Σπαράγγια?

Με ξεμπρόσθιασε η Πορκουπίνη και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε:

Θέλω να κάνεις γιο και κάθε φορά που θα του κάνεις μπάνιο ή θα του αλλάζεις πάνα να σε κατουράει στα μούτρα...
Σαχλαμάρα!!!

Ναι κυρία μου, είμαι σαχλαμάρας. Δεν το αρνήθηκα ποτέ! Ίσα ίσα που το προωθώ το συγκεκριμένο προσόν μου. Από τότε που με θυμάμαι, σαχλαμάρας ήμουν. Και με την καλή και με την κακή έννοια. Αυτό που μου τη δίνει είναι ότι το αν μια σαχλαμάρα μου ήταν "καλή" ή "κακή" δεν είχε να κάνει τόσο με τη σαχλαμάρα αυτή καθ' εαυτή, αλλά με τη διάθεση των τριγύρω. Βρε δε με χέζουν.

Τους βαριέμαι τους τριγύρω μου. Τους βαριέμαι εύκολα. Ξέρεις γιατί Πορκούπω? Να σου πω. Γιατί με ορίζουν. Δεν με περιορίζουν, γιατί που να το περιορίσεις όλο αυτό το πράμα που λέγεται ψυχοσύνθεση Αμερικλάνου, αλλά προσπαθούν να με ορίσουν. Κάνε ό,τι θες ρε παιδί μου αλλά αν δεν συμφωνεί με το προφίλ που σου έχω αποδώσει, είσαι γελοίος και υποκριτής.

Δηλαδή, να αλλάξουμε δεν μπορούμε ρε μανίτσα? Έρχεται που λες η καθηγήτρια με τον τρόμο στο μάτι της να με ρωτήσει αν είναι όλα καλά, η οικογένειά μου καλά, τα καράβια μου όλα ΟΚ. Γιατί? Γιατί εμφανίστηκαν φερέρο ροσέ σοκολατάκια στο μίτινγκ και δεν χίμηξα. Εντάξει! Είμαι γλυκαντζής. Τώρα που έχω πόσες βδομάδες να φάω γλυκό ψωμιά πίτσες και τα λοιπά, έχουν σπάσει τα νεύρα τους.

Πως τόλμησε ο Αμερικλάνος να επιδείξει τέτοια αυτοσυγκράτηση, αφού δεν του το'χαμε? Άπαξ και δεν στο'χουν, δεν επιτρέπεται να το κάνεις. Βρε ουστ!

Γιατί εγώ νομίζεις μου το'χα? Έλα τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν μου το'χα. Περίμενα λες ποτέ να είμαι σε κουζίνα και να μαγειρεύω... κοτόπουλο με... σπαράγγια και... λάχανο.. ακούγοντας έγια μόλα έγια λέσα από το γκρικ σάουντ αργοναύτης? Δηλαδή αυτή τη σκηνή από που να την πιάσεις και από που να την αφήσεις. Σπαράγγια?? Που ούτε φατσικά δεν τα ήξερα. Αυτά τα πράσινα με τα καρφάκια που είναι σαν πόδια πόκεμον. Έτσι τα ήξερα. Κανονικά θα έριχνα πατάτες εκεί μέσα, και σάλτσα, θα έκανα και την παπάρα μου με το ψωμί... Ακούγοντας μαζού και δε ζου.

Ρε συ τι μπόχα είναι αυτή που έχουν τα σπαράγγια? Πλάκα πλάκα ωραίο φαίνεται. Να δοκιμάσω δεν τόλμησα ακόμα. Βγήκε και μπόλικο. Εμ τρία βυζιά κότας έπεσαν μέσα, και μια μάτσα σπαράγγια ΝΑ με το συμπάθειο.

Α όλα κι'όλα. Μαζού θα ακούμε πάντα γιατί συνδυάζουν την ποιότητα με την αθωότητα. Ναι γι'αυτό, έλα. Αλλά μη μου τη λες ρε μανίτσα όταν βάζω στο φέισμπουκ αυτόν τον άλλο τον πως τον λένε... κάτσε να τσεκάρω. Παντελής Θαλασσινός. Σάμπως τον ήξερα κι'απο χτες νομίζεις? Όχι. Στο ράδιο άκουσα ένα τραγούδι του, το οποίο δεν ασχολείται ούτε με το πουλί του ούτε με το μουνί της γκόμενάς του, ούτε με την πληγωμένη του καρδιά (η οποία πληγή έχει να κάνει με το πουλί του και το μουνί της που δεν βρίσκονται το ένα μέσα στο άλλο συχάν, έλα τώρα μην τα ξαναλέμε). Κάτι λέει για ν'αγαπάμε τα πέλαγα και τα βουνά. ΟΚ.

Το θέμα είναι ένα Πορκούπω. Είμαι σαχλαμάρας και αλλοπρόσαλος. Τώρα ακούω μαζού σε μισό λεπτό θα ακούω έγια μόλα (έγια λέσα), μετά θα ακούω μπόλιγουντ και για φινάλε θα βάλω και Μπαχ. Δεν ξέρω την τύφλα μου για κανένα από αυτά τα είδη μουσικής. Δεν ξέρω την τύφλα μου εν γένει για είδη μουσικής. Βίσση και Χατζηγιάννης (και όλα τα παρεμφερή... καλλιτέχνια) να μην είναι, και δεν έχω πρόβλημα, το ακούω. Τώρα που είναι της εποχής, θα ακούσω και τα αυτά από τις παρασκευές... Πως τα λένε μωρέ. Τα γλυκή μου έαρ και τα παρεμφερή.

Ας το πάρουν όλοι οι τριγύρω μου χαμπάρι επιτέλους ότι έχουν να κάνουν με πολλαπλή  και ανισόρροπη προσωπικότητα και να μην εκπλήσονται με τίποτα. Αλλιώς δε γίνεται δουλειά, βαριέμαι λέμε. Μου δείχνουν μια εικόνα του εαυτού μου την οποία και προφανώς άλλαξα γιατί τη βαρέθηκα. Άρα τους βαριέμαι. Γενικά βαριέμαι τι να λέμε τώρα.

Πάντως, το καλύτερο σχετικά με τη δίαιτα ξέρεις ποιο είναι? Το σοκ και το δέος στις μούρες μερικών μερικών. Άαααααχ. Είμαι κακός άνθρωπος. Τρώει η Κινέζα μισό κιλό ρύζι με κάτι κοτόπουλα από πάνω, βγάζω εγώ το ψητό με τη σαλάτα και την κομπλάρω. Ααααααχ. Τρώει ο Ινδός την πίτσα και βγάζω εγώ τα μύγδαλα. Ααααααααχ. Τρώει ο Κινέζος το παστέλι και τρώω εγώ γλυκιές πιπεριές. Ααααααχ.

Μια που είπα παστέλι. Μου έκανε η μάνα μου δέμα πάλι, και μου έστειλε ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά που είπα να μη στείλει. Κάνω δίαιτα μάνα, κανόνισε! Ναι παιδί μου, ναι ναι μην ανησυχείς ξέρει η μανούλα. Βάλε μερικά μελεκούνια μόνο (ροδίτικο παστέλι). Και τι έστειλε? 200 κιλά μελεκούνια, μισό κιλό βανίλια, ούτε που μέτρησα πόσους χαλβάδες μακεδονικούς είχε εκεί μέσα (με σοκολάτα - θα με πεθάνει αυτή η γυναίκα), πόσα μαντολάτα και πόσα κουτιά λουκούμια! Έεεεετσι. Ελπίζω να λήξουν αφού γίνω φέτες γιατί πριν γίνω φέτες δεν τρώω βανίλια. Όσο κι'αν μου μιλάει. Όσο κι'αν με παρακαλάνε τα λουκούμια να κάνουμε κατάσταση. Όσο κι'αν..... 

Θα φάω τα βρωμερά σπαράγγια ρε. Με το κοτόπουλο. Και λάχανο. Σπαράγγια. Σπαράγγια. Απεταξάμεν τον πειρασμό. Σπαράγγια.

ΥΓ: Ήρθαν οι νέες γουρούνες οπότε ετοιμάσου για τρελή γκρίνια. Θα σας συστήσω την επόμενη φορά.

ΥΓ2: Όποτε είσαι ντάουν, φαντάσου με να μαγειρεύω σπαράγγια τραγουδόντας έγια έγια μόλα έγια έγια λέσα. 

ΥΓ3: Μετά από πολύ -πολύ- πρήξιμο, μου έστειλε και σωληνάριο με αυγά ψαριών. Λες να χάλασε? Καλό φαίνεται μωρέ. Δεν τρώω και ψωμί να το αλείψω απάνω...
ΥΓ4: Ρε παιδιά ας μου εξηγήσει κάποιος τι είναι αυτό το "Σύνδεσμοι σε αυτή την ανάρτηση" που έχει στον πάτο. Μα τω Θεώ δεν καταλαβαίνω το ρόλο βαράει.