Γουρουλής

Ήρθε η Σαρακοστή, επέστρεψε και ο Αμερικλάνος. Εμ έτσι είναι αυτά μάνα μου, όλα τα εκνευριστικά πράγματα μαζί συμβαίνουν. Κάτσε λέει και μη φας κρέας ούτε γάλατα ούτε τυριά ούτε βούτηρα για 40 μέρες. Η νηστεία πιστεύω είναι σαν αυτό που λέει αυτή η σαρδανάπαλη η Cούλα στο φατσοβιβλίο για τη σοφία. Όποιος καταφέρει να την κάνει δεν τη χρειάζεται και όποιος τη χρειάζεται, δεν μπορεί να την κάνει! Εκτός από εμένα βέβαια, που ούτε να την κάνω μπορώ αλλά ούτε και τη χρειάζομαι. Μη με κοιτάς εμένα όμως, είμαι εξαίρεση· αυτό που λέμε γεια σου.

Πήγαμε που λες τες προάλλες σε ένα Τουρκολιβανεζοξερωγω τί εστιατόριο (είχε ταχίνι και τσιφτετελέ μουσική από εκεί κρίνω) και είπα να το παίξω σοφιστικέ μεσογειακός τύπος. Οπότε αντί για ψητά κοτόπουλα και κεμπάπ, παρήγγειλα... φάβα με ταχίνι. Γαμώ το στανιώ μου λέω, ήρθα μέχρις εδώ θα φάω κάτι διαφορετικό. Έλα όμως που όταν λένε αυτοί οι αντίχριστοι φάβα δεν εννοούν τη φάβα όπως την εννοούμε εμείς (οι άλλοι αντίχριστοι), αλλά εννοούν κάτι φασούλια που τα λένε φάβα? Και τι ήταν το πιάτο? Μισό κιλό ωμό κρεμμύδι, τρία ματσάκια μαϊντανός και είκοσι (μετρημένα) φασούλια φάβα! Με αυτές τις μαλακίες που κάνω, νηστικός έμεινα πάλι γιατί και το ωμό κρεμμύδι σιχαίνομαι, και τον μαϊντανό σιχαίνομαι. Τι να μου κάνουν 20 (μετρημένα, επαναλαμβάνω) φασούλια 1.82 λεβέντης σαν το κυπαρίσσι?

Πέρασαν που λες 20 μέρες από τα γενέθλιά μου, και έλαβον πάρτυ έκπληξη. Εκεί πάνω που έλεγα ότι δεν τα έχει καταφέρει ποτέ κανείς να μου κάνει έκπληξη για τα γενέθλιά μου (γιατί είμαι τόσο έξυπνος και γαμάτος που τους καταλαβαίνω πριν καν ξεκινήσουν τα σχέδια), πήγαν οι ετεροχρονισμένοι και μου τα χαλάσανε όλα. Κοίτα τι είχε γίνει. Μία μέρα πριν τα γενέθλιά μου έπαθε η μητέρα του ενός εγκεφαλικό, και δεν τα γιορτάσαμε όπως έπρεπε. Την επόμενη των γενεθλίων μου πέθανε η γυναίκα.

Και με τούτα και με κείνα, ούτε την τούρτα ευχαριστήθηκα ούτε τίποτα. Άσε που λείπανε οι μισοί. Οπότε το ξανακάνανε, και μου δώσανε το πιο τέλειο, το πιο άψογο δώρο που μπορούσαν να σκεφτούν! Αυτό:

Κατάλαβες? Αυτοί είναι φίλοι! Ξέρουν ότι έχω σχέση πάθους με τον τριμμένο πάγο, ξέρουν ότι από μικρός ξύνω καταψήξεις για να μου φτιάχνω γρανίτες να τις τρώω με το κουτάλι και να κάνουν κρατς χρατς ενώ παγώνει ο εγκέφαλός μου. Περιττό να σου πω ότι το έχω ΛΙΩΣΕΙ τις τελευταίες μέρες. Έκανα γρανίτες με ό,τι πόσιμο κυκλοφορεί στο σπίτι - μέχρι και ελληνικό καφέ! Μιλάμε για αηδία, όχι αστεία.

Τα σοβαρά που γίνανε δεν στα λέω γιατί θα αγχωθώ. Ένα πράγμα θα πω μόνο. Πριν λίγες βδομάδες κοκορευόμουν ότι έχω να αγχωθώ από το 2008... Ε έγινε την περασμένη Πέμπτη. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ από το άγχος και από τα νεύρα γιατί για όλα φταίει το κεφάλι μου! Αλλά όλα καλά θα πάνε, και να μην πάνε χέστηκα ας πάνε στα τσακίδια.

Καλή Σαρακοστή σας εύχομαι

και του χρόνου.

ΥΓ: Τώρα που σας αποκάλυψα την υπερδύναμή μου, κανονίστε τη συμπεριφορά σας.