2 girls 1 door

Θα τις σκίσω ρε! Θα κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα και θα γίνω κινεζοκτόνος! Διδακτόρισσες σου λέει μετά, οι ηλίθιες οι μούλες! Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Πριν από 28 και κάτι χρόνια, γεννήθηκε αυτό το θεσπέσιο πλάσμα ο Αμερικλάνος. Χρειάστηκαν κουτάλες για να τονε βγάλουνε από την πρώτη του κατοικία, και έσκασε μύτη (ανάμεσα στις κουτάλες) με σαγηνευτικά καστανοπράσινα μάτια, ροδουλά μάγουλα, και κυματιστά επιμελώς ατημέλητα μαλλιά σε κόμη αϊνσταϊνέ. Αυτά τα μαλλιά έπρεπε να κόψω πριν λίγες μέρες, και με φάγανε οι δύο Κινέζες να πάμε μαζί γιατί βαριούνται να οδηγάνε μέχρι το εμπορικό! Καλά, λέω, άντε να πάμε. Πήγαμε την περασμένη Κυριακή.

Αν εξαιρέσεις την ασχήμια του του καημένου, στο μαλλί και στο μυαλό ίδιοι είμαστε. Φτου μας φτου μας.

Γυρνάμε πίσω την Κυριακή, μπάινουν αυτές οι καταραμένες σπίτι να δούν το Πεπόνι, μετά από λίγο ξεκουμπίζονται και ΟΙ ΗΛΙΘΙΕΣ ΤΑ ΖΩΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΟΙ ΣΧΙΣΤΟΜΟΥΝΕΣ ΔΕΝ ΚΛΕΙΣΑΝΕ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ. Τους το'χω πει 100 φορές! Πιτσικάρει η πόρτα, να την τραβάτε καλά! Άλλα κι'άλλα ξέρουν να τα τραβάνε με τις ώρες, την πόρτα μου την κλείνουν λες και είναι η καρδιά ενός μαρουλιού και φοβούνται μη σπάσει. 

Ξυπνάω το επόμενο πρωί, χτες δηλαδή, ησυχία. Συνήθως το Πεπόνι το πρωί με το που με ακούσει να σηκώνομαι έρχεται έξω από την πόρτα του δωματίου μου και αρχίζει το κλάμα. Χτες το πρωί, ησυχία. Άνοιξε η εξώπορτα το βράδυ, πάει το πεπόνι. Πάπαλα. Αγνοείται η τύχη του. Την έκανε για άλλα μέρη. Βίρα τις άγκυρες για ξένους τόπους! να δούν τα μάτια μας! άλλους ανθρώπους! Του κουράσαμε τα μάτια του μίστερ πεπόνι και ήθελε να δει άλλους ανθρώπους.

Τέσπα πέρα από την πλάκα, έχω φρικάρει. Είναι ήδη 11 το βράδυ, όλη μέρα τον ψάχνουμε μέσα στο δάσος αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Πήρα τηλέφωνο όλους τους κτηνίατρους κλπ κλπ, η Κινέζα έφτιαξε και αφίσες, τρομάρα της, γιατί το είδε το μάτι που γύρισε το μέσα έξω και το ξέρει ότι είναι λίγα τα ψωμιά της (ή μάλλον τα ρύζια της). Ήρθε και η καθηγήτρια και έψαχνε μέσα στους αγρούς, και να φωνάζουνε όλοι ΜΕΕΕΕΕΛΟΟΟΟΟΟΝΝ!!!! ΜΕΕΕΕΛΟΟΟΟΟΟΟΝΝΝ!!! Ναι, τέτοιος κλασομπανιέρα που είναι σιγά μην ακούσει τσιρίδα και βγει.

Εν τω μεταξύ μόλις την περασμένη Πέμπτη τον πήγα για στείρωση. Έχει δυο σχισμές πάνω στα πλέον μικρά αρχιδάκια του και θα πάθει καμιά μόλυνση το μαλακισμένο. Πριν του τραγουδούσα το ΓΙΕ ΜΟΥ! ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ ΚΑΛΕ ΜΟΥ! Επειδή του τα κόψανε. Τώρα που μάλλον έγινε πτώμα το Πεπόνι τραγουδάω Ο ΔΟΛΙΟΣ Ο ΚΥΡ ΚΩΣΤΑΙΝΟΣ! ΚΡΥΦΟ ΤΟ'ΧΕ ΚΑΜΑΡΙ! ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΠΕΠΟΝΙ ΓΙΑ ΥΙΟ! ΛΕΒΕΝΤΗ ΠΑΛΙΚΑΡΙ!

Αλλά δεν φταίνε οι Κινέζες! Όχι! Εγώ το ΖΩΟΝ φταίω που τις εμπιστεύτηκα να κλείσουνε την πόρτα! Χαράμι τα διδακτορικά! Χαράμι όλα! Δυο ηλίθιες μια πόρτα δεν είναι άξιες να κλείσουν. Μια απλή ξύλινη πόρτα! ΔΥΟ Κινέζες, ΜΙΑ πόρτα! Μία. Πόρτα. Δεν είναι άξιες να κλείσουν ούτε μία πόρτα. Να φάνε σκατά τους εύχομαι! Τάρτες από τα ΙΚΕΑ!

Πήγαμε και στο ΙΚΕΑ μετά το κούρεμα, τώρα που το θυμήθηκα. Αυτές θέλανε να φάνε κεφτέδες αλλά τις ενημέρωσα περι ντοπαριμένων αλόγων και τελικά φάγαμε όλοι από πάνω μας. ΝΑ μαλάκα, ΝΑ ΝΑ ΝΑ. Για τις τάρτες δεν τους είπα όμως...

Τώρα κάθομαι και περιμένω, έχω αφήσει την πόρτα ανοιχτή, θα μπει κανα ρακούν μέσα και θα τρέχω, έψησα και τόνο μπας και τον μυρίσει έριξα και μπόλικο σωληνάριο με αυγά ψαριών στο γρασίδι, τι σκατά θα σκάσει μύτη! 

*** Το επόμενο βράδυ***

Τελικά έσκασε. Εκεί που έγραφα την ανάρτηση εψές το βράδυ ακούω ένα γκντουπ σηκώνομαι να δω και ήταν το πεπόνι στο σαλόνι να με κοιτάει σαστισμένο και μέσα στις λάσπες. Απ'ότι κατάλαβα, κρυβόταν όλη μέρα στις τρύπες των λαγών το μουλάρι, γιατί εκεί στις τρύπες είναι που έχει νερά και λάσπη.

Και ξέρεις ε! Ο τόνος που έβγαλα έξω για να τον δελεάσω ήταν ο Ρίο Μάρε που πήρα από τον Καναδά το Καλοκαίρι! Το φυλούσα τρομάρα μου να τονε φάω το Πάσχα... Τελικά ούτε το Πεπόνι το έφαγε γιατί δεν του άρεσε... Φταίω εγώ τώρα να του δώσω σφαλιάρα που χαράμισα το τονάκι ρίο μάρε???

Ο ΔΟΛΙΟΣ Ο ΚΥΡ ΚΩΣΤΑΙΝΟΣ! ΚΡΥΦΟ ΤΟ'ΧΕ ΚΑΜΑΡΙ! ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΤΟΝΟ ΣΤΟ ΚΟΥΤΙ! ΤΟΝ ΤΟΝΟ ΡΙΟ ΜΑΡΙ!