Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

ΒΟΥ-ΚΩΛΟΣ

Σας έχω πρήξει ε? Απανωτές αναρτήσεις, δεν ξέρω τι μ' έχει πιάσει. Μην ανησυχείτε σε λίγο καιρό θα αλλάξει η φλάτζα και θα επιστρέψω στα κανονικά.

Η παρούσα ανάρτηση είναι έμπνευση από το αποψινό μου βραδινό. Το έφτιαξα, το είδα και αμέσως σκέφτηκα βουνά και πρόβατα και βοσκούς και βοσκοπούλες και γκλίτσες και πούγκες με κολατσό.

Πριν προχωρήσουμε στο κυρίως όμως, επιτρέψτε μου να σας περιγράψω τις διατροφικές μου συνήθειες. Χοντρικά.

Όπως οφείλετε πλέον να γνωρίζετε, μαγειρεύω. Είμαι και γαμώ τους σεφ, δεν το συζητώ. Αλλά εκτός από και γαμώ σεφ, είμαι και γαμώ τους τεμπέλιδες. Τουτέστιν βαριέμαι να μαγειρεύω (άρα και να πλένω) συνέχεια. Αυτό που κάνω λοιπόν είναι να μαγειρεύω μόνο για μεσημεριανό τις καθημερινές. Για βραδινό τρώω κάτι πρόχειρο, το ίδιο και τα Σαββατοκύριακα.

Δεν ξέρω, βλέπετε τι κάνω? Μοστράρω στο εργαστήριο τα ωραία σπιτικά ελληνικά (συνήθως) φαγητά και στο σπίτι τρώω ότι να'ναι.! Καλή κουφάλα.

Απόψε λοιπόν το φαγητό μου ήταν αυτό:

Στην εικόνα βλέπουμε ένα αυγό τηγανητό (κανονικό, όχι του κουτιού), ένα ψωμί του τοστ φρυγανισμένο (εντάξει, δύο ήταν και έβγαλα το ένα για τη φωτογραφία), μισή ντομάτα, δύο ντολμαδάκια (κονσέρβα), μία φέτα τυρί (αμερικλανιά, τελείωσε η φέτα), τέσερις ελλιές (καλαμάτας) και 5 κομμάτια λουκάνικο πολωνέζικο (καταπληκτικό). Μπορείτε να κάνετε κλικ στην εικόνα και να τα δείτε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Εντάξει το ξέρω το έκαψα το αυγό λίγο. Δεν φταίω εγώ, η ρημάδα η κονσέρβα με τα ντολμαδάκια δεν άνοιγε!!

Αυτό φίλοι μου ήταν το βραδινό μου και ήταν πολύ ωραίο έχω να πω. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν μπορώ να το εμφανίσω στη σχολή γιατί θα με νομίζουν άστεγο. Που να καταλάβουν τα αλλοδαπά την ομορφιά ενός τέτοιου γεύματος.

Και για επιδόρπιο:

Σοκολάτα KINDER την οποία επίσης προμηθεύτηκα από το πολωνέζικο μαγαζί μιας και οι αμερικάνοι δεν την έχουν ανακαλύψει ακόμα.

Ελπίζω να σας άνοιξα την όρεξη και όχι να σας προκάλεσα αναγούλα.

ΥΓ. Το τραγούδι θα παραμείνει μέχρι να το βαρεθώ, πράγμα που δεν το βλέπω να γίνεται σύντομα.

7 σχόλια:

  1. ηταν το αγαπημένο μου φοιτητικο βραδινο του λεπτου! (χωρις το λουκάνικο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλά, ντελίβερι δεν έχετε εκεί;

    η μαμά δεν έρχεται να φτιάξει παστίτσιο και λαχανοντολμάδες, μια πίτα, κάτι τελος πάντων; μετά τα φυλάς στην κατάψυξη και θέλουν μόνο ζέσταμα στο φούρνο μικροκυμάτων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στην ηλικία σου τρελαινόμουν για αυγά μάτια και 3για βραδινό και μην μου'σπαζε ο κρόκος είχαμε κηδείες και νεύρα.
    Ο μπαμπάς ο έξυπνος ξέρεις τι μου'κανε για να με μπριζώνει?
    Ετρωγα αργά και σταθερά τα απράδια και άφηνα τους κρόκους ατόφιους για το τέλος να τους απολαύσω!
    Έπαιρνε μια μπουκιά ψωμί και μου τους έσπαγε όλους και κλάααααμα εγώ!
    Σκάλες ανώτερο το βραδινό σου απ'τις αηδίες των delivery!

    Υ.Γ Τελικά τα γεμιστά τα'φτιαξες?

    Φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια χαρά σε βρίσκω!

    Πάω και στην επομενη να καταλάβω το point!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Ανώνυμος: Α, το λουκάνικο (ή έστω το σαλάμι αέρος) είναι ααραίτητο συστατικό!

    @ria: Και ντελίβερι έχουμε μια πιτσαρία του κώλου (έχει κερδίσει βραβείο της καλύτερης πίτσας στην Αμερική το 94 νομίζω, αυτό σου λέω μόνο). Η μάνα μου πέφτει λίγο μακριά και σε αεροπλάνα δεν μπαίνει (τουλάχιστον όχι χωρίς μάχη) οπότε το σενάριο που λες μάλλον επιστημονική φαντασία είναι - δυστυχώς

    @zoyzoy: Αχαχαχαχα σε νιώθω! Και εγώ τρελαίνομαι για τον κρόκο. Ευτυχώς ο πατέρας μου δεν έδειξε ποτέ τέτοιες σαδιστικές τάσεις, αλλιώς το μπλογκ αντί για αμερικλάνος θα λεγόταν πατροκτονος-είμαι-αθώος!

    @Coula: κ εγώ μια χαρά σε βρίσκω εδώ που τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκεί είνια και ο κρόκος, κάτω από το άσπρο. Έτσι όπως φούσκωνε τον κάλυψε, τι να κάνω! Για την κοιλιά μου το έφτιαξα γαμώτο όχι για τα καλλιστεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή