Βαριέμαι τρέχω και δεν φτάνω.

Σας έχει τύχει να έχετε τόσες χιλλιάδες πράγματα να κάνετε και να καταλήγετε να μην κάνετε τίποτα; Σε μια τέτοια φάση βρίσκομαι. Για να σας δώσω να καταλάβετε, δείτε τις λίστες του τι έχω να κάνω και τι κάνω:

Έχω να κάνω:

Να ετοιμάσω τα δείγματα για τα γουρούνια που έρχονται όπου να'σαι (2 μέρες δουλειά)
Να ετοιμάσω 10,000 βλακείες να τρέχουν όσο θα λείπω (3 μέρες δουλειά)
Να βάλω τουλάχιστον 3 αρουραίους να τρέχουν μέχρι να τα φτύσουν (4 μέρες δουλειά)
Να γράψω 3 εργασίες για το Μάστερ (άπειρες μέρες δουλειά)
Να διορθώσω το μάστερ (όταν μου το στείλει η ακατανόμαστη)
Να γράψω το κεφάλαιο για το βιβλίο που η προθεσμία ήταν τον Απρίλιο (ασχολίαστο)
Να χάσω 10 κιλά (ννναι)

Κάνω:

Βλέπω The Simpsons και καλά με το φαΐ.
Βλέπω όλα τα βιντεάκια στο γιουτουμπι του παρα πέντε και λιώνω στο γέλιο
Βλέπω όλα τα βιντεάκια στο γιουτούμπι της Ντένης Μαρκορας και λιώνω στο γέλιο
Διαβάζω Garfield
Διαβάζω ολόκληρο το μπλογκ του προβάτου
Είδα 6 σεζόν Lost  σε δύο εβδομάδες
Τρώω συνέχεια έξω
Τρώω συνέχεια γλυκά
Προσκαλώ κόσμο στο σπίτι και μαγειρεύω μουσακά.

Σε πέντε μέρες από τώρα θα βρίσκομαι στο αερόπλανο. Όβερ.

Όπως λέει και η Μαρκορά:
Χριστέ μου τι να κάνω, να πανικοβληθώωωωωωωω?????

Μπα, άσε μωρέ. Δεν είναι του στυλ μου. Όλα θα γίνουν. Πότε και απο ποιον, δεν ξέρω. Λεπτομέρειες.

Αυτές τις αμαρτίες πληρώνω. Σήμερα είπα θα έρθω νωρίς στο εργαστήριο να βάλω τη βλακεία να γίνεται που θέλει 7 ώρες. Ξύπνησα μεσημέρι. Αλίμονο. Μέχρι τις 11 θα κάτσω. Πήγα για ψώνια, έφαγα είδα simpsons, διάβασα μπόλικο γκάρφιλντ, πρόβατο όχι πολύ γιατί είναι εδώ μία και δεν μπορώ να με πιάνει νευρικό γέλιο με θεατές. Σαβούρωσα και κάτι μπισκότα σοκολάτα που βρήκα. Τα άφησε ένας έτσι ελεύθερα την Παρασκευή. Αφού ξέρει ότι το Σαββατοκύριακο κυκλοφορώ ξαμωλητός χωρίς επίβλεψη, τι τα αφήνει το κέρατό του μέσα; Δεν είναι και το προπτυχιακό δουλάκι μου εδώ που την έχω βάλει να με επιβλέπει τι τρώω και τι δεν τρώω (κυρίως). Τώρα να'ταν κι'άλλα. Πάλι θα τα ψάχνει αύριο, πάλι εγώ θα την πληρώσω. Κατάλαβες;

Αυτές τις μέρες ζω και το american dream. Ψωνίζω (όχι για μένα μόνο ρε) και μένω ταπί και ψύχραιμος. Χτες δόξα τω Θεώ ξέχασα την πιστωτική σπίτι και δεν μπόρεσα να πληρώσω στο ταμείο. Τι σκεφτόμουνα δεν ξέρω. Για πότε γέμισε το καρότσι ρούχα και ο λογαριασμός χτύπησε κόκκινο δεν το κατάλαβα. Ρεζίλι έγινα. Πάλι καλά.

Άντε, ήρθε η ώρα μου να πάω σπίτι. Έχω και να μαγειρέψω για αύριο. Για πείτε καμιά ιδέα. Έχετε κάπου στη μία ώρα περιθώριο. Αν δεν πείτε τίποτα θα κάνω... θα κάνω... χμμμμμ... θα κάνω χάμπουγκερ γαλοπούλας στο φούρνο. Συνοδευτικό: αγγούρι. Τα συνηθησμένα μας αφού το δουλάκι απαγορεύει τα ΚΑΡΜΠΣ όπως τα λέει. Να᾽ναι καλά η κοπέλα. Πουερτορικανή.

Update:
1. Όπως ερχόμανε παραλίγο να πατήσω ένα ρακούν και μια αλεπού. Με το αυτοκίνητο ρε. Ευτυχώς έκανα από έναν επαγκελματικό ελιγμό και τα απέφυγα τα ζώα. Δεν υπάρχει περίπτωση να το άντεχε η ρόδα και δεν έχω όρεξη για έξοδα.
2. Ξέχασα να βάλω τον κιμά να ξεπαγώσει, οπότε χάμπουγκερ γαλοπούλα πούλο. Θα φάω σαλάτα και σούπα για μεσημέρι από την καφετέρια (αν μπορέσω να αντισταθώ στην πίτσα που τη βάζουνε δίπλα δίπλα με τις σαλάτες, τι έμπνευση;).