Μπουγάτσα με αρνί

Ο Κωστής μου έταξε νεβατά κουλούρια από τον κατσουνά και αυγούλες με κόκκινα αυγά (τον πλυθηντικό τον βάζω μόνος μου):

Άριστος! Κερδίζεις μιαν αυγούλα με κόκκινο αυγό και όσα κουλούρια θες από τον "κατσουνά"!

Πάντως Κωστή και από τον κατσουνά να μην είναι τα νεβατά, και με πράσινο αυγό να είναι οι αυγούλες, εγώ δεν έχω πρόβλημα! Κίτρινο μόνο μην είναι γιατί μου θυμίζει την Κινέζα και δεν είναι καλά τα νεύρα μου αυτό το διάστημα.

Όπως ξέρεις είμαστε κοντοχωριανοί αλλά όπως ίσως δεν ξέρεις, είμαστε μόνο κατα το ήμισυ γιατί το άλλο ήμισυ είναι βόρειο. Από εκεί που το γαλακτομπούρεκο έχει πιο πολλά λάμδα από θερμίδες, το Πάσχα τρώνε μπουγάτσα με αρνί και δεν σου λένε ποτέ τίποτα γιατί, απλά, σε λένε.

Οπότε όπως καταλαβαίνεις έχω πάρει και λίγο από κειδα πάνω και είμαι γενικά χαλαρός άνθρωπος. Δηλαδή ο κόσμος να καίγεται γύρω μου, το έδαφος να σείεται και μια αρκούδα να με κοιτάει υπολογίζοντας πόσες θερμίδες έχω (άνετα βγάζει δυο χειμώνες), δεν θα αγχωθώ. Κάποιοι, όπως οι φίλοι μου, αυτό το λένε αναισθησία. Κάποιοι άλλοι, όπως οι θαρραλέοι φίλοι μου, το λένε γαϊδουριά. Εμένα δε με νοιάζει πως το λένε. Απολαμβάνω την ηρεμία μου και δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου την ταράξει για περισσότερο από δέκα λεπτά τη φορά.

Δίνω και συμβουλές, αμε, έρχονται τα Κινεζάκια καταϊδρωμένα γιατί έλαβαν ένα email από καθηγητή που δεν ξέρουν πως να απαντήσουν και όλες οι εγκεφαλικές λειτουργίες έχουν μπλοκάρει. Πρώτα τους ηρεμώ, μετά τους γράφω την απάντηση, και μετά λέω κάτι που τους ξαναστέλνει αδιάβαστους. Είναι ένα από τα χόμπι μου.

Γιατί τα λέω όλα αυτά. Τα λέω γιατί αυτές τις βδομάδες έχω χάσει την ηρεμία μου. Αυτές οι γουρούνες φταινε για όλα, όλα όμως. Είναι σαν βόμβες έτοιμες ανα πάσα στιγμή να εκραγούν, και εγώ ενώ καίγομαι και σβήνω ταυτόχρονα πρέπει να το παιζω κουλ γιατί αν πανικοβληθω ΚΑΙ εγώ, την κάτσαμε. Αυτό είναι που με κουράζει πάνω απ'όλα. Το να έχεις λίγο άγχος και στρες, και να μην μπορείς να το δείξεις! Και βέβαια το στρες που δεν απελευθερώνεται γίνεται νεύρα και την πληρώνουν οι Κινέζοι και η μάνα μου. Περνάμε πάλι φάση μη του μιλάτε του παιδιού αφήστε το να σκάσει.

Μα να μην ξέρω ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΚΑΝΩ και να με πρήζει η μάνα μου αν παρήγγειλα το μούλτι για μπαχαρικά που θέλει μια θεία!!! Να βάζω οινόπνευμα στο χέρι που μου ξέσκισε πάλι η ρουφιάνα η γουρούνα και να μου λέει ο Ινδός να μην το σπαταλώ γιατί μας τελειώνει και πως θα πλύνει τα σωληνάκια του!! Με προκαλούνε. Και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να κάνω και πολλά γιατί έτσι και αρχίσει...

Αλλά εντάξει δεν παραπονιέμαι. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα να μας αποσχολήσουν. Σήμερα για παράδειγμα είναι λέει Μεγάλη Παρασκευή. Άντε και είναι. Τι είναι? Δεν ξέρουμε. Πόσοι καταλαβαίνουμε τι είναι η Μεγάλη Παρασκευή? Και η Ανάσταση?

Την Μεγάλη Πέμπτη βάφουμε αυγά, την Μεγάλη Παρασκευή περνάμε κάτω από τον Επιτάφειο, και το Μεγάλο Σάββατο πάμε τα μεσάνυκτα στην εκκλησία η οποία δόξα τω Θεώ είναι κοντά στο κλαμπ για το άφτερ. Μη μας φαν οι δρόμοι.

Σε απασχολούν αυτά Κωστή? Δεν ξέρω, εμένα με απασχολούν. Τόσα έθιμα, και από ήθη τίποτα, χάθηκαν. Πανε και κλαίνε στην εκκλησία γιατί λέει χτες κρεμάστηκε και σήμερα θάφτηκε. Βρε για εμας πρέπει να κλαίμε, ο Χριστός δεν έχει την ανάγκη μας!

Αυτές τις μέρες βλέπω αυτή την ταινία, για έναν Άγιο από την Ινδία. Ουυυυ αντίχριστός! Βρε τα ίδια λέει σου λέω. Ουυυυυ είσαι αντίχριστος! Αυτά είναι εκτός της κουλτούρας μας! Ναι! Ενώ η λέιντι γκάγκα, ο Χατζηγιάννης και το κλάμπινγκ είναι εντός της κουλτούρας μας. Βρε ουστ. Άσχετε.

Μη φανταστείς, 15 λεπτά είδα μόνο, πού χρόνος, αλλά αν καταφέρεις να ξεπεράσεις τη διαφορετική αισθητική και τρόπο έκφρασης, μιλάει και δείχνει τις ίδιες αρχές με το Χριστό. Όλοι οι Άγιοι του Θεού είναι, άσχετα αν είναι της εκκλησίας ή όχι.

Σε αφήνω γιατί με κούρασα, και έχω να ετοιμάσω ενέσεις για τις γουρούνες.

Καλή Ανάσταση να'χουμε. Εμείς, όχι ο Χριστός. Δεν έχει ανάγκη λέμε!