Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Μπάι Μπάι Μπάμπ

Χέλλου! Το τερματίσαμε πάλι με την τεμπελιά περί αναρτήσεων. Θυμάμαι τις εποχές που έκανα αναρτήσεις μέρα παρά μέρα και ανατριχιάζω! Τι λογοδιάρροια? Σήμερα αποφάσισα να κάνω νέα ανάρτηση και να παρατήσω αυτή με την οποία τραβγιέμαι μήνες τώρα στο πρόχειρο, ούτως ώστε να μοιραστώ μαζί σας (σας ξέρω σχεδόν όλους πλέον, σκατά ανωνυμία) τα εκπληκτικά νέα, τα νέα που μου άλλαξαν το 2015, τη ζωή ολόκληρη!

Όχι δεν αναφέρομαι στο διδακτορικό που πήρα το Φεβρουάριο, ούτε στην πρώτη επίσκεψη των γονιών μου το Μάιο, ούτε στα 5 κιλά που έχασα το Καλοκαίρι, ούτε σε μια κωλοφαρδία που έπαθα επαγγελματικά. Αναφέρομαι στο γεγονός, ότι... ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΟΜΠΗΣ!!!!


Ο γείτονας ο από κάτω για. Ο Μπάαααπ. Μπομπ ο Μάστορας. Μπόμπη (όπως τον βάφτισαν οι γονείς). Γαμιόλης (όπως τον βάφτισα εγώ) (πολλάκις). Πάει έφυγε ο βρωμιάρης. Βρήκε δουλειά στην άλλη άκρη της Αμερικής, στο Σαν Φρανσίσκο, νοίκιασε μια βάρκα να μείνει μέσα (έλα Παναγία μου), φόρτωσε το αγροτικό και ξεκίνησε για Καλιφόρνια ένα βράδυ που 'λειπα, που 'λειπα επίτηδες.

Μα ήθελε λέει πριν ξεκινήσει την επόμενη μέρα να κάτσουμε να τα πούμε. Ναι ναι του είπα, εννοείται. Τρεις μέρες μετά που επέστρεψα από το κάμπινγκ, είχε εξαφανιστεί! Πιο ωραία επιστροφή από κάμπινγκ δεν έχω ξανα πάθει! Με ρώτησε ένας άλλος γείτονας αν τον είδα τον Μπόμπη πριν φύγει. Α δεν το θυμώμουν μωρέ ότι έφευγε! Εσύ τον είδες, τον ρωτάω. Α έπρεπε να πάω μια επίσκεψη το Σάββατο. Πάπιες Πεκίνου.


Το κάτω σπίτι άδειο, χωρίς μπεκρή, και να βρωμοκοπάει. Μια μπόοοοχα. Αφού ένα βράδυ πήγα να ψάξω μην και πέθανε ο ανώμαλος σε καμιά ντουλάπα. Δεν βρήκα πτώμα, ένα σπίτι πιο βρώμικο και από δημόσιες τουαλέτες βρήκα. Και μπόχα, το'πα ότι σκυλοβρωμόυσε κι' έζεχνε? Δεν ξέρω τι σκατά ήτανε, αν και βασικά αν κρίνω από τους ημίλευκους λεκέδες στα χαλιά μάλλον φαντάζομαι τι ήτανε.


Άνοιξα όλα τα παράθυρα, άναψα τη θέρμανση στο φουλ το έκανα σάουνα για 2 μέρες, ψηθήκανε όλα και ξεβρώμισε. Σχεδόν. Τώρα λέω για καλό και για κακό να πάω να πάρω κανα μπιτόνι σόδα να τη σκορπίσω εκεί κάτω, και να πάρω κανα αρωματικό κερί να κάνω ατμόσφαιρα εδώ πάνω. Αν δεν ήτανε όλα τα κεριά με άρωμα κολοκύθα και κολοκυθόπιτα, πολύ θα με υποχρέωναν αλλά τι να πεις. Αμερικάνοι.


Η μπόχα ήταν τόσο χάλια που ξεκίνησα να ψάχνω καινούριο σπίτι. Πού να πάω όμως ρε, με το ζώον το Πεπόνι έξω στους αγρούς να πηδιέται και να τρώει ξύλο από μια άλλη γάτα. Αυτός δεν ξανακάθεται μέσα σε σπίτι, και εγώ δεν ξαναπάω σε σπίτι μέσα σε δάσος για να έχει αυτός να γυρνάει. Οπότε θα κάτσω εδωνά χάμω και αυτόν το χειμώνα μέχρι να τόνε φάει καμιά αλεπού να τελειώνουμε. Δεν πειράζει! Γάτα ήθελα! Καλά να πάθω!

Αυτά που λες. Στο κωλόσπιτο με μαγειρική σόδα και κεριά με άρωμα πεύκο θα ξεχειμωνιάσω. 


ΥΓ: Τα ξαναέβαλα τα 5 κιλά, μην παρεξηγηθώ


Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Πυρήνας Υποστηρικτών Κώστα Καραμανλή. Έτσι.

Η Christa μιλάει εκ πείρας:
Και τα λέει πολύ σωστά! Για την καριέρα, Κριστόνι, θα θυσιαστώ και θα παρατήσω το δάσος και θα πάω στα Μανχάτα. Όχι ότι το θέλω, καταλαβαίνεις. Αναγκαστικά. Και την Αθηνά Ωνάση αν μου την πέσει ποτέ, αναγκαστικά θα την παντρευτώ. Μη νομίζεις, άλλη όρεξη δεν είχα τώρα, να τρέχω για σέρβις τις λαμποργκίνι και τα κότερα...!

Έχεις δίκιο όμως ότι οι μεγάλες πόλεις είναι πονοκέφαλος. Όχι ότι έχω εμπειρία πάνω στο θέμα, από χωριό στη Ρόδο πήγα σε χωριό στο Κονέχτικατ με 7 χρόνια διάλειμα στην Πάτρα, η οποία είναι  πολλά χωριά κολλημένα το ένα δίπλα/πάνω/μέσα στο άλλο. Μου έχει λείψει η Πάτρα!
 
Λοιπόν Κριστόνι την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην είχα φυλαγμένη εδώ και καιρό. Γιατί είμαστε και οι δύο ξενιτεμένοι και ξεριζωμένοι και ξενυχτησμένοι για να διδακτορικοποιηθούμε, ε και λίγο νοητικά ξεχαρβαλωμένοι με αυτά που διαβάζουμε.

Που λες Κρίστα χτες δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Όχι δεν με χτύπησε πυρετός εθνικής συνείδησης, απλά ήπια φραπέ χωρίς να συνειδητοποιήσω ότι ήταν 9 το βράδυ. Και σήμερα το πρωί ήπια κι άλλο καφέ, φίλτρου αυτή τη φορά, γιατί θεώρησα ότι αν δεν πιω δεν θα μπορέσω να δουλέψω! Τελικά έχω ταχυπαλμίες και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά οπότε είπα να τελειώσω την ανάρτηση που ξεκίνησα πριν κανα μήνα!

Και τι να κάνεις ανάρτηση και να πεις δηλαδή πια. Ένα είναι το μείζον θέμα της περιόδου και πάνω στο θέμα δεν μπορώ να πω ότι έχω αξιόλογη άποψη! Όχι γιατί δε θέλω αλλά γιατί δεν μπορώ να έχω εμπεριστατωμένη άποψη πάνω σε ένα θέμα για το οποίο δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Μη μου πεις ότι πιστεύεις αυτά που μας λένε, ανεξαρτήτως πλευράς! Δεν ξέρω αν ναι ή όχι ήταν η σωστή επιλογή αλλά χάρηκα που βγήκε το όχι γιατί πρώτον κάνει ηχώ με το 1940 και δεύτερον έφερε τη Μέρκελ σε αυτή την κατάσταση:


Μα πες, δεν ανοίγει η καρδιά σου όταν βλέπεις σε τέτοια κατάσταση την καργιόλα? Εγώ πάντως πολύ χάρηκα και ευθύμησα το πρωί όταν την είδα! Λες γι' αυτό να έχω ταχυπαλμίες τώρα? Από τη χαρά παύλα κακία μου?

Έκανα γκούγκουλ τη Μέρκελ για να βρω τη φωτογραφία και τι βρήκα? Υπάρχει λέει καρκίνωμα με όνομα Μέρκελ! Κυριολεκτικά αυτή τη φορά. Γιατί μία πληγή ονόματι Μέρκελ δεν ήταν αρκετή.

Και μιας και ανέφερα πληγές της ανθρωπότητας, βρήκα στο φέισμπουκ μια σελίδα που λέγεται "Πυρήνας Υποστηρικτών Κώστα Καραμανλή". Διάβασα μερικά ποστ, είδα και τι άτομα κάνουν λάικ αλλά ακόμα δεν έχω καταλήξει αν είναι όντως προς υποστήριξη του παιδοβούβαλου ή αν είναι σαρκασμός. Αν ξέρει κάποιος ας με ενημερώσει γιατί αν είναι σαρκασμός θα κάνω λάικ και προμότ ενώ αν είναι κυριολεκτικό θα κάνω ριπόρτ. Δηλαδή και νεοδημοκράτης να είσαι που ψήφισε Καραμανλή το 2004 (καλή ώρα ο υποφαινόμενος), το να τον υποστηρίζεις τώρα μετά από αυτά που βγήκαν στη φόρα ότι έκανε είναι το λιγότερο ψυχανώμαλο.

Να σου πω και το άλλο που παρατήρησα στο φέισμπουκ.


Όσο γνωστοί της γεννιάς μου έχουν άποψη με έντονη πολιτική χροιά επί του θέματος, είναι οι περισσότεροι πρώην υποψήφιοι βουλευτές και όλοι κομματόσκυλα με πλούσιο μπαμπά. Άλλο να έχεις άποψη για τη χώρα σου, και άλλο να είσαι 100% σίγουρος ότι ο τάδε πολιτικός ή η δείνα παράταξη είναι η λύση για όλα τα προβλήματα, και οι μόνοι ικανοί ηγέτες που νοιάζονται. Για την τσέπη σου/τους νοιάζεστε μόνο, και άντε μου στο διάολο.

Από την άλλη βέβαια Έλληνας είσαι, όποιον Έλληνα πολιτικό θες υποστηρίζεις. Καλά κάνεις. Οι ξένοι είναι που με δαιμονίζουν ώρες ώρες. Σε ρωτάνε κι'εσένα στα Λονδίνα, Κρίστα, πώς πάει η Ελλάδα? Βγήκατε από το ευρώ ή ακόμα? Γιατί δημιουργούν οι Έλληνες τόσα προβλήματα στον κόσμο? Πέσανε οι μετοχές εξαιτίας σας, τα δάνεια είναι δάνεια και ας μην τα ξοδεύατε, και άλλα τέτοια παρόμοια? Αμόρφωτοι ελεεινοί ρακοσυλλέκτες. Μορφώθηκα και από πρώην (γιατί άραγε) καθηγητή οικονομικών ο οποίος μου εξήγησε γιατί έπρεπε να βγει το ναι και γιατί πρέπει όχι μόνο να δεχτούμε όλα τα μέτρα αλλά να είμαστε και ευγνώμονες προς τη Γερμανία. Τεσπα δε νομίζω να μου ξαναμιλήσει. Δεν ήξερε μάλλον ότι βρίζω τόσο όμορφα στα αγγλικά!

Ωραία μου πέρασε η ταχυπαλμία, τώρα πάω για μεσημεριανό.

ΥΓ: Όλους τους πολιτικούς και τις παρατάξεις τους σιχαίνομαι εξίσου, μην παρεξηγηθώ. Όποιος από αυτούς που βάζουν το όνομά τους στα ψηφοδέλτια θέλει και μπορεί, ας μου άλλάξει γνώμη.

ΥΓ2: Ξεκούμπωτο το ταγιέρ, ανάκατο το μαλλί, να δεις που αυτή πηδιώταν και μάλιστα με την καλή έννοια.

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Πάει πάει πάει πάει

Άλο!
 
Πέρασε μήνας πάλι μέχρι να κάνω ανάρτηση. Έκανα ας πούμε φορμάτ το κομπιούτερ και όλο ξέχναγα να βάλω ελληνικά στο πληκτρολόγιο! Άσε που για διάφορους λόγους αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω ίντερνετ εξπλόρερ για το μπλογκ και μου σπάει τα νεύρα. Μέντιντσάνα θα'ναι! Επίσης τελείωσαν οι μπαταρίες του ποντικιού και έχω ένα άλλο μια παντόφλα με μια κόκκινη μπάλα πάνω και θέλει να του τη τρίβω για να κουνήσει τον κέρσορα. Βασανίζομαι άγρια και ως συνήθως ξεσκίζομαι στις δικαιολογίες.
 
Άνοιξε ο καιρός που λες, λιώσανε τα χιόνια, φύγανε οι λάσπες, βγήκαν τα πουλάκια στα δεντράκια, γέμισε ο κόσμος σκίουρους, γέμησε το σπίτι μου πασχαλίτσες, δεν ξέρω πώς να τις ξεφορτωθώ, με τη σκούπα θα τις πάρω κι'αυτές όπως έκανα με τα μυγάκια αντιπαραπρόπερσι, πόσα χρόνια είμαι δωνα πέρα ρε παιδιά.
 
Σήμερα ξεβαρέθηκα και αποφάσισα να κάνω ανάρτηση γιατί έχω νέα για το αγαπημένο σας θέμα. Το Πεπόνι. Αυτό που μερικοί μπαίνετε να διαβάσετε ασυναρτησίες ενός ξενιτεμένου και από όλες τις ασυναρτησίες προτιμάνε αυτές με τη γάτα του, νταξ.
 
Όπως έχουμε ξαναπει, ο Πέπονας αν και κλασομπανιέρας από τους λίγους, έχει φάει τον κώλο του (και το σκώτι μου) να βγει έξω. Θέλει το παιδί να πα να παίξει στους αγρούς. Το ότι φοβάται τη σκιά του, κυριολεκτικά, δε φαίνεται να τον επηρεάζει εν γένει. Είναι ρε παιδί μου στυλ, τι θες ρε, σε μένα μιλάς? ε? ε? τι. τι. τι'ναι. έλα. έλα ρε. έλα. κοίτα ρε την κότ.. μαμάααααα μου! Αυτό. Να ας πούμε τις προάλες κυνηγούσε μια πασχαλίτσα και με το που άρχισε να πετάει η πασχαλίτσα έκλασε μέντες και έκανε κανα πεντάλεπτο να βγει από κάτω από τον καναπέ.
 
Παρ'όλα αυτά, τον Οκτώβριο βγήκε από το σπίτι και δεν ερχότανε πίσω, μέχρι που κόντεψε να ψοφίσει από ασιτία όταν τον βρήκα το Δεκέμβρη. Από Δεκέμβρη μέχρι ξέρω γω Φεβρουάριο ήταν σε σοκ και δεν πήγαινε καν κοντά σε παράθυρο, όχι να θέλει να βγει έξω! Ντάξει λέω, ευτυχώς γιατρέυτηκε η ανωμαλία, δεν θα αρχίσει να κλαίει κάθε πρωί να βγει έξω. Δε θα με κάνει ρεζίλι στους γείτονες όταν μετακομίσω στα Μανχάτα.
 
Μπριτς!
 
Με το που μπήκε ο Μάρτης αρχίσαμε πάλι! Κλάααααμα! Κάθε μέρα να χτυπιέται δίπλα στην πόρτα σαν αυτή στο Κωνσταντίνου και Ελένης που έλεγε σκύλες της λύσσας, και όποτε άνοιγα την πόρτα έτρεχε να βγει λες και τον έπιανε διάρροια. Μέχρι που δεν άντεξα άλλη κακομεταχείρηση και την περασμένη Κυριακή τον έβγαλα έξω και τον αμόλησα στο δάσος. Καλά κρασά.

 
Του πήρε 10 λεπτά να πάει από την πόρτα μέχρι τα σκαλιά, άλλα 5 λεπτά να πάει από τα σκαλιά μέχρι το γρασίδι, μετά έκανε να μπει πάλι μέσα, ανοίγω την πόρτα, βλέπει το μέσα, του γυρνάει το μάτι, βάζει μια στριγγλιά και μη τον είδατε!
 
Αχάριστο γουρούνι. Έρχεται το βράδι στα κρυφά να φάει αλλά κοντά μου δεν παίζει να ξανάρθει, γιατί με θεωρεί δεσμοφύλακα! Κατάλαβες. Το ξεσκατίζεις το ταΐζεις και αυτό προτιμά να κωλοχτυπιέται στους θάμνους.
 
Έβγαλα και φωτογραφίες ενώ προσπαθούσε να αποφασίσει αν πρέπει να φύγει ή όχι.
 
 
Η αλήθεια είναι ότι καλύτερα έτσι. Όταν δηλαδή του χρόνου άκούσει ο Θεός (Χριστός Ανέστη) τις προσευχές μου και πάω στη Νέα Υόρκη (Αληθώς ο Κύριος) σε ένα διαμέρισμα δύο επι τρία, το Πεπόνι που θέλει δάσος, τι θα έκανε? Πρέπει να βρω γάτα μπιμπελό να μη μιλάει να μην παραπονιέται να μη χέζει...

Πάω τώρα να ξανακαθαρίσω το μπάνιο. Ξεπεπονιάζω το σπίτι γιατί σε ένα μήνα έρχεται η μάνα μου και ποιος την ακούει έτσι και το βρει όπως είναι τώρα.

ΥΓ: Ωραία δεν είναι να έχει ήλιο και να φαίνεται το έδαφος? Ε? Χωρίς χιόνι! Μου'λειψε το έδαφος φέτος!

 

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Αχ τρυπούλα

Ο Πρόεδρας Α.Π.Ι. έχει εύστοχες απορίες:
Να ρωτήσω κάτι; Εγώ που μιλάω για σκατά και χεσίματα καμιά φορά θεωρείται σεξουαλικό περιεχόμενο για τους κοπρολάγνους;
Για ένα φίλο σου ρωτάς, φαντάζομαι! Τι να σου πω ρε Πρόεδρα, η αλήθεια είναι ότι δδδδδεν... δδδδ δεεεεε εδδδδδεεδδεδε δεεεεεεν ξξξξξξξξ ξξξξξξξξξξξξξξξξξξξξεερρρρξξερεδδεδνξεεεερρωωω
Άσε με ρε Πρόεδρα, δε μου βγαίνουν αυτές οι κακές λέξεις δεν μπορώ να τις πω! Αφού τα ξέρω όλα. Τα υπόλοιπα δεν μας αφοράνε. 

Πάντως αν ο μπλόγκερ θεωρήσει τα σκατά πορνό, τότε όλο το Κονέχτικατ τσόντα πρέπει να το βγάλει. Γιατί ξεκίνησε να λιώνει το χιόνι και έχουμε γίνει σαν τα σκατά. Το πρωί σπλάσα σπλούτσα στις λάσπες και το βράδυ βζιν βζαν στις παγωμένες λάσπες. Το χιόνι παύλα οχυρό που έχει στιβαχτεί από τα αντιχιονιστικά στις άκρες των δρόμων έχει αρχίσει να παίρνει αυτή την άρρωστη όψη την λίγο καφέ λίγο γκρι λίγο κίτρινο εκεί που κατουρούν τα ελάφια και γενικά ρε παιδί μου περπατάς και απολαμβάνεις. 


Άσε που σε κάποια σημεία στο Πανεπιστήμιο πήγαν και κατούρησαν το χιόνι και σιχαίνομαι να περάσω. Δηλαδή δε μας φτάνει που φοβόμασστε μην γλιστρίσουμε και πέσουμε και σπάσουμε κανα πλευρό, έχουμε να φοβόμαστε μη φάμε γρανίτα ούρα. 


Θα τα μαζέψω όλα και θα πάω κάπου με ήλιο που πιάνει, γιατί αυτός που έχουμε εδώ κάνει μισές δουλειές. Όχι ρε Πρόεδρα δεν το ανέχομαι δηλαδή ΚΑΙ να με τυφλώνει όταν οδηγώ ΚΑΙ να έχει χιόνι παντού. Διάλεξε ρε.


Το ότι το αυτοκίνητό μου το καινούριο τρομάρα του δεν αντέχει το χιόνι το είπα? Δεν το ήξερα και την πρώτη φορά που το οδήγησα μετά από χιόνι σε ένα δρόμο γεμάτο ανηφόρες, κατηφόρες, δεξιές στροφές, αριστερές στροφές και, εκείνη τη μέρα, χιονόλασπη, έκανε μια πιρουέτα! Μα μια πιρουέτα! Έκατσα στην άκρη του δρόμου και περίμενα 40 λεπτά τα εκχιονιστικά να έρθουν να καθαρίσουν λίγο, εν τω μεταξύ τα άλλα αμάξια περνούσαν σβιν σβιν και μερικά κάνανε πιρουέτες οι οποίες παραλίγο να καταλήξουν πάνω μου αλλά εντάξει τελικά μάλλον δεν σκοτώθηκα εκείνη την ημέρα. Εκτός κι αν σκοτώθηκα και τώρα είμαι σε έκτη αίσθηση φάση.


Σήμερα μας είχε λίγο χιόνι λέει το τελευταίο αλλά όταν το είδα το πρωί είπα άντε και γαμήσου θα κάτσω εδώ που κάθομαι. Ειδοποίησα ότι "θα δουλέψω από το σπίτι σήμερα" ενώ από μέσα μου χαχάνιζα γιατί ήξερα ότι όχι ρε σήμερα θα πάρω ρεπό αλλά τελικά βαρέθηκα και όντως δούλεψα, ο χαμούρης, και πολύ τσαντίστηκα γιατί το περασμένο Σ/Κ δούλεψα σερί και τις δυο μέρες συν τρεις νύχτες που κυριολεκτικά δεν κοιμήθηκα τις προηγούμενες δυο βδομάδες για να τελειώσω μια μαλακία και ήθελα σήμερα επιτέλους να μην κάνω τίποτα αλλά δε μου βγήκε γιατί το ξέρω ότι αν δεν τα κάνω σήμερα θα τα κάνω αύριο. 

Κοίτα Πρόεδρα πού με κατάντησαν, τεμπέλη άνθρωπο. Να είμαι σπίτι και να μην μπορώ να μη δουλέψω. Που παλιά? Με τις ώρες τα κοίταγα τα ταβάνια! Ωραίες εποχές. Ακόμα τη θυμάμαι τη μικρή τρυπούλα που είχε το ταβάνι στο τρίτο μου σπίτι στην Πάτρα. Αχ τρυπούλα τρυπούλα, ποιος σε αγναντεύει τώρα?

Θυμάσαι Πρόεδρα πριν μερικά χρόνια που σας είπα για τις απανωτές χιονοθύελες και τον κώλο μου που είχε παγώσει? Ε φέτος ήταν χειρότερα! Δεν μπορώ άλλο χιόνι σου λέω, θέλω να πάψει να πάει να πέσει στο Βόρειο Πόλο που λέει τους τελειώνει. Γιατί εκεί να λιώνουν οι πάγοι και εδώ να παγώνουν οι κώλοι μας? Πού είναι η κυβέρνηση τέλος πάντων, ποιός τα ρυθμίζει αυτά να πάω να παραπονεθώ.

Άσε το άλλο. Αυτός ο σκατόδρομος με τις στροφές που ανέφερα πιο πάνω, αυτός ο γρουζούζης δρόμος που είχα πάρει κλήση το 2010, που μάλλον πάτησα κότα το 2011, που παραλίγο να πάρω κι'άλλη κλήση το 2013 και που παραλίγο να σκοτωθώ το 2015 (320 τον λένε εδώ οι ντόπιοι, εγώ τονε λέω Κωνσταντίνο Μητσοτάκη), αυτός ο σκατόδρομος πήγε και έσπασε. Από το κρύο σου λέει φούσκωσε το έδαφος από κάτω και είναι τώρα μέσα στη λακούβα. Αφού σταμάτησα να πηγαίνω από εκεί γιατί το φιατάκι μου δεν τα αντέχει αυτά και κάνω υπέρδιπλη απόσταση κάθε μέρα πέρα δώθε (εκτός από τις μέρες που μου δίνω ρεπό).  

Ρε Πρόεδρα έκανα ένα σκρόλ άπ, Παναγία μου λογοδιάρροια πάλι. Και αυτό που ήρθα να πω για μια ελληνική σειρά δεν το είπα! Ό,τι να'ναι. Πάω τώρα γιατι το πεπόνι έχεσε τα πάτησε και έκανε το πάτωμα του μπάνιου μεταμοντέρνα τέχνη παύλα τσόντα, για τους κοπρολάγνους.

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Κωλομπλόγκερ


Τίποτα δε θα μας αφήσουν να χαρούμε πια.

Το βάζω εδώ για να πάρετε κι'εσείς τα μέτρα σας, όσοι είστε μπλογκαδόροι, να αφαιρέσετε ό,τι σεξουαλικό υποννοούμενο έχετε από τα μπλόγκια σας. Γιατί δε ξέρουμε τι ακριβώς εννοούν οι κωλόγριες -συγγνώμη, καλόγριες- που προφανώς κατέλαβαν το μπλογκερ όταν λένε, σεξουαλικό περιεχόμενο. Μόνο εικόνες, ή και περιγραφές? Εικόνες σοφτ, λίγο κωλομέρι ξέρω γω, επιτρέπονται? Αυτά δεν πρέπει να μας τα στείλουν αναλυτικά σε ιμέιλ? Υπάρχουν πολλά είδη σεξουαλικού περιεχομένου, ας μας πούν επιτέλους τι εννοούν να καταλάβουμε! Γιατί το σεξ μπορεί να κοντέυουμε να ξεχάσουμε, μερικοί, πώς είναι και πώς γίνεται, αλλά στο σεξουαλικό περιεχόμενο σε ηλεκτρονική μορφή είμαστε εξπέρ ας είναι καλά το ντιεσέλ και η άτιμη η κοινωνία.

Αυτά είναι! Να μπαίνεις να κάνεις ανάρτηση σαν άνθρωπος σχεδόν ευδιάθετος και να σου θυμίζουν άλλα. Φεύγω ρε!

Κωλομπλόγκερ.

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Το τέλος μιας εποχής

Η regga αν και ανώνυμη έχει πειθώ:
Αγαπητέ Αμερικλάνε,έτσι και κλείσεις το blog θα φαρμακωθώ.
Μπράβο regga εκτός από το αγαπημένο μου ψάρι είσαι πλέον και η αγαπημένη μου αναγνώστρια. Εσείς οι υπόλοιποι βλέπετε και μαθαίνετε! Regga όπως θα διαβάσεις παρακάτω, δεν το γλιτώνουμε το φαρμάκι!

Να'χα τώρα όμως μια ρέγγα έτσι ωραία καπνιστή με μπόλικα αυγά μέσα της, ψητή με λαδάκι και λεμονάκι από πάνω μαζί με μια ωραία αχνιστή φασολάδα χυλωμένη και γαλακτομπούρεκο για μετά και τι στον κόσμο. Τύφλα να'χουν τα φιλέ μινιόν και τα κγεμ μπγουλέ!

Δεν τρώνε παιδί μου ρέγγες στο κονέχτικατ, δε νιώθουν. Γενικά δε νιώθουμε αυτές τις μέρες γιατί έχουμε μπει στη κατάψυξη! Απόψε λέει με τον αέρα η θερμοκρασία θα πέσει κάπου -30 βαθμούς κελσίου. Η κατάψυξη που έχεις στο ψυγείο σου regga είναι -20, για να καταλάβεις. Έχουμε φτάσει σε σημείο να βάζουμε τα φαγητά στην κατάψυξη για να ξεπαγώσουν.

Μας στείλανε μήνυμα από τη μετεωρολογικη υπηρεσία ότι με τέτοιο καιρό μέσα σε δέκα λεπτά ό,τι σάρκα έχεις εκτεθιμένη ψωφάει. Τέλεια. Έκρυψα τα κλειδιά της Κινέζας μπας και παγώσει ενώ τα ψάχνει το βράδυ, αλλά είχε εφεδρικά η ρουφιάνα στο αμάξι. Τα παράτησα μετά την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια. Η αλήθεια είναι ότι οι δολοφονικές μου τάσεις έχουν μειωθεί αισθητά. Η καλοσύνη μου με ξεπερνάει.

Αυτό το κρύο το άχρηστο όμως, μου τα έχει πρήξει! Νιώθω σαν τον τύπο από το μικρό σπίτι στο λιβάδι, τότε που βγήκε μέσα στη χιονοθύελλα και βρήκε έναν ινδιάνο. Τι πήγα και θυμήθηκα από τα πέντε μου. Βγήκα σήμερα να πετάξω τα σκουπίδια και μου είπα, ο έξυπνος, ότι δε χρειάζομαι μπουφάν δέκα μέτρα είναι μωρέ, έλα μην είσαι φλώρος. Εκτός του ότι μου πήρε τρεις ώρες να βρω τον κάδο κάτω από το χιόνι, γύρισα κάπως έτσι:


Καλά λένε ότι η βλακεία σκοτώνει. Την Κινέζα ήθελα να παγώσω, εγώ έγινα άλτζιτα. Ήταν προειδοποίηση από το Θεό, το ξέρω, ήθελε να μου δώσει ένα σημαντικό μάθημα: στο μέλλον άμα θέλω να ξεκάνω κανέναν, πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός.

Γενικά πιστεύω ότι αν έπιαναν οι κατάρες μου, έστω και μία στις εκατό, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος. Και λιγότερος. 

Ξέρεις τι διάβασα και έπαθα ταχυπαλμία? Δεν υπάρχει, λέει, αρκετή σοκολάτα στον κόσμο. 


Η άνοδος κατανάλωσης σοκολάτας στην Κίνα έχει ρίξει τις ισορροπίες και τα κακαόδεντρα δεν τους προλαβαίνουν τους Ασιάτες. Κατάλαβες? Πριν πέντε χρόνια οι Κινέζοι που ήξερα έτρωγαν για επιδόρπια κρακεράκια με αποξηραμένες γαρίδες και αποξηραμένα φρούτα τυλιγμένα σε έντερα γαϊδάρου (εσύ μπορεί να νομίζεις ότι κάνω πλάκα αλλά εγώ αυτά τα έχω φάει). Τώρα τι τους έπιασε και έχουν ρημάξει τις κιτκάτ? Να αφήσουν τη σοκολάτα ήσυχη. Πήγαμε εμείς να τους φάμε το ρύζι? 

Εντάξει, δεν είμαι ρατσιστής, αλλά το δίκαιο δίκαιο. Αφού δεν έχει αρκετή για όλους, προηγούμαστε όσοι την τρώγαμε πρώτοι, τη σοκολάτα. Ο Παυλίδης δηλαδή που την έφτιαχνε από τον προ-προηγούμενο αιώνα, τι θα κάνει? Έτσι και τελειώσει η σοκολάτα στον κόσμο, εκτός του ότι θα τελειώσει μια εποχή, θα κάνουμε όλοι ομαδικά το σχόλιό σου πραγματικότητα regga!

Και αφού αυτό είναι γνωστό δεδομένο, επιστημονικά αποδεδειγμένο, οι κυβερνήσεις τι κάνουν? Τι ανευθυνότητα είναι αυτή επιτέλους. Πρέπει να αρχίσουμε να φυτεύουμε κακαόδεντρα σε ελληνικά νησιά. Χρυσωρυχεία θα γίνουν. Να πω λες στους γονείς μου να ξεριζώσουν τις ντομάτες και να βάλουν κακαόδεντρα? Δεν είναι κακή ιδέα. Στη Ρόδο το κλίμα είναι τροπικό, λογικά θα πιάσουν τα δέντρα. Ενδιαφέρον. Γιατί άμα το καλοσκεφτείς, ποια άλλη χώρα μπορεί να το κάνει. Η Ιταλία έχει μαφία, δεν τους αφήνουν. Η Ισπανία εκτός έχει ταυρομαχίες δεν μπορεί να ασχολείται άσε που έχει καλό ποδόσφαιρο, ε δεν μπορεί να τα έχει όλα. Τώρα θα μου πεις, και στη Ρόδο να κάνουμε φυτίες κακαόδεντρων, Γερμανοί θα τις αγοράσουν στο τέλος. Όπως κάνανε και με τα ξενοδοχεία. Δεν πειράζει, αρκεί να μη σταμαατήσουν να φιάχνουν Κίντερ.

