Best before 21 Μαΐου 2011

H AnD είναι μαστόρισσα στα σχόλια:

Μπα σε καλό σου, μ΄'εκανες και γέλασα!
Βήμα-βήμα διάβαζα και ήταν λες και μου μιλούσες πανάθεμά σε!
Καλημέρα στην Αμερική και σε 'σένα τον καουμπόι.

Και κομπλιμέντα με έκανε, και καουμπόι με είπε (αλήθεια πού το ήξερε ότι έχω προϋπηρεσία σαν καουμπόις)(και σαν τεντιμπόις επίσης) και κέρδισε ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ. AnD συνέχισε έτσι. Συνέχισε έτσι είπα!

Μην με εκνευρίζεις σε παρακαλώ πολύ απόψε γιατί μόλις διάβασα κάτι και έχω ταραχτεί. Πραγματικά σου λέω μου έχουν τσιτώσει τα νεύρα, δηλαδή έλεος, δύο μέρες πριν μας τα λένε? Εδώ ένα σινεμά θέλω να πάω και πρέπει να κανονίσω μια βδομάδα ιναντβάνς, και κοτζάμ τέλος του κόσμου μου το λένε στο παρα πέντε. Δεν είμαστε καλά.

Σε μπέρδεψα ε? Ωραία, μ'αρέσει να μπερδεύω κόσμο και μετά να τον ξεμπερδεύω. Αφού δεν μπορώ να σε ξεμπερδέψω από τα δικά σου μπερδέματα, σε μπερδεύω μοναχός μου και μετά σε ξεμπερδεύω. Μην το γελάς καθόλου.

Λοιπόν AnD το Σάββατο τι κάνεις? Έχεις κανονίσει τίποτα? Να το ξεκανονίσεις! Πάνε αυτά, τελείωσαν! Πάνε και οι βόλτες πάνε και τα μπουζούκια πάνε και τα σουβλάκια (αχ) πάνε όλα, πάει και ο κόσμος.

Αυτό που σου λέω.

Το Σάββατο λέει είναι η ημερομηνία λήξης. Best before 21 Μαΐου 2011 λέει στον πάτο της συσκευασίας του σύμπαντος και δεν ξέρω αν το παρατήρησες, κοντοζυγώνει. Λες να είναι σαν τα γάλατα που βάζουν τη λήξη λίγο πιο νωρίς για να μη δηλητηριάζονται οι τσιφούτηδες που παίρνουν ληγμένα και αρχίσουν να πέφτουν σα μύγες? Μπα, δεν νομίζω.

Ότι προλάβουμε μέχρι το Σάββατο! Γαμώτι μου, δεν μπορούσε να περιμένει μια βδομάδα? Έχω κανονίσει πικνικ με μπάρμπεκιου σε λίμνη, τώρα βρήκε? ΤΩΡΑ??

Να AnD πάνε εδώ χάμω και δες και μόνη σου. Της πόπης λέει θα γίνει το Σάββατο, μέγας σεισμός και δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμό (ή κάτι τέτοιο). Αν στήσεις αφτί σφιχτείς και αφουγγραστείς λέει θα μπορέσεις να ακούσεις τις σάλπιγγες να ηχούν από το υπερπέραν.

Αν έχεις πιει και κανα τσιπουράκι, βοηθάει.

Δεν το δέχομαι όμως ρε συ, δεν είναι καθόλου δίκαιο. Δεν έχω πάρει ακόμα ούτε ένα Νόμπελ. Σκόπευα να δεχτώ τα εξής:

• 2 νόμπελ σχετικά με επιστήμη: 1 ΧΗΜΕΙΑΣ και 1 ΙΑΤΡΙΚΗΣ - ούτε χημικός ούτε γιατρός είμαι αλλά κάτι θα σκεφτόμουν.
• 1 νόμπελ ΕΙΡΗΝΗΣ: θα πουλούσα τις επιστημονικές μου ανακαλύψεις στον Ομπάμα (ή τον Οσάμα, όποιος έδινε τα πιο πολλά) και θα έφτιαχνα νοσοκομεία σε Αφρική και Ελλάδα.
• 1 νόμπελ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ή ΠΟΙΗΣΗΣ ή όπως το λένε τέλος πάντων (ένα σαν αυτό που πήρε ο Ελύτης - αυτός δεν είναι που πήρε?) για την ποίηση που θα έγραφα εμπνευσμένος από τη φιλανρωπία μου.

Και έρχεται τώρα ο κάθε άσχετος να μου πει ότι ή θα τα κάνω όλα αυτά σε δύο μέρες, ή θα πάω ανόμπελος. Που να τα προλάβω μωρέ όλα αυτά μέχρι το Σάββατο, είμαστε σοβαροί?

Αν και, ομολογουμένως, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. Για σκέψου AnD να τελείωνε ο κόσμος πριν τελειώσει το LOST? Ή ακόμα χειρότερα, πριν βγει το τελευταίο βιβλίο του Χάρι Πότερ? Ή πριν μαθαίναμε ποιος ήταν ο Ευλογητός???? Αυτό το τελευταίο ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω και θα ήταν μέγας σαδισμός για όποιον το κανόνιζε. Α, να τα λέμε.

Το μόνο που με στεναχωρεί (πέρα από τα νόμπελ που έχασα μέσα από τα χέρια μου) είναι που έχω να φάω σουβλάκι 9 μήνες 10 μέρες και 11 ώρες και δεν θα το ξαναγευτώ πριν το τέλος του κόσμου. Μπαντάιμιγκ, πολύ μπαντάιμιγκ άμα με ρωτάς εμένα.

Δε βολεύει καθόλου.

Μήπως να το κάναμε ρισκέτζουλ? Όχι στην αρχή του Καλοκαιριού μάνα μου, να το πάμε αν γίνεται Φθινόπωρο. Αλλά όχι πολύ κοντά στο Χειμώνα γιατί τότε λιγουρευόμαστε Χριστούγεννα και κρίμα είναι. Μετά λιγουρευόμαστε Καρναβάλι. Μετά αρνί εεεε Πάσχα εννοώ. Μετά πάλι Καλοκαίρι.

Να σου πω κάτι?

Δε βολεύει γενικώς. Όσο και να παραπονιόμαστε (ποιος παραπονιέται μωρέ, άκουσες εσύ κανέναν να παραπονιέται, εγώ πάντως όχι, καθόλου) μας αρέσει εδώ που είμαστε, μια χαρά την έχουμε καταβρει.

Και οξυγόνο έχει, και νερό έχει, και φαΐ έχει, τι άλλο θέλουμε? Άστονα τον μέγα το σεισμό σου λέω, άστονα να πάει στο καλό. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα εμείς με τη γη όπως είναι, μια χαρά είναι, ε παιδιά, ε, πείτε. Είναι όλα πολύ ωραία και να μη χαλάσει τίποτα παρακαλώ! Ή, έστω, αν είναι να χαλάσει, δώστε μου κανα νόμπελ κειδα χάμω μην πάω παραπονεμένος. 

O Αμερικλάνος πάντως την είχε ψυλλιαστεί τη δουλειά όταν ανακάλυψε ότι οι γέροι άρχισαν να σοβαντίζονται και να στροβιλίζονται. Άσχετο.

Άντε AnD να δούμε πόσα τέλη θα μας τάξουν για αυτόν τον κόσμο. Στο τέλος θα γίνει το τέλος και δεν θα το πιστεύουμε, το τέλος, όπως με το παραμύθι με το λύκο. Θα πέφτουν τα ταβάνια των ουρανών στα καλοχτενισμένα κεφάλια μας και θα λέμε σιγά μωρέ, σιγά μην ήρθε το τέλος. Αυτά είναι για τις θείτσες, εμείς είμαστε προχωρημένοι και σύγχρονοι. Καλή ώρα. Χμ. 

Μωρε, λες?