Κόκκινος μαρκαδόρος με ραδιενεργό γκλίτερ

Μόνο η Κατερίνα των KaPa αντιλήφθηκε το καλλιτεχνικό υπόβαθρο του αριστουργήματος "Η υγρή ζέστη του τώρα":

Σε βρήκα μέσω της Τζωρτζίνας και χαίρομαι γιατί γελάω υστερικά....από το τελικό ξάφνιασμα!! Η αλήθεια είναι οτι όταν άρχισα να διαβάζω σκέφτηκα ότι ίσως είσαι κολλημένος σεξοδιαστροφικός κλπ....τελικά χε χε

KaPa μάνα μου, κάνε ένα διάλειμα από το υστερικό γέλιο και πάρε μια σεξοδιαστροφική ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ.

Έχει που λες από την Τρίτη που σκοπεύω να κάνω ανάρτηση όπου θα παραπονιέμαι, θα χτυπιέμαι και θα οδύρομαι για το ζόρι που τραβάω με δίχως ρεύμα νερό και ίντερνετ. Αλλά λέω, άστο ρε Αμερικλάνε, το γράφεις όταν επιστρέψει το ρεύμα με το καλό. Στο μεταξύ όμως γίνανε άλλα πράγματα που με έκαναν να πω ΧΕΣΤΗΚΑ για το ρεύμα, ΧΕΣΤΗΚΑ για το ίντερνετ, ΧΕΣΤΗΚΑ για το νερό, ΧΕΣΤΗΚΑ για το καινούριο Family Guy που εχει τόσες μέρες που βγήκε και εγώ ακόμα να το δω.

Με πιάσανε τα υπαρξιακά μου μεσοβδόμαδα του ξενιτεμένου. Όχι ρε KaPa, δεν αναφέρομαι σε οικονομικές κρίσεις, ούτε σε εξακοστές εξικοστές έκτες δόσεις, ούτε καν στο γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα άτομα που δεν έχουν δει Χάρι Πότερ ή έστω Νάρνια. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι δεν έχω κανέναν ΕΛΕΓΧΟ. 

Ε Λ Ε Γ Χ Ο

Στο σχολείο (στις τελευταίες τάξεις) διάβαζα για να μπω στο Πανεπιστήμιο. Εκεί (το τελευταίο έτος) διάβαζα για να τελειώσω και να φύγω έξω. Εδώ παίζω με γουρούνια και αρουραίους (και αυτό το εννοώ πιο κυριολεκτικά απ'ότι φαντάζεσαι) για να πιάσω το μέλλον καλή θέση. Λες και αυτά που κάνω είναι που καθορίζουν το αποτέλεσμα.

ΣΚΑΤΟΥΛΕΣ (@@ ΜΑΝΤΟΛΕΣ).

Υπάρχει κάποιος που να εξασφαλίζει πως ό,τι κάνουμε θα αμοιφθεί αναλόγως? Υποθέτουμε ότι οι από "πάνω" μας (βασικά πίσω και μέσα μας είναι, αλλά εντάξει κρατάω ένα επίπεδο) μας βλέπουν σαν άτομα και όχι σαν ξεραμένες κουράδες. Αλλά όταν με λες ξεραμένη κουράδα και εγώ δεν αντιδρώ, τι γίνομαι? Ξεραμένη κουράδα!

Έχω μια μικρή λίστα με συμπεριφορές που δεν ανέχομαι, πράγματα που αν δω έστω και υποψία τους σε κάποιον του τραβάω Χ χωρίς δεύτερη σκέψη και εξηγήσεις. 

Είπες ψέμα για να ανέβεις? Χ!
Πάτησες πάνω σε κάποιον για τη βολή σου? Χ!
Λες κάτι και η φάτσα σου μου λέει με υπότιτλους κάτι άλλο? Χ!
Έβρισες τα θεία? Χ!
Κάνεις το τόσο ΤΟΣΟ για να κερδίσεις κάτι? Χ!
Θες να είσαι το κέντρο της προσοχής και χέστηκες για τους υπόλοιπους? Χ!

Εντάξει, δεν είναι και τόσο μικρή η λίστα. Κάτσε να βγάλω μερικά, ΟΚ, 6 πραγματάκια ας πούμε βασικά. Ε τώρα πρόσθεσα και έβδομο.

Σ'αρέσει να σε γλύφουν? Χ!

Δεν το εννοώ με την καλή έννοια, και ας έκανα λόγο στην αρχή για σεξοδιαστροφική ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ KaPa. Εννοώ ότι αν είσαι αφεντικό και κρίνεις όχι βάσει της δουλειάς και των προσόντων των δουλικών εργαζομένων σου αλλά βάσει του πόσο μεγάλη και υγρή έχουν τη γλώσσα τους, θα πιάσω έναν κόκκινο μαρκαδόρο με ραδιενεργό γκλίτερ και θα σου τραβήξω ένα τεράστιο Χ στην ασχημόφατσά σου ώστε να ξέρουν οι γύρω σου ότι είσαι τοξικό απόβλητο. Όχι τώρα που είμαι στον πάτο, όταν ανέβω λίγο. Τώρα είπαμε, ξεραμένη κουράδα, μην το ξεχνάς.

Λυπάμαι αλλά αυτό το πράγμα δεν ΜΠΟΡΩ να το κάνω. Δεν άλλαξα ήπειρο για να καταντήσω να γλύφω το κάθε παραπροϊόν της καριερίστικης μόδας της δεκαετίας του 90 που ξέμεινε χωρίς οικογένεια φίλους και σεξ και απαιτεί σεβασμό και προσοχή επι πληρωμής γιατί το τζάμπα δεν κάθεται.

Δεν θα κάτσω στην αναμονή του τηλεφωνικού κέντρου της ΔΕΗ 45 λεπτά για να ρωτήσω πότε θα επανέλθει το ρεύμα του αφεντικού μου. Δεν θα πετάγομαι μέχρι το ταβάνι όποτε βήχει το αφεντικό να τρέξω να φέρω καραμέλες όταν δεν έχω το ελάχιστο επίπεδο να ανοίξω την πόρτα στη γυναίκα μου. Γενικά, δεν θα κάνω απολύτως τίποτα διαφορετικά σε κάποιον που αυτοαποκαλείται σημαντικός. Όλοι όσων το ΕΓΩ ήταν τόσο μεγάλο που δε χωρούσε σε κάποια εταιρεία, γίνανε καθηγητές Πανεπιστημίου. Υπάρχουν βέβαια και σοβαροί, και ελπίζω μια μέρα να γίνω ένας απ'αυτούς.

Και φυσικά, αφού δεν θα τα κάνω όλα αυτά δεν θα πάρω πέντε βδομάδες άδεια, αλλά δύο. Δυόμισι μετά από σπρώξιμο και μια πουστιά. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω καλύτερα στη δουλειά μου, ούτε να δουλέψω περισσότερο, ούτε τίποτα. Άρα? Άρα δεν έχω έλεγχο κανέναν. Και αυτό με δαιμονίζει, θέλω να δείρω κάποιον. Αλλά δεν μπορώ γιατί το αφεντικό αποφασίζει. Όταν βέβαια μου εξηγεί γιατί δύο βδομάδες είναι υπέραρκετές και χρησιμοποιεί λέξεις όπως "λογική", και "συζήτηση", ε είναι να μην τα παίρνεις.

Αυτά που λες KaPa. Τα Χριστούγεννα θα έρθω στην Ελλάδα, αλλά δυομισι βδομάδες με το ρολόι. Δεν μου επιτρέπεται καν να φύγω Σάββατο αντί για Δευτέρα, γιατί μπορώ να δουλέψω και το Σ/Κ. Αυτή η μιζέρια και η κακοτροπιά με ξενέρωσαν και η χαρά και ο ενθουσιασμός που ένιωσα όταν το αποφάσισα να έρθω εξαφανίστηκαν μέσα σε μισό λεπτό.

Και βασικά χέστηκα γι'αυτές τις διακοπές, δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το θέμα μου είναι πως δεν έχω ΕΛΕΓΧΟ, το'πα και πιο πάνω. Και όταν πιάσω δουλειά σε μια εταιρεία τα ίδια θα πρέπει να αντιμετωπίσω.

Το χειρότερο στην ιστορία είναι ότι όταν τα είπα στη μάνα μου μου είπε "δεν πειράζει παιδάκι μου, εσύ τουλάχιστον έχεις δουλειά και αμοίβεσαι". ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟ ΣΤΑΝΙΩ ΜΟΥ, δεν είμαι η Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου και δεν παραπονιέμαι που δεν στέγνωσε η μπογιά στο νοτιοανατολικό σαλόνι και θα πρέπει να δω το τούρκικο στο νοτιοδυτικό! Έχω κι'εγώ τα θέματά μου ρε παιδί μου.

Τέλος πάντων. Τώρα που γράφω είμαι φορτισμένος, και μου φαίνονται χειρότερα απ'ότι είναι. Έχω όμως πίστη κάπου που δεν με απογοήτευσε ποτέ και θα τη βρω τη λύση. Όταν τη βρω, θα στην πω εδώ.

ΥΓ: Έτσι και δεν έρθει το ρεύμα μέχρι αύριο, θα ξεσπάσω πάνω τους.