Αρκετό παραλήρημα έριξα όμως, επιστροφή στην πραγματικότητα τώρα. Πάω να βγάλω τα σπορτέξ έξω γιατί λέει το κρύο σκοτώνει τους μύκητες και ξεβρωμάνε.

ΥΓ: Και άμα ξεκινήσει το αμάξι το πρωί με τέτοιο πουτσόκρυο να με χέσεις.

ΥΓ2: Ωραίος ο τίτλος, ε!

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Χελόου άντα, μπαμπάι φοιτητιλίκι

Ιστορικές ημέρες! Ο Αμερικλάνος τελείωσε αυτό που ήρθε να κάνει στην Αμερική. Και τώρα τι? Τυρί με το ψωμί!

Τυρί με ψωμί, αυτό θα τρώω τον επόμενο μήνα μέχρι να μου βγουν τα χαρτιά και μετά τα επόμενα χαρτιά και μετά κάτι άλλα χαρτιά και να με προσλάβουν επίσημα. Μέχρι τότε θα δουλεύω μεν, δε θα πληρώνομαι δε. Πάνω απ'όλα η επιστήμη έτσι είναι αυτά.

Δεν τα πήρα από την αρχή πάλι.

Αποφάσισα να κάτσω εδώ που κάθομαι, στο δάσος, και να δουλέψω για τους ίδιους αγαπημένους μου για ένα χρόνο. Το ξέρω ότι ακούγεται υποκριτικό από τη μια να παραπονιέμαι και από την άλλη να θέλω κι'άλλο, αλλά είχα λόγους που πήρα αυτή την ηλίθια απόφαση τους οποίους δεν θα περιγράψω τώρα όχι γιατί είναι μυστικοί αλλά γιατί είναι βαρετοί.

Το θέμα μας είναι ότι είμαι σε περίοδο (χαχαχαχαχα) (ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ) είμαι σε μεταβατική φάση τέλος πάντων και όπως ξέρουμε οι αλλαγές κοστίζουν. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι τους τελευταίους μήνες έχω ξεσκιστεί στη δίαιτα (τρώω μόνο μία σοκολάτα τη μέρα αντί για τρεις, άσε, υποφέρω) και έχω κάνει κορμί κερί. Άμα χρειαστεί θα το πουλήσω στην Αντζελίνα Τζολί. Ή στην Αθηνά Ωνάση. Θα το βγάλω δημοπρασία κι ας τα βρουν μεταξύ τους οι πλούσιες για το ποια θα με πάρει.

Για 14 ολόκληρες ώρες και 30 ολόκληρα λεπτά ήμουν 20ρης διδάκτορ. Γαμάτο? Τόσες ώρες είχε περιθώριο η Αθηνά Ωνάση να έρθει με το τζετ της να μου την πέσει και δεν το έκανε. Έχασε την ευκαιρία της και τώρα πια δεν τη θέλω! πλάκα κάνω αθηνά έλα να με πάρεις από δω

Πάντως και που πήγα από 20ρης φοιτητής σε 30ρης διδάκτορ μέσα σε 14 ώρες (και 30 λεπτά), τίποτα δεν κατάλαβα. Τι έπρεπε να νιώσω δηλαδή? Ότι τα ξέρω όλα και ότι είμαι πιο έξυπνος απ'όλους? Αυτά τα ένιωθα και πριν! Ξύπνησα στις 5 Φεβρουαρίου πρωί πρωί και περίμενα να νιώθω πιο σοφός, πιο μεστός, πιο σοβαρός, με την ανάγκη να διαβάσω ποίηση, αλλά η μόνη ανάγκη που είχα ήταν να πάω για χέσιμο ά-με-σα. Δεν τον αλλάζουν παιδί μου τον άνθρωπο τα πτυχία ούτε τα χρόνια.

Βέβαια για τα χρόνια δεν είμαι τόσο σίγουρος. Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο χρόνο ξεκίνησα για πρώτη φορά στη ζωή μου να διαβάζω ιστορικά βιβλία, βιβλία ψυχολογίας, φιλοσοφίας, και άλλα που κανονικά τα ξεκινάμε στα 60. Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία ή είμαι απλά λίγο ανώμαλος, ή και τα δύο, αλλά το ομολογώ ότι πράγματα που πρόπερσι τα έβρισκα βαρετά και ανούσια, τώρα ψάχνω χρόνο να τα μάθω όλα. 

Είναι η κρίση της μέσης ηλικίας, θα μου περάσει! Όταν μου περάσει και η ηλικία. Δηλαδή όταν πεθάνω.

