Κορμοί δέντρων

Η Ρέγγα, εκτός απο πεντανόστιμη είναι και ενημερωτικη παναθεμα τη:

Ante kale ena loukoumaki mporeis na fas (60 thermides to kommati)....Gia to xalva 3exnato 330 thermides ta 100 gramaria xoris tin sokolata....Asto oute suzitisi....

Ρε συ, κοιταξα το κουτι και λεει 570 θερμιδες τα 100 γραμμαρια! Τι ειναι αυτο ρε! Πλάκα μας κάνουν? Και να φανταστεις ενα βραδυ εφαγα μισο πακετο... Απο τα μεγαλα... Αν και γενικά δεν τις κοιτάω τις θερμίδες. Θα σου εξηγήσω άλλη μέρα γιατί.

Σήμερα Ρέγγα είδα μια στοίβα με κομμένους κορμούς δέντρων και πολύ στεναχωρήθηκα. Όχι για τα δέντρα, απο τέτοια να φαν κι οι κότες στο κονέχτικατ. Ένα έτσι να κάνεις, πιάνεις κορμό δέντρου. Όχι στεναχωρήθηκα γιατί θυμήθηκα μια σκηνή από τότε που ήμουν 5 χρονών η οποία εκτυλιχθηκε πανω σε ενα σωρο από κορμούς δέντρων! Και μια που είπα δέντρο, θυμήθηκα τον μυστικό κώδικα βρισίματος που είχα κάποτε και περιέχει τη λέξη δέντρο. Θα σου πω άλλη φορά και γι'αυτό.

Πήραμε που λες μια μέρα τότε το 90 91 κάπου εκεί τα άσχημα νέα ότι πέθανε ένας θείος απο την Αμερική. Όχι ότι καταλαβαίναμε και πολλά βέβαια εμείς τα πεντάχρονα, ακόμα και το "πέθανε" χρειάστηκε να μας το εξηγήσουν για να καταλάβεις, αλλά εν τέλει το εμπεδώσαμε. Πολύ στεναχωρέθηκα γιατί ήταν ο μόνος που δεν μου πήρε ρούχα δώρο για τα γενέθλιά μου λίγο καιρό πριν. Μου έιχε φέρει γουοκιτόκι αμερικάνικο. Από τότε με έπιασε και η μανία με την Αμερική και καταντήσαμε εδώ που καταντήσαμε.

Τέλος πάντων τι ήθελα να πω. Α ναι για τους κορμούς των δέντρων. Μη βιάζεσαι! Μεγάλο σόι ήμασταν, είχαμε και μια γιαγια, Θεός σχωρέστην, η οποία κλασική νησιώτισσα καταλαβαίνεις τους θανάτους τους υποδεχόταν μόνο με τσιρίδες. Έγινε ο κακός χαμός. Το έμαθε και άτσαλα βέβαια, ας είναι καλά ένας βλαμένος της οικογένειας (όχι εγώ, άλλος βλαμένος)(έχουμε μπόλικους).

Τσιρίδες?? Μαλλιοτράβηγμα??? Πανικός σου λέω! Σαν χτες το θυμάμαι και ας έχουν περάσει 22 χρόνια. Επειδή όμως μικρός εγώ ήμουν νευρόσπαστο και δεν αντιδρούσα καλά σε σαματά, πήγαμε με τον ξάδερφο πάρα πέρα και κάτσαμε πάνω σε έναν σωρό από κορμούς δέντρων δίπλα στο αυλάκι που ήταν δίπλα στον κεντρικό δρόμο (να βλέπουμε και ποιος περνάει). Κοίτα τώρα συζήτηση. Να σου υπενθυμίσω ότι ήμασταν 5 χρονών και να σε ενημερώσω ότι περνούσαμε φάση αναγνώρισης οικογενειακών σχέσεων. Ε με 200 θείους και θείες και ξαδέρφια μπερδευόμασταν και δεν ξέραμε ποιος είναι ποιος ρε παιδί μου!

Αμερικλάνος: Τι της ήταν λες της γιαγιάς ο θείος και κάνει έτσι που πέθανε?
Ξάδερφος: Ε για να κάνει έτσι λογικά γιος της ήταν
Αμερικλάνος: Όχι ρε, η θεία είναι κόρη της
Ξάδερφος: Ε μπορεί να ήταν και ο θείος!
Αμερικλάνος: Αφού δεν γίνεται να παντρευτούν τα αδέρφια - και ο Θάνος γι'αυτό παντρέυτηκε την Σταματία, γιατί η Τασούλα είναι αδερφή του, κι ας είναι πιο όμορφη
Ξάδερφος: Ε αν δεν ήταν γιος της, θα ήταν αδερφός της
Αμερικλάνος: Μήπως ήταν ανιψιός της?
Ξάδερφος: Αυτό τι είναι πάλι
Αμερικάνος: Δεν ξέρω, η μάνα μου το είπε χτες.
Ξάδερφος: Κουμπάρος της ήταν
Αμερικλάνος: Δεν την είπε ποτέ κουμπάρα ρε βλάκα! Να δεις που ήταν πατέρας της.
Ξάδερφος: Τι λες ρε, αφού δεν μοιάζουν!
Αμερικλάνος: Πατέρας της ήταν σου λέω!
Ξάδερφος: Κουμπάρος της ήταν!

Περνάει από τον δρόμο μια συμπεθέρα, όχι ότι ήξερα τότε ότι ήταν συμπεθέρα βέβαια -αυτά ήταν προσωρημένου επιπέδου και δεν τα εμπέδωσα μέχρι την τετάρτη δημοτικού- και μας ρωτάει τι έγινε και φωνάζει η γιαγιά μας.

Ξάδερφος: Πέθανε ο κουμπάρος της από την Αμερική!
Συμπεθέρα: Είχε η γιαγιά σας κουμπάρο στην Αμερική??
Ξάδερφος: Ρε Αμερικλάνε η Αμερική που είναι?
Αμερικλάνος: Εκεί που είναι τα στρουμφάκια. Θεία μην τον ακούς τον άσχετο, ο πατέρας της πέθανε

Κοντέψαμε να χάσουμε και τη συμπεθέρα εκείνη την ημέρα.

Στο ίδιο μοτίβο, πήγα μια φορά στην μπακάλισα και τη ρώτησα αν είδε τον ανιψιό μου γιατί τον έχασα και έχει τα κλειδιά του σπιτιού και έτσι και χάσω τους πάουερ ρέιτζερς θα τον σκοτώσω. Μια άλλη φορά μπήκαμε σε ένα μαγαζί με ρούχα με μια θεία μου την οποία έχασα επίσης και ρώτησα την πωλήτρια που πήγε η νύφη μου. (Άκουσα μια άλλη θεία μου να τη λέει έτσι και νόμιζα ότι ήταν παρατσούκλι της). Και το καλύτερο ήταν όταν τσακωνόμασταν με τον ξάδερφό μου για το τι μας είναι ο αδερφός του. Αυτός έλεγε ότι μας είναι ανιψιός, εγώ επέμενα ότι είναι συμαθητής γιατί τόσος λαός είμαστε έναν συμαθητή δεν είχα, τελικά συμφωνήσαμε ότι ό,τι και να είναι δεν τον θέλαμε γιατί ήμασταν και κωλόπαιδα.

Γενικά τότε μόνο τη μάνα μου τον πατέρα μου και τον ξάδερφό μου ήξερα. Όλους τους άλλους τους αποκαλούσα με ότι μου κατέβαινε στο κεφάλι. Ακόμα και χασάπη είπα μια φίλη της μάνας μου!

Αυτές οι μνήμες.... μια μέρα θα με αποτρελάνουν.

ΥΓ: Εκεί που ήταν οι κορμοί των δέντρων, έπεσε το αυλάκι και έγινε δρόμος για να περνάνε τα τζιπ. Προτιμούσα τους κορμούς των δέντρων.
ΥΓ2: Τρέχω και δεν φτάνω πάλι, βγήκανε και οι άσπρες τρίχες ας είναι καλά οι γουρούνες μου, χέσε μέσα. Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα.