Τι ώρα είναι? Ακορντεόν παρα τέταρτο.

Η Αγριμιώ νόμιζε ότι θα κάνω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ στην Pompeia γι' αυτό το σχόλιο:

Να πεις στον Ινδό ότι αν πάθεις καμιά μόλυνση από τις Αμερικλανογουρούνες που γραντζουνάνε, θα του βάλεις τα πλυμένα (μεν) σωληνάκια (δε) τόσο βαθιά που θα κάνει αστρικό ταξίδι και θα δει από κοντά τον Αη-Τσατραπάτρα του! Α στην ευχή, με κολάσανε πάλι, πασχαλιάτικο!

Αλλά Αγριμιώ την αγαπητή Pompeia την έχω βάλει στο τοπ θρι των αγαπημένων μπλόγκερ και περιμένω κάτι καλύτερο για να της την ΑΠΕΥΘΥΝΩ. Οπότε σήμερα θα σου κάνω ΕΣΕΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ γιατί με καταλαβαίνεις ρε γαμώτο:

Άντε να δώσεις στον ορθόδοξο πιστό να καταλάβει την αξία των παραδοσιακών θρησκειών..

Αλλά δεν θα μπω σε αυτό το θέμα γιατί πρώτον στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα και δεύτερον ο καθένας ό,τι θέλει ας κάνει και ας πιστεύει α και τρίτον βαριέμαι.

Έχω γίνει ακορντεόν που λες Αγριμιώ και δεν το εννοώ με την καλή έννοια. Δεν έχω αποκτήσει δηλαδή ευελιξία λάστιχο για να μπορώ να κάνω κωλοτούμπες πάνω κάτω  δεξιά αριστερά και να τεντώνομαι σαν το ακορντεόν και να γίνομαι διαστάυρωση χταποδιού με αστερία και μια δόση γυμνοσάλιαγκα. Όχι καμία σχέση, είμαι ακόμα ο σέξι μπόγος που δεν ξέρετε και γι'αυτό αγαπήσατε.

Στο χρόνο μου αναφέρομαι. Τι είναι ο χρόνος Αγριμιώ? Ο συνάδελφος Αϊνστάιν (είχε κάποιες καλές ιδέες ο καημενούλης) είπε ότι ο χρόνος υπάρχει μόνο και μόνο για να μη γίνονται όλα ταυτόχρονα. Ναι καλά. Σωθήκαμε. Οι Ινδοί γκουρού (συνάδερλφοι κι'αυτοί) λένε Kaalateet, δηλαδή πέρα από το χρόνο. Όλα γίνονται στη κατάλληλη στιγμή γι'αυτό σταμάτα να κοιτάς το ρολόι σου λες και είναι έτοιμο να γεννήσει μοσχαράκι. Εντάξει δεν το λένε έτσι ακριβώς, ελεύθερη μετάφραση σου δίνω τώρα. Επίσης ένας Αμερικανός φιλόσοφος ιστορικός τι ήταν δεν ξέρω ούτε το όνομα θυμάμαι είπε ότι ο χρόνος φτιάχνει ήρωες και διαλύει διασημότητες. Άσχετο.

Έρχομαι εγώ τώρα και θα βγάλω τη δικιά μου φιλοσοφία, γιατί είμαι Έλληνας και οι Έλληνες έτσι κάνουμε. Ο χρόνος είναι ακορντεόν. Ακορντεόν σου λέω!

Τη μια στιγμή έχεις να κάνεις το ένα πράγμα μετά το άλλο, με μια ωραία προκαθορισμένη ή και λίγο επιμελώς ατημέλητη σειρά και την επόμενη στιγμή δεν έχεις να κάνεις τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Μετά έρχεται το σύμπαν που συνουσιάζεται και αποφασίζει ότι όλα, ΟΛΑ, θα γίνουν ταυτόχρονα. ΟΛΑ όμως. Και μετά από αυτό το ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ, ερχεται η φάση που πάλι δεν έχεις τι σκατά να κάνεις. Και κάθεσαι και χάσκεις σαν το ροφό.

Σε μια τέτοια φάση είμαι. Χάσκω σαν το ροφό. Ήταν σήμερα να κάνω το πρώτο πείραμα στις γουρούνες. Ήρθα στο εργαστήριο στις 8, χτες έφυγα στις 12 το βράδυ, γενικά τις τελευταίες δύο βδομάδες όλο αυτό σκεφτόμουν και ετοίμαζα το μίνι σύμπαν που έπρεπε να ετοιμαστεί για να κάνεις μερικές ενέσεις σε δυο γουρούνια. Ε ρε γαμώτο που ζούμε?

Έλα όμως που η κτηνίατρος έχει το δικό της σύμπαν που αποφάσισε Δευτέρα πρωί να συνουσιαστεί και άκυρο? Άκυρο?? ΑΚΥΡΟ?? Και εγώ τι θα κάνω τώρα, που έμεινα με τις ενέσεις στο χέρι? Κάθομαι στο γραφείο μου και σκέφτομαι με τι να ασχοληθώ σήμερα. Το ένα μου βρωμάει το άλλο μου ξινίζει. Έτσι είμαι, όταν έχω φτιαχτεί για κάτι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο. Αν πχ φτιαχτώ για μακαρονάδα, δεν μπορώ να φάω τίποτα άλλο. Θα κάτσω νηστικός μέχρι να βρεθεί μακαρονάδα μπροστά μου. Δεν μπορώ σου λέω. Όταν συμβαίνουν κάτι τέτοια, ταράζομαι.  Γιατί γενικά είμαι χαλαρουίτα κατάσταση, και από διαχείριση χρόνου είμαι χέσε μέσα και πέτα και το κωλόχαρτο μέσα μετά, οπότε πρέπει να προσπαθώ έξτρα. Αλλιώς το ακορντεόν συνουσιάζεται με το σύμπαν και καταλήγω να δουλεύω όλη μέρα χωρίς να κάνω τίποτα.

Δε μου αρέσει ο χορός. Πριν μερικές μέρες βρέθηκα μία η ώρα τη νύχτα σε έναν κήπο γύρω από μια φωτιά με 6 μεθυσμένα άτομα λιώμα να χτυπιούνται και να με τραβολογάνε. Τους σιχτίρισα και άρχισε να βρέχει. Δεν μου αρέσει να χορεύω λέμε! Αλλά κάθε μέρα πρέπει να χορεύω στο ρυθμό του ακορντεόν. Και δεν μου αρέσει καθόλου. Όταν έχεις να κάνεις 10 διαφορετικά πράγματα, και δεν έχεις ένα αφεντικό να σε μανατζάρει ρε γαμώτο, να σου πει τι σκατά να κάνεις αυτή τη βδομάδα και τι σκατά να κάνεις την επόμενη, και όλοι οι 10 έχουν την εντύπωση ότι μόνο με τα δικά τους ασχολείσαι, ε λογικό είναι να βγουν οι δυο άσπρες τρίχες (στην κεφαλή) και να γυαλίσει το μάτι.

Παίζει ο γελοίος και εμείς χορεύουμε

Δεν ξέρω Αγριμιώ, εσύ τι λες. Αισθάνεσαι κι εσύ ότι η μέρα έχει πολλές ώρες και καταλήγεις να βαριέσαι, ενώ η εβδομάδα έχει λίγες μέρες και δεν προλαβαίνεις να τα κάνεις όλα? Τι κατάσταση είναι αυτή? Τι θα γίνει με μένα?

Όσοι διαβάζετε, μακριά από διδακτορικά. Μακριά σας λέω! Εκτός και αν το κάνετε στην Ελλάδα που είναι κωλοβάρεμα (έλα τώρα, εσύ ο διδακτορικός της Ελλάδας, τα ξέρω όλα). Μακριά από διδακτορικά στην Αμερική! Τρέχα να σωθείς σε λεω!

Χτες που ήταν Πάσχα Αγριμιώ (μην αρχίζεις με τον Άδωνη μάνα μου - Θεός σχωρές τον) μάζεψα στο σπίτι καθολικούς, Ινδουιστές και μερικούς άθεους και το γιορτάσαμε. Να σου πω, παρά να πήγαινα στην εκκλησία, καλύτερα έτσι. Ειλικρινής να είσαι και ας είσαι και Ζεν δεν με πειράζει εμένα. Σάμπως εγώ δεν είμαι αλλόθρησκος νομίζεις? Μέχρι και την Κουαν Γιν της Κίνας γιορτάζω. Γιατί όχι? Αν είσαι επιστήμονας, πρέπει να ξέρεις απ'όλα. Όχι μόνο μαθηματικά ή μόνο χημεία ή μόνο ιστορία. Λίγο απ'όλα τουλάχιστον. Έτσι και οι πιστοί. Αν είσαι θρήσκος εκ φύσεως, όπως ο Αμερικλάνος τρομάρα του, πρέπει να ασχολείσαι με όλα. Ποιος είμαι εγώ άλλωστε που θα πω στο χριστιανό ή στον βουδιστή ή στον λάτρη της σόμπας ότι είναι λάθος?? Θα τα γιορτάσω όλα και ετελείωσε. Ώχου! Ο Θεός ούτως ή άλλος ένας είναι. Πολλά ονόματα, πολλά πρόσωπα, πολλές πτυχές, αλλά ένας. Εμείς είμαστε οι πολλοί που περισσεύουν. Και πολύ φοβάμαι ότι ήρθε η ώρα να αραιώνουμε. Όταν αρχίσει το αραίωμα παρακαλώ να με ενημερώσετε γιατί έχω λίστα έτοιμη!