Σκέφτομαι και για το μπλογκ αυτές τις μέρες, αφού τελείωσα με τις σπουδές μήπως πρέπει να το διαγράψω? Ή να το κάνω επώνυμο? Και βέβαια πρέπει να αναρωτηθώ, αν το γυρίσω σε επώνυμο μπλόγκιν, θα μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα? Και για τις ελεύθερες εκφράσεις που έχω ήδη εξαπολύσει εδώ και τόσα χρόνια, πόσο ξύλο θα φάω? Σημαντικά ερωτήματα! Θα διαβάσω κανα δυο φιλοσοφικά κείμενα πριν τα απαντήσω. Ξεκαθαρίζω πάντως ότι αν, λέμε αν, τύχει κανένας γνωστός εδώ από το δάσος και διαβάσει τίποτα, αν ρε παιδί μου, να θυμάται ότι πλάκα κάνω! χαχαχα. Γέλιο.

Έχετε γεια και ελπίζω τώρα που δεν έχω τη δικαιολογία των σπουδών να τα λέμε πιο συχνά.

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Η ουρά, της ουράς, ω! ουρά!

Χαίρετε! Καλή χρονιά!

Τον πηδήξαμε το Γενάρη. Δεν πειράζει, ας πηδήξουμε και κάπου. Να ξεκουραστούν και τα χεράκια λίγο. 

Τρελές εξελίξεις έμαθα γίνονται στην Ελλάδα! Έπαθα σοκ και ένιωσα δέος όταν έμαθα ότι βγήκε ριμέικ του Άσματος της Καλλιτέχνιδος Στέλλας Μπεζεντάκου, Τραλαλά Τραλαλό, από την Καλλιτέχνιδα Αλεξάνδρα Κλάδη με το νέο της Άσμα Στο Κολωνάκι. Έτσι. Να μπει επιτέλους το τρας στη μέινστριμ μουσική σκηνή. Να χαρούμε κι εμείς που λιώνουμε με Στέλλα Βέρα και τα άλλα παιδιά. Το νινί σέρνει καράβι (όλτάιμ φέβορετ, τι να λέμε τώρα άναψε αναπτήρα) πότε θα γίνει ριμέικ? Τι μ'αυτό τι με το επόμενο βιβλίο του Γκέιμοθρόνς που δε λέει να βγει, μου τελειώνει η υπομονή. Όρια.

Στην τέχνη παρθενογέννεση, δεν υπάρχει. Άλλωστε μέχρι τον 18ο αιώνα η λογοκλοπή ήτο αποδεκτή και μάλιστα επιβάλλετο στους νέους καλλιτέχνες να αντιγράφουν από τους μεγάλους δασκάλους. Στο τραλαλά θα κολλήσουμε τώρα.

Και για άλλες εξελίξεις, λιγότερο σημαντικές σαφώς, έμαθα! Είναι καιρός για αλλαγές μάλλον είναι η εποχή τους. Οι μόνες σταθερές αξίες στην Ελλάδα πλέον είναι η Στέλλα Μπεζεντάκου και ο Ολυμπιακός. Όλα τα άλλα είναι ρευστά! Να ας πούμε αλλάξανε χέρι στη Βουλή και το πάνε τώρα με το αριστερό. Μη νομίζεις όμως, τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα μόνο φαίνονται διαφορετικά - μετά νιώθεις το ίδιο όπως και με το δεξί. Η μαλακία είναι μαλακία με όποιο χέρι κι αν την εκτελέσεις. Ξέρω εγώ.

Κοίτα λίγο στη δεξιά στήλη. Το χρονόμετρο που λέει μέχρι τα άντα απομένουν το βλέπεις? Είχα βάλει στόχο, γιατί γενικά είμαι των στόχων, ότι θα έχω τελειώσει το διδακτορικό πριν τα 30 τα οποία και πρέπει να υποδεχτώ οπωσδήποτε ως διδάκτορ! Ε! Μεθαύριο γίνομαι διδάκτορ και αντιμεθαύριο γίνομαι 30.

Στόχοι.

Είμαι αυτό που λέμε, πιο τελευταία στιγμή, πεθαίνεις. Βασικά κάτι καθηγηταί θέλαν να με διδακτορήσουν πιο μετά, γιατί είναι μπίζι, αλλά τους το ξεκαθάρισα ότι έτσι και πατήσω τα 30 χωρίς να έχω τελειώσει το γαμημένο το διδακτορικό, θα τα παρατήσω όλα και θα πάω να γίνω χασάπης σαν τον πατέρα μου. Μπαλτά, τους είπα, έχω. Λίγο ακόνισμα θέλει. Εντάξει δεν τα είπα έτσι ακριβώς αλλά πιστεύω έγινα κατανοητός.

Μα κουράστηκα να ακούω ότι έφαγα το γάιδαρο και μου έμεινε η ουρά. Αυτή δεν ήταν ουρά, ήταν δεινόσαυρος. Με ουρά.

Πολύ χαίρομαι όμως που θα τελειώσω την εκπαίδευσή μου όπως ο περισσότερος φυσιολογικός κόσμος στα 20-και-κάτι. 29 χρονών, 11 μηνών, και 30 ημερών. Μετράει. Επίσης να αναφέρω ότι τις τελευταίες βδομάδες οι χιονοθύελλες μας τα έχουν κάνει παγάκια. Αν πιάσουν οι κατάρες της κινέζας και πέσει χιόνι την Τετάρτη, δεν θα μετρήσει ότι πάτησα τα 30 μέχρι να το παρουσιάσω το ρημάδι. Το δίκιο δίκιο, δε θα χρεωθώ και τον καιρό τώρα.

See you on the other side.