Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Βαρκούλες αρμενίζουν

Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν. Υπάρχει και άλλη, ίσως πιο κατάλληλη παροιμία, αλλά ας μείνουμε στις βαρκούλες.

Άλλαξε και ο μπλόγκερ φάτσα και αποσυντονίστηκα. Τι σκατά χάλι είναι αυτό? Όχι καλό είναι.

Κάτσε να τα πω γιατί έχω 5% μπαταρία και βαργιέμαι αναίσχυντα να ανοίγω τσάντα τώρα για το φορτιστή.

Όλη τη βδομάδα χανόσαντε καράβια, πηδιόσαντε τα κύματα, μαζί και ο Αμερικλάνος, και τώρα ήρθε η ώρα να αρμενίσουν οι βαρκούλες. Μαζί και ο Αμερικλάνος. Λέω να τις αρμενίσω το Σαβαβτοκύριακο και τη Δευτέρα που θα ξαναματαρχίσουν τα καράβια να χάνονται, να σας πω ακριβώς γιατί χάνονται γιατί τη βρήκα την απάντηση και είναι ντροπή να την κρατήσω για πάρτη μου. Τα λέμε τη Δευτέρα. Είναι και του Άη Βούδα αύριο, μεγάλη η χάρη του.


ΥΓ: Όχι οι βαρκούλες άσχετες με αυτά που θα κάνω το Σαββατοκύριακο. Αυτά δεν σε ενδιαφέρουν, παλιοΛαμπίρη, εσάς σας έχω για τις καθημερινές περιπέτειες.

ΥΓ2: Που στο ΔΙΑΛΟ ειναι ο τίτλος να τονε βάλω, τελειώνει η μπαταρία γαμώτο?

ΥΓ3: Ωραία ξεκινήσαμε.

ΥΓ4: Σαν το Μαραντόνα κι'αυτός. Ε, συμπεθέρα?

ΥΓ5: Τελικά δεν βάσταξα και τον έβγαλα έξω.

ΥΓ6: Το φορτιστή από τη τσάντα για να γράψω το ΥΓ4.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Πφφφφφφφφφ

Πφφφφφφφφφφ. Πφφφφφφφφφφφ. Χμφφφφφφφφφφφ. Πφφφφφφφφφφφφ. Οχοχχχχχχχχχχ.

Την άνοιξη άλλοι παθαίνουν αλεργίες, εγώ παθαίνω στρες. Το έχω παρατηρήσει σου λέω, κάθε Απρίλη/Μάη τέντα γύφτικη τα νεύρα.

Από τη μία σκέφτομαι... τι με αγχώνει? Τι με αγχώνει?? Γουρούνια! Όχι μπάτσοι δολοφόνοι, γουρούνια σκέτο.

Πφφφφφφφφφφφ. Ουφουφου. Πφφφφφφφφφφφ. Εισπνοή. Χνννννννννν. Εκπνοή. Φφφφφφφφφφφφφ.

Και να πεις ότι είναι τίποτα σημαντικό? Σάμπως πεινάω και γι'αυτο αγχώνομαι? Όχι. Σάμπως έχω καράβια και πέσανε έξω? Όχι. Σάμπως με κεράτωσε καμια αμερικάνα? Όχι. Σάμπως έχω παιδιά να σπουδάσω και δεν μου φτάνουν ούτε για προνήπιο? Όχι. Τίποτα το σημαντικό. Ίσως καλύτερα έτσι. Αν είναι να αγχώνεσαι, καλύτερα να αγχώνεσαι για τα ασήμαντα.

Πφφφφφφφφφφφ. Πόσες είναι οι άσπρες τρίχες τώρα? Α, δύο. ΟΚ. Πφφφφφφφφφφφ.

Δεν φταίω εγώ όμως. Όταν το αφεντικό σου δίνει τρία πράγματα να κάνεις, και το καθένα κοστίζει δέκα φορές όσο όλα όσα κάνουν οι άλλοι, άντε να κοιμηθείς! Σου έρχεται ο Ινδός με τα χαζοπειράματά του να σου το παίξει κάποιος γιατί έκανε 10 μέσα σε τρεις μέρες. Και εσύ κάνεις ένα το μήνα που σου κοστίζει όσο 100 δικά του και έτσι και αποτύχει, την έκατσες. Την έκατσες, την έγδαρες, την έσκισες και τη βούλιαξες.

Πφφφφφφφφφφφφφ.

Πέρσι περίμενα την 9τη Μαϊου, φέτος περιμένω την 16η Μαΐου.

Πφφφφφφφφφφφφφφφφφ. Φφφφφφφφφφφφφφφφ.

Αύριο εξετάσεις, μεθαύριο γουρούνια, αντιμεθαύριο οργάνωση μίνι συμποσίου, παραντιμεθαύριο κι'άλλα γουρούνια και αντιπαραντιμεθαύριο λέω να λιποθυμήσω για κανα διήμερο. Βασικά θα λιποθυμούσα τώρα αλλά πρέπει να γράψω αύριο για να την μπω στον Ινδό. Δεν φαντάζεσαι τι έκανε το άτομο. Λέμε δεν μπορείς να φανταστείς τι έκανε το άτομο.

Πφφφφφφφφφφφφφφφ.

Δεν είναι ότι είναι πολλά να κανω, που είναι, αλλά είναι ότι είναι όλα άσχετα μεταξύ τους και μπερδεύομαι.

Πφφφφφφφφφφ.

Θυμάσαι τότε που πήρα το 5 hour energy drink και με έπιασε αμόκ όλη τη μέρα? Ε χτες το βράδυ πήρα ένα αντίστοιχο που σε καλμάρει για να κοιμηθείς. Έπεσα σε κώμα. Έχω που έχω τα πάντα γύρω μου να πηδιούνται, κάνω και μαλακίες από πάνω. Αυτό μου αρέσει σε μένα. Γι'αυτό με πάω κατα βάθος.

Πφφφφφφφφφφφφφ.

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

MUTZA

Χέλοου!


Μπάι Μπάι!

Περιμένετε τη σειρά σας εσείς
Αχχχάσιέεεθθθθ
Πείνασα
Τι τρώωωωωει!

Όλα καλά

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Τι ώρα είναι? Ακορντεόν παρα τέταρτο.

Η Αγριμιώ νόμιζε ότι θα κάνω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην Pompeia γι' αυτό το σχόλιο:
Να πεις στον Ινδό ότι αν πάθεις καμιά μόλυνση από τις Αμερικλανογουρούνες που γραντζουνάνε, θα του βάλεις τα πλυμένα (μεν) σωληνάκια (δε) τόσο βαθιά που θα κάνει αστρικό ταξίδι και θα δει από κοντά τον Αη-Τσατραπάτρα του! Α στην ευχή, με κολάσανε πάλι, πασχαλιάτικο!
Αλλά Αγριμιώ την αγαπητή Pompeia την έχω βάλει στο τοπ θρι των αγαπημένων μπλόγκερ και περιμένω κάτι καλύτερο για να της την ΑΠΕΥΘΥΝΩ. Οπότε σήμερα θα σου κάνω ΕΣΕΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ γιατί με καταλαβαίνεις ρε γαμώτο:
Άντε να δώσεις στον ορθόδοξο πιστό να καταλάβει την αξία των παραδοσιακών θρησκειών..
Αλλά δεν θα μπω σε αυτό το θέμα γιατί πρώτον στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα και δεύτερον ο καθένας ό,τι θέλει ας κάνει και ας πιστεύει α και τρίτον βαριέμαι.

Έχω γίνει ακορντεόν που λες Αγριμιώ και δεν το εννοώ με την καλή έννοια. Δεν έχω αποκτήσει δηλαδή ευελιξία λάστιχο για να μπορώ να κάνω κωλοτούμπες πάνω κάτω  δεξιά αριστερά και να τεντώνομαι σαν το ακορντεόν και να γίνομαι διαστάυρωση χταποδιού με αστερία και μια δόση γυμνοσάλιαγκα. Όχι καμία σχέση, είμαι ακόμα ο σέξι μπόγος που δεν ξέρετε και γι'αυτό αγαπήσατε.

Στο χρόνο μου αναφέρομαι. Τι είναι ο χρόνος Αγριμιώ? Ο συνάδελφος Αϊνστάιν (είχε κάποιες καλές ιδέες ο καημενούλης) είπε ότι ο χρόνος υπάρχει μόνο και μόνο για να μη γίνονται όλα ταυτόχρονα. Ναι καλά. Σωθήκαμε. Οι Ινδοί γκουρού (συνάδερλφοι κι'αυτοί) λένε Kaalateet, δηλαδή πέρα από το χρόνο. Όλα γίνονται στη κατάλληλη στιγμή γι'αυτό σταμάτα να κοιτάς το ρολόι σου λες και είναι έτοιμο να γεννήσει μοσχαράκι. Εντάξει δεν το λένε έτσι ακριβώς, ελεύθερη μετάφραση σου δίνω τώρα. Επίσης ένας Αμερικανός φιλόσοφος ιστορικός τι ήταν δεν ξέρω ούτε το όνομα θυμάμαι είπε ότι ο χρόνος φτιάχνει ήρωες και διαλύει διασημότητες. Άσχετο.

Έρχομαι εγώ τώρα και θα βγάλω τη δικιά μου φιλοσοφία, γιατί είμαι Έλληνας και οι Έλληνες έτσι κάνουμε. Ο χρόνος είναι ακορντεόν. Ακορντεόν σου λέω!

Τη μια στιγμή έχεις να κάνεις το ένα πράγμα μετά το άλλο, με μια ωραία προκαθορισμένη ή και λίγο επιμελώς ατημέλητη σειρά και την επόμενη στιγμή δεν έχεις να κάνεις τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Μετά έρχεται το σύμπαν που συνουσιάζεται και αποφασίζει ότι όλα, ΟΛΑ, θα γίνουν ταυτόχρονα. ΟΛΑ όμως. Και μετά από αυτό το ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ, ερχεται η φάση που πάλι δεν έχεις τι σκατά να κάνεις. Και κάθεσαι και χάσκεις σαν το ροφό.

Σε μια τέτοια φάση είμαι. Χάσκω σαν το ροφό. Ήταν σήμερα να κάνω το πρώτο πείραμα στις γουρούνες. Ήρθα στο εργαστήριο στις 8, χτες έφυγα στις 12 το βράδυ, γενικά τις τελευταίες δύο βδομάδες όλο αυτό σκεφτόμουν και ετοίμαζα το μίνι σύμπαν που έπρεπε να ετοιμαστεί για να κάνεις μερικές ενέσεις σε δυο γουρούνια. Ε ρε γαμώτο που ζούμε?

Έλα όμως που η κτηνίατρος έχει το δικό της σύμπαν που αποφάσισε Δευτέρα πρωί να συνουσιαστεί και άκυρο? Άκυρο?? ΑΚΥΡΟ?? Και εγώ τι θα κάνω τώρα, που έμεινα με τις ενέσεις στο χέρι? Κάθομαι στο γραφείο μου και σκέφτομαι με τι να ασχοληθώ σήμερα. Το ένα μου βρωμάει το άλλο μου ξινίζει. Έτσι είμαι, όταν έχω φτιαχτεί για κάτι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο. Αν πχ φτιαχτώ για μακαρονάδα, δεν μπορώ να φάω τίποτα άλλο. Θα κάτσω νηστικός μέχρι να βρεθεί μακαρονάδα μπροστά μου. Δεν μπορώ σου λέω. Όταν συμβαίνουν κάτι τέτοια, ταράζομαι.  Γιατί γενικά είμαι χαλαρουίτα κατάσταση, και από διαχείριση χρόνου είμαι χέσε μέσα και πέτα και το κωλόχαρτο μέσα μετά, οπότε πρέπει να προσπαθώ έξτρα. Αλλιώς το ακορντεόν συνουσιάζεται με το σύμπαν και καταλήγω να δουλεύω όλη μέρα χωρίς να κάνω τίποτα.

Δε μου αρέσει ο χορός. Πριν μερικές μέρες βρέθηκα μία η ώρα τη νύχτα σε έναν κήπο γύρω από μια φωτιά με 6 μεθυσμένα άτομα λιώμα να χτυπιούνται και να με τραβολογάνε. Τους σιχτίρισα και άρχισε να βρέχει. Δεν μου αρέσει να χορεύω λέμε! Αλλά κάθε μέρα πρέπει να χορεύω στο ρυθμό του ακορντεόν. Και δεν μου αρέσει καθόλου. Όταν έχεις να κάνεις 10 διαφορετικά πράγματα, και δεν έχεις ένα αφεντικό να σε μανατζάρει ρε γαμώτο, να σου πει τι σκατά να κάνεις αυτή τη βδομάδα και τι σκατά να κάνεις την επόμενη, και όλοι οι 10 έχουν την εντύπωση ότι μόνο με τα δικά τους ασχολείσαι, ε λογικό είναι να βγουν οι δυο άσπρες τρίχες (στην κεφαλή) και να γυαλίσει το μάτι.

Παίζει ο γελοίος και εμείς χορεύουμε
Δεν ξέρω Αγριμιώ, εσύ τι λες. Αισθάνεσαι κι εσύ ότι η μέρα έχει πολλές ώρες και καταλήγεις να βαριέσαι, ενώ η εβδομάδα έχει λίγες μέρες και δεν προλαβαίνεις να τα κάνεις όλα? Τι κατάσταση είναι αυτή? Τι θα γίνει με μένα?

Όσοι διαβάζετε, μακριά από διδακτορικά. Μακριά σας λέω! Εκτός και αν το κάνετε στην Ελλάδα που είναι κωλοβάρεμα (έλα τώρα, εσύ ο διδακτορικός της Ελλάδας, τα ξέρω όλα). Μακριά από διδακτορικά στην Αμερική! Τρέχα να σωθείς σε λεω!

Χτες που ήταν Πάσχα Αγριμιώ (μην αρχίζεις με τον Άδωνη μάνα μου - Θεός σχωρές τον) μάζεψα στο σπίτι καθολικούς, Ινδουιστές και μερικούς άθεους και το γιορτάσαμε. Να σου πω, παρά να πήγαινα στην εκκλησία, καλύτερα έτσι. Ειλικρινής να είσαι και ας είσαι και Ζεν δεν με πειράζει εμένα. Σάμπως εγώ δεν είμαι αλλόθρησκος νομίζεις? Μέχρι και την Κουαν Γιν της Κίνας γιορτάζω. Γιατί όχι? Αν είσαι επιστήμονας, πρέπει να ξέρεις απ'όλα. Όχι μόνο μαθηματικά ή μόνο χημεία ή μόνο ιστορία. Λίγο απ'όλα τουλάχιστον. Έτσι και οι πιστοί. Αν είσαι θρήσκος εκ φύσεως, όπως ο Αμερικλάνος τρομάρα του, πρέπει να ασχολείσαι με όλα. Ποιος είμαι εγώ άλλωστε που θα πω στο χριστιανό ή στον βουδιστή ή στον λάτρη της σόμπας ότι είναι λάθος?? Θα τα γιορτάσω όλα και ετελείωσε. Ώχου! Ο Θεός ούτως ή άλλος ένας είναι. Πολλά ονόματα, πολλά πρόσωπα, πολλές πτυχές, αλλά ένας. Εμείς είμαστε οι πολλοί που περισσεύουν. Και πολύ φοβάμαι ότι ήρθε η ώρα να αραιώνουμε. Όταν αρχίσει το αραίωμα παρακαλώ να με ενημερώσετε γιατί έχω λίστα έτοιμη!

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Μπουγάτσα με αρνί

Ο Κωστής μου έταξε νεβατά κουλούρια από τον κατσουνά και αυγούλες με κόκκινα αυγά (τον πλυθηντικό τον βάζω μόνος μου):
Άριστος! Κερδίζεις μιαν αυγούλα με κόκκινο αυγό και όσα κουλούρια θες από τον "κατσουνά"!
Πάντως Κωστή και από τον κατσουνά να μην είναι τα νεβατά, και με πράσινο αυγό να είναι οι αυγούλες, εγώ δεν έχω πρόβλημα! Κίτρινο μόνο μην είναι γιατί μου θυμίζει την Κινέζα και δεν είναι καλά τα νεύρα μου αυτό το διάστημα.

Όπως ξέρεις είμαστε κοντοχωριανοί αλλά όπως ίσως δεν ξέρεις, είμαστε μόνο κατα το ήμισυ γιατί το άλλο ήμισυ είναι βόρειο. Από εκεί που το γαλακτομπούρεκο έχει πιο πολλά λάμδα από θερμίδες, το Πάσχα τρώνε μπουγάτσα με αρνί και δεν σου λένε ποτέ τίποτα γιατί, απλά, σε λένε.

Οπότε όπως καταλαβαίνεις έχω πάρει και λίγο από κειδα πάνω και είμαι γενικά χαλαρός άνθρωπος. Δηλαδή ο κόσμος να καίγεται γύρω μου, το έδαφος να σείεται και μια αρκούδα να με κοιτάει υπολογίζοντας πόσες θερμίδες έχω (άνετα βγάζει δυο χειμώνες), δεν θα αγχωθώ. Κάποιοι, όπως οι φίλοι μου, αυτό το λένε αναισθησία. Κάποιοι άλλοι, όπως οι θαρραλέοι φίλοι μου, το λένε γαϊδουριά. Εμένα δε με νοιάζει πως το λένε. Απολαμβάνω την ηρεμία μου και δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου την ταράξει για περισσότερο από δέκα λεπτά τη φορά.

Δίνω και συμβουλές, αμε, έρχονται τα Κινεζάκια καταϊδρωμένα γιατί έλαβαν ένα email από καθηγητή που δεν ξέρουν πως να απαντήσουν και όλες οι εγκεφαλικές λειτουργίες έχουν μπλοκάρει. Πρώτα τους ηρεμώ, μετά τους γράφω την απάντηση, και μετά λέω κάτι που τους ξαναστέλνει αδιάβαστους. Είναι ένα από τα χόμπι μου.

Γιατί τα λέω όλα αυτά. Τα λέω γιατί αυτές τις βδομάδες έχω χάσει την ηρεμία μου. Αυτές οι γουρούνες φταινε για όλα, όλα όμως. Είναι σαν βόμβες έτοιμες ανα πάσα στιγμή να εκραγούν, και εγώ ενώ καίγομαι και σβήνω ταυτόχρονα πρέπει να το παιζω κουλ γιατί αν πανικοβληθω ΚΑΙ εγώ, την κάτσαμε. Αυτό είναι που με κουράζει πάνω απ'όλα. Το να έχεις λίγο άγχος και στρες, και να μην μπορείς να το δείξεις! Και βέβαια το στρες που δεν απελευθερώνεται γίνεται νεύρα και την πληρώνουν οι Κινέζοι και η μάνα μου. Περνάμε πάλι φάση μη του μιλάτε του παιδιού αφήστε το να σκάσει.

Μα να μην ξέρω ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΚΑΝΩ και να με πρήζει η μάνα μου αν παρήγγειλα το μούλτι για μπαχαρικά που θέλει μια θεία!!! Να βάζω οινόπνευμα στο χέρι που μου ξέσκισε πάλι η ρουφιάνα η γουρούνα και να μου λέει ο Ινδός να μην το σπαταλώ γιατί μας τελειώνει και πως θα πλύνει τα σωληνάκια του!! Με προκαλούνε. Και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να κάνω και πολλά γιατί έτσι και αρχίσει...

Αλλά εντάξει δεν παραπονιέμαι. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα να μας αποσχολήσουν. Σήμερα για παράδειγμα είναι λέει Μεγάλη Παρασκευή. Άντε και είναι. Τι είναι? Δεν ξέρουμε. Πόσοι καταλαβαίνουμε τι είναι η Μεγάλη Παρασκευή? Και η Ανάσταση?

Την Μεγάλη Πέμπτη βάφουμε αυγά, την Μεγάλη Παρασκευή περνάμε κάτω από τον Επιτάφειο, και το Μεγάλο Σάββατο πάμε τα μεσάνυκτα στην εκκλησία η οποία δόξα τω Θεώ είναι κοντά στο κλαμπ για το άφτερ. Μη μας φαν οι δρόμοι.

Σε απασχολούν αυτά Κωστή? Δεν ξέρω, εμένα με απασχολούν. Τόσα έθιμα, και από ήθη τίποτα, χάθηκαν. Πανε και κλαίνε στην εκκλησία γιατί λέει χτες κρεμάστηκε και σήμερα θάφτηκε. Βρε για εμας πρέπει να κλαίμε, ο Χριστός δεν έχει την ανάγκη μας!

Αυτές τις μέρες βλέπω αυτή την ταινία, για έναν Άγιο από την Ινδία. Ουυυυ αντίχριστός! Βρε τα ίδια λέει σου λέω. Ουυυυυ είσαι αντίχριστος! Αυτά είναι εκτός της κουλτούρας μας! Ναι! Ενώ η λέιντι γκάγκα, ο Χατζηγιάννης και το κλάμπινγκ είναι εντός της κουλτούρας μας. Βρε ουστ. Άσχετε.


Μη φανταστείς, 15 λεπτά είδα μόνο, πού χρόνος, αλλά αν καταφέρεις να ξεπεράσεις τη διαφορετική αισθητική και τρόπο έκφρασης, μιλάει και δείχνει τις ίδιες αρχές με το Χριστό. Όλοι οι Άγιοι του Θεού είναι, άσχετα αν είναι της εκκλησίας ή όχι.

Σε αφήνω γιατί με κούρασα, και έχω να ετοιμάσω ενέσεις για τις γουρούνες.

Καλή Ανάσταση να'χουμε. Εμείς, όχι ο Χριστός. Δεν έχει ανάγκη λέμε!

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Κορμοί δέντρων

Η Ρέγγα, εκτός απο πεντανόστιμη είναι και ενημερωτικη παναθεμα τη:
Ante kale ena loukoumaki mporeis na fas (60 thermides to kommati)....Gia to xalva 3exnato 330 thermides ta 100 gramaria xoris tin sokolata....Asto oute suzitisi....
Ρε συ, κοιταξα το κουτι και λεει 570 θερμιδες τα 100 γραμμαρια! Τι ειναι αυτο ρε! Πλάκα μας κάνουν? Και να φανταστεις ενα βραδυ εφαγα μισο πακετο... Απο τα μεγαλα... Αν και γενικά δεν τις κοιτάω τις θερμίδες. Θα σου εξηγήσω άλλη μέρα γιατί.


Σήμερα Ρέγγα είδα μια στοίβα με κομμένους κορμούς δέντρων και πολύ στεναχωρήθηκα. Όχι για τα δέντρα, απο τέτοια να φαν κι οι κότες στο κονέχτικατ. Ένα έτσι να κάνεις, πιάνεις κορμό δέντρου. Όχι στεναχωρήθηκα γιατί θυμήθηκα μια σκηνή από τότε που ήμουν 5 χρονών η οποία εκτυλιχθηκε πανω σε ενα σωρο από κορμούς δέντρων! Και μια που είπα δέντρο, θυμήθηκα τον μυστικό κώδικα βρισίματος που είχα κάποτε και περιέχει τη λέξη δέντρο. Θα σου πω άλλη φορά και γι'αυτό.

Πήραμε που λες μια μέρα τότε το 90 91 κάπου εκεί τα άσχημα νέα ότι πέθανε ένας θείος απο την Αμερική. Όχι ότι καταλαβαίναμε και πολλά βέβαια εμείς τα πεντάχρονα, ακόμα και το "πέθανε" χρειάστηκε να μας το εξηγήσουν για να καταλάβεις, αλλά εν τέλει το εμπεδώσαμε. Πολύ στεναχωρέθηκα γιατί ήταν ο μόνος που δεν μου πήρε ρούχα δώρο για τα γενέθλιά μου λίγο καιρό πριν. Μου έιχε φέρει γουοκιτόκι αμερικάνικο. Από τότε με έπιασε και η μανία με την Αμερική και καταντήσαμε εδώ που καταντήσαμε.

Τέλος πάντων τι ήθελα να πω. Α ναι για τους κορμούς των δέντρων. Μη βιάζεσαι! Μεγάλο σόι ήμασταν, είχαμε και μια γιαγια, Θεός σχωρέστην, η οποία κλασική νησιώτισσα καταλαβαίνεις τους θανάτους τους υποδεχόταν μόνο με τσιρίδες. Έγινε ο κακός χαμός. Το έμαθε και άτσαλα βέβαια, ας είναι καλά ένας βλαμένος της οικογένειας (όχι εγώ, άλλος βλαμένος)(έχουμε μπόλικους).

Τσιρίδες?? Μαλλιοτράβηγμα??? Πανικός σου λέω! Σαν χτες το θυμάμαι και ας έχουν περάσει 22 χρόνια. Επειδή όμως μικρός εγώ ήμουν νευρόσπαστο και δεν αντιδρούσα καλά σε σαματά, πήγαμε με τον ξάδερφο πάρα πέρα και κάτσαμε πάνω σε έναν σωρό από κορμούς δέντρων δίπλα στο αυλάκι που ήταν δίπλα στον κεντρικό δρόμο (να βλέπουμε και ποιος περνάει). Κοίτα τώρα συζήτηση. Να σου υπενθυμίσω ότι ήμασταν 5 χρονών και να σε ενημερώσω ότι περνούσαμε φάση αναγνώρισης οικογενειακών σχέσεων. Ε με 200 θείους και θείες και ξαδέρφια μπερδευόμασταν και δεν ξέραμε ποιος είναι ποιος ρε παιδί μου!

Αμερικλάνος: Τι της ήταν λες της γιαγιάς ο θείος και κάνει έτσι που πέθανε?
Ξάδερφος: Ε για να κάνει έτσι λογικά γιος της ήταν
Αμερικλάνος: Όχι ρε, η θεία είναι κόρη της
Ξάδερφος: Ε μπορεί να ήταν και ο θείος!
Αμερικλάνος: Αφού δεν γίνεται να παντρευτούν τα αδέρφια - και ο Θάνος γι'αυτό παντρέυτηκε την Σταματία, γιατί η Τασούλα είναι αδερφή του, κι ας είναι πιο όμορφη
Ξάδερφος: Ε αν δεν ήταν γιος της, θα ήταν αδερφός της
Αμερικλάνος: Μήπως ήταν ανιψιός της?
Ξάδερφος: Αυτό τι είναι πάλι
Αμερικάνος: Δεν ξέρω, η μάνα μου το είπε χτες.
Ξάδερφος: Κουμπάρος της ήταν
Αμερικλάνος: Δεν την είπε ποτέ κουμπάρα ρε βλάκα! Να δεις που ήταν πατέρας της.
Ξάδερφος: Τι λες ρε, αφού δεν μοιάζουν!
Αμερικλάνος: Πατέρας της ήταν σου λέω!
Ξάδερφος: Κουμπάρος της ήταν!

Περνάει από τον δρόμο μια συμπεθέρα, όχι ότι ήξερα τότε ότι ήταν συμπεθέρα βέβαια -αυτά ήταν προσωρημένου επιπέδου και δεν τα εμπέδωσα μέχρι την τετάρτη δημοτικού- και μας ρωτάει τι έγινε και φωνάζει η γιαγιά μας.

Ξάδερφος: Πέθανε ο κουμπάρος της από την Αμερική!
Συμπεθέρα: Είχε η γιαγιά σας κουμπάρο στην Αμερική??
Ξάδερφος: Ρε Αμερικλάνε η Αμερική που είναι?
Αμερικλάνος: Εκεί που είναι τα στρουμφάκια. Θεία μην τον ακούς τον άσχετο, ο πατέρας της πέθανε

Κοντέψαμε να χάσουμε και τη συμπεθέρα εκείνη την ημέρα.

Στο ίδιο μοτίβο, πήγα μια φορά στην μπακάλισα και τη ρώτησα αν είδε τον ανιψιό μου γιατί τον έχασα και έχει τα κλειδιά του σπιτιού και έτσι και χάσω τους πάουερ ρέιτζερς θα τον σκοτώσω. Μια άλλη φορά μπήκαμε σε ένα μαγαζί με ρούχα με μια θεία μου την οποία έχασα επίσης και ρώτησα την πωλήτρια που πήγε η νύφη μου. (Άκουσα μια άλλη θεία μου να τη λέει έτσι και νόμιζα ότι ήταν παρατσούκλι της). Και το καλύτερο ήταν όταν τσακωνόμασταν με τον ξάδερφό μου για το τι μας είναι ο αδερφός του. Αυτός έλεγε ότι μας είναι ανιψιός, εγώ επέμενα ότι είναι συμαθητής γιατί τόσος λαός είμαστε έναν συμαθητή δεν είχα, τελικά συμφωνήσαμε ότι ό,τι και να είναι δεν τον θέλαμε γιατί ήμασταν και κωλόπαιδα.

Γενικά τότε μόνο τη μάνα μου τον πατέρα μου και τον ξάδερφό μου ήξερα. Όλους τους άλλους τους αποκαλούσα με ότι μου κατέβαινε στο κεφάλι. Ακόμα και χασάπη είπα μια φίλη της μάνας μου!

Αυτές οι μνήμες.... μια μέρα θα με αποτρελάνουν.

ΥΓ: Εκεί που ήταν οι κορμοί των δέντρων, έπεσε το αυλάκι και έγινε δρόμος για να περνάνε τα τζιπ. Προτιμούσα τους κορμούς των δέντρων.
ΥΓ2: Τρέχω και δεν φτάνω πάλι, βγήκανε και οι άσπρες τρίχες ας είναι καλά οι γουρούνες μου, χέσε μέσα. Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα.