Εσείς που ουρείτε!

Πρωί πρωί διάβασα το σχόλιο της Grouta και κόντεψα να κατουρηθώ από το γέλιο:

Δηλαδη σας εθαβε κανονικα και μετα εκανε την κινεζα?

Πάλι καλά που δεν ήταν κανείς τριγύρω να με δει δηλαδή. Και κατουριέεεμαιιι!! Σήμερα Γκρούτα μου έδωσες ωραία πάσα για να σας μιλήσω για κάτι που με παιδεύει τις τελευταίες βδομάδες, ένεκα η διατροφή τρομάρα μου.

Έκοψα που λες τους πολλούς πολλούς υδατάνθρακες και τι κατάλαβα? Ακόμα τίποτα από άποψη ζυγαριάς, αλλά ο μεταβολισμός μου έχει αρχίσει να ανάβει κόκκινα λαμπάκια, να βαράει σειρήνες και να μουγγανίζει σε άσχετες ώρες. Εμ τόσα χρόνια τον φόρτωνα με ζάχαρες και ψωμιά, και τώρα ξαφνικά δεν έχει τι να κάνει, κατάλαβες? Και τι κάνει? Παράγει ούρα!

Ναι ναι, καλά διάβασες, για ούρα θα μιλήσω σήμερα. Εγώ που με βλέπεις, δεν είμαι πολύ της ούρησης. Ούτε του νερού πολύ είμαι. Δηλαδή ζήτημα να έπινα ένα ποτήρι νερό την ημέρα, άντε και ένα ακόμα καμια κόκα κόλα. Με αποτέλεσμα να μη χρειάζεται να πηγαίνω στην τουαλέτα κάθε τέταρτο! Πολύ βολικό. Αφού για να καταλάβεις, το Δεκέμβρη που πήγα στο σπίτι του αδερφού μου για μερικές μέρες, αγόρασε έξτρα μπουκάλια νερό για να'χουμε να πίνουμε. Την τρίτη μέρα γυρνάει και μου λέει (ο μικρός τώρα αυτό): Ρε μαλάκα, από τότε που ήρθες δεν σε είδα να πίνεις νερό. Μόνο ένα μπουκαλάκι κόκα κόλα τρεις μέρες τώρα.

Είχε δίκιο. Όχι, το σωστό θα το πω, είχε δίκιο. Είναι βλέπεις από τον ενθουσιασμό που επέστρεψα στην Ελλάδα και ξέχασα να πιω νερό! Να φάω όχι δεν ξέχασα (προς Θεού). Και το άλλο ξέρεις ποιο είναι? Τρώω το φαΐ μου λύσσα! Το αλάτι για μένα είναι κάτι σαν το κουτσομπολιό για την Κινέζα, το οξυγόνο για τα κολοκυθάκια και το μέλι για τον Γουίνι. Όσο πιο πολύ, τόσο το καλύτερο. Αφού υποπτεύομαι ότι αν με κόψεις, θα τρέξει αλάτι αντί για αίμα. 

Λες γι'αυτό να μη με πολυτσιμπάνε τα κουνούπια το Καλοκαίρι? Λύσσα το αίμα του τύπου σου λέει, πάμε πάρακει στα μέλια.

Πο ρε γαμώτο ξέφυγα πάλι. Αλλού την πήγαινα την ανάρτηση στο κεφάλι μου. Είμαι που λες τις τελευταίες βδομάδες και πίνω νερά. Πίνω και καφέδες. Και κατουριέμαι. Μαλάκα μου κατουριέμαι πολύ και συχνά. Και δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσει καθόλου. Γιατί? Γιατί δεν μου αρέσει να ουρώ σε δημόσιες τουαλέτες! Δεν είναι ότι σιχαίνομαι, είναι ότι... κατουράω εκεί που κατουράνε οι άλλοι! Άσε που δεν μπορώ να λειτουργήσω με κόσμο γύρω.

Μα τώρα να κοιτάς να ξαλαφρώσεις και να μπαινοβγαίνει κόσμος... ταράζομαι. Και όταν ταράζομαι δεν βγαίνει ούτε στάλα. Και όταν δεν βγαίνει ούτε στάλα, θα με κοροϊδεύουν οι άλλοι ότι παω στην τουαλέτα για ένα πλουτς λες και είμαι τίποτα 80ρης! Το ξέρω γιατί κι εγώ έτσι τους κοροϊδεύω. Δεν ξέρεις εσύ.

Επίσης δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό το ρημάδι το πράμα που έχουν στους τοίχους για να κατουράς. Τι διάολο, σκύλος είμαι να τα ρίχνω πάνω στον τοίχο? Εμένα μανίτσα μου το σπίτι που μεγάλωσα είχε λεκάνη κανονική. Δεν τα ξέρω εγώ αυτά τα κόλπα. Που μπαίνει ο βρωμοινδός πάει και κατουράει στον τοίχο, ρίχνει δυο στάλες νερό στα χέρια του (χωρίς σαπούνι) και μετά πιάνει και το πόμολο για να βγει!

Κοίτα Κωνσταντίνο Κατακουζινό δε με λες, αλλά από την τουαλέτα για να βγω με χαρτί το πιάνω το πόμολο. Βρε δεν πα να με δουλεύετε όσο θέλετε. Έλα εσύ να πιάσεις τα ούρα του Ινδού άμα σε βαστάει!

Ο οποίος Ινδός έχει κύστη μεγέθους φουντουκιού και πάει συνέχεια. Συνέχεια όμως. Λες και χτυπάει κάρτα ρε γαμώτο! Και όποτε πάω εγώ, τσουπ νάτος κι'έρχεται! Δεν σου κάνω πλάκα, αφού νομίζω το κάνει επίτηδες. Το ξέρει ότι έχω θέμα με την ούρηση και το κάνει επίτηδες για να μου κάνει τα νεύρα κρόσια! Και τώρα που σου γράφω κατουριέμαι αλλά δεν πάω γιατί το ξέρω ότι θα με ακολουθήσει!

Βρε λες να είμαι υποχόνδριος? Δεν ξέρω και τι ακριβώς σημαίνει.

Μια φορά μπαίνω που λες, δεν ήταν κανείς, πάω στην τουαλέτα αρχίζω να κατουράω και ακούω ξαφνικά από δίπλα έναν γέρο καθηγητή να βήχει. Κατάλαβες γιατί έβηχε. Εμ πόσο να βήξει ο άνθρωπος... σε αυτή την ηλικία η δύναμη του κώλου είναι τάξεις ανώτερη από τη δύναμη του πνεύμονα, δεν φταίει αυτός. Σιχάθηκα όσο δεν πάει αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω στη μέση γιατί ήμουν σε μια φάση "ή θα κατουρήσω ΤΩΡΑ ή θα μου βγουν από τ'αφτιά". Άσε που με έιπασε νευρικό γέλιο και κατούρησα το σύμπαν εκεί μέσα. Τουλάχιστον θα χάρηκε γιατί είναι αυτός ο καθηγητής ο χωρατατζής που δεν είχε καταφέρει (μέχρι τότε) να με κάνει να γελάσω. Ας είναι.

Έχω ρε παιδί μου κι'εγώ τα προβλήματά μου. Σήμερα σηκώθηκα στις 5, πίνω τον δεύτερο καφέ και σου λέω κατουριέμαι ελεεινά. Θα τελειώσω τον καφέ, θα περιμένω κανα τέταρτο και θα πάω. Μην ξαναπηγαίνω μετά λόγω αυτού του καφέ.

Ποοοοο ρε διαβάζω όσα έγραψα και αηδίασα. Κάτσε να σε αηδιάσω λίγο ακόμα.

Μια φορά πάω και ήταν όλα αυτά τα τετράγωνα δωματιάκια με τη λεκάνη μέσα πως σκατά τα λένε μωρε, γεμάτα. Αναγκαστικά κατούρησα στον τοίχο. Και μόνο στην ιδέα ότι ενώ εγώ ουρούσα στον τοίχο δυο άλλοι πίσω μου... χέζανε, μου ερχόταν να ξεράσω. Ευτυχώς το αναγούλιασμα το έκανα αθόρυβο γιατί έχω κάνει εξάσκησηηηηηη μισο μισο μισο

Ααααααχ ξαλάφρωσα. Είδα τον Ινδό να πηγαίνει προς την άλλη μεριά του κτηρίου και τσακίστηκα. Πως με πήρε πάλι όμως χαμπάρι η παλιοκατσαρίδα, ένας Θεός το ξέρει! Με πρόλαβε όταν έπλενα τα χέρια μου, με ΣΑΠΟΥΝΙ, έβαλα έτσι μπόλικο μπόλικο να το δει μπας και πάρει το μήνυμα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά υποπτεύομαι ότι οι Κινέζοι έτσι κατουράνε. Δεν ξέρω γιατί.

Πες μου ρε συ Γκρούτα, είμαι παράλογος? Είμαι περίεργος? Είμαι μυγιάγκιχτος? Είμαι παράξενος? Υποχόνδριος? Τι σκατά?

Πάρε και ωραίο βιντεάκι με το Μιχάλη (καλή ώρα) οδηγό νταλίκας (που τέτοια τύχη) να ουρεί: