Εσυγκινήθειν

Ο Ρασκόλνικωφ με απειλει δημόσια γιατί δεν τον ικανοποιούν οι νέες διατροφικές μου συνήθειες:

ΡΕ ΘΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΟΦΑΑΔΕΣ ΣΟΥΜΠΙΤΟΙ ΣΤΟ ΚΟΝΕΚΤΙΚΑΤ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΨΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΟΥΒΛΑ ΚΑΛΑΑΑ!!!!ΜΗ ΠΡΟΔΙΔΕΙΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΕΕΕΣ ΣΟΥΥΥ!!!!!

ΠΟΤΕΕΕΕ!!!!

Να'ρθετε ρε! Θα σας ταΐσω μισοψημένη μπριτζόλα και αρνίσια παϊδάκια και θ'αλλάξετε γνώμη! Πάρε και άσμα ν'ακούς όσο διαβάζεις:

Κοίτα Ρασκόλνικωφ, η αλήθεια είναι ότι εκτός του σχολίου σου, σου κάνω ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ και για έναν άλλο λόγο. Έχω ακούσει τα καλύτερα για το μπλόγκι σου και είναι στα προσεχώς αναγνώσματα εδώ και μήνες! Τώρα που σου την ΑΠΕΥΘΥΝΑ, θα νιώσω ψυχολογική πίεση να κάνω τα προσεχώς, προσφάτως. Γιατί υπάρχουν κι'άλλα μπλόγκια στα προσεχώς αναγνώσματα, και, μεταξύ μας, έχω να διαβάσω ανάρτηση αιώνες. Να σου πω κάτι? Αν δε μου βγαίνει να γράψω, δε γράφω. Αν δε μου βγαίνει να διαβάσω, δεν διαβάζω. Απλά.

Αυτές τις μέρες που λες Ρασκόλνικωφ, βίωσα έντονες συγκινήσεις. Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη, και Τετάρτη, εσυγκινήθειν ο άτιμος.

Κυριακή.

Έπιασα χαρτί, μολύβι, και το λάπτοπ και έβαλα κάτω πόσα χρωστάω, πόσα μου χρωστάνε και γενικά πού πάμε και πού πήγαν τα δολάρια, και το αποτέλεσμα όσο να πεις... ήταν συγκινητικό! Στο "μες στο δάσος με δίχως οικογένεια, φίλους, και σουβλατζίδικα", προσθέτουμε και το "με δίχως φράγκα"! Αλλά να σου πω, δεν με πειράζει. Το αρχικό σοκ το πέρασα και τώρα αναμένω να εισπράξω τα χρωστούμενα μπας και ξελασπώσουμε λίγο. Είναι ενδιαφέρον... συναίσθημα να ξέρεις ότι είσαι πανί με πανί! Τουλάχιστον δεν έχεις να αγχώνεσαι μη στα φαν οι τράπεζες. Αφού στα φάγαν ήδη. Ακούω "πιστωτική" και αλλάζω δρόμο ένα πράμα. 

Δευτέρα.

Ωωωωωωωωωω. Επική μέρα η Δευτέρα, όπως λένε και τα μόμολα σήμερα. Μου τη βίδωσε να "καθαρίσω" το μακμπουκ γιατί δεν με ικανοποιεί η ταχύτης και παραλίγο να το στείλω στον άλλο κόσμο. Δεν άνοιγε, πήγαινε μέχρι την οθόνη με το μηλαράκι, εμφανιζόταν μια μπάρα και έσβηνε! Πάνε τα αποτελέσματα από τις γουρούνες, έλεγα, πάνε και από τα αρούρια, θα χάσω και το νέο επεισόδιο True Blood, χέσε μέσα! Τελικά το κουτσοφτιάξαμε, ας είναι καλά μια ψυχή διπλωματούχος κομπιουτερού που με καθοδήγησε διατλαντικά. Τώρα πλέον ακούω "μπάρα" και αλλάζω δρόμο.

Τρίτη.

Ετοιμάσου να πέσεις από την σκαμποκαρέκλα σου Ρασκόλνικωφ γιατί την περασμένη Τρίτη... την περασμένη Τρίτη... η περασμένη Τρίτη... δεν ήταν κακή! Ναι! Και ξέρεις ε, για να λέει ένα στριμμένο άντερο σαν και του λόγου μου ότι μια μέρα "δεν ήταν κακή", πάει να πει ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος να αισθανόταν στα σύννεφα καβάλα σε μονόκερο με αγγέλους να τραγουδάνε το Νινί Το Νινί Το Νινί Σερνεί Καράβι υπό την καλλιτέχνιδα Βέρα! Οι λόγοι για τους οποίους η Τρίτη "δεν ήταν κακή" είναι βαρετοί και απ'όπου και να τους πιάσω, δε βγαίνει χαβαλές οπότε τους προσπερνάμε και κρατάμε το συναίσθημα. Το οποίο μιας και ήταν θετικό, μας συγκίνησε!

Τετάρτη.

Το αντίθετο. Δηλαδή πιάσε την καλή διάθεση της Τρίτης, κάνε την τούμπα, ρίξε μπόλικο μουχλιασμένο ροκφόρ από πάνω να βρωμάει, βάψε τα όλα μαύρα και βάλε να ακούς το Μαύρη Μαύρη Μου Έχεις Κάνει Τη Τζωή Μου Μαύρη υπό την καλλιτέχνιδα Τσίλα. Εκεί κατά τις 11 το ξημέρωμα, με τη τσίμπλα στο μάτι, κάτι έγραφα και βλέπω την ημερομηνία... 8/8. Αυτά τα δύο τα οχτάρια σαν ζεύγη αρχ@@@ με έχουν στιγματίσει γιατί ήταν μια μέρα πριν φύγω για Αμερική το 2009, όπου και την τελευταία στιγμή έφαγα τη φρίκη της ζωής μου και πάλευα να την κρατήσω κρυφή γιατί ξέρεις πως είναι οι ελληνικές οικογένειες, ειδικά οι μανάδες οι θείες και οι λοιπές! Πάντως τρία χρόνια μετά δεν μπορώ να πω, έχει σχεδόν περάσει η φρίκη και εμφανίζεται αρεά και που. Ας είναι καλά τα κινέζια που τα έχω και ξεσπάω. Την Τετάρτη έβαλα τις φωνές στον καλό Κινέζο δεν θυμάμαι γιατί και τον είπα ΝΤΟΝΚΙ ακα γάδαρο. Πάω στοίχιμα πως αναρωτιόταν αν αυτό τώρα ήταν βρισιά γιατί αυτοί οι σιχαμένοι τα τρώνε τα γαϊδούρια. Ούτε να τους βρίσεις δεν είναι άξιοι ρε γαμώτι, ούτε να τους βρίσεις.

Πέμπτη. 

Βασικά μέχρι την περασμένη Τετάρτη έχω υλικό, γιατί την ανάρτηση την ξεκίνησα την Πέμπτη κι ας είναι τώρα Κυριακή βράδυ ή Δευτέρα πρωί για σένανε! Δε φταίω εγώ μάναμ, είμαι πολυάσχολος ο άτιμος! Μιλάμε τρέχω και δεν φτάνω!

Θα σου πω κι'άλλα όμως, μιας και βρήκα όρεξη.

Το άλλο Σ/Κ ξεκινάμε ψάρεμα με τον Κινέζο. Κοίτα εμένα τα ψάρια δεν μπορώ να πω ότι μ'άρέσουν, γιατί βρωμοκοπάνε σαν ξέρεις τι (μη κάνεις ότι δεν ξέρεις!). Αλλά το ψάρεμα αυτό καθ'εαυτό μ'αρέσει γιατί μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια όταν πηγαίναμε με τη βάρκα μας, τον Καπετάν Μιχάλη, για ψάρεμα. Δηλαδή ο πατέρας μου ψάρευε κι εγώ του έκανα σαμποτάζ για να μη με βάζουν να τρώω ψάρια αλλά τέλος πάντων. Θα ξεκινήσουμε που λες με λίμνες γιατί η θάλασσα είναι λέει μακριά και που να τρέχουμε μία ώρα με το αμάξι. Καλές κι οι λίμνες, και βασικά σκασίλα μου γιατί α. σιγά μην πιάσουμε τίποτα και β. και να πιάσουμε σιγά μην τα φάω. Εγώ τρώω μόνο φιλέτο τόνου, ρέγγα καπνιστή, χαβιάρι, και γαρίδες όχι επειδή είμαι ψώνιο (αυτό δεν έχει να κάνει) αλλά επειδή η μπόχα των συγκεκριμένων με αρέσει αντί να με απωθεί.

Τώρα λέω να σηκωκώ από τον καναπέ και να κάνω... κράτα τη σκαμποκαρέκλα Ρασκόλνικωφ μην πέσεις λέμε, γυμναστική! Σουρεάλ κατάσταση.