Φοβού τους ανίδεους και δώρα φέροντες

Τα έμαθες εσύ τα μαντάτα? Ο Μπλόγκερ έκανε επιτέλους και κάτι καλό, μπορούμε να απαντάμε στα σχόλια ξεχωριστά, όπως κάνει εδώ και κάτι αιώνες το worldpress. Μόνο και μόνο γι'αυτό, θα αρχίσω να απαντάω και πάλι στα σχόλια, μη σου πω ότι θα απαντήσω και σε μερικά παλιά! Ε μα μάνα μου, δεν το μπορούσα αυτό το εκνευριστικό, το αντιπαθητικό, το Κινέζικο το πράμα που έπρεπε να ανοίγεις ένα σχόλιο και πέρα δώθε πάνω κάτω να τα βλέπεις και να απαντάς. Α σιχτίρι δηλαδή, νισάφι πια είχα μπουχτήσει ο άνθρωπος. Να δεις που γι'αυτό το έβαλε το χαρακτηριστικό ο μπλόγκερ - παρεξηγήθηκε που του έκανα μποϊκοτάζ στα σχόλια χαχαχαχαχαχαχα.

Πάντως το ότι θα απαντάω σε σχόλια δεν αλλάζει το πως το βλέπω το πράμα. Δεν μου αρέσει το πάρε-δώσε που γίνεται, ούτε η απαίτηση για απάντηση. Κι'εγώ σχολιάζω (που και που) εδώ κι εκεί, αλλά δεν περιμένω σώνει και ντε απάντηση! Μάλιστα, τρία άτομα μου είπαν ότι εφόσον δεν θα απαντάω, θα με διαβάζουν χωρίς να σχολιάζουν. Δηλαδή, Ε-ΛΕ-Ο-Σ. Έπεσα από τα σύννεφα γιατί τους εχω και τους τρεις σε εκτίμηση, τρομάρα τους. Όχι μανίτσες μου, εσείς που το είπατε αυτό να μην μπαίνετε στον κόπο να σχολιάζετε. Αν σας λείπει η συζήτηση και το κους-κους, να γραφτείτε σε λέσχη ανάγνωσης, να πάρετε τηλέφωνο σε κανα μεσημεριανό, να βρείτε παρέες, να κάνετε κάτι τέλος πάντων. Δεν θα σας λύσω εγώ τα ψυχολογικά σας. Ευχαριστώ.

Η αλήθεια είναι ότι σκεφτόμουν να τα απενεργοποιήσω τελείως τα σχόλια, αλλά αυτό είναι εκνευριστικό. Να θες να πεις κάτι και να μην μπορείς! Δεν είμαι φασίστας, κατα βάθος, είμαι απλά πολύ-πολύ δύσκολος άνθρωπος.

Γι'αυτό θα μιλήσω σήμερα: για μια από τις δυσκολίες που επιβάλλω στους γύρω μου. Έχει να κάνει με τα δώρα.

Γενικά είμαι πάρα πολύ στριμμένος στο θέμα δώρο, τόσο στο να δώσω όσο στο να λάβω. Έχω και το άλλο το κουσούρι που δεν μπορώ να κρυψω αυτό που αισθάνομαι, και όταν ανοίγω δώρα φαίνεται ρε παιδί μου αν μου αρέσει ή (συνήθως) όχι. Γι'αυτό και όταν ανοίγω δώρα κάνω πως κάτι έπεσε παρα δίπλα, κάτι μου είπε κάποιος, κάτι έγινε τέλος πάντων ώστε να γυρίσω τη μούρη μου και να μη φανεί το 100% του σοκ και της αηδίας, αλλά μόνο το 40%.

Κοίτα να δεις τα κριτήριά μου για ένα καλό δώρο:

1. Να μην είναι άχρηστο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι σώνει και ντε χρήσιμο, αλλά να μην είναι φτιαγμένο μόνο και μόνο για να πιάνει χώρο ρε αδερφέ. Ας έχει μια κάποια, αισθητική τουλάχιστον, χρήση. Να προσδίδει κάτι στο χώρο στη χειρότερη. Αλλιώς αν είναι να μαζεύει σκόνη έχω ωραιότατα τραπέζια που ξεσκονιζονται και πιο εύκολα!
2. Να έχει να κάνει με εμένα. Να είναι προσωπικό ρε παιδί μου. Εκτός και αν δεν με ξέρεις καθόλου, στην οποία περίπτωση δεν συντρέχει λόγος να μου πάρεις δώρο, έχω την απαίτηση αυτό που θα μου δώσεις να το έχεις διαλέξει βάσει κάτι που ξέρεις για μένα. Μ'αρέσουν πχ τα βιβλία, αλλά μόνο τα λογοτεχνικά και κυρίως φαντασίας. Έτσι και μου δώσεις ποίηση, ε φταίω εγώ να το κάνω στήριγμα για το τραπέζι του σαλονιού που γέρνει?
3. Να μην είναι κάτι που ξέρεις ότι σκοπεύω να αγοράσω. Δεν θέλω φιλανθρωπιές μάνα μου! Αν είσαι ΤΟΣΟ τεμπέλης που αντί να σκεφτείς κάτι κατάλληλο πας στα έτοιμα, δεν το θέλω το δώρο. Είναι λες και μου δίνεις λεφτά ρε παιδί μου, δεν το καταλαβαίνεις?
4. Δεν μου αρέσουν τα ρούχα σαν δώρο. Γιατί, πολύ απλά, στάνταρ δεν θα μου αρέσει και θα πρέπει να το αλλάξω και πραγματικά δεν έχω χειρότερο από ψώνια για ρούχα. Αν είναι να μου κάνεις δώρο ένα τριπ στα μαγαζιά, να το βράσω!
5. Αν η περίσταση είναι κάτι το ιδιαίτερο και όχι απλώς γενέθλια, είναι αποφοίτηση για παράδειγμα, θέλω το δώρο να είναι σχετικό. Ε όχι τώρα να μου παίρνεις δώρο που φεύγω για Αμερική και να μου δίνεις ένα επιτραπέζιο! Έλεος ρε παιδιά! Δεν είμαι τόσο περίεργος πια!
6. Και το χειρότερο. Το τρισχειρότερο. Το απόλυτο αίσχος, η αηδία η ίδια. Η ντροπή του ανθρώπινου γένους (όσον αφορά στα δώρα). Να αφήνεις πάνω την τιμή, ούτως ώστε να ανταλλάζουμε δώρα παρόμοιας αξίας. Γκρρρρρρρ. Ναι, ναι, μη σου φαίνεται περίεργο, το κάνουν οι Κινέζοι αυτό.

Κοίτα τώρα να δεις τι γίνεται. Είναι να πάρουμε δώρο στον Κινέζο που ξεκουμπίζεται αποφοιτεί. Σώνει και ντε να του πάρουμε σκληρό δίσκο παύλα ρούτερ γιατί έχει κόλλημα με την apple και γιατί σκοπεύει να το πάρει σε λίγες μέρες. Το τι φασαρίες προκάλεσα δε λέγεται, μα να του πάρουμε κάτι που είναι έτοιμος να πάρει?? Τέτοια τεμπελιά πια? Έκατσα και βρήκα μια καταπληκτική δερμάτινη τσάντα για το λάπτοπ, μιας και θα γίνει μπίζνες μαν μη χέσω, αλλά δεν τους άρεσε γιατί λέει δεν είναι σίγουρο ότι θα του αρέσει. Ε μα αυτό είναι το θέμα του δώρου ρε ζωντόβολα!!!

Κάτι παρόμοιο έγινε και με την καθηγήτρια, ήθελαν να της πάρουν πληκτρολόγιο και ποντίκι γιατί σκόπευε να πάρει αλλά τους έπεισα να της πάρουμε φωτιστικό. Ε παρά ποντίκι!!!

Μια φορά, πολύ παλιά, μια πολύ καλή μου φίλη (η οποία ευτυχώς δεν το ξέρει το μπλογκ) μου έδωσε ένα πράμα, τι ήταν αυτό τώρα, κάτι για τα ξηροκάρπια να τα βάζεις μέσα. Πάει με το ουίσκι λέει. Αφού το ήξερε ότι δεν πίνω! Το κατάλλαβε στη φάτσα μου ότι δεν μου άρεσε, άσε που στην αρχή το πέρασα για τασάκι, και μου έδωσε την κάρτα αλλαγης.

Έχω λάβει πολύ άκυρα δώρα, είμαι και λίγο δύσκολος, αλλά έχω λάβει και μερικά πολύ καλά. Δεν μου'ρχονται τώρα, αλλά το ξέρω, έχω λάβει. Το βραβείο του κουλοδιαγωνισμού για παράδειγμα ήταν καλό. Γενικά όμως είμαι ο φόβος και ο τρόμος στο θέμα δώρο, και κάτι έχουν πάρει τ'αφτιά μου για μυστικές συναντήσεις όπου συζητούσαν τι να μου πάρουν προκειμένου να μην τους το φέρο στο κεφάλι.

Και τώρα που ξέρετε τους κανονισμούς, σας δίνω το ελεύθερο να τους ακολουθήσετε και να μου στείλετε όσα δώρα θέλετε! Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, στείλτε ελεύθερα!