Σουβλάκια και Φέτα Δωδώνη.

Δεν αντέχω άλλο. Δεν γίνεται σας λέω, θα σπάσω. Θα σκάσω, θα εκραγώ. Άμα δείτε τίποτα τέτοιο:

από Κονέκτικατ μεριά, να ξέρετε εγώ ήμουν.

Μα είναι δυνατόν τώρα, οι Γιαλαντζί Έλληνες. Προδότες. Εφιάλτες. Να μου πουλάνε φέτα που είναι λες και τη φάγανε, τη χέσανε, την ξασπρίσανε και μου τη σερβίρανε. Σε μένα? Που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η μάνα μου με τάιζε φέτα ΔΩΔΩΝΗ κάθε μέρα?

Πάω στο σούπερ μάρκετ, παίρνω φέτα αμερικάνικη. Την φτύνω. Πάω σε μαγαζί με μεσογειακά προϊόντα, παίρνω φέτα ελληνική εισαγωγής (άγνωστη μάρκα), την φτύνω. Υποκύπτω στον πειρασμό, παραγγέλνω φέτα από το ίντερνετ ΔΩΔΩΝΗ εισαγωγής, ΤΗΝ ΦΤΥΝΩ!!! Αν είναι δυνατόν λέμεεε! Τι σκατά, τα ληγμένα στέλνουν κατά δω? Τι αμαρτίες πληρώνω? Θέλω φέτα, κανονική που να μην λιώνει σαν κασέρι, να μην βρωμάει σαν κατσικίσιο τυρί, να μην έχει υφή ξεραμένου εμετού, να είναι φέτα! ΦΕ-ΤΑ. Το φελέκι μου! Τόσο δύσκολο είναι πια? Στοίχιμα ότι βάζουν γάλα σε σκόνη, δεν εξηγείται αλλιώς. 

Πάω σε ελληνικά (και καλά) εστιατόρια, παραγγέλνω ελληνική σαλάτα (ο Θεός να την κάνει με μαρούλια και κρουτόν, έλα να σοβαρευτούμε) και η φέτα από πάνω είναι... είναι... μην την χαρακτηρίσω. Και η ελληνίδα σερβιτόρα 200 ετών με προφορά βλαχοαμερικάνικη να μου λέει: Α η σαλάτα μας κάνει θραύση! Ναι μωρή, κάνει θραύση γιατί την ταΐζετε σε ζωντόβολα, εμένα γιατί με τυραννάτε?

Αλλά έννοια σας, και ξέρω τι θα κάνω. Βρήκα σε μπλογκ πως να φτιάξω φέτα μόνος μου. Αμέ. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω αν έχω εδώ χάμω αρνίσιο και κατσικίσιο γάλα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το αλάτισμα, αλλά θα στείλω στον συγγραφέα, φαίνεται ξηγημένο άτομο θα με βοηθήσει. Ιδού το σωτήριο μπλογκ. Όχι θα κάτσω να σκάσω. 

Σουβλάκια τώρα.

Το φελέκι μου μέσα και πάλι. Έχω φάει όλους τους δήθεν γύρους της περιοχής. Έχω φάει γύρο στη Νέα Υόρκη. Τίποτα. Τίποτα τίποτα τίποτα σας λέω. Προχτές στο ελληνικό εστιατόριο ρωτάω την βλάχα τι κρέας είναι ο γύρος? Α, μου λέει, είναι πολύ καλό κρέας, μισό αρνί μισό μοσχάρι. Μα, της λέω, στον κατάλογο λέει παραδοσιακός ελληνικός γύρος. Ναι, μου λέει, αυτός είναι! Κάνει θραύση! Όλα θραύση κάνουν σε αυτό το μαγαζί φίλοι μου! Τα κόκκαλα τους δεν ξέρω πότε θα κάνουν θραύση μόνο! Σε αυτή τη φάση πρέπει να κατάλαβε τη μαλακία που πέταξε από το ύφος μου.

Και μου είπε ότι εγώ μάλλον θέλω από αυτόν τον γύρο που έχουν στα μεγάλα μηχανήματα και τον κόβουν γύρω γύρω. Τςςςςςςς τζίιιιιιιιινιους το άτομο. Μα να καταλάβει ότι θέλω γύρο από αυτόν που κάνει γύρω γύρω... βουλωμένο γράμμα διάβασε!

Όπως σας έχω πει, έχω κάνει πίτες μόνος μου. Βαριέμαι να βρίσκω τη φωτογραφία τώρα, να πάτε στα παλιά ποστ να τη βρείτε. Και με ψητό χοιρινό, και με σνίτσελ, και σουβλάκι, αλλά δεν είναι το ίδιο λεμε!!!

Σε δύο μήνες πάω Ελλάδα. Το καλό που τους θέλω αυτούς που θα με υποδεχτούν να έχουν μαζί τους 2 πίτες σουβλάκι χοιρινό και μία γύρο χοιρινό με απ'όλα χωρίς κρεμμύδι αλλιώς αλίμονό τους!

ΥΓ. Το ρυζόγαλο ήταν καλό.