Φάτα ούλα. Ούλα!!!!

Σας έλειψα? Όχι? Μια χαρά ήσασταν χωρίς το σούργελο? Να πάω να κρυφτώ στο δάσος με τα ποντίκια πάλι? Καλάααααα. Καλάαααα. Μόνο η Ροκμαντίκ με εχτιμάει δηλαδής?

Βραβείο Γαμάτου Μπλόγκερ: Αμερικλάνος Το ξέρω πως δεν χρειάζεται τα δικά μου βραβεία για να το μάθει, όμως πραγματικά, ο άνθρωπος είναι τέλειος.

Βρε Ροκμαντίκ μάνα μου, με κάνεις και κοκκινίζω... έρχεται και Πάσχα...

Και που να σου πω τις καινούριες σάχλες μου, εκεί να δεις τελειότητα. Αλλά πριν ξεκινήσω θα ήθελα να δηλώσω ότι για άγνωστους λόγους όσο γράφω επέλεξα να ακούω Μπίγαλη, τρομάρα του. Μελισσούλα, Κόρη του Περιπτερά, Γειτόνισσα και λοιπά σαχλοτράγουδα που άκουγα στο γουοκμάν όταν ήμανε 8-9 και νόμιζα ότι μιλάει για τη μάγια τη μέλισσα γιατί που να πάει το αθώο μυαλό μου... Που να φατναστώ τι εννοεί με το "να πάρεις απ'τη γύρη μου" και "το νέκταρ σου κοινώνησα" έλεος ρε παιδιά ντροπή δεν είχαν πάνω τους στις αρχές των νάιντιζ?

Ξεκίνησα που λες Ροκμαντίκ διατροφή. ΠΡΟΣΟΧΗ, ξεκίνησα διατροφή, όχι δίαιτα. Όχι. Δίαιτα. Το έχω δοκιμάσει και το "δίαιτα" αλλά δεν μου κάνει. Δεν μπορώ να έχω το φαγητό μου περιορισμένο, θέλω να ξέρω ότι μπορώ ανα πάσα στιγμή να ανοίξω το ψυγείο και να το φάω όλο, ζωή να'χω. Αυτό το πράγμα εν τω μέσω δίαιτας δεν είναι επιθυμητό. Δεν είναι καθόλου επιθυμητό θα'λεγα. Στη διατροφή όμως? Ε? Ε?

Στη διατροφή δεν σου λένε πόσο να φας αλλά τι να φας. Άμα θες να φας μέχρι τελικής πτώσεως, να φας μάνα μου δεν στο στερεί κανείς το δικαίωμα. Έτσι, τώρα μιλάμε τη γλώσσα μου. Αδειάζεις το ψυγείο και τα ντουλάπια από τους πειρασμούς (στο στομάχι σου τους αδειάζεις, ένα Σαββατοκύριακο μου πήρε), το γεμίζεις με τα νέα και τρως όσο

Ποοοοο χάλια ο Αλκαίος και τα τι τι του, δεν μπορώ να σκεφτώ να γράψω. Επιστρέφω στον Μπίγαλη.

και τρώς ακατάπαυστα, αλόγιστα, ακανόνιστα, ασταμάτητα και α... α... α... ανεπιστρεπτί. Και δουλεύει. Μαλάκα μου, δουλεύει. Το είδα σε κάτι φίλους που το κάνανε για ένα μήνα και έπεσε η ρουφιάνα η μπάκα (από εκεί ζήλεψα μη φανταστείς ότι ξύπνησα μια μέρα με την σκορδοκαΐλα να αλλάξω τη διατροφή μου). Κοίτα να δεις τι έκοψα. Έκοψα το ψωμί (έχε γεια πιστέ μου φίλε και έχε χάρη που δεν υπάρχει ταραμάς να στον αλείψω). Έκοψα το ρύζι (έχε γεια βουτυρωμένο πιλάφι. Μου θυμίζεις τους Κινέζους και δεν λυπάμαι καθόλου που σε βλέπω να φεύγεις) και τις πατάτες (χρόοοοονια τώρα περιμένω τοοοονειρόοο μου να φανείι. Χρόοοοονια τώρα η καρδιάααα μουυ έεεεχει μείιινει μοναχή! Πατατούλες με φέτα πατατούλες με κέτσαπ, πατατούλες με λεμόνι και παρμεζάνα, πατατούλες με τα πάντα, μου λείπετε και σας ονειρεύομαι (και ορέγομαι) κάθε νύχτα). Και τα γλυκά βεβαίως.

Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζεις. Έχω πήξει στα κοτόπουλα και τα ψητά χοιρινά. Ψητό χοιρινό κινέζικο. Ψητό χοιρινό μπάρμπεκιου. Ψητό χοιρινό με μέλι. Λωρίδες καπνιστού χοιρινού σαν πατατάκια ένα πράμα. Το τι γουρούνι καταλάνωσα αυτή τη βδομάδα... δε λέγεται. Και αντί για ρύζι τρώω φακές. Βιολογικές φακές έτοιμες βρασμένες. Και αυγά. Πολλά αυγά. Αν και συνήθως τρώω αυτά του κουτιού (100% φυσικά έλα σκασμός) που είναι μόνο το ασπράδι. 

Για όταν με πιάνει το δεν μπορώ δεν αντέχω άλλο θέλω κάτι στέρεο κάτι ψωμοειδές λίγο άμυλο γαμώ το στανιώ μου, έχω αυτές τις σιχτιρισμένες μπάρες δημητριακών με ξηρούς καρπούς που είναι λες και μασάς άχυρα που τα χέσανε διαβητικά άλογα και έχουν μια υποψίιιιια γλύκας. Κάποιοι κακοπροαίρετοι λένε ότι όταν κάνεις τέτοια διατροφή δεν επιτρέπεται το καλαμπόκι και ο αρακάς. Ναι, χαχα, καλά. Είπαμε. Καλαμπόκι αρακάς φασολάκια ελιές τουρσί ταραμάς φέτα δεν-λείπουν-ποτέ-από-το-ψυγεί-ο.

Δουλεύει όμως, έχω δει αλλαγές. Ξυπνάω νωρίς. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ξυπνάω και σηκώνομαι εύκολα χωρίς ξυπνητήρι παρακαλώ! Από την πείνα μεν, σηκώνομαι δε. 

Κοίτα να δεις όμως, πότε αποφάσισα να ξεκινήσω διατροφή πλούσια σε κρέας αυγά και ψάρια. Τη Σαρακοστή! Είναι παιδί μου να είσαι ανάποδος άνθρωπος. Μου λέει κάθε μέρα η μάνα μου, φάε παιδάκι μου και λίγο ψωμάκι, φάει και λίγη πατατούλα δεν θα το πούμε σε κανέναν, έλα μάτια μου φάε κάτι γιατί με τόσα νεύρα που έχεις από την πείνα μου ταράζεις και τα δικά μου από την άλλη μεριά του πλανήτη!

Ψωμία και πατάτες θα ξαναφάω όταν γίνω φέτες. Κοντοζυγώνει και το συνέδριο στη Χαβάι, 16 μήνες μείνανε. Τι είναι 16 μήνες? Ακριβώς, τίποτα.

ΥΓ: Πως κατέληξα από τον Μπίγαλη να ακούω Βέρα Λάμπου και το νινί σέρνει καράβι πάλι, δεν μπορώ να το καταλάβω.

ΥΓ2: Η τελευταία εικόνα με εκφράζει απόλυτα. Τόσο απόλυτα, που την κάνω νέο άβαταρ. Τώρα.

ΥΓ3: Αυτές τις εικόνες τις ξεσήκωσα από το τούμπλρ, και τις λένε meme. Μπορεί εγώ να είμαι απλά ανώριμος και να γελάω με βλακείες, αλλά γελάω και ναι κατουριέμαι λίγο μερικές φορές. Έκανα και λογαριασμό για να αναδημοσιεύω τα αγαπημένα μου, εδώ.
ΥΓ4: Θα έβαζα εικόνες από φαγητά μιας και ταιριάζει με το θέμα, αλλά δεν έχω τάσεις μαζοχισμού μάνα μου.