Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Φέρτε μου να πιω

Με προκαλεί να την προκαλέσω η Ρία:


Ρία πολύ ωραίο το Καζάν Ντιπί! Σου το έβγαλα και φωτογραφία έτσι να το δεις να το λιγουρευτείς λίγο ακόμα μουαχαχαχαχα


Επέστρεψα στην εξορία όμως Ρία και τώρα τα καζάν ντιπί και οι πίτες και οι ταραμοσαλάτες και το ψωμί του φούρνου είναι και πάλι παρελθόν. Με εξαίρεση το ψωμί του φούρνου γιατί έφερα ένα και το μισό το έβαλα στην κατάψυξη. Όλα τ'άλλα όμως είναι παρελθόν και πότε θα τα ξαναφάω, ο ξενιτεμένος ομορφάντρας? Ε?

Θα αφήσω προς το παρόν τα φαγητά και θα πιάσω τα ποτά, ένα ποτό συγκεκριμένα γιατί με το που ήρθα τον ήπια. Αν και πριν τον πιω κωλοφαρδίστηκα κι'όλα. Είχε σου λέει κακοκαιρία του θανατά εδωνα χάμω, ακυρωμένες πτήσεις, ένα αεροπλάνο προσγειώθηκε σε λεωφόρο του Μανχάταν, τα έβλεπε η μάνα μου στον Άλφα και έψαχνε το τηλέφωνο του ταξιδιωτικού πράκτορα να αλλάξουμε το εισητήριο για την Άνοιξη. Ευτυχώς ο κωλόκαιρος την άραξε αμέσως πριν έρθω και δεν είχα τράβαλα αλλά ρε παιδί μου ένα κρύυυυο!!!

Με το που βγαίνω από το αεροδρόμιο στη Νέα Υόρκη για να περιμένω το βανάκι, ένιωσα σα να με τρυπάνε ταυτόχρονα χιλιάδες γαμημένα κουνούπια που είχαν πρώτα βουτήξει τον κώλο τους σε υγρό άζωτο. Μετά από λίγο άρχισα να νιώθω σαν χαρακτήρας του Game of Thrones.


Δηλαδή πραγματικά, μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πως τα κατάφερε ο Τζον Σνόου να πηδήξει την κοκκινομάλλα βόρεια του Τοίχου με τέτοιο κρύο? Διότι εγώ εκεί που περίμενα στους μείον 12 βαθμούς ένιωσα πράγματα να επιστρέφουν στο μάδερσιπ. Πουτσόκρυο σου λέει μετά. Αμ δεν το ένιωσα, που παραλίγο να μου γίνει καλίπο.


Δώστου όμως και οι ευχάριστες εκπλήξεις με το που γύρισα. Πρώτον το Πεπόνι το βρήκα ζωντανό, δόξα τω Θεώ και σε όλους τους μη χειροτονημένους Άγιους δεν τελείωσαν οι μπαταρίες στο αυτόματο πράμα που του έχω να τρώει και δεν πήγε από ασιτία το ζωντανό*. Δεύτερον ο αγαπημένος μου άνθρωπος στο κονέχτικατ, ο Ινδός, βρήκε δουλειά στην άλλη άκρη της Αμερικής και τον ξεφορτωνόμαστε άμεσα! Εν ευθέτω χρόνω ήθελα να πω εδώ αλλά α. δεν ξέρω αν γράφεται έτσι και β. δεν ξέρω τι σημαίνει. Και που να ψάχνω στον γκούγκλη τέτοια ώρα άσε με στη χαρά μου τον ξεφορτωνόμαστε σου λέω! Όταν με το καλό ξεκουμπιστεί, θα κάνω πάρτυ όπως τότε η Θεοπούλα όταν ξεφορτώθηκε την κοντή. Ελπίζω μόνο να μη μου έρθει πίσω γκαστρωμένος κι'αυτός όπως έκανε τότε η κοντή γιατί δε θα το αντέξω και θα πιω τα φάρμακα που δίνω στις γουρούνες. 


Τρίτη ευχάριστη έκλπηξη (πολλά ευχάριστα λέω φτύσε με) ήταν ότι παρ'ότι έκατσε σε βαθειά κατάψυξη το αμάξι για πάνω από τρεις βδομάδες, ξεκίνησε αμέσως με τη μία σφαίρα μπαμ μπαμ. Και μετά τα τρία ευχάριστα ήρθε το τέταρτο το καλό και τον ήπιαμε! Να μη χαρώ τίποτα! Όχι! Την Παρασκευή δεν έπαιρνε μπορστά το αμάξι. Βρε καλό μου... Βρε χρυσό μου... Πάρε μπορστά να πάω στη δουλειά ματάκια μου... Ξεκίνα μη σου γαμήσω... Έλα ομορφία μου... Που Κινέζα να σε πάρει μετά από εμένα μωρή σαπιοκούρσα... Τίποτα η Πράσινη Σκατούλα ανένδοτη. Το'χουμε ξαναπεράσει το τρυπάκι μη νομίζεις Ρία. Τα κάνει συχνά, η σκουριασμένη λαμαρίνα.

Παίρνω τηλέφωνο την οδική βοήθεια, τους λέω ελάτε να μου το ξεκινήσετε γιατί δε ξυπνάει πάλι. Έρχεται σε χρόνο ντετέ μετά από μια ώρα μια, μάλλον κοπέλα ήταν αυτή τώρα, και μου λέει κάτσε να δοκιμάσω κάτι πριν σου χώσω τα καλώδια στην μπαταρία. Εν τω μεταξύ στη μία ώρα που περίμενα να έρθει η άμεση οδική βοήθεια έψαξα στο ίντερνετ και βρήκα ακριβώς τις πταίει και γαμιέται καθε δεκαπέντε το αμάξι. Πάει αυτή η μαλάκω να το ξεκινήσει, και κοπανά και το γκάζι ταυτόχρονα λες και της πήδηξε τη γκόμενα.

Σιγά μαντάμ! της λέω. Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό, πάει τώρα δε θα παίρνει μπροστά. Όοοοχι μου λέει ξέρω τι έχει εμένα θ' ακους που διευθύνω δυο συνεργεία. Έχει πάρει υγρασία η βενζίνη και δεν ανάβει. Προφανώς, μου λέει, μόλις χτες έβαλες βενζίνη και μάλλον δεν έκλεισες καλά το καπάκι. Όχι, της λέω, πριν από 4 βδομάδες έβαλα βενζίνη και μια χαρά το έκλεισα το καπάκι μωρή μπρίκια κολλάμε? Αααα λέει τότε μάζεψε υγρασία όσο καθόταν. Μα, της λέω, η θερμοκρασία είναι εδώ και καιρό υπό το μηδέν, υγρασία η βενζίνη πιάνει το Καλοκαίρι, και σήμερα ειδικά που έχει παγώσει ο κώλος μας δύσκολο να υγρασιάστηκε.

-Όχι, όχι, δεν κάνει τόσο κρύο.
-Εεεεεε, χιονίζει.

Μετά ελέγχει την μπαταρία, δεν είναι καλή λέει. Το ξέρω της λέω. Δεν είναι πολύ καλή η μπαταρία, δεν είναι πολύ καλά και τα μπουζί, οπότε να γιατί δε βάζει μπροστά ενώ η μπαταρία είναι φουλ φορτισμένη. Μπα, μου λέει, μηχανικός είσαι??? Είχε και υφάκι. Τεσπα της λέω έλα να δοκιμάσουμε με τα καλώδια, αν και έτσι όπως τα μούσκεψες τα μπουζί (εδώ λίγο ταράχτηκε) δε θα παίρνει μπροστά. Δεν έπαιρνε μπροστά. Αυτή εν τω μεταξύ να επιμένει, είναι υγρασία και πρέπει να μου το πάρει γερανός και να μου αλλάξουν σωληνάκια και ξερω γω τι άλλο.

Αν μου έπαιρνε το αμάξι γερανός αυτή θα την έπαιρνε ο διαολος. Της είπα ότι απλά θα περιμένω μέχρι την επόμενη μέρα που θα έκανε ζέστη (16 βαθμούς), να στεγνώσει κανα μπουζί να κάνουμε τη δουλειά μας. Γέλασε το παιδοβούβαλο και έφυγε. Τελικά την επόμενη μέρα που ζέστανε ο καιρός ξεκίνησε η Πράσινη Σκατούλα! Ζορίστηκε λίγο στην αρχή, αλλά ξεκίνησε και εκτοτε δεν έχει πρόβλημα. Αύριο θα την πάω για λάδια και νέα μπουζί και ελπίζω τίποτα άλλο. Και στ' ανάθεμα η άχρηστη της οδικής βοήθειας, που διευθύνει και δυο συνεργεία. Ουστδλ!

*ΥΓ: Είχα άτομα να έρχονται να το βλέπουν σχεδόν καθημερινά τον Πέπονα, δεν τον άφησα τρεις βδομάδες στην τύχη του, αμάν αμέσως.