Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

tin alli pempti ksekouvala

Είναι που είναι χρήσιμο το σάιτ, γιατί με εκφράζει, είναι που είναι και άσχετο:
Αμερικλανε ασχετο με το ποστ αλλα ειδα αυτο σημερα και μου θυμισε εσενα!
http://whatshouldwecallgradschool.tumblr.com/page/10
Για το επομενο procrastinatιon session!
Και τα άσχετα πλην χρήσιμα τα εχτιμώ εγώ μή νομίζεις Ύβρις! Να σου πω όμως μωρέ, σήμερα που είμαι άρρωστος να σε πω Μπινελίκω? Τo Ύβρις παραείναι καθαρεύουσα για την ιδιοσυγκρασία μου ειδικά με πυρετό! Είδες που συμφωνούμε!

Ρε Μπινελίκω είσαι άρρωστη? Όχι γιατί εγώ είμαι. Άρρωστος. Έχω και πυρετό αλλά πόσο μη με ρωτάς δεν ξέρω. Δε βρίσκω το θερμόμετρο... Κάπου εδώ είναι το ρημάδι, πριν λίγο καιρό κόντεψα να το σπάσω κατα λάθος... Πάλι καλά που δεν είναι από τα παλιά με τον υδράργυρο.

Δεν ξέρω αν έχει φανεί ακόμα, αλλά περνάω τη φάση της γρίπης όπου έχει μέινει λίιιιγο πυρετός, λίιιιγη ζαλάδα, μπόοοοολικος πονοκέφαλος και γενικά είμαι ένα κοκτέιλ μπερδεψιάς όπου οι σκέψεις μου αντί όμορφες ευθείες με κέρατα είναι κάτι σαν το κανταϊφι αφού το σιροπιάσεις αλλά πριν κρυώσει. Το λέω αυτό όχι επειδή μου έχει λείψει ένα καλό κανταίφι με παγωτό, όχι αυτό δεν έχει καμία σχέση, αλλά επειδή χτες το βράδυ ξύπνησα τα μεσάνυκτα μετά από (δέκα μείον τρία εφτά, εφτά και δύο εννιά) εννέα ώρες ύπνου με το στομάχι μου να χτυπιέται από την πείνα αλλά να μη δέχεται ούτε τον αέρα που αναπνέω, το στόμα μου να κολλάει από τη δίψα αλλά να μην ανέχεται ούτε το σάλιο που το ίδιο παράγει, και γενικά ένα χάλι μαύρο και μέσα στο χάλι το μαύρο κατέληξα μπροστά από την κατάψυξη γιατί ξέχασα να πω ότι έχει και κουφόβραση και βρήκα κάτι κανταίφια κατεψηγμένα που τα ξέχασα και έληξαν πριν μερικές βδομάδες αλλά εγώ σκέφτομαι τα παιδάκια στην Αφρική που δεν έχουν να φάνε και θα τα κάνω να κεράσω τον Ινδό στο εργαστήριο. Με όλα τα τσίλια που τρώει δε νομίζω λίγο ληγμένο κανταίφι να τον πειράξει ιδιαίτερα.

Μπινελίκω ενημέρωσε σε παρακαλώ όλους τους τριτοδεσμήτες που διαβάζουν ότι το ξέρω πως το κανταίφι γράφεται κανταΐφι αλλά βαριέμαι να το γράψω.

Τι ήθελα μωρέ να πω και τα'χασα πάλι. Είχα θέμα για την ανάρτηση κομπλέ στο κεφάλι μου μη νομίζεις ότι πάτησα νέα ανάρτηση έτσι ελαφρά τη καρδία, όχι, την σκέφτηκα όσο σφουγγάριζα.

Πράγματα που με κάνουν να νιώθω καλύτερα όταν είμαι άρρωστος:
1. Να πλένω τα δόντια μου
2. Να κυλιέμαι με τα σώβρακα (το Καλοκαίρι)
3. Να καθαρίζω το πάτωμα (αυτό είναι που λέμε, σφουγγαρίζει άρα άρρωστος θα'ναι)
4. Να με ψάχνει το σύμπαν ολόκληρο, γιατί αν δεν αρρωστήσεις δεν σε κυνηγάνε, και να τους αγνοώ επιδεικτηκά.
5. Να ετοιμάζω κάτι σε φαγώσιμο να κεράσω την επόμενη μέρα όσους μισώ.
Όχι εντάξει, δεν μισώ κανέναν. Δεν μου το επιτρέπει η γιόγκα μου αλλά κι'εμένα δε μαρέσει αυτή η λέξη. Απλά. Κάποιων ατόμων δεν εγκρίνω την ύπαρξή τους. Δεν τους εγκρίνω ρε παιδί μου, πως το λένε. Αν ήμουν αυτός ο γλυκούλης ο Χένρι ο τρία (μη με πρήζεις τώρα με τα νούμερα, εδώ δεν τα θυμάμαι στα καλά μου) θα τους κρέμαγα ανάποδα γιατί απλά δεν τους εγκρίνω. Δεν θα τους σκότωνα, από τα πόδια θα τους κρέμαγα. Είδες? Αν τους μισούσα θα τους σκότωνα. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Μη διαφωνείς ούτε από μέσα σου γιατί δε θέλω και πολύ να πάψω να εγκρίνω κόσμο. 

Πέρα από τις πληγές της Ασίας που υπομένω σαν άλλος Φαραώ, έχω κι'άλλες ομάδες ατόμων που δεν εγκρίνω. Τους κάγκουρες που χρησιμοποιούν αγγλικές εκφράσεις για παράδειγμα.

Κοίτα με Μπινελίκω. Όχι κοίτα με. Είμαι μπερδεμένος μέσα στην κάψα με την κακή έννοια του πυρετού και ομολογούμένως πολλά από τα υποψήφια για πούλιτΣερ πράγματα που γράφω μου έρχονται στα αγγλικά, αλλά με βλέπεις να τα λέω έτσι? Όχι πες, με βλέπεις? Να τα λέμε κι'αυτά, μην τα αφήνουμε να πέσουν χάμω. Δεν θέλω ρε μανίτσα να μιλάμε στο τσάτ, να σου λέω κάτι και να μου απαντάς "nice". Τι είναι αυτο, τι, τι, τι είναι. "Nice". Δηλαδή το "ωραία" παραείναι βλαχουτσιά και δεν το καταδέχεσαι να υποθέσω.

"Αμερικλάνε έμαθα το Σαββατοκύριακο πήγες στο ΣΤΑΤΣΙΟΥ ΟΦ ΛΙΜΠΕΡΤΕ!!! Πως πέρασες? Πρέπει να είναι ΠΕΡΦΕΚΤ!"

Ε μα είναι να σου'ρχεται αυτό το μήνυμα ενώ κάθεσαι στ'αυγά σου κατασκοπεύοντας στο ίντερνετ τον διάολο που τόλμησε να κάνει παρόμοια έρευνα με τη δική σου πάνω σε άλλες γουρούνες, και να μη σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι? Γιατί? Το "Άγαλμα της Ελευθερίας" δεν σου'ρθε ε? Ε? Ε, βλαχούτσα της Άνω Κατρούλας? Δεν το εκγρίνω αυτό το πράμα Μπινελίκω. Μιλάς ελληνικά, μίλα ελληνικά. Τα γκρίκλις δεν με ενοχλούν γιατί δεν μπορούν να τα ψάξουν τα κινέζια στο γκούγκουλ και να τα μεταφράσουν.

Τα λέω αυτά γιατί σήμερα και χτές είμαι σε γλωσσοδιανοητική σύγχιση, δηλαδή περισσότερο απ'ότι συνήθως, και δεν ξέρω τι λέω σε ποιον το λέω και πως το λέω. Λέω πχ στον Κινέζο, ο οποίος ΛΥΣΣΑΞΕ σήμερα να με ψάχνει:
The rats will be here tin alli pempti ksekouvala.
Όπως καταλαβαίνεις μετά από αυτό πέρασε μία ώρα να ψάχνει τι σκατά σημαίνει το tin alli pempti ksekouvala και δεν το έβρισκε. Το να με ρωτήσει απευθείας δεν του πέρασε από το μυαλό βέβαια γιατί οι Κινέζοι δεν καταδέχονται να ρωτήσουν, τα ξέρουν όλα. Κι'εγώ όλα τα ξέρω αλλά μερικές φορές θέλω να δω αν τα ξέρει και ο συνομιλητής.

Και αναρωτιέμαι ρε Μπινελίκω. Όλοι αυτοί, γιατί δεν είναι λίγοι, που πετάνε αγγλικά λες και το χωριό τους είναι κατα βάθος παροικία της Αγγλίας... είναι τόσο μπερδεμένοι όσο είμαι εγώ σήμερα? Γιατί αν είναι, να το καταλάβω. Όχι, δεν θα το εγκρίνω, αλλά ρε γαμώτο τουλάχιστον θα το καταλάβω.

Και θα μου πεις εσύ τώρα, γιατί σε έχω καταλάβει τι πνεύμα αντιλογίας είσαι, χέστηκε η φατμέ στο γενιτζαμί ρε Αμερικλάνε για το ποιον εγκρίνεις και ποιον δεν εγκρίνεις! 

Σύμφωνοι! 

Το ότι δεν εγκρίνω κάποιον δεν έχει να κάνει τόσο με αυτόν καθεαυτόν, αλλά με μένα. Βλέπω ρε παιδί μου μια συμπεριφορά σε κάποιον και αποφασίζω όχι απλά ότι δεν μου αρέσει αλλά ότι δεν την εγκρίνω. Γιατί το μου αρέσει, δεν μου αρέσει, αγαπώ, μισώ, είναι υποκειμενικά πράγματα και μπορεί άνετα να μη μου αρέσει μια συμπεριφορά στον Χ αλλά να μου αρέσει σε μένα. Ενώ το "εγκρίνω", υποκειμενικό και αυτό μεν, αλλά όταν βγει η απόφαση πάει και τελείωσε, δεν την επιτρέπεις ούτε στον εαυτό σου. Εγώ τουλάχιστον έτσι το βλέπω και άμα είναι και αυτό γλωσσικά λάθος ε χέστε με και βρείτε εσείς οι τριτοδεσμήτες καλύτερο τρόπο να το εκφράσω.

Κουράστηκα πάλι. 22 ώρες ύπνου ήταν αυτές, πτώμα έγινα. Άσε που παρα λίγο να βγάλω πληγές από τη ξάπλα. 

Ρε συ, το ξέρεις ότι ούτε στη γρίπη δεν είμαι νορμάλ? Ο κανονικός ο κόσμος, με κανονικές μούτες και κανονικό ανοσοποιητικό όταν αρρωσταίνει παράγει μύξες με το κιλό. Κι'εγω παράγω μύξες, τι να λέμε τώρα, αλλά όχι πάντα με το κιλό. Μερικές φορές, όπως τώρα ζωή να'χω, αντί για πολλές μύξες παράγω πολύ σάλιο. Αλλά μιλάμε για ΠΟΛΥ ΣΑΛΙΟ. Το οποίο σάλιο το καταπίνω και μετά το ξερνάω γιατί αναγουλιάζω στην ιδέα. Σου λέω περνάω πολύ ωραία!

Άντε! Καλή όρεξη!

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Νιανιανιανια κλάνγκ!

Ήτανε λέει ημέρα της μάνας αλλά η μάνα μου εμένα είναι σε καταστολή και δε δέχτηκε ευχές από το γαϊδούρι το γιο της. Μα να τολμήσω να φάω κολοκυθάκι πρώτη φορά στη ζωή μου στην αμερική, και τόσα χρόνια να μην τρώω τα δικά της από το μποστάνι? Και μελιτζάνα? Και ρόκα? Που μια φορά κόντεψα να φέρω το τραπέζι ανάποδα επειδή βρήκα λίγη ρόκα στη σαλάτα? Και σπανάκι? Και κουνουπίδι, που παλιά ούτε ωμό δεν το επέτρεπα στο σπίτι? Και κολοκύθες?

Τι τρως παιδάκι μου? Χοιρινό με κολοκυθάκια μανούλα! Βρε άντε μου στο διάολο! Κλανγκ, το κλείνει.

Τι τρως παιδάκι μου? Αρνί με ρύζι φτιαγμένο από κουνουπίδι μανούλα! Είσαι κωλόπαιδο, είσαι και σίχαμα! Κλανγκ!

Κουνουπιδόρυζο
Τι τρως παιδάκι μου? Μακαρόνια από κίτρινη κολοκύθα και σπαράγγια μανούλα! Σκάσε διάολε θα ξεράσω τα γεμιστά που έφαγα. Κλάνγκ!

Κολοκυθομακάρονο
Τι τρως παιδάκι μου? Σαλάτα σπανάκι ρόκα και ψητό κοτόπουλο μανούλα! Να σου κάτσει ρε! Κλανγκ!
Ντρίιιιν! Έλα το παίρνω πίσω το να σου κάτσει αλλά ντροπή σου, κωλοπαίδι! Κλανγκ!

Είναι και προληπτικιά.

Μα ρε μανούλα, να σου ευχηθώ για τη γιορτή της μητέρας θέλω! Όχι ρε! Να πας να ευχηθείς στην μανάβισα που παίρνεις τα κολοκύθια! Που εμένα με έβαζες να σου δίνω μπόνους στο χαρτζιλίκι για να φας ένα πιάτο φακή! Γελοίε! Θα με πεθάνετε ρε! Κλάνγκ!

Έχει ρε παιδί μου από τότε που έκοψα τα ψωμιά τα ρύζια τις πατάτες και τα μακαρόνια που δε μου μιλάει η μάνα μου. Γιατί είναι αγρότισσα και ποτέ δεν της έκανα τη χάρη να φάω από τα χορταρικά και λαχανικά της. Μονο κανα μαρουλι κανα πατζαρι τετοια φλωρικα. Και τωρα τα πήρε που τα τρώω εδώ! Και πάνω απ'όλα την διαολίζει που ψάχνω τρόπους να τα τρώω ώστε να μη μου φαίνονται σαν λαχανικά.

Πχ κουνουπίδι στον τρίφτη σαν ρύζι. Ίνες ψητής κολοκύθας σαν μακαρόνια. Γάλα από αμύγδαλο (άσχετο). Έκανα και μουσακά με ωμό κολοκύθι μέσα του. Τον ονόμασα ο μουσακάς του τεμπέλη σε δίαιτα. Τεμπέλη γιατί ωμό κολοκύθι χωρίς τηγάνι, σε δίαιτα γιατί χωρίς πατάτες και με τυρί κρέμα για μπεσαμέλ. Και μαλάκα μου τρωγώτανε. Αλλά η μάνα μου αντί να χαρεί που άρχισε ο γιόκας της να τρώει υγιεινά, τα παίρνει κρανιόθεν.

Ε μα ρε μανίτσα, της εξηγω, τωρα το αποφάσισα να αποκτήσω κορμί τσιμέντο τι να κάνουμε. Της ζήτησα να μου στείλει στραγάλια και αλάτι και ξέρεις τι μου απάντησε?

Η ευχή της μάνας
Αλλά έβαλε τον μικρό να μου τα στείλει.

Άσχετο. Πάρε άσμα έξαλλο με περισσότερο νόημα από όλα τα γιουροβυζιά μαζί:


Ντουζ πουά!

ΥΓ: Το τσιμέντο δεν έχει πήξει ακόμα αλλά πού θα μου πάει.

ΥΓ2: Νομίζω αυτό έπρεπε να στείλουμε στη γιουροβύζιο, εξαιρετικά αφιερωμένο στην κυρία κάγγελο (ξέρεις ποιας):


Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Η Κοπτοραπτού

"Όνειρο οι αναρτήσεις σου Αμερικλάνε μου, όνειρο!". Αυτό εννοούσε η Μανταρίνι όταν έλεγε:
Διάβαζα... διάβαζα... διάβαζα... και νόμιζα ότι τόση ώρα εξιστορούσες όνειρο... στην πορεία κατάλαβα ότι το έζησες αυτό
Έλα βρε Μανταρίνω υπερβάλεις. Αλλά το εννοείς. Το εννοείς είπα!

Έτσι.

Το ανέφερα και προσφάτως Μανταρίνω ότι ο μήνας Μάης δεν με πάει. Δεν με πάει καθόλου ο κιορατάς γιατί με κάνει να τρέχω! Πέρσι το Μάη σκότωσα τις γουρούνες μετά από δέκα μήνες φρίκης, και είχα να κωλοχτυπιέμαι με τα κβάντα. Φέτος έχω άλλα, ένα από αυτά είναι οι νέες γουρούνες.

Οι οποίες νέες γουρούνες ήρθε η ώρα να βγουν στη δημοσιότητα. Είναι ΠΟΥΤΑΝΙΤΣΕΣ. Δεν κάνω πλάκα. Στις περσινές είχα μια λεσβία που έγλυφε το μνι της αδερφής της, αλλά φέτος είναι και οι δύο... πραγματικές πουτανίτσες. Δεν τις πιάνω πουθενά! Πουθενά όμως! Βρε καλό μου βρε χρυσό μου να μηλαράκι, τίποτα αυτές. Οι άλλες τουλάχιστον πέφτανε στα τέσσερα, που λέει ο λόγος, με το που έβλεπαν μήλο.

Τους βάζω που λες και ζακετάκια, φορεματάκια για σκύλους (ή μάλλον για ΣΚΥΛΕΣ γιατί τέτοιες είναι) και σακίδια και καθόλου -μα καθόλου- δεν εκτιμούν τις στυλιστικές μου παρεμβάσεις. Μια φορά η μία πήγε και ξέρασε, η καριολίτσα, επειδή δεν τη βόλευε το σακίδιο! Τι να πεις. Σου έταξα όμως φωτογραφικό ντοκουμέντο από τη νέα μου καριέρα σαν γουρουνομόδιστρος και στο έχω:


Εδώ βλέπουμε ένα κομμάτι στο μωβ της λεβάντας, με τη βάτα ραμμένη κάτω από τις σταυρωτές τιράντες με κλωστή στο χρώμα μιας μεταλλαγμένης ροζ κανέλας με έξτρα επένδυση από κωλότριχες μονόκερου. 

Το μέλλον αποκάλυψε ότι η γουρούνα μόλις τη φορέσει θα πάει να πέσει μέσα στα ίδια της τα σκατά, γιατί τέτοιο μαλακισμένο είναι. Αλλά της πήγαινε της ρουφιάνας, να τα λέμε κι'αυτά.


Το επόμενο κομμάτι μας είναι ζακετούλα φτιαγμένη παραγγελιά για γουρούνες, η οποία όμως δεν της έκανε, της βοθρωνας, και αναγκαστικά της το άνοιξα με βαμβακερό ύφασμα με απομίμιση της χέλοου κίττι σε χρώμα ροζ της γαρυφαλιάς, κορώνα στο χρώμα του ηλιοτροπίου και καρδούλα ανάποδη (οι ίσιες είναι για τους φλώρους) σε χρώμα άχρωμο. Τέλος, η ραφή έγινε με κλωστή νούμερο 896 σε χρώμα κερασί.

Το μέλλον έδειξε ότι η γουρούνα έχει ανταλακλασικό που της λέει ότι με το που ξυπνήσει με αυτή τη συγκεκριμένη ζακέτα, αφηνιάζει και ξερνάει. Δεν την κατηγορώ όμως γιατί με την αηδία με το κωλόγατο που μου έδωσε η κινέζα, κι'εγώ κόντεψα να ξεράσω.


Εδώ βλέπουμε δεύτερη απόπειρα μοδιστρικού αμερικλανισμού (αλα το βανδαλισμός) πάνω στο φόρεμα. Παρακαλώ να σημειωθεί ότι αυτό έγινε αφού κυλιστηκε η γουρούνα στα σκατά της ενώ το φορούσε. Όχι για να δεις τι τραβάω. Εδώ βλέπουμε ότι το κάτω κάτω της φούστας το αφαίρεσε, ο καλλιτέχνης, γιατί α) της σκούπιζε τον κώλο και β) χρειάστηκε έξτρα τιράντα γιατί είναι άβυζη και της έπεφτε. Μιλάμε πήγα μερικές ώρες μετά και βρήκα το φόρεμα στον κώλο της, με τη μία τιράντα να κρέμεται.

Τη δεύτερη φορά που πήγα να της το βάλω (το φόρεμα), ήταν ξύπνια και δεν μου καθότανε (να της το βάλω)(το φόρεμα!). Την κυνηγούσα μέσα στο κλουβί και αυτή τσίριζε και έτρεχε πηδώντας πάνω από τα χέρια μου. Σε κάποια φάση την στρίμωξα στη γωνία, έκατσε και δεν έμπαινε το φόρεμα. Εκεί τα πήρα γιατί προφανώς πάχυνε και της φώναζα ΣΟΥΖΙ ΤΡΩΣ! Αυτή έκανε την κινέζα και μούγγριζε λίγο. ΣΟΥΖΙ ΤΡΩΣ! ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΣΑΙ ΚΑΙ ΤΡΩΣ! Κάπου εκεί με έπιασε νευρικό γέλιο και έπεσα μέσα στα σκατά της, ενώ βρήκε ευκαιρία και ξεφυγε πάλι. Μισή ώρα μου πήρε να της το βάλω (το φόρεμα!), και μέσα σε αυτή τη μισή ώρα μια κινέζα ένας κινέζος και μια αμερικάνα χάσανε πάσα ιδέα για το άτομό μου γιατί συνέχισα τα γέλια και τις βρισιές στα ελληνικά.


Εδώ βλέπουμε την κατηγορουμένη, συγκεκριμένα τη μύτη της. Σε αυτή τη φάση προσπαθούσα να βγάλω φωτογραφία κάτι καλώδια που της έμπασα, αλλά δεν καθόταν το σκυλί το μαύρο. Όλο μου έφερνε τη μουσούδα της και την έτριβε στα μαλλιά μου.

Και τώρα που είπα αυτό θυμήθηκα το άλλο. Οι γουρούνες, ξέρεις, έχουν ουρά. Κάτω από την ουρά έχουν μνι. Ε κάπου πρέπει να το έχουν κι'αυτές! Εκεί που το έχουν όμως δεν βολεύει γιατί όταν τις σηκώνω, εκεί ακριβώς τυχαίνει να βρίσκεται το ρολόι μου. Και τώρα ξέρεις γιατί τον πρώτο καιρό αφηνίαζαν και έτρωγα ξύλο. Είναι και μεγαλούτσικο το ρολόι, μεταλικό. Μετά που το πήρα χαμπάρι, το έριξα στο οινόπνευμα και δεν το ξαναφόρεσα στο υπόγειο. Ομολογουμένως το ξύλο μειώθηκε αισθητά, αλλά οι γουρούνες έχουν περισσότερα νεύρα.

Και μιας και σου άνοιξα την όρεξη Μανταρίνω, γιατί στην άνοιξα είμαι σίγουρος, πάρε ένα πρίβγιου από την επόμενη ανάρτηση:

Ο Μουσακάς του Τεμπέλη σε Δίαιτα
ΥΓ: Τα χρώματα τα είδα από εδώ.

ΥΓ2: Για όσους τα θέλουν μαζεμένα, τα κοσμητικά επίθετα που απηύθυνα στις γουρουνες είναι τα εξής: πουτανίτσα, σκύλα, βοθρωνα, καριολίτσα, μαλακισμένη, ρουφιάνα, άβυζη, κατηγορούμενη, σκυλί μαύρο, σούζι.

ΥΓ3: Παρακαλώ να σημειωθεί η παρουσία των λουκουμιώνε πίσω από τον μουσακά τα οποία έχουν επιζήσει μέχρι τώρα χάρη στην ατσάλινη αυτοκυριαρχία μου.

ΥΓ4: Μιας και πλέον είμαι επαγγελματίας γουρουνομόδιστρος, δέχομαι παραγγελιές. Βρες μου γουρούνα και σου φτιάχνω συνολάκι μούρλια!

ΥΓ5: Το ξέρω ότι και χαμός με την ακυβερνησία γίνεται, και με την πιθανή έξοδο από την Ευρώπη, και τους νεοναζί, και το (κατα πολλούς σημαντικότερο) πρωτάθλημα, αλλά εδώ δεν ήρθες για να διαβάσεις τέτοια, έτσι δεν είναι?

ΥΓ6: Όποιος κερατάς ψήφισε Χ.Α. να περάσει να του πάρω μέτρα γιατί είναι γουρούνι και του έχω ράμματα για τη γούνα του. Έχω ήδη ετοιμάσει συνολάκια για τέσσερα ξαδέρφια και κάτι θειους.

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Ο Χάρι Πότης

Η Ύβρις με έχει πάρει χαμπάρι:
Ρε Αμερικλανε αυτο που γραφεις εκει με το διαβασμα μου θυμιζει γνωστο ανεκδοτο:
Ο Μήτσος ο βοθρατζής ξεκινά με τον βοηθό του τον Γιακουμή για να ξεβουλώσουν έναν βόθρο.
Με το που φθάνουν ο Μήτσος φοράει μια μάσκα και βουτάει μέσα στο βόθρο.Σε δύο λεπτά βγάζει το κεφάλι απο τα σκατά και λέει στον Γιακουμή:
-Φέρε μου το κατσαβίδι.
Ξαναπέφτει μέσα.Μετά απο λίγο βγάζει το κεφάλι και λέει στον Γιακουμή:
-Φέρε την πένσα.
Ξαναπέφτει μέσα.Αφού ζήτησε κι άλλα εργαλεία απο τον Γιακουμή σε είκοσι λεπτά τελειώνει και βγαίνει απο το βόθρο.
Όπως σκουπιζόταν γυρίζει στον Γιακουμή και λέει:
-Κοίτα κωλόπαιδο να μάθεις γρήγορα τη δουλειά,γιατί μια ζωή εργαλεία θα δίνεις...
Καλά μιλάμε Ύβρις γελούσα και νευρίαζα ταυτόχρονα με αυτό το ανέκδοτο.

Και που λες, πάνω που έψαχνα να βρω νέα εικόνα για το μπλόγκι γιατί μέχρι κι εγώ μπορώ να βαρεθώ το Χάρι Πότερ, η μοίρα (η μοίρα παιδί μου, τι να λέμε τώρα) μου άλλαξε γνώμη.

Πήγα προψέ στο κωλοχώρι του Σάλεμ, εκείνο με τις μάγισσες. Οφείλω να ομολογήσω ότι ανατρίχιασα όχι από φόβο αλλά από ανατριχίλα. Δεν ξέρω αν είχες ποτέ την ατυχία να βρεθείς στην Αμερική (μέχι την Ινδία έχει φτάσει η χάρη σου άλλωστε), αλλά γενικά ρε παιδί μου εδώ δεν έχει παλιά μέρη. Όλα είναι φρέσκα. Εγώ όμως είμαι του παλιού και της αντίκας και όσο να'ναι το να περπατάω σε ένα χωριό για το οποίο έχω δει ντοκιμαντέρ για γεγονότα που έγιναν το 1600, ανατριχιάζω!

Οι σκέψεις μου κάνανε γεώτρηση στο μυαλό μου, αγγίζανε τη φαιά ουσία, πηδούσαν έξω και έβλεπα την αντανάκλασή τους στα παλιά κτήρια, τους δρόμους και τα σοκάκια όπου κάποτε οι "αρχές" συλαμβάνανε γυναίκες και τις σκοτώνανε επειδή ήξεραν πέντε βότανα παραπάνω. Τι να πεις!

Και ενώ περπατούσαμε, εγώ χαμένος στη ομορφιά της θλιβερής ιστορίας οι άλλοι δύο να βαριούνται, ξαφνικά, ακούω στυ μυαλό μου (εκεί παραδίπλα από τη γεώτρηση) καμπανάκια. Κάποιος συναγερμός. Είναι από αυτούς που είναι τόσο βαθειά χωμένοι στο υποσυνείδητο που δεν τους καταλαβαίνεις στην αρχή. Ανοίγω τα χέρια μου διάπλατα να σταματήσω τους άλλους, λέω ΑΜΑΝ, σκέφτομαι, ακούω τη μουσική, την αναγνωρίζω και συμπληρώνω ΑΜΑΝ ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ, γυρνάω αριστερά και βλέπω μια βιτρίνα με ένα σκουπόξυλο και τη φάτσα του ηθοποιού που έκανε το Χάρι Πότερ και συμπληρώνω για τρίτη και τελευταία φορά ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ!

Το ξέρω ότι είμαι σούργελο, αλλά η έκπληξη ήταν τόσο μεγάλη που δεν είχα έλεγχο, καταλαβαίνεις. Μπήκα μέσα και παντού γύρω είχε πράγματα του Χάρι Πότερ. Δεν θα σε κουράσω με τις λεπτομέρειες, και θα προχωρήσω στο ψητό.

Πήρα μια μη αλκοολούχα μπύρα που είναι και καλά Βουτυρομπίρα που πίνει ο Χάρι Πότερ. Μια αηδία??? Πααααααα!!!! 4 δολάρια το μπουκαλάκι, κέρασα και τους άλλους, και κοντέψαμε να ξεράσουμε μέσα στο μαγαζί.

Και συνεχίζω. Μετά από τα 40 λεπτά που κάτσαμε (όλοι οικειοθελώς θέλω να το πιστέψεις) στο μαγαζί με Χάρι Πότερ, βγήκαμε για βόλτα και χαθήκαμε. Ε ας μη με ρωτούσαν που να πάνε! Σε κάποια φάση χαθήκαμε και αναμεταξύ μας, εγώ ήμουν πτώμα όλη μέρα πεζοπορεία και καθόλου ύπνος, με το μισογεμάτο μπουκάλι μπύρας στο χέρι. Με άλλα λόγια, ένας μπεκρής στο δρόμο μας. Οι περαστικοί με περάσανε για μεθυσμένο που χάθηκε και του έμεινε μιση μπύρα, ενώ ήταν έτοιμοι να με παραδώσουν στις αρχές γιατί είναι παράνομο να πίνεις δημόσια.

Να έχεις να πιεις αλκοόλ από το 2006 και να σε περνάει ο κόσμος για μεθύστακα, ε πάει πολύ. Μπαίνω που λες σε μια καφετέρια που είπαμε να βρεθούμε οι χαμένοι, και δε μου δίνανε να πιω τσάι γιατί είχα λέει μπύρα! Βρε καλή μου βρε χρυσή μου είναι παιδική η μπύρα, από το Χάρι Πότερ να δες το σκουπόξυλο στην ετικέτα! Όχι αυτή να πετάξω την μπύρα και μετά θα με εξυπηρετήσουν. Τελικά την έπεισα ότι δεν είναι μπύρα και με άφησε στην ησυχία μου.

Εν τω μεταξύ η πλάκα είναι ότι συμφωνώ με τη πρόθεσή της, απλά διαφωνώ με τη μαλακία της που με πέρασε για μεθυσμένο.

Φεύγω όμως γιατί μόλις επέστρεψε η Κινέζα από την Κίνα με ένα αθώο χαμόγελο και δωράκια και δεν μπορώ. Τα νεύρα μου!

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Σώσον Κύριε

Όπως φρόντισαν να με ενημερώσουν πολλοί, δεν μου πέφτει λόγος για το τι θα γίνει αύριο, αφού έφυγα. Λες και για να είσαι Έλληνας πρέπει να είσαι εκεί και ας είσαι βάρος - όπως είναι οι περισσότεροι από αυτούς. Θα σας κανονίσω όταν επιστρέψω, εσάς που τολμήσατε να το πείτε. Για τους υπόλοιπους:


Και ό,τι σας φωτίσει! Μεγάλα κόμματα μικρά κόμματα, όλα τα κόμματα μηδενικά χωρίζουν.

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Μπράβο, έκανες την τύχη σου!

Λοιπόν σήμερα, απόψε δηλαδή, κάνω πείραμα. Επιστήμονας είμαι, πείραμα κάνω τι θέλετε τώρα! Κοίταξε να δεις. Εδωνα μέσα, και για να λέμε του στραβού το δίκιο δηλαδή, κλαίγομαι. Κλαψομούνη με λέτε μερικοί. Δεν έχετε άδικο. Το θέμα είναι όμως ότι συνήθως πριν αρχίσω να τα γράφω τα κλαψομουνιάστικα, έχω επανέρθει στο φυσιολογικό ανάλαφρο ενδοεγκεφαλικό κλίμα, με αποτέλεσμα να τα αποδίδω χιουμοριστικά. Και το χιούμορ όπως ξέρει όποιος έχει δει Λαζόπουλο δεν μπορείς να το έχεις κατα παραγγελία.


Απόψε λέω να το παραγγείλω όμως. Γιατί σας έταξα γουρούνες και γουρούνες δεν είδατε. Περιμένω το χιούμορ να έρθει από μοναχό του αλλά δεν έρχεται οπότε θα το βιάσω. Παραβιάσω. Θα το βεβιάσω. Θα το κάνω με το ζόρι πως το λένε!

Αυτόν το καιρό, δεν ξέρω αν φαίνεται, έχω άγχος. Αλλά δεν είναι το συνηθισμένο μου το άγχος, το οποίο είναι αποτέλεσμα δικής μου τεμπελιάς, γαϊδουριάς και γενικής αναισθησίας. Όχι. Εκείνο το άγχος ξέρω να το καταπολεμώ απλά με το να κάνω τη δουλειά μου. Ενώ αυτό, που δεν το ελέγχω γιατί απλά δεν γίνεται, δεν ξέρω τι να το κάνω. Και νομίζω τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσαν όλοι αυτοί οι εκνευριστικοί τύποι που μου έλεγαν ότι όταν μεγαλώσω θα καταλάβω. Όχι ότι μεγάλωσα, πιπίνι είμαι ακόμα, τρόπος του λέγειν είναι.

Τη Ρούλα Κορομηλά την ξέρεις? Όχι τη Ρούλα από Σταυρούλα, τη Ρούλα από Θωδορούλα μάνα μου! Ε αυτή θα σου τα εξηγήσει όλα. Όλοι είμαστε Ρούλες Κορομηλές. Αυτό που ακούς! Ρούλες Κορομηλές. Ό,τι κάνουμε είναι κατα 95% προετοιμασία για σόου και 5% το σόου αυτό καθ'εαυτό. Είμαστε όλοι σόουμεν και σόουγουιμέν και δεν το ξέρουμε! Ή και να το ξέρουμε κάνουμε τις πάπιες γιατί δεν φτάσαμε εδώ που φτάσαμε για να είμαστε Ρούλες Κορομηλές, οπότε μόκο. Μόκο! Μόνο που η Ρούλα είχε να αντιμετωπίσει τη Μαντώ με τις τσιρίδες της, ενώ εμείς έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις δικιές μας τσιρίδες όταν δεν κοιτάει κανείς.

Τα ζήσαμε κι'αυτά.
Έχω σόου αύριο. Με τις γουρούνες. Δεν είναι τίποτα, μια μικρή εγχειρησούλα είναι, αλλά πρέπει να την ετοιμάσω όπως ετοίμαζε η Ρούλα το Μπράβο μαζί με τον Ιταλό που ήταν μοιραίο να μου διαφύγει το όνομά του. Κάτι σε ποτό ήταν. Μαρτίνι? Τεσπα. Αυτό είναι που με αγχώνει λοιπόν, να το βρήκα. Το σόου. Για κάτι τόσο απλό, πρέπει να κάνεις τόσα πολά πριν και οι επιπτώσεις θα είναι τόσο πολλές μετά, που πραγματικά αναρωτιέσαι. Τι τα θέλω τα πτυχία αν είναι να ετοιμάζω σόου? Ενώ η Ρούλα έλεγε με τα χέρια στην ανάταση ΜΠΡΑΒΟ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΣΟΥ στις υποψήφιες για κάτι (από το Κωνσταντίνου και Ελένης το θυμάμαι αυτό μη νομίζεις), εγώ βάζω τα χέρια στην ανάταση και λέω στη γουρούνα ΜΠΡΑΒΟ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΤΡΕΙΣ ΝΕΕΣ ΜΕΛΑΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ!! Όλοι τα ίδια περνάμε. Μελανιές εδώ, μελανιές εκεί, άλλες φαίνονται, άλλες δε φαίνονται, μερικές ούτε που τις καταλαβαίνουμε. Μέχρι που έρχεται μια μέρα που ανοίγει το σύμπαν από πάνω μας ακριβώς, και πέφτουν μέσα από την τρύπα τρεις κουβάδες παγωμένο νερό έτσι για να ξυπνήσεις και να σε χτυπήσουν και τα παγάκια κατακέφαλα.

Δεν είναι απλά ότι είμαι ψώνιο. Που είμαι και απ'αυτό, α την αλήθεια να τη λέμε. Δεν είναι μόνο αυτό, είναι και το γαμώτο της υπόθεσης. Είναι το γελοίο της υπόθεσης. Άνοιξε το σύμπαν και έπεσαν οι κουβάδες με το νερό την περασμένη Τετάρτη, πριν μια βδομάδα δηλαδή.

Α ναι, ξέχασα να πω ότι είναι εβδομαδιαίο το σόου μας, κάθε Τετάρτη στη μία το μεσημέρι (Ω Θεέ, μεσημεριανό παρουσιάζω), 8 το απόγευμα ώρα Ελλάδας (Ω Θεέ, οι ειδήσεις - χειρότερο).

Την περασμένη Τετάρτη ήμουν σκυμμένος πάνω από ένα κοιμισμένο γουρούνι και της έβαζα σκατουλάκια κάτω από το χοντρό και εκνευριστικό ροζ τριχωτό δέρμα της. Φορούσα και μάσκα για να μην της μεταδώσω μικρόβια, εγώ ο βρώμικος άνθρωπος στο πεντακάθαρο γουρούνι. Σε κάποια φάση, μυρίζω σκατά. Οι γουρούνες το ξέρω ότι δε χέζουν εύκολα μπροστά μας γιατί ντρέπονται. Μόνο αν είναι επείγον πάνε. Συνήθως πάνε στη γωνία και σε κοιτάνε μέχρι να ξεκουμπιστείς, αλλά δεν ξέρουν ότι στο άλλο δωμάτιο έχω παράθυρο-καθρέφτη και τη βλέπω να τα κάνει.

Οπότε υπέθεσα ότι δεν είναι η γουρούνα αλλά την αμόλησε η κτηνίατρος. Και με έπιασε νευρικό γέλιο. Να τρέχουν τα δάκρυα, γιατί όταν γελάω κλαίω κι'όλας, και ταυτόχρονα να προσπαθώ να κάνω ένεση στη γουρούνα. Μέχρι που τα είδα. Δεν ήταν η κτηνίατρος. Χέστηκε στον ύπνο της η γουρούνα. Πάνω στη ρόμπα μου. Μέσα στη τζέπη της ρόμπας. Μαζί με το άιφον.

Τα γέλια έγιναν σοκ, το σοκ έγινε νεύρα, και τα νεύρα έγιναν περισσότερα δάκρυα. Η κτηνίατρος νόμιζε ότι με πείραξε το αναισθητικό που πάντα μας ζαλίζει λίγο, αλλά εγώ απλά κατάλαβα την κατάστασή μου. Φαρμακοποιός με μάστερ (είμαι ψώνιο πάμε παρακάτω τώρα) με καλοσχηματισμένα σκατά γουρουνιού στη τζέπη του σακακιού μαζί με το άιφον. Παρ' όλο το γέλιο, έπρεπε να υπομείνω τη μπόχα και τον εμετό που ανέβαινε, και να τελειώσω τις ενέσεις. Μετά έπρεπε να τα μαζέψω, να πετάξω τη θήκη game boy του αιφόν, και να σκουπίσω και τη γουρούνα, ενώ μετά να της κόψω και να της λιμάρω τα νύχια. Εσύ τώρα νομίζεις ότι λέω βλακείες, αλλά δεν λέω. Αυτά είναι κάθε Τετάρτη. Το σόου. Αύριο Τετάρτη είναι ε.

Μετά της βάλαμε το ζακετάκι, και την επόμενη μέρα με παίρνουν 7 το πρωί τηλέφωνο να τσακιστώ να πάω εκεί γιατί δεν μπορεί η γουρούνα να περπατήσει με το ζακετάκι. Πήγα όπως όπως, της το έβγαλα, πήγα αγόρασα κλωστή και βελόνα, μου έδωσε η Κινέζα ένα μαύρο πανί με κάτι γατιά και καρδούλες πάνω, και της το άνοιξα. Έκατσα 8 η ώρα το πρωί να ράβω το ζακετάκι της γουρούνας. Εκεί που το έραβα, μπορούσα ακόμα να μυρίσω με ανατριχιαστική λεπτομέρεια (η οποία δε θα φύγει ποτέ από το υποσυνείδητό μου) τα σκατά της γουρούνας με τα οποία έκανα παρέα για 20 λεπτά και έπεσε ο επόμενος κουβάς με παγωμένο νερό. Μαστερούχος φαρμακοποιός, υποψήφιος διδάκτορ, ράβει ζακετάκια για γουρούνια. Έτσι.

Πάμε κάτω λοιπόν να της βάλω το μονταρισμένο ζακετάκι, και εκνευρίστηκε ΤΟΣΟ πολύ η σκατιάρα που όχι μόνο με έχεσε, αλλά ΞΕΡΑΣΕ κι'όλας. Αυτό ήταν. Ξέρασε η γουρούνα, ξέρασα κι'εγώ. Ευτυχώς πρόλαβα να βγάλω τη μάσκα, μη τα φάω κιόλας. Δεν έχεις δει γουρούνι να ξερνάει. Δεν ξέρεις. Δεν ξέρεις τι είναι για κάποιον που αναγουλιάζει όποτε πλένει τα δόντια του. Δεν ξέρεις. Δεν ξέρεις τη φρίκη. Και κάνουν και αηδιαστικούς θορύβους.

Και στο καπάκι είχαμε άλλο σόου, δηλαδή να οργανώσω σεμινάριο. Μετά τα σκατά, το μοδιστράσισμα και τον εμετό της γουρούνας (και το δικό μου), έπρεπε να στηθώ μπροστά σε 30 άτομα και να μιλήσω.

Σήμερα πήγα και της αγόρασα ένα φορεματάκι καλοκαιρινό με τιράντες, γιατί το ζακετάκι τη στενεύει και κάνει πως κουτσαίνει, η σκύλα, και δεν με αφήνουν να της το βάλω. Αύριο θα της βάλω το φόρεμα που κανονικά είναι για κανονική σκύλα, αλλά θα βολευτεί με τη μεταφορική σκύλα τώρα. Εννοείται ότι η καριέρα μου σαν μοδίστρα δεν έχει τελειώσει ακόμα μιας και το φορεματάκι δεν έχει τζέπη, την οποία χρειάζομαι, και την οποία θα ράψω αύριο. Πήρα αυτές τις πάτες τις πως τις λένε που βάζουν οι θείες μου στις μπλούζες τους για να φαίνεται ο ώμος ανεβασμένος και τις έκανα τζέπες.

Το καλύτερο δεν στο είπα όμως! Έλαβα και κριτική για το ράψιμό μου! Δεν είναι λέει ίσια οι κλωστές, και δεν έπρεπε να διαλέξω κόκκινη κλωστή αλλά μαύρη για να ταιριάζει με το ύφασμα της Κινέζας! Προσπαθώ να θυμηθώ... ποιος κερατάς μου έλεγε μικρός, διάβαζε παιδί μου για να μην πέσεις στα σκατά?? Ποιος?! Δεν θα τον θυμηθώ???

Όπως καταλαβαίνεις η απελπισία της κατάστασης έχει χτυπήσει αυτό το ζεβίθ το πως το λένε, πάνω πάνω. Έχω χάσει το χιούμορ μου. Και σ'όποιον αρέσει.

ΥΓ: Καιρό είχα να γράψω σεντόνι.

ΥΓ2: Ομολογώ ότι όσο τα έγραφα γελούσα κι'ολας. Τελικά ο Αμερικλάνος δεν μου είναι τελείως άχρηστος.

ΥΓ3: Τη θήκη του άιφον που έφαγε τα σκατά της γουρούνας για 20 λεπτά την έδωσα στον Ινδό να τη δοκιμάσει στο δικό του. Και δεν αισθάνομαι καθόλου τύψεις.

ΥΓ4: Αύριο θα βγάλω φωτογραφίες το ζακετάκι και το φορεματάκι με το μοδίστριωμα, όχι για να μη νομίζετε ότι σας πουλάω μούφες.

ΥΓ5: Γκεστστάρ στην επιμέλεια κειμένου, ο Φονικός Μπανανοσάλιαγκας.