμολο. Βρε δεν πα να με δουλεύετε όσο θέλετε. Έλα εσύ να πιάσεις τα ούρα του Ινδού άμα σε βαστάει!

Ο οποίος Ινδός έχει κύστη μεγέθους φουντουκιού και πάει συνέχεια. Συνέχεια όμως. Λες και χτυπάει κάρτα ρε γαμώτο! Και όποτε πάω εγώ, τσουπ νάτος κι'έρχεται! Δεν σου κάνω πλάκα, αφού νομίζω το κάνει επίτηδες. Το ξέρει ότι έχω θέμα με την ούρηση και το κάνει επίτηδες για να μου κάνει τα νεύρα κρόσια! Και τώρα που σου γράφω κατουριέμαι αλλά δεν πάω γιατί το ξέρω ότι θα με ακολουθήσει!

Βρε λες να είμαι υποχόνδριος? Δεν ξέρω και τι ακριβώς σημαίνει.

Μια φορά μπαίνω που λες, δεν ήταν κανείς, πάω στην τουαλέτα αρχίζω να κατουράω και ακούω ξαφνικά από δίπλα έναν γέρο καθηγητή να βήχει. Κατάλαβες γιατί έβηχε. Εμ πόσο να βήξει ο άνθρωπος... σε αυτή την ηλικία η δύναμη του κώλου είναι τάξεις ανώτερη από τη δύναμη του πνεύμονα, δεν φταίει αυτός. Σιχάθηκα όσο δεν πάει αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω στη μέση γιατί ήμουν σε μια φάση "ή θα κατουρήσω ΤΩΡΑ ή θα μου βγουν από τ'αφτιά". Άσε που με έιπασε νευρικό γέλιο και κατούρησα το σύμπαν εκεί μέσα. Τουλάχιστον θα χάρηκε γιατί είναι αυτός ο καθηγητής ο χωρατατζής που δεν είχε καταφέρει (μέχρι τότε) να με κάνει να γελάσω. Ας είναι.


Έχω ρε παιδί μου κι'εγώ τα προβλήματά μου. Σήμερα σηκώθηκα στις 5, πίνω τον δεύτερο καφέ και σου λέω κατουριέμαι ελεεινά. Θα τελειώσω τον καφέ, θα περιμένω κανα τέταρτο και θα πάω. Μην ξαναπηγαίνω μετά λόγω αυτού του καφέ.

Ποοοοο ρε διαβάζω όσα έγραψα και αηδίασα. Κάτσε να σε αηδιάσω λίγο ακόμα.

Μια φορά πάω και ήταν όλα αυτά τα τετράγωνα δωματιάκια με τη λεκάνη μέσα πως σκατά τα λένε μωρε, γεμάτα. Αναγκαστικά κατούρησα στον τοίχο. Και μόνο στην ιδέα ότι ενώ εγώ ουρούσα στον τοίχο δυο άλλοι πίσω μου... χέζανε, μου ερχόταν να ξεράσω. Ευτυχώς το αναγούλιασμα το έκανα αθόρυβο γιατί έχω κάνει εξάσκησηηηηηη μισο μισο μισο

Ααααααχ ξαλάφρωσα. Είδα τον Ινδό να πηγαίνει προς την άλλη μεριά του κτηρίου και τσακίστηκα. Πως με πήρε πάλι όμως χαμπάρι η παλιοκατσαρίδα, ένας Θεός το ξέρει! Με πρόλαβε όταν έπλενα τα χέρια μου, με ΣΑΠΟΥΝΙ, έβαλα έτσι μπόλικο μπόλικο να το δει μπας και πάρει το μήνυμα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά υποπτεύομαι ότι οι Κινέζοι έτσι κατουράνε. Δεν ξέρω γιατί.
Πες μου ρε συ Γκρούτα, είμαι παράλογος? Είμαι περίεργος? Είμαι μυγιάγκιχτος? Είμαι παράξενος? Υποχόνδριος? Τι σκατά?

Πάρε και ωραίο βιντεάκι με το Μιχάλη (καλή ώρα) οδηγό νταλίκας (που τέτοια τύχη) να ουρεί:

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Ψυχασθενής ανάμεσά μας

Η αλήθεια είναι, και για να είμαι ειλικρινής δηλαδή, ότι αφορμή έψαχνα, αλλά ήταν καλό το σχόλιο:
Όσο γι αυτές τις μπάρες δημητριακών πρόσεξε τες είναι άτιμες είχα φάει μία φορά και έγινα πύραυλος..όχι εγώ ο όπισθεν μου ;) ;)
Δε χρειάζομαι λοιπές εξηγησεις Μάγκα Δάγκα! Και ούτε τις θέλω. Και μιας που ανέφερες "άτιμες" που πρέπει να προσέχω, λέω να σου μιλήσω για την άτιμη την Κινέζα.

Θα ήθελα να παρακαλέσω όσους ετοιμάζονται ήδη να σχολιάσουν ότι γουστάρω την Κινέζα να κάνουν λίγη υπομονή γιατί δεν αναφέρομαι σε αυτή την Κινέζα μανίτσες μου. Όχι. Κάντε λίγη υπομονή και διαβάστε γιατί θέλω τη γνώμη σας. Έλα μπράβο.

Ψυχασθένεια Μάγκα μου. Ψυχασθένεια. Όταν κάποιος επι δύο χρόνια θάβει όλο τον κόσμο διαδίδοντας σενάρια φαντασίας, ενώ από μπροστά κρατάει αγγελικό προσωπείο χωρίς να την καταλάβει κανείς, είναι ψυχασθένεια.

Πως ακριβώς ζει ένα τέτοιο άτομο? Όταν πάει για ύπνο και σκέφτεται "Ωραία σήμερα είπα αυτό το ψέμα στον Χ για τον Ψ και αυτό το ψέμα στον Ψ για τον Χ οπότε αύριο έχει σόου", πως μπορεί να μην πηδήξει από το παράθυρο? Όταν κάνει ντουζ, πως δεν του έρχεται να πνιγεί με το καλώδιο? Όταν τηγανίζει, πως κρατιέται και δεν βουτάει τη μούρη του στο καυτό λάδι?

Και, κυρίως, όταν κοιτάει στα μάτια τον μαλάκα τον Χ, δηλαδή εμένα, και την ηλίθια τη Ψ, δηλαδή την Κινέζα, πως μπορεί και δεν τα βγάζει από ντροπή? Τα μάτια της. Αναγούλιασα.

Σχεδόν ό,τι έχω γράψει για την Κινέζα εδώ μέσα, δεν ισχύει. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ξέρω. Ευτυχώς γιατί ήταν πολλά. Δυστυχώς γιατί ήταν όλα φαντασιώσεις της άλλης Κινέζας, που θεωρούσα(με) φίλη.

Δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο με το θέμα. Όταν γυρίσει από την Κίνα το πουτανί, σε κανα μήνα, θα της εξηγήσω όλους τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε η ίδια να ανοίξει την πόρτα του αεροπλάνου και να πηδήξει. Γιατί πάει στο διάολο ένας Αμερικλάνος και μια Κινέζα δεν έχει σημασία. Άστους να μαλλιοτραβούνται, αφού είναι τόσο χάπατα που σε ακούγανε δύο χρόνια. Αλλά και στον άντρα σου? Και στη χήρα μάνα σου? Και στον αδερφό σου? Είναι δυνατόν να βάζεις λόγια στον αδερφό σου να χωρίσει από τη γυναίκα του και να μην του μιλάει η μάνα του? Το ίδιο και για κάτι "φίλους" σου?

Εσύ Μάγκα μου τι λες. Να την ξεμπροσθιάσω την χαρχάλω πριν καταλάβει ότι την πήραμε χαμπάρι και τα γυρίσει εναντίον μας, ή να την αφήσω να πάει στο διάολο - γιατί εκεί θα πάει. Και μη μου πεις σε παρακαλώ να το ξεχάσω, γιατί αποκλείεται. Έχει πει χοντρά πράγματα.


ΥΓ: Κάτι άσχετο, όποιος ξέρει καλό ΒΟΥΝΤΟΥ να επικοινωνήσει με τα γραφεία του Αμερικλάνος Α.Ε. Απολαβαί ικανοποιητικαί.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Φάτα ούλα. Ούλα!!!!

Σας έλειψα? Όχι? Μια χαρά ήσασταν χωρίς το σούργελο? Να πάω να κρυφτώ στο δάσος με τα ποντίκια πάλι? Καλάααααα. Καλάαααα. Μόνο η Ροκμαντίκ με εχτιμάει δηλαδής?
Βραβείο Γαμάτου Μπλόγκερ: Αμερικλάνος Το ξέρω πως δεν χρειάζεται τα δικά μου βραβεία για να το μάθει, όμως πραγματικά, ο άνθρωπος είναι τέλειος.
Βρε Ροκμαντίκ μάνα μου, με κάνεις και κοκκινίζω... έρχεται και Πάσχα...


Και που να σου πω τις καινούριες σάχλες μου, εκεί να δεις τελειότητα. Αλλά πριν ξεκινήσω θα ήθελα να δηλώσω ότι για άγνωστους λόγους όσο γράφω επέλεξα να ακούω Μπίγαλη, τρομάρα του. Μελισσούλα, Κόρη του Περιπτερά, Γειτόνισσα και λοιπά σαχλοτράγουδα που άκουγα στο γουοκμάν όταν ήμανε 8-9 και νόμιζα ότι μιλάει για τη μάγια τη μέλισσα γιατί που να πάει το αθώο μυαλό μου... Που να φατναστώ τι εννοεί με το "να πάρεις απ'τη γύρη μου" και "το νέκταρ σου κοινώνησα" έλεος ρε παιδιά ντροπή δεν είχαν πάνω τους στις αρχές των νάιντιζ?

Ξεκίνησα που λες Ροκμαντίκ διατροφή. ΠΡΟΣΟΧΗ, ξεκίνησα διατροφή, όχι δίαιτα. Όχι. Δίαιτα. Το έχω δοκιμάσει και το "δίαιτα" αλλά δεν μου κάνει. Δεν μπορώ να έχω το φαγητό μου περιορισμένο, θέλω να ξέρω ότι μπορώ ανα πάσα στιγμή να ανοίξω το ψυγείο και να το φάω όλο, ζωή να'χω. Αυτό το πράγμα εν τω μέσω δίαιτας δεν είναι επιθυμητό. Δεν είναι καθόλου επιθυμητό θα'λεγα. Στη διατροφή όμως? Ε? Ε?

Στη διατροφή δεν σου λένε πόσο να φας αλλά τι να φας. Άμα θες να φας μέχρι τελικής πτώσεως, να φας μάνα μου δεν στο στερεί κανείς το δικαίωμα. Έτσι, τώρα μιλάμε τη γλώσσα μου. Αδειάζεις το ψυγείο και τα ντουλάπια από τους πειρασμούς (στο στομάχι σου τους αδειάζεις, ένα Σαββατοκύριακο μου πήρε), το γεμίζεις με τα νέα και τρως όσο

Ποοοοο χάλια ο Αλκαίος και τα τι τι του, δεν μπορώ να σκεφτώ να γράψω. Επιστρέφω στον Μπίγαλη.

και τρώς ακατάπαυστα, αλόγιστα, ακανόνιστα, ασταμάτητα και α... α... α... ανεπιστρεπτί. Και δουλεύει. Μαλάκα μου, δουλεύει. Το είδα σε κάτι φίλους που το κάνανε για ένα μήνα και έπεσε η ρουφιάνα η μπάκα (από εκεί ζήλεψα μη φανταστείς ότι ξύπνησα μια μέρα με την σκορδοκαΐλα να αλλάξω τη διατροφή μου). Κοίτα να δεις τι έκοψα. Έκοψα το ψωμί (έχε γεια πιστέ μου φίλε και έχε χάρη που δεν υπάρχει ταραμάς να στον αλείψω). Έκοψα το ρύζι (έχε γεια βουτυρωμένο πιλάφι. Μου θυμίζεις τους Κινέζους και δεν λυπάμαι καθόλου που σε βλέπω να φεύγεις) και τις πατάτες (χρόοοοονια τώρα περιμένω τοοοονειρόοο μου να φανείι. Χρόοοοονια τώρα η καρδιάααα μουυ έεεεχει μείιινει μοναχή! Πατατούλες με φέτα πατατούλες με κέτσαπ, πατατούλες με λεμόνι και παρμεζάνα, πατατούλες με τα πάντα, μου λείπετε και σας ονειρεύομαι (και ορέγομαι) κάθε νύχτα). Και τα γλυκά βεβαίως.

Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζεις. Έχω πήξει στα κοτόπουλα και τα ψητά χοιρινά. Ψητό χοιρινό κινέζικο. Ψητό χοιρινό μπάρμπεκιου. Ψητό χοιρινό με μέλι. Λωρίδες καπνιστού χοιρινού σαν πατατάκια ένα πράμα. Το τι γουρούνι καταλάνωσα αυτή τη βδομάδα... δε λέγεται. Και αντί για ρύζι τρώω φακές. Βιολογικές φακές έτοιμες βρασμένες. Και αυγά. Πολλά αυγά. Αν και συνήθως τρώω αυτά του κουτιού (100% φυσικά έλα σκασμός) που είναι μόνο το ασπράδι. 

Για όταν με πιάνει το δεν μπορώ δεν αντέχω άλλο θέλω κάτι στέρεο κάτι ψωμοειδές λίγο άμυλο γαμώ το στανιώ μου, έχω αυτές τις σιχτιρισμένες μπάρες δημητριακών με ξηρούς καρπούς που είναι λες και μασάς άχυρα που τα χέσανε διαβητικά άλογα και έχουν μια υποψίιιιια γλύκας. Κάποιοι κακοπροαίρετοι λένε ότι όταν κάνεις τέτοια διατροφή δεν επιτρέπεται το καλαμπόκι και ο αρακάς. Ναι, χαχα, καλά. Είπαμε. Καλαμπόκι αρακάς φασολάκια ελιές τουρσί ταραμάς φέτα δεν-λείπουν-ποτέ-από-το-ψυγεί-ο.


Δουλεύει όμως, έχω δει αλλαγές. Ξυπνάω νωρίς. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ξυπνάω και σηκώνομαι εύκολα χωρίς ξυπνητήρι παρακαλώ! Από την πείνα μεν, σηκώνομαι δε. 


Κοίτα να δεις όμως, πότε αποφάσισα να ξεκινήσω διατροφή πλούσια σε κρέας αυγά και ψάρια. Τη Σαρακοστή! Είναι παιδί μου να είσαι ανάποδος άνθρωπος. Μου λέει κάθε μέρα η μάνα μου, φάε παιδάκι μου και λίγο ψωμάκι, φάει και λίγη πατατούλα δεν θα το πούμε σε κανέναν, έλα μάτια μου φάε κάτι γιατί με τόσα νεύρα που έχεις από την πείνα μου ταράζεις και τα δικά μου από την άλλη μεριά του πλανήτη!


Ψωμία και πατάτες θα ξαναφάω όταν γίνω φέτες. Κοντοζυγώνει και το συνέδριο στη Χαβάι, 16 μήνες μείνανε. Τι είναι 16 μήνες? Ακριβώς, τίποτα.

ΥΓ: Πως κατέληξα από τον Μπίγαλη να ακούω Βέρα Λάμπου και το νινί σέρνει καράβι πάλι, δεν μπορώ να το καταλάβω.
ΥΓ2: Η τελευταία εικόνα με εκφράζει απόλυτα. Τόσο απόλυτα, που την κάνω νέο άβαταρ. Τώρα.
ΥΓ3: Αυτές τις εικόνες τις ξεσήκωσα από το τούμπλρ, και τις λένε meme. Μπορεί εγώ να είμαι απλά ανώριμος και να γελάω με βλακείες, αλλά γελάω και ναι κατουριέμαι λίγο μερικές φορές. Έκανα και λογαριασμό για να αναδημοσιεύω τα αγαπημένα μου, εδώ.
ΥΓ4: Θα έβαζα εικόνες από φαγητά μιας και ταιριάζει με το θέμα, αλλά δεν έχω τάσεις μαζοχισμού μάνα μου.