Ο Αμερικλάνος και τα εφτά Τσάκρα

Αυτά τα σκατοπαίχνιδα που σε βάζουν να λες τα σώψυχά σου πολύ μου τη δίνουν. Με κάλεσε η Σιδηρά Κυρία της μπλογκόσφαιρας, Ρία, να σας πω εφτά πράγματα για τον εαυτό μου. Η χαρά του κουτσομπόλη κανονικά αυτά τα βραβεία αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ γαμώτι.

Θα σας πω εφτά πράγματα για τον Αμερικλάνο, και θα τα συσχετίσω με τα εφτά τσάκρα του Αμερικλάνου. Έτσι, για να ξέρετε γιατί ταράζονται.

1. Θεωρώ ότι όποιος/α ευχαριστιέται πραγματικά το σεξ δε χρειάζεται να ασχολείται με αυτό το θέμα 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες τη βδομάδα, 30/31 μέρες το μήνα πλην του Φεβρουαρίου. Είναι κατάντια το να ανοίγεις μπλογκ και να το αφιερώνεις με πολύ αγάπη στο πουλί/μουνί σου. Ασχολήσου και με τίποτε άλλο, σου έδωσε και αριστερό χέρι ο Θεούλης!

2. Δεν έχω καταλάβει ποτέ -μα ποτέ- ποίηση. Με εξαίρεση κάποια έργα του William Blake, όταν διαβάζω ποιήματα είναι σα να διαβάζω συστατικά από καθαριστικό τουαλέτας πάνω στην τουαλέτα όταν δεν έχω κάτι άλλο να διαβάσω και είναι πλέον πολύ αργά να σηκωθώ για να φέρω. Το ξέρω ότι η καλή ποίηση είναι υψηλή μορφή τέχνης, αλλά δεν με αγγίζει ούτε πάνω από τα ρούχα, κάτι που ελπίζω μια μέρα να αλλάξει. Γι'αυτό και δεν παρακολουθώ κανένα μπλόγκ που έχει ποίηση μέσα, αν και θεωρώ πολύ ωραίο κάποιος να γράφει και να τα δημοσιεύει.

3. Δεν ξέρω αν φαίνεται, αλλά είμαι ολίγον ευερέθιστος. Αρπάζω εύκολα αλλά ηρεμώ εξίσου εύκολα και, κυρίως, δεν κρατάω εύκολα κακία. Προτιμώ να ξοδεύω την προσοχή μου σε πιο ενδιαφέροντα πράγματα από το να ασχολούμαι με το κάθε ανθρωπίδιο που έτυχε να βρεθεί στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα και να με εκνευρίσει.

3β. Έχω θέμα με το να επιβάλλομαι σοτν εαυτό μου. Ειδικά στο να σηκώνομαι το πρωί, στο να κλείνω το λάπτοπ, στο να μη φάω αυτό το γαμημένο το κεκάκι που κάθεται εδώ από την Τρίτη. Με κάνω να τρώω σπανάκια κολοκυθάκια και λοιπά σιχαμερά πράγματα για να αποκτήσω λίγη αυτοκυριαρχία ρε γαμώτι, αλλά μπα.

4. Αυτό το έχω ξαναπει - δεν είμαι αυτό που λες συμπονετικός άνθρωπος. Δηλαδή μπορεί εσύ δίπλα μου να υποφέρεις και εγώ να σε γράφω εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Δεν είναι συνειδητή επιλογή, απλά δεν νιώθω τον πόνο του άλλου εύκολα. Αν δω κάποιον με αυτοκαταστροφικές τάσεις, κάπνισμα ή ποτό πχ, θα τον βρίσω, θα του δείξω μαύρους πνεύμονες και κίτρινα μάτια, αλλά δεν θα στεναχωρηθώ καθόλου όταν αποκτήσει ο ίδιος μαύρους πνεύμονες και κίτρινα μάτια. Ας πρόχεσες μανίτσα μου.

5. Βρίζω σαν λιμενεργάτης. Αλλά δεν βρίζω όταν τσακώνομαι στα σοβαρά· τότε προσέχω ακόμα και τα κόμματα ώστε να μη δώσω στον άλλο τη χαρά να παρεξηγήσει δικαιολογημένα τα λεγόμενά μου. Γι'αυτό να ξέρεις, όσο σε βρίζω είμαστε ΟΚ. Όταν αρχίσω τα σεις και τα σας... έχε το νου σου.

6. Έχουν υπάρξει κάποια άτομα και κάποιες συμεριφορές τα οποία μου είχα επιτρέψει να μη συγχωρήσω ποτέ. Χάρη στο διαλογισμό όμως κατάλαβα ότι κάτι τέτοιο έβλαπτε εμένα και μόνο και το ξεπέρασα. Το γεγονός ότι ξεχνάω τις μαλακίες που κάνει ο άλλος μέσα σε λίγες ώρες σε συνδυασμό με τον σαρκασμό και το βρίσιμο λιμενεργάτη είναι ικανό να στείλει κάποια άτομα στο τρελοκομείο.

7. Μικρός πίστευα πολύ, υπέρ του δέοντος, σε κάτι που μου κάποιοι με παραπληροφόρησαν ότι ήταν ο Θεός. Ζητούσα ό,τι μπορούσα να σκεφτώ: από ειρήνη στον κόσμο μέχρι το Mortal Kombat για το Play Station. Πολλά χρόνια μετά ανακάλυψα ότι αν τύχει και βρεθείς συνειδητά μπροστά στο Θείο δεν υπάρχει περίπτωση να τολμήσεις να ζητήσεις τίποτα.

Ορίστε, πήρες και τη δόση φιλοσοφίας. Το βραβείο δεν το δίνω πουθενά. Δεν φτάνει που μοιράζω ΑΠΕΥΘΥΝΣΕΙΣ δεξιά αριστερά όλη την ώρα, θέλετε να διαλέγω και έξτρα??