Πρόωρη εκσπερχιόνιση

Μου αρέσουν οι αναφορές σε μεγάλες προσωπικότητες και critically acclaimed ατάκες γιατί προσδίδουν έναν έτσι σοφιστικέ αέρα στο σχόλιο βρε αδερφέ:

"αγγίζουμε την τελειότητα" by Παναγιώτης Τόκος

αλλά κι'εσύ βρε Georgina, μη με ξεκινάς από τα βαριά, πιάσει κάτι πιο ελαφρύ μάνα μου.

Αυτό τον καιρό μου έρχονται φλασές από τα παλιά και σας έχω ταράξει στις αναφορές παλιών αναρτήσεων. Αλλά τι να κάνω ρε συ, σάμπως έχω επιλογή?

Πριν δύο χρόνια, χιόνισε στις 19 Οκτωβρίου (ας είναι καλά το μπλογκ αλλιώς σιγά μη θυμόμουν ότι χιόνισε Οκτώβρη). Μη φανταστείς τίποτα σοβαρό χιόνι, έτσι λίγο έριξε για ένα τεταρτάκι και μας άφησε μια πέτσα πα στα γρασίδια. Είχα ανεβάσει και φωτογραφία στην τότε ανάρτηση να πάνε δες την. Και, παρ'όλο που παραπονιόμουν, κατα βάθος το είχα χαρεί που χιόνισε γιατί δεν είχα ματαδει. Φέτος όμως δε χαίρομαι καθόλου γιατί έκτοτε είδα, είδα, είδα, Ε ΠΑΡΑΕΙΔΑ χίονι και εντάξει, φτάνει, δε θέλω άλλο. Στο Άμπου Ντάμπι θα μετακομίσω να γλιτώσω.

Σε νιώθω φίλε

Την περασμένη Πέμπτη που λες, βγαίνω κατα τις 7μιση από το διαλογισμό και βλέπω άσπρες κουραδίτσες να πέφτουν γύρω μου. Με κοντομάνικο και ζακετούλα εν τω μεταξύ ο δικός σου. Που να το φανταστούμε μάνα μου, όλοι με εποχιακά ήμασταν και μέσα σε δύο ώρες που έπεσε η θερμοκρασία υπό το μηδέν, ήρθαμε και παγώσαμε. Μέχρι να φτάσω στο εργαστήριο (5 λεπτάκια δρόμος μη φανταστείς) είχε γίνει η μαύρη ζακέτα άσπρη και τα χέρια μου κατακόκκινα από τη παγίλα. Μέχρι να φτάσω και στο αμάξι? Το είχε καλύψει το καλό μας το χιόνι και έκατσα ΜΕΣΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ να σκάβω. Ε α σιχτιρ. 

Έγινε η σκατούλα από πράσινη άσπρη

Σήμερα το μεσημέρι όταν ξύπνησα (Σάββατο είναι, εντάξει?) και ετοιμαζόμουν να φύγω, κάνω ένα έτσι έξω και τι βλέπω πάλι?

Έχε γεια, έδαφος. Τα λέμε το Μάρτη.

Άρα? Άρα σήμερα καθόμαστε μέσα σαν τα ποντίκια. Ήτανε να πλύνω ρούχα, πάλι τη μπετονιέρα θα χρησιμοποιήσω. Ήτανε να ψωνίσω και καινούριο μπουφάν, καλά αυτό δεν πειράζει. Ήτανε να πάω και από το εργαστήριο να πάρω κάτι βιβλία για τις εξετάσεις που έρχονται (η 9 Μαΐου ξαναχτυπά, ετοιμαστείτε), πάλι αδιάβαστος θα μείνω και θα το κωλοβαράω όλη μέρα. Οϊμέ!

Απόψε λέει μας έχει χιονοθέλλα και "πρωτοφανή για την εποχή καιρικά φαινόμενα". Άσπρο πάτο (a.k.a. τον ήπιαμε). Κοίτα ρε τι έγινε μέσα σε μία ώρα, κοίτα:

Να τρωγόταν τουλάχιστον...

Θα φύγω Georgina, θα πάω στη Φλόριντα. Στη Χαβάι, έστω. Δεν λέω, το Καλοκαίρι εδώ πάνω ωραίο είναι και δροσερό μέσα στα δέντρα και τον ίσκιο. Αλλά ο χειμώνας? Είπαμε να έρθει αλλά αυτός ήρθε, μας πήρε και μας σήκωσε! Μα χιονοθύελλα με το καλησπέρα σας? Ούτε ένα χιονόνερο πρώτα, λίγο κρύο να βολευτούμε μέσα στα μπουφάν μας πριν πιάσουμε τα φτυάρια ρε αδερφέ.

Έτσι ξέρω κι'εγώ

Άσε που χάρη στον τυφώνα Ιρένε δεν ήρθε το φθινόπωρο όπως έπρεπε και δεν πέσανε τα φύλλα από τα δέντρα (τώρα που το λένε και το παρατηρώ, ακόμα έχουν φύλλα και τα μισά είναι πράσινα - ήμαρτον) και τώρα με το χιόνι θα έχουμε θέματα με το ηλεκτρικό αλλά πως το συνδέσανε δεν ξέρω. Όταν αγχώνονται τα κινεζάκια δεν μιλάνε καθαρά και με μπερδεύουν. Αλλά έτσι και αποκλειστώ σπίτι με δίχως ίντερνετ να σερφάρω, δίχως ρεύμα να δω ταινία και δίχως τα βιβλία μου να διαβάσω (πως φαίνονται οι προτεραιότητες του ανθρώπου) θα φάω τα πόδια μου από τη βαρεμάρα.

Γαμώ τη βαρεμάρα μου ρε μάνα, άλλαξε μου πάνα λέμε!

Άσχετο. Χτες έβαλα στον Κινέζο να ακούσει το μαύρη μαύρη της Τσίλα και στο γαλλικό κομμάτι αναφώνησε ότι έχει πολύ ωραία φωνή και σοφιστικέ λόγια (δεν ξέρει γαλλικά αλλά νταξ) και ότι του αρέσει που πάντρεψε το έθνικ με το κλασσικό με τέτοιο αρμονικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον δεν έχω άσπρες τρίχες πια, αφού μου πέσανε όλες με αυτά που άκουσα. Όχι για να μη λες ότι υπερβάλω όταν τον λέω μαλαπέρδα. Και μια που την ανέφερα, μισό να βάλω να ακούσω λίγο Τσίλα έτσι για το φινάλε.

ΟΚ, γράφω μεταΤσίλας. Αλήθεια, Georgina, εσύ αν είχες την επιλογή να μείνεις όπου θέλεις στον κόσμο, το κλίμα πόσο σημαντικό θα ήταν στην απόφασή σου? Θα προτιμούσες πχ να πας κάπου που κάνει 45 βαθμούς υπο σκιάν αλλά με πολύ χρήμα, να πας κάπου με τέλειο κλίμα αλλά και το σκατό παξιμάδι, ή κάπου που και οι φώκιες φοράνε παλτό αλλά με επαγκελματικές προοπτικές? Γιατί εγώ όταν ήρθα εδώ χάμω το κλίμα δεν το υπολόγισα, και ας μου τα λέγανε τα ξαδέρφια μου ότι θα σκάβω χιόνια, αλλά τώρα δεδομένων των απανωτών κύκλων ψήξης-απόψηξης που υφίσταμαι, δεν ξέρω αν θα το επαναλάμβανα. Θα πήγαινα στο Λοσάτζελες μπέμπε!

Μια τέτοια γάτα θέλω, κι'ας έχω αλεργία

Το μόνο καλό στη σημερινή ιστορία είναι η θέα που απολαμβάνω ενώ γράφω. Την έδειξα και στη μάνα μου από το skype και έσκασε από τη ζήλεια της, αλλά μετά χτύπησε το κουδούνι και ήρθαν τα σουβλάκια που παρήγγειλαν και αντιστράφηκαν οι ρόλοι.

Μια πολυθρόνα μου λείπει μόνο, πιάστηκε ο κώλος μου στο χαλί

ΥΓ: Πατάω δημοσίευση στα γρήγορα γιατί άρχισε να πέφτει το ρεύμα σιχτίρ.