Το διδακτορικόπανό σου μέσα

Η Fri το βρήκε πρώτη το ζακετάκι στην προηγούμενη ανάρτηση:

Το ζακετάκι το είδα, μα πού να ξέρω εγώ πληροφορικός πράγμα τα βίτσια των βιολόγων; Μπας και είναι ακουστικό το αξεσουάρ;

Και κέρδισε επάξια την Κατεύθυνση! Την Παρένθεση! Την Εξέθεση! Την Παραίσθηση! Όχι αυτή την κέρδισα εγώ. Την Έκτη Αίσθηση?

Το βρήκα.

Την ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ.

Δεν κάνω επίδειξη τις λιγοστές λέξεις που ξέρω και κάνουν ρίμα με την εκ-μυαλού-Αμερικλάνου-ορμώμενη λέξη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ, απλά θέλω να δείξω ότι τα'χω ΧΑΜΕΝΑ αυτό τον καιρό, εξ ου και η αραίωσις των αναρτήσεων και άλλων μελών του σώματός μου, βλέπε τα μαλλιά που μου πέφτουνε, όχι που θα γλιτώνανε. Τουλάχιστον αν είναι να πέσει κάτι, ας είναι μαλλί. Μαλλί και κιλα.

Αυτές τις μέρες Fri με απασχολούν κάποια συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία είναι ολίγον άσχετα αναμεταξύ τους, αλλά έρχονται και ενώνονται στο μελαχροινό βαρυφρυδωμένο κεφάλι μου και γίνεται εκεί μέσα του Αμερικλάνου. Θα σου αναπτύξω τα θέματα που με απασχολούν γιατί χρήζουν ανάπτυξης τόσο, όσο εγώ χρήζω ηρεμιστικών καψακίων δηλαδή πάρα πολύ και γρήγορα.

Θα σε ξεκινήσω με ένα παιχνιδάκι, πάρε φωτογραφία από τα τελευταία μου ψώνια και μάντεψε πόσο κάνανε σε δολάρια. Όποιος πέσει πιο κοντά θα πάρει την επόμενη ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ, γιατί βαριέμαι να διαλέγω.

Δεν θέλω σχόλια για το πόσα τρόφιμα ψωνίζω! Μ'αρέσει να είναι τίγκα το ψυγείο μου και θα'θελα να παρατηρήσεις ότι τα πιο πολλά είναι λαχανικά και φρούτα, γλυκά και ψωμιά ούτε που να τα βάλω στο σπίτι μου το βλέπεις. Βασικά τα γλυκά αν πάρω καμια φορά τα τρώω στο αμάξι και γι'αυτό δεν προλαβαίνουν να μπουν στο σπίτι. Και να'θελα δηλαδή, δύσκολο να βάλω γλυκό στο σπίτι πάει κατευθεία από το καρότσι του σουπερμάρκετ στο στομάχι μου, και από το στόμα που περνάει χαριστικά είναι και από την άλλη υποπτεύομαι ότι είναι άβολο.

Χρειάζομαι που λες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και ωμέγα ΤΡΙΑ λιπαρά οξέα και σεροτονίνη και ό,τι άλλο κυκλοφορά αυτή την περίοδο γιατί περνάω περίοδο δηλαδή το διδακτορικό μου περνάει περίοδο κι εγώ του αλλάζω το διδακτορικόπανο καθημερινώς μερικές φορές και δις ημερησίως. Έφτασε η ώρα, μετά από 3 χρόνια, να καταθέσω το θέμα και τη δομή του διδακτορικού μου. Μη με ρωτάς τι θέμα έχω, δεν ξέρω σε λέω! Με κοιτά κάθε μέρα το αφεντικό με γουρλωτά μάτια εκλιπαρώντας με σιωπηλά να πάρω καμιά απόφαση επιτέλους ο άχρηστος αλλά δεν θέλω μη με πιέζετε σας λέω!

Τι να βάλω στο διδακτορικό? Διδακτορική διατριβή? Σάμπως ξέρω νομίζεις τι σημαίνει η λέξη "διατριβή"? Που θέλουν να γράψω μία κι'όλας? Και τι να γράψω? Πήρα ένα αρουράκι, υγειέστατο και πάλλευκο σαν το βλέμα των κινέζων όταν τους μιλάς για λογοτεχνία, το έκανα διαβητικό και αυτό τώρα θα βοηθήσει τους διαβητικούς ανα τον κόσμο? Πως? Μέσω κάθαρσης? Και καλά.

Μπράβο μας πάντως, τη θεραπεία του διαβήτη μπορεί να μην τη βρήκαμε, πως να κάνουμε κόσμο διαβητικό όμως εύκολα και αποτελεσματικά, το βρήκαμε! Όχι είμαστε γαμάτοι δεν το συζητώ, ζήτω οι επιστήμονες. Βαργιέσαι την υγεία σου? Θές να χρεώσεις το ΙΚΑ? Διάλεξε ασθένεια και πάρε, απ΄όλα έχουμε! Μπορούμε να σε κάνουμε διαβητικό, καρκινοπαθή, κουλό κουτσό ασθματικό καχεκτικό, ό,τι θες απ'όλα έχει ο μπαξές! Και σε πολύ οικονομική τιμή, έχουμε και οικογενειακά πακέτα. Κάντε δύο μέλη της οικογένειάς σας διαβητικά και το τρίτο λαμβάνει καρκίνο στο σκώτι στη ΜΙΣΗ ΤΙΜΗ. Καλά για ηπατίτιδες, έιτζ και λοιπές ιώσεις δεν το συζητώ, τζάμπα πράμα. Σηκωθείτε από καναπέδες, πολυθρόνες, αιώρες και προλάβετε.

Μην το γελάς καθόλου, έτσι έχουν τα πράγματα. Οι άνθρωποι είμαστε άξιοι μόνο να καταστρέφουμε πράγματα, και μετά να καταστρέφουμε κι'άλλα πράγματα προσπαθώντας να διορθώσουμε αυτά που καταστρέψαμε προχτες. Δε χρειάζομαι διδακτορικό για να το καταλάβω αυτό.

Το Δεκέμβρη που λες θέλω να πάω στην Ινδία, αλλά νο μάνι νο χάνι, χάνι. Τι σκατά θα γίνει με αυτή την κατάσταση, για να σε πάνε από δώθενες μέχρι κείθενες με ένα αεροπλάνο σου ζητούν την αξία ενός νεφρού στη μαύρη αγορά. Δηλαδή μια να πας μια να'ρθεις πάν τα νεφρά και άντε κατούρα τώρα που ήθελες και Ινδίες. Αλλά αφού θέλω, να μην πάω? Ελπίζω να κωλοφαρδιστώ όπως κωλοφαρδίστηκα πριν μερικά χρόνια και πήγα στην Ιταλία 4 φορές σε ένα Καλοκαίρι και ακόμη και σήμερα δεν έχω καταλάβει πού τα βρήκες Αμερικλάνε τα λεφτά?

Και αυτοί οι γονείς, νισάφι πια να θέλουν να με βλέπουν κάθε χρόνο. Μου χρηματοδωτούν τα εισητήρια για Ελλάδα, για Ινδία όμως ούτε λόγος, να πας να βρεις μόνος σου κερατά και στο λαιμό να σου κάτσουν τα κάρι που θα φας που θες να φτύσεις την οικογένειά σου για να τρέχεις στις Ινδίες και στις γιόγκες. Μέχρι και το καθημερινό πρήξιμο για το κάπνισμα προσφέρθηκα να κόψω αν μου κάνουν τα εισητήρια μέχρι Ντουμπάι, έστω, αλλά ούτε λόγος. Φταίω εγώ τώρα να σκάσω μύτη το Δεκέμβρη με μάσκα οξυγόνου σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τεκέ? 'Εχει να φάει πολύ τσιγάρο η λεκάνη της τουαλέτας μας φέτος, εγώ προειδοποίησα. Τουλάχιστον αν θέλουν σώνει και ντε να καπνίζουν, ας κόψουν τον καπνό και να βάλουν ρινίσματα σανδαλόξυλου να μυρίζει ωραία το σπίτι.

ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΠΕΙ ΠΑΡΑΝΟΗΚΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΔΕΝ ΠΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΕΝΤ ΚΕΡΑΤΑ.

Κάτι μου λέει ότι αυτή η ανάρτηση δεν βγάζει πολύ νόημα οπότε την αφήνω εδώ γιατί όσο γράφω τα κάνω χειρότερα τα πράγματα.

ΥΓ: Στη φωτογραφία βάλε και μια δωδεκάδα αυγά που ξέχασα να τα βγάλω από το ψυγείο.