Αλοχομιάουρα

Η An-Lu έθιξε πολύ ευαίσθητο θέμα:

Αυτο με τα νευρα σου, ισως να γινει το θεμα του ποστ-ντοκ σου να ξερεις ;)

Τι θες να πεις Ανλού, ότι έχω θέμα με τα νεύρα μου που χρήζει επιστημονικής μελέτης?

Θυμάσαι πέρσι Ανλού που χάθηκε το Πεπόνι και επέστρεψε ενώ έγραφα ανάρτηση? Ε το ξανάχασα σήμερα και είπα να γράψω ανάρτηση μπας και επιστρέψει πάλι. Μα τω Θεώ με το που πάτησα νέα ανάρτηση μπήκε μέσα. Το στανιώ μου. Καλά θα ήταν να το είχε σκάσει με καμιά γατίνα! Να ησυχάσει το κεφάλι μου δεν τον αντέχω άλλο.

Σήμερα ρε γαμώτο δεν μπορώ να καταλάβω πως τα κατάφερε και βγήκε από το σπίτι! Χτες το βράδυ τον άφησα στο σαλόνι να γλύφει την κωλοτρυπίδα του, ως συνήθως, και σήμερα το πρωί (χτες για σένα ξέρω γω) έλειπε απ'το σπίτι. Οι πόρτες και οι δύο κλειστές ΚΑΙ κλειδωμένες, τα παράθυρα κλειστά εκτός από ένα που δεν το κλείνω ποτέ (μη μαθευτεί αυτό και πλακώσουν διαρρήκτες) αλλά έχει σίτα. Οπότε μυστήρια η εξαφάνιση του Πέπονα ο Θεός κι η ψυχή του ξέρουν πως στο διάολο βγήκε έξω.

Μου τη μαγάρισε τη σοκολάτα το τέρας

Σημασία έχει ότι γύρισε μέσα στη λάσπη και τα σκατά και τουλάχιστον ένα τσιμπούρι. Μπορρελίωση θα πάθω με το μαλακισμένο. Το 'ξερες Ανλού ότι η Μπορρελίωση πρωτοξεκίησε εδώ στο δάσος του Κονέχτικατ? Άντε να κοιμηθείς τώρα! Τώρα τον έκανα μπάνιο και τον έκλεισα στο μπάνιο να στεγνώσει λίγο μη μου κάνει τα χάλια χαλιότερα. Πο πο πόσο καιρό έχει να πέσει σφουγγαρίστρα?

Δεν είμαστε καλά άνοιξε την πόρτα του μπάνιου και βγήκε. Τι σκατά τέρας έχω βάλει στο σπίτι μου? Με αλοχομόρα τον βύζαξε η μάνα του?

Πως πέρασες το Πάσχα Ανλού? Χριστός Ανέστη κι'όλας, αν πιστεύεις, αν και πιστεύεις δε πιστεύεις το ξέρεις ότι θεωρητικά τουλάχιστον Ανέστη και το 2014. Άντε και του χρόνου να τα πούμε από πιο ωραία μέρη. Εγώ το Πάσχα το πέρασα με πυρετό γιατί είμαι κακός άνθρωπος και κάρμα ιζεμπίτς δίκιο έχουν αυτοί οι καργιόληδες που το λένε που να τους σταθεί το αρνί στο λαιμό άντε και του χρόνου.

Μισό λεπτάκι να θίξω το ευαίσθητο θέμα που έθιξες όμως. Αποφάσισα να προσπαθήσω να κάνω ποστντόκ στη Νέα Υόρκη, να ευχαριστηθούν τα ποδαράκια μου τσιμέντο και τα πνευμόνια μου καυσαέριο γιατί δεν τη μπορώ τη φύση και τον καθαρό αέρα άλλο θα ξεράσω καμια μέρα. Αφού για να καταλάβεις μερικές φορές πάω πίσω από αυτοκίνητα και σνιφάρω τις εξατμίσεις.

Τώρα αν μου κάτσει η Νέα Υόρκη δεν το ξέρω αυτό που ξέρω είναι ότι δέχομαι πίεση αντί να μου κάτσει η Νέα Υόρκη να κάτσω εγώ εδώ για κανά χρονάκι ακόμα γιατί κατ'απ'ότι φαίνεται μαζί τους δεν κάνω αλλά χώρια μου δεν μπορούν. Προσευχήσου Ανλού να μην τους κάτσει γιατί αν κάτσω άλλο ένα χρόνο εδώ στο λέω θα γίνω σκίουρος και θα αρχίσω να σκαρφαλώνω δέντρα και να πετάω φουντούκια στους περαστικούς που δεν έχουμε. Φρίκη.

Ποοοο με έχει πιάσει ψυχαναγκαστική φαγούρα παντού τώρα που είδα το τσιμπούρι! Κωλόγατο! Η καθηγήτρια φταίει μου είπε ότι μπορεί να είχα πυρετό από μπορρελίωση και νατα τώρα.

Πριν μερικές μέρες δεν κοιμήθηκα από τα νεύρα μου. Δεν είχα λόγο συγκεκριμένο, έτσι γενικά ρε παιδί μου. Έχω και τη μάνα μου να με ρωτάσει συνέχεια γιατί έχω νεύρα. Τελευταίο έτος διδακτορικού ίσον νεύρα, τι δεν καταλαβαίνει? Να δεις που νομίζει ότι κάνω ναρκωτικά. Μερικές φορές κι εγώ το νομίζω γιατί αλλιώς δεν εξηγούνται κάποια πράγματα.

Τζιτζιφιόγκος

Mahler κερατά στη χρωστούσα την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ εδώ και μήνες:

Ρε μαλάκα πόσο βογκάει το καημένο το ποδήλατο όταν κάθεσαι πάνω του;;; Φαντάζομαι το οπτικό υπερθέαμα που δημιουργεί και τρόμο στον καημένο τον Πεπόνι, του γυρίζει και τα άντερα χααχχαχαχαχααχα.

Χαχαχα σιχτίρ με κάνεις και γελάω με τα χάλια μου.

Που λες ρε Μάχλερ, χαθήκαμε ρε! Ρε! Σαν τα χιόνια ρε! Που βασικά πιο πολλές φορές είδα εγώ χιόνι φέτος παρά εσείς εμένα. Με ενημέρωσαν από το κοντρόλ ότι έφτασε ο Άγιος Πάσχας και αυτό μου θύμισε τον Πασχάλη που μου θύμισε τα ξώγαμα που μου θύμισε τον μπάσταρδο τον Ινδό που μου θύμισε ινδικό φαγητό που μου θύμισε παχυσαρκία που μου θύμισε αμερικάνους που μου θύμισαν τον Αμερικλάνο.

Σημείωση: χτες έγραφα την ανάρτηση το απόγευμα προς βράδυ στο εργαστήριο, και έρχεται ένα καινούριο φρούτο το οποίο μας ήρθε πρόσφατα από τας Ανατολάς να με πρήξει και να μου τα πρήξει σε τέτοιο βαθμό που εν τέλει την παράτησα την ανάρτηση. Πατάω αποθήκευση και φεύγω. Το βράδυ όμως ξυπνάω κατα τη μία και θυμάμαι ότι όχι το βόδι δεν πάτησα αποθήκευση πάτησα δημοσίευση! Γι'αυτό μερικοί είδατε την πρώτη παράγραφο δημοσιευμένη πριν το καταλάβω και την κατεβάσω. Σόρρυ μανίτσες. Είναι που με ερεθίζουν έντονα αυτά τα φρούτα τα εισαγώμενα.

Ε και μιας και τον ανέφερα τον κερατά τον καινούριο, ας σου τονε θάψω ρε Μάχλερ. Ψάχνω εδώ και καιρό κατάλληλη λέξη στα αγγλικά να τον περιγράψει αλλά ρε γαμώ τη γλώσσα τους δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει το κόνσεπτ "τζιτζιφιόγκος" στα αγγλικά. Δε νομίζω να έχω γνωρίσει άτομο που να του πάει αυτός ο χαρακτηρισμός καλύτερα στη ζωή μου! Όλα μα όλα του από τα κολλητά τζιν στυλ με τα στροβοδόντικο χαμόγελο στυλ ίντιαν καμάκι μέχρι αυτά που λέει και κάνει είναι τζιτζιγιοφκέ εξτρέμ.

Θα σου δώσω μία από αυτές τις παρομοιώσεις? αναλογίες? μεταφορές? ένα από αυτά για να καταλάβεις Μάχλερ. Φαντάσου ρε παιδί μου ότι είσαι εσύ φούρναρης. Δουλεύεις σε φόυρνο. Έρχομαι εγώ νέος υπάλληλος από τας ανατολάς με νααααα μια εμπειρία, δηλαδή σύμφωνα με τα λεγόμενά μου μπορώ να σου βγάλω 40 πίτες σε μία ώρα, τέτοιοες πίτες που σου προκαλούν οργασμό στο στόμα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά μου πάντα! Όταν όμως έρθει η ώρα να φτιάξω καμια πίτα να βάλουμε στο κατάστημα, δεν ξέρω πως ξεκινάει το μίξερ (γιατί στην ινδία τα μίξερ μας εμάς είναι άλλα), δεν ξέρω σε τι θερμοκρασία ψήνονται (γιατί στην ινδία οι φούρνοι μας εμάς είναι άλλοι), δεν ξέρω τι σκατά μπαχαρικά να βάλω (γιατί στην ινδία τα μπαχαρικά μας εμάς είναι άλλα) και γενικά δεν ξέρω πού σκατά παν τα τέσσερα αλλά εννοείται ότι δε φταίω εγώ! Φταίνε όλα τα άλλα! Και φυσικά σύμφωνα με εμένα και την προσωπική μου γνώμη, ξεκινάω κάθε πρωί τη δουλειά στις 7 και δεν σταματάω πριν τις 9 το βράδυ! Άσχετο αν τελικά έρχομαι κατά τις 10 και φεύγω στις 6 εντάξει μωρέ δεν πειράζει.

Ρε συ Μάχλερ, αυτό που μ'αρέσει με το μπλόγκ είναι ότι μου βγάζει τον καλύτερό μου εαυτό. Κοίτα επίπεδο ο δικός σου λέμε.

Τεσπα βασικά αυτό που ήθελα να πω στην ανάρτηση σήμερα είναι ότι αυτή την περίοδο το διδακτορικό μου περνάει περίοδο και γενικά ρε παιδί μου πολλά νεύρα. Γράφω γράφω γράφω κάθε μέρα όλη μέρα και δεν έχω όρεξη να γράψω κι'άλλα, καταλαβαίνεις. Μου έχουνε σπάσει τα νεύρα μου αχαχαχα δε μπορώ άλλο. Ελάτε να με πάρετε από δω πέρα.

Μάλλον όμως με σπασμένα νεύρα γεννήθηκα, όπως φαίνεται από το ημερολόγιό του γυμνασίου το οποίο βρήκε ο αδερφός μου και το διάβασε ο ελεεινός:

Σημερα πηγα σχολειο. Οταν γυρισα απο το φροντηστηριο βρηκα το τελαρο των λαγων ξεσκεπαστο. Ειδα τον μπακς να τρεχει κατω απο την δεξαμενη πετρελαιου, και τον επιασα. Μετα εψαχνα για τον μπανη αλλα ευτυχως τον βρηκα και αυτον. Τον επιασα απο τα αυτια και τον πεταξα μεσα στο τελαρο γιατι ειχαν σπασει τα νευρα μου ψαχνοντας τους. Το υπολοιπο απογευμα το περασα στο σπιτι. 3 Μαιου 